ԱՐԱՔՍԻ ԱՐՏԱՍՈԻՔԸ
ք*ավ։ա յէէ
Պ
՚ոսւկսՀ
-՚Լ
եանի բանա
սաեղձ՜Ո ւ
.թիլ
.ն
-
ներու. մէք մասնաւոր
սյեղ կբ գրաւէ « Աբաքսի
Արաասուքր » ոբ իբ
լիսււիլև
ստե ղհ՛ագո
րհոլ–
թեամբ
ել ղեղեցիկ
աղգային
բո ւէաԼգակո ւթԽամ բ
կր Համարուի
իր քե րթո ւահնե ր ո ւն գԼուի՛ - գ"ք՜
հոցր :
Այս ոաանալորր
առաքին անգամ
սւպագբուահ
է Հեղինակի
ձեռքով
ԳսււԱյշւն
փւաթիպա^/.
երկրորգ
այեաւրակիւ
մէք, ղրուահ է
1854/^,
Աոսկուայի
մէք եւ նուիրուահ
Գէորղ
՚իանանեանին ;
Աենք սակայն
այս Հրաչալի
բանասաեղհոլ -
թեան
մասին
քանի
մր ԱԼգս՚իկ
ուսումնասիրական
րսեչփքներ
ոլձինք;
%ախ՝
ի՛՛՛եԼ է եղահ Հա -
յասաանի այգ գետին
բուն Հա յկական
աւ ունր ,
երկրորգ՝
ուրկէ կ՝առնէ իր սկիզրԱէ երրոբգ՝ այգ
րանաստեղհ
ոլթ իւնր ինքնուրո
յն գորհ է , թէ
թաբգմ անութ իւն , չորրորգ
ինչէն յառաք եկտհ է
Հռոմա յեց ինե բուև կարհիքր այգ գետի մասին,
թէ
այգ գետր իր էէրայ կամ ուր ք չի Հանգուրմեբ
%
Կր սլատասխանենք այգ Հարցերուն
: Աեր
ո ւնեցահ
ամ էնէն
Հին յի ԼՈ ղո ւթ իլւն ր
սչաՀպան -
ուահ է ո րենաց իէւ ւգաամ ութեան
մէք : Ան ա յգ
գետի
մասին խօսելով
կ՝՚անոլա՝նէ
Հ Երասխ » ,
Պատշաճ է, որ մեւք ալ գոբհահենք
«.երասխ » ա֊
նունր մեր գրականութեան
մէք։
էբասխը
ունի ղա՛նաղան
անուններ
: Հռոմ ա յե–
ցիներր անուանահ
են ղայն «Արաքսուս » , Վ^րա -
ցիներր «Րասխի » , Արարներր
« Արաղ » կամ
« Ր՛աղ » եւայլն : Այմմ յ֊ողովոլբգր
կ՝րսէ « Արաղ»
որ րնգՀա՚նրացահ
անունն
է
յ
Ոաանաւորի
մէկ
քառեակէն՝
« Տուրքը
քրրի ամէն օր.
Իր սուրբ
հոցէն Արարատ ,
Աա յրախրն ամ ինձ սնոԼնգ
Պարգեւում է լիառատ » ;
կ՝ երեւա
յ որ , Հեէլինակր
թիւր իմ ացու -
թեամբ
կաբհահ է որ, իրասխը
էւր սկիզբը
կ՝առնէ
ՃԷՑԱԱ ՃԵՐԱՐՏԻ
ԳԵՐԸ
Բ–
ճէյմս ճերարտ,
Համողուահ
ախոյեան
Հայկ.
Գատի արգարութեան,
երկու ճակատի
վրայ
մր–
ղեց իր պայքարը,
մէկը՝
րո լշե ւի կնե րո ւն գէմ,
միւսը՝
Լօղանի էլաշւաղբին
ու ապա անոբ վաւե
րաց
ասս ա
1
էլէմ ։
մարեն
ղայն, գեռ մինչեւ
այսօր,
30
տարի եա^
ալ ..,
ճեբտրտի
եբկբորգ
՛Ղ"*յքարր
մղուեց՛աւ Լփզւս.
նի գաչնագրին գէմ
(1923
Օգոստոա
6) ,
վաւերա
ցումէն առաք եւ ետքր, անիրաւ
ու ոճրային
փաա–
տա թուղթ– մր նկատե լով
զայն ։ ճեբարտ
ել իբ կո–
միտէն
շարմում
մր սկսան գա^ագրին–
գէմ , մաս
նաւորապէս
Ամերիկայի
մէք, շարմման
մէք սէռ -
նելով ամերիկացի
ականաւոր
ղէմքեր , որոնք
յօգ–
ուահւեր
գրեցին , ճառեր խօսեցան
գիմ
ումնեբ
կատարեցին
Ամերիկեան
ճախագաՀին ու հեբա -
Կ՛ո՛յտին, բացատրելով
ղաչԼաղբի
ոճրային , ան -
Րո լչե ւիկնե րոլն եւ յատկապէս
Զիչերինի
խօս–
մարգկային
բնոյթր։
Ապարգիմհ
չանցաւ այա
քերուն
ու գորհերուն
, խագե բուև ղէմ իր պա
յ -
քարին
մէք, ճեբարտ
իրեն՝ յատուկ
աբիոլթեամր
վար
պայքարը։
ՆախագաՀը
գաչԼ՚ագիբր
Հաղորգահ
էր
՛Ծերակոյտին
(1924
Մայիսին), արտ. գորհոց
Ա
ոսկուայի
գիմակը,
մատնանչելով
յանձնամողովր
նպաստաւոր
զեկոյց
բԼ ր՝ահ էբ
փաստա լից կե րպով
բո լշեւիկ պետական
գէմքե -
խա^
–ն ս։
ւե րն
ու
սաւ գբանքներ
ը. գ՛
՛ւե րն
՛լե բը
մողովուրգին եւ տնոր
Հտ
յրենիքին
գէմ :
Տիչեցուց
Զիչերինի եւ Աոսկուայի
բորենինե -
բուն՝
Լէնինի
1917
Գեկտ . ՅՕի մասնաւոր
Հ րովաբ–
տակր
Հա յաս տան Լւ անկախութեան
ճա՚Լաչմ ան
մասին։ Հակառակ
այս Հբապարակային
խոսաոլյ–
մին, սակայն,
բո լշե ւի կ1ւերր
1918
Աաբա
Յին՝
Պրէստ
Լիթռվսքի
մէք Թ՛ուրքիո
յ զի քեցան
կարսի
•Լ
ա Հանղր , չ՚՚ւրք
մէկ երրորգը
Հա յասաանի :
Հայաստանի
ա
՝Լ
կաէսոլթեան
Հռչակումէն
ետք , ղո բ ճանչցահ
է Լքն Գերմ՛անիա եւ
Թուրքիա
«. քափէ։էմ ալիստ
3–
երկիրները
Հ ա ր
կա
գր եց ին Թուր
քե րր քա շուե լու
ա
յն Հողերէն՛ , ղոբս բո լշեւիկնե ր ը
յանձնահ
էին Թուրքե բո լն ,Պ բ էսա
Լիթովսքի
մէք։
Անկէ եաք, մինչել
1920,
նոյնպէս
«քա փ իթա լիս տ»
ե րկի բնե րր
օ՚լԼ ութեան
Հասան
Հայաստանի
, ո ֊
բուն– անկա
խո
ւթ էււն ր ճանչցուեցաւ
գաչնակիցնե -
րէն՝
1920
՛Օգոստոսին։
Ի՛՛նչ ըրաւ սակայն Աոս
կուան։
քՍաղեր
սաբքեց տագնապէ։
մ
՚էէան
^ւահ
Հա
յաստանի
գաևաղաւ
կո
ղւքեբ ր • րմբոստութիլՍնե
բ ,
էսռոփո
լ
թ իւննե բ սերմանեց
ու ՀբաՀբեց
ել
գազա–
նի գա շինքնե ր կնքեց
թուբքիոյ
Հետ :
՛Նո
^նիսկ
այն
սլաՀուն , երբ Հայկ–
սլա
տ ո ւի րա կււ ւթ ի ւն մր
Աոս–
՜Ծերակոյս^ի
նիստին
(1925
Փետր.
2 1 / 1 ) :
ՆնորՀիլ
.ճեբարաի
ու իր կոմ իտէին
դիմում1երուն
ու բո
ղոքի
միթինկներուն
, Ամ՛երիկեան
՛Ծերակոյտր
չփա ւե բա ցո լց գա^ագիբը
ել փԼ բա գա
րձ
ո ւց Աբ -
տաքին
Աա՚ւձնամողոփին
, ուր մնաց տն , առտնց
էղա շտօնական
վաւերացմ
ան \
Պայքարի Հրատապ
օրերուն , «.Նիւ
Աիփր՚գլէք՛^
թե րթին
մ էք։, թբքաս էւրական
յօղո ւահ
մը լո յս կը
տեսն է բ Րե թեր սաո րագրութե
ամբ.
Որ
կը քատ-ա–
զովէ Բ (նգունէիլ
ստեղհուահ
զ ոյավիճակր , նկա
տի
ոլԼ
ենա լուէ էլաշկւ ս. գրին զէմ սկսահ
շարմում
ին
ազիտա
լի Հետեւանւքնե րր՝ Թուրքիո
յ մէք
մնացահ
Հայերուն
Համար։
ճերարտ,
վբգուէուահ,
«.ան -
մտոլթէ;ւն՝» կր կոչէ Բեթերի
ել նմս֊ննեբոլ այն
կարհԼւքր՝ թէ
Թ
՛ու
րքերոլ
քարգեբր
արգիլ\ք
էին.
արտաքէւնէ ղրգռութ
իւննե բու կամ Հայերու
բմբոս–
տութեան
• « քարգը , ՀաբստաՀարութիւնր
ել թա
լանը, կ՝ ըսէ ան , միչտ ալ եզահ են
Թո ւրքե րու
Հաստատ
եւ անչեզ քաղաքական
ո ւթի լ՝, ը •» ;
կու
տայ
սլատւքակսձն։ վւաստե ր
1453/
օրերէն
սկսահ,
յս. յտարարե լով թէ իրենք կր ււլաՀանքէ ին
«՛ազգի
մը ապրելու
իրաւունքր»
միայն : ՏՀս-տաէլո էէե լով
Հայերու
անկաէ^ութեա։. ղազաէիարը ,
ճերարտ
հէԼ յ՛ո յտարարէ
որ, եթէ
4 5
միլիոն
Թուրքերը
իրէսլունք
ունէն անկախութեան
եւ
3(X).(XX)
քառ՛
, , . քՈ
է Ո։
է , լ ՝,
I
՚, I
լ 11
է
՚
I
ւ^
•
ՀԼ
I
լ լ
՜1"~լ–
ւ
« -
րրաւոլսք
ուսրս
ա սս ա լսւլօ ս ա ս սւ
.^՚յՀւ .\յ\յ\յ
քաււ •
Հայկակ՚ոն
Պարի Բիլրակնեան
լեռներէ
ԱրԱանց^ ^^^^^^
բանակցութիւն
կր կատարէր
եւ Զի - մղոն ՀոզամաԼի,
Հ՛ա) մողովուրգն
ալ իր 3
միլիոն
գագաթէն
եւ
աասր Հազար
Հինգ Հարիլր
ո անա
չափ
բարձրութենէն
թափուելով
կ՚երթայ
գէ"էԻ
Արարատ
իբրեւ արգէն բալա
կա
՜Լ՛մեհ գետ :
Արարատ
սարը Հսկայական
մեհութեամբ
զան–
գուահ է, որ ձմեռը
կը
Հաւաքէ
է։ր
վրայ շատ
ձիւն
, րայց
ինքը չոր
ու
ցամաք սար
է։ Իր թեք–
ո լահնե րէն
եւ
սառցա րաննե րէն
ոչ
մէկ
մ
եհ
գետ
չփ
բխիր
1
այլ երեք մեհ առուներ , ձմեռները
սա
կաւա քուր միւս եղանակներուն
աււաաաքուր
որոնք
կը
կոչուին
Առաքին Ա եւա քուր , Երկրորգ Ա
1
^ւա -
քուր,
եւ
Եբրորղ
Աեւ քուր,
Ատրպէճաննեբէն
« կաբա
սու »նեյ։ ոբոնւք
կը
թափին
Եբաս -
խի մէք ։
էքմէ՚ահնի
միաբան՛
Կիւբեղ վարգ՛ապեա Արապ
եան կ՝րսէբ ել կր պնղէր , թէ քիափտյէլ Պատկան–
եանի « Ա այր Աբաքսի»ն
թա
բղմ անո ւթ իւնն է ա -
բաբական
ոտանաւորներու
,
որ
գրուահ
էԵգի՚զտո–
սի Նեզոս գետի
մասին։
Բաշխի իշխանեան
իր
«, Հասարակական գագափա րներր Լիափա յէլ Պ՛ատ -
կանեան ի
ել
Ա . ՀքաՀաղիղի բանաստեազհութիւն
-
նեբի մէք» գրքին մէք
կը
բերէ ՚էրացի
բանասաեղհ
Րարաղաշվիլիի
(1816
1845)
մէկ
ոտաԼաւորը
որ իբ
գլխաւոր
մոտիւոփ
այնքան
կը
նմանի , այն
քան կը յիշեցնէ
մեր «Աայր
Արտքսի»ն
ոբ
կար -
հել կուաայ
թէ
ս
^նոր
նմանութիւնն
է։
ԱՀաւասիկ
այգ
ո տան՛ա
ւո
բ
ր
Լա րձակ թարգմ անուահ ) :
« ՛Բուռ ւլետի ափով
կը
քալէի
ես
կարօտով
Համ ակո ւահ , հանը խոՀերոլ
բեռէն
մ
ո ռա
ց ո լթ ի
ւն
կը
փնտռէ ի Հոն , ազատութիւն
տալոփ արցունք -
նե
բուս , նստահ
սիբահ
բլրակիս
վբա
յ :
Անխօս
ափերուն
յանձնահ
Հոգիիս վէչաը,
կ՝ազօթէի
արթնցիր
Հարաղատ գետս , կենգանի
վկան գարա
ւոր անցոլղաբձերուն
:
թող պատմ է ինհի
հե -
րունազարգ
ալիքղ
Հին օրերու վչաերր
եւ
անցահ
Հերոսոլթիէններր»
յ
Աենք աւելորղ
չենք նկատեր
մէք բերել
այս
տեղ
ել
ագրպէճանական
ոտանաւորի
Հատուահր
,
որ
տուահ է մեզի Հանգուցեալ Ատեփաննոս Նա -
ղաբեան , ոբ
նոյԼպէս
կր
յիչեցնէ
մեր «Աայր Ա֊
րաքսի»ն
: Ափսոս
միայն
կարելի
չեղաւ
գտնել
մ իւս մասերը •
Հ Արաղա սալգրմ
թէչգի »
Արաղ
րոլլրնգի,
գէչգի
։՜
Արաղ, գեա՛ լ իսպաղ
է յլա՛ ,
Հտնկը
գիունում
խո
չ գէչգի
^ •
(« Արաղր
ձւլեցի
լուացքի
կոնքս ,
Արա՚լր պւլաորեցալ,
անցալ
ւլնաց։
Արաղ, արի փկա յէ՛ ,
իմ որ մէկ օրս լաւ անցաւ
ղնաց») ;
Մենք սակա
լն
կր
կարհենք
որ
մեր « Աայր
Ա–
րաքսի^ն
բոլորովին
ինքնւուրոյն
երկ է, անոր նմա
նութիւներ
Բա րագա շվի լիի կամ Եղիպտոսի
ոաա -
նաւո րնե բուն գեռ ապացո յց չի կրնար
Համ
աբուիլ
մէկին
միւսն երէն փոխառութիւն
րլլալուն :
Նմո/հութիէնր
գրականութեան
մէք երկու տե
սակ է
նմ անութիւն
փ։։ խառո ւթե ան
միտքոփ
եւ
նմս/ն-ո ւթիւն
աււանց փոխառութեան
: Երկու
բա -
նաստեզհ , իրարու
անհանօթ , իրարմէ շատ
Հեռոլ
ապրող ,
կրնան
նման
ոտանաւորնեբ
գրել, երբ
չե րին
Հրապա ր կ էէ Համ ակրանք ոլ Հաւանա
թիւն
կը յա յտնէր
Հա յաստանի
անկախութեան ,
այգ պաՀուն
Լ՛ոկ, նոյն
Զիչեբինը
՚Բէմալականնե
-
բուն Հետ կր բանակցէ բ ղաղանօբէն
, թուր քեր ոլն
գա շս յնը սրե լով , Հա յաստանի
կողը խբե լու Հա :-
մ աբ :
Թուրքը
բո լշե լի կե ան զէնքով
ու
Համ ա՛ձայ -
նութեամ
բ է որ կը յա բձակէ ր Հա յաստանի
վյ՚ա
յ
(1920
Աեպտ–
2 2 ) ,
մինչ
բոլչեւիկ
զօըքր
հէաղախի
ՀամրսէԼ՚քով
նոյնպէս
իրաւունք
ունի անկախու -
թեան
եւ իր «աղղային
մառանգութեան»
գոնէ մ^կ
մասին :
,(
ճերարտ
եւ իբ կոմ իտէն
իրենց պա յքա բի լն՛
թացքին
կր պաՀա՛.քէին որ Ա . ՆաՀանէլները
Թուր
քիո յ եւ (հուսիո
յ Հեա
յա ր ա բե րո ւթ իւնն ե րր վեբա
Հասաատե լու ,ա ռաքին
պա
յմ ան գնէին
Հա յաստան
նէի անկախութեան
ել Ա իոլթես^ն՛
ճանաչումը :
Այս պաՀ ան քը , արգար
ու իրաւ , չի րա զո րհո ւե -
չբքանէն
կ՝արշալէր,
երկու կրակի
միքե,. առնեգվ
փա^ ^ րտ յց գտնուեցաւ
մարգ
մրզացափա բապա շտ
ճարաՀաա
ու փոքբիկ
մողովոլրղ
մը։
Այգօբկ^
քւ արգարամիտ
, որ ա կան ա ևոր ^ է^^սղա^վ^ն^ր՛ակից -
բուն էր, որ ԼՀոկտ.
14),
Աոսկուա
վերքնտղիր
նկր գտալ ., ղարձաւ
գբօՀեւվիԳխ^ա^^^
Կ^ուզղէր
Հայաստանի
, ճամբայ
պաՀանքելով^
՛Բ էմ՛ա լականներուն
միանալու
Համաբ,
ՀբաՀանգե–
բ
ւ
, , գ ա ր ճ ա լ
գբՕչտկի՚րր
– նոնց
՝–՚ե1Լ՝՜Հ^այ՚կ1
իբալունքւեբուն
, ու ճանչցուց
՚ղսէնո՜ն՚ք Րաբձ՛րա
՚–
՚ է
" յ ն
Ատեաններու
առքեւ։
Այս
ա չխա
սւէէ՚ն
քնեբուն
լով նաեւ
էսզուիլ
Գաշնակիցներուն
Հետ եւ ուրա–
լհուեցաւ
.ճերարտ
աքակցութեամ
բր Հ– 6՛
նալ Ա եւռի գա կագիրր ;
կ բնա^ ր լնգունիլ
Հա յաստան . կթւա՞ բ
լնգու
նիլ որեւէ երկիր ։ Ա երմեց
ան , Հակառակ
իբ ան^
ցուցահ
տազնապին
։ Նոբ պատրուակներ՝
Ա
Ոէք–
կուա՚յի
Համար , գալագրակա՚՚հ՝
թազերր
շաբունա
կելու,
քայքայման
աշխատան^ւեր
տանելով
Հտյ
բանակին
մէք , մ ասնաւո րապէս :
Ցետո
յ , գիաենք եզերական
պատմութիւնր
՜ •.
Թուրքերր « կր յ ա զթա՚ն ա կեն» , եւ բո լշե լի կնե բ ը
կուգան
«փ բ կե լո ւ» Հա յ մոգոփոլրգր ...
Այս գարշելի
ղաւաղրո
ւթ իւնն է որ կր մեբ -
կացնէ ու կրղաաապարտէ
մեր ամերիկացի բա -
րե կամ ը , բա յց Հայ Լի ամ կա վա րն ու Տտռաքգիմ ա–
կանր , Հոգիով
ա յլասե րահ , « փրկութիւն»
կը Հ ա–
Գաշնակցութեան
եւ անխո՛նք
՚^*~ ՝ ՝ ս ն մ ո ռան՜ալփէ
ՎաՀան Գաբտտշեանի
,
շնորՀիւ
իր գաղափա՚րՕԺ–
.կ^ն ու վեՀանձն
խառնուահքին– եւ շնորՀիլ Լդւ
էլնաՀատանքին՝
Հայ մողովուրգին՛
Հանգէպ
։
՝ ՚
Իր
ս^Լ ունր , մեհ ՛էէրանքով
ոլ Հարազատի
զգա ց
ո
ւմնե–
բ.ով պիտի
յի շատակուի
Հա յկ . Գա՛տի
նո րագո
յն
պտտմութեէէն
մէք, ուր ոսկեղէն՛
էք մը կը գրաւէ
՛ան , Հա յ մողովուրգի
սրտոէփը գրուահ
՝ ։
Աարղա՚՚նք
իբ սխրալի ու վեՀապանհ
յէչ՛" ՜
էոակին :
ՀԱ6ՐԵՆԻ՝Բ
ԿԱՐԳԱՑՒ-Բ ԻԻ ՏԱՐԱԾԵՑհ-Բ՛
՚ Բ Ա (հԱՋ
> Ը
կ՚ապրին
միեւնո
յն խոՀե րո վ , Հողերով , ցաւերով
:
Թարգմ ան ութ եան մաս
ի՜լ՛
խօսք ալ կարե լի չէ ր.
նել , քիափա յէլ Պ"՚ականեան
Եգիպաոս չէ գրտ -
նուահ , ՛արաբերէն
ալ չէր գիտեր . • .
Վրացիներու
պատմական՛ կեանքր
այնքան
նր
ման է Հայերու պատմական
կեանքին
, հր բոլորո
վին Հասկնտլի
պիտի
ՐԼէայ , որ աևոՂց
րանաս
տեղհներր
միեւնո
յն տեսակ
ոտանաւորնեբ ե
՜Ա
ղրահ։
կարհես
բնութիւնն
ալ
միաւորահ է զա -
նոնք իրարու
Հետ : Արաս խ ր Հոսելով
Արարաա
-
եան գաշտով , Հաւաքե լուէ իր մէք
Հայասատն՚ի
գետեր ր , գառնա լո վ Անղրկովկասի
երկրորգ
մեհ
գետր , կ՝անցն ի սաՀմ ա՛։ ր , կը խառնուի
՛Բուռի
Հետ
ել անէ։ր Հետ միասին
կ՝ եր թան գէպի
կաս
պից հով ։
ի՛ւնչպէս պէտք է Հասկնալ
որ Երասխն իր
Հ.՝աէչոյն անէցեալին
մէք եղահ
են
գէպքեր ք
երբ գետն
երբեմն
լնւլմիշսք
թոզահ է իբ Հին Հուք
նը ել ն՛՛ր Հուն դաահ
իրեն Համար , եւ Հին Հունե–
րր մնալոէէ առանց
քուրի , չորցահ
են , ցամքահ
եւ
կոչուահ
Ցամաք
Արաղ., աղրպէքաներէն
, Վու^
ռու Աբագ։
Այգպիսի
Վուռու
Արաղներէն
մէկր
կարելի է տեսնել
էվքիլար
ել Զիբուխլու
գիւղե
րու մէքտեղ,
միւսը՝
Հախվերին
գիւղի
Հողերուն
փրայ ել երրսրղր՝
Վաուղզրչլագ
գիւղի
մօտ,
իսկ
ամէնէն
Հինի մասի\ կր խծսի Աոլէսէս խորենացին
է
Եբուանգ
թագաւորի
օրով
, կը պատմէի
ս։ րքունիքր
տեղաւիոխուեցալ
Արմալիր
կոչոլահ
Րլուրէն , որովՀետեւ
Երասխ ղետր Հեռացահ
էր ,
ել
ձմեռն երկար էոեւելռվ,
Հիւսիսային
քամին
վ՚չելով
քուրը կը սառէր
կը սլնւլա՜նաբ , եւ կաբեյի
չէր բաւակա՜ն
քուր ւլտնել թագաւորական
քաղա–
վրայ կամուրք
չի Հանգուրմեբ
, իբ վրայ կամուրք Քէ Համար–. Երուանղր աակէ նեղուելով,
նաեւ
ա–
չէ ո ւզահ
ուն ենա
լ ;
Ե ր ա սխ ր տՀս. զ էն բարձրո ւթենէ
թտ ւիո ւելով
^ահ , իբ քրեբի Հետ կր սրրէ կր բերէ շատ աւաղ
ու տիղմ , ւ։ բուէ ։ո արին երու
լլ՛ թա ցքին ա յնւքան կը
շաէւ^։.ան ոբ կր կազմ են իր Հոս անւքի առաք
կիտոլկ
-— կիտուկ
խումրեր
եւ կ արզի լեն ղետի
ազաա
Հոս՛անքր : ԱՀա ատոր Հետեւանքով է որ գետր իր
առաք էսւլատ Հոսանքի
ճամբան
չգտ1 ելով^
ցահ–
ափնեայ
գուբս
կուղա / իր
սովորական
Հոլ -
նէն եւ ուբիչ տեղերով
կը Հոսի :
"•՛ել
ամոլր տեղ որոնւելով, տեզափոխեց
իր ՛ար
քունի
յ
^ը
արեւմտեան
կող։էր
մ։ւ յո֊աբլրի
փբայ, ս–
րոլ չուրք կը գալարուէր
Երասիսր եւ որոլ գէմ կը
Հոսէր
Ախոլրեա՚՜լ
ղետր
ելայլն
:
I
Այս բոլորէն
Հասկնտլի
կ՝րչլայ
Հռոմտյեցւոց
րսահր՝
ինչո՛ւ պէտք է կամուրք
չինել
Երտսխի
՛Լրա յ , քսնիէ որ անոր ՛էրա յ շին։ ոլահ
կամ
ուրքր
կբն՚էքյ ցա։քաքի
էէրայ մնալ։ Աենք գոնէ այսպէս
կր
Հասկնէձնք
(Է;ւդած1ւ1)
ՇԱՀԱԶԻԶ
Fonds A.R.A.M
