Յսէկոբիկ
փղձկեցաէ. , զգաց ոբ
^ոյյբբ
անողոք
էրե՛ն Հանգէսլ
, աբաասանել
աալ
կ՛՛ուղէ բաո
մբ
զոբ
նոյն իսկ Հանգաբա
վիճակի
մէք
չփ
կբնաբ
աբաասանել
ւ
Մայբբ
իսկոյն ցաակեց
աեղէն. Համբուրեց
ել
չոյեց
մինչեւ
ոբ Հանգա բաե ց
ալ
1
Վերքր
մսւքառօ–
ն|ւ1ւձՀ»^
սլղտիկ
սլզտիկ քաբղեց
ղգա
լ մրն ալ տր–֊
լալ
ձեո-քբ :
Յակորիկ
սկսալ
ուտել
:
Հայրբ
իբ տզոլն
Հայաղիտոլթ-իւնբ
փորձի են
թարկել
կ՝ուզէբ
իմ ներկայութեանս
: Ուրեմն
նո
րէն
միեւնոյն
յանկե բգր
:
Ըսէ տեսնեմ տզաս
,
ա
յգ կեբած՜իգ
Հա յե —
րէնր ի-նչ է
Եր , եր , եր , եր :
Հ ա յ ր ը
Երկայն - ա - կլոր - ա - խւքոր
սւ -
կլոր - ս. -
ծակ:
Այնսլիսի
լուրք
կերպարանք
մր առաւ արտա -
ստնած՝ մամանակ
որ զիտցած՜բ
^էչգ
ՐԱալո
ւն
մա
սին
ոչ մէկ կասկած
ունէր :
,
Յակորիկ
լեցուն
գղալբ
բերանր տանելով
մէկ֊
տեղ
ա
չքե րր վեր՝
ինծի նա յեցաւ ; կարծես
րոեք
կ՝ուղէբ
թէ իրապէս
Հա յերէնի
մ էք ա յգպիս
ի
տա–
րօրիԼակ
րառ
մր կա՞
յ •.(յ
ս մինւչեւ այգ
վայրկեանբ
լուռ
կբ մնայի,
րայց այս անգամ
չէզոքութիւնր
խզե լով
բս ի •
Աարգ Աստուծոյ՝
աղո լ/լ մտրգավարի
բանւ
մ ր չս որվեցնե՞
ս ;
(Ր
֊Ա1րկւԱ1ւԱ1լււվ)
.
Եզբայր աոտու,
իրի ֊
կուն, թերթերու
մէք, բեձ՚եբէն
կր
պոռան
կր կան
չեն
, տղոց ր
Հա
յեբէն
ս ոբվե ց
ո
լց է ք ,
գուն
Ր՛՛է
տեսնեմ
մաքառօնիին
Հայեբէնր
ի՞նչ է :
Այս բաբգ բառր, թ է ե ւ արտառոց
,
Հեզինակր
վարպետօրէն
չինած
է զայն,
մէքր մտցնելով
այն
բոլոր տարրերր
որոնք մաքտռօնւիին
յատկանվէչրկր
կաղմեն։
Երկայն,
կլոր, խմորէ
շինուած
,
մէքր
ծակ
, ծակն ալ կլոր : Այնսլէս
որ կեանքին
մէք
մսս
քաււօնի
չտեսած
մարգ մր միայն
այս բարղ
բառր
գիտնալով
կրնա յ իր ե րեւ՚ոկա
յութեան
մէք պատ
կե րացնե
լ մ աքառօնիինէ կատա բեալ
ձեւր
:
^
Ատենւօք Ակիւտարի
մեր գիչերօթիկ
ղպրոցին՛
մէք
ա
յս անունով
կ* ողքո
լէ/է ին ք
Համե ստո
ւնւա
կ
մ աքառօն
ի ին երեւում ր ճա չա
ս
եղան ին վրա
յ :
Գպ–՝.
բոցին
տնօրէնր,
ծանօթ
թբքաբան
«ասիկա
ամէ
-
նէն սնւնգարար
ուտելիքն
է»,
կ՝րսէր
:
Աակայն
տնտեսագիտութեան
գաս
ինւ մ էք
յա քողակ
աչա
-
կերտնեբր
ւոաբբեբ կերպով
կբ մեկնէին
անոբ չասէ
յաճախ
Հ րամ ցռւե լուն պաճառբ
:
Մրց
՜Ու
֊լք լքը
Գտէք
մաքառօնիինւ
Հալերէնր։
ՎԱՀՐԱՄ
ՄՕԱԿՈՖԵԱՆ
քցԱԲ
—
%սւյլքա6 չ է անպատ՜նաո.
եայւսքյէւել
այս կամ
տյՍ ազգին յաաոՆկ ոՆտէլիք ներր, ինչ – ՚
պէս օտարներն ալ չեն գիաերմերպասւուակ|ան
մա–
ծոօյնը հ ւ
եօղուրտ
կ ՚ ր ս ե ն ։ Ունինք բաո
մը «մա–՛
քաոօնի^ի հաւքար —
գգմաճ
։
յ
ԸՆԿԵՐՎԱՐԱԿԱՆ
կուսակցութիւնր
բացառիկ
մոզով
մբ գումարելով
, որո չեց չա ր ո էնա կե լ պայ
քարր
գպրոցական
օրէնքին
գէմ
որ նպաստ
կբ
տրամ աղբէ կրօնական
վա րմա րաննե բռւն
։ Այս
Հի–
ման
վրա
յ պիտի պա յքարին՝ նաՀ անգա յին
րնտրու
թեանց
առթիլ
որոնք աեղի պիտի ունենան
Հոկտ՛
7ին եւ \4ին,
1660
խոբՀբգականներ
րնտրելռւ Հա՛–
մ ա,
աՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(19)
Գրեց՝
գ–
ԵԻԱՆԳՈԻԼԵԱՆ
ԵՐՐՈՐԳ
ՄԱՄ
Մինչեւ
իսկ
նւայում
էի մամացոյցին,
թ է ե ւ
ինձ Համար
միեւնոյն
էբ թէ մամր քանիսն
է : Ան–^
սաՀմ ան ցանկութիւն
ունէի
քնել աաքոլկվերմ
ակի
տակ
: Երկրորգ
գի՛չեբն էբ , որ առանց ապաստա
նի էի ու քանի տ յգպիսի
գիչե րներ
ունէի
առաքս
յառաքիկա
յին :
Մէկուկէս
մամ մնացի
այղտեզ
:
Աարմինս
տաքացաւ
, յիչեց
ի > որ ա յսօր կարող
էր նամակ
եկած
լթ-ել
«Իհիչէ՝» Առեւտրական
Տան
կողմից
;
Գնացի
փոզոց
Տէ.
/\ոէյք6
է^ՇՏ յ
^1էՏ ,
իմ պանւղոկս
յ
Պ՚սնէւլոկի
տիրուՀին
, առանց
ուչաղբութիւն
գար–
ձնելու
իմ արտաքինի
վբայ
, երեւի
ոչինչ
կարող
է ր նրանէ ղարմ ացնւել , տուաւ
ինձ երկու
նամ ակ ;
Ոնւծացի ոլբախոլթիւնւից
, սակայն կարճ տեւեց .
յուսախաբութիւնր
կատարեալ
է ր :
Նամակնեբից
՚^ԷԿԲ գրել էբ էչվ"՚"՚ե
Ր՚\
միւսր մայրս՝
Ո՚ուսաս–
աանից
:
ՇնռբՀակալոլթիւնւս
յայանելռվ
իքայ
փողոց,
գողգոզալով
բացի
մա յրիկիս
նամակր։
հ)աբղ, ան
պաճոյճ խօսքեր : Նա չի գիտեր,
որ ես, իր զա -
ւ֊ակբ սովի ճիրաններում
եմ :
«ԽՈՒՄԲ ԽՈՒՄԲ ԳՆԳԱԿԱՀԱՐՈՒԵՑԱՆ
»
Աա–
նան
Մենտէրէս
բուռն
ճառ
մր խօսեցաւ
Հալքի
վարիչներուն
, եւ մանաւանգ
իսմէթ
ինէօնիւի
գէմ : կ՝ամփոփենք
Հիմնական
մ ասերր
•
ինէօնիւ
կր քանա յ նսեմ ացնել կառավարու
-
թիւնր
եւ այնպէս
մբ ցոյց տալ
թէ
մ
՛ենք կր գոր
ծենք առանց
տեղեկութիւն
աալոլ Ազգ՛
Ժոզովփն
եւ առանց անոր որոչումներուն
ենթարկուելու
:
Այն
ինէօնիւն
^ որ իր ամբողք քաղաքական
կեանքի
լնթացքին
Ազղ* մողովր
չաՀաղործեց
իր կաձ՚ա
-
յական
անձնական
գո րծե րուն եւ
որռ չումնե
րռւն
Համ աբ եւ
ձ՛ի չա աբՀամ արՀեց
ղա յն , Հիմ ա
ելեր
է Ազգ • մողովփ պաչտպան
կանգնիլ
:
Բախտին
տարօբինակ
Հեգնութեան
նայեցէք
:
ինէօնիւ
ինչպէ՞ս
կր մոռնայ
որ իր օրով
Հայ–
րենակիցնւեր
խումր
խումբ
գԼղակա
Հարո ւեցան
ա–
ռանց Հարցաքննուելու
կամ գատուելոլ,
իր րնգ–
ղիմ ագիրներ ր ղատ աբանն եր ու
մ էք խո չտ անղո
ւե
ցան առանց պատճառ
ի , մ եր կուսակցութեան
ղէմ
անՀամ ար նա խաաինքնեբ
եղան
, մեբ
լնկեբներր
բանտեբ ր քա չկռտ
ո
ւե ց ան : Ի՛՛՛նչպէս
եւ ի նչ երե —
սով
Հիմա կբ
ճառէ
կողմնակալութեան,
ճնչումի
կեղեքումներու
մասին։
Ի՞նչպէս
առանց
վւաստի
այսպիսի
վերագրումներ
կ^րնէ մեղփ գէմ
, երբ
ու–
^Ի քաղաքական
մեղապարտ
անցեալ
մր, ^այրե
-
նակիցնե
բու ազատութեան
տեսակէտով
: Բանի
որ
անղօր է ո րեւէ փաստ
յիչելու
, ուրեմն
զրպարտիչ
մրն
է։ իրենք
են
ռր ամէն օր
մողովուբգբ
կբ
գրգռեն
եւ կր թունաւորեն
, սուտեր
ԴԼ"բեէով
թե բթերու
ել
զո րծակա լութեանց
մ իքոցաւ :
Ալ
ղղո լեց
անք ղանոնք
Հեբքելէ
:
իսմէթ
ինէօնիւ
իր
ամ
՛բողք կեանքի
^թացքին
նեյւկա յացուց
ի չբ
Հանղիսա ցաւ
մ ենա տիրա կան
վարչաձեւի
մր, Գեմոկ՛
մուխթաբ
մբ
պաչտօնանկ
լնելու
Համ ա ր Հ ինգ անգամ
լնտրութեան
Հրամ ան
տուաւ,
Հեգնեց
Հայրենակիցներու
քու
էն ել )946ի
երեսփ . լնտրութեանց
մ էք քազաքական
ծանօթ
կեգծարա
րութիւնբ
կազմ ակե րպո
ղնե րոլ ղեկտվա՝–
րր եղաւ, առանց Հանրապեաութեան
նաիսագաՀ
լնտ
բո ւե լո
լ
, չո բս տարի չարունակ
բոնա
գրաւեց
նա խագաՀ
ի աթոռր ; Աւ երբ Հիմա մեր գէմ՛
կ՚ելլէ
իբր
պա չտ պան րնտրական
կամ քազաքական
ա
-
զատութեան
, Հսկայ Հակասութեան
մբ
մ էք կ ի յ–
•նա
յ
: ինք բնաւ չՀալատաց
թուրք
ազգին
,
եւ
ով
որ
իրմ է ղատ տարբեր
մա րգոլ
Համա կրո
ւթիւն
ց՚՚՚յց տուաւ,
ինքէօնիւի
կոզմէ, նկատոլեցսքքլ
սռբի–^
մար մբ։ Իր անձր, անցեալր,
քստ զաքա կանո ւթիւե ր
եւ
վարչաձեւր
ծանօթ
են բոլորին,
Հետեւարար
չի
կբնար
խօսիլ
թուրք
ազգին լնտրական
կամքին
վբայ
:
է բ զ ր ո ւ մ , 10
Աեպտ՛
կիւմիւչՀանէի
Պայ
֊
պուբթ
գաւառին
մ էք կուսա կութեանց
կաղմ ակեր
պած
մ իթինկներր
վւո
թո
րկալից
եզան : Գեմոկ
-
բատնեբր
անրնգՀատ
Հալքր
կ*ո բակեն
Ա
ոսկոլա
յի
ծախուած
մաբղիկ
: Ասոր ՛իբա յ քաղաքասլետ
Նէ–
ճաթի
Ալփ «անկցին
ա յսպէս
իսօս ո ղնե րր» , բացա
գանչեց : Գեմոկրատ
Զէքի
Գա չա ր «անկցի
ձեբ
պետր
՛էով
պատասիսանեց
• Զէքին
լռեցնելու
փոբձ
րբին
ել իրարանցում
մր
սկսալ
: Ո սափ կան
ութիւ
նր
եկաւ
եւ
ի վերքո
յ քաղաքապետր
ւլաաարան
յանձնուեցաւ
, կռիւի
մթնոլորտ
մր
սւոեղծ"ւեցաւ
եւ տեզ տեղ
լնղՀարումներ
եղան
,Գեմոկրատթեկ–
նւածոլ ԱՀմէա
Բէմալ Վարրնճա
բուռն
ճառ
մրխօ–
սեցաւ
ու րսալ
•
Եթէ
Հալքբ
ղործի
ղլո՚՚խ
ՐԱ"՚Ր1
Բորէա
զինուոր
չէր ղրկեր
,
"Ր
"Վ՛^
ետեւ Ո՛՛՛ւսե բուն
ղէմ
յանզիման
կռուելէ
կբ վախնան
: Աստուած
Գե -
մ ոկրաւոնե րր բերաւ
ազգին
ղլուխբ
, որպէսղփ
ա–
նիկա
վ՚րկուի
սատանայինւ պատոլՀա
սներէն
:
Ուբիչ ճառախօս
մրն ալ նո
յԼ
նիւթին– անգրա
գառնալով
րսալ
:
Հալջի
մէկ
ե րեսփո խանր
Բորէայի
մէք մեռնւող
՚լինոլորբ
նաՀատակ
չի նբ–
կաաեբ • րնկե լներ
, ա յս
մ արգր Ա ո ս կո ւա յի
բեր–
նւո՚ի կր խօսի՛
անոր մաՀմեաականո
ւթենէն
ալ կր
կասկած
ք՛մ : Աստուծոյ
անէծքր
էիր ան : Իսկ
Հաղգր
ԱաՀիբ կտրուկ
եւ պատկերալից
յայտարարութիւն
մ ր րրալ ՚
Եթէ
կ^ուղէք անՀատներու
անունով Անգա
րա յի
մ էք չինել
ափա
բթրմ աններ
, խանւեր , չուկա–
ներ ,\ թաւլամ ասե բ , ձեր քուէն
Հա լքին
տուէք,իսկ
եթէ^ ձեր ղալաո
ին Համ աբ
կ՚ուզէք
քուր , ելեկ
-
տբականւութիւն
, ղպրոց ել չինարարոլթիւնւ
, մեղի
տուէք ։
Գեմոկրատ
ճէվ՚ոէթ
Պայպօրտ
յայտարարեց
•
Հալքի
օրերուն
այս երկիբբ
ինչեր
չտեսաւ՛
գինով
ներքին գործոց նախարար
մր եկաւ,
«թիւր–
ւղէ»նե ր բ քանգել
տուալ
եւ մեր կրօնական
գործե
րուն միքամտեց
ել մտաւ Աստուծոյ
եւ մեր
միքեւ։
Անոնց քուէ մի տաք
:
ՀԱՅԵՐԸ
ՒԱԲԷՆՏԷՐՈՒՆՒ
ՄհՋ
Վ
.1.
լաթիո I (Պ"լի")
թաղ ՚ իսռրՀոլբղի
անւղամ՛»
ներէն
Պ՛ ՎաՀրամ
Պալթա յեան վերքեբս
իսքէն, -
տ է բուն
Հանղ իպած ԲԱալով
, Հէտեւեալ
տեղեկոլ–
թիւննեբբ
Հաղռրղած
է «ժամանակ^ի
(|2
Աեպ
-
տեմրեբ) .
Տեղւո
յն
ե կեղեցին
պա ր պո ւե լո վ
յանձն ուեր
է Համայնքին
եւ Թաղ՛
ԽորՀրղոյ ատենւապետ
Հա—
ճի
էելոն
ու ատենւաղպիր
Պ՛ Հրանւա անձամբ
կբ
Հ սկեն անՀրամե չա
Հիմնական
ն ո րողո ւթե անց
է
Վե րնա տ ո ւն ր քակե լով , առտստազնե րբ պիտի
նո
րո գութէ
, իսկ ա յս չա րթու
նոր խո րան
մ ր պիտի
շինուի
I
Թաղ՛
ԽոբՀուբղ֊ին
արամւսզբուած
է նւաեւ
եկեզեցւոյ
քովի
աւլւլաւղատկանւ
զետինւր ,
որունւ
վձ՚՚ո
յ վաճԼառէէէտան
շէնք
մ ր շին։ ած
են իսկո յն ,
։ւբ տարեկան
1800
ոսկի
էէ
/իաի աւէլաՀովէ
իբենւց :
Խան։ ութին
չինէ ութեան
ծախսուած
է
4500
ոսկիի՛
։Տ։՚՝սէ
գդէ.մար մբ : Թ՛ող • ԽոբՀուրլլ
ր այ մմ
3֊––4000
։։սկի
ունի
արամա։լրելի
, եկե ւլեցւո յ
Հիմ՚նէական,
նէո բ։ւ ղութեան
Հ ամ աբ : Շէնքր
ամբուլքոլթե
ալք
ր
իւղաներկ
սլիտի
րլլ՛"յ
• Պատրաստ
ղումարր
ան
—
բաւական
րլլալուն
, Թաղ
՚ Խ որՀուբղր
կր յուսա
յ
Հանգանակռ
ւթե
ա։ք
բ ։։ւ ն ուէ րնե բուի բաց բ
ւլ ոցել
է
Նո ր ո գո
լթ
իւննե րր լրանա լուն։ պէս
իսկէնտէ
բուն
պիտի
Հ բաւի բուի Վաքրֆ
գիւզի
քաՀանան
,
ռր
տեգւո
յն վրայ պիտի ճչգէ թէ
ին։ չ
գռ յքեբ
եւ
սսլա սներ ան Հ րսէմեչտ
ենւ եկեղեց
իին
Համ ար : Ալս
մասին
յետոյ
ղիմում
սլիտի կատարուի
Պատրիար
քաբան
, նոյն աաեն խնգրե լով Ա . Պատրիարքէն
,
ո րսլէս ղի Տաճարին
օծմ ան Համ ս։ ր
եպիսկոպոս
մ ր ղբկէ
, ղոՀացում
աա
լով Հաւատացեա
լ մոզո
-
վ։։ւրղին
:
Գրում
է ր իր թշուառռւթեան
մ ասին
, սակա
յն
վէափկանկտա։։ւթեաէքր
, որպէսզի
չտխրեցնէ
զիս -
Օգնութիւն։
խնգրում
էր– Իր խնգրանքի
մէք իսկ
Հեզ
էր :
« Միրելի զաւակս
, գրում
էբ ,
ռւզարկիր
ինչ որ կարող ես եւ ինչքան որ կարող ես : Հաւա՛
տա
, ո բ միա յն մէկ ձեռք փոխնո րգ
ունիմ
ել ա
յն
էլ ես, քո մայրր։
Յիչում
ես ինչքան
լեցուն
էր
իր տունր : Աակայն
եթէ
չես կաբող
, մի վչտա
-
նար,
գոլ
եւլիբ առողք,
քե։լ նայիր,
ի՛՛ոկ ես
մի
կերպ՛
՚ ՚ մի կերպ կ՚ապրիմ
; Համբերիր
եւ
մի
յուսաՀա
աիր
,
յուսաՀ ատո
ւթիւնբ
մաՀացու
մեղք
է»:
Շ ա բւհա կո ւթե ան մէք յայանում
էր է ^է
^ ՛Լ —
բա յրս
՛՛ղք է ել ցանկանում
է Փարիզ
գա
լ , խնգ
րում է նախօրօք պատրաստե
լ որեւէ
ա շփւատանք
իրեն Համար :
ՕՀ , անուշիկ
մայբիկս
, սովորեցուր
ինձ, թէ
ինչպէս
կարողանամ
սրտապնղել
ինձ ,
որտեղից
ստանամ
աւմ, կորով։
Գիտես արգեօ ք թէ ես զի–
չերելու
տեզ չունեմ,
անօթի
եմ եւ
Հիլանգ։
Մայրիկ
քան, գոլ եբրեք
այգ
րանին չե
։է
Հա
ւատայ
եւ կարծում
ես որ եթէ ապրում
եմ Փայ։ի–
զում,
ուրեմն
լաւ եմ տպբռւէք : ինչ վե րարե բում
է
եւլբօրս
, թող Հանգիստ
նստի
իր տեզր
,
այստեւլ
նա ոչինչ
ունի անելիք,
բացի սայլակով
ածուխ
կրե լուց
, կամ
օթոյի կառավար
լինւելուց
,
իոկ
գրա
Համաբ
Փարիղ
ղալ չարմի : Անացէք
ձեր
տներր այնտեղ– • • տոլնէր. ՚ • Գուք չգիտէք
, ինչ -
վ։ան երքանիկ
էք ա յն։ տեղա ց ինե
րէլ ՚ • • Ես թափա
-
ռոլմ եմ փոզ։։ ց ում
, գոզալով
, ծնօտս
կսլկսլացնե–
լով,
վերյիչում
մեր երքանւիկ
րնտանիքր։
Հիմա
նա ցրուած
է , թափառական
• • •
Յիչոզութիւններբ
մեր տան
մասին
որոչ թե -
թեւոլթիւն
տուին
ինձ, իսկ մայրիկիս
«մի վՀա–
տիր՚ֆր
յո յս ապրելու %
Յիչեցի
միւս նամակր։
Նախօրօք գիտէի,
որ
յիչեցնում
է Իչխանէ Բ ՚ իր ստանալիքի
մասին
:
Նա ա յսլանում
է բ , որ գագա րեց բել
եմ ա յցե
լու
-
թիւններս
իբենց,
երեւի
չնչին պարաքի
Համար
,
ի։նգր։։ւէք՛ է երրեք
չյիչել
այղ մասին
ել Հրաւի -
րում է շաբաթ
երեկոյ
անցնիլ իրենց միա։էին
լնթ–
րելու : Պիտի
լինին
ուբիչ
Հիւրեր
եւ
ենւթաղրում
է, ոբ մամանակր
ախուր պիտի
չլինի ինձ
Համար։
ՕՀ
1
թեւլճ իմ իչխան
, ինչքան
ուչացել
ես ,
պէէոք չունիմ
քո ճաշին եւ
Հ իւրե րի
, օ նրանք
կբ
պմզան
ինձանից տեսնելով
իմ տեսքր : Այո , առաք
ես կալ։ո։լանու։ք
էի զուարթ
լինել
, ա յռ ,
րա
յց
Հիմա . ՚ . Բայց շաբաթր
արւլէն
անցել է ՚ • • Պէաք
էր առաք Հրաւիրել,
իշխան
իսկ Հիմա.՛. Օ՛՛Հ Հի
մա, ես իմ մօր «մի վՀատիր՝»բ
ունիմ :
«Զկայ
այնպիսի վիճակ,
"րից
անկարելի
լինի գուբս
չգա
լ» ՛Որի՛՝՛ Համ աբ են յօրինուած
ա
յս
խօսքերր
, երեւի
ինձ Համ
ար
: Անչոլշտ
որեւէ
ելք
պիտի
լինի,
Փարիղում
ղեռ մարգ չի մեռել
քաղ–
ցից
) թերեւս
միայն
ձմեռր
, ապաստանա բան չո ւնե–
ցող
ծերուններր
, այն է լ ոչ քաղցից
, այլ ցոլր
-
տից
, սառած
կամուրքներ
ի տակ
:
Ես ծերուկ
չեմ եւ Հիմա ձմեռ էլ
չէ :
Այգ
քհուսաստտնում
էբ , որ անօթութիւնից
մա
յրեբբ
ամբոզք աշխարՀի
առքեւ
ռւտռւմ
էին իրենւց երե -
խանե բին,
իսկ այստեղ
անկարելի
է,
այստեւլ
թոյլ
չեն տայ
:
է
Fonds A.R.A.M
