ՆՈՐ
ԳԻՐ՝ՐԵՐ
«•^ԱՑԻ ԵԻ
ԼՈ8ՍԻ
ամՍւՐ–
Հեղինա կ Մ • ԻՇԽԱՆ
ՏՊԱՐԱՆ
ՀԱՄԱԶԳԱՕԻՆ
ԸՆԿԵՐՈՒԹԵԱՆ
ՊԷ8ՐՈՒԲ՝,
1951
(հ– ե ւ վ ե ր ջ ի ն մաս)
Աչիէարհիկ
ապլւո՚-մՆերու.
լ
"յսքլ իԼած
է -
դէէն
ա յս սյղոց •
աււա
՚եձնսւսչէս
ս. ՍԼա
կա՛և ո լթե
սւ
՜ն
մըքք
՚֊ւ
՚էլ
քս
՛էէ
ած Արսէնիև
սլւաէն։
Երաեի թէ
է՛քէ՜
նայուէր
այս քս-յ֊սէն
քանի
մչւ էիյւձինյյււէներ
աար֊
բեր
ե
րա
Լ գ ո
՚ Լ
մ
ր ա
սլա
կան
քյւթ
ն
ս.ն
սլատկե
ր ր
մեգ
մ
՚աձ
-տուցոլհ
լքքԼ
ատեն
Գործր "՛յգ
^էգ՚՚՚Լ
"՛ւելէ
ամ՛
քյԼր
րար
քք
յականի
խարսխուած
սլիաի
նե րկա յււնա
ր
րևթե րց
քք1լին
Ա • Ւշխաե
, Հասկնալի
է
,
ք
,ւ
՚լած
է Անալ ի -
րասլա չտ ; Տ
ո
՚֊ած
է
իր տ
ի
սլա րնե
ր է
ե իւրաքան -
Հ
Ի ՚ ֊ Ր Ր
ինչսլէս որ են անոԼք : Այս փքքրձիւ մէք
ա
ր-
րքյւՆքէն
րարձրացքքղ
րնս
.ղգին
ղօր
ք,
ւթիւնր
կր
ձնայ աղաւլակուլ,
ք՚՚՜յց
1լրւ.ար ղա յև
լուսանցքի
ճամ րուի մատքքԼցանել
ղանղուածնե
րու
:
Հայ
կինր,
ղքքրծին
ձէք, յանձին
Աեղրակի
մօր,
քքւնի
սլատքքւոյ իր անկիւԼր :
Տուղիչ
է
Վ^աՀանի Հանղէ սլ անո
ր
մ ա
յրական
ղգացում
ր
;
Գո՚-Լ՚՚է "ւրանքր
ո1""Լ
կքԼ
չա ղա սլա
տէ
այս
ղմրախտ
պատանին
, Հարաղատ
է
ու
ղերծ
արուեստական
րլլա
լ
է Հ
Եթէ չատ ղրական
է
նախակրթարանի
գասրն
-.
թացքր
չաւարտքքղ Ա եղրա կին « Աղատաձ՚ա րտ »
ֆութպոլի
խո՚-մրին
ուղղած
նամ ակր
, արուես -
աւա կան ո
լթ
են
է
Հեււ
էււ է
խօսակցութ
իւնր
Ա
եղրա–
կի մօր ել քեէւիին
, որոնք Վէպին մէք արո ւած են
յաքո
ղօր էն :
Գրական
գործի
մ ր
ենթաՀ
ողր
պէաք է
րլլայ
աոկուն :
Տիպարներր
սլէաք
է
էէւնենա՚ն
ՀարաղաէՈ
ապ -
րումներու
ձ՚ակաբգրէ
Վաւերական
պէտք է
րք
/այ
իրենց
՚ղգայութիւԼր
ե ւ Հեռի կեղծիքէ
I
Ա • Ւչխանի
ա ո ւէէ։
ծ տիպարներր
աւելի
կամ
պակաս կր կրեն
ա յ ։ լ
խմորը– Կարծրացած
ոսկոր–
ներո
էի
տառա պանքէն Վեր կար կառո ւած
Հոգիներն
են
իր տուածներր
ւ
կեանքի խորչակներր
քսուած
են անոնց մարմ
նին ^ ու անոնք րոլորն ալ իրենց
մորթի
Վրայ
րղ–
ւլացած
են տառապանքի
խա րանին սա
րոէէ ւռր
;
Առօրեա
յ ապրում
ւե րոլ
արմ կաՀա ր /, լթեան
մէք
քիչ մր ամէն Հայ սեՎէական աչքերոՎ
աեսած
պիտի
ըլյայ
պաստա
։ւին
քա
չոԼած
•այգ
Հոգիներրւ
կարեւորր
ղանոնք
աալոԼ
չնորՀն
է
Գ"Ր
ՈԼ—
նի Մ– Իշխան ։
ԱՀա անոնցմէ
մէկր,
Աեղրակի
մայրր։ Ա -
նոր խօսակց ութիւնր կր կրէ Հայ մօր մր անսե -
թեւեթ
բա
ր
րաււին գրոէմ
բ :
Անապաանե
ր ոԼ
աւաղին
Վրա
յ ցեղին
անճի -
ւոէււմին ս.կանատես Հայ 1լինն
է
–ան, որուն
Հոգին
կբ յածի մեր մողո՚իուրգի
ՎչաեբոԼ
ծոէիին
Վբայ։
Պայծառ
ու
մաքուր
են իր ղեղումներբ։
Վճիտ
է ո
՚-րեմն ակր իր ղէլացումներուն
: իր
մէք
քնա -
րական
է
ամէն ինչ , երբ
ա
՜նցեալին
կ
՝անղրագաէւ–
նա յ ան
եւ
սպանւլ ին եզերակա՛ն պատկերներր կբ
ցցուին
իր ալքերուն
ղէմ :
Մ
ա յ րա
կան
ւ
էէն
սա Հմ
ան
սիրոյ
մա րմնա
ցո
ւմն
է
ան , ու մարմնացումը
միանւլամայն
Հայ կնոք 1
որ
տեսած
է
անասլատը՝
իբ կիզիչ
ոԼ
Համայնա -
կուլ
ալերներոՎ,
տեսած
է
մաՀր աքսէ/բանքի
ո՛—
գի
՛՛՛ե ր
ո
՛ն Վրա
յ
սուին աՀաբ
ւք
ա յրերու
,
քյրբացած
մանուկնե
ր
ու եւ իս ունկի պէ" Ք"՚ղց
Ր
Հայ աղքիկ–
նեբու :
Անոր
^ոգէն
ցաւերու
ակունք
մ
լն
է :
X
< Հացի
ել Լոյոի
Համար–» Վէպին
մէք
իւրա
քան
չիւր
ղլուխ անքատ
գեղեցկութիւն
մ լն է
• կա–
պր
ա
յգ գեղեցկու
թիւններուն
Վրա
յ կբ
գառնա
յ
արուես տաղէ
տին
նա րօտ ր :
Առան
ձ ի ն
ղլուիսնե
ր , ո ՚ ֊ Ր
ոյն
ապրումներ
ոԼ
•արղիւնք
,
տեղ
մբ կր լրացնեն
զիրար
, բանաս -
տեղծական
իրենց
տարյլզէն
էէիւզական
չզթայու–
մի
տանե լու
Հ-ա մաբ գոբ^բ
•
Վիպագիրր , Մ ՚ իշխանի
մէք մեծապէս
օղ -
տուած
է
բանաստեղծին
չնորՀնեբէն :
՛Բնարական
է
տիպա րնե ր ուն ներաչխարՀբ տա
լու
իր փոբ^եբր
, իրապաչտ
մտաՀոգութեանց
խարիսխին
կռթնած :
Այ" չափան
իչր
չէ պաՀուած
Զա՛ր ուՀ
իին
(Աեղրակի
գպրոցական
գասրնկեբուՀին)
,
նկատ
մամբ,
որո
^ն
Հանզէպ Համակրական
ղղացումներ
կր տածէ ան : Գպրոցր
^ղել եւ կօչկանեբկչի
սըն–
աուկբ
ձեռք առնելէն ետք, Աեգրակ
օրեր
ամրողք
ԶաբուՀին
երաղած
է
։ Աւոբ պատկերր
յաճախած
է
իբ ^ոգիին
ու աննոյնիսկ
բնազգա բաբ
մօտեցած
է
իրենց գպրոցի
ղրան, անգամ
մրն
ալ
տեսնելու
Համաբ
աղքիկր։
Պաբմանւի իբ Հողին քաղցր
զգա–
յութեամբ
լեցնող
՚գարիկ
մր եղած
է
ան ու ինք
երքանիկ
Համարած
է իբ
գասրնկերնեբլւ
,
որոնք
ՀայկաւկաԱ գոսկաԱոէթիՆճը1
ԼԼ՚ձ%Շ
^՝.՚0սV^&ս^
Նոյեմբերի
թիլէն
կ՝ամփո -
փենք
ՕշւՅւէձ
ճշ
ԼտՇԶ2Շ
Օսէհւշւ^
յօգուածր)
.
ՈՎ կրնայ
յաւակնիլ
րսելու որ Հայկական գբ–
րականութիւնր
քու՚-ի
մէք է
1895
-
1896/.5՚
,
Ր՝
Ո՛֊Բ
քե րո՛– ^"զմ
է
գործա
ղրո ւած
սա րսափե
լի
քաբգերէն
ի Վեր , որո՛ն
ղո^Ր
եղաւ այս
՛Ի՛՛ՔՐ
րայց քաք մողոՎուրղբ : Ակնարկ
մբմեր
շո՚֊բքր,
Հէւկառակբ
պիտի Հաստատէ ;
Գմ բախտո
լթ
իլ^ւբ
չէ կրցած
Նարեկացիի եւ ճիՎանիի
^՚"յրենիքր
րնկճել
, րնղՀակառակն
զա յն աւելի
թանկագին
գարձո՚ցած է աղա տո՚՚թի՚նր
սիրող
մոզոՎուրղ–
ներուն :
Ամբողք ղրականութիւե
մր ծազկածէայս
։Լեր–
քին տար
ինե րը , ոչ միա
յն
Հտ յաստանի , ա
յլեւ
ֆրանսայի
, Լիրանանի
, Աուրիոյ , Ամ՛երիկայի
եւ
միւս Հայկական
գաղութներուն
մէք։ Այս ղրակա–
նութ Լ՛ւն ր կր պարփակէ նոր սեբո ւնգնե րռւ խորա
պէս մարգկային
նե
ր
շն չումնե
ր ր, եւ կր
չարունա^
կէ ձգտ ումներբ
, գէպի
ան կա խութ իւնբ , ա յն ա–
ւանգական
սիրո յն , զո ր
ձ՛ի չտ գտած
ենք ամ բոզք
իրենց պատմութեան
լնթացքին
, նոր թէ գասա-
կան իբենց ղրա՛կանութեան
եւ
ի րենց
մողո -
Վրգա կան երգե բուն
մ էք : Ամբողքա պէս Հասկնա–.
լու Համար թէ ինչ տեղ կր գրաւէ Հայկական գրա
կանութիւնր
աչխարՀի
մտաւորական
չարմման
մէք
, պէտք է գիտնա
լ ոՐ ա յս մողոՎուբ՚էին
մ ե -
ծամասնութիլնր
1
.ՅՇ0.000
Հոգի
(200
Հազարր
օ–
տարներ)
կՀալզրԼւն
իյ . ՀտյաւսաանԼէ մէք,
1914^5՛
Թո՚-րքիոյ
մէք կային 2ուկէս
միլիոն
Հայեր,
այ
սօբ՝
120.000/՛
իքած է անոնց թիւր,
մնացեալր
կո–
տորու։սծ կա մ աքս ո բո ւած են թո՚֊րքեբ
ու ^ող -
մէ։
600.000^
Որ
կրցաւ
փրկուիլ այգ
քաբգերէ՛ն
,
ա՛պաստանեցան
կոՎկաս
,
ԱոԼրիա
,
Լիրանան
:
Տէբանսայի
մէք կան
80.000
Հայեր,
(30
Հազարր
Փարիղ ել չրքականւեբր,
4
Հազարր
Ալֆոր՚Լիլէ
)500բԱռ1ո՚–Վիլ,15.000
Լիոնի եւ չրքաններուն
մէք,
եւ
25
Հազար
Աաբսիլիւա) :
Ամէն տեզ, ամէն
եբկբի մէք Հայկական
գրա–
կան ութ
Լ։ււր իր գործե
ր ուն որակին
յն ոբՀիւ
, թ–
աիր Հասարակութիւն
մբ ո՚^ի ^ Հայկական գրա -
տո^
ո
• Ո^ն մր կայ, Մէ"իէօ
ԼԱ Փռէնս
փողնոցին մէչ ,
ուր կբ յաճախեն
՛Բառթիէ
Լաթէնի
ուսանողնեբԱ^
կան նաեւ երկոէ֊
ուրիշներ ալ րիւ Ռիչէի մէք -
Այս
գրականութի՚-նբ
չոՐ"
գլիաւոր
կեգրոն -
ներռւնի
,ն.ախ
էքմիածնայ
մէք
ՎանքինՎաբղապետ–
նեբու աշխատանքներբ
Հարստացուցած
են աղգա
յին մշակոյթի
՚^Ի՛՛
խ
՚՚ՐՔՌ–
^Ր^Ր"ՐԳ
՚^Ը
Վենետիկ
կի Ախիթարեաններո՛–
Վանքին մէք, որ
Հիմնուած
է ԺԸ– գարուն Մխիթար ԱրբաՀօր
կողմէ, որ կա–
թոլիկութիէնր
րնղունեց։
Հայկական
Հին ղբա -
կանութեան
ղանձերր
Հոգածութեամբ
պաՀուած
են
Հոն։ Բացի պատմական
եւ
բանասիրական կա
րեւոր ՚աշխատանքներէ՝
Ա՝խիթարի
աշակերտներբ
թարգմանեցին
Հիւեբէն
Հոձ՚երոսր,
Աոփոկլէ«բ,
Վերգիլյյո
"Բէ
Պօ"իւէն եւ Ֆէնէլոնր
եւայլն։ Այա
Վանքր հայկական
մշակոյթի
կարեւոր Վառարաանա^՝
ներէն
մէկն ։
՚
Մխիթս-բեաններու
մէկ ուրիշ
ճիւղն ալ կր գա
նուի Վիէննա
, ուր Համախմրո՚ած
են
գիտուններ
ել լեզուաբանն
եր
X
Այս կեգր։։նր
ոՐ
Լ
՛ր
^"՚ՓէԼ
ստացս,լ
Հք
-թ • գարուն , կր շարունակէ
իր շսէՀե^
կան
ո
՚֊"Ո
ւմնա՛ս իրո ւթիւննեբր ;
Երբոբգ
կեգրոն՛ն որ ^էԸ գանուի
Պոլսոյ ես
Հ)սմ • կայսբո՚-թեան
մԼււս քաղաքներուն
մէք, կբ
ն
։ե
րքլա յացն է թուրքիա
բնակող
Հա յե բ ո՛ն գրա -
կանութիւնր
% Արեւմտեան
Հայեբէնր կր ղորէ^տ -
ծեն
Հոն : քԻո՚-ոեբո՚֊ն
կողմէ
գրաւումէն ի Վեր
" ՚ ր Լ ՚ չ
գրականութ
Լ
՛՛ն
մ ր կր ղարգա-նա յ արեւե
լ -
ե
՚ոն
Հա յաստանի
մ էք :
Գրողնեբոլ
չորբորգ
խումբ մր
Կովկասեան
Հայաստան՛ի
մէք, որ մ իմացած է հ/- քիուսիոյ, կր
ներկայացնէ
սոՎետաՀայ
ղրականութիւնր։
Այս
ղբռկան
ո
՚թիւնր
աղղուած է Համայնափաբ գս, ^
ւլաՎւարարանռւթենէէն : Ունի որոչ թիւոՎ գրա -
էլէտնեբ՛, բանաստեղծներ
ել
Վիպասաններ
, որոնց
Գործերր
թբծքքւած
են
Հա յբենաս
ի բո լթեամ բ :
Տիչենք թէ ատեն մբ Վենետիկի եւ Պոլսո I
Մ իսիթարեաննե
րր Վէորձած են ձուլել
արգի եւ
գասաէլան
լեղուն,
սակայն
արգի
լեղուն է որ
յաղթանակած է, եւ շաւո մր ղործեր
զրուձած են
"՛յ"
լեղուով
Աո՛ւբիոյ,
Լիրանանի, Եգիպտոսի ,
Ֆրանսայի,
Ամերիկայի եւ ուրիշ
ղաղութներու
մէք :
աղքկան Հետ միասին չարունակած
են իրենց գա ^
սերը քյ
I֊
բախաաւո
րո ւած
իրենց ՛ա
չ ք ե
ր ով
տես -
նելու ա յս
իյարտեաշ մաղերո վ
ռւ
վէւլւա աչքէրււվ
պա րմ՛ան ուՀ ին
I
ԶաբէէլՀի
ունի
որոչ Համակրանք
իրեն Հան -
գէպ
, կըպաչտպանէ
էլինք կուզ
Մելքոնի
ծ՝աղ -
րանքին գէմ
ւ
իր Հոգին կը լեցյյւի
, երր կը լսէ
ա յս բոԼորբ
ւ
բա յց օր մ բ յանկա
րծ կր մ ոռնա
յ
ղայն ու կր յափշտակուի
Գամասկո՚սցի
Հարուստ
օտար աղքկան
մ
ր գե ղե ց կութեաձ՛
բ , որ
իրենց
գաւիթ
ր
Հ
բաւի րէսծ է ղէնք ու մպտե լոՎ տատ րա
կի նման
ղոյգ մր կօշիկ ւլբած է իր առքեւբ՛
յե -
տոյ րսած
, որ ամ էն
շաբա
թ
Հանգիպի՝
նո
բէն
ներկե լու Հաձ՛ար ղանոնք
;
Ա եզէ չր"ո՚֊իր
է
թէ Ձ.արուՀի ինչպիսի
Ննող–
քի
^Ը. գուսարն է . բարեկեցի՛՝՛կ
են անոնք թէ ոչ ,
ե թ է Լնք ուղէր օր մր իբ ճակատաղիրր
կապել
այգ
աղքկան
,
աԼՀնաբին
գմուա
ր ութ ի՛ննե ր
պիաի
ցցուէ
Լ՚^ն իր գ է մ % Գիտենք
միայն, ոՐ Գ՛ամ աս -
կռսցի
օտա
բ
ուՀ
էին
Հանգէպ
տածած
իր
սիրոյ
ղղացռւմներուն
մ էք անկարելին
յաէլթաՀա
րե
լու
ձ՚տքեբ
ո
ւնե
ցաւ
ինք
քյ է– խորՀեցաւ
թէ գտնուա-ծ են
Հարուստ
ւա՚ղքիկներ
որոնք
իրենց
ճակատագիրբ
կապած
են աղքատ եր իտաս\ա րղնե բու ։
Ջե
բկա
րենք ։ Ա է ր
ինան
կբ գրաւէ Վճիտ աչ -
քեբոէէ
ղասլնկեբուՀիին
տեղր
, ու ԶարուՀի կր
գառնա
յ մ շուշին
մ էք
ան յա յաացած կա կ ,մր– • • ;
Ա է ր
ինա
կր գառնայ
իր կուռքր
, անոր են ա
յլեւս
իր
մ տածումնե
ր
ր
ել սէ րեր
բ , իր
յ
ո ւղո ւմնե բ
ր
ել
սիրտր :
ԵԼ
ա
յ ս
բամնին
մ էք ա-լ գա՛րձեալ
վէպա
յին
է
ամէն
ինչ ։
Արտի
ՎիՀերո՚ն
էԼրայէն կատարած
այս
յան\–
ղոլլլն ո՛–
մեծ
ոոաումր
արղարացում
չունի :
Ա է ր
ինա
յին կախա
րղող
ղեղե ց
կո՚-թենէն
Հ բ -
մ ա
յուած
, Ս
եղբակ
Զ"^ րո՚-^ին
մ
ոռցած՜՝
4՚Ք"4՜
՛ինքնիրեն
՚
« ^իծաղե
լէ
եմ պարզապէս
։ կարծես թէ Ջ,՛"–
րուՀին
նշանածս
ր//այ , կարծես թէ
իրարու
խօսք
տոլ՚ււծ
բլլան՛ք։
Ո
՞վ
գիտէ , ան ալ իր մբ -
Ալիտներն
ո՛–
չնոր
^ներր
որոնց կբ բաշխէ
այս
պա–
Հուս . • •» ։
Ու կ՝եղրակացնէ
Հեղինակբ.
Համ
ող1՛
չ
չէ ին գտած
պա տճառա
բան
ութիւն
նեբր,
բայց ունեցած
յաւի չտա կութիւն
ր բաւակա
նին զօրաւոր էր՝ Ի՚Իզ^
էք
րլռե ցն՛ելո
լ
Համար
։ԼՏես
«Հացի եւ Լոյոի Համար», էք
129)։
Ընգունինք
սակայն, որ Աեղրակի
յեղակաբծ
յա
փ
շտ ա կո
ւթ ի
ւն
ր
լո՚֊րք
պաա՝ա
նիի
մ ր թիղճր լր–
ռեցնելու
չ ա փ զօր
՛աւո
ր
սլատճ^ա
ռ մբ
չէր
։ Ու
ա–
սԼւկա Հակառակ
անոբ
ո
բ
Աբ ս
էն
ին
քովն
ի Վեր ,
փողոցին
մ էք կարգ էքր
Հա֊
յՀ ո յանքն եբ արտաբե^
րելու չափ շեղումներ
ունեցած
բլլայ
ան :
Զենք կրնար
ներել Աեգրակին
, որ
ուրանար
յիչատակր
էչաւլաէիա բական իր գաս բնկե ր
ո՛–^
իէն
է
որ խոսաոէէաեած
էր իր աղնիւ եւ յառաչագէմ ա–
թօկերտ
մր րլլա
լ ր ամրո՚լք
՚լտս ընկե բնե
բ
ուն
աո^
քեւ,
ե ւ ասիկա, անչռւչա,
Համակրանքի
գոլղնտք–
եայ
նշան ձր չէ ր •
կ՝րեգունինք
մարգկային
արիւնին տկարու -
թիւննե
ր բ :
Աեգրակ
սակայն Վէպին մէք մեղ կը մատուքլա.
Ո՚-ի փոքրիկ,
՚^երո"ի
մը ՀանգամանքոՎ
է
ԱեբռւնղԼ՛ մը մտատիպարր
գառնալոլ առա -
քինո՚-թիւնէ-երոՎ
օմտուած
այս տղո՚ն
մէք
պիաի.
ու
՚լէինք
տեսնել տիպար ղաս լնկե ր
ո՛–^
Լ՛ի
մբ
Հո^
գիէն ու աչքերէն
ճառ
ւ. գայթ
ո
՛լ "Իր"յ
ներչըն
չումներով
խանգավառ
Հերոսը
I
X
« Հացի եւ լոյսի
Հաձ՛ար
յ
Վէպին մէք Հեղի -
նակր վեր բռնող
մեծագոյն
նպաստր
կբ
գաոնայ
պաակե րձ. երբ եւ խօսակց
ութ Լ՛՛ննե բ ր ա րուեստա -
գէտի մը շնորՀոՎ
տալոԼ
իր տաղանւգր
ւ
կտրուկ ո^ մ լն է իրենր։
իր ղոր^ը
տեսակ
մր
արձակ
քերթուա-ծ է , լի գեղեցիկ
յղացքքւմ -•
նե
ր
ով ։ կաբճ եւ
կոԼռ
նա խաղաս ութիւններ
,
չաա
անղամ
լեցուն
յաքող պաակերԼերո*–
քե րմ
ոԼ. -
թեամր։
Նկարագրական
ղիւտեր
այլապէս կբ
Հէսրստացնեն
Վէպը , որ ունի սայթաքումներն
ի " ^
ա ր ո
ւե
ս տ ոՎ ձ՝ատ ուցանե լո լ ա ռա քին ութ
ի ւննե
բ բ
I
Առանձնա պէս
յաքող
են ՎաՀանի
աքսորանքի
օրերէն
բբ՚ւծ պատմ ութ իւններր։
Անոնց րնգաբ -
ձակ նպաստով, Ա . իչխան
պիտի կրնար
ապրող
ղոր^
մ ր սառ բագրել
ւ
Գարձեալ
յուզիչ
են ո՛– ցնցող այս խեղճ տբ–
ղուն մաՀամերձի
օրերուն
նկա բագրո ւթիւննե
բ
բ։
Հարուստ է Հատորր
ինքնուրոյն
բտցատրու–
թիւններոՎ
, առանց
ճիգի տրուած
գրեթէ բո -
լորն ալ ;
Տեղին
խոր^րգածութիւններ
ո՛– պատառիկ -
ներ յաճախ
ՀիւմորոՎ
ոԼ
լոյսոՎ
ղեղուն
,
կբ
գար~–
ձընեն գոր^բ
ապաւորիչ
%
Ա փիւռքբ
իր գորչ
գալարումներոՎ
գտած է
իբ անկիւնր Ա . ի շվսանի այս գործին
մէք։ Բանաս
տեղծական
իր չորս գործերր
արգէն
իսկ Գէ՛"^
անցած
ԼսոԱաումի
մր սաՀմանները,
«Հացի եե
լոյսի
Համար»
Հատոր ո՛Լ Մ • Իշխան մեղ կր գնէ
նքյււաճումլերոլ
նոր Վկայութեանց
աււքեւ ։
Ւրմո՚Լ երիտասարգ
սերունգ
մր կուգայ Հա^
րսաաէյԼել
Հայ Վէպր։
Արմէն
Անոյշի
«Այրո՛֊՛"^
քաղաքի
մբ պատմութիւնր » եւ Կ– Փօլատեանի
« Կբ Հրամարիմ
Հայոլթենէ»
Վէպերէն ետք,
իշխանի՝
«Հացի եւ լոյսի
Համար» Հատորով եբ -
րորգ
ո
՛ւչագրաւ
Վէպն է որ կ՝ողքռւնենք
մեր գ/է–
րականութեան
վերքին Հնգամեակին
։
ՎԱՐԳԱՆ
ԳկՈՐԳԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
