(Ի–
հւ վհբջին
մաս)
Հարուստ
են տուներր եւ աղքատ
կ՝երեւան :
Աղքաա եե Հողինե ր ր
ել
Հսււատքով
Հարուստ
կր
ձղտին երեւաչ : /(/ ա չե չո
լի/
իւն եւ սուրբերու
նկար
ներր կր տեսնենք
տուներ
՚էլն
մէԼ; Հսկայ
ոսկեղօհ՛ \
իւա չե րւ
լթ
ի ւհ
մ
ր
նաեւ ղլխաւոր վաղս ցին վրա
յ , :
սլարտէ ղի
մ ր մկԼ՝ ուր կեցած է նաեւ սուրբ Աե -
ղոնիոսի
գուԼաղեղ
արձանր : (՛այց ոչ ոք կանգ
կ
առնէ
անոնց
առԼեւ
, թէեւ
խնամքն ու ծաղիկր
անսլակաս
են :
^ ՚ ՚ ^ Ք
է Ադէ՚՚յէւ՛
եկեղեցին
, բայց տաք
ու խը–
նամոլած է աան մ^ւ սլէ"։
Զ՛է՛"Ա՛ է ՂԲ^""՚ւՐւ1՛^
՜
ներր Հեաաքրքրե
լու ձգտող
ցուց՚սկան
ո՛լի
ւ/
Հ,
1
խճողում՝ ա րձաննե բու
, խա չելոլթե ան բոլոբ գր -
Ուագ
՚նեբր
ներկայացնող
քանդակներու
իտալա -
կան
եւ բիւղանդական
՚ԷՈԷՐ
՚՚ցէ
նկարներոլ,
մա -
սոլնքհեբու։
Ու չ^նք ղ՛է՛"լ՛
՚^՚եւլ Աստուծոյ
ա՚ւԼեւ–,
թան՚լաբանի
ւ/՚Հք
մէԼ ենք կարծէք՝
գ ո
ւնա
ւո ր ասչա–
կիներէ եկալ
է՚՚յոի
մր աակ ;
իյառնոլրգ
մլն է նաեւ արաաքնասլէս ա յգ ե–
կե ղեցին
մ իԼնագա րեան
բո լո բ ա կա ձ ե ւ
բերդի ,
1*ոման ոճի եւ Ոարթրնոնի :
Ագին
յի ամ բո՚էԼ ՛Ա" բմ անտ
ին չէ ան ԼՈ ւչտ : իիու–
անի , Ֆլո՚ղէռի
քաղաքին
մ ԷԼ , ինչսլէս եւ է՚իյ՚Լ
է>–
յէ մէԼ
ոԼ միայն կր
տեսնեՍք
՚նորմանտական
ո -
ճով նորաշէն տուներ
, այլ եւ
կր
Հիանանք Փարի,
ղվւ խանութներէդ՝,
աւելի մաքուր
, չքեղ
խանութւե–
բու
Հաեդիւգելով : Կր տեսնենք կոթական
երկնա–
սլաց կաթողիկէ
նել՛ եւ եկեղեցինե
ր : ք՛ա յց ււչ՛" գո
լ–
թիւն
եւ տխրութիւն է առ Հասարակ
ամէն
կողմ :
Եւ մարգիկ
չեւ
՚յ՛
ղանաղան՛։
ւի՚բ
ղ ա րձեա
լ
Փարիզի
մողովոլբղէն
, միԼակէն :
X
Ու Ազէնյիի
մէԼ ո՛չ միայն
չենք կրնար
բանւալ
մեբ
թեւերր , այլ կր խորՀինք փակել
զա՚նռնք :
Արմանիքներ կր աես\հենք այդ ծս՚հրութեան
, խա
ղաղութեան
, Հե՚լսւիմեան։
ե տ ինւ :
Արծիւ
մր կայ
Ա՚լինյիի
եկեղեցիին
մէԼ , իսո–
րանին
գէմ
, անչաբմ
, թեւե րր փակ եւ օձ մր կր
սեղմ է իր մագիլն եբուն տակ :
Տպաւորիչ է ան իբ
I"
յս
անչաբմութեամ
բ ,
տարբեր
այն թեւաբս՚ց
արհ իւնւերէն՝
որոնց կր
Հ ա^գիպինք
նո ր՛է՝անւտտկան շատ մ բ
եկեղեցիներու
մէԼ՛– Սն չուևի
Հուլ.եկա
\Լ
բարձրոլթիւնր
խորՀրդա–
նչ՚՚ղ ա յդ տարածուն
թեւերր
։ ի՝ա յց ալելի
խ՛՛րի ՜
մաց
է : կը թուի
նուաղ կայսերական
, նուաղ
անո–
՚Լ՚՚Ք
•
Կ
Ռ
թե լաղրէ
Հ ո դե կան
տ շխա րՀ ա կա լո
լ
թ
իւն
մ ր
իսաղաղոլթե
ամ բ մ իա յն -, կե ցած է իր
ումին
գիտակից՝
մ ինչ օձը , գլոլիսը
իր կուրծքիս
ւիե -
տուրներուն
մէԼ՝ իւայթե
լու
՛իյ՛՛" յ ՛չինք : Հպարւո
5;
,կւ անտարբեր
; կր մտածէ
ւ
1
ԱՈյանքը չի Հետա–
ՔՐՔրեբ
այլեւս
ղի՛նք : Ս ին կր թուի
իրեն ՝ այն որ
կր
սլանայ,
բայց չի
ճանչԼաբ
իձհք՚լինք
, կամ, ըր
էա լով
Հանղե բձ տեղեակ
իր ներքին
կեղծ իքնե -
բուն
կը Լանայ անտեսել
ղա՚ն՚՚նք՝
կարենալ
յար
ձակելու
Համարւ
Կը մտածէ թէ քաԼութիւն
մը
կա
յ որ
Հաւասար
է վատութեան՝
իր
կուր ու -
թեամբ
, իբ ին քնա ճ ան ա չմ ան եւ Հոդիին Հետ ՛լէմ
առ
ղէմ կռուելու տկա րութեամբ
:
Տդէտոլթիլն
կամ անաբգա րութիւն
կա
յ
նմ ահ
Հ ղօ ր ո ւթ ե ան
մ բ
մէԼ; կայ նաեւ
փո
թ
ոբ իկնե բո
ւ եւ
վտանղներու
գինովութիւն
մ ր՝ որմէ չախորմի՚ր
այլեւս
տ րծ ի–
ճ>մ ս։ րտոլ թեան
ւր ւ^շ
Ա\շարմ է աբծիւր,
երբ գիտենք
թէ ան կրբ -
նայ բարձրանալ
Հոյակապ թափով
մր եւ բարձրա
ցնել
իրեն Հետ եղկելի
սողւււնւր, որ, վերին Հովե
րէն խենթեցած՝
էլա լա ր ո ւե լո վ ,
Հրամարելով
խայթելէ,
պիտի
իսորՀի
միայն
եւ միայն
փրկուիլ
ղինք սե՚լմոդ
մագիյներէւ՝՛ : Գիտենք թէ
աբծիւը
կրնա յ , կեցած
տեղր , սպաննե
լ իր թշնամ ին կր–
տո^ւցի քանի մր Հաբուածւերով
:
/»ա
յց անւշա րմ է
ել կր, սպասէ կարծէք
որ օձր խա յթէ
՛էի՛նք : Ումը
չարիքը
րնգուձնելուն
մէԼ է։ Պէտք է խայթոլիլ.
. .
Այսպէս
, լնղունե
լի կր դառնա
յ եկեղեց
իի մը
Համաբ անպատշաճ ա ր։ ՚ւիչատիչ
թռչունը–.Ա արգ
կա
յին
մ իտքր շատ աւե
լի
ճշմ տ բաանմ աԼ է Ադին–
յիի
արծիւին
մ ԷԼ : Ծանր է ան՛ , շատ աւե
լի ծանր
քան պրոնղէ թեւատարած
աբծիւը եւ անկէ շատ
աւելի
թեթեւ–,
Զենք
Համ ողուիր
երբ սուրբ
(իկիւսթէն
, աբ
ծիւը կը նկատէ իրրեւ յաւիտե
Լ ական վե րանո րոգ–
մ ան. , Հետեւաբար
արար շական՛
յաւե
բմութեան
խո րՀրգանիշ
: Վ^արանում <։վ կր նւա յինք ա յգ ան -
շարմոլթիւնր
բացատրող
իմաստին
, որով մամա
նակ մր կայ ոբ աևփոփոիս է , անշաբմ
եւ ուրիշ մը
փոփո իսա կան
, փաղսո^ցիկ
ու յա րա շա րմ ; Ե.ւ սա
կայն , նւա յելոփ արծիւին,
կ՝ րմ բռնենք թէ ան չու
զեբ
լքել գիաակցութիւնր
իր ւ^ադիլնւերէն
զուրս ,
րան
մ ր
որմ է պիտի զրկ" ւի փսեմ
իսո յան
քին
մ ԷԼ -,
իյայթուիլ
կ՝ոլղէ
-.
Ան՛չուչտ
, սուրբ
՚Օկիւսթէն
ի^՚ովմ աս Ապռուի -
նացի եւ ուրի^ւեր
Հզօր րանականութիճներ
են
անկասկած
: ք՛ա յց ա յդ բան ական ո ւթե
ա՜Լ
վերԼին
խօսրն է միշտ
Հրամարիլ
աչիսարՀիկ
իմացակտ -
նութե
՚։էն։ որ ան ր՛ս ւա բար է րմ բռնելու
Համ
ար
սաեզծագո
րծն
ու իբ ստեղծագործութիւնը
-,
Գաշևակցութիւնը
եւ խ պա)քադ
յաԹուԱ ՀայաՍտաՍի
՚ազատոէթ1ա&
բ–
Ս ասունի
կռիւներր
ունեցան
Հողեբանական
խոր ազդեց
ո
ւթիւն
ք^իւրքիա
յի Հա յ աղդա բ՛։. ակ -
չութեան՛
վբա
յ : ՚քյբանք Հասկացան
որ իրենք շօ -
չափելի
ում են եւ թուրքերը
չեն կարող
ւլիրենք
անտեսել
յ
Այգ մա՛ք անակից սկսած
Գա չնակցութիւն
ր ա–
ւե էիւ յաճաիս պա տմ ա կան
խում բեր
կ՝ ո ՚-գա
ր կէ ր
քիոլսիայից
թուրքիա
,
պատմելու
Համար
թուրքերր
ել Բիւրտերր,
ամէն անգամ
որ
նրանք
էմլսում էին Հայերի
զանգոլածային
կ.։տորածներ
սարքել :
Այս
յաճ.ախազ էպ յաբձաումւ
երր սրեցին
թ՛ս֊
բի գրա ցիական
յա րա բե բ ո ւթ իւննե ր ր քիուսիո
յ եւ
թուրքիոյ
միԼել
ել մի չարք
դի լան ագիաականւ
մ իԼամ ա ո լթ ի ւնն ե ր ի ց քետո յ
ռուս կառափաբու •
թիւնր
Հ ա ր կա դր ո ւե ց ա լ արզի լե լ
Գա շնա կց ա կան^
զինուած
խում բերի
ա Լ ց ք ր
սաՀմանի
մ իւս
կոզմր -.
Գ ա շնա կցա կաննե րր շատ անգամ
խախտում
էին ա յգ արզ ելքներ ր եւ շա րուն ակա կան
լնւլՀ ա -
րումներր
սաՀմ անադլուխի
փր՚"յ
Գաշնակցաէլան -
"երի
ե. սաՀմանապաՀների
միԼ1ւ, ՛ուր արիւնր Հո
սում է ր 2. կոգմից ,փերԼն ա պէս խ անգա րեց ին յարա
բե ր ո լթ ի ւնն ե ր ր Գաշնակցականներ
ի եւ ռուս վար
չութեա՜ն
միԼեւ։ Այդ պաաճառով
Գա շ^.ակց ո լթ
իլ
նր դարձաւ
րն՚լւչ իմ ագիր
ռուս
կառավարութեան
Հսճ՚դէպ,
մերձեէյում
Հաստատելուի
ռուս
յեղա -
փւ, խա կաննե ր ի Հետ :
Այդ մամ անա կից սկսած
Գ ա շն ակց ՚ւ ւթ ի լն ը
գա րձաւ
քիո ւս աս աան՛։ ւմ աՀաբեկչական
յեղա–
փոխակաե կուսա կց\ո լթ իւն
, ունենալոփ
ամ էն
-ոլ -
բեք Անղ ր կոփկաս ում
ղաղանի
մ ասն աճ իւղեր ;
Անցնելով
ստ–՚ւ րե րկրեա
յ ղո րծո
էյ՚.ւ
է ո ւթեան։
,
^ա յ
ազգայնականները,
ղե կա վա
րո լթ ե ամ բ , Գաչնւակ -
ցո
լթեան , իրենց վրա
յ Հ րտւի՚րեցին
ռուս կառա -
վարա թեան
՛լա յրո յթր ե ւ պատմական
տւն օր ինո
լ -
թիւններր ;
ք՛ շիսանո ւթիււններր
, յենլով
սխալ
տեղեկու -
թիւննեբի
վբ՛"
յ , կարծեցին թէ Գա չնա կցո ւթի
լնր
կր գլիսաւորէ
Հայ Հ ոգեւո րա կանւռւթիւն
ր ; է՚բր
թէ
նրանք
( Հ
ո զե լո ր ա կաննե ր^ օգնոււք են։ Գա
շ՚ւակցա–
կանևերին
նիւթապէս
ել զէնքով եւ այդ պաաճա
ռով
ձեռք առաւ իսիստ ել ոչ - արգար
պատմական
միԼոցնեբ
..
1903
Տ՚ուլիո
\2ի կայս՛ Հրամանագրով
(Ու -
կաղ)
բո1՚..ագրաւմ ան ենթարկուեցան
Հ՛ս յ ՚ Եկե -
գեցւոյ
կայքերր
ու ինչքերը
, ինչ ոբ պատճ,առ
դարձաւ
Համ աՀա
յ կա–կան
զա ր՛ո յթի
՝՛
ի պաաասխան
բռն ագր
ալ ում՛ն երի՝ Գա շնւակ -
ցականներր
սկսսէն աՀաբեկել կառավարական
ներ
կա յացուցիչներր
, սպաննելո՚ի
1905 -
ԵւՎտակաԱ
լաթսէթը
Աեպտեմբեր
ամսոյն
առաԼին
կէսին ամ -
բոզԼ տեւողութեան
եւ մինչել
այսօր,
չանմի մի–
Լազդա
յին Հրապարակր
ենթաբ/լուած
մնաց քա -
ղաքական
եւ գիւանագիաական
աաւլնապին
։ Պէտք
է անւմիԼասլէս
յիչենք
որ ֆրանս՛
ֆրանքը
զոՀուե–
ցալ արտաքին
ա՚րէեց ո
լ թ
իւԼներու
, իր
՚էիըքը
խա
խուտ
մև՚սց
, ը՝.կրկ"ւմ
մ ր ցոյց տուաւ
,
Հանղէպ
աոլաբին
, մանւաւան՚է ոսկի
՛ի
՛ն, եւ օտար
դրամտնիշ–
ներու : ՊաՀանԼր յարա բեր արար
սաՀմ անափակ
չեղաւ
Փարիզի
Հրասլարակին
փյրայ
է
Այնպէս որ ֆրանս.
ղբ՚սմ
ի
՛ն կրած
ճնչումը 0 -
դոսաոս
ամսուա՛ւ.
ը1՚թացքին չաա
բուռն
եղած
է
ել պաաճառնե
րը բաւլմ աթիւ
են X
քծ՚էպէ տեւ ֆրանս . ֆրանքր
առմամ ապէս վյը .
ատնգուած
չէ , 1.ոյ՝.բ չէ սակայն
անդլ.
ոսկիին
Համար
, որ կը թուի
թէ հանը կեբսլով
ազգոլելոլ
վբայ է իրանի, Եգիպտոսի
ել ք՚րաքի
խնգիրնե -
րսւն Հետեւանքով :
Փաբիւլի։ ստկարան՛
ՎերԼին
չաբաթներու
րԼթացքիև
, Փաչ՚ի՚լփ
սակարանին։
էնթացքր
եզալ
ա յն ի՝– չ որ կարե լի է ր նախատեսել -. Այսքան
շեշ
տուած
եւր՚է^սլական
ձղաումի
մր պաՀուն
է
Գիներր շարունտկեցին
իյնալ եւ կարդ մր
բա՛ -
մի\.նեբու
մ ԷԼ անկու։քր չատ
զ՛էա
լի՛ եղաւ -,
Բայց
դի՚տ՚՚՚էեցալ
ոբ այս կացութիւնը
որքան՛ ալ անն։ը–
պաստ եղած
ըէլա յ , երրեք
իալճապի
մր
բնոյթը
չունեցաւ
: Յէրանս . Հրասլար։սկր
այս
տեսակէտով
ցոյց տուաւ
պաղարի՛ւնութիւն
մր, որ նման էբ
դրամ
ագլու
խ ի չս՛րմուէէ\՝. եբ։. ւնւ
սե ՛լանաւո
րակւսն
գո րծողո
լթիւն՚՚ւե
ր
՛ւլ
եւ
վարքէի
պաՀանԼներոսն՛
միԼոցին։
եւլածներուն
: Երբ ՚լի՚ւս՚նւաղիտական
կա
ցութիւնր
բարելաւուի
, թէպէտեւ շատ
ղմուարին
է, Փաբիւլի սակարանն ալ վե
րաքլան
՚լև ում ի
կարե֊
էի
ու
թի։
ւննւեբ
պիաի
ո
ւնենւա յ •
Հ– Մ՛
ՀԱՄԲԱՐՋՈԻՄԵԱՆ
բագ
մւ
թիլ
պա շտօնեսնե բ կովկասի ել
Անդրկովկասի
մէշ •-
քհուսաստ՚սնից ղատ , Գաշն ա կցականները ի -
րենց
մ ասնակց ութ
իւն ր րե րին
նաեւ
Պ ա րս կաս տա
նի
յե իսս՚ւիո
խակաԿ.,
շարմսւմին,
ուր
1906
- 7
թ–
յեղ՚սփսիսութեանւ
մամտ\ն.ակ կարելոր գեր խաղա–
ցին
..
ԱոՀամէտ
Ալի չաՀի մամանակ
, երբ յեգափո–
իսոէ
թիւն։ ծագեց
ք^էՀ բանւ ու՛ք , պարսիկ
յեզաւիոխա–
կ՚սննւե ր ր լք՛՛ուէի
Օ
՚էտուեցան
Գա^ակց ո ւթ եանւ .ւսէ>ւ–
։իե
րտւզ՚սՀ
օմսոԼդակութ
իւնից -, Ա ին չեւ
անգ՚սմ
սլաբ սկա կտն
յ եզափ
ո
ի։.ա
էլսն
բսոհակի
գլուխր
ան
ցաւ Հա յ ՛ւ՛էզի Ե ՛ք՛րեմ բ , Հետագա
յին
դաոնալով
Ե ՛Լւր եւք իւան։ , կո չո ւե լ՛ւ վ նաեւ
գԱրեւել^քի
Գաբի -
րալղին»։
՜՛՛Լ ^՚՝՝՝՛
՚ ^
Նա պաաե բաւլմ ե լո վ ւլ բաւեց
թէՀրանր
, Հռչա
կե լւ։վ սաՀմսնադրսւթիլն։
: Նրա
օզնակսւնն։երն
էին
՝Բեււին եւ իյէԼօնւ
:
Նոր
կառաւիարութիէնից
նա
սա՛ո ցաւ
ը՜Նդ ՛ւան ուր
Հ ր աման։ ա տ ա ր ի
տիտզո
ս
<•, Աարգար ^ ել դա րձաւ նոր վար չակա բդի
իրա -
կան
Հ ովանալորր
-.
Եւ ո՚^վ կր Հբամար
ի անկէ • - •
Ու աբծիւր պէաք է մն՛այ թեւաւիակ,
անչաբմ
որուիՀետել
երթալիք
, Հասնելի՛ք տեղ չունինք :
X
Ու կր յանձնոլինք
խռովքի
մր։
Կր ղւլանք թէ խոյանքով
միայն
կարելի է փր՛
^ուիլ,
երբ,
ւլիտակցռւթիւն՚ր
, այսպէս, կր ղառ
նայ
մ1,։լ բւլկաալ աՀաւոր
ում մ ր՝ որ կ՛՚աճի՝ քան–
գելոփ
էէ եր մէԼ շււա
՛քր ումեր եւ յոյսեր : Կր
՚լգա՜Լք
թէ արգար կամ
փայրաէլ
խոյանք
մը սլէտք
է, երբ էէիէոակցութ իւնր կր թունաւորէ
մեղ, կր
էչարձ։ է մեւլ կասկածոտ
մեր եւ ուրիշներուն
շր -
ն։, րՀներյ.
լ
ն աււԼեւ ;
կ՝արւլ
արացնենք
այն՝ որ կր
յարձա էլի՝ աքի տակ
չեր
թ՛ս
լու Համար : ԱրՀա -
մարՀանւք՝
արՀամարՀա).քին
գէմ
,
ատելութիւն
ատելութեան
դէմ
, կեղծիք՝
կեւլծ իքին գէմ :
Կ՝արզ
արացՂենք
այն՝ որ կր
բարձրանայ
, կր
Հասնի
մինւչեւ Հոն ՝ոլր,
կ՝րսեն, անյայտ
զօբու -
թիւն
մբ կր բանայ
իր թեւերր՝
րնղունելու Հտ -
մար աառապած
, անձնուրաց
Հողիներր,
կուտայ
աՂո՚Լց
այն։ ինչ ոբ կ՝ոլղեն,
մար՛մնական
բումում ,
Հողեկան
անգո ր րութ
իլ՜։
, կամք,
քաԼութիւն
,
յոյս
...
•
^
Խոյսնք
իսիլլախութիւն։ կամ խոնարՀութիւն
Տ
Վասնզի
խոյանք
մրն է այ՛է խո^-արՀում՜Լ. ալ երբ
կր Հրամարին։ք
ւիա ւլա՜՝. ցի կ յոյսերէն եւ ցաւերէն,
ու ղոՀ են՛ք մեղի ինկած
կեանքին
բամի՝.ոփ։ Ան -
սա-Հմտնւօրէնւ Հար՛ուստ կր ՛է՛լան ք մե՛լ։ Կբ բ<" րձ -
րսնանւք :
՝
Խո յա՜ն՛ք,
իսիւլախութիւն։ կամ խո.\ա բՀ ո ւի թւն :
բայ
ծսո՚-ր քաբի
մը սլէս։ Ապրիւ
կ՝ուզենք։ Եւ ա–
նոզոք թոիչքոփ
միայն։ կարելի է ապրի՛լ։
Գմբաիստո,թիւն,նւերն,
իսկ թշուառութեան
այս
սւսՀմանին
՛իրայ, իրեւց
Հաճոյքր
ունին։
կենալ
պատրաստ՝
զալիք
Հողերուն
առԼեւ,
կուրծք
տս՚ւ
անոնց։
Ըլլալ Հպարա
մեր տռկուն ութե ամ բ : Եւ
Վ՚քէԼ
փ"թորիկին
մէԼ,
առանց
ծունկի ղալու, լն–
կղմ
իլ
բ՛ս
յց
չ իսոնարՀ իլ , կտոր կտոր գալ չան •
թաՀար
կաղնիի մր պէս, բայց չբԱալ
Հովերուն
Հպատակող
, ճկուն ա յլ սողուն։ եղէգ
մ ը :
Խոյան,ալ, արբենալ,՛,
իայց կը քալենք
միչա
մ՛եր ին.քնր.
լթ
իւնր վրա
յ տալով ;
Խ"յանւքնեբուն
մէԼ է մեր փրկութիւնր
ել սա
կայ՛ն կր մ՜անք անճրկած
: Ոչ երկինքը ապաւէն է
մեղի ել
ք
չ ալ մարգոց
աչխարՀը։ Փակ են փբկոււ–
թեան
բոլոր
ճա։քրաներր
մեբ առԼեւ՛ ու մեր Հո–
գին կր բանայ
բաց ակա
յ բո լոր ճամ բաներուն վր -
լ՛՛ոյ , որովՀետեւ բաց են անոնք անս աՀմ ան՛օրէ՜ն՛ ,
՚ւ ւմե րուն
զ երաւչ ոյն նէա
յն որ կը դարձնէ
մ եզ
ա քսպէ ս կաւՐաէչո ր , թոյլ ու գմբախտ
: կ^ընդու -
նի.՚.ք մե՛՛ք մեզ՝ երբ մեբմելոլ
վբայ
ենք մեզ։
ԳոՀ
ենյք : Ումեղ կր ՚լանւե՜նք մեղ՝ երբ բղկտուած,
ին -
կած
ենւք զ իշե րա յին լռութեան
մ ԷԼ , մ ի՛նչ
դի չա -
"՛իչ
թռչուն
մ ր իր եղե րական
ոզրր կ՛՛արձակէ
եւ
ծառե րո ւն խո րչավւը
կը Հոսի տան իքէն վար սաՀ–
մռկիչ
9րփէմի մբ պէս։ Ու սաբդր կը քալէ պատն
ի ՛լեր
V ՞
Եւ աՀա խաղաղութիւն
կ՝ուզենք եւ անՀան -
զ իստ
ե՜նք ս՛ ւգ խաղաղոլթ
եամ ր : Հրկիզում
կ
^ոլ–
զենք եւ անւիմաստ կր գանւենք
զա յն :
կր բսնանք
մեր թեւերր, եւ կր փակե՚Լ՚ք զա -
նոնք :
X
Ու կը յանձնաւինք
անդորրութեան
: Եւ Հա -
յք մբն է նա քիլ բլուրն երուն , ծառերուն
, դե -
տին , դանդագաքայլ
կովերուն
: Ուրախութիւն
մլն
է մնա
լ այս սնսաՀմ ան լռութեան
մ ԷԼ , զզ ։ս լ մեր
ս րտէւ. : ե րս
թ
ա վ։ա\\. ցո ղ Հեզութիւնն ու բարու -
թի՛՛՛ր,
խոնա րՀ
՚Հ.
լթիլնն ու Հն՚ա՚քեայ
խորՀուրգր
Ագէ^^ քիի
1
յա ւե րմ
՝ո
ւթե ան՛ սաՀմ աններուն
՚1բա յ ՚ ՚ .
կր յանձ։. ոլի՚՚ւ ք Հեզութեան եւ
խոնարՀ ու -
թեան :
Այս է Ագինյին :
Ն– ԱԱՐԱՖԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
