ՕՐՈՒԱՆ ՀՈԳԵՐԸ եՒ ՄԵՐ ՄԱՄՈՒԼԸ
ԿՐԱԿԻՆ –^էՏ ԿԸ խԱՂԱն
Ա թ է նքի մեր պաշաօնակիցը,
Ազաա Ար
է ե -
տեւեալ լսււրհլպ1ածութիւնները կ ՚ ը ն է այս խւււրա<–է
ղըռվ |սմբս–գրակա1նի մը մէջ (28 Օգուււո–).—
, . .քքրեւանի վարիչներր
աչիարՀի
ամէնէն ալե
կոծ մէկ չրքանին
, վիճելու եւ իսօսելոլ
"՚֊րէչ
նիւթ
չղանւե լով
, Հա յասաանի
Համ ա յնավար
կու
սակցութեան
Հ՚եյ՚ղ
Համ ագում արին
օրակարգին
գլէսաւոր
թնգիր գարձո
լցե
ր եւ
որոչում
Հաներ
եհ՝
արեւմաաՀայ
լեզուն
նկաաելու
կ՛
Պոլսոյ
Հայերու բարբառ ;
Որոչման
լեզուագիտական
սլատճառներբ
մեզ
չեն չաՀագբգռեր : Եթէ Հայասաանի
մէք գիաոլ -
թիւնր
այսքան
իւեղճ ու բոպիկ է, վա՛՛յ մեբ մո -
զովո ւրգին :
ք^ա յց թնգիրր
ղիաէ։ լթ եան Հետ կապ
չունի ,
քանի որ վիճաբանութեան
չեն մասնակցած Ա -
ճառեաններր եւ Մանանղեաններր
, ինչպէս
ուրիչ
ակաէլեմ ականնե ր եւ լեղոլագէտներ
, որոնւց
Հեզի–
նակութեան
ել արմէքի
մասին Հիացումով կր թօ
սէր Երեւան : Ուբեմնէ , արեւմտեան
լեզուին
Հան -
ղէպ գիրք
^չգելու
Համար, փոիսանւակ
գիտուննե
րուն՝ քաէլաքական
գործիչներու
կարծիքին
գիմ–
ուած է ու երբ քաղաքազէտներբ
կբ
Հրաւիրուին՛
կարծիք
յայտնելու
զիաական
խնէղիբնէերու մա -
սին,
կրնաք երեւակայել
թէ ինչ ապուր կր պատ
րաստուի :
« Կ • Պոլսո
յ րարրառ՝»ին
իբրեւ
չինքնուրոյն
լեզու»
Հռչտկումր,
քլ"ա Հայաստանի
կոմկուսի
քաբաուղարին
, քաղաքական
ւԸէասակաբ նպատակ
կր Հետապնւլէ
. այսինքն՝
ստեզծել
երկու
Հայաս–
տաննեբ,
երկու
լեւլռւներ եւ Հակաւլրել
արեւմրտ–
եան
Հայերր
արեւելեան
Հայերուն :
Երբ աբեւէք տաՀ այե բէնր
իրրեւ
ինքնուրոյն
զրական
լեէլու ձեւաւո
րո ւե ցաւ եւ Համամողովրբ
-
էլական
ւլո րծ ածւէ ւթեամ
ր
Համ ամողովրզական
լե
ղուի իրաւունք ստացաւ
, Հտյ քաւլաքական
միտքր
զեռ
թռր քունի
մէք էր ու Հայաստան
իրեն Հա -
մաբ
մչոլչային
երազ էր :
Մեր
լեզուն
Համ ամողուիրղական
Հանզամ
անք
ստացած
պաՀուն
, Հայասաան
զսյռւթիւնւ
չունէր։
Այսօբ
ունէինք զայն ու ոչ մէկ Հայ չի մտածեր
աբզելք
բլլալ անոր զարղացման ու
յաո-աքւլիմռւ–
թեանւ։
Հայոլիմիւնր՝
իբրեւ ազգ՝ անար
Կ"ղք1՛^՛
կեցած է եւ ւլայն իր Հայրենիքր կր նկատէ : Ոչ մէկ
Հայոլ
մտքէն
կ՝ա՚ևցնի
երկու
Հայաստէսն
ստեղ -
ծել։
Աիայն
Համ ա յնւա վա րնե բր կրնան
նոյն անու
նով մէկէ աւելի
Հոէյրենիքներ
սաեղծել,
քաղաքա
կան Հաչիւներով :
... Աէւսկուայի
եբեւանեան
մ անկլաւիկնե
ր ր
պատաՀաբար չէ որ կր խօսին երկու Հայաստան -
նյիրու եւ երկու
լեղունւերու
մէսսին :
Իրենց
մ աքին
մ էք ծրագիր
մր ունին ,
որու
(ք^ոին տակաւին
չենէ խօսած,
քայց պիտի
խօսին
՚ յառաքիկա
յին : Մինչ այգ. Հայ մոզովուրգր
կբ
յա յտարա
ր է թէ մկկ Հայրենիք
ունի եւ Հայաս -
^անր կր ճանւչեա յ իբրեւ ա յգ :
^ Ո՛՛վ րսաւ՝ թէ արեւմաաՀայ
լեզուն կբ սլաՀ–
•ուի աբեւէք տեան
Հա յերր
աբեւե լեան
Հա յե բուն
Հակագ բե լու
Համ աբ :
Լւսւխ , ուրկէ"՛ վեբստին
րուսաւ
արեւմ
տաՀայ
եւ ա բ ե ւե լաՀ ա յ Հտ յեր
Հին րաց ատ րո ւթ իւն ր :
3
ի՜
սուն կամ Հարիւբ աարի առաք, աչխարՀաւլրա
—
կան ու նաեւ քաղաքական
նկատումնե բոէի^ այգ
րացաէէւ բո լթիւն։ ր րնւգՀ ան բա ց ած էր
է
Աովորաբար
կ^րսէինք՝
թրքաՀայ,
ռուսաՀայ
, պարսկաՀայ •
Երբ Հա յ մողովուբղր
իր անկախութեան
տէր
գարձաւ
վեբստին ու ստեղծեց
իր Հա
(բենիքբ
պատմ ական
Հ ո լլե լ։ ու. մէկ մ ասին վբա
յ ,
Հ . ^ ,
՚իաչԼ ակց
ութ իւնբ
Հա յերր
բամնող
սաՀմ անէներբ
վե րցուց եւ Հռչակեց
միացեալ
Հայասաան
ի եւ
մկկ
Հա յւււթեան
սկղրունքբ :
Ո՚ուսաՀայ եւ տաճկաՀայ
բառերր
մոռցուե -
ցան, ստեզծուեցաւ
մէկ Հայութիւն
, էիո լթ չէ թէ
սնոբ մէկ մասր խօսի սւբեւմտաՀայ
եւ ձվււս մասր
արե լելւսՀ ա յ լեղուն :
Արեւմ տաՀա յերէնր
ել
արեւե լաՀա յե բէնւ ր
էոտրբեբ
լեզունւեր
չեն։
Նոյնէ տրմաան
ունին,
նոյն
մողովուբղր
կբ նեբկսէյացնէեն,
ղրեթէ
նոյնւ քե -
րականւ էէէ կան։ օրէնէքներն
ունինւ, անէնէչան տարրե -
րութեամբ
: Արե
ւե լաՀա յե ր ր լաւ կր Հասկնան ու
կր կարղան
աբե ւմտաՀ ա յերէնր , իսկ արեւմտա -
Հայերր
երեւսւնեանւ
ուղղագրութենէկնւ
ասգին
քիչ
մբ կր ղմ ու աբսէնա՚հ արեւելաՀայ
դրա կանութիլնւ
ր
կարգա
լու ;
Հիմակ,
Երեւան
ինչո՞ւ
ի։որթ կր Հ,լչակէ
մէ
կր եւ Հարաղատռւթեան
իրաւունք
կուտայ
միլ -
սին։
ինւչո՚^լ
կ՝արՀաւքսւբՀԷ
ծա,լկեալ
լեւլուն եւ
զ բսւկանւո ւթ իւն ր :
ինչո լ
«
ն։ս։ցիոնալիսէոտկանէ » կր նկաւոէ ա -
րեւ մ/ոաՀ՚սյերէնր
ել ոչ յե։ոա։լիմակ։սն
արեւելա
Հա յեբկնւբ :
վեբքապկս
ինչո՛՛ւ կբ վիրաւորէ
մեբ
ամէնէն
Փավաւկ
զ։լո։ցումնե
ր ր ու կր նախատէ
մեր
միակ
թանկ։սզին
մաոանղր,
որուն
վբայ կր
գոլրղոլ -
-
-
-
€ 6 Ա Ռ Ա Զ >
րանք ել որուն Համար պատրաստ
ենք մեր կեան
քր
զոՀելու ;
Շաա
լաւ դիտեն թէ անոր սիրոյն,
կորսնցու
ցինք մեր տունն ու տեղր, Հարստութիւնբ
եւ մո -
զովո ւրգին մեծ մասբ ու երբ նետուեցանք
եւրո -
պական պոգոտանե բուն
վրա յ , անկէ ղատ
ուբիչ
մխիթարութիւն։
չունէինէք ու տակաւին
մինչեւ
այսօր,
արիւն - քրտինք կբ թափենք
զայն պաՀե–
Համէ էր :
ինչո՛՛ւ
կ՚ոլզեն
բանալ
մեր լեզուն :
Եթէ
չարունակեն
կրակին Հետ խազալ չա -
բա չար պիտի
զղքան • . .
ծ Vթ
պիտի զգէոստա11աճք
Թո ւ րք թղթ ա կ ի ց մը վերջերս ւււլւ|օււի)ութեամբ
կը վ կ այէ ր թ է Հ ա յ ե ր ն են որ կ՚ապլւեցնեն թ ո ւ ր -
քերէևը Սոլրիււյ ե ւ Լիբանանի մէջ , իՍչպէս հա -
ղոր գ ա ծ ենք իր ատե՚Սին :
Պ է յ ր ո ւ թի մեր պաշտօնակիցը,
Աղգակ,
հե -
տեւե)ւււլ խ ո րհր դ ա ծ ո ւթիւն ները կ ՚ ը ն է այս աէոթիւ,
Օղոստ՛ 23ի |սմբաղրականՌվ
« Գմբախտաբար
երեք տասնամեակներէ
ի
վեր չկբցանք
թօթաւիել
թրքա խօսո ւթե ան ախտբ ,
որ թունաւո բ մանրէի պէս մեր արեան մէք թա -
փաեցած է կարծես : Որոչ չափով
ա րղա րանա
լի
էբ տակաւին
Հին սերունգի
թբքախօսութիւնր։
(՛այց
ի՞նչսլէս
արգաբացնե
լ Աուբիա եւ Լիրանան
ծնւած , ազաա երկինքի տակ մ՛եծցած
մեր երիտա -
սարզներուն
թրքերէն
խօսելու
յամ
աււ՛։
ւթիւնր
X
Անոնցմէ չատեր Հայկական
նա իսակր թտ բան ալ ա–
ւաբտած
ենէ, կր տիրապետենէ
մայբենի
լեզուին
^
րայց լնտանեկան
։էւս
րմէ։ւթե
ամ բ մր կր չարոլ -
նակեն
իրարու
մկք թրքերէն
խօսիլ :
Անղարայի
ել Պոլսոյ ձայնասփիւռ
կա յաննե -
րբ
իբենց
աձ՛բողք մթեբքր
աո աաօ
բէն
մեր տ ո լ -
նէերկն
ներ։։ կր Հոսեցնեն
:
Աււ՞ւտ
կր խօսի
միթէ
թո՛րք
ճայ բորղր, երբ կր վկայէ թէ Հայ
չրթնե–
րու
վրայ կբ չրքին
ի՛րքէւ։կ.։,Ն
Հին ու նոր
Բ՚*Լ"Ր
եւլան ակնե րբ
, որոնք
օթօսլիւսն։ե
րո լ մ էք , սրճա -
րաններու
յարկին տակ
, վւ ։։ զւ։ ցնե բ ւ։ լ
ե բկա
յնքին
կր Հնւչեն
չէէէրո
ւնակ՝ թրքական
մ՛
թնո
լո րտ
մ բ
ստե զծելուէ Ա ուրիո
յ եւ Լիբանանի
սաՀմ աննե
րէն
ն։ե րս ;
թուրք
կառավարութիւնր
Հար իւլ։
Հազա րներ
ծախսելով
պիտի չկարենար այո արղիւնքբ
ձեռք
բերել
, եթէ չբլլա
յին։
օսմ անեան
պե տ ։ւ ւթեան
Հա յ •
քա։լաքա ց ինե րունւ կոտոբա կէէ ւած եւ տարա Հալած ՚
բե կէէրնւերբ :
Ի՞նչ
անրւքրռնելի սէր եւ
Հաւատարմռւթիան՝
• • • Հալածուիլ
, կ։։տռբոլիլ,
կողոպտուիլ
ազգի
մր կողմէ.
Որ
վճռ։ոծ էր մեզ ի սպառ
քնքել աչ -
խսէրՀիս
երեսէն եւ ղարձեալ
անոր
լեղուն
էսօսիլ
ել
անար
երւլերր տարածել
...
թուրք
ա յցելէէւնէե րբ
աէի ի
բերան
մնա
լո վ^
Հէէէէէցէսծ են։ մեր ւէրայ
յ
Աւելիւն կտյ սակայն։ Աեբ մէք չեն
պակսիր
սիրտբ րուիէ միամիտներ
, որոնք
Հարաղւստնեբ
վերաղտած
ԸԱալու
քերմ վերաբերում
ով կր չբր–
ք։ո։ղատեն
թուրքիայէն
եկող նախկին
գաՀիճնեբու
մառանղո րգներր :
Այո
օրերս երթեւեկի
եռուղեռ
մր
ստեղծուած
է թուրքիս,յկն
՚լէ՚զի
Աուբի։ո ել Լիբանան
: ճամ–
րորւլներ
ոբքան որ ոլղէք : չԱերՀապա
, վաթան–
տաչ»։
(յւ աՀա ս րտակց ոլթ իլն բ ծայր
կուտայ :
ՀաբցոււՌերու
ւոարաէինւեր
կր թաւիէւ՚ն :
Ատա -
նան,
Աարոտչբ,
կեսէսրիան
ո։լեկոչոլմի
նիւթ կր
կազմեն :
քննական կա րօտաբազձ
ութիւն ծննգավա
յրե -
բու
մտածեն։ թերեւս
ոմանք։
Րայց բնական
չկտյն
էնչ Որ Թուրքր կր տեսնէ եւ կբ գտնէ մեր
մէք։
Աեբ եպիսկոպոսնե
րնէ իսկ սկսած
ենԹուրքիա
ւէա–
ղել ել Հայ մողովուրղէւ
ե րա խտաղիաութեան
Հտ–
ւասւոիքնեբր
գնել
թուրք պետական
մարգոց ոտ -
քեր
՛ռ ւե տ ա
կ ։
Ո^ր բարիքին
կէսմ ո՞բ
Հատուցումներուն
Հա—
մտր
I
Այգքան
չո՞ւտ
մ ոռցուեց՛ան
երէկուան
թուրք
բաբբաբոսռւթիւնւնեբբ,
մէկ ։քիլիոնի կոտոբածր ,
մեբ
Հողերուն
ել ինէչքեբուն
րռնագրաւումբ
:
Այ"
»
Հ"՚յԸ
անյիչաչար ել մեծՀոգի
մողո -
վռւբ,լ է։ Ե։ ոչ մկկ ոիս կրն։սյ յաւիաեն>ական։
րլ–
լալ։ Աենք ամկնէն
քերմ կուբՈակիցնե
բն ենք աղ
ղեբու
եղրսւյրական։ կեն։ակցոէ թեան :
Պայմանւաւ
սակայն որ ա-Կւարզ ւո բութ իւննւե բ ր գարմ տնուին ,
ոտնակոխուած
իրաւ ուն,քներր
ճանչցուին
, բււնա–
ղբտււած
Հոդեբր
վե րագա
րձո ւինւ :
Թուրքր նստած կ ւքեր սլաւղենական
կալուած
ներուն
մէք եւ մադաչափ
մր անգաւՐ չէ փոիսած
Թալկաթներոլ
եւ էնլէէբ ն։եր։։լ քաղաքական
ու։լե–
՚էԻ^Ր մեղ Հւսնէգկպ։ իւ այմմ կր խօսի
այնպէս,
իբբեւ թէ ոչի՜Լչ պատաՀած
րլլար,
իբբեւ թէ ոչ
աալիք ռւնւենար եւ ոչ առնելիք :
Հայը « Կբ ւքոոնէայ ս/՚։ցեա
լի գառն
յի չատակ -
ներր
ֆ
այն ատեն։ միայն, եբբ նոր Թուրքերր
իս–
կ՚ռպէս
նոբ մտայնութիւն։
մր ի յայտ կր
բերեն։,
ճանչն։էսլով
Հայ մողովուրղի
աղգայէւն
գատթն
"՛Ր՛է ուրռլթիլնր
յ
Այս
սկզբունքին տէր պէտք է կանզնինք
նախ
մենք, մեծով
ու սլղտիկով,
որպէսզի
ուրիչներ
ալ
պարտալորուին
լնղունիլ
ղայն )
ՕՐՈԻԱX ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
Գհպացինհդ
էւ
Խ^ւպճավաէութիւԱը
Պուլկար հբապարակադիբ մր , Միիւայիլ Փա^-
տեւ, որ մասնաղէտ է րոլշեւիկեան
գործերսլ ^
ւ|եբջերս ուշէսւղրաւ յօ դ ո ւ ա ծ մը հրատարակեց
Լոնտոնի մէջ, այս 1սորաղրին տակ :
կ՝բսեն թէ Համայնավարներր
աւելի
գիլրոլ–
թեամր կբ կառավարեն
«Արեւելքի
աղէտ
ղտն -
գոլածներր», ի"կ անկարելի է Արեւմտեան
երկ–
րի
՚^Ը.
՚^^է ^"՚մայնա։էար
ի չիս անա
ւթ
իւ՛, ՀաստԿս .
տել, ոբովՀետեւ
արեւմտեան
ճաբտարտրոլես
-
տական
Հ ամա յնքնե րբ պիտի չՀանգումեն ատոր.
է ւ սակայն գէպքերր Հակառակր
ցոյց
կոլտան
Արեւելեան
Եւրոպայի եւ Համայնավար
երկիրնե
րուն
մէք։
Աւելէ։
րնգգիմութիւն
կր տիրէ
Համայ–
նավաբներռւ
Հանգէսլ,
Արեւելեան
Եւրոպայի
գիլ.
ղացիական
չրքաններուն
մէք, քան թէ չաա զար–
գ։սցած ճարտարարուեստկան
կեղրոններոլ
մէք :
Ասկէ ղատ Համայնավարներր
աւե լէւ չուտ
ել
աւելի գիւրաւ
Հաստատեցին
իրենց տիբապետոլ -
թիւնր
այն երկիրներուն եւ այն Համա յնքնե -
բուն մէք որ կր վայելէին
բաբձր աստիճանի ճար
տարա բուե ս։ոական
ղսւբդացոււք
, աւելէ։
փորձա -
ռութիւն
ունենալով
արՀեստակցական
կաղմակեր
պութեանց
մէք եւ աւելի
իսոր աւանղոլթիւն
մր
բանուոր
գասակաբ։լքն
քաղստքական
մւոածոզոլ -
թեան
մէք :
Հուն։լ։սբիռյ
երկրագործական
մասերուն
մէք
աւելի
լ^ւղզիմ
ութ
իւն։ կր տիրէ քանթէ
Ջեխոսլո–
վա՛քիա յ ճարտարար։։
ւես տական
ք՛ս զաքնե
բուն
մ էք :
Համ ա յնւավա րութեան
Հանղէպ
աւելի
Ի՚"Ր
սա բէէ ափ կր տէ-րէ ե ր կրագէ։ րծ ա կան
Պ ՛՛ւլկա րիո
յ
մկք քանէ թէ արելելետն
Գելռքանիոյ
մ՛էք որ ճար–
տարարուեստական
երկիր է :
Այս
երեւո
յթբ
չի նչանակեր թէ ճ արտա րար–
ուեստսէկտնէ բան։։ււորներր
սլտկաւէ կր
ւլնաՀատեն
իբենւց աւլատու թիւնր քանթկ ղ իւէլա ցիներր : ԱյԼ
կր
ն։չանակէ թէ Համ ատիբակս/ն կառա վար ութե ան
մ ր Համար աւե լի
զիլ բին կ կաո ավար ել ճարտա -
ր։։ւ րո ւեստ էէյ կան բարձր
րե կե յ։.։։ ւ թ ի ւե՛ մ ր, որով
Հետեւ
աւելէ։
ղիւբէւնւ է Հսկ։ւ։լ։ււթիւնր
անոր
էէրայ։
Համ ատիբականէ կառավա
րւ։
լթ
իւն
մ ր (ֆաչա
կան կամ Համ այնտվար՝)
կքէնա յ Հսկել գործա
տան
րանուո
ր ին։ ել Հանւքւսւլո րծէէն ւէրայ ճէւչգ
ինչպէո
պէ՛տէ։ րնկ ր ծառա
յէ։
մ ր ՛իր՛ս յ ՚՛ Պարենաառմ սբ ,
աւլոցբ գսլրոցր,
ղործաւորինէ
կնռք
գն՚ււմնեբու
կեգրոնր,
ամէն
րան։ կաբե լէւ է ենթարկել կառա––
վարական
ւէերտ Հսկոզութեան
:
՝
Ոս՚ոիկանոլթիւն։ր
գիտէ թէ բանուորր երբ կր
մեկնէի տունէն,
դործի
երթալու
Համար, եբր կբ
Հասնի գործի,
ինչ կր իսօսի Հոն եւայլն։
Մ
ինչդեռ
լնղարձակ
տարածութեան
մր ւէբ-այ աչխատող
\ոչ
մէկ
գիւ՚չ"՚ցիի
Վր"՚յ
կարելի է Հսկողութիւն
կա -
տարել : Այն որ կ՝աբտաղբէ
իր սնոլնզբ
, թէ ինք
նուրոյն
կեանք մբ կր վարէ ելթէ Հեռու է պե
տութեան
կեւլրռնական
իչիէանոլթենէն
է
Յօզոլածաղրին
կարծիքուէ
,
Համա
յնտվար
Եւրոպայի
մէք գէպի
Հաւա քականութիւն
ձգտու
մբ կր ծնի տնտեսական քան թէ
քաղաքական
սլատճառներէ
: Ոչ մէկ Համայնաւէար
բռնապեա
կրնայ վստաՀ
րլլալ
իր բացարձակ
ումին
վբայ,
մինւչեւ որ չբամնէ
գիւղացի
բնտանիքնեբբ,
եւ
ղիւ՚լեբբ ել .էերածէ մեծ եբկբագոբծական
գոր -
ծատռւննէերու
որոնք պիտի աչէսատին
երկաթեայ
կայ՚ւլապաՀութեան
տակ :
Համայնավաբոլթետն
մէք ամէն
գասակարգ
կրնայ առաւել կամ նոլաղ չափով
յարմարիլ ,
բացի
ղիալացիներէն։
Գիւղացիին
Համար
Համայ–
նավաբ կարգուսարքր
Հիմնական
փոփռխութիւձ
է ամէն բանի
մէք։
իր
կեէսնքբ
ամբոզքուէին
արմատաիսիլ
եղած է •.Աինչեւ իսկ ե թէ կո
ւսակցոլ֊
թեան
անւլամ է, իր ուզածր
չի կբնար
րնել,
ինչ
պկս գարերով
րրած
են իր նախաՀայրերբ
:
Հ՛ոմ ա յնավա
բնե
բր իրենք ալ չեն ծածկեր ի -
րենւց Հակաոակոլթիլնբ
Հարիւրին
Հարիւբ
դիլզացիին
Հանւդէէէլ։ Աարքս կասկածանքով
ել
աբՀամարՀանքսէէ
կր զիտկր
ւլիլղացին,
զանոնք
կոչելով
ճքսէզաքակյւթռւթեան։
րէս ր րա ր ո սնե ր ր » ;
Այս
էսօսքր նաէէէապկս րսւսծ կբ է՚հկէլսւ
իր
«է8
/ււյ.
Պ լ՛է՛ւմ է ր» ի՛ւ՛ մ էք , որ իր ամկնկն
կարեւոր
գռրծբ
նկատուած է ,կր բացատրէ թկ ինչու
զ էււզաց ինե
ր բ,
ամ է ն։էն յէէէմառ Հակաո ակո
լ։ դ նե բն ենւ Համա յնա -
վարութհսէն,։
կ՝րսկ թէ զիլզացիական
մաայնսլ -
թիւնր քաղքե I. էէ ել
։լ բամատէւրական է : իսկ Լենին
կր ն.կս։էէ։էր ղիւղացին
զ.վեբքինւ
ղրամատիրական
գաս։սկարղ
ր» : Աթալին ալ ճիչղ կր ւլտնէ այս
սաՀմանուձ՚բ։
Աթալէն
կ՝րսկ թէ «գիււլացին գա -
սակաբգ
մրն է որունւ
էռն տես ականր
Հիմնուած է
մասնաւոր
սեվւականաւթեան
ել փոքր
արտագրու
թեան
՚էրայ եւ այս սլատճառ ով դիւդացիէն
պիտի
ծնի ղբամատէրներ
իր չարքերուն
մէք ել չի կրր–
նար
չծնիլ
մէ։չտ եւ տեւականօրէն»
յ
Ջրրչիլ
իր Ցուչերոլ
չորրորգ
գրքին մէք կբ
պատմէ թէ , Կրեմլին
եղած ատեն, Աթալինի
Հես1
Fonds A.R.A.M
