ՆՈՐ
ԳԻՐԲԵՐ
Հեղինա կ Մ • Իօ Խ Ա ՚ ե
ՏՊԱՐԱՆ
ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ
ԸՆԿԵՐՈՒԹԵԱՆ
ՊէՅՐՈՒԹ,
1951
Ա–
Մ ՚ Ւշի՚ան, Հեղինակ
ՏունեբււՆ եր գ ը, կրակը,
ՀայւՈստ|յյԱ եւ Կեւսււէ ո ւ Սրազ
բանասաեղհական
Հաաո բեե բու. մ եր քերթ ողա ղաե
ղրական ք,
ւթե
ան
մէԼ
նքյւաճքքԼ^
՛յ Հլ արճաեաղրեէէ
եաք
, կուտա
յ ա–
Հա իր նոր
եբկբ,
Հաէքի եւ Լյ^յսր եաււ|յ.ր,
Հ
Յ
Ս
էք֊–
նոց վէպ ՚^Լ •
Գրական
ուրոյն կաԼուածներ
են բանաստեղ -
հութիւն
ել ւՀէէղ :
1եււսւքիւ
բ
ե թէ կ՝ենթաղրէ
քնարական
յքքւղա–՛
կան յյ՛–
թիւն
ու
յա փ չտ
ււ վուէէ
իւն
, ւէե ր^ինր՝
թա -
՛Լաղ Էսք,բաց
։ւլւ1
ներու ճիգ,
սլատմելու
չնորՀ,
Հ
ո–
գեբասակտն
վե րլուհութեան
մերձեցէէ՚-մ
եւ տի -
սլաբնեբ
տալու աււա րկա յակա\Լ րհա էսնգրո լթիլն
է
իբրել
առաքէ՛ն
փորձ
,
Ա՛
. իչխաՍի
(ԼՀացի
եւ
Լոյսի Համար»
՚է
^՚ցբ,
ունի
բան մր աւելի այս ր
ք,-
լորէն։
յ՛ր լրութեան
մէք կարելի
է
Համարել
յտ–
քո ղահ
գորհ :
X
Ա փիւռքր
երեսուն
տաբի
է
կր գա լա բուի Ասլ–
րիլեան
քյ՚լեււնր
էւր Համաւղաաասէսա,ն
տտրահքոփ
տալու
ե րկուե քոփ %
Գր քք ՛լեե բու
ե
րկու
խում բ ,
ղքքւղաՀ ե ռա
բար
ւասլրեցան
եբեսքքլն տաբի
չարունակ
մ իեւնո
յն
տառապանքր ;
*
ԱսոԼցմէ
առաքէւնր, սլարագաներքյւ
րեբումոփ,
գտնուեցաւ
աէլէաէ^ն Հեոքքլ, թէսլէտ
տուահ
րլլ՛"յ
տղէտին
արիւնի
իբ տուրքր
Լ
քքյնսլէս
է
Ա տեղհագո րհութեան
մ էք ա յսքան ր բաւական
չէ , վաւերական
գքքրհերսլ
Համաբ :
ս եղ էսոցող
ե՚լեռւր
երեւակայութեան
նսլաս–
"՛ով
գմուար
է
աալ սե րունգնե րո ւն ;
Այսսլէս
թէ այնսլէս , երեսուն աարինե բ
^ւ
քն–.
թացքին
Հա յ մ իտքր ա յս
մ՝ա րգին մ՛էք ցնցող
ղրե
թէ ոէի՛^ Լ տուաւ
յ
Ե բկրո րղ Լսում
բ մ ր
ղրու^ե բ քյւ , բաղւլատա -
րս՛ Ր աւելի ե րիտասա բսգ
, մաս
կա՛լմ եց աքսո րան
քի ոլղփնե բէն
քալող կարա ւահնե բու :
Ասլրե ցաւ
անապաւոեերու
խորշակնե
լ.
քյւն
Հրակէղ
Լո՚^եչր
՚
ալաղէւ՜ն ու ղրկանքին
ցաւր
ղգաց
.իր քյւսե ր ուե ու
սրտիե էէրայ, ոլ տեսալ. իր աչքերով
մաՀր բագ -
մաթիւ
սիրե լինե
բու
յ
Այս էսքքւմբին մաս
կաղմեցին
դարձեալ
մաՀ -
• ն ճիրաններէն
ճողուգրահ
՚էէկ քանի
Հիներ,
քք
^ ո՜ւ ց կր սլաբա ինք անւղատմ ելէ՛ մեր
ճակատա
էլր էն
մեղ կաակուահ
քան էւ մր սրտաճմլի՛կ
էքեր։
Այս -
սլէս՝ Կ– Գաբիկեանի
Եւլեււնապատւումը, Ա՛ Ան–,
տքքնեանի
Այ1Ա
սեւ օրերուն ,
Մ ՚
Շամտանճեանի
Հ ա յ Մտքին հարկը Եղեռնին, ^Ճ.
բաղղաաաբար
՛աւելի երիտասարգ
գ^ողի
մ՛ր, տարաբախտ Վ^աՀ–
րամ Տտարեանի
«Գէպի Անապատ»
ել
«Գեբեղ -
մ
աննե բու
մ էքէն»
ղորհերր
եւա
յ ^
, առանց
յիչե
լու օաա րներու գրական էէտսաակր, այս
ուղղու -
թեամր :
ինչ որ տուաւ
Հայ
գրողր,
մն՛աց
առաւելապէս
նկարագրական
եւ պաամ
ա
կան
ւմրմէք նեբկա յա -
ցնո՚լ
Հում
նիւթ
;
Օտարներու ^էգՐ
յ
՚սհեցալ
մեհ
մ ասամ՛ բ
գե
՛լա
րուեսաա կան
մտաՀոդութեանց
չուրքր
, ո՛– դա րձալ աւելէ, տպաւո րի չ ու խօսուն :
Մյսպէս
են՝
3
)րանց
Վէրֆէլի
«
Մււ՚ Ա՚"
Տաղի
Բառասուն
Օրերր» Հոյակապ
գորհր,
՛Օր՛ Փոլ
Հ.
Պոր տո
յի «Ան թա ււամ Տ րա պի ղոն
ց
ին» , (իան իհի -
գուբ
ար Պուրմի
<ւՏիգրանո
լՀ ին»
եւ ժ՛ տր ԼիոՀէի
« Շոլշանիկր»
:
Մ՛ ԻչԼսա1էէ
«Հացի
եւ Լոյսի Համար»
վէ
՚ԳՐ
1
առանց
անոնց
գհահ
լայն
Հետքերէն
քալելու
, Ապ
րիլեան
Եղեռնր
ապրահ
սերունդի
մր
մաս
կաղմող
քանի
մր
տղոց՝
Աեգրակի,
ՎաՀանի,
Արսէնի
եւ
Աւետիսի
կեանքէն
դրուաղներոլ
պտտկերացու -
մրն
է :
Աղեխարշ
բան
մրկայ
անոնց
ապրումներուն
Զորս տիպարներ,
ո ՚ - ր ո յ ն
դիմագհով
կ
՚֊ւ
բ
-
կառուահ
չոբո
Հքյւլինեբ
են
անոնք,
որ
կեա՜նքի
քառուղիներուն
վրայ
արիւն ք,տ
գո
յապա յքար
մր
կր
մ
ղեն :
Ապրելու
իրենց
ճիղր, կօչկաներկչի
խարխուլ
սնտուկին
ապալինահ
, կր դա րձնէ ղիրենք
ցեղին
տախ տապա
րուահ
ճակա
՛ոա
գիբր
լուս
ակե
րաե
լու
կո չուահ
ար իներ :
Մ ՚ ՒչԼ"ան Ապրիլեան
այդ սերունդէն
կր Հաս
նի
մեղի :
Եթէ
յս
^քող
են առանձնապէս
Աեգրակի
նէեր -
քին
յուղումնեբբ
տալու
իբ կերպերր,
Հաւանօրէն
անդբադա
լձնե րու
տուրքր
տ ա ր ա
ղա
ւո ր ո ւմ ր դար–
ձո ւցահ
է
էէաւերական
:
Աեդբակ
,
պիտի
մնայ
ապրելու
կամքբ սե -
րունգի
մր,
որ
նիւթէն
փեր գագափա
րականոփ
մր
ոգեւորո՚^ահ է
I
կօչկանէերկչի
իր սնտուկին
Հ ետ ա յս տղան իր
Հոգիին
մէք կր պւոԱտցն՚է ուսանիլ,
ղէսբգանյսլ
եւ
ԸԱկ, Լ Շանթիդագաղին
^ոպԿւ
ԸՆԿ. Գ– ԻՓԷԿԵԱՆԻ
ԳԱՄ ԲԱՆԱԿԱՆԸ
« ՕբՀնուի
երկինք,
որ
երկրին
^ոբՀեց
քեղ
նմ
ան
ւլալա կ » ;
իրանեան
իմաստունի
այս բառերով կ "գքո՛–
նեմ
յանուն « Համաղգային » Ընկերութեան
կեգ–
րոնական
Վարչութեան
ել մասնաճ իւղե րո լան
այն
նուիրական
նչխարներր
, որոնք կր Հանգչին
այս
դագաղին
մէք ։
Աուգի
մէք է «Համաղգային»ր,
այս անփո -
խա
րին ելի կոբո ւստին
Համ ար ,
յանձին
Լեւոն
Շանթի
,
Որ
իր Հէէմնադիբներէն
մէկն էբ եւ իր
վարչութեան
նախագաՀ ր չորս
տարիէ
էւ
վեր :
ինք
ել իր անմքքռանալփ
րնկեբր
Նիկոլ Ագբալ -
եան
, իրենց կամքով ու Հաւատքով
պաՀեցին
եւ
ուռճււցուցին
ճեմ՚աբանր
սկ՚լրնական
գմուարին
տարէէներուն
, էւրենց աննւկուն եռանդով
Համակե
լով
Իրենց Հիմնագիր
լնկեբներր,
որոնցմէ մէկ
կամ
ե րկուքր
՛ք
իա յն կր մնան ոգբերգռւ
րուե
րու
նման կառչււհ
կեանքին
, սգալու
Համար իրենց սի
րելփ լնկեբնե
րու անգա րձ բամանում
ր :
Ա ոլւլի
էք
էք են ա յն բոլոր
ս ե
բո
ւնդն ե րր , ցրր–
ուտհ
Կ ովկտսէն
Պո լիս
, պա յքարի ,
մաքառումնե–
րո՛– 1 ձ" ձ" Ի եւ աղաաո ւթեան
, ինչպէս
նաեւ
դագ.
թական
ու
թեան
ա ս տ անւ գ ական
օրերուն
,
որոնց
ՀոգԼ՚ներուն
մէք մեհ Գաստիարակր
ՀրդեՀեց
Հաք
մչակոյթի
ել աղղութեան. սէրն ու պաշտամո՚ն -
քր
իրրեւ
մ եհագո
յն արմէքներ :
Ա ուղ
ի
մ էք է Հայ գքւ ական ութիւնր , որուն
մ ե հաՀամ բաւ ներկա յացք, լցիչն
եղաւ
ել նաՀա -
պեար, իբ բեղուն
գրիչով
եւ իր անխոնք
նուիրու–
մ
Ոէէն ու
բաղմ ա Հատոր
Հեղինակոլթիլննե
ր ով :
Աու
՛չի
մէք է Հայ բեմր. Հայ թատրոնր, ո -
բուն
նոր կեանք
, նոր
չ"՚–նչ
"՛ո՛ "՚՛ իր Հո յակապ
թատ
րե րկնե րով
, ո րոնւք թարգմ անուահ
են
բաղ -
մ՚սթիւ
եւրոպական։
լեղուներու
եւ
կր
մնան
իրրեւ
միքաղգային
արմէքներ
։
Աո՚-գի մէքէ
Հ. 6–
Գաշնակցոլթիլ -
նբ,
ոբուե Հաւատարմօրէն
հաոէսյեց
իր
կեանքի
րնթացքին
եւ մինչել
իր
էքաՀր,
իր
անձն ու
անու-
նր
եւ
իր
դրիչբ
դն՛ելով
ի սպաս անոր
՚ր
՚ողափ
-ար
-
նե բուն եւ անոր ղոՐ^ունէութեան
ու դարձաւ ա–
նոր կարկառուն
ել Հեղինակաւոր
դէմքերէն
մէկր։
Աոլղի
մէք է մանաւանգ
Հայութիւնր,
\աչ -
խարՀի
չորս հադերուն
ցրուահ,
որուն
սիրոյն
ու
սլատկառանքին
արմանացահ էբ անխտիր , Լեւոն
Շանթի
գորհունէութիւնւր :
Բայց,
Շանթի եւ
իր
նէմանէներու
գաղաղին
առքել,
անտեղի է փիչտնւ
ու
ոդրր
ել
աններելի։^
Ա աՀր
ել
Շտնթր
չեն կրնար
Հաչտուի
լ
իրարու
Հետ :
Ան յաւերմական
ներկայութիւն
մրն է մեր
մէք։
Ան կամքի,
ա,
խատանքի
նուիրուահ ասպետ
մր
եղա՛ւ. Հերոս մր,
ե լ
Հերոսներր ոէ
Կ
^ոԳՐ՚՚Յ
-
ուինէ , այլ կր փառաբանուին :
« Օրհնու֊ի երկինք, ո ր երկրին շնորհեց քեղ
Տլքան ղաււակ »:
Աքս ոգիոէի եւ ղդացում
ով խոնարՀինք
իր
նր–
ւիւրա/լան աճիւնին
եւ
յիշատակին
առքեւ,
որ
ան
մաՀ է , ինչպէս
իր ղորհր
, քանի կա ք
ու կր
մնա յ
^այ
մող ովուրդր
,
Որ
նո քնպէս քաւի տեն ական է ;
Շանթի
եւ ի,ր նմաններո՛– անղարձ
մեկնում -
ներն իսկ վերադարձներ
են ներկայ եւ ապագայ
սերունդներուն
Համար,
իրենց Հոգեկան
ո*– մտ.ս^
ւոր
ւսպրումնեբուն
մէք :
ԸՆԿ– Մ՛ ԻՇԻյԱՆՒ
ԳԱՄ ԲԱՆԱԿԱՆԸ
Հայ
ղրո՚լնեբուն
անունո՛էէ
ինչպէս
նաեւ Պէյ.
բութի
մեր մամուլին
եւ
Հ - Յ - Գ ՛
Եդիպտոսի
կ. Կոմիտէին
կոգմէ
կր խոնարՀիմ
գագաղին
առ,
քեւ անոր, որ տմբողք վաթսո՚-ն
աարի գրիչր
ձեռ
քէն
չձգեց։
Մեզմէ ան՛գարձ բամնուող
այս մեհ
Հայր
ամէն բանէ առաք
ղրչի վարպետ
մրն
էր ^
մչակոյթի
դարբին
մր, պատկառելի
նաՀապետ
մր
Հայ
զրակ՚ոնութեան
:
Լ. Շանթի
մաՀր սուգի
կր մատնէ
րո՚Լանգակ
Հայութի՛ւնր,
բայց ման՛աւանգ գրական
եղբայ ^
բութեամբ
մր իր Հոգիի՛^ ել արիւնին Հարաղա -
տո՚-թեան
արմանացոզ
բոլոբ ճչմարիտ
գրողներր^
Հինեբէն թէ նորեբէն,
տարեց թէ երիաասարգ
.
Ատե՚լհադորհո՛ւ
եւ մչտանորոգ
ներկայու ^
թիւն
մլն էր ան մեր գրականութեան
խոբշակա ^
Հաբ անգաստանին
մէք, ներկայութիւն
մր, որ կր
լեցնէր շրքապատ ր, առանց
աղմկելու
,
րարձրէն
Հնշուլ առողք
ձայն
մ ր՝ ոՐ կր "փոփէր
ել կր ղօ^
րացնէբ
երերուն
Հոգիներբ
:
Բարո յակւսն
րարձր
ն/լարագիրր
ել
գրագէտի
կոչումր
իր մէք միաձուլուահ
նե րդա ^ակ
ութ
իւն
մր կր կաղմէին
, աՀա թէ ինչու
ան չբամնեց
ար
ուեստր
ղաղավւարէն
, գեզեց իկր
ճչմ աբիտէն
, ե–
ր՚ւզր
իբա/լանութենէն
:
Իր Հոգիին պէս՝ Լեւոն Շանթի
ղբականութիւ–
նրն ալ յա՛րատեւ
՚Լերելք
մը եղաւ, աւելի
աէքբոզ–
քականին
ձւլտ ում ո։է ւ,՛ նուաճումով։
Աստիճանէ
ասաիճան
այս ՚Լերելքի
լնթացքին
, որ
ա՚նխորտա–
կե լի կամքի եւ ա շխատանքի
Հերոսական
պա
յքա ր
մր կր ներ կա յացն է , որ .քան Լ՛ր անձր
՛ազնուացաւ
էւբրեւ մարգ,
նոյնքան
իր ղրականութիւնր կատա
րե լագո լ՛հուեցաւ
իրրեւ ա րմէք ;
Մարգքլային
Հ ք,գին իր ներքին
Հ աբստութիւ^։–
ներքքվ, արտաքին
աշիստբՀբ իր բնա/լան
սքանչե -
լԼ՚Ք^ եբով
, Լեւոն Շ Ա՛նթի
ա րբե ցում ին
մ իակ բա–
մակն էին
աստուահա
յին անխաթտր
գինիով լի
բամակ
ուրկէ ան րէքսլե ց առատօրէն
եւ
նոյն
քան առատօրէն
աշխարՀին
պատմեց մարդ
ու Հայ
հնէահ
ՐԼԷ՛"
էո՛՛ Լ՛Ր իսան՚ղավառ
Հրճուտնքր :
Ա՛ր՛իւ գաղսէ փա բնե ր ու ել գո րհերու
սէրր
իր
գբա/լանու թեան
իսորքր
կազմ եցին ել իբ
կեանքին
նշանէ աբանր : Շանթի տաճարր
Հայ
մ չակո
յթն
էր
եւ էէլա շտամ ունքի աո.ար1լան՝ Հտ յ Հանճա րր : Շատ
մեհ
է ր Հա ւս՛՛ո քր ա քս երկու
ա րմէ քնե ր քյլն
Հան–
գէ՛ղ է որոնց սպասարկեց
, մինչեւ
վերքին
չունչր
մաՀուան
մաՀիճին
մէք իսկ •
Գորհի,
մաքառումի,
աշխատանքի
մարզն
էր
ինւք ղե ր աղան ցօ ր էն .
յ ուսաՀ ատ
ութ
իւն
չճանչցող
մշակր,
որ Հակառակ
Հայ քաղաքական
կեանքի
փոթորիկնէեբուն՝
սերմանէեց չարունակ,
տյն
խռր
Համողու՚քոէէ
թէ
ղորհն է լոէլ անմաՀ ել այս ա չ–
խարՀիս
երեսին կր մնայ
այն, ինչ որ
կուտաս
"՚-րԻւԻ^
» Ի^ձ "Ր կր փերադարձնես
մոգովուրգին
։
Հ.ա բուստ , շատ Հարուստ
պաւղ մրն է, որ կր
յանձնենք
Հողին։
իր ձղէսհ գանձն
ու
մառանգու–
^Է
՚-^՚Ր՛՛
տասնեակ
մր մեհագիբ
Հատորներու
մէք
պաՀ գրուահ, կբ բաւէ բոլորիս
ալ, կրնայ
եր -
քանկէոցնէել
ել Հարսաացնէել
մեղմէ տմէն
մէկր,
ե–
թէ
միայն գիանանք
էոէր րլ/ալ
եւ րմրռնել
զայն։
Ոչ ո՛լր
1
ոչ արցունւ.ր : ինք չէբ սիրեր ակա -
մաբդ
դառնալու
եբազր։
իր տարիքէն
յառնող
՛Լ՛լա յնութիւններ կր գր՛ս ւեն
նո յնպէս
իր սիրտր :
Յաւլթութեան
պայքարր
սբտէւ պայքար
մլն է
միանգամ՛այն
իրեն Համար :
Տ իպարր
ղտ րձնե լք/Լ Համ՛ա բ կարկառուն
՚ իր
կողքին կր գտնենք
չե չաո
Արսէնր
,
ստո
յիէլեան
ապրումնե րուէ իրական
Հանահ - վաբահ
մր :
Արսէ ն ի ղե էլո ւմներր
զուրկ
են
մ ակլնթաց
խայտանքէ
: Արգէն
գ՚զր
ոՅ
Ի
երես տեսահ չէ ան ,
ու մեհցահ է զրկանքով
՝-
քՕորթ
Հօր մը Հ/ւտ
իրի
կունէ
ի բիկուն
իբ Հանգիպումնե
բն ու Վէ^ե
րր ,
պայքաբելոէէ
օրասլաՀիկ
ձեռք բերելու
իր վճռա–
կանութիւնր
իրական բախտախնդիր
մր րրահ
են
էլին ք : Իր տա րիքէն՛ մ եհ
մ ա րգոց
փորձառութիւնն
ու Հասունէ ութիւնն
ունի
եւ
իր լնկերներուն
մէք
կր կաբ կառո լի իր յանգգն
ութ
իւննե բո փ
ո՛–
տ
պե
րասան
ՀայՀուչներոփ :
Անոր մօտ աՀա ՎաՀան՛ր,
ոՐՐ
մր, ճակատա–
զրէն ղարնուահ
իրական՛ դմբախտ
մը, որ կր մեռ.
նի իր ընկերներք,ւն
աչքին առքեւ՝
արիւն վւսխե -
ւ"Վ ••
՛Բանի քանի նման որրեր
սսլանդէն
ազատահ
,
գրկեցին
անդարձր,
իբենց եզերա1լան մաՀոէէ ասլ–
րո՚լնւեբուն կտակ
ձղելով արիւնոտ դատ մր, ար -
գէն ուրացոլե
լ ու մօտ
Հա յբենաՀե ռու– ե րր
ո
րգ
սե
բո էն դի
մ ր էլո ւլմ է :
Աւետիս,
չոբրորդոլթեան
ուրիչ
մէկ տիպա–
բլն է : Հաւա սա րակշռո
լահ
եւ գործնական
Հեռա
տես ո լ թ իլններով գիտէ կշոել իր ապրահ
միքա -
վա
յրի սլա յմ աններր
՛ււ
ւլո րհե լ անոնց
Համ եմ ատ :
Գրական
ամէն
էիորձ , որ իր Հետքին
կը կա
պէ մեր սիրար, յտքոգահ
աչխատանք
մրն է։
Մ • Իչխանի վէպը կ/՛ պաՀԷ այդ կչիէ.^ :
Հանգարտօրէն
տրուահ
տիպարներ
են
իրեն–
ներր։
Զանոնք
տալքյւ իր եղանակը
կը քալէ
Հոգե–
բանակսէնւ մոթի՚քնեբու
նէէլաստով :
Յաճախ
աւե
լի ուչաէլրալ
դա րձնե լո լ Համ ար
տիպաբնէերուն
էլիմագիհը
կը մղուի
խո րՀ րդահ
ո՛֊՜
թիւննե
բ ու X
Հաս ուն, էլա ղափա րներ ու լրԼ՚ւ
պա տ կե րնե ր
կ՛՛ամ բո՚լքացնեն
իբ գորհը
, որ կը մնա յ Համակ -
րելի :
ՃԼ՚՚Լ– չր^՚եր Լբ՛ացահ կամ Հաս ո՛ն
տ ի պա րնե -
լ՛ո՛է (լ)՚թերց
ո՚ԼԸ
տպա
լ
որե լու
:
քւ)
ում բ մը
տղոց
կամ
աւե լի՛ ճիչգ
չո բս Գրեթէ
տաբեկից
ագոց
կեանքն է որ կր քաչուի
պաստառին
յ
Անոնք չորսն ալ
Գամ
ասկէէս
ի մէք իրենց կեան
քին
ե րԼլբ որ՚է
մ անկ ութիւնր կամ առաքին
պա տա
նէէ
ւ թիլնւը կ՝ անց լնեն փողոցնե ր ու
մ էք կօչիկ
նե ր–
կելով :
Ա ովո բական տիպարներ
են անոնք • ամ էն օր
մեր
կոզմ է ա րմ կաՀա րուահ
փողոցի
Լաճեր , ո -
րոնց Հոգին սակա յն քիչեր
կը ճան^ան է
Մ • Իչխան
այդ
քիչերէն է։ Այս տղոց
Հալին
աալու
իր կերպր կր մնայ յանկուցիչ;
Գուք ԿԸ\
կասէո՚իք այգ պարղ
Հո՚լի՚նեբու
ներքին
ասլբք,ւմ–՛
ներուն
I Անոն՛ց ճակատաէլիբր կրղրաւէ
ձեր
ո՛–
շւս էչր ու թ իւնր : Անոնց ապր ումնե րուԼ Հետաքըր -
քրու՛"^ ատեն
ցեղին տառապանքր
յանկարհ կԸ
սլէ՚ւտկե րանա
յ ձե ր ա չքե բուն առքեւ :
Փո՚Լոցր
իր կ^՚իքը գբահ է տյս տղոց
Հոգիին
Վր"՛
յ ՝ Ր՚"յՅ
Յողային
աո աքին ո՛ թեանց
մակարդը
դեռ
1քր մնա ք անեղհ
անոնւց մէք :
Ա եքէունգ մը ամբողք
պԼ՚տԼւ կրնար
նեբչրն ^
ՀՈ՛Լ՛Է Ս
եէլ բակին երա^ւերով :
(Արմենիա)
ՎԱՐԳԱՆ
ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Fonds A.R.A.M