ՏասնըՀինգ
տարիէ ի
կրօնա1լան
1լեգրոն
մԱ կլ ԳորՈ
Անթիլիասի
մէի
Կիլի1լիոյ
սլար .
աչո՚֊մէն
ի վեր
Ֆրանսացիներու
կոգմէ,
\922ին ,
Հայերն աչ ա-՚ւոնց Հեա գացին
Լիբանան֊.
Կիլթկիոյ
կաթսդի կոս արանը, որ գարերու
Հնութիւն մը
ք,լնի փոխագրուեցաւ
Աւթիլի^^
.
կրօնականները
սաեղծեցին
ուսումլա-սիր
ցւթեան
չաՀեկան
կոբիղ
մը,
իրենց
ղլուխն
ունենալոփ
Հմուա
ղիանական
Գարեղին Ցովոէփեան
,
80
աարեկան,
որ իր
կեանքը
նուիբահ– է Հայկական
մանրանկարչու -
թեան։
կաբեւոր
պարբերաթեբթ
մը,
Հասկը ,
ժո–
ղովո՚-րգը
աեղեակ
կը պ^ՀԷ իր
Հեաաղօաու. -
թեանց
մ ասին ;
Նոր
Հայասաանի
ամէնէն
նչանաւոր
արձա
կագիրներէն
պիաի
յիչեմ իբ
Շիրվանղաաէն,
որ կր յիշեցնէ Աօփասանը որո^
չափոփ։
Միւս իրապաշտներն
են թաաե բագիր
Աունգուկեանր,
որ
Ոուս
գրոցներու
աղղեցու -
թիւնը
կրահ է։ Ասոնցմէ ղաա շորս
իրապաշտ
վիպասաններ
կան Արփիարետնը,
ԶօՀրապր
(րս ^
պաննուահ
1 91 5/,5/
Թուրքերու
կողմէ),
Բաշալեան
եւ Կամսաբական
, որոնք նմանապէս
կրահ են աղ–
ղեցութիւ^՚ը
1|էլ Ամիի
Հեղինակին։
Կոոաան
Զ֊՚^ը–
եան
Հրատարակահ է պատմուահքներ
ել աբմ֊է -
քաւոր
բանաստեղհութիւննեբ
, Օշական որ նոբ
մեոաւ, վիպասան թատերագիր
ել քւնաղաա
էբ։
Երկ"ւ
երգիհարաններ
Երուանղ
Օաեան
ել Պա -
բոնեան։
ԱՀարոնեան
որ վերտերս
մեռաւ,
գրահ
է վէպեր, պատմուահքներ
եւ քնարական
Հիա
նալի արձակներ։
իր ուսումը
սաացահ
էր Լօզա
նի ել Աոռպոնի
Համ ա լսարաննեբր
;
Աովեաական
Հայաստան
ապրող
ղրագէտնեբէն
Զապէլ
Եսա յեան,
Պոլսեցի, որ երկար
աարիներ
ապրեցաւ
Փարիզ, գրահ է սլա ամ ուահքնե
ր եւ
վէպեր : Երկու
ուրիշ վիպասաններ
որոնց մասնա–
գիտութիւԼն
է պատմական
վէսլր Ատեփան
Զօբ–
եանը եւ Գերենիկ
Գէմիրճեանն
են : Ա -
ւեաիք իսաՀակեան
, որ Փարիղ եկահ է,
քնա -
բերգակ
մրն է, որուն գոր^ը
ւերչնշուահ է իր
^բԿրԻ^ մոգովրգական
Հին բանաՀ իւսո ւթենէն :
Հայկական
ՀոԳԱ
բանաստեղհւե
րու հաղկա -
նոց
մրն է : Ամէնէն
նորերր
իսո րա պէս
աղգսւահ
են ֆրանսացի
տէք աաան (ւերէն եւ սէլքպոլիսս^ւե -
րէն,
Աիամանթհն,
որ Թուրքերու
կոգմէ սպան -
նուահ է, կը մօտենայ
ԱէԼմէրլինկի
եւ Վէր -
Հաբրնի։
ՎաՀան
Տէըեանը
կը յիշեցնէ
Վէրլէնր :
Տիչենք
նաեւ ԱաթէոԱ
Զաբիֆեանր եւ
Միսաք
Մ եհարենցր
; Արտաշէս
Տարութիւնեան
րանաս -
աեղհ եւ
քննագաա
, ՏովՀաննէս
թումանեան ,
Հա յերու
Փուչքին
ը ել Ա •
Հ.ա
յասաանի
բանալէ -
աեղհր
Եղիչէ Զարենց
, յե ղա՛փ ոխա կան մր գա -
ղափա
րնե րոփ եւ ա՛րուեստով
,
ոՐ
աղա տաղր
ուահ
է աւանգական
րանա սաեղհ
ու թեան
կանոններէ՜ն ;
կան
նաեւ
ո՚֊ըԼ՚չ
բա՚Լասաեղհեր
որո՚^Ք Հարստա՛ -
ցուցահ
են մամ անակակից
գր՛ականութ
իւն ր ,
Եղիշէ Գուրեան
, Պոլսոյ
սւս-արիարքը,
Հյանթ (Լե–
* ֊ ո ն
Աեղբոսեան)
Հեղինակը
«Հին
Աստուահնե -
բու՜ֆ , Գանիէլ
Վաբուման
, Հեղինակ
«Հեթանոս
եբղերոլ»
եւն– (սպաննուահ
Թո՛՜րքերու
կողմէ)
,
Թուրքերու
կողմէ
միւս սպաննուահ
բանաստեղ -
ե-ը ԼԻուըէն Աեւակն է % Ասաաուբ
Նտւտրեան ,
Վ՛աՀան Թէքէեան
՛ականաւոր
քնարերղակ
մը. Հե
ղինակն է բազմաթիւ
ղորհերու
, Տիգրան Երկաթ
,
Մօռիս
ՊոՈ^էոի
բարեկամը :
Բանա
ստեղհո
լՀիներր
վար չեն մնար
բան՚ա՚ս–
աեղհնեբէն
, Օրինակ
Շուչանիկ
Կուրղինեան
,Աի–
պէւ^
Արայիս
, Զարո՚-^ի
Գալէմքէբեան
,
երկու
երիտասարգ
բանաստեզհուՀ
ինե րէն
են
՚Լազենի
Տէր
Միքայէլեան
եւ Աառի
Աթմա՛ճեան։
Ամէնէն
վերքի՚լներէն է մաահո՚՚մի
իսորութեամբ
Պար -
գ ե լ
՚Օրֆան
որ Հրատարակեց
ԱշՌշէտները ,
թանասաեոհո
լՀ՛ ի
Արմէն
ՕՀանեան
Հեղինակ
բազ
մա՛թիւ.
Հատորներու
Արշակ Զօպանեան
մասնաւոբ
աեզ մր կր
գր–
բաւէ։
\քնահ Պոլիս,
երկաբ
տաբինեբէ
ի վեբ
Հաստատուահ է ֆարիղ։ Աերտ կապեր Հաստա– -
աահ է Ֆրանսական
եւ Հայկական
դրականու -
թեան
միքեւ,
թաբղմանելով
գորհեր
Հ՛այերէնէ
ֆրանսերէն
եւ ֆրանսերէնէ
Հայերէն։
Պաշապա -
նահ է Թո՛՛րքերուն
կոգմէ
ճնշուահ
իր
մոզո՚Լուր–
ղին գատր։
Արշակ Զօպանեան
աչխատակցահ
է
րաղմաթիւ
ֆրանսական
զրական
Հանղէսներոլ ,
մանաւանգ
^6քՇԱ16 ^6
Vx^ւՈ^շի ։ Գիտուն,
քննա -
գատ
պատմաբան
, լրազրող,
Զօպանեան
մանա -
ւանգ
րանաստեղհ
է։ Մեծութիւն
,
Հերոսութի՚-ն
ել աւ^ուա կան ու թիւն է ամէն րան իր մէք։
Գրահ
է Նարեկի՝ ՆաՀապետ
Բուչակի
, ճիւանիի, խա–
չատուր Արովեանի,
Պետրոս Գուրեանի,
ՎաՀրամ
Սվաճեանի, Բամտռ
՝Բաթիպայի
մասին
եւն.։
Թարգմանահ է Զաբգարեանէ1
, Շիրվանղատէէն ,
Րաֆֆիէն
, Ավաճեանէն։
ինչպէս
եւ միքին գա -
բոլ ա չուղնե
ր ր ֆրանսերէնի
։
Բազմաթիւ
պարբերաթերթեր
կան, ոՐ աե -
սակ
մր Համայնապատկեր
կը ներկայացնեն
Հայ
կական գրակ՛անութեան
եւ արուեստի % Վենետիկի
Մխիթա րեաններուն
«Բազմավէսլր»
,
Վիէննայի
Մխիթա րեաննե բուն
«Հանդէս
Ամսօբեանւ», Ար -
չակ
Զօպանեանի
«ԱնաՀիտր»
1898^5՛
ի վեր :
Հբանա
Աամ
ուէ լԱ »ր մտաւորական
մ ցն է ,
ԶԱՅՆԵՐ ԳԱԻԱՌԷՆ
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆԲ
Ֆ– ԿԱՊ– ԻյԱԶԻ
ԶԵԼԻՆԱՐԿՆԵՐԸ
ՏԷԱԻՆ,
(3"^ււաջ)
Աւելորդ
պիտի
չըլլար
քաքալերական
քանի մր խօսք
րնել Ֆբ • Կ– Խաչի
է1ասիև
, որ այս վերքին
ամ իսնե րու
լնթացքին
աչ
քառու
գորհ-ո ւնէ ութ
իւն մը ցոյց տուաւ
գաղու -
թիս
մ՛էք։ Անկա խ իբ դպրոցական
Հոդերէե , կապ •
Խք՚չը
օգնութեան
Հասահ է տեղւոյս
Հիւանդնե -
բուն եւ չքաւորներուն
, ինչպէս
նաեւ Ֆր • բանակի
Հայ երիտասարդ
ղինուքյ րնե ր ո՛ն
, սնոնց
ՅՕի չափ
ծ բարներ
զրկե
լով։
Ծանօթ է բոլորիս
որ ԽաչուՀիներր
նիւթա -
կան մեհ Հնա րաւորութիւննե
ր չոլնին,
իրենւց
Հա–
ս ոյթր
մոգ՛՝– վուբգին
նուէ րնե բով կր ղոյ՚ւ՚^ա
յ :
Պէտք է րոել սակայն
որ մեր մողովուբղր
սրտանց
կր յատկացնէ
ի ր լում անեբր :
Այսպէս էբ որ մեհ յաքողութեամ
բ ու
Հոհ
բաղմ ութեամր
աեզի
ո՚նեցաւ կ . Խտչի
տտրեկան
մեհ պա րաՀ ա՛ն գէսր
, Գեկտեմ
բեր
֊Տին
,
Տէս
ինի
քաղաքա
ւզե տարանի
ս րաՀին
մ էք : կր նուագէ
ր
քՀց–
<^10
Լ յ ՚ Օ ռ / ՛
մեծ նուագա խումբր
IV1.^.
6օ€Շ02/
զեկա–
ղա ր ութեամ
բ : Ա եհապէս զնաՀատե
լի է ր մ եր Խ"^–
չուՀի
՚– երռւն տարա ծ աչխատանքը
: Անոնք
քա՛նք
չէ ին իսնա յահ
ա յս պարա Հանղէսր
Հաճելի
եւ յի–
չատակելի
ձեոնարկ
մր դարձնելու
Համար։ Եւ ի–
րօք
, ա յ՛ւ քան
մ եհ էր ստե զհուահ
խա նգավառռլ -
^Լ՚ւնր, որ ՚որչ^ս՛ էոյոին
Լոկ ներկանեբ
ր դմուա -
րաւ կր Հեռանա Վն սրաՀ ին քե բմ
մ թն ո11որ տ էն :
Պա րաՀ անգէս ը կ . Խա չին ա-պաՀովեց բա րո յական
եւ նիւթական
նկաաելի
արդիւնք
մր :
ՏԷԱԻՆՑԻ
նախաղաՀն է Հայ Գաղթ, ԽորՀուրգի
: Պոլսոյ
մէք
խմրագբապետ
«^ամա՛նա կ»ի եւ աչխատա կից
Յււ"Ո|ւջ
օրաթերթի
որ Հիմնուած է )925ին Փա -
րիղի մէք Շ ա ւա ր չ Ա իսաքեանի
իսմ բա ղ. ր ա պե տ
.1
ւ -
թեամ ր ; կա՛ն նաեւ պա
ր բե րա թ ե բ թե ր «Արմ
էնիա»
եւ
«Հայաստան»։
Հակառակ
իրենց ց ր ու՚ս-ծութեան
, ա յսօբ այ
Հա յկական
ղրա կաւ) ութի՛ւնր պա-Հած է իր աղդ՚ա–
յին նկարաղիրր
: Անաթօլ
Ֆ բ՛ոնս
ի րւա ւունք
ունէր
Հաստատելու
191
7Լն խօսահ
իր մէկ ճառին
մ էք ,
« Հաքերր մտացի եւ Հերոսական
, Հակում
ու՛՛՛ին
րնգգրկելու
արեւմտեան
աշիսարՀի ամէնէն բաբ -
^Րր զաղավւարներր
, արմանւի են , թէ իրենց
Հան
ճարով եւթէ գմբա խտու թիւ^.նե ր ով
մողովո
ւրգ
նե բու
Հ ամ ակ բանքին
, ուրկէ ազատութե՚ա
ն ամէ
նէն արղար
զ ա ղա վւա բն ե բ ր հնահ են %
ԱՏԱ8ԱՆ՚(^
ՀԱՅԼ1Ց ՊԱՏՄԼ)ԻԹԻՒՆԸ
ԱՐԱԲԵՐԷՆԼ1Վ. -
Գրեց Տ ոքթ • Աստա րճեան
, Պա ղտատ :
ՀԱԱԿ , պա չտօնա կան ամս ա թե ք. թ կաթողիկո -
սութեան
Հայոց
Կիլիկիոյ
, թիւ 9
10,
Ի– տարի ,
Աեպտ.
1951
,
Ճոէ61ատ,
Ա ե Յ ո ։
ՎԱԼԱՆԱ
Հայ Մարզականին
Ս. Տ. >V. « ՚ -
ռ՚յքքին
խումբր
քքՕաՕէւՕՈ Ժ՚ՒւօոՈԸԱւ
իր
ախոյենա–
կա՛՛ւ երթի
մ րց ում
ը կատա րեց
4
Նո յեմ
բ ե
բ
, Տէ.
1^131Շ611ա/
րաբձրագոյ՛ն
խումբին
գէմ՛, իրենց
գաշ
տին
վրա
յ :
Ե նբ մարզիկները
դաշտ
կը Հասնին
յոգնահ
,
նախանցեալ
մ րց
ո
ւմ՜՛ւե բէն
, վփրաւոր
եւ թէ թի ^
ւով պակաս
, իսկ զի՛րենք փոխարինողներ
ան
փոր^
) քանի որ բաւական
մ ամ՛ա
Լակէ
ի
վեր փոր–
ձերուն
չկի֊–
Հետեւահ
:
Յէ.
յ
;13քԸ611ւռ/
դաշտը
խո
նաւ
րլլալով
քուրի
"էզա
Լ՛կ լճակները
մ իշտ
ան -
սլակաս են :
Խազին
սկսելէն
քառորդ
մամ վերք քուրի
մայփՒ՛
քեր
ը
•աԼվերք
դմուար
ութիւննե
ր կուտա
յին վա
ղելու,
ց
.ատկելոԼ
, խոյանալու
, իսկ
Տէ.
1^1ՁէԸ611սւ–
ցԻ՛^ վարմ
ել
հանօթ իր գաշտին :
Ա եբինները
սկսան բաւական
նեղուիլ : Հա
կառակ
ա
յսքան
դմուա
րռ ւթեանց
խաղր վեր քացալ
պատուաւոր
կերպով
, 3 2
մեր պարտութեա՛մբ
:
Բ • կի ս
ա
խ ա ղին
Հ ովին ո ւգգութիւնև
ալ փութա ^
Յո՚֊Յ
մեր պտ րտո՛֊ թիւնր :
X
Նոյեմբերին
մեր Ա՛ խումբր
շարունակեց
իր ախոյենտկան
մրցումը
\՚€յ՚Ո6տ/
գէմ ՚ Գ֊աբձեաք
Հակառակորդին
դաչտին
փրայ։
Հո" ՛ալ
մրցումը
սկսաւ խիստ
կաաւա
ղի : Ա
ա
կա՛
յն
ՏբՕէէր
կատակ
չէ
՚զէաք է կողմերէն
մէկր
շաՀի։ Աեր տղոց թէ
կա
րղա պաՀ
ոգին թէ ^թէքն
իք
^ր
ել Հակառակ
3
մամ
երկա
՛թուղիով
ճամ բորդութեան
յուլնու –~
թեան
,
\^Տ5՚Ո6տ/
անուանի
ա
յս
խում բր
քանիցս
հանւր ճգնամամ
եր անցուց : Մերիւները
քախքախիչ
պաբտութեան
մը մ
ա տնելոԼ
բոլո բ ճիգերր
անօ -
զուտ
եղան։
Խտզը վերքանւալուն
երկու
վայրկեան
մէ
ա
ց ահ
1 1
էին կողմերը։
Վերքին
պաՀուն
Վ,է
յնց
ինե ր ր յաքոգ
՛Լա յրէքքով
մ ր անակնկալ կէա
մր եւս շաՀեցան
ու
խաղր վերքա ցաւ մեր պար -
տոէ
թեամ
բ
2
1 ;
X
Գեկտ. 1էի կիրակին
միշտ մեբ Ա.
խո՚^ՐՇ
խաղաց
՛ախո
յենական
քյՕաՕէւՕՈ շհՅար10Ո6
Լյ՚Օ -
Ո31Տ/՛
գէմ , մեր ղաշտին
վրայ , Հակառակ
6ոՅՈ–
գՕոի
ձմ՜եռնա յիև
ղ րալի շ
ա
րեւին
եւ Հանգարտ
՛ու
կաղւլ ուր
Լ՛Հ
Օդին
, որ չատ քիչ կր պատաՀի
, մեհ
բազմ ութիւն
մ ր չունէր գաշտր •
այսուՀանգեբձ
գոՀացուցիչ
էր :
Խաղր
սկսալ
կոպիտ
, որ բարձրագոյն
խում -
բիէ մր թ էքն իքին
Համ
ա
սլա տա ս խա՛ն չէ :
11
ւԼա յր՛
կեան էիե րք
էքե
րո՛՛նք նշան
էէէ
քլե ց ին եր/չու կէտ
յ
Հանգիստ-կէււննե
րո լ
քլաբհիքով
էառ1
ո՚֊ազն
4
կէտ կրյուս՝"^ցուէր
։Հակառակոք՚դը
սակա յն պաՀ
մ
ր կք,
ցաւ տիրապետե
լ եւ ի մ եհ գոՀ
ունակութիւն
Հակառակո
րդին ոբ խաղր
Հաւա
սա՛րեց ուց :
Բ՝
կի
ս ա
իս
–՛յ
ղւլ
I
րանա լու
5
վա յրկեան
մնացահ
I
Մ ե րոնց
մ աքա ռում ր անցաւ
ապարղիւն
եւ.
իսաղր
էիե
րքացաւ
Հ–—~2 Հաւասար : Երբ
գլիսաւոր
իրալարա
բին
ս ուլփ չը մրցումին,
փերքը
յա
յ սւ ա ր ա–
րեց
, մ եղ
Համ ար յուսաՀատական
է
բ , չէ ինք ո՛– -
զե ր Հաւատա
լ , բա
լց
իր ոզութիւն
էր
ա
^լեւս : Այէ
մ
րցում
ր
շա
Հ
իլր
անւՀ րամե չտ
էր
սա կա
յն
յ
ԸնդՀ •
դասաւորմանւ
(էրդն է մեր
խումբը։
Աիւս խում -
բեբու
մասին
ուրիշ
առթիլ
:
Ա՚այրզիկ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
« Տ Ա Ռ Ա Ջ »
Ը
«ՑԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(4)
ՏՈւքՍւԼԿԻ
ՄԸ ՀԱՄԱՐ
Գլուխր
Հանեց պատուՀանէն
գուրս
, եւ յան
կարհ
մ թ ութեան
մէք Հեռաւոր
լո յս
մ ը նշմ արեց ,
շփոթ, աղօտ ու
մտրմրոլն
:
Փապո՚-ղիէ մը
կ՝.ս֊նցնէր
ղնացքր։
Ուրկէ ուր՛, այդ Հեռաւոր
Լոյոր երկարեցաւ ,
մ ատի
մ ր սլէս այս տառասլող
մ ա րղո՚ն
ուղեղի
փակ
մ ատեանէն
էք մ ր գա րձուց
^ ձէ՛ 3՝^^Լ" Վ ԻՐ
նո յնքան
մ շուշոտ
ան ց ե ա լը , իր նաՀա պետ Հօր եւ
տառապահ
մօր անՀաշուելի
զոՀռ ղո՚-թ իւննե ր ը ,
իրեն
Համ
՛լ
բ , իր ուսմ ան հարաւ
Հոգին
բաւաբա–
րելու ի խնգիր
I
Տիշեց առաքին
Հանգիպում
ր Տեսբինա
յին եւ
իբ սայթաքումր
: Աւ իհեալ օր : Ափս ոս , անա
րման
լկտին։
Գիտէր որ ինք երրորգ
էրիկն էր։ Միւս -
ներր անղարձ
մ եկնահ
է ին ա յս աշիսարՀէն
եւո
չ
ոք ղիաէր ինչպէս : Իր միտքը, կը գորհէր արագ
ու պայհառ :
Ծօ անա սուն , Հայ աղքի՛՛կ կր պակսէր
ոՐ
Ա ելանիկց
ի այս է րկա
յ գլուխ ուտողը
առիր
։Տ ան
գիմ անւա թեան
Հով մր անէցալ
սիրտէն
որուն
մ էք
Հօրր ^–ս– յնն ալ կար
, . ու չարուն՛ակեց
•
Տեսա՛՛ր
Հայրիկ
, երկոլ
ֆրանքի
հախուե–
3
"՚յ
շունշանորգիէն
: Հիմա եկուր
մէքէն
ելիր :
Ես որ Կ՝՚"–զէի
չուտով
տուն
Հասնիլ։
Խաւարը
չքացաւ :
Տեսբինան
նորէն
երեւցաւ
, չաբք շարք լոյ -
սերու Հետ • եւ տեղ ղրաւեց , քնքեչով իրա բու
յա–
քորգոգ
զ՛*֊ ռան ցանքի
ե բեւոյթնե
ր ը ել
քքւշա՚ցահ
մտահումները :
Ժպիտի պէս բւսն մը գհուեցաւ
Աաբգիսի
ոս^
կրացած
այաե բ ո՛ն վ բա յ , հնօտը
կափկափելքքվ
ներքին
պա
յքա
ր ը կը մատնէր : Նոր
սլա,^եբ
թարմ
ճեղքեր
կր բանային
իր
բանականութեան
թերթերուն
վրա
յ ;
Կը Լսեզգէււէբ մտածելով
թէ՝
ինԼք^ւ,
ի \ Լ
նպաաակո՚Լ
ամուսնացած էր այս «գից ուՀ ինե
բու
դԻՅու^Լ՚ի^՜^
1
Հետ,
թերեւս
ակնկալելով
ոբ գոնէ
օր մր «կայսր» \ մր, զէսւա կ մը հնի% Եւ ինչ փ ա–
ռամոլութԼէւններո՛Լ
ճամբայ
ելած՛ էր, եւ
յաքողե՛
լու Համար
մ իքոցնե րու
խտրութիւն
չէբ ճանչնար
,
Տեսբինան
Համ ա րելով
Լ՛ր տիպա ր գորհ ակիցը է
Շոգեկառքը
կւսԼգ առաւ
վեբքապէս
,
է
շուտ, եւ յանկարծ
վւրթան իր մտածումի
առէէ
քին թաց
թելերը։
Վար
իքնելու մաման՛ակ
իսկ չունեցաւ է Հեռաէա,
խօոր
Լ՛ր՛ք է առաք Հասած՝
անակնկալօրէն
, Հ ո ^
զեառ
եր
/լոԼ
Հումկու
ոստիկաններու
կողմէ ձեր
բակս։
լ ուե ցաւ :
Բացատրութիւնն
աւելորդ
էր , փորձեց դի -
մադբել։
Հարուա՚հնեբ
ստացաւ,
փոխադարձեց
ոտքե բ ո՛ի : Գոբհր
մեծցաւ՛։
Հբապարակային
գ՛ո յ–
թակղութիւն :
Խ
-ՎԵՏՈԻՆԻ
(Շսւթ.)
Fonds A.R.A.M
