ԱնՑ Ա > ՕՐէՐ
(քսւճաիէ ա֊ւլտէ
նմ ս/հցո ւցահ
եմ Հայ
մ աաւ
ւ։–
րական քէ
I
յ>կ,չււվկս որււճացուէ այս կենգանէն,
"ր\ անա–
պաաէն
մէ^, առածին
(՛սկ
^"՚յքին
երր հ՚ուՏեր կր
գնէ
ու. կ՚երկարէ
ճամրուն
փրայ
, կր ւգարւգէ իսա—
ծ՜իւն ու. վերսաէն
կր ծամէ իր կերած՜ր
,
երազեէուԼ
շբարրիւ եւ. կանանչ
մ՛ա րգագեա
իննԼ րր ուրկէ
ան֊
ցալ
,
Հա յ մ աաւո րականր
Լւ ս ս ուէո րւ։ ւթ իլն րրահ՜ է
պարպե է իր յսլչի րուն իսահին եւ որոճալ
Հա յրեն է
երկրին
հանօթո
լթ
իւննե րր
, Հնօրեայ
ապալորու^
թի։ւ1
։ներր
, գսլր ։• ցական
ի գիաելիքւերր
, յամ առօ–
րէն անաարրեր
իր նոր միքափայրին
։
Ես կենգա-նի
մլն եմ՝ որ կ՝ արահ ի
( ) ) րայց
չ որոԼւար ;
Այս
թո սաո փանո ւթիւնր
անո ր Համ ար որ չմ ե–
զազրէք
զիս թէ
գիւղէն
եկայ
ել թշնամի
մնացի
քազաքին
: Որպէսզի
չր՚՚կք
թկ , ղիւղա կան
երգե֊
րոլ
եւ ս րնղաՀա
րո
լթ
իւէէնե ր ո
լ
կա րօ ա ա խ ա էն
ներ–
շն շո ւահ
, չարոլթեամր
կր նա յիմ
քաղաքակրթու
թեան
նուաճումներուն
, ճա րաա րա րուեստ
ին Հր -
րաշքներուն
, մեքենային
իսոյանքեերոն :
՚Լտրգան
1/արղսեանի
յօղուահր
կարղացողր
պիտի կարհէ թէ
թշ՜Լամե
եմ
ռատիոյ/ւ»
ու
ֆււ1ն31–
շի՚ն , ճիշգ ինշսլէս անոնք որ Հալահեցին
կոմիւտա–
սր եկեղեցական
ե րամշտ ութիւնր
մե՜քենա կանա -
ռնե լու
Հ<մե.լք»,.փ։ Պիտի կարհէ թէ չեմ
Հ աւա -
տար
ձա յնա սփւի լռին քաղաքակրթական
նպաստին
եւ ասլաւլայ
նուաճում՛ներուն;
կամ թէ ^ առ
նուաւլն
, թշեամ
ի եմ մեքենական
երամշտութեան
: ;
Պէաք է զիտել տալ թէ նոր րահ չեն տյգ ...
թ չ։ ամո ւթիւննե
րր , ե րամ շտութեան
պաամ՛ ու -
թեան
մէշ ,
կոմիտասր
Հալահող
ԱԱ1լւսա
|ս^ձ -
րէն
զարեր աոաշ՝՛ Եկեղե ցին շա^ տ է կռուած ե -
րամշաական
զո րհիքնե
րո էն գէմ :
Ի՞նչ
կ՝րսէին
քրիսաոնէոլթետն
փա րգա պեանեբր .
՚ԼքՈւազա -
րանր
«
սաաանայի
զորհիք»
է։ Արզ արե
լ
,
սբինղ–
նեբ. ռւ կիթառնեբր,,
իրենց ձայնական
իսաղերոփ
ու
զո յնե րոփ , կ*ոզ ե կոչէ իւն Հ ե թան ո ս ա կան
յիշա -
տակնեբ
,
ա։.ոնց նուաւլուն
ու ղոզգղ։ււն
աւաչին
մէշ
Հերատու1լնե
րր կ՝օրօրէ
ին
կարհես
իրենց
մ երկ եւ անուշաՀոա
մ արմ ինր
, ու փա բգե րոփ
պր–
սակէ։ լահ
գլու իսներ իրարու
կր
մ՛իանա յին , Ի՚րն ՜
շոյքի
սեղաններու
ձ"՛՜/՛^ 1
"է՛
1"^՛3
^՚՜
՚1է՚^եՒ
^երչլն–
չում ուի
(2) 1
Հին ասաուահաբաններր
,
ա յնքան
կաս
Լ ահամ իտ
որքան
Հ ոզ երան
, ղ իտէին
թէ ա -
կանշր եւ աչքր մեղսակից
են մէկր
միւսին :
Կ^ուզէ" ք
որ պրպտումնեբուս
ուղին երկա -
րեմ
... մինչեւ
Պզատոն
՚ "Ր գո բհ-իական
ե րամ
րշ–
տութ իւն ր կր Համ արի Հանճաշակ»
րստ
Շամ
պբի՚ի
թա րւլ մ անութ ե անւ , Հբարբարոս»
քԼ"՛"
՚Բոլզէնի
թար։լ.մ անոլթեան
, առաւե
լ
Հշառլաթանիսմ» ,
Հբնա։լրին
մէշ՝
&§Ա1է61&, 806է61&
եւ
&1&20Ո61&
րառե֊
րր
, ղորս չատ կր կրկնէ
յոյն
փ ի լիս ո ւիան , Համա֊–
զօր կր Համ արուին
ֆրանսերէն
՚Տչառլաթան
իսմ»
բաո իէն։ , Ր" ՚" իր թարզ մ ան ի չնե ր ո ւն ) ;
Պզտտոն
,
սակա յն այս հանր որակում ր կր բա րեթտռնէ
լն–
էէոլ1ւե լէւփ զո բհ ի ա կան
երամչտութեան
արմէքր
մ աբղկա
յին ձա յնին րնկե րա կցո լթե ան
մ էշ
;
Ու՜
չաղրութի^լն,
նուաւլարանր
, անկաթօրէն
, կու
տայ
«
բարբարոս » երամչաութիւն
մր, բայց րն
կե րա՜՛ ա լէ։փ մ արղկա
յին ձա յնին՝
կր նպաստէ
իս
կական
բարձրաղո
յն եր ամ չտ
Ո
Լ թ
ե ան ստեւլհումին ,
Լտես
Օրէնքներւււ գ իրքր ,
670 ա) :
Պւլաաոն։
իէ
ա յս տեսակէտր
,
ղիտեմ
,
պիւտի
էլարւք/սցնէ մ՛եր
ե րամ չտաւլէ տնե րր , բայց ո րքան
Հետաքրքրական
պիաի
րլէար
քննել
ղայն
նախ
րստ
իր պտտմ ական բառագիտութեան
, յետո
յ Համ ա -
ձա յն ե րամ չտո
ւթե ան փւիլիսոփա յութեան
: Պէտք
չէ մոռնալ
թէ գո րհիական
ե րամ չտո
ւթ իւն ր կա -
(1 ) Օր ւքը, երաժշտ ա գ է տ Պ • Օննիկ Պէրպէր
եան յանկ արծ կր հա րցնէր ինծի– « Ո ւր կ է ՞ կրցեր
ես տւքրարել այսքան հմ տ ո ւթիլ ւն » : իա ր ե ւ էն ետ
քը յա1յկս.րծ այս հարցուլքր: օ փ ո թ ե ց ա յ մնսւցի :
Ր ա յց աւելցուց. « կ ե ցիր պատասխանր ե՛ս տ|ւսււք,—
իէօտակեր կենդանին կր գ տնէ լքարգագետի՚նը՛
ռւր
պիտի արածի եւ֊ |սոտը ցոր պիաի ճարյսկի» տ
(2) Տես Vա11^^աօշի ԵրաժշտոՆթեան Պատմու
թի ւ նր , էջ 31; Այս հեղինակր շատ նշ|ււնաւոր է
սկաւաէւակներռւ երաժշտսւթեսյււ իր քէւնադասաւ–
թիւններսքվ, գորս կը հրատարակէր. պատեւր1՚օււգմէն
առաջ .
էքսէլսիօլւ\ւ
մէջ : Իր մ է արծ|՝յ։ւգանգներ տր–
ւած
եմ, ժամանակին՛,
Յոռաք^
մ է ջ ։ Տես եւ
Ֆէ^
թի ս ի Երաժշտ ութե ան Պատւքութիւնը , Գ– հատոր,
ու^ր յունական գործիական երաժշտսւթե1սւն բաժ -
|նին մէջ, ինչպէս ե ւ ՊղաաոՑի
Օրինաղրքին
մ է ջ ,
ց ո յ ց կը տրուի թ է հի՝Տ Հեւլէնւներոլ մօտ ամէն
մէկ
Ըուս-գ կ ամ նուագարան դից|;սրանակա1ւ
ծ ա գ ո ւմ
մր ունէր եւ յա տ կ ացուա ծ է|ւ հեթանոսական տօնի
մր , ( Ֆ է թի ս ի Երաժշտ ութե ան *1||ւստմսւթեա)՚յ Գ–
հատորր կր պարունակէ ուսումնւասիբութիւն մր
հայ եկեղեցակա՛՞ երաժշտ ութե ան մա սին,— ո ւ ր
հայե ր է ն 1լ1ււբգ ւքը բառեր գ րուա ծ են
հսւյատառ
բ ա յ ց սիա|սւտաո..— հայ հանճարին
ն ռ ւ ի ր Ո լ ա ծ .
այնպիսի գովեստներով. որո1Ոց կս-բելի չէ հանդի
պիլ ուրիշ որե ւ է տեզ) :
Պուտ մը արցունք՛ Գեղամ վ ր դ -ի
յիշատակին
( * )
Աբմա՜շ.. . : կանաշ — բեՀեղ
ղարղարանքոփ
յաւեբմաՀարս
մր ղիւթական
: խ՛ազի տեզ
գլիթե
լե ռնա թ աքուր
1ւ)աշ Գի՚֊զր
նո րակե բտ
Հ
Այւչե շատ
,
աբփափաււ
իա բձ րա ւանգա
կին սեղմած՝
Հրաշա -
ղորհ փանքր իսոբ-^րգաւոր
; ի՝լոլրէ
բլուր
, անտառ
ոլ
պուրակ
, արտ ու սլարտէղ ճամրա
յ կր բանան
մինշեւ
լփճր Աապանճայի
, չամրուտներոփ
թրո֊չ
-
ն աււաա :
Ջախ
ափին իյասկալն է Հանղչահ
: Ա ինչ
աշր
կ՚՚երկարի
գէպի Նիկոմիտիա :
Ջրփիմաղոռ
ձորեր, արեգնտշող
հմակ ու հոր–
հոր
, պաղալփք պուրակներ
, ծաւլփկ
ու թռչուն ,
փառքի փկայք Հայ Ա շակին . քրտևաթոր
ել քաշա–
կորով ..
Աբմա՜ շ. . . : ԱՀա գարձեալ
Ասաուահահնի
տօնի օրերգ են :
• . . Վանքի պարիսպէն
ներսն ու գոլբսր գրա
ւահ է մարգկա
յին բազմ ութ
ի
^հ
մ ր ,
յարա շարմ
ու մշտավափոխ ;
Ա ի ա բան
է։
ւթ ե ան խստակրօն
սոփո րութիւննե -
րր տեէլյ, աուահ
են , եւ փանքին րնւէարձակ
բա1թւ
ու պաբտէզր
փեբահուահ
աԼսոփոր
Հանղիս ա -
վայրի :
կուլմնակի
ղրաիստ - պարտէզփն
մէշ
յունապի
եւ
չում ի ծտռերուն
վրա
յ սիրամ արզներ Հպար -
տութեամր
կր կռնչեն
,
է։ լ
սա ղար թնե
բու
հոցր
անՀ^ւմար
խայտաՀյսւեբ
խռովայոյւլ
Իր"՚Բ
^Ա.
Հալածեն :
՛հեռ Հոն, մակազտհ
ղաոներ
գիրկ
ԳՐ^Է՝ . ա–
գեկէզ
կր մայե՜ն
՚. Ա պիտակ
են անոնք ինչսլէս
եր
բեմնի
ւրւՀե րր
Զգ՚՚՚ոտութեան
Ա ա յր
ԱնաՀիտի :
ԱՀ աւասիկ
, ուիստտւոր
մր, անոնցմէ
մին ւլրկահ
փոիսան
սուղ փբկաղիեի
՛էր, եկեղեցի կր
մտնէ
կ՚՚յբի
՛քր ձեռքէն
բոն ահ : Ու ղմուարաւ
կր յառա–
շանւայ ղէպի Զաբխափանր,
իր ուխտր կատարե -
լու Համ ար :
Ս . կէւյսր ել իր ղրկահ
մանուկր
ողշնցահ
են՝
կարհես
, ել մեզուանոյչ
նայուահքով կրՀետե -
լին րոլոր չարմումներուն
:
« Ուիոտր լնգունական » ր/լալու
Համաբ
, ան
Հրամեչտ է զոՀաբեր
ութ ի՛ւնր , ու քանիեբո
րգ
անղամն Րէէաէով ղառնուկներոլ
ականշնեբր կր
նչտբակուին
ու կաթիլ
կաթի
արիւն
կ՚իյնայ
Ս
բր՜
բուՀիինւ
մթաղնահ
սեղանին
առշեւ : Արիւն եւ
Հաւատք
իրարմ է ան։ բաման՝
կր կազմեն ոլխտա
-
լորիէն ներքին
ա չխայէՀր է
Աաբիամ
Աստուահամայրր,
ոչ մէկ տեղ
այս
քան
ւլ ե էէեցիկ է ել արմանի
իր խո րՀուբղին
, ո բ–
քան
Հոս։
Այլեւս պատկեր
մր չէ
տն. , այլ իրական
տիրուՀին
անՀամար
երկրսլաղունեբո
լ
-.
իր
ոսկի
վարսերր
ամ փոփաւահ
եհ ագամ անագակուռ եւ
լուսաճաճանչ
թագուԼ
մր, իր աշր եւս
լնղելուղ
—
(*) Գեղամ վրդ– Թե ւ է ք է լե ան, ա5րմաշակա1ն; :
փղիի քաջարի ^.ւռաջնորդը որ կ ախուեցաւ 1915ին,
Մեծ
Եղեռնի նաիյօրեակին :
ուահ է նոյն աղնիւ մետազոփ։
Բարձրաքանզակ
ել
պճնտզարղ
եբԼնոսեայ
չրշանակր
նեղ կուգայ
այս
յարուցեալ
տեսիլքին
է
Անոր պաաուանգանին
առշեւ
Հիւանղնեբու
խումբ
մր օւլնոլթիւն
կր Հայցէ;
Ամէն
լե,լ
,էւով
.
ՇնորՀալիի
տիրական
բարբաէւին
Հետ
կր լսուին
,
յոյն,
թուրք,
եւն. ուխտաւորներու
ազիոէլոբմ
ել
լալաՀառաշ
աղեբսանքր
:
Վերէն թափանցիկ
կանթեւլի
մբ
լռւսկտոլցէն՝
օրՀնուահ
ձկթր քրտնաթոր
կաթիլներ կր
զեւլոլ
մօր մր բարեբար
արտասոլնքներուն
պէս :
Երբեմն
կր լոէ բաւլմալեզոլ
աղերսանքը,
եւ
միայն՝ սառահ, պաղատագին
ակնարկներ,
մչ -
աաչաբմ
լուռ
չրթունքԼեր
Հրաչքի կր սպասեն ։
Ամէն կարգի
Հիւանգներ
են անւնք ,աբկահեալներ
,
ի ծնէ իսեզանղամնե բ :
կո յրերր
իրենց սպիտակ
աչքերով
լոյս
կ^ա -
էլեբսեն
I
Լուսնոտներ կր ղառանցեն
յոյսի՛
փարո֊
սին
ե րկրպաղե լով :
Բռն
կոզ պատբո
յղէ
մր իւզի
կտթիթւեբ
կ՝ իյ
նան
եւ երանութիւն։ր
կը տաբահուի
արմանացո -
զին կե րպարանքին
՛Լրա յ ;
« Աղշի՚կ » Ա ինասր
իր մեֆիսթոյեան
կերպա
րանքով
ու սղսցող
ձայն՚ւվ
կը բոլրվառէ
անկիւն
մ ը եւ
« Ատ՜ պաՀեսցէ
ղմեզ ամ ենա յն փորձոլ
-
թենէ » կը րարբանշէ
, իր երկու մատնւերոփ
գբամ
Համբելու
ձել մ ր կուտա
յ եւ մանրուք
գրամներո
լ
քսակր
կր պարարտացնէ
նուիրատուութեամբ
;
իգադէմ
եւլբայր
Ա ինասր
ան։։իո իստ րինե լի
ան
Հրամե չ՚ոո թ իւն , մ րն է կաբհես
արամ՛ագրութիւն
-
ներ
ստե
էլ հե լո
լ
ղե րով ;
Եկեւլեց ին
մ ա րգւսցահ
է , սեղա՛ն ու
իսո բան
մարմարակերտ
սիւնե՜ր, աւազան, աոանձնարան
ու
էէս։
ւիթ անտես անե լի գա րձահ
ենւ , ել ամ էն
կողմ
կառավւնւաշար
րաղմութիւն
մր կր Հեւայ, կ^աղօ -
թէ : Տանկարհ
ղարՀուրե
լի աւլագա կ մը կր
լսոլի
որուն .աբձաւլանղր
կը զարնուի
խնկաբոյր
որմե -
ր
է։
լն
Հ
Այլաղղի
բնկնալո ր
ղիլաՀար
կին
մ րն
է
ւ
Եկեղեցիի
սեէքիւ\ վրայ
հնւբաղիր՝ կուրհք
կը հեհէ
եւ ա լեհահան
մ աւլե րր կր փետտէ :
Հաէլուստնեբը
կը պաաէւտէ
հուիկ
հուիկ
, անղր շի րիմ եան
, ղե -
Հենական տառապսւնքով ;
Ամէն ոք կր քարանայ,
ալս
անաէ^կալով :
Պատարագող
վաբէլապետէն
մինչել
լուսաբարր
կր
չ՛ի ոթին
սլաՀ մ բ այս արտասովէէ բ (^ւլիպո ւահէն» :
Արարոզոլթիւններր
կանէլ կ՝աէւնեն :
Հիւանղներր
կր
մ ոռնան
իբենց ճղնամամր
՚
• .
Հ՝<^Լ
\.\.–
Լուսնոտ
կինր սողալով
կր յառաշսնայ
, վեբ–
նստական
չարմումներով
եւ
Հակամա րղկա
յին
ձա յնա րձակո ւմ ով ;
ԲաւրՏաթիլ
լոյսեբոլ
ճս.ճան չա
լո
րումէն
կ՝ասզն–
տին անոբ արտակարղօրէն
խռշոբցահ
աչքերր,
ո-ս.
րոնք
նւե րքին չարչտ րանքի
որո՛նում ով կր գտնեն
ԱրրուՀին։
Զ՛" բԼսավէանր կարհես
պաՀ մր կր
կեղրոնացնէ
իր լուսասլայհառ
ակնարկր նորեկ ա
յ–
սաՀաբին
վբայ։
կինր ՀետզՀետէ
կր խաղաղի
եւ
թեւատարահ
աղերսանքով
ճամբայ
կր բանայ,
եւ
^ԲԲ հէԼ ^ասնի
Հբաշաղորհ
անկիւնր
մթամտհ՝
իր
տաոապանքի
տղաղակներբ
մրմունշի
կբ փսխուին
;
կեանքր
կը փերսկսի է Հրաշքը
կատարուահ
տար
ելո ւթեան
Հասահ
էր Պղաաոնի
օրերուն
, ել
Ա ոկրատ ի, աչակեբար
անտեւլեակ
չէր
"՚ յղ նուա -
ճում՚ներուն
: 1՝այց
Ըհ31ա6Տ/՛
փարգապե տ՛՛ ւթ իւնր
ԼՀեաաքրքրական է ֆրանսերէն
այս բառին ստու -
գաբանութիւն։ր
,
կախսւրղանք
՜֊– երգ),
որ
կա
իս ա բ ղանքի անսպառ
աւլր իւր մը կը գտնէր
մ արղ–
կային
ձայնին
մէշ, երկրորւէական
ղհի փրայ
կր
նետէր
ւլո րհիական
ե րամ շտո
լթ
իլն ր կամ
առնոլա–
զքն Հարկատու
կը Համ արէր
ղա յն
մ աբղկա
յին
ձայնին։
Ու մ՛ի զարմանաք՝
երբ րսեմ թէ
նոյն
տեսակէտն է ոբ կր տեւէ , կ՝ապբի Պէլատոնէն
մին
չեւ
Շուման
, որ կ՝րսէ • ճԵրամչտական
՚լորհիք
-
^^ԲՇ մարէչկային
ձայներ
են» : Եւ
մոէլոփուրղր,
որ կ՝րսէ , իբրել
մեհազոյն
ղովեստ
ի մասինւ
VII–
էԱՕՏշնեբուն
. «Գորհիքր
կր խօսեցնէ»։ Եւ վերշա
պէս աստուահիմաստութեան
Զուիցերիոյ
քաբո–
գԼ՚չ^երէն
մինէ, որուն
գԼ՚րքր
ձեռքիս տակ
չունիմ
ա յս պաՀուս
, բոլոր
նուաւլարաններուն
ծագում ր
կր փնտււէ մարգկային
մաբմինին
մ՛էշ
(3) :
Երամչտութեան
մէշ, մարւէկային
ձայնին
տր
ուահ
այս գերակայութեան
Համար
էր^ որ
Ժէ ՚
գարուն
երեւան
եկան կուրտերը
(շՅՏէք&է),
եր -
գիչնէեբ
, որոնք
կ՚որձատուէին
իրենց
սլատանե -
կութեան
չր շան
ին , պաՀպանելու
Համ ար
մ անկա -
(3) Երաժշտութեան սյ.ււտմոԼթեան ամէն հե -
ղինակ, սկիգթէն մինչեւ մեր օրեբր, երաժշտու -
թե ան ծ ա գ ումը կը կ1՚ւււսյէ եղէ գ ին ու լարին քր -
մ ա յքն ե բ ո ւ ն , —• մեր կոմիտասն ալ կր հետեւի
այդ
դ պ ր ո ցին։ Հիմ ա տ|ւյրբեր տեսու թիւն ներ
կան ,
երաժշսաւթեաւն ծագմանական ա ր տ այայ տ ս ւթիւ -
նր ղրսեկ չէ, ներսեկ է (աէոոտ6գս«),— բ ա յ ց
այս
հարցը շ|;ստ հե ռ ո ւ պիաի տանէր մեգ : Այս
«նոբ
սւեսութիլ
(յ
&եբը կապ չունին Զո ւից ե րիա ցի քարո–
գիչին տեսակէտներուն հե տ ;
կան
կամ կանաց ի ւլուլալ
ձա յները :
Եւ սակա յն։ ճա րաա րա րո ւեստ ր չպա բտո
ւեցաւ
երբեք : Երամշտական
գոբհիքնեբը
, ոբոնք ստրր–
կտկան
կամ նուաստ գեբ մր կը կաաա րէ ին , ազա»
աաղբուեցտն շատ կանո լխ :
իսկ
ե լեկտ րական
ղարր նոբ թափ մ ը
տուաւ
ազատ աղբ եալին
թռի չքներուն :
Այս
պայմաններուն
մէշ, ե՞ս եմ Որ պիտի
պաշապանեմ
մարգկային
ձայնին
գե բ ակա
յութիւ
նր րնգէլէմ մեքենականէ երամշտութեան
: Պախ ան
զամ՛ , Հակառակ
ձայնական
երամշտութեան բե -
րահ իբ Հրաշազան
նպաստին
, Վայմարի
ել Գէօ–
թբնի
մ էշ ապրահ
շրշան իհ , իբ ստեղհագո
րհու -
հութեանց
մէշ, (օրինակ
Լց
աՇՏՏՇ 6Ո Տ1 աաՇԱքքւ) »
« ւքարգկային
ձայնը կ առնէ եւ կ օղտաղո
րհէ
իբ
րեւ
երամ շտական
ղորհ իք» , ին չպէս
կ՝ րոէ Տիւ -
ֆուլ՚ք,
(Հմմտ . Շում՚անւի տեսակէտին
Հետ) :
ԸնղՀակառակն
, կ՝ րնգուն
իմ թէ
գո րհի ա կան
ե՜րամ չտո ւթիւնր
, որ փառաՀեղ
սլատմ ութիւն
մը
էէ
ւնի
, (կր բաւէ թղթատել
ՖէթԼ՚ոի
, Պրանքոլբի
,
Շաֆնէրի
գիրքերր
,
չմոռնւալ թէ
Միշին
գարուն
՛լո յութիւն
ո ւնւ է ինւ բա զմ աղան
ն։ո լագա րաննե ր , ո—
րո՛Լ
ք կորսուահ
են Հիմա), իր
նուաճումներով
կ արւլարացնէ
ամէն ղնւաՀատոլթիւն՝
որ կը ստա
նա յ իւբրեւ զուտ արուեստ :
Եւ այսաեւլ է որ վէճ կր հա-ւլի :
Ջ^–յն։սսւիիւէւր
, իբբեւ
վերշին
նուաճում,
ռր
մ եղի
ե րամշտութիւնէ
կր բաշխէ
, ինչպէս
^"՚֊րԻ
րնկեբութիւնր՝
շուր,
կաւլի րնկեբութիւնր
կաղ,
հ.Ը. յ՚"ք՚դէ^
բարձր
եւ ամրոզշական
երամչաութիւն
աալոլ
պսւյմաններր։
Հակառակր
մտտհելուս
Հա -
մար է որ ճիչղ կր զանեմ
կոչել
ՀՀսլաՀահոյ» ե -
րամ չտութիւն
ձայնասփիւռին
տոլահբ :
Ատիկա
ւզիտի
Հ աստատեմ
յաշո րղոփ :
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
