ՆԻԿՈԼ ԱՂԲՍւԼեԱն
(ՄԱՀՈՒԱՆ
Գ • ՏԱՐԵԼՒՑՒՆ
ԱՌԹԻՒ)
Զ՛՛ր՛՛ աարի
ան՛քաւ ա
յն
չարա րաս
աի1լ
օրէն ,
երր
Պէյրութի
Հայութիւնր
ուսամբարձ,
իր
Վերքին
Հանգսաարանր
կ՝առաքնորգէր
Հ՚սյ
Հան ֊
ճարի
ապնուագռյն
զաւակներէն
մէկր
Ն •
Աղբ՚"Լ՜
եանր , որ յսւեչի քան յիսուն
աարի
, իրրեւ
ԳՐ^Է
եւ զազափար
ի սսլասաւո
բ՝ իբ կա ր ո զո ւթ իւննե ր ր
ի ս սլ
"1
II գրած՜ էր իր մոզոփոլրգին
:
Հայութեան
խոնարՀ
իսալի
զաւակ՝՛
՚ " յ գ Վր՜
ճակր
իր ձ՛իս ու արիւեոՎ
խորասլէս
ապրած
Ն •
Աւլբալե ան
իր կեանքին
մխնչեւ
վեբքփն
վայրկեա
նր գործեց սւ տ ա ՛ւա պե ց ա լ ա յգ խոնարՀ
խաւին
Հ՛ս ձ՛ար %
Աւելփ քանյիսուն
աարի
,անրնգՀատ
, փոթոր՛
կ՚"լից
կեանք
մր
ե՛լաւ
իրենր,
երկրէ
երկիր թա -
ւիաո-եցալ
յա։նուն
ձ՚տաւոբ
լ ո յ " ի, չրէեցաւ Հայ
զ իւզե
րն ու քազա քներր
մ ա.ա լւ՝. ր եւ գագափա
բա -
կան
քա րոզչութեան
Համ ար , յիսոք.ն աարի
զոՀա
րե րեց
սեբո ւնգնե բու
գաս
՛ո իար ակո
ւթե ան եւ Հ՛" յ
մչակսյթի
սլեզումին՛ ;
Ապրեցաւ
կամովին
ձ՚աաւորականի
անձուկ
էլեանքբ,
ապրեցաւ
յեգա՚իոխակաև
պայքարի
ամ—
բոզք թափր
• ենթարկուեցաւ
մեր
երկիրր
ալեկո -
ծոզ
վեբիվայբումնե
բուն եւ
մ ասն ակից
եզաւ
յս՛ զԲ անէակի
չան թ աՀ ա ր ի չ Հարուածներուն
•
եզաւ
Անկաիս
Հա յասաանի
քաղաքացի •
բարձրացաւ
ազքաէոիկ
խրճիթէն
մ ինչեւ
իսո բՀ րգա
րան եւ յե
տոյ՝
գարձեալ
ւիե բ իվա
յ րո ւմն ե ր ով լեցուն
կեանքի
մ ր
յո րձանքնե
րունւ
մ էք :
իր
կեանքին
՛իե լ՛քին
աասնրոլթր
տարիներր
ան ցուց
Լիբանանէի
մ էք , ուրղինքր
չճանչցոզ
Հա
յ
մր չկար ; *)–պբոցակս։՚1ւ
ամրի՚՚ննեբէն
,
Հանրային
բեմերէն
, մամուլի
էքերէն
նոյն իսկ
ամ-աււնային
ղ իւղական
թափա
էւո ւմն երու
բնթացքին
, տասնր -
ութ
էոսէրի անւրնգՀատ
իսօսեցաւ
, քարողեց
:
Նեբ -
կս՛ յո՛ ցուց
իր բաղմ աՀարիւր ա չա կե րտնե րո ւնէ եւ
րաւլմաՀաղար
ունկնղիր
Հասարակութեան
Հայ
ա բմէքէէե ր ր • ղեզուն
աոաաոլթեամր
,
անսովոր
Հրաոլոյբով
> եզական
տաղանգով
րաչփաեց
ղէ^քՐ
լսէէէթէեբուն
այն ամէնր
ինչ որ իր ալեկոծ
կեանքի
լնթացքին
, նւերւլօբ ճիւլով
, անբաւ
տքնութեամր
ամբարած
էր Հայոց
անցեալէն եւ ներկայէն
իբ ֊
րեւ
ւլիտոլթիէւն
, իբբեւ
գրականութիւն
, պատմոլ–
թիւն ու արուեսա՝
իբրեւ
Հայոց
մչակոյթ :
Եւ բոլոբ
անոնք , որոնք
իբ ունկնգիրնեբր
ե -
զան եւ մօաէն
ճանչցան
ղինքր՝
եղան
որքան
պատ կաո
ալ
մր իր տաղանգին
, նա յնքան
Հ իացող
ձ՛բ՝ պաբւլոլթեան
մէք եզական
իր առօբեայ
կեան–
քին :
Գաչնակցական
եւ
այղ պատճառով
մողո՚իուր–
ղի մարգ էր Ն՛ Աղրալեան
բառին
ամենալայն
ա—
IIIII
մ ով
, որու
անձն՛ա
կան
ու
մ տաւոր
արմանիք -
ներր սակայն
միայն
իր կուսակցութեան
յատուկ
չեղան • անո բ ա յղ արմանիքներր
գուբս
Գ՛"
լով
իր պատկանած
կուսակցութեան
սաՀմ աննե րէն
՚լարձած
էին ՀամաՀա յկական
, նուաճելով
ռամ -
կավա բ ինւ , Հնչակեանին
ու
Համ ա յնավա
րին
,
էո՛֊ ՜
սաւո րչա կանին , բողոքականին
ու կաթո
լիկի^
սիրտերր
անոնց յարկերէն
ներս
մ իեւնո
յն յար -
ղանքի
մթնոլորտր
ստե՚լծելոլ
Համար իբ անձին
ու ղործին
չուրք : Ա՚ոոր ապացո
յցն էր իր գագա–
՛լին Հետեւող
ծովածաւա
լ բազմ ո ւթեան
մ էք բոլո ր
կուսակցռւթիէՖն
երուն ել
գա
լան ութ իւններ
ո՛ն
պատկանոզ
ս ՛լա կի րն ե ր ո ւն
նե բկա
յութէւնր
:
Ն • Աղրալեան
անձնուրաց
այն
քի թ՛ րէն
մէկն
էբ է որ Հետամուտ
չեզալ ոչ անձնական
փառքի եւ
ոչ էսնՀատական
բարեկեցութեան
: Ան այն վան -
ձինք նուիրեալք
»ներէն էր, որ գիտցաւ
անձնա -
կանր ստոբագասել
Հանրայինին
եւ
Հանրային
րարեկեցոլթեան
մէք
որոնել
անձնական
եր քան -
կութիւնր։
(ձՆախ
քաղաքացի
ել ապա
պոէտ» ,
ինչպէս կր գաւանւէ բ էնք • եւ ա յգ պատգամ
բ ւա՛ւ—
// ւս ւյի
ւլււ
բծաւլբե
լո վ, սլատանութեան
թարմ տա -
րիքէն
մ ինւչեւ յոգնասպառ
ծե րութիւն
ր կր ւլատ–
ուէր
Հայ
մ աաւո րականութեան
այն ղասէն
, ռբ իր
պատեանւին
մ էք ամ վափոլած
, Հանրա
յին
ցաւին
անտարբեր
, մեկուսի
կեանքով
կ^ասլբէր։
Գաղափարական
ամ բողք դպբոց
մբն էբ
Ն ՚
Աղրալեան եւ բարո յա կան
ամ բո՚լք
վարդապետու—
թիւն
մր։ Առաքեալ
մր, բու մտքին
մէք Հայ
Հանճարր
իր ա լլն ոլա դոյն
ճառագայթումր
եւ Հ ռ–
՛լիին
մէք
Հայ Հաւաաքբ
իր արմանաւոր
էր"ԳԸ
գտած էր :
Թէեւ
նոբ մաւԲանակներռլ
ծնունդ
,սակս՛յն
իր
՚լազավէաբներով
Հին
ու
ազատ
Հայոլ
տիպարն էր
ան
ապրումի
խորութեամ
ր,
ղղացում
ի վեՀու -
թեամբ եւ աղատ
ապրե լու
գիտակց
ո ւթե ամ բ :
Հին
ու
ա՚լատ
Հայու
արիւնր
սեբունգներոլ
ւ;ծով
գրած էբ իբ աւլնոլական
ղրոչմր
իր անձին
էիրայ,
քնարական
կչոո
յ թ բ
անո ր խօսքին՝
րազմ ա
թիլն՛
նեբ կախարղելոլ
րնգունակ։
Անսովոր
խռրութիլ–
նւ րն ու պէ սպի սութ իւնր
իր
մ տածում
ին՝
իմ աստա՛
սիրական
չունչով
թաթաւուն՝
բրած էր
դէնքբ
Հայ
մ
տալո
բականութեանէ
ամ էնէն
ներՀուն
է
ի"Րղդաց
զէ՛նքերէն
մէկր :
՝Րէ
չեր
ապրած
ե՛հ
Հա
յոց
անցեա
լր
ա
յնքան
Որոէ
քւաՎաք պիտի 1ւիԱ(ւհի(1
ԱաՓպԱաքաԹը
.
Եբբեմնի
չէնչող,
այմմ ամա յացած
եւ աւե -
բակ դարձած
մ՛եր անմ
ո ռան
ալի
Հա յրենիքին վաս
սլուրականի
մ էք
Համ ալսարան
մ ր Հիմնելու
լուրր
ծիծաղբ
չարմեց
Հայերուս ;
Համ ա լսա
րան
կր րացուի
Հոն՝ ուր կան պաա
բաստուած
ուսանո՚լնեբ։
Ա իամ տութիւն
պիտի
րլլար կարծե
լ թէ Արեւելեան
նաՀ անղնե բու
մէք
այս կարգի
ուսանողութիւն
կրնա յ գտնուիլ, ա —
ձ ենավէոքր
թիլով
իսկ :
Թեթեւ
ակնարկ
մրմ
եր
օրերուն
վասպուրա
կանի
ձ՛էք ապրող
թուրք
ել քիւրտ
րնակչութեան
ձ՛տաւոր ու րարո յական վիճակին
վրա
յ
մ եծապէս
պիտի նպաստէ ր ապացուցանելու
ա յս
իրողու -
թիւնր :
Թուրքեր
, թիլով
մօտ
18.000
, որոնք կամ ա -
խումր
կ՝ ապր
էին ե՜րեք կեզրոննե
բու
մ էք , քա
ղաք՝ Արտամետ
ել Արճէչ
, իրրեւ միակ կբր ՜
թական վառաբան
աեղ էոեզ ունէին
պարզ
Հմէք ՚
թէոլ»նւեր
(ղպրոց) ; Այս կրթարանր
խ՚՚ւց
մլ^ւ էբէ
կամ ղաս արան
մ բ,
իրենց
ազօթատեգինե
բուն՛
կից
, ուր ծալապատիկ
նստած
քանի մր տասնեակ
էէլատանէիներ , մ օէէա յի
մ ր ճպոտին տակ , կր
սո
բ–
վէ ին Գուրանր
կա րդա
լ , մ ինչե ւ ղ ե տ էն
ծռե
լով
անղագար
ել չտկուելով,
ոլ իսլացնող պոռչտու -
Ք՛՛՛է
լեցնելուէ չբքսէսլատր
ւ
Բէ՛չ
՛քրն ՛ոլ Հաչիւ
րհել,
պա րղ Հանում
, ղումար
ել բազմապատկու
—
թիւնէ
;
ճՈաբձբՏէ
կա բղե բուն
մ էք՝
Օսմ՛
տնւեան
« փ ՛ո տ ի չաՀնե րո
լ
»
էէլատմ ութէււն : Ա իւս առար -
կանւե րբ Հ^սատանա յի ուսմ ունւք» կր Համ ա ր ո ւէ ին :
՝1՚Աէղսւքր ռւնւէր
5 - 6
^մէքթէպ»
:
Այւլեստա–
նէէն
քՍս՚չ
-
Փո՚լ՚՚ցի
սլո էլաո է՛է
յււ
վ քաւլաքամէք
է՚^՚ո՚Լ
Հա յրենւակիցնե
ր չեն՛ մ ոռցած
անչուչտ
Հայկա վան
քի չրքակայ
վմէքէմէպբ»,
որու առքեւէն
անցած
ատեն կբ խցէին
ականներր
յ
Զոբս Հազա բ բնակիչ
ունե ցող Արտամետ ա —
լանր
ունէր մէկ ^մէքթէպ»
, ձմեոր
60,
է՛ոկ ՛լա -
ր՚ււնէր եւ աչունր՝
25
30
աչակերտով :
Մէկ
« մէքթէէէլ » ալ
Հաչուելով
աւելի
սակա -
լաթ
էււ բնա կէէչ
ունեց
ո՛լ Արճէչ
աւան
ի մ էք , Թուր–
քերր կ՝ ո ւն։ են ա յէէն առ
առաւելն
7
8
գպր"ց
է
500
600
աչակերտով
: Բէէւրտերր չատ աւելի մեծ
թիլ
մ ր կր կաէլւքէ էն , ցրուած
վասպուրականի
Ա՛մ բողք տարածութեան
վրա
յ , Հա յկական
գիւղե
րէն
Հեռու
Համախէււմբ
, կամ անոնց քովեբր ա–
՚ւ անւձէն
ղիլզե ր կազմ ած
• տեղ աե զ ալ
Հա
յեբոլ\
Հետ խառն՝
մ իեւնո
յն
ղիւղին
մէք :
.
՝Բէււրտ ել ղպրո՞՛ց : Հաւատալո՛՛ւ
բան է է Լ ա լ \
ճան չցած
գալս։ ոնե բուս
մ էք ,
Հայոց
Ջոր , ՜Գա—^ւ
ւաչ, Աոկս, կաբճկանէ , կարկառ
, տեսայ
Հմէք–;
թէսլ»
մբ, բացուած
վեբքէէն տարէներ
, Ռչտուն
-
եաց գաւառի
կեգրոնր
մ օտ
ՅՕՕՕ
քիւրտ
Բ^"՚Է.Ի
Լ
ունեցող
, մեր պատմ ական Ոստանի
մ էք : Աչա -
կերէոներոլ
թիւր
4 0 ^
ԼԷ Բ անցնե բ : Թերեւս
մէկ
մէկ
Հատ ալ կրնտր գո յութիւն
ունենալ Պաչգա -
լէէ՛ եւ Շատախէ։
մէք :
\909ին,
Օսմ. ԱաՀմանադրոլթենէն
մէկ տա–
րի վերք,
իսլամ
ղսլրոցնեբոլ
ւէիճակր
Ընելու
Հա
մար, Պոլսէն վան զրկուած
պաչտօնեայ
մր, Հա -
յաղղի
, Անառն էֆէնտի
, Արտէսմ ետ ալ
Հ անգիպե–
ցալ : Հրաւ իրե ց է՛նք
Հ ա յկական
թաղր
, եւ առաք -
նոբղ եց ինք
ձ՛
եբ բարձ
բագիր
, արդիական
գպրո -
ցր,
շինուած
1 898/՛^՛ ,
փոխարինելու
Համար
1896^
գէպքերու
ատեն
Հրկիէլոլած
Գպրոցր
է
Հարիւր
ե —
րեսուն
երկսեռ
աշակերտներ
ղրասեղաննեբու
առ
քեւ։ Երեք ուսուց ի չ
ուսուցչռւՀի
:
Բոէէն
ալ
Համեստ գրագա
րան
րեթերցարան
մր
300
Հա—
տոր բնտիբ
ղբքերուէ : Աեղանին
վրայ՝
Ազա՚սլսւ
-
մարա , Դրօշակ , Աղդակ , Աշխաաանք , ՀորիդոՑ ,
իիւէ^անդիոն, Աս^նկումէի է ֆ ք ե ա ր
եւայ^: Ե՛–
լնթերցասէր
խում բ
մ ր գիւղացիներու
լո-իկ
մլէն–
ՏԻԿ
րնթերցանութեամբ
զբաղած է
Հէւանալով
ա յս տեսարանի
վրա
յ՝
Հայաղգի
^՚նիչբ
բացաղս/նչեց
•
% Ապրիք
Գ"՚–Ք է ապրի մեբ
մողոէէուրզբ։
Ապաղան
մերն է»։ Եւ քզուտ
ձեռքր
ուզզելռվ
դէպի
ծո՚էափ
,
պտզալից
այգիներով
պարուբուած
, րնգարձակ
թրքական
թազբ՝
ւլոչեց
զայրացած •
^. ^ Զորս Հազար բնակիչ
եւ
40
աչակերտ
Գուրան
սոբ՚լելու
Համար : Ութ Հարիւր Հայ ել այս
՚լմայլելի
պատկերր։
ինչ ողորմելփ
Համեմ աաու -
թիւն։
Այցելեցի
էրզբու՚քէ,
Մուշփ, Պէթլիզփ
ե ւ
վանէ ղրեթէ
բոլոբ էսլամ գպբոցներր,
ել չտե -
սայ
մէկբ ոբ արգէական
կրթութէւն
տար։ Այս
վայրենէներր
կրթելու
Համար ծրագէր
մբ պէտի
ներկայացնեմ
կրթական
նա խ՛ո բա բո ւթեան » :
Հապա
է՚^նչ պէաէ րսէր ք^նէչր,
եթէ
էմանաբ
որ ,
3000
էսլամ բնակիչ
եւ մէայն
40
աչակերտ
ու.,
նեցող Ոստանէ մօտակայ
Հայկական
•Բաբագաչտ
գէւղբ,
15
20
րնտանէքէ բաղկացած
, կր պա -
Հէբ
ուսուցիչ
մր : Կամ Ոստանի
կից Արտօն լե -
րան ստռրռտր թառած
ԶարաՀան
Ա. Նչս^
վանքի
ուսումնասէր
վանաՀայբր
վանքի
մէկ
սենեակբ
ղպրոցի վերածած
էբ , ՚էանքի քովեբր
րոյն
դրած
^—% բնտանիքնեբոլ
մանուկներուն
գրել
կարգաք
սորվեցնելու
Համ աբ :
կրթական
քննիչ
Ահտոն
էֆէնտիի
այցելու -
թենէն
վերք՝
յիշատակութեան
արմանի
եբկոլ
րան տեսանք
միայն։
Առ՚սքինբ
վաբմտպետանռցի
մր (Տար իւլ Աուալլլիմին)
բացումն
էբ քազաքի
մէք,
մօտ
80
ուսանողներով,
որոնց մէք
կարեւոբ
թիլ
մր կր կազմէին
Հայերր :
Եբկրոբղր՝
թուրք
ազքիկներուն
՚էրել
կարգալ
սորվեցնելու
Համար բացուած
գասրեթացքն
էր ,
որ
զլուէս Հանուեցաւ
չնորՀիւ
Ամերիկացի
միսիո–
նա րուՀ ինե բու մչակած
րարեկամ ական յարաբե
-
րոլթեանէց՝
կուսակալ
Պէքիր Սամի
պէյի ազատա
միտ
քնտանիքի
Հետ, եւ անոլղւլակի
աքակցոլ -
թեամր
նոյնէ մ էւս էանա րուՀ ինե րռւ : Ա յս
դասբն
-
թացքին
գէմ , է։բու ա չակե բանե բու ^էւբ
ՀԷՐ
անցներ
20
25/՛,
մեծ ա,լմուկ
Հանեցէն
Վանէ
խաւարամէւ՛ո
թու րքե ր ր , որոնք աղքկս^ց գաս -
տէւարակոլթէլ
նր վկեավուրէ
գռբծ» կբ Համա
—
րէին։
ԱՀտ ամէնր՝ է^՛չ "բ ունէէն պետութեան ա —
պս՚ւէնւած
մեր նաէսկին ղրացիներր՝
իրրել
կրթա
կան վառարան :
Հետեւա՞նքր
.
Ան յատակ
տգիտութիւն եւ
թանձր խաւար : Թուրքերու
Հարիւրին
95/»
ե
Բիւրտերու
Հարիւրին
99/՛
անղրազէտ
: Պ՚ոտանւի -
ներր ստաՀակ
, թափառական
, գռզնւալու
ել ան
բարոյական
արարքներոլ
Հետամուտ։ Ոչ ոււքա -
նելու
, ոչ ալ արՀեստ
մ ր
սորվելու
փափաք :
(Վասպուրականի
մէք գմոլար
էր գտնել մէկ Հա^
աիկ իսլամ արՀեստաւոր)
:
Երիտասարգներր
է՚գիրչ-ւ ցոփակեաց
, անձ -
նատուր
յոռեղո
յն
մո լութեանց
,
Հա յուն գա՛^
քրտինքի վասաակր
յափշտակելու
դիւրին
եւ չա
Հաւէտ
արՀեսան
րնտրած
իրբեւ
ասպարէզ։
Եւ.
ամբոխ
մր մոլեռանգ,
ալաղա կարարոյ
,
արիւնա
ծարաւ,
ամէն տարիքէ, խռնուած
սրճարաններու,
ախոռներու
մէք, կամ վրաններու տակ՝ պատմե ֊
լու Համար Հգրռւագնեբ»
անզէն եւ անմեղ
Հայե -
բու
վրայ
իրենց կատարած
€քաքագործութիւննե–
րէն՝» , եւ վարձառոլթեան
գասեր տալու իրարու
է
Պէկեբ
, աղաներ
, արիւնտրրոլ
, ոճրադոբծ
I
Գլուխ
գլխի՝
Հտիէէանխանանեբոլ » մէք, ոճրային
նորա
նոր ծբաղիրներ
մշակելու
Համար։
Պաչտօնեաներ՝
կիսաղրաղէտ
, մեղկ, կւսչառակեր
, կեղեքիչ
։
Վաչխ առուներ՝
անխիղճ , տզրուկի
նման
–ա -
բիլն
ծծող :
•Բիչ մր պարկեչտնեթն
ալ , որոնց թէւբ մեծ չէբ ,
մսավաճառ
, խաչնաբած
, րանքարարռյծ
, ձիա
պան,
իչաւզս՚ն
, աղբ կրող
եւայէն։
Այս տեսակ
միքավայրի
մբ մէք էր ոբ կբ
տապկուէ
ինք :
Ցաքորզռվ՝
ակնարկ
մրն ալ Հայկական
կեան
քին էէրայ :
ղ ,
ՆԵՐԿԱՐԱՐԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՏԷԲ
ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՇԷԲ
/
€ 6 Ա 0֊ ԱԶ » Ը
էսոր
ոբքան Ն • Ազբա լե ան՛ : Հա յ՛՛ց անցեալր
, իր
էւմ ր՛՛՛լ ք չքե ղութեամբ
, անւ սւղառ
աւլբէււբ
մ լՈէ էր
իրեն Համար
էէբրէսզան ապրումներու,
էսոՀական
մտածումնե
ր՛էւ , խորաւլնէւնւ պր պաումնե
բու : Անց—
եալէէ այգ
լոյ՚ւնէ էր^ "ր կր լուսաւորէր
ներկայ
մ ութ
մամ անա էգերու
եբկնակամ արր եւ կ՛՛ամ բա–
պնգէր
ն՛էբ Հա
յոլ գո յութե
աձ կռոլաններբ :
Ա լնւոլՀ ետե
լ , որքան
Հ ամ եստ
ու պարզունակ
,
նոյնւքանէ էէեՀ էէԼ աւլնուական
, որքան խոն՛արՀ ռւ
ներալամ իտ , նայնէքան րմ բոստ
ե՜լ էւէէսրանուլ էր Ն •
Աղրա լեան : Ռամ իկին Հետ՝ ռամ իկ ու անոր
չափ
պարզակենցազ
, անո ր Հող երուն կա ր ե կի ց ու իբա–
ւունքնւեբուն քատաղով,
ղիտուններուն
մէք ղիտ -
նա կէէէն էր եւ անոնց չափյանդուգն
էւմ ացական
բաբձր
ո լո րտնե բր խ իզա էսե լո լ :
Իր անձին մէք կողք
Կ"ԳՔԻ քք ապրէին
զբ չէ
վաստակաւորն
ու Հանրա յին Գ" Ր^ է՛չր
է
յաճախ
մէկր
միւսին
յենարան
ու րեմ գառնալով։
Ա ւոա —
լ
ո
րւււ
կ
ա՛հ
մբ բարձբ առումով
եւ գոլծէւչ
մբ՝
բառին
ա՚լնուսէգոյն
իմաստով։
Մ՚՚՚րգ
մր, որուն
խօսքն
ու
՚ւ՚՚բծր
՚սնչվւէ։ թ
մ իութիէնէ
մ ր կբ կազմ էին
եւ.
ատուէ իսկ՝ խորապէս
սիրելի
կ՝րնւծայէէւն իր անձր
Հայու թեան՛ րոլ" ւ՛ խաւե բուն :
Զոբս տարի
էլ թ՛է ոչ եւս է իր անձր , անողոք
իրականռւ թեանւ
ւքր մ թռւթիւնր
ի զ՛". լ՛ կր վւորձէ
ծ ած կե լ էւր ն՛ս Հ ապե աական
գէմքբ
ապրէւզներու
տես
ոզո ւթեն; էնէ : Ան ցեզէն
քա ւիտենական
երախ ՜
աաւո բհե բէ նէ է եւ իր անո ւնւր անմ աՀա թեան
սաՀ՜
մանուած :
Ու իր մաՀէն
չորս տարէէ վերք, երբ այս տո -
ղերր կր յանձնեմ
թււլղթին՝
աչքերուս
դէմն է
Ն՛ Ա՚լբալեան
իմաստոլնի
իւր խոբաթափանւց
նայ
ուածքով,
իր պաակառազդոլ
կերպարանքով եւ
ականքնեբուս
մէք ղեռ կր զղամ իր մարգաբէա
՜
չանչ
խօսքերուն
արձագանզբ
։
, :
ՐԱՆԵԱն.
Fonds A.R.A.M
