թԻֆԼԻՍԻ ^Ա8 ԹՍՏՐՈնԸ
ԻՐ Ս֊ԱԴՈԻԱԻ ՕՐԵՐՈԻն
Աւելի քան
90
աարի է անցահ՜ այն շբքանէն , երբ
Թիֆլ1՚"ի
աունեբու
^1Լ՚11""–ԷՐ
՝՚"՚յ թա.
աե րակա Լ՛ նե րկա յացում
Լ երո լ
:
Հեա աքր քրա կաե է
ա1|11ւԱւԱՍւ1ւԱլւ
մլլ
վէլայութ
իւԱր
այս մասին, որ
մեղի կր ներկայացնէ
| օ։)9/՛
Յունիս
Յուլիսին
աեւլի ուհեցս-հ– խաւԼ մր։
Զաքաբիա
Գբիգորեա՛։. , թիֆլիսի
« Հովէւ՝»
թերթին
մէչ
Հ\90–յ
թ–
39, 40, 4Հ, 44. 46,
47)
«Յի–
շողոլթիւննե
ր–» եւ « •^"՚յ։,ց
թատրոն
ք՚Ւիֆլիղում
1659
֊ – 60
թ
.–»ին
.լեբնաղրի աակ կբ գրէ.
« | ^59
թուի
ամառն
էր \ Յունիս
ամսուայ
սկւլրներում Հ
Ըսա սովո բութ նան ոլսումնաբա,ևնե
րում գա սա՛ -
լանգւ՚ւթիէ–1–>՚–երր
վերչացել
էին...
Ցերեկոլայ
ամէն մամանակ
փոգո ցնե լ։ ուն եւ ամ
ենուրեք
սլաաաՀում
էի՛՛ գիմեաղիստներ
թ է
թումբ
խումբ կանգէ՚ահ– խօսելէս , ՚լր"յՅ
ա՜ւ՛ելիս,
թ է
զրօսնելիս
եւ թէ մ՛անկական խագեբ խաղալիս
. . .
Գիմ
I.
աղի ս ան ե լ՛ից ե րկու
լչ1.
կեբնեբ՝
ՏլւգլւաԱ |
Ա
11
Լ–
դադւոսսցը
եւ
թ-է Յւււցայ 1;լ|ւարյյա1էսցը ...
միաք
էէ՛՝՛՛
յ՚Լ՚՚՚Ց^Լ
թո՚արոնական
մի ներկայացումն
ղր ՜
ԳաշԱւււկցութխռըեւխպա)էսւդ
ՊԱՐՈնեԱ1Ի ՊԱ8ՔԱՈ)
բսԱուԱ Հսւյաստաքփ
ԻՐԱՊԱՇՏ ք&ՍՏՐՈնԻ ՏԱմԱՐ
ազատոէթ1աԱ^
Գաչնակցականների
յեղափոխական
գործու
-
նէոլթիւնր
քիուսասաանի
, Պուբսկաստանի
եւ
թուբքիայի
մէչ առիթ
եղան
ռուս կառափա բու -
թեաԼ
ելոյթ
ունենալու
՚գեաական
Գում՚այի
մէչ :
Այս առիթոփ
Հբաւղարակ
եկալ
Բառոն
Ն"լգէն ,
յա յանե լով թէ րնգՀ անր ական
ա ՛գաՀ ովո լթե ան
Համար ան Հր ամ եշա է միչ՛. ցնե բ ձեռք առնել Գաշ
նակցութեան
յեղափոխական
գո
րծունէութեան
գէմ : Գաշնակցութիւնբ
կամաւորնեբ
Հաւաքելով
վարում է Հակասլեա՚ա կան գո րծո լնէ ո լ թ իլն
եբեք
՚էրհէՅ
կա յս բութ իւննե րի մէչ :
Այսսլէս
չա ր ո ւն ակե ց մի՜ն շեւ իշխա.Լ Վարան -
ցով • Գա՜շկովի կովկաս ի վւոխա րքայ
՚նշանակ -
ւ՚ւելր։
՝\^ա րմբււնեց
այն անբնական
վի^ո՚կր ոբ
սաե ւլծ ած է ր կո վկաս ի ՛քէչ Հա յերի
Հանղէ ւղ : Աւ
աեղեկացրեց
Պե աե րբուրգ , •որ իր կա բծիքով , էի
լ լ ^
I
.1
է I ւ ւ ՛ ւ ւ ւ
ւ ՛
լուխ
բերել
• • •
Գրանց
Հարկաւոր
էին
րնկերներ
կարելի
եւ
թոյլէստրելի
չէ
որ
կառավարու
գանել
որո նք
Համաձա յնուէ
ին
՛լե րեր վե
րցնե
լ եւ
ներկա
յաց մանր
մաաԼակցիլ
: Այղ նսչաաակով
գր–
բանք շաաեբին
էին գիմել,
ի մ իչի
այլոց
որսլէս
իբանց
թաղեցի,
ի ն ձ է լ ղիմեցիև
եւ եկաԼ. իմ
աոլն
• . . Գրանք
առաարչկեցխև
ի ն ձ մասնակցիլ
իրանց
Հեա
մ իթաարոնական
ներկայացման՛։
Աս
յա
յա–
թխ
նեցի իմ Համաձայնութիւնս՝
ասնակցիլ
իրանց
խաղին, եթէ նրանք էլ կր Համաձայնէին
Ա1ւ լւ1|11ւյ)1և.
ցուԱը հայելւէՍ լսաղալ :
՚ՀքՈքա ծաղբեցին
ինձ եւ ասացիհ՝
«(|՞ւլ է |ւմա–
ցել, ոլւ հայյյլւէ1ւ թիաալւ |ւլլւ եւ ե|յււյելւէ,ւ պիեսը
յւ՞լւտյյղ սլէտ՜յ։՛ է ՜&ալւել» :
Ես սլաաասխանեցի,
որ
Հայերէն
սլիէս (գրուածք)
կայ, աՀա՛ իմ
սեղ՚սԼ՚իս
վրայ է ղրած : Գա «// եգսւ Հայասաանի՛»
Ա""՚լրի
մէչ ա սլո լած ^Պեարոս ել Բարբարէ » ( * ) ՛լ բուած՛
քըն է , ոբր կարող ենք խաղալ ... Գրանք Համա -
ձա յնե լով ինձ Հետ՝ իբանց ցան կաց ած
ղործր ղր–
լուխ եկաւ , որովՀետեւ
իմ րոլոր լնկե րնե րս ամե
նայն սիրով
Համ աձա յնե ց՚ոն
մասնակցիլ
ն երկա -
լաբուած
յա լ՛ա բեբո
լ թիլ՚ւնե ր սլաՀԷ ամ՛բողչ
մ՛էկ
մ՛՛ ղոփւ. լբդի Հետ եւ Հ ոգե ւո րականնե րի Հալածան–
ՔՐ
նկատւում է Հալածանք
կրօնի գէմ :
կ ա ռա վա ր ո ւթի լն ր րնղո ւՏհեց Վա րանց ով Գաչ–
կուԼփ աեսակէտր
ել կա յսերական
Հր ովա րտա
կով
1905
0 գոսա • ՛Հին Հա յ եկեղեց իի կա լո ւածնե րր եւ
էն չքե րը վե րաղա րձո ւե ցան Հա յերուն ; ք՛նչ վե -
րաբեբւոլմ է նրանց, ովքեր
մեղաւոր
էէն կառա–
վարականւ սլա շտօնե անե ր ու սսլանութեան
Համաբ,
կառավա
րութիւնր
սկսաւ Հետասլեգե
լ
Համ աձա
յն
ընղուՆո ւած սովո րութեան :
Այգ մամանւակից սկսած
փոխուեցան
Հայերի
• լ ռուս կա ռա փա ր ո լթե ա՛ն յաբաբե
րութիւններր
\,րանք գարձան
րարեկամ ական
1914/՚յ՛
Թուրքիա
յի սլատերաղմ
յայտաբա
բելր
քիո ւս-աստան ին՝
ցոյց աո ւաւ Հա յերի կատարեա
լ
Հ աւաաարմ ութիւնր
քիուսաստան ի Հ ան գէ՛ղ :
Գաչնակցական
խմ բերը կռուելոփ
կո՛լ - կողի
/-•,/<
/ ^ լ լ՛., ^ ԱՍ
"՚"^"
՚ւ՚՚ՐՔ^Սե
^^"՚ բերին
մեծ
օմանղակութիւն
յացմա,Նր. վճռուեցալ
Հայերէնից
«պԼտրոս
, , , ւ , \ ,. \. լ
ր,,, ^/
ռ .
^՚՛^,.– ճ ^ » . , է ՚ ՛
1
^–
,
Ա-ցԼելով
իժշնամոլձեռալօր
. 0ե.Խ^եյ*ւա.. Նոա
Բա՛րբարէին
գրուածքի՛
առաչին
ղ
ործո՚լ"ւէմի՚ւնր
մի՛այն խաղալ եւ ռուսերէնից
էլ մի թեիմԼւ
սլիէս։
Հայե րէն գրուածքի
հ^Պետրոսի՚Ֆ
՚էերր
ի՚՚՚ձ
յանձնեցին , իսկ «Բարբարէ ի՛^
Ղ^՚ՐՐ
էլի՚ա րե ան՛ցին. ,
որ.կանացի գեր իսաղալոլ Հաւքար սլէտք է կանացի
չոբե ր Հա՚էԼէբ . . . Գեռ ա յգ մամանակը եւ յեաո
յ
էլ, մի քանի տարի ա\հց՝ Հայ կանան՚ցից
եւ օր -
իո րգնե րից ոչ ոք չէ ր վսաաՀ անւում էմա տ բոնա կան
խաղա ցութ եանց մէչ գեբ վերցնե
լ եւ բեմ
գուրս
՛լալ ... (**) Ներկա յացմ ան Հւսմար
իսկոյ՜ն մի
փ"քրիկ
գաՀլիճ ճարեցինք. • • Այգ աունր մեր
խաղացած
մամսոԿակբ սլա տկան ում է ր Աղէք" անղր
Թամ ամ՛շե անց ին . • • Ա ենք՝
ղ որհին մասնակցող -
նե րէ՛՝ ո րոնցից
մի քանիսր խաղացողներ
էինք ,
մ իւսնե րը՝ կարղ աղ րիչւ՚.եր , մեր
մ՛էչ
բաման ե ցինք
աոմ սակներր
մեր բարեկամնե
լ՛ին ել
ծանօթներին
Հրաւիրելու
եւ մի կիրակի օր է լ նչաԼակեցինք իսա
ղալոլ երեկոն : Աեբ ճարած
կաց ս՛ր անր
միմ իա յն
մի սենեա կ (ղա Հլի՚ճ ) էր եւ
սրա՝1..
կից մի սլատչ -
ղամ , ուրիշ
՛՛չինչ : ԳաՀ լիճ ի լայնութեանւ
՛իյւ
մի– պատի մէչ մի ծալք կար,
այղ. ծալքր
յուշարա
րի Համ ար. ծաո ս. յե ցինք : \^ ա լքի
կուլմի
ղա Հ լի՛ճի
մ ի փոքբ
մասր յատկացրինք
բեմ՛ ի Համար , /՚"^
մէւսր մողոփրգիք նւսաելոլ
Համար։ Այգ երկու մա
սերր միմ՛եանցից
սլէտք է վա բա՛լո յրնե րով րամա -
է՛– էին՛ք : Վա բա՛լո յրն երի
Համ ար
ծառա յեց ր ինք
Ո.աթ–իրէք. չարսաւներ եւ լհ ե մի
(վերմակ)
եբես–
Ոեր . - •
ԳաՀ լիճ ը եւ բեմ ը լո ւսաւորե լու Համ ար , յա.
տա՛կի փրայ կարաոփւիլի
մոմերը կէս կէ" արած եւ
ւիառո՚ոած
գալ՚սս՚ծ
ունէինք • • • բնւղամէ՚ևը
8
Հատ
փաո ած
մ ոմ եր
ղ
աՀիճի
ամ
բՈղչ
երկա յնո ւթեամբ :
Այ՛ո է ր մե բ թաարոնական
գաՀլիճի
ղարգարանքր։
ք՚ս՚կ Հրաւիրուած
մողոփրղ ի նւ ստե լու Համ ար մ ե -
ղան ից նրա նւք , որո I ք թատրոնի
տնից մօտիկ էին
րնակլ՚ււմ՝
իբանց աներից բերել
էինք ամէն աե -
սակ եւ ամէ՜ւ
ֆս-ւԱօՕի
աթոռներ... թէ մենւք երի–
տասարղնեբս
առաչին
անւլամ
իո՚՚չպէս խաղացինք :
ի նչպէս
կրկնյեցիյ ք բե րան արած
մեր
՛լե րեր ր ,
քանի ոբ մեղան ի՛ց ւ՛չ մէկս թ ատրոնւի երես չէ ինք
տեսել,
րէժիււէօլւ
էլ չոլ,՛՛ էինք , բաւական
է
ասել ,
թիկ
՚՚՚^ւ՚քր
(*)
Ահղոլ
Հայաստանի
(թիՓլիս) շա,յւ1–Աթ֊ա–
թ ե լ ւ թի |սլքբէւդիր՛ Տ է ր Սաեփան
Ս՝աքւդինեւ\սնց
185Տի Փեաբ^-1արէ^ւ սկսած « Հ ա յ Լեցւււ» 1սորււ՚(յրի
տակ կըհրատտլ։) ււկէր այղ գ ր ո ւ ա ծ քը։ Տպագրու
թի ւ նր աւարտած է 1;այն տարինՅուլիս 4ին : ՚ ս ի ւ թ ր
տես ճահւ
Հովիւ
,
1909
թ • 39, էջ 617—18։
( * * ) ԹիՓլիոի հ ա յ րեմին առւսջիլց դ ե բ ա ս «յ -
նուհին կր հաւ11 ւււլաւի
Ա ո ֆ ի ա
ՇաՀինեան, (^Բաղ -
մս՚վէպ» ,
ա>^.
էջ .561)։— վ,րաց|ւ10երու քով ալ
այր ե ր կատարած են , սկիգրը , կիներու
դ երերր
(տես
ՀԳեղարուեստ-ք) ,
ԹիՓլիգ 1909 թ՜ ՚ 3)
Տ
՛՛ք
խիստ մեծ կ՛՛ րոլսանւեր
է ին պատճառում
թրքա -
կան բան՛ակին :
Յաակապէս
աչքի րնկան
Անւլբանիկի
եւ Աե -
պուՀի
իսումրերի
ղո րծունէ ՚ւ լթ իւն ր էրղրումի
եկ,
իա բե րղի չրչանն եր ում :
Աեծ
՛լեր իւաղացին Գտչնտկցական
խումրերր
Համաղասպի
, Գրոյի եւ Բեռիի
խումբերր
նաեւ
Վանի շրչտն/ում : ք^ւ րաքան չիւր ր այղ
խմրերից
ունէր \^()()ակ.ան մաբղ, լալ Հաղոլած
եւ
ղին -
ուած : Նրանք Արարատեան
ղօրաբանակի
մաս էին
կ՛ողմ ում , նպտտակ
՛ունենալով
գրաւել
ԹրքաՀա–
յաստ-անի
մայբաքաղաքր
Վանր , Հանգիսանա լով
ռուս բանակի
թանկագին
օգնականները
,
նբանք
վարում
էին Հետաղօտո
ւթիւնը եւ կռւում էին
կաաաղօրէն , քանի որ ոչ նր՚սնք եւ ոչ էլ Թուրքե.
բը գերի
չէին վերցնում :
Երբ ղօրտմասր
մօտեցաւ
Վանի, պարղուեց
որ
այնաեղ
արղէն
տեւլի է ուն՛եցե լ Հա յերի
րմ րոս ֊
/
տութիւնր
թուրք կառավարութեան
ղէմ :
Նրանք
գուբս
էին վռնտե
լ թուրք
ղօրամ ասերր քաղա քից
ել սլա շապա.։. ւում էին : Նրան՛ց աղ՚ստեցին
օղնու -
թեան Հասած
կողակներր :
քիուս ղօ,չ։ամասը Վան մտալ
Հ րամ անւա տա բ ո լ–
թեամբ
Զօր • Նէկոլայելիւ , կայսեր
ծննւղեան տա
րեղարձի
օրր , խ ան։ գա
լիտ ռօր էն րնգո ւ՜ն ո ւե լո վ Հտյ
աղգա րն էս կէո լթե ռն կողմից \
Նոյն օրր,
6
Աայիս
1915
թ • , Հայերր
ողչու
նեցին
քաւլէսքի ինքՆավա րո լթեան
ակում բում ի -
րեւ ց աղաաարա րնե րր , ուր քագա քաղլո ւխ
Արաւք
ւիաշան , ռուսական։ Հպատակ
նեբկաներին– կար -
գաց
–այն Հեռագիրր
որ քաւլ՚սքի
կա՚լմից
ղրկուած
էր թագաւորին
: Այ՛լ Հեռւսդիրր
կ՛՛րսէր.
«Աենք,
Հայ աւլգայն։։ոկանւներս , Ջ,երղ
վեՀտփառութեան–
ծննղեան
՚ոարեւլարձի
առթիւ , որ կր
ղուգագի՚ղի
Ջեր
ղօրքերի
մուտքին
Հայաստանի
մայրաքաղա.
քր, կբ ցանկանք
մեծո
լթիւ՛։.
եւ յաղթանակ Աու -
սասաանի
։ կր իսնղրենւք ն։ս.եւ մե՛լ րնգունէք Ջեր
Հովանաւորութեան
տակ։
Եւ •, ^"՚լ
էՔ^Ղ
^՚՜ րաղ–
մաղրիլբ
ծաղիկ
երից կաղմուած
ռուսական մեծ
կայսրութեան
փու՛ւ չի ՛քէչ, իրրեւ փոքբիկ եւ բու
րումնաւէտ
մ՚սնուչակ
աարի ինքնավար
Հայաս -
տանր » :
որ մեր բագգից , Ղերկայ
եղողներն, էլ աւելի պա -
Հանչ
չունէին ...
Աեր սկսած թաարոնական
գործր
այգքան
յա
չողութիւն
ունենալով,
մեծ բալականոլթիւնւ
էր
պատճառել շատ Հայասէր անձսնց1>
( Հ ւ ո վ ի ւ ,
անղ
թ •
39, 40, 42) :
Հ՛ Ե– ՊՕՎք)ԱԵԱՆ
ՀՊԱՐք)ՆԵԱՆԻ
ՄԱՀՈԻԱՆ
եՕԱՄԵԱԿԻ
ԱՌԹԻՒ)
Հգ.
ե ւ վերջին ւքաս)
« Մարգս կը յուղուի
ան տեսարաններէն
որոնց
կը Հաւատայ
եւ Հեւլինակն
եթէ կ՛ուղէ, որ իլր
ղործն
ա՛ւ՛լեցութչ՚ւն
.ունենայ , սիրտերն ոլ
միտքերը
յսւգէ , նաիս եւ առաչ պարտաւոր է ա -
մէն Հլարաւոր
եւ եոյնիսկ
աեՀնար
միիցներ
ձեււք
առնուլ
Հաւատացնելու
Համար, թէ մողուէբղա -
կան կեանքէն
քաղուած
՚լէպքի– ^ը ն՚կարագիրն է
այգ երկասիրութիւնը
ԼԵրկ՚-ր, Հատոր
V
էչ
230) ;
Այս շա վ՛անի շո
՛ւ
մօաե .ալուէ գեղաբուեստա -
կան երկերուն, Պարոնեան
կը պաՀանչէր
անխնայ
րլլալ
թոյլ
ղո րծե բու նկա ամ ամ բ : Հայ
իրականու
թեան
մէչ, ՆապաԼգեաեէն՛
վերչ Պաբոեեան
մ իա–
կլն էր, որ անխնայ
էր .լե՚լա րուեստական տեսա
կէտէն
թոյլ
երկերու
ն։կաամամբ։
Երբեք չէր քա–
չալերեր անտաղաԼգ եւ աոլանորՀ
մարղիկը, ո -
րոնք
Հ^կօչկակաբութիւ.ը
կը չփոթեն
բանաստեղ
ծութեան Հետ եւ կ՝ ուղեն
ւլե ղա ր ո ւե ս տական
ստեւլհ աղ ործ ո ւթ իս՛նե ր ՚լրԼ
լ , աււանց աՀ րամե շտ
տուեալներն
ունենա լու » : քԼստ անոր
քննագատոլ–
թիւնը գեռ սաղմ՚նային– վիճակի
մէչ սլէտք է մ՛եռ.
ցրնէ ա յն երկերը
որոնք Հանրութեան
Հա։քար օգ
տակար չեն , որոնք իմէ ՛լա ւլա լի արական , իմէ ՛լե -
։լաբ ո լե ս տ ա կան տեսակէտէ ՛Լ՛ քնն ո ւթեան
չեն գի -
մա՛նտր :
Հ Զեմ տեսած քննագատ
մը որ աղեղ
Հրա -
տարա կութ եան մր կո կ
՛է
րգէն րռնէ ,
սղմ է ել
սսլաննէ
ղայն : Ապանւ. ել.ւ ւ չէ ւլործ մր, ղեւլեցկա–
ցնելոլ
է , անոր
՚լե՚լեցիկ
կււ։լւ1ել։ր
ցոյց
տալով
միչտ եւ տւլեղ կէաերր
Հեռուանց
ցուց\1.ելով իսիստ
քի՛չ ա–։. ՛լամ : ք)չ , պա րոն քհ՚Լաղաանե ր , ոչ, ի՛րա -
ւունք
չունւիք , սպաննեցէք
տգեղ գործերր
եւ ՛իրս՛՛
սւա.^ եւլէք ոբ պիտի ՚լեղեցկանան
անոնք՛^
(Երկեր
Հատոր \ , է չ
69) :
Պաբոնեան
երչանի՛կ կր Հտմաբէր
այն թատե
րագիրը , ո րսւն առաչին։ ե րկե րր կր քն՛նա գաա
ուէ
ին , որովՀեաե
լ այսպիսի
Հեւլինակ , ն կատի
ունե
նալով
ք՚ւնաւլատութեան
իսօսքր ,րմ բււնե լով իր սր–
իւալնե րր
կրնար
ոււլւլե լ , ։քտահ ել աւե լի լալ երկ
ստեղծելու
մ ասին , «իսկ վա
յ ա յն Հե ղթհ ակին ,
կր գրէ ,
որ շոգոմ ա րա ր ել շաՀասէր
ա րա րած -
ներոլ
խօսքերէն
կր խարուիր , ել կը կարծէ որ իր
՚ւրաի
՚լործը
ոչ մէկ թե րութիւն
ունի :
«Շողոքոր
թ՛։ ւթիւն ր Լաա ո՚լբե րւլ ու՜եե բ ,
իմ աս տաս է րնեբ
Հասցուց մեր ա՚լգին
մէչ (Երկեր, Հատոր
V ,
էք
265)։
Ժամ անակի աղատակսՀւ, երիտասարգութիւնը., •
ինքն
իրեն կը Համարէր
արուեստ եւ ւլբակա -
նութիւն
ղնաՀատող
ել սիրող։ Այգ եբիտասարգ–
ներու
չւիոթ
միտքե րր , թիւր կարծիքներով
կը մո–
Լ"րեցնէին
Հեղինակր,
իսկ Պարոնեան խիստ կեր -
ոլո՚է ծաղրած է այղ տեսակ
մա՚րղէկը (
« կեանքէս
մէչ չեմ Հանղէպած
Հանգիսակա–
նի ՛քր, որ թատեբգութեան
վերչին
աբաբոլածէ^
ետք
քուիր նստողին
րսէ՛
/"^^
Ղ^Գ^Տէհ^
խօսքեբ ,
ինչ Հե։ոաքրքրակատեսաբաններ
, բտյց չեմ տե -
սած բարեպաշտ
թատերասէր
մր որ թատբոնէէն
ե–
լած ատեն չրսէ ,
ինչ ղեղեցիկ
գեբտսանոլՀի
• ՚ •
իո՛ չ սիրուն աչեր. . . ինչ Հետաքրքրական
ծունկեր ։
Մյ Գ ՚ իրաւունք
չունթքք
պոռալու , թէ գեղեցիկ
գԼրասանուՀի
մր սքանչելի
սլիէսա մրն է՛»։
Ուրէչ
տեղ մը կր ՚լրէ ՚ «Մայրաքաղաքիս
մէչ
աիկէ՚Կ
Հրաչեա
յի աչերոլն
վրայ
«Նէյլի աչտարակէն
ա.
՚-^Ժ
հ
.Ր ի՚ոո՚՚ւի
, ել Հրաչեա
յի Հա յբ ր ,Հե ղինակա
յգ
թատերղոլթեան
«Նէյլի աշտարակին՛»
Հեղինակէն
աւելի ծանօթ է թաա բոնասէ բնե բուն (երկեր, Հա–<
աբ
IV.
էչ
131)։
Ուչաղրաւ եե Պաբոնեանի
ղիտո ղո լթ իլննե բր •-
ղեր ասան ական արուեստի
մ՛ասէն % Գերասան ական
արուեստի
ղարղացման– առաչին։ նախապա յմաննե -
րէն մէկր կր Համարէր
արՀեստով թա՛տե րա իսում
բի տեւական
գոյութիւնր
Հայ իրականութեսն
մ ԷԼ՝
եւ ան։ո՚.ց կանոնաւոր
աչիսաաանքր
խագս։
ւյանկի
սլս. տրաստ՚ք ան , ղե րասաննւե րո լ սա եղծղ ործ ակա՛ն
տաւլան։լի
՚լաբւլացման։ եւ բեմական
խօսքի։ մչակ–
ման Համար։
կր քննաղատէր
այն մարղիկր
որ շա–
Հ։ող իտակս։ն։ . պատակն։ե բուի կր վւո րձեն քա
քքայել
թաաե րաի՚՚ումբերր
, ղե րա ս անն երն ու գերււ սանոլ–
Հի՛՝. եր ր անչատել
խումբերէն :
Պաբոնեանի
միւս սլաՀանւչւ է բ ^ոլսումնւսւս իրե ք
կեանքր , րաղմ
էձւկ՛
ղմ անի, կերպով
եւ ապս.
միայն .
նե րկա յաց՚սե
լ , ապրած
մաբղու
անկե ալծո է թեամ ր
ել յ։ ւ ղականո
ւ թեամ բ : Բա րձր կր գնաՀատէ ր ա
յն
ղերասան
գերասանոլՀ
ինւերր ՛որոնք
շս.րունակ
կ՝ուսումնասիրէի1
կեանքր։
ԵբանոլՀի
Գարագաչ–
ես՚նւ կր գնաՀա՚ոէր
«որովՀետեւ
բեմի չավ,
լայն
սիրտ
ունէր եթէ մեռել
մր տեսնէի սիրար
թունւփ
չԼլլեր, ա ււ աւելի կր մօտենայ
գայն
քննելու,
որ–
պէս՚լի
տեսար՚սնին։
փրայ Հարկ
րլլայ նէ
բնական
մեռեալ
մր ձեւանայ : Նոյնպէս
եթէ մէկր րաբկա.
նա յ , սէտմաւք բ աւելի կր բարկանա
յ ,
գիամամբ
Fonds A.R.A.M
