Բլուրներով
չյւքապասյուած
գիւղաքաք մր
ծաււախէէո Հովիաէ
մր մէք
քանի
մր
գիւղերու
միքեւ :
՚
Ահա
Ագինյին :
Այգ
բլ
"՚–րներր
կր յիչեցնեն
լեռներր։ Շաա
Համեսա
ե\ն , անչուչա
, Ալսլե անն ե րո ւն քով : Հոն՝
լեռներուն
վյր՛"յ , ալեկոծութեան
մ էք , կաաա րնե
րուն եւ անգռւնղներուն
, ասլալւամնե ր ո ւնւ եւ ձիւ
նե րու\ն առքեւ
, գգ՛" լի էր
մ արգկա
յին
աձ՚րողք
առամթ
իր իսոյս-նքնե րով եւ անկումներով,
մ րղ -
ձաւանքներով
եւ րեգասնԼրով։
Ալեկռծում՝ էր մ.եր
մէք : Հոս՝ ծփանք է միա յ՛և , Հեզութիւն:
Աչիս՚որ–
Հր Հրամարած է կ՚՚՚ր^էք
կիրքերէն։
Ջ՚՚ւնի
երկլլէւ–
ղրանքի
ղա լա ր ո լմ ե ւ ծառացում
ե րկնքթե
աււ -
քեւ։
Զունի
խոյանքներ։ էլ սակայն
կր
յիչեցնէ
լեռներր
: Կրնաք կենալ
րլո ւրն ե ր ո ւձ վյ՛՛ո յ եւ րաց–
յ՚ւիլ,
էեցուիւլ խաղազոլթԼամր
: Հ^առերն
իսկ եր
կիւղ մր կ՚ուաային
Հոն՝ լեռներուն
վրայ
։ Հոս
մարգոց
Հեսւ են անոնք , թւաա\եի
,
մեզ
րարոլ -
թեամր
կ՝(լնգուևին :
X
իքնելով
օթօքարէն
, Հեաեւելով
Հայ
ալ^իլ
աիկքնոք մ ր՝ ար մեղ ղիձ՛ աւո րելու եկած էրիր
ազդակիս
Հեա, անցանք քարէ կամուրքփ
մր ւիրա.
յէն՝ որուն աակէն կր Հոսէր էօրր, ծառերով
եզեր
՜ուած գեա մր անչարմ կարծէք
Ր/1"՚1"Վ,
Հան -
գերձ արագաՀոս
: ՚քյեզ էր , լուււ եւ ախուր : Լե -
ցուն կանաչ,
մ ածուց Լ։կ քրա խոտերով
րա յց Հեզ
չաա
մր րաներէ Հրամարած
Հ ոգիի
մ ր սլէս :
Գղեակ
ձ՛ր՝ Լւր մէկ ափի\ն վրայ՝
անսաՀման
պարաէզԼ։
մր մէք՝ որ ղերրնական
ղեղոլՀիներու
յաաուկ՝ վիպա
յին աշխարՀ մր կր յիչեցնէ ր իր
խ՚ևամ ուած
ծազիկնե ր" ՛Լ , մ արգագե ա Լւններով
եւ
Լսճուղիներով։
ԳեղուՀիներր
լքած
էին զախկ կար
գ՛էք րնղմիշտ :
^– Պարոնի
մր գզեակն է, գիււլին
կէ՛՛ր
անոր
կր լզաականի
• • •
Անցանք միքն՚սգարեա\ն աանմր քովէն
որուն
Հն^ւթիլնր,
Լնչպէս եւ սրրոլթիլնր
Աստ՛ուածա .
մօր փայտէ մաշած
քանւլակին կր խօսէին վաղան
ցիկ
կեանքթհ
եւ յալիտեե ականո ւթեան
մասին– :
Գէմր՝
գիւղին
եկեղեցի՜ս՝
իր
սրածայր
,
գորչ
զանղակատունով : Արեւ էր պղտիկ
Հրապարակին
վրայ եւ ամայութիւն :
Աեր
ետին ձղելով այգ Հրապարակն
ու գիւ -
ռաքաղաքր,
քալեցինք։
Փայտէ կամրքակ
մր՝ նեղ
Տւ
լռթ/ ւիողոց^ մր վերք։ Գետակ
մր կր թա՛փէր
քր՚Լէմի
սլէս , գ՛՛՛ր ձնելէ ՛էե րք Հոկայ
սձ՜նիւ մ ր , կր
տարածուէ ր բիւրեղէ աւազան
մ ր կաղձ՝ ե լով տե -
րեւաիսիա
ծառերոլ
ներքեւ, կբ Հոսէր
իր մակե -
րեսր սլա առոզ Լսոտե բու
, քա րե րո լ եւ
նետուած
իրերու
վր"> յէն , օրօրելով կապուած
նաւակ
մր :
Առաքացանք
արօտավայրերու
մէքէն։
Հեղ ու
երազող կովեր՝
վւչաթելերք։վ եւ թուփերով
չրքա.
պատուած
կանաչ տա ր ած ո լթ ի ւնն ե ր ռ լ մէք։
է)՝ա -
ռեր
ամէն կողմ,
թզոլկ
Լս^ւ ձո ր ե՛եԼէներ եւ ասպե -
տական կաղամախներ՝
րանակ րանակ \
Լռութիւն
ամ էն կողմ Հ կր լսուէր
մ երթ բնգ մերթ
ալլռալի
մր աղաղակր կամ եւլի ՛քր թաւ , տիսուր կան չր :
Հասա՜նք մեր բնակարանր
:
ՀԼՀ^
1
մենաւոր
տուն
մ ր արտերուն
մէք , ծառա ստանԼէ մր մօտ ,
հաւլկաււատ պարտէղի
մր առքեւ : Խաղաղութիւն :
Լ1չ մէկ կեն գան ո ւթ իւն
, ոչ իսկ
Հալ
մ ր, ա չ
ի՛՛կ
շուն
մ բ :
ԱնսաՀմւպն
խաղաղոլ
թԼււն : Տուն
մ ր՝ կիսա -
լեր
ա
՜Լ
ակի
մր կողքին՝
ուր
ղվւ ղուած
չո ր
ճիւղեր
կ՝երեւայԼւն
: Ա՝ աւլլցռզ
բոյսեր՝ տան
բո րոտած
պատերն
ի վեր։ ՏարաչխարՀիկ
բոյսեր՝
պատին
տէսկ
, խարխուլ
պատոլՀան՚եերուն
եւ
գռներուն
առքեւ՝
թաղաթերու
մէք, խիճ,
խզունք,
րզ\զ ,
ծառի սեւցած
կոճղ , աղա րակա
յին
ղ ւ։ րծիքնե
թ
նարնքագո
յն ճերմ ակ
թրա
չո ւչան՚ևե րու
ել տալեա–
ներու
կողքին :
ԱԼ՚րելԼ՛ աղքատութիւն
, լքոլգծութիւն : ^ար–
տէղն իսկ, ճոխ՝
իր բաւլմագռյ\ն
ծաղիկ՛ներով ,
րանքարանոցն
իսկ
կ՝երեւային
լքուած ,
իրենց
ճակատաղրին
յանձնուած։
Ցամքած
քրՀոբ մբ՝
խզոլնքներով
լեցուն :
Ու կար Հրե չէոակա յիՀ՝. թեւերու
թրթռացում
մ ր պարտէղին ա յս իսոր լռո ւթե ան
մ էք : կր թա.
ւալէր
, կր սարսռա ր ել լոյսեր կ՝արձակէր
սա լո -
րենիի մր ճիւղէն կախուած
թԼ՚թեղի
կտ՛որ մր, որ,
պտղակեր
թռչոլններր
աՀ՚սրեկելու
Համար՝ կապ.
ուած
մնւալու ղաաապարտուած
, կր վարձէր թռ -
չիլ, արծաթէ
թռչո ւնի մր պէս եւ կ՚իյնար, կբ
գառնար
ինքն իբ վբայ :
X
ՀսՀ՚ղիստի
ինչ Հրաչալի
վայր։
Զմայլելի է
երբ յոգնած
ենք մեծ ոստանէն որ կր սպառէ
մեղ մեր մամանակէն
առաք։
Հեզութիւն եւ Հան -
գարտութիւն
ամէն կողմ : Այգ Հեզռւթիւնր
կուղար
արելթ\ տակ չորցող
գարիներու
գէզերէն,
ծառե
րէն, խոտերէնւ
, մերձալւէր գետէն՝
որուն
ձայնր
չէր
լսուեր
, բլուրներէն
, կովերուՏւ
խոչոր աչքե–
րէ՚ւ– ու լեցուն
ծ իծե րէն :
Այգ
Հ եղոլթիլն
բ
կուղար սեւնեակէ ս : Ա ենեակ
մբ՝ ցած առաստաղով
, որուն մէկ ծայբէն
միւսբ
կ՝երկ,որի
Հսկայ գերան
մր։ Պաէսերր ճերմակ
են ՚.
Գետինր
քար։
(է/ա չե լո է թի ւն ձր կայ նեղ մաՀճա–
կալին քով՝
որուն
վյ՚այ
մեռած է ղի՚֊զի՛
բարե -
պաչտ քաՀանաւն : Հրեչտակի
մր իւղաներկ պատ -
կերր՝
ոսկիի
գոյն։
իւղաներկ
եկեզեցի
մ ր՝ Հա -
ճեթէ՝ իր նախնական
, միամիտ
արուեստով։
իւ -
ղաներկ
մր ղարձեալ
նաԼսնական՝
Ցիսուս
գլիի ֊
կոթ
իր ղառնոլթեւս\ն
բամակով։
Վանականի
Լսուց մր։ Բարիւ,լէ ճրագ մր
որ մանկութիւն
մբ
կր լուսաւորէ :
Այէլ Հեղոլթիւնր
կուղար
ԱղԼ՚նյիի
աւտնղռւ -
թենէն։
Ագի՚եյի՝
սրրաէխսյր
ԼԼ՚՚լէոյի
մօտ, կր յիչ
ուի
իրրեւ
սուրբերու
երկիր։
Առաքին
քանի մր
քբիստոնեսՀնեբ
, փաԼսելով
իտալիայէն
, եկած
ա–
պաս տան փնտռած
են այս ՀոէԼիտին
մէք ել քար
գուած։
Ջարգուած
նաեւ գաՀիճներբ
որ
չկամ՚ոլ–
թեամր կաաարած
են իրենց տրուած
Հրամանր։
Ե՚առեր րարձրացած
են մարտիրոսն
երու\ն
ինկած
տեղերուն
վրայ
ել կ՝րսուի թէ Հրաչք
մր կայա -
նոնց կազմած
չրքսնակին
մէք, սուրբեր՛ու
քայլեր
կր լսուին
գիչերներր։
ԱգԼէնյի իր անունով՝ կբ
յիշեցն՛է
սուրր թէէվմ աս Ագուի՚նացին
։
X
Բայց
Հանգչելու
Համար չէ միայն ոբ տարին
անգամ մբ կր ձգենք
մեր
ղ՚՚ր^ր
եւ գուբս կբ նետ֊
ուինք : կ՝ուղենք
ապրիլ նաեւ
։ Եւ կ՝ոլզենք
բանալ
մեր
Հոգի՜ն աարրեր աշվսարՀի
մր ՚Լբայ
ել տեէՀեել
ւլա յն ա յգ աշխաբՀին
մ էքէնւ ։
Զենք կբնաբ
րսել թէ Լ՛ն չ կր սպասենք անծա -
նօթ
վայրէն
որպէսղի
գոՀ րէէանք։
Բայց,
սՀՍոր
առքեւ
, կ՝ ո լղեն ք ունեն ալ եսկ"
յն ա յն ՛ողեւո րռւ -
թիւնր
ղոր կ^ունենանք
եբր կր Հապնինք
մեր վւա -
էիաքԼէն : Այսպէս,
առալօտ
մր, տռաքին
անղամ
տեսնելով
Ալպեաննւերր
, կբ գիտէի
ղմայլած
Տ
Հայրե). իքիս մէք է Լւ կա բծ է ք
ե ւ
տիեղե բական
յա յսՀք՛ ութ
Լւ ւննւեբու առքեւ. : Գէմ առ գէմ ՀուլիԼւս
Հետ :
Հոս
, որոն ումի
ձ՛էք ենք
մ Լ՚չտ ։ Տ թրո
ւթԼււն
մ ր
կա
ք ԼԼգին յիի
այս խա ղաղո ւթ ե ան
մ էք ։ Ան Հա՜հ՛ -
գարա
ենք այս ա՛նսաՀման Հանղարաութեան առ -
քեւ I Բլութ-եբր
լեռնւերր ՚ կր քիչե ցնւեն : Բա յց ա յն
պաՀ ռւն երբ սլԼւտԼւ բանանք
մեբ թեւեբր
, ղանւոնք
ւլո ցե լո լ կարօտ բ կրզգանք : Հաճելի , սփովւԼւչ ,
բայց .ոԼսոլր .ոլ քէատիչ է Ագինյին :
X
Վերացական
զգացումներ
կ՝արթնցնէ
ա(ն մեր
մէք։ Ու երկինւքր չի կանչեր
մեղ։ Լուսաբաց
չկայ
այս Հովփտին
մէք։ Արեւր կբ ծնի բլուրին
ետին։
հառախիտ
բլուրի
մր եաին է որ ա՛ն
կ՝անՀետանայ^
մտյրամուտէն
առաք : Զի քաշեր
երկինքբ մեզ
ղ՚՚՚^րկ
արեւածաղի
ել ւէեր քալռ յսի
ղեղեցկութիւն–
նեբէն : Մութէն առաք՝ յաճախ
մշուշ է։
Հողէն
մաբղտչաւի
րարձրութեամ
բ մչուչ
նաեւ
՚ւիչերբ
^ԲԲ
հ.Ր փա
յլին. լուսինն
ու աստղերր
:
Առաւօտուն
մչուչ
գարձեալ։
կորսուած
ենք կարծէք բաց ծո -
վու մր վրայ։
Ամպերու պէս են ծառեբր։ թաց են
խոաեբր
։ ԱնՀետացած է աչէսարՀր
եւ թափառա -
կան ենւք անւոր ու երկնքին
մԼւքեւ որ կր մնայ պաղ՝
մեր
գլԼսոՀ՚յ
վբայ։ Ոչ մէկ
գայլայլ։
Այլ
միայն
ձ եաաւլա յԼւն , ՛է՛ս յրի ս՚ւլաղակներր
ագռաւներուն
եւ ողբանմանւ
կան չե րր Հալ եւ ւսզալնի
փնտռող
՚լիչատիչ
թռչուններուն
որ իրե^.ց րոյնեբր
ղրած
են ղեաէն
անգին , ամայի
րլուբինւ կբաքաբերոլ՜ն
ե.
քաբայբներուն
մէք։
Մ՚էինյի կր պաՀւսքկքէ մենէ վեբղալ , ու մեր
Հողին
չի կրնար բանալ
իր թեւերր
։
Իր գեղեցկութիւ՜՛ն
իսկ–, որ ապրելու
Հաճոյ
քր կուտայ
մեէլի, կբ կտչկանգէ
մեղ։ Արեւր կբ
Հասնի չուտով,
մչուչէն
վերք,
անձրեւէն
վեբք
իսկ։ ԵԼ լուսաւոր է ՀաԼիտր՝
իբ բազմաթիւ
գիլ -
ղերով
։ կր նմա^ւի Հ՛սբալային
Ֆրանսայի
իր
մեղմ
օգուէ ել
ր՛–. ւսա կանո լթեամ
բ։ Բտյց
կարելի չէ
յա՛ւ ձնալիլ ծաոեբռւ
իսորչավւի՜հ , յիչել
անցեալր
,
լսել ղալիքր,
ակս՚նք տալ ^ք՚լբիթին
,նայիլ
ծաղիկ–
նւերուն,
նստիլ
զետԼղն ափին։
Խո՛րթութիւն մբ
կԴյնայ
ա՛՝ չոլշտ
մեր ել բնութեան
միքեւ եբբ
տարիներր կր ղիզսլին, մեր վբա ւ ել օբէ օր աւելի
կր տարուինք
մեր
\\ ե րքիՂո էէ : Բայց
տեսաբան՜ւեբ
կան որ փրկութիւն
ե՛և մեղի՝ երբ շտտ մտաՀոգ
են։ք մեր ՛ներքինով։ Ու Ագինյի կբ Հեռացնէ
մեզ՝
մենէ
առա
-֊Հց
կարենալ
գրաւելու
մեր
Հ՛ողին։ Կբ
նայինք,
Հ–տ.ղուրղուիւ
կ^ոլղենք
իրեն Հետ, ել կբ
մնանք
ամ փով,;– լած
մեբ
մէք։
Վերքալոյսէն
աոաք^ տա՛նիքի
մբ կարօտր կր
ղգանք : Խոնաւ ու թիլնր կր թափա\՚.ցէ ւքեր ոսկոր,
ներէն ներս :
X
Այ"պէ" ՝–աեւ բն ա կչռ ւթիւն, ր : Զենք կապուիբ ՝
ա որ :
Աշխատասէ ր է սն , սլա աո ւախ^.գի բ ,
կամքի
աէր. Համեստ,
չարքաշ։
Բայց այս
առաքինոլ -
թիւններբ
շենւ քաշեր
մեղ։
Պազ, շատակեր,
մր -
սոտ
, ղանգաղաշարմ
, ծածկամիտ
, կծծի ոլ ան
կարեկից
կԳբեւան
առաւելապէս
մարգիկ։ կր մր–
տածեն
միալն ՚իաստակին եւ ուտելիքին : Ըսելիք
չունին, երգ չունթ–,
Հիւսիսէն եկած
այս ցեզր ,
ձուլուելով,
կորսնցնելով
իր լեզոլն,
կորսնցու ֊
ՅՍՍՈԲ ՊՍՐՈՆեՍ՜եԻ ՊԱՅՔ11ՐԸ
ԻՐԱՊԱՇՏ ԹԱՏՐՈԼԻ ՏՍմԱՐ
(ՊԱՐՈՆԵԱՆԻ
ՄԱՀՈՒԱՆ
60ԱԱԵԱԿԻ
ԱՌԹԻՒ)
Ր–
Նմ ան թատե րգո
լթԼէԼն
ներ
չէին կթար նպաս -
տե լ Հա յ թատրոն ի զա րգացմ ան եւ ասոնք
ն կատի
ուն ենա լուէ է
Որ
Ա • Նալբանւգեան
խոբՀ ուրգ
կոլ
տար
Հրամարիլ
ամա\և թա բգձ՛ անռւթիւն՛նե
րէն
, ե ւ
կբ գրէ «.Խեղճռւթիւեր
գէպի
թչուառութեան
կր
փսխուի
, եթէ եւրոպական
բնաանեկան
բարքի
զե–
իսռւթիւնր ե աւերա
՝1քբ
ոբպէսքաղաքակրթոլթեէձ^
ար ՛լիւն ք պա տ ո ւա ս տ ո ւին Հա յկ ՚րնտան իքԼ։ վյրա յ»
յ
Այն խաւլացա՚նկր ոբ կր քնւնաղատէին Ա • Նալ -
րանտեան
ել 3՛ Պարոնեան
, խո յնպիսի
խստոլ -
թե ամ՛
ր
քննագատուե
ցաւ կովկասի
մ էք , երր Պետ
րոս Ագամեան
յիչեալ
իմա տե րգութ
իւննե րով
եկաւ
Թէ՚ֆլիս եւ ուղեց ներկայանալ
արեւելաՀայ
Հա ֊
սարակռլթեան
: Յայտ\1ի է այն պայքարր որ Գ,
Արծրունիի , գ. Աունգոլկեանի
ել Գ– Զմչկեանփ
ղլխաւո րութեամբ
մ զուեցալ
,սյգ խորթ
խաղա -
ցանկԼւ գէմ • եւ մ ե րմուեցալ
իրրել
սԼսալ
ուզէ
Հայ
թատ
րոն Լ։ ղարւլ ացմ••ւն Համար : իսկ Պարոն -
եան կբ գրէր
կ"՚րեէի՛^ է ծաղկեցնել
Հայ թատրո
նր , ուր ղեբա սա՛ձ
Ո1
-Հ Լւնե բր աղգա յին
են , եւ նեբ
կա յացումնե
րն օտաբ :
Պաբոն։ եան
կո չ
կ՝
թ՛է է՛ ^այ
ղբոգն
եբոլ
ղարկ •
տալ
Լւնքնուրո
յն Հա յ թատերղութեա՜ե
;
()Օական՝
թ.ո լա կա՛ննե
ր
ո ւն ղրած
է ի՛ն աւե
լի քան
Հարիլր
ինքնուրո
յն թաաե բւլութիւննե
ր
։ Եթէ նկատի
չու
նենանք Ա . Պ է չիկթ
ա
շյե
ւսն։ ի
եւ մ
ասամ
ր
ալ Գուբ
եանւի ստեղծագո
րծութ իւնէներր , մ իւսներր
աննր -
չան
ե\՝. ,եւ մ՛եծ մասբ տոլաղրութեա՛ն, չարմս/նա .
ցաւ ; Այգ թատեր
՝ււղԼւրնւեբր
« Համբալով
իմաս - •
տուն , տազանւգով
Լ։մաստ՚սկ»
են ղրած է Ց • Պա
բո՛ն
եան
։ Տեւլակաւն
աղղա /Լւն
ղ
ռյնր այնքան
թո յլ
էր որ կբ ճնչ՚ււէր այգ օտաբ շբքանակԼ։
մէք։
Ե>–
ա յ գ Հազգա յԼւնէ՝»՜Լ ալ ոչ մէկ բնգՀան բութ իւն. չու
նէր
Հ՚սյ մամանակակից
Լ։րա կ անութեաֆ՛ Հետ,
օ –
տաբի կեանքր կր
՛նեբկա
յացնէր օտար տարազով
յ
Հայկ–
ւս1
՚.ոլննեբով : Այղ Հե ղԼ։նակնե րէն
ոմանք
ՎՕտարԼ։
ապր։սնք կր
վաճառե՛ն.»՝
կր գրէր Պարոն
եան : Թ՚՚՚էմաս
Թէբղեա։.Լ։ մասին կր գրէր «Ւր
ո
էլրե
րղութեանց
Հա։քս։լլ
իրեն
տրուած
քերմ ծա -
վ,աՀա բու թ Լււ՛ն ներր Լսոնա բՀո լթեամ ր բնղունած է
ի ւլիմէոց Բորնէյլի,
Շէյ.բուիիրի
եւն–, որոնց տու–
^Ր կր \եբկայ։։։ցն։էր
մայրաքազաքիս
մէք ։
Հայ
պատ,ք
ականէ
ոզբեբգո
լթիլ^ւ
ր կր տառա -
՛ղէր նիէ թԼ, սա Հէք անւա փակում է ն : կբ պակսէին
լն–
կեբայԼէն
յա րա բե րռ է թ իւննե բր պատմական
.ողբեբ–
գութեա՚Լ
ց մ էք , թւչսլէս ւ օր
ԼՀ^՚ա
կ
թոնտբակես/ե
չարմոււք ր
:
Պատմ ական
ողբե րգութ
իւն
գրողներբ
իրենց
ս,ոեղծ,ողո բծութե
ան նիւթ
կ՝րնէին
մ իա
յն
այն գէպքերր
որ կր կրկ^ւէին կղերա - ֆէ՚ոգալւս
-
կան
՚լրո՚ւներլ,
: Անոնք աւլալաղելով
գէպքերր ,
վէէսսաե
րր կր ՛ներկայացնէին
աղճատուած
ձեւով
I
Ամէն
մէկ թաաերղութիւն
քմաՀաճ
կեբսլռվ կը
լուծէ ր Հանգո յցր : Առանց
ֆ՚կատի
՛ունենա
լու
պատմական
ճչղռւթիւնբ։
«Մէկուն
մէք
Վարգան
պատերազմի
մէք կբ մեռնի,
միւսին
մէք
Տղմուտ
ղետին։
՛քէք– ւքԼււսԼէն մէք պատերազմէն
գառնալէն
՛էեբք , եկոլ տես
որ
Բաքն Վաբգան այս ողրեր -
ղութեան
մէք ալ կր ցու^^է
իւբ քա քո ւթ ի ւն
ր
,ղին
քր
մ եռցնո ղ ողբե բւլուներուֆ
մ եծագո
յն մասն աք
Լ՛՛՛ՔՐ կր մեռցնէ » , կր գրէ Պարոնեան
յ
Պ ա ր ՚նեանւ
ալ րնւղռւնե լի կրՀամ արէբ պատ -
մակււն
\ .իւԼմԼ, չարաչաՀ-ումբ
ի նպասա
կրժնա -
միստիկական
՚լաղափարախօսոլթեան
քարողու -
ցած է նաեւ իր իւնքնռլթիլնբ
: Ոչ աղգային
տարաղ
եւ ոչ ալ յատկանչական
կերպարանք։
Ծա\՚.բ է նորմանտական
Հոգին,
խորութիւն
մր : Բայց կիբքերնւ ու խռովքներր
կ՝եբեւյէ/ն աղ .
քատ։
Հողիներր
թոյլ
են ։
Ու Համր են տունե րր
կամ ո լրքէն
մինչեւ
ազ
գա
յինւ իսճուղին
Հս,նւո զ կսլրապատ
ճամրուՀ՛, երկու
կուլմ երուն
վբա
յ : Շողեկառքր
չանցնիր
ա յլեւս
երկաթէ
գիծերուն
վրայէն
որ կր կտրեն
այս
գրլ–
իւալ-որ
փողոցր։
Ամայի է կայարանր։
Փ՛ոկ են
քովի
սլանւղ.՜կի՚. գռներր։
Տթոլր
են փողոցնեբր
ւ
Զենւք աեսներ խաղացող
երեխաներր։
Զենք տես -
նեբ տեզ-ւցի
ղեղեցիկ
կի՛ն մբ։ Փարիղեան
աղքաա
արուարձանի
մբ մէք ենք կարծէք։
Շարմում տետ՛
նելու Համար, պէտք է մօտենալ
ագգային
իսճու -
զիին
։ Հւսկէ է որ կ՝անցնին առաւելասլէս մեծ ու
պզտիկ
կււ-ռքեբր : Ո՛֊ աղմուկ է, մանաւանւլ
գիչե
րր, լռութեան
մէք, քաղաքէ քաղաք երթեւեկող ,
փողաՀաբող այգ կառքերով։
Այս ճամբու՛ն
վրայ
են նաեւ
քսՀ՝.ի մր գեզեցիկ
տուներր,
ինչպէս եւ
զա՛ն ։ւղսւն ա րՀ ե ս տ՚սնո ցնե րբ : Աւելի սրտաբաց է
այս
զիլ ղ։ս քաւլաքին
այս մասր,
աւելի
գեղեցիկ՝
իր Հսկա յ կաղա ։քախիներով
:
Ն– ԱԱՐԱՖԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
