իրեն արմահ֊ էէն երէլոլ. ոսկեզէն
շքանշաններ
:
Բայց
այմմ
, կորս1ցոլցտծ
իր կէնր ել անզաւակ՝
կր մնար րարեսէրա
ազգակցի
մր
Հոգածութեան
աակ
է
ՊաՀ մր րնկերներ
գարձանք
իրարու։
Ուղեց
գուրս
քաշել
ծոցէն
իր ոսկեգէն
շքանշանր,
բայց մեծ եղաւ ղարմանքր
երր չգաաւ։
՝Բա՝..ի կր
պրսլաէր
իր անթիւ գրսչաններր
եւ չէբ
գաներ,
այնչափ
աւելի կր յուզուէր
: իր յուղում
ր
խռովեց
ղէո։
Գութի
ել կարեկցութեան
ղղացում՜1.եր
ծայր
աուին մէԼս ի տեւ։ այս մանկացած
ծեբին
:Հանդար
տեցուցի
ղինք։
Համոզուեցաւ
ւիե րքասլէս ու
յիչեց
թէ տունր մոռցած
էլ։ իր շքանչանր։
ՊաՀ
մրվերք
ոաքի ելաւ
մեկնելու
Համար : Ուղեցի
րեկերտնալ
իրեն
, րայց աև մերմԼց
զիս
, Ը.՚՚^Լ
"՚Լ
Է^Ք
՜
ռանձին
սլիտի կրևար գէսլի տուն քալել։
Եւ
գիտե֊
ցի սլարտէղէն
Հեռանալր,
ինչսլէս արբեցած
ծե -
բունէ
ձկնորս մր իր անցե ալի ե ր իաասա
րղ ական
յիչաաակներէն՝
ձկնառաա
իրերու
աւիերոլն
:
ՆաՀ անգա պետո լթեան
վա
րմա
բանն երո
ւ ամ -
րողչ երկսեռ ՛աչակե րտութեան
ամ ավե
րչի
տո -
ղանցքն
ու Հա
Լ ղիս
ո լթ իւնն եր ր եբկրո րգ
անւլամ
առիթ
տուին որ իրարու^ Հանգիսլինք : Բո լոր նա -
Հանղի նորաՀաս
եր իաա
ս ա րւլո ւթ իւն։ ր կր
ցու ֊
ցա։լ րէր
Հ ան
րւէ ւթե ա ե իրրեւ
անո ր
էիա րգա
բո ղրո
9
ասլաղան
, Հանրա յին
Հրա պարակի
վյ՚ա
յ Հ Ա՛ է կէն
աչքիս զարկաւ
ինծի ծանւոթ
ո լթսուն։ամ
եալ
ա յն
ձկնասէր
ծերոլկր : Նստած
էր
սէէւ
ա),ձին նսաարա
նի
էէ ր էԼրայ, ցուէէլր ձեոքր, կր ւլիտէր ; Ժ՚պԼ՚տ մր,
ու րա խութ
իւն
մ՛ր կար անոր
մէ^։ Հ^պաբտ էր ,
Հայրենիքի ապագայ
սերունգին
տեսքով։ինչ
ւիոյթ
իբ
ծ եր ո լթ
ի ւնւ ր 17 լ սւռանձ ..՚։. ւթ
իւն ր ,
քանի
որ
Հայրենիքր
սլիտի, ասլրէր
նււրւս՝։աւէ
սերունւլ.ւ։վ եւ
ին։քն։ ալ Հա քրենիւքի
մ էք ; Գիտեց
էէւողանցքբ
ու
Հանւղ իսութիւն՜Լ
երբ
: Ապս։ կանէլ՛. եցաւ
, ու
սկսալ
չարմիլ
, կորաքամ ակ
, կ ր թն ած
ւլաւաղանին։
Հե -
տեւեցաւ
չարքեբուն
իբբեւ
վերչա։ղաՀ
ղինուոր,
՚ս՚նէէեՀեր
ու ի։բոիստ
:
Ջ,մեռ
է ր : Արք՛ լի էիա քլր
էէ ւրա
իս սա իթ երեւ ո քթ
էբ
՚– կի րակի : Պարտէզի
բարձրալանւէլակթն
էԼրաք
աչքիս ղարկաւ
նորէն իմ ծերուկս
ալեՀեր։
Հաէրած
ծալ
ծալ
, եղանակ
ի իր տաք։; լկ
էրլ ե ստնե ր ր , տա -
րին երուն բեռան վրա
լ րեէւ
մ րն ՛ալ
աւելցուցած
՛Բիչ մր աւելի
ռւմուէ կրթնւէսծ
, այս անղամ
Լւբ
ցոլւգԼն : Ե րբե
էքն կր բարձրա ցնէր լլետնէն
իր ակ–
նսէբկնւեբր
ղէէէլի երկինւք , կր ղիաէ ր
Հ ո րիղոնէր ու
վերչալոյսր։
Ակնարկր
պաղ,
մարած
ե–
րեւո
քթ էէւնէր : Խոբ
յ
է։
լ ւլո ւմ՜
մ ր վրղ ովեց
ւյիս ,
մօտեցաւ,
ձեռ,քր պինէէլ սեղմեցի : Նայեցայ
գյխոր
^յք^^աւ՚ի
աչքերոլնւ
ել սլաա ւսն եկան։
.Հ
Ոէլ
ւո յս ամ ենւա–
էլ
ո ւլա րիկ
ու
ւիէսւիուկ
մսլիաիս ^ե րւք ճաո
էսւլ
ա
յթ–
ներՈէԼ ուղեցի տաքցնել
անոք
Հողինէ Հ
Հարցէււցի
անոր ոբպիաոլթիէնր։
ճանչցաւ
զիս ու վերյիշեց
է
Խորապէս
ղղացուած՝
ատեն մբ ղիտեցի
մեկ
նումր.։ Ու
աՀէէւ
յանկարծ
երեւակայութեանս
առ
քեւ
եկան
անՀամար
Հայ
ծերուկներ
, \ռւ
(Աառաւ մայրեր
ալեՀեր,
•որոնք երբեմն երիտա -
սարգ, անասլսէտներր
թա,իառեցան
ւսնօթի ել ծա.
րաւ ։Շատեր ալ խրամատնւե
բ ու մէք թշնամիին
ղրլ–
խուն
, Հայու պատիւբ. Հայ րնտանիքր. Հայ
ղիլ
ղր փրկելու
Համար
։լնգակ
տեղացին,
ծերոլկ՜ւեբ
վեբքապէս
որոնք իրենց եբիտասա րւլական կեան -
քը
նոլիրեցթ
ու արիւնր
քամեցին,
Հայկ. մշա -
կոյթէ
, Հ՛ա յ սերունղի
փրկութեան
Համար
I
Ա -
^ Ա Տ ւ ւ Ս Տ Ա ն
ԳաղոՆթհ
գաղոնբ
«6ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(4)
ԴԱՐ
Եկուր, եկուր,
ո՚^լբ մնացիր այսքան
ուչ .
՚ պոռաց տիկինր ղէպի պատուՀան։ը
գաէւնալով ։
Եբ՛է մը մըռրլտալով
ստուեր մր
տԼցաւ
արագ
պատուՀանին
առքեւէն
եւ ակնթարթ
մը
վերքր
սենեակ
մ տալ ղեռտտի
աղքիկ
մ ր իր ե րգին
Հետ
միաս ին , նկաաեց անծան
օթ ր
ւււ կանգ առաւ իս -
կոյ1՝ առնական
կեցոլածքուԼ
մր :
ԼքիքաՀասակ,
լեցուն,
աէւոյւլ
մարմին
մը
, չա
փաղանց տիկնոք
նւք անող
կլոր
ղէմ քոփ,
միայն
աւելի
թարմ
ու աւելի Հպաբտ
արտա յա յտու -
թեամ ր , առանց
զէթա
րկի
"ւ մ անչու պէս
մ աղե րր •
կարճ կտրած
, մութ
ղո յնի շրքաղւլեստ
մ ր ւԼրան
ոլ մէքքր
լայ1։ կա չի։ ղօտի
մ
ր։
Եկուր ծանօթացնեմ,
մեր կաբօի
րնկերն
է–— գարձալ
կանեան
օրիորէլին։
^
՚ Պարոն Աիրաքեան : Բենիս
Շուշան
իկ Մե .
լինեան
:
Ագքէկր Համ՛աբձակ
շաբմ՚ումով
մր ձեռքր
մեկ–
նեց
.
կարօէ րնկե՚^րը,
ոլբեմնէ գուք ալ այս տար
ուան լնթացաւաբտներէն
էք :
՜՝՞"՝՜ ՝•— Այո , Օբէորւլ
սլատասխանեց
տղան թե
թել. շփոթութեամբ
մբ :
Եւ երեւակայէ
Շուշանէկ,
երկու
ամիսէն
ՏԱՀԱՆԳԱՒՈՐ
ԵՐԳԱՀԱՆ ԱՀԵԲՍԱՆԳՐ
Ցա -
բութ իւնեան
, ինչպէս
մամանակին
գրեցինք
,
« (հումտնականէ Երամշտութեան
շարաթ՚^ին
իբբեւ
պատ
ուի
րկո
ւթե ան ա՛՛ գամ
, Պ "ւքրէ
չ ղացած
է ր :
ԱՀա թէ ի; չ յա յտաբւս րէււծ է,
« Աեր
երկիրը
մ եծ
յաքողոլթ
իլ՛ննե բ արձանագրած
է
վեքքէ՚ն
տարինւեր ր գեւլարուեստական
մ ա րւլին
մ էք
: Մ
եծ
երգարաններ
, ար ո ւեստաէլէ աներ
ել
գիտուններ
ե ր ե լան եկան, ին։չպէս Վ.
Համ բար
Օ
՛Ո ւմետն
, Խ ա
.
չատուրեան
, նկարիչ Նալպանաեա
: : Ես աւար -
տած
եմ Երեւանի երամչտանոցր,
ուրկէ վերք ՛մեկ
նած եմ Մ ոսկուա
:
25
ուսանոփներ
էինք
Մ ոս -
կոլայի
Հայ Ա՝ շակո յթի Տան մէք, նկարիչ, երա -
մչտաւլէէո
, բեմ ագիր
, սլարուլներ : Ո ւոումնաս
ի րե–
ՑԻ՚^՚Ք
ււուսակա
կան
ել
եւրոպ.
տ
,11։
ւռ
ս
ա
: իմ.
։ցայ որ
իմ գործերր կատտրոլած
են Փրակայի
,
Աօֆիայի,
Պ ո ւտ ա
փէ
չթ
ի եւ ԼԻում ա՝.։իոյ մ
է
ք՝. Զեիէ , պուլկա
ր
ել
Հոէձնղաբ բարեկամնւեբ
էէլատմեցին
թ է
խէսն -
ղաւիառ
լնղու1նելութիւն
ղւոած են : Այն արուեստնէ
է
միայն
Հ ամ ամ՛ա րղկա
յին որ 1լարտայայտէ
մո -
ղո փո լր ղն ե բ ո
լ
սրտին։ ամ
էնէն
իոոր
ղդ
ս.
ցում՛նե րը
:
Ես կը գրէ Լ՛ գոր^Լ՚քա
յին
երամ շտութ
եանւ
Համ ար ,
Աոսկուայի
՛քէք
գրեցԼ՛
ձ՛ս
յնի
Համար։
Ասոր աբ -
՚էԼււնքն
է
«՛Բ
ա՛։ թ ա թ ա՜ծն : Երկու
էէ
/արոլան
մէք
գրած
եմ սէմֆոնի
, Համերգ՝
ձայն.ի եւ նուագա
խումբի՛
Համ՛ար, ինչպէս
եւ Հստմերւլ
թմբուկի,
նուաւլախու՚քբի
եւ
ղա չհամ՝։։ ւրա
յին
քօնչերթօ
:
Այմմ ւլաչխաաիմ
ուբիչ
սէւքֆօն
իի մր ՛Լր՛"յ :
Հայ–
րենաղարձ
եր՚լչոլՀի
ԳոՀարիկ Գասպարեան
մեծ
յ՚սքալութիւն։
կր դտնէ
թ է
՛քեր,
թ է
եղբայրական
Հանրտպեսէոլթեանց
եւ
թէ
Ա ւ.սկ։ւ ւայի
մէք։.
Աենք
կը կատա րենք Հանրա
յԼւն
ա
շիս
աւո անք
ալ
:
ՏաՏէախ
գիւղերը
կ՛՚երթանք
ինչպէս
Լ)սկեփ"ւղ կոլիսողր, ո–
րուն
«շէ
ֆութիւն
ր1֊/ ստանձնւտծ
ենք :
կ ր էէլատ -
րաստո լինք
Հա
յկական։
Տասնամ եակթե
էէ
բ
տեղի
պիտի
ու՜ն
ենւա
յ
1952/՛^
: Եթէ չատ
չա
շվ
։։ատինք
ոլ–
րԼ՚^եր
կր ՛լլեն կ՝անցնին : Ե ր՛ոմ
շէո
ակա՜ն
կաճառր
Հաւաքած
է
25
Հաղար մոզուԼրէլականէ երղեր, ո -
րոնէցմ
է
կ^օգտո
ւիմ
ստեղծտ՚լո
րծոլթիւննե
բուն՛
մէք»
:
Ու֊ւաւցիչքււերու
կս1աւսրէլագործլքա1ւ
մ
իամ–
սեայ
գասրնթացքներ
Հաստատուած
են
Հայկ՛
ԱԱՌ
Լուսաւորութեան
նաիսաբաբութեան
կոգմէ :
Գասր՛ թացքներուն
կր
Հ ետե
լին։
մողո էի րղակէսն
Լմ
ասա լական
) ղպրո ցնե
բու
աւելի քանէ \
000
ու -
սո լցիչն
եր : կ՝ ա
լա՛ն
գո ւինէ
մ ան կա վէս րմ ո ւթ
ի։
ւնէ ,
մեթոտի՛կ
եւ Ա՛յլ ա՚ւարկանւեր։
կր
էլա
ս տ ՚֊ան
ւլեն
Հանբաէէլե
էէէ;։ւթե՚են
րաբձրաւլո
յն
ուսումն
ական
Հա.ստատէււթիւննե
րոլ
՛լա
ււ
տ
իսօւբ^՛
եր եւ գիտաչիսա–
տ ողն
եր : Ուո։
ց իչնե ր։– լ որակալորմ
ան։
ղաս բն -
թաց^^երուն
մ
էք
կ՝՚ո լսան
ին
մ օտ
3000
ո
ւ^ս
ո ւց ի
չ
եւ
մողովրգական
կրթէ՛ ւթե ա\ ցանց
ի
ա յլ ա չխատուր
նեբ
%
ԱԹաս1&՚աբ.ոՆծսւ–թ–ն՚ս֊ւ(ւ
մաէ
^՚սագէտներ
ու
նոր
նոնք
այսՕր
ցրուած
են աչփէարՀի
չորս ծագերուն
:
Անցեա
լէ՜ն
միա
յն էոխոլր ու սեւ յիշատակ
մ բ ու -
՜Լ է
ին իրենէց
Հ ՚էէլ իԼն
Լսորր , ապագան
մ իսիթա բ՛ա -
կան
եւ ուրախառիթ
չէբ
թո
ւե ր եւ էէերքէսնլէս ա–
նոնք կր
։լւ
։ցէի։ն
իրենէց աչքերր
Օտաբ
Հողի
էիյէայ
I
Նորէն աՀա
Հողիս խոուԼեցալ
... ;
3 –
ԱԶԱՏԽԱՆԵԱՆ
ՊՈՍԹԸՆԱՀԱՅ
Տոքթ. Ալեքսանեան
ելեկտբօ–
Բ
ա
ր տ
ի
ո կր ամ ի բարձրախօս
մր նուիրած
է
Պոլսոյ
Աղգ– Ս . Փրկիչ
Հիւանգէսնոցին
: Այս
գոր
^իքր
ե–
լեկտրօ.քարտիոկրամին
Հետ կր ճչգէ նաեւ
սրտին
րարա իսո ւմ՛
է
՛ն
ձա
յնը
:
Ագգ
•
Հ
իւանգաԼքո
ցր
առա
-
քէնն է Պոլսոյ մէ9 որ կ՛՚ունենայ
այս գործիքր
:
ԵԱՆՕԹ ԳՐԱԳԷՏ ԿՈԱՏԱՆ ԶԱՐԵԱՆ
Պէյրութ
Հասած է : Նաւամատոյց
գիմալոբելու
գացած
էն
իէում բ
մ ը
ւլ րո ւլներ որոնք բարի
գա
լո ւս
տ
մաղ -
թէէէծ
են
բաղմա
րդիւԼ
բանաստեղծին
:
ՕՐ– ԱԻՐԱՐՓԻ
ՏԷՐ ՆԵՐԱԷԱԵԱՆ
յայանի
րիւ՛լա՝ գագէտր
ԳաՀիբէէն
վերք գացած
է Պէյ -
բութ
, ան.կէ ալ Երուսաղէ,ք–. Երուոաղէմ
Հրա ֊
ւիրուած
է իբրեւ
այցելու
ղասախօս՝
ամերիկեան
Հնագիտական
կաճաոին
մէք։ ՛Օղտուելով
առիթէն
,
Օր • Տէր Ներսէսեան
ո ւս ո ւմնա ս ի բո
ւթ ի ւնն եր պի -
աի կատարէ Ա. Յակորայ
վանքին
Հայկ. ձեռա -
գիրներուն
մէք :
ՏԽՐՈԻՆԻ–
Անգրանիկ
Մամիկոնեան
մեռած
է Պուէնոս
Այրէսի
մէք Ագ
ոստ
.
22ին : Վ՛ասպու -
րակա
՜Լցի
էր ել կր կոչէին։ նաեւ ճկոլոտ Անտբօ՝» ։
ՀպՕՄր ՛քեծ իսնամք տա րած է ան՛որ իր վերքփն օ -
բերուն
;
ՊՈԻԷՆՈՍ
ԱՅՐԷՍԻ
մէք մեծ չուքով
տօն -
ուած է Հ .3 –Գ • էէէէէթսունմէկամեակր,
կը գրէ մեր
թգթակիցր
: Խօսած
են րնւկեբներ Ա •
Թորգոմեան
եւ Գ . Գալիթիսանեան
(նոր մաամնած)
: Երգչա
խում բր երգած
է աէւաքնքորգութեամ
բ Օր՛ Երա -
նուՀի Աւէսգետնի : «Պուէնէոս
Այրէսի
Հայ երիտա -
սարդութիւնւր
սկսած
է
եռանղուն
ա չթա տանքի
1
Համ երէէէշխ էլո րծա
կցո
ւթի՛ւն։ մր կր տիրէ
, ինչ որ
մ Լ" ի թա ր ա կ ա
լ երեւո
յթ
է : Յո յս կա յ որ
ղաղութր
իր
մ շակու
թտ
յին անմխ իա թա ր
վիճակէն
գուբս
ւչ էսյ ՀետղՀետէ :
չրքանաւա րտնե ր ելան այս տարի : կաճառը աւար
տեցին
()%անասնարոյմներ
•.Անասնարուծութեան
ե–
րիէո
։է1սար
։լ
մ ասնէ՚ա գէտներ
կը
ւլր կո
լին
Հանրապե.
տութեան
րոԼ"
ր
շր քաններր :
Շ րքանաւա
բւհնեբու
մէկ
մ ասր
պիա
ի
ա շխաաի Ո ւկր անա կսնւ , Ատրպէ–
ճտնական
, Վրացական
ԱԱՌ
ներուն
մէք եւ կրաս–
նոտարի
երկր՚ամասին
մէք :
^ Ե րեւա
ն
ի
գիլզա տնտես ական կաճառը
տը -
լալ
1ւոր շր
քէէէն
աւա րտնե բ : Նոբ երիտասարղ
մաս–
նաւլէտնէերը
|15
^"գի են , •.որոնց
59
գաշաավաբ
-
նեբ
են , միւսներր
այգեգործներ
, որոնք Հանրա -
սլե էո ութեա՛ն
շր քաններր պիտի
մեկնին
մշտական
աշիսաէոանքի
;
^ Ե րեւան
ի
օաար
լեղունե
բու
պետական
մանկավա րմական
կաճառր տուաւ
է ր
Հեբթական
երրոբղ
շրքանէաւարտներր
1)4
^՚"գէ է
որոնք պէաէ
մեկնին
չրքաններր
մանկա վար
էք՛ա
կան աշխատան
-
քէ :
ԱՏԱ8ԱՆ՝Բ
ՄԱՐԳԿԱՅԻՆ
ՄԱՐՄԻՆԸ
կազմախօսութէւձ
^
բնա իսօս ութ
իւն
եւ
ա ռո
ղքա պ՛ա Հ ո ւթ էւն
, նա–՜
խակրթարսնին
րաբձրագոյն
կարգեբուն
Համար
է
Հեղէնակ
Տէղբան
Գալրպճեան
: Տպտղր,
«Արե -
ւելք՝» , Հալէսլ
: Գէն
300 » •
գաՀեկան
:
կէ։
ւս՛ա կրօն
պիտի
ձեռեաւէրուի
կցեց ՛Բան՛–
եա՜ն մեւլմ մպիտ՚ւվ
մը։
կուսակրօ՛ն
, իբա"ւ
•
ըրալ
աղքիկր ու
ձեռքի
գիրքերր
պատւՀտնին
մ էք գնելով
մտաւ
քովի սենեակբ
:
Բայց
նոյն վայրկեանին
իսկ ներսր իր աղմու
կր լսուեցաւ՝
մէկուն
Հետ կր վի^էբ ել իսկոյն
ետ
եկաւ
նւո րէն
երկու տարեկանի
մ օտիկ երախա
յմր
պինգ ւլրկած
, որ գրեթէ
մերկ էր :
-—- Այս կինր երաթան
վւճացնէ պիտի Ա արի
,
անկանոն
կր վաբմեց
Լ էք , տես գեռ
մէ՛ն չել
Հ իմ ա
պտււկեցուցտծ
չէ, իսկ երէկ
Հինգին
քնացուցեր
էիք
արգէն այգպէս անկարգ ու անշնորՀք
, խեղճ
թռչնիկս
:
Եւ էրրեւ
չո յանք երախա
յէ մեբկ
ազգբերր
ծեծելով
քան
է մր ււուս եր
էն ու Հա յերէն փազա -
քչա կան ածականներ
իւրաբու
խառնեց
,
«մ եծե
բու
քմաՀէսճոյքէն
զոՀ»
ան՛./։ ւան ելո փ չարունակ,
ու
Հնչուն - Հնչուն
Համ բուրելոփ
անոր թեւերր,
վէգր\
ան բակր՝
մ տաւ
կրկին կէց սենեակբ
:
Երախա
յի մայրն ալ գնաց քրոք ետեւէն
, նախ
աւելէ սաստիկ
էրարանցու։ք
մ՛ր բարձրացաւ
նեբ–
սր
, բա յց էսկո
յն
բո լո բ ո վէն
լռեց :
իսկ
մեր իսօսքր ո^ւր մնաց
ղարձաւ "Բան–
ետն
երէ
/։•
ւււ
ււ ՛ս րգին
ձեր
նու ո ւղղո
լ–
թեէսմր ւիարէւ աէւլեաներու մասի). կր սլատմէիք
, ու
րեմն կր կարծէք
որ խնղիրր
այէլպէս մեծ ծաւա
լ
է առնելու
:
Շարմում ր սկսած
է– ես ու իմ
րնկերներս
բացառ՛ութիւն
չենք, այլ ամբողք խումբ մր,
որ
չուտով կրկնաւդատիկ
պիտի գառնայ
:
Եւ ի՛՛նչ է այգ խումբին գծած
նպատակը
Օմտել
մ եր
Հ ոգեւո րականութիւնը
բաբձր
կրթութեան
տէր
անՀ ատնե բով ,նոբռգել
Հայ եկե
ղեցին
֊.ու ծառայել
Հայ մողովուրգին
:
Բանեան մտածկոտ
Գք՚֊է՛ Ր կախեց
է
Ա է^՛ չ ե ր իտասա
րգր տաքցած
՛Լյ՛այ
տուալ
ՀեաղՀետէ
աւելի ոգե
ւոր
ուե
լով
:
Մթ . ձգէաէք
պարէէն
, թէ էնչ
՚աստէճանէ
ան պէտք է գա րձած
էք
եր
Հողեւո րականութ
էւնր
մողովուրղի
ղաբգացման
գործին
Համար :
Ան -
էոարբե ր , շաՀամ
ո լ , եսական
, տգէտ
, ոչ մ էկ ՛լա՛
ղա
էիա
րական ձգտում
, ոչ ան
ձնա
ղոՀ՛ութիւն
, կամ
դէթ
մ՛աքուր զգացում
, եւ չէք կրնար երեւակա
-
յել, թէ իւնւչ Հաճոյք է մտածելր,
որ այղ փտտած
մ
ա րմ ինր պատռես
պիտի
, որ
"I
յգ
ճ՚աՀճացած
կեանքի՛ն մէք թարմ Հոսանք , նոր ձգտումներ
պէ
տէ մտցնես,
որ պիաի կռուիս, մաքառիս
ու Հա–
լածուեյէ
, րայց պիտանի եւ օղտակար ՐԱաս
է
Բանեան
յափչտակոււսծ՝
կր նայէր
տղու ո -
գեւորոլթենէն
կայծկլտող
աչքեբուն
: Եւ
ակըն–
Լմէսրթ
մը
լռութենէ
վերքր
րսալ տեսակ
մը փա։
բանում ով
%
Բանի
ձեղի կը լսեմ
, այնքան
աւելի ցաւ կը
ղղամ : Ձ,եր այղ աէլնիէ, ոգեւորութեան
Համար ՛ա -
ւելի արմանի նւպատակ մր կր ցանկայի
, քան ձեր
ըԼ
տրած
Հ ուլեւո րակէւնոլթ
իւն
ը :
ինչպէ՚^էէ թէ . Հարցուց
տղան
րռլորոփփն
պաղած
:
Ու ՛Բանեան
շարունակեց՝
ինք ալ տեսակ մը
պաղած
ու տխուր խօսուածքով
։
Լ. ՇԱՆԹ
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
