ՅԱՌԱՋ
^։
էր , ել բսւզմռլթիւնր
ելե կտ րա կան ացած՝
միա -
զան,զուած
կերսլով կր փլի, ծունկի
կուգայ
միա–
լար չարմումով,
նեգը աեղ րրած։
Եւ պաաարա
֊
ղամաաոյց
վարղապեար
կ՚առանձնանայ
Հրեչ -
աակներու
Հոյլով,
Ասաուծոյ
Հեա Հաղորգակցե
֊
լու Համար
յ
ճիչգ այգ նուիրականէ պաՀուն անսպասելի
եւ
աննախրնթաց
գէպք մր եւս կր պաաաՀի,
սոսկում
ու խուճապ պաաճառելով
Հաւաաաց ե ա ^ւե րուն :
Իքումր մր
ԺանտաբմաՏւէ^
սոլինակիր
Հրա ՚
ցաննե րով զինուած
ներս կր մանեն
իրենց «Համ -
րաւաւոր»
գՈՆմաՏԽա^Աին առա քնո րղո լթեամ ր» :
Եւ րոնութեամ
ր գոլրս
Հանելոլ
կ՚աչխաախն
իսլամ ուխաաւորներր,
որոնք կ^լնգգիմանան
:
Բաղմ ութիւնր
կ՚ալեկոծի
կր աաաանի , ոչ -
խարի
Հօաի մր պէս , երր փարախր
գայլ կր
մանէ։
յ՚րարանցում
, Հրմչաուք , կանչ, ագազակ , ճ չ–
մարիա փոթորիկ
մր զայրոյթի
լ/ևգվզոլմի
,
եւ
սարսափի
աե ղաաո ւո լթեան
ու աարափի
յ
Օրուան պաաա րագի չն է նո րրնծա
յ
Համ ա -
ղասպ վարգապեա
, նախկին Հնչակեան
Յակոբոս
էֆէնաի
որ իրր քաք
Հովիւ՝
յեաագային
իր
թեմի
աքսորականներուն
Հեա Աեծ
Եղեռնի գոզ––
գոթան
պիաի րա րձ րան ա ր կամ ովին
տ
վարղապեար
իր առաքին պաաա րագր կր մ ա–
աուցանէր
այգ օրր :
Երր իմացալ
իրողութիւնր
, Հանեց իր ոսկե -
Հուռ չուրքաոր
եւ թաչր
ձեռին , ցաակեց
րեմէն
ու ճեղքելով
բաղմ ութիւնր
աւելի
գմուարաւ
քան Գեաագա
րձ կաթողիկոսր
խո յացաւ
սուի
նաւոր ոսաիկաններուն
վրայ
ել գուբս
վոնտեց
զանոնք , զինուած՝
առանձնա
չնո բՀմ ան ֆէ բմ ան -
ներոլ , «իբատէ»նեբու
զօրեղ պա շապանո լթեամբ :
• • • « թիլրիմացութիւնբ
» չուաով
կր Հար -
թուի ; Գուրսր ; էցանգավառութիւնր
թռիչքներ
կր
գործէ
:
Ե կուո րներր եղած են աան՚աէր
եւ աեղա
ցիներր
գարձած
են օաար
• • • Մինչ քիչ մր անգին փրփբամայթ
աղբիւ–
բին ղիմաց սգաւոր
չէնք մբ կայ, ու նեբսր պա -
րապ
ամպիոնթ
՚էրայ գլխաՀակ
ծերունի վանա -
կանի մր ուբուականւր
կր Հանգչի ; Բոցավառ
րա
ռեր փառապսակ
կր ղնեն իր սրրացեալ
ճակտին
:
/* խորոց սրտից խօսք լնղ Աստուծոյ
յ
Աղգային
երկսեռ
վարմարանւի փառաւո ր չէն–
քրն է , «քյաբեկեան»
: Ո՞ւր ես Հիմա :
Ծխացի՞ ր թէ փլար : Ջա րգեց թն կողերգ , սե
ղանն երգ , ամ պիոնգ թէ մոխրացար : Բեղմ է բամ
նուած
սեբունգներուն
ճակատագրով
թ՛չո լ ան -
Հետացար
է
Մխիթարուէ
սակայն,
ով պարտեալ
յազթա–-
կան , քու անունգ գարերու
ծնունգ
նոբ ու անեզր
գարեր
պիաի սաւառնի ։ Անմատչելի
անՀոլելի Ա—
նուն Գրիգռր %արեկացիի,
՚Լք՚ոբեկեանվաբմւսբան
,
ել եթէ աչփւարՀիս
վյբայ մէկ Հայ ալ մնայ
պիաի
բանայ
՚քյարեկր ասաո ւածա չունչ ել պիտի
Հաղոր–
գոլի
:
/» խորոց սրտից
խօսք րնգ
Աստուծոյ
,
պիտի լսեն քնացոզնեբր
ել պիտի պոռան
միաձայն՝
Ներկայ : Նարեկեա՛ն
վարմարան
. . . յ *•
ԽՈԱՐՈՎ
ՎՇՏՈՒՆԻ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵՒ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
€ Տ
Ա
Ռ
ԱՋ * Ը
ՊՈՒՏ^Մ
ԾԻԾԱՀւ
ԵՐՋԱՆԿՈՒԹԵԱՆ
ԲԱՆԱԼՒՆ • • •
ՄԻՏ՛Բ Եհ
ԱԲցհծՍՏ
ԱՌԱՋԻՆ
ՀԱՅ ԿԻՆ ՀԵՎԻՆԱԿԸ
Գտնուած
է, գտնուած
: Աչքերր
լուս, րերան.
նեբբ չողփք . . .
Ալ տխոլր
երեսներ պիտի չերեւան
Հրապա
-
րակին
վրայ : ժպիտ
ու խնծիղ
:
Ուկրանացի
փախստական
մր բերած
է
այգ
թանկագին
նուէրր
«երանելեաց
երկրէն» , եբքան֊
կացնե լու Համաբ , ան չուչտ , մեզ տառապեալ
-
ներս ;
« Յառաք »ի ՎաՀէն, կր Հա՜ ղիպի այս մար -
գուն, չուարած
կեցած պաաի մր տակ
:
Մարգ Աստուծոյ,
ինչո՞ւ
արձանի պէս կե
ցած կր մտածես : Բա՞ն կորսնցուցիր
:
Ա՛՛խ
1
ա՛՛խ , ներողութիւն
չեմ մտածեր
;
Բաւ
լիցի ՝• /Սնգրեմ , խնգբեմ , չեմ մ՛տածեր :
Ո^ր տեղացի
ես , ո՞ր քաղաքէն , ո՞ր ազ -
զէն ...
Ուկրա յնա յից եմ ղալիս : Հաւատացէք
որ
չար մարգ չեմ : Զեմ մտածեր , ոչ :
— Ես չաբ
չրսի քեղի,
տավաբիշ
:
Բայց « մաահել»
րառր գործածեցիք։
Ա ր–
տածելբ
գէչ^ վտ.անւգաւոր րաե է չէ՞ :
Վա՛՛յ : Ատ ինչ տարօրինակ
միտք . - •
- Այո , մենք մեր պատռւիրաններր
ունինք ոբ
պէտք է յարզենք։
Ա.
Ոենէ բսւն չմասւծես:
. է–
թ է ւքՄւ|՜,ւււծեցիր ւքի խ օ ս ի բ ։
Գ ՛ Եթէ
իօ ս ի ս ՝ ոքի
գ ր ե ր ;
Գ–
Եթէ
գւ՚եէքիբ՝ մի հբսաւսւբակեբ: Ե–
Ե–
թ է հբասւաբակես՝ մի սււաբագեր: Զ • Եթէ սսւու–՛
րաղբելււււ ււյււլուշււլթիւնը ոլքւեցար՝
Գ՚"Լ՛^"՛Գ՛"Լ
հԽ&է,
թ է սաոբա.զ|րութիւ|յդ կ եղծ եր են :
—- Ատ ինչ
երկա
ր - բարակ պատուիրաններ
է
Րայց
ինչո՞ւ
կր վախ՜նաք
այսքան
տղայական
պատուիրաններէն
:
կր կա րծեմ ո բ առաքին պատո լի բանր , մ իւս
բոլորր
կր քնքէ։ Երբ չես մտածեր՝
ոչ կր իսօսիս ,
ոչ կբ գրես, ոչ կր Հրատարակես
:
« Ջստորաղրել
»ր, քիչ ձ՛ր չատ
գմուար
պիտի
գայ
մեբիննեբուն
:
Աեծ
մասր,
ստոբազբելոլ
անզսպելի փափա -
քէն
թուղթ
մելան կր վատնեն
:
Րայց, ^չմտածել»
որ
կ
՝րսեմ , սխալ
մի
Հասկնաք , րնկեբ քա՛ն : ինչ Հարկ որ ամ էն՛
անձ
զատ - զաա պիտի մտածէ , երբ մ՛եր «Աեծ
Մ տա -
ծող Հայրր » , մեր բոլորիս
եւ ամբոզք
մարգոց
փռխարէն
կր մտածէ։
Աեր
ուզածր եւ
չուզածբ
ղիտէ
ել
կուտայ
մեզի :
.
,-յ–
.է՜յ Ուկլ՚ա
լն՚ացի , այգ
չմ տածե աւ պաւգ^^,,
ոլէբր չաՀաւո ր է նւաեւ մեր կարգ մր բամանո րգ
ներուն , որ Հանգիստ
սրտով , կախեալ
պաբտքով
թերթ
կր կաբգան , առանց մտածելու
թէ թեբ թ բ
գրամով
կր Հրատարակուի
• • •
Ա իւս պատո լիր
Ազններն
ալ բաւա կան կբ նե
զեն՛, մեր կարգ մբ աչխատակիցնեբր
, մանալանգ
,
« մի ղրէր
յ
մի ստււրա.դրեր»Հւ:
Բայց կարճ կապենք։
«ռրեւ–է բան չմա ա ծ ես » ^՛
ամէնուն
վրայ քացախ
կր թավւէ • • . Անպէտ
կր
գարձնէ
միւս
բոլոբ պատուէրնեբր
;
Մ տիկ բրէ տտվաբիչ
Ուկբաքնւացի
:
Օր մր, Նափոլէռնւ
կայսրր քազաք
մր
կ
՝այ -
ցելէ։
Զինք կր ղիմաւորե՚ն
բոլորր։
Կայսրր,
կբ
կանչէ քազաքին
ղփն՛ ղլխաւո րբ
եւ
կր Հարցնէ :
Առաքին
կին Հեղինակր
ՀնգկաՀայ
Տէր Յա -
րութիւն
Շմ աւոնեանի
գուսարր
Տիկին
Մ արիամ
Տէր Յակորեանն
է եղած, կր գրէ 3՛ Իրազեկ,
«Ա–
լիք»ի
մէք։
Գրքին ՛անունն է « Տետրակ
որ կոչի Պատճառ» ,
կամ կրճատուած
ձեւով ^Պաաճառ» ,
այսինչ
մարգ գառնալոլ
ղլփւալոր պատճառր
կամ ճանա—
պարՀբ
ուսումն
է : Գիրքր է"յ" տեսած
է
Ա ատրասի
մէք , ^մ աւռնեան քաՀանա
յի տպա բա -
նին մէք։
Գիրքր
ունի
138
էք, մողովածոլ
է Հբա
տաբակուած
«Առ ի յօգուտ
նռրավարմից
ման -
կաԼց
Հայոց»։
Լեղուն ղբաբար
է, գիրքր կր բաղ
կանա՛յ երկու մասէ : Առա9քւն մասր
Հմինչեւ
55
էք) ՛Ի՛՛ՔՐ իկ թարղմ անո ւթիւններ
են սլա րսկեր էն է
« ի զանաղան
մ ատեն ից Պա բսիացւոց»
: Ե րկրո րգ
մասր կր ւզարոլ՚եակէ կարգ մր առակներ,
կրօնա
կան պատմ՛ուածքներ
ու տազեր
ինչսլէս «պատ —
մութիւն
Տնօբինւական
ԱբրութեաԼց
Բբիստոսի
»,
«Յա յտնութիւն
Նէփ՚աբաց
Ա րբո յ ՅովՀաննու
կւս–
բապետի» , «Տաղ Վարագացն»
եւայլն :
ՎաՀ րամ Ռաբունիի
^Ռուբինեանց
Պաամ ու -
թիւնր
» ոտանաւորով ;
Գրքին ճակատր գրուած
է « Ոմն
բանասէր
է
3 առաքա րանւ էն յա յտնի
^լ՝րլլա յ Հեղինակի
ինքնուս
թիւնբ։
Ա՛ մասի
թ
ա բղմանո
ւթիւնր
կատարած
է
Տէր Ցար
ութիւն
քաՀանան
իր գստեր
Համ ար , որ
պէսղի ճաչակէ
«Ուսմ ան
քաղց
բութ
իւն ր» , «զի
այնոլ սակաւ առ սակաւ ախորմարեր՜
արբասցէին
զքտզց բութ իւն ուսմ ան ել ւլիտո լթ ի ւն»կր
՛լբ է ինք
Տիկին
Մ արիամ
Տէր Ցակորեան
: Գիրքր
նուիրած
է Հօրր Շ՚^աւոնեան
քաՀանային
է
Տիկին Աաբիամ
Հետեւեալ
ՀրաՀանգր
կուտայ
ծնողներուն
եւ զաւակն երո ւն :
«
Ծնողներռւ պարտ–
քրն է արթնութեամբ
ել արթուն
քանքերով
կրթել
ու գաս տիա րակել
ղաւակներր
:
Իսկ
զաւակ -
ներն ալ , բնգո ւնե լով ծնո ւլնե բու կողմ է իբենց
տր
ուած
այգ պարզեւներբ , պարտաւոր
են ,
իրենց
կարգին
, ոչ միայն
բոլոբ
ճիղեբվր
ալ
"՚–
ւե լի ճխացնել
ա լգ սլարղեւնեբր
, այլեւ
զոբծագ–
բել ու կիբառել
կեանքի
մէք»։
Ւր յառաքաբանին
մէք ե բա իստաղիտ ութիւն
կբ
յայտնէ
իր Հօրբ–
«Գորովագութ
Հայրն իմ , ար
թուն մտօք ել անզբօս խռրՀբգով,
զցայգ ու ցե -
բեկ ոչ գաղա րէր
յո րգո րե լո յ զիս յ ուս անե լ զրա ր–
րառո
յ մերո
յ բառ
եւ բան , Հանապազ
ճմ լե լով
՛լոն գ՛ւ– ւնո իմ՝ առ ի ղւ՛։ րթհւցտնե
լ ի
աաբասաՀման
« ինչո՞ւ
թնգանօթ
չարձակեց իք՝ ի պատիւ կայ -
սեր
է
- ՎեՀավւառ
Տէր , Հարիւր պատճառ
ունին^ք
այգ մասին
Առաքին՝
իԲնգանօթ
չունէինք
:
Երկրոբգ ...
֊ – կեցիր Հոգ, կ՝բսէ Նափոլէոն , երրթնղա
-
նօթ չունէ իք , մնացած
ին բսո ւնթն ր
պատճ՛աոնեբր
սւ ւե լո րգ են . • •
Տ՚ա,ւլարիշ
Ուկրայնացի , երբ ձեր
«ազատ
»
երկբին։ մէք
մտ ա ծ ելը
արզի լուած է , աւելորգ
յոգ
նութիւն
է խօսիլ մնացեալ
Հ ինգպատ
ուի րաննե բու
մասին
:
կ. ՊԵՏՈՒՇ
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
Պ ԱՑ Տ ԱՐԻ
ՀՈ ԳԻՆ
(ՀԷ-ՐԵԱԹ)
Աստուած
ծիծ՛ազեց , խիստ
զուարճացաւ
,
ասում է մողռվուրղբ,
րայց իրաւունք
չտուաւ
ում գո րծագրե
լու ։
Եթէ կարող էք , ասաց նա , խորամ ան
կո լթեամ ր Հողին առէք. զործ գրէք
Հ նա րքն՛ե ր ,
րայց երբեք ում :
Եւ ա յն մամ անակ գմոխքի
չար ոգթեեբի
մի
խումբ , մի խորամ անկ խումր , Հրամ ան
խնգրեց
պայտարին
գնալ եւ նրա Հոգին առնել,
պայմանով
միա յն , ոբ ա յ գ Հոգին գմոխք տարուէր
:
Շատ
լաւ , ասաց Աստուած , եթէ կարո -
ղանաք .առանց ումի նբա Հոգին
Հանել, թող ձեր
բամինր
լինի :
^ Հ .
աՀա տեսաւ պայտաբր,
որ մի խումր
սեւ,
այլաւնգակ
ոգիներ
միմ իեանց
գլխի ՛իբա յից ոստ
նելով,
միմ իեանցառաքրկտբելով
ղալիս էին գէպի
իր
Կ.՚՚Ղ*քԸ՝
Հօ , Հ օ ՛ ՛ ՛ մտածեց
նա,
այմմ
ղեւերն են
գալիս։
Յիոոլսի
պայտաբր
չյվնեմ ես, եթէ
Հբեչ–
տակին խաբելուց
յետոյ,
սբանց ղէխին էլ մի խաղ
չիսաղամ ;
Ու կեզծաւոբ , իսռնարՀ , աղերսալից կերպա -
րանք ստանալով , չտապեց
գիմ աւո րե լ սեւ ողփնե–
^ին
.
(2)
Այ ղու անամօթ , .աներես պայտար , ձայ
նեց Հեււս լից խմ բա սլե
ա
ր , ինչպէս
ես Համ արձա -
կռ
լմ
Հոգիգ ամ ուր րււնե լ եւ Հոգե առ
Հրե շտա
-
կին խա բել... ԳէՀ , ա
յմմ
Հբաման
է
Աստծռւց ,
որ ա յգ խորամ ան1ք Հող իգ մեր ձեռքր
յանձնե ս • • :
Տղերք , գա րձաւ նա իր Հետեւո բգներին ,
Հեռու
և"՚Սէք
" ՛ յ գ աթոռից ,
ել
աեսնենք
ինչպէս
սա իր
Հոգին չի տալ
:
Այգ ճառից
յետոյ
սեւ
Ոզփներբ
խրճիթ լեց -
ուեց թ։՛ , պա յտա րին շրքապատեցին
, ճիչ ու ՛աղ -
մուկով ականք խ լաց րին
ել
Հոգին պաՀ անքեցթե, ;
Պայտաբր
թ է ե ւ սկւլբում
՛ււ՛՛՛ւ վախեցաւ , րայց
երբ ։լեւերի
ճիչր երկար տեւեց , սրտասլինգ գար
ձաւ եւ գոչեց.
Փոքր ինչ ցած
իսօսեցէք
,
պարռն
գեւեր ,
ակ՛ան քս խլացաւ • • .
ի
՛՛նչ
է
ձեր ասածբ • Հոգի՞
ս
էք ուզում : Շատ
լաւ, իսօսք չունիմ • սակայն
գուք
ինչո՞
։ի
կարող էք Հաստաաե
լ , որ Աստծուց
էք
ու–
ղարկուած
եւ ոչ թէ ինքնաղլուխ
եկոզնեբ
էք :
Ա րանւ նայեցէք , աղաղակեց
մէկր
,
Համ
արձակլում
է
կաււկածե
լ ,
ուզում
է
մ
եզ
է
լ
խաբած
լինել :
Բոլորովին
ոչ, ասաց սլայտարր,
եթէ
ղուք
տատէք
, ոբ Աստուած
է
ձեզ ուղարկել,
Համե–
Հաս
ՅԷՔ
Հոգիս ձեզ տամ
՛Ր
-
տեղաւորոլէք
նբա մէք, գա ինձ Համաբ
ապացոյց
կր լինի, ոբ Աստուած
է ձեզ ուղարկել,
ապա
թէ
։։չ կ"րէք
ղնացէք
եւ Աստծու
անունր թող ո^չսէ–
ցրնէ
ձեզ...
Ասաց , ձեռքերր
մէքքին գրաւ եւ Հպարտ րս -
պասեց :
Տղերք,
սա տխմ՚ա՚բ է , ճչաց խմ րապետր ,
ի՞նչ կայ գիւրին
մեզ Համար , քան փոքրան՛ա լր
յ
Աենւք չե՞նք
միթէ,
որ տասնեակներով
տեղաւոր -
ւում ենք մարգկանց
ս րտե բի մէք եւ ՛ապրում այն -
տեզ՛ • • ԳէՀ , եկէք այս ախմարին
ցոյց տանք մեբ
ումբ ...
Ու մտաւ տոպրտկր։
Ա իւսներն
ալ
ետեւից
Այլեւս ոչ մի ձեռք, ոտք կամ գլուխ գուբս
չւէնաց
Հր , տեսա՞ր , ձայԼեց
նեբսից
խմրապետր
Տեսա
լ, քբքքաց պայտաբր
;
Յետո
յ մեծ մուրճն առաւ եւ փառաւո ր կեր -
պով
սկսեց քարգել
նրանց կոզեբր
:
Գեւերր
ճչացին , ճիգ գո րծեց ին գուբս
թռնե–
լոլ տոպրակից , բայց ի զուր, բռնուած
էին եւ լալ
բռնուած
:
Աղաչեցին , լացին , բայց պա յտա բր
այնքան
ծեծեց
նբանց , մինչեւ
որ թեւե րր թուլացան
;
Թող մեզ, գոչում
էին գեւեբբ,
^ ո զ ղբ ~
՛նանք, Հողփղ քեզ մն՛այ , չենւք ուզում
այգ անի -
ծած
Հոզիգ՛
տանենք
որ զմոխքր
տակնուվրա՞յ
անի . . .
Այն մամանակ պայտաբր
յանուն
Յիսուսի
աբ–
ի՞նչպէս
Հասաաաեն ք , անմ իտ ,
Հ ^
ց րեց խմբապետբ ,
գնան ք վկա յակա՞ն
րե րենք
քեղ :
Բայց ոչ, չատ
Հե չտո ւթեամբ
կարող
էք * ձակեց նբանց, եւ գեւեբբ, լեղապատառ,
ճիչ ու
Հասաաաել։
Ես մի տոպրակ
ունիմ • աՀա,
տեսէք,
եթէ բոլորգ կարողացաք
այնքան
փոքրանալ,
որ
է է »
/
I»
.
ո-
..
V
յն/ց ձեռք , ոաք կամ
ղ լուխ գուբս
թոզնելոէ
աղմուկով,
այնպէս չուտ կ^իկր գբին, որ պայ -
տաբի
քրքիքն –անգամ
չէ՚՚եցին
1
ՎՐԹԱՆԷԱ
ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
