4ՐԱԿԱՆ
ՅՍՐԺՈՒմԸ
իյԱ՛Բ
.– Ա յս տէսոլթ-իւնը կհսմփոփէնք Երե–՛
ՆԱ^ն-ի
«Ա ովետական
Գրա կանութ յուն
եւ Արվեոա»
|ւոքսագրի 1931 Յռււլիսի թ ի ւ ֊ է ն : Ցօդա֊սւծսւգիրր ,
գ. Հ ա յ ր ե | յ յ ՚ ն , հայաստանի թղթա կ ից& է
Մաս–՛
կ օ ւ ա յ ի
«Փրավտա^^
թերթ|ւ|Տ1 (կուակցակաԱ պսւշ -
աօքյաւթերթ) : Ուրիշ իօԱքււվ՝ Մււսկռւսւյի
աչքր
էյրեւ֊ա.1ւի մէջ , |31ս՚չպէս ե րբ եմնի ԿիբպււսւիէՅը :
Այս թղթ ա կ ց ո ւթե սմւ երա.սւարակւււ.թենէԹ ա ն -
միջապէս վ ՚ ՚ Բ Տ Ը > Հայասա անի Գբողներւււ Միս ւ -
թի ւ նր արտաւ^տբգ ժուլով գ ումարեց, մսւանա)ս.րշ.
ո ւ ա ծ թ ե ր ո ւթի ւ նն ե ր ր սրբ ա գ րելռւ համար– իսկ
« Սով.
Հայաստան
» Օ ր ա թ ե ր թ ը
մաւսնալոր
խ ը մ – ՛
րէնսւգրական մ ը հրատարակեց, համաձայն տրուա ծ
ացդս.ւնշանին ;
Այդ երկոՆ դրոՆթիւններ1ս՛ ալ պիտի ներկայաք–*
ցւնենք յաջորդ արար
Աակայն
Հայ գրականւութեան
մկք այս աեգա—
չարմերր
չեն կրնա
ր
ձ՜աձ՜կե լ ւչ րողնե րու
Դդաէէ
մ ասի սաեղձ՜ագո րհ՛ութեան
մ էք եգահ
է" ւրք թե -
ր ո ւթի ւննւերր %
Հա յասաանի
կոմ պարաիայի
Լկոմ կուս
Համ ագում արր
, որ տեգի
ունեցաւ
վե րքե րս , նչեց
թէ
նւե րկա
յիս Հայ գրականս ւթեան
ամ էնէն մեհ
թե րութ իւնն է արձակի
գեռելս
չյա գթա Հարո
լահ
ետ
մնալր
, ինչպէս եւ գրական
քնւն ագա տութ եան
չավւաղանց
ցահ
մ ա կա րգա կր ; վերքերս
լոյս . աե–
սահ երկերու
մեհ մասր գոՀաց-ոլմ
չի տար րնթեր–
ցո ւլնե րոլ աճահ
պաՀ անքներոլն
։
Հա կառակ
գէպի
մամ անա՛կակից
թեմ ատիկան
կատարուահ
նկատելի
չրքագարձինյ
, Հա յ Գրա -
կա՛նութիւնր գեո եւս պարտք է 1^ թեր
ց՛ո ղին : Հայ
մողով ուրգի
մեհ
նւ ո ւաճո ւմնե րր սլա աչա ճ արաա–
ցոէում
չեն
ղ տահ
ղ եղա րո ւեսաա կան
ւլ րականո
լ -
թեան
մէք, գեռեւս
քիչ են։ րնկերվարական
ար -
ղիւնա րե րութես
/1ւ
,
ւլի ւղա տնտե ս ո ւթե ան եւ գի -
աո ւթե անէ առա քաւո ր՛Լ երու աչիսա տան
քին սխրա՛ -
ւլո րհւււթ իւններր սլատկե րա ցնող գիրքե՛րր : Ւրա -
կանութեան
մէք Հ"՚յ բանուոր գասակարգր գեռ
պէտք ե ւլահ ին պէս չէ սլատկե րաց ուահ գրակա -
նութեան
մկք֊, Բոլչեւիկեան
կուսակցութեան
, ա–
նա բ իմ աստուն
ուղղութիւն։
տուող
ղեկա վարու -
թեան
նէիւթր (թեւքա) տակաւ ին։ լիաբմէք
ւէաբմ -
ն՚աւորու։ք չէ ստացահ •.Անրաւարար
կերսլով է աբ–
տացՈլացուտհ
նւ։սեւ մեբ Հայրենիքի
եղբայրական
մ։ւղովուբգներոլ
կեււ/ն։քր ։
կարղ. մբ պարաղաներու տակ ղբողնեբբ,
ար–
ձակա։լի։ րն եբ ր եւ բանտս տեղ հներր կր Հեռանան
կեանքի իրտկան
( ռէա լիստական
)
պատկե րմ ան
սլաՀ ան քնե II էն , կ՝ ի յնւանւ սլա րղո ւնակո ւթե
ան։ մէք ,
մակե րեսա յին։ կե բ սլո ։ի կր պատկերացնեն
մեր
մա
մանակակից
ի րականւութ իւնւր :
Գրողներր
թո յլ
կե րպով
կ՛՝ա չվսատ ին իբենց
ա րո ւես տա։լ.իտական
վար պեաո ւթի ւնբ
բաբձբացնելու
՚. Անոնց
ստեղ —
հահ
Հերոսներ։։
լ կեր սլա րներր յաճաիս րաւակա ~–
նաչա։ի
մչակոլահ
չեն,
Հեււու են
սո։իետական
մարգոց
իբական
կերպարներէն
ւկոնՓւԻկաներրյա–
ճւ։։ի։
սլսեմաաիկ
են , մտացահին
, կամ պարղասլէս
կր կբկնւեն այն ինչ որ արգէն
յայտնի է րնթեբցո–
ղին ո։ րիչ ղիրքեբէն
:
Ատեւլհագ"բհութիւնւներու
մեհ մասր կր կրէ անւալարտութեան
եւ
թեբամչա–
կումի
կնիք :
Աղնիւ ել կարեւոր է Հայրենական Ա եհ պա–
տեր աղմ ի ատեն սովետական
մո ղ ո վո ւր գի կատա–
բահ
ս թ բա ղորհ ո ւթ ի ւնն ե բ ո լ նիւթր
՚, Բա
յց
" Ր" չ
ստեղհագո
րհոլթիւննե
բու
մէք այգ նիւթր
ՏԼ
կերսլով
էլ^եբեւա
յ : Ըն։թերցողնե
բուն
րալարարու–
թիւն չտուաւ
՛Բր. թաւիալցեանի
Հ<։Պատերաղմ»
վէպր եւ Հեւլինւակր չէ կրցահ
ցոյց տալ Հայ մո -
ղո՚իուբգի
մ ասԼակոլթիւնր
Հա յրենական
Մ եհ
սլատե րագմ ին :
Վէպին
մէք խեղա թիւր ուահ են սովետական
մար։լ։։ւ
կե րսլա րնե րր ; Անոր Հերոսներր
դեղեց
իկ
ճառեր կ ար ա ա ս ան են Հա յրենիքի
Հա։քար
կռուելու
իրենց պատրաստակամութեան
մ ասին
, իոկ էրա -
կանին
մէք մեկ։։ւսի
ենւ կանղնահ
մեհ
ղորհեբէն։
Այսպէս է վէպի
Հեբոսն։երէն
Հայկ։ււղր;
Այքէն
տեղ
կր խօսի ղորհող բանակր
ի յնւա լու իր
ցանկութեան
մ ասին
, րայց
լլաղմ աճակատին
վբա՛յ
՛ոչինչ
կ՝
(նէ
եւ չուտով եա կր ղաոնա
լ ւ
• . . Բնորոչ է կռ լան աես ութե ան
նախագաՀ
Զարգա՚խեանւի
կերոլարր։
վէսլի առաքին
Հատորին
մէք
ան գինով
ու տգէտ մարգ, երկբորգ
Հատորին
մէք
արաղօրէն
«կ՝ուղղոլի^
: Վէպին
մէք բացա -
ռապէս աղքատ եւ ան արտա՛յա յաիչ
կե ր սլո վ ցու -
ցագրուահ է
կո լան տե սո ւթեան
կուսակցական
կաղմ ակեբսլռւթիւն
ր :
Երբ քանի մր տարի առտք վէպր
լոյս տեսաւ,
քննաղաառւթեան
ենթարկուեցաւ
:
Գմրախտաբար
Հեղինակր
անՀրամեչտ
Հե տե ւո լ թ իլննե րր չՀանւեց
եւ ւլրա ղե ցաւ քննագա տնե բուն
առա րկե լու մաս -
նաւո ր ձեւ ո րոնե լ , ել
Հե բոսնե բու
րելնով
սկսաւ
Աքա չտպան ել իր սեփական
թ ե ր ո ւթ ի ւնն ե րր ե յար
ձակեցաւ քննագատնեբու
վբայ :
Հ-այրենական
պատերաղմ
ի նիւթին
նուիրուահ
է ուրիչ աբձակագրի
մր
Հ. Աիրասի
^Արարատ՝»
հալալուն
վէսլր : Գրողին նպատակն էբ ցոյց աալ
Հայրենական
մեհ սլաաերաղմ
ի
ի
րագա
րձո
լթ
իւն
ներր , մ ինչեւ յաղթանակր
:
Ա յս պատասխանատու
թնղիրր
իր
ումե
բէն
վեր
էբ։ Վէպր իրարու Հետ թոյլ
չաղկապուահ
փաստե բ ռւնի ել իրագա
րձո ւթ իւննե րււ ւ մ եքենա -
կան միացում
: Հեղինակր
չի բացայայտեր
իր Հե
րոսնե բուն
Հա բուստ
ներ աչխարՀր
։Անոնց
բարոյա
կան
րարձր
յատկութիւններր
: Այս բանր
կ՝երեւայ
վէպի գլխաւոր
Հերոս
Ասքանաղ
Աբարատե՚անի
կերպարին
մէք։ Վէպին
մէք չես
գաներ
անոր
ռաղմական
արուեստի
նկա րաղրութիւն
ր , կարհես
մ արգիկ
ոչ թէ կր պատե րաղմ ին , այլ պատե բաղմ
եր խաղան : կբ ղգացուի որ Հեղինակր չատ քէչ
հանօթ է նկաբագրուահ
կեանքին :
Ա ովեաական
ձ՚աբգիկբ
ճչմ արա ապէս պատ -
կե րացնե լու անկա րո ղո ւթ իւն ր ,
իրականութեան
մ ակե բ եսա
յին
պա ակե բաց ում բ ,
մ ան րա խնգիբ
կենցագագբոլթ
իւ1։ր
բէւորո չ
է
նաեւ Բ • Ա
է
յրան -
եանի
^Լեռնայի՛ն
բիւրեղ՛»
, Բ • Ատա
ֆֆիի
«Փոր ֊
ձռւթիւն»
գիրքերուն
Համար :
կեանքի
թո յլ ճան ա չո ղռ ւթ իւն ր եւ իրբեւ
Հե
տեւանք
յօր ինա ւահքր
,
կոնՓլիկտՏւէՀւռճ.
պայմանա–
կանոլթիլ՚հբ
, « Գբքա յնո ւթ ի ւհ ր» , այս
թերու -
թիւններբ
լուրք խո չլնղոտ կր Հ անղի ս անան
նաեւ
րանաստեղհոլթեան
ղարգացմ՛ան։
Ասոնք
1լ\աբ —
տայարոռւին
յաճաիւ
մեհ բանատեղհներոլ
ստեղ–
հաղորհութե՛ան
մէք :
Ղթ • Զարեան
ՀՀացաւան՝»
վէպին
մէք
յաքողահ
է տալ նա իսասլատե րաղմ եան Հայ ղիւղի
ճչմ աբաա
ցի պատկերր,
բայց
նոյնր կարելէ։ չէ բսել
ՀլԱրմե–
Նու
Հ/(» պօէւքի
(քերթ ։։ւահ)
մասէւն,
՚։։ւր բանաս —
տեղհր
ցո լց կուտայ այգ նոյն
գէււղի կեանքբ պա
տեր
՚սղմ էն վ ե բք :
ւ՚յիստ րաղմարառ
այս
սլէօմբ
կաւււււցուահ է
մտացահին
ինտրիգ ՚.
վոայ
, ,–։բու Հիմքին
մէք ին–
կւսհ
է
արՀեստականւօրէն
Հիւսռւահ
կ ոնֆլիկ ա
պօէմէ։
Հերոս,
պատերաղմէն
վեբագարձահ Վ^ա —
Հանէ։ եւ է։ր սիրահ աղքկան
՚(յաղ։սն։քի
միքեւ՛ Վա՛–
Հւ։ւն տ։յւն վեբագարձահ է Ա • Ա իութեան
Հերոսի
Ոսկէ Աստղով։ Եւ աՀա տեղի
կ՚ունենայ
անսպա —
սե լին . ՎաՀանին
կր թուի
թէ
կռ
բս^նտե
սո
լՀ ի
ա։լ–
քէ՚կր
իրեն ա քմմ արմանի
չէ : Հեղին։ ակր
կ՛ո րո չէ
պաամե
լ անՀաւատարիմ
ս է։րահր
։Իյ որ չակր կ^ո չբե–
չացնէ իր ցանքեբր,
առանց ղպչելու ՎաՀանի
Հետ
մրցող
\,աղանիի
Հողամա՝սէ։ն։
Աղքիկր
կր չաՀԷ՛
րն կերվարականւ
Աչէ։։ատւոնւքի
Հերոսի
պս։ տ ո ւա լո ր
կո չում ր : Աէւայն։ ատկէ վերք ՎաՀա՛նր
նորէն կր
"էրէ
գա
յն։ : Հեղինակր
Հ ոս ան յաքող եւ խեղա -
թիւբոլահ
կերսլով
սլա ա կե բ աց ո լց ահ է իբ
Հե —
րոսներու
լաւձա՚գո յն ղգա ց ո ւմնե րր -.
Ո՞կբ
եւ ե՛" րբ
տեսա հ է րանւաստեղհր սաէետական։
մ արղոց ա
յղ–
սլէւս
ի
յա բ
ա
բե
ր ռ
ւթ ի
ւ1ւնե
ր : Պօէմ ր
ղրո ւահ
է
Հասլճեպ
, անփո յթ
:
Հայաստանի
ոչ մէկ թերթ
ցարգ
քնն։աղ.ատու
թեան չէ ենթարկահ
*քյ • Զարեանի
պօէմ ի թե -
՛րութիւններր
, րստ երեւո
ւթին չցանկալուէ
չփճա
ցնել յաբաբե ր ութիւննւե րր ղ րողի Հետ՚Տ՛ է
Գրական
քնն աղա տութ իւնր լալ չօգներ
գր
ող
ներ ուն
, ուղղելու
իւրենց ստեւլհաղորհութեան
մէք
եղահ թե ր ո
լթ
էււՈէնե
բր : Շատ քիչ կ^երեւան
լուրք
,
^սկղրոլնւքա յին՛» յօղուահնւեբ
: Գեռ եւս
արմ ա -
տախիլ
չեն
եղահ
՚^ան սկղբունքա
յնութեան » ,
« սկղբունքա
յ հն ^ յա ր արե ր ռ ւ թ ի ւննե բր անձնա -
կան, բաբեկամական
յա րա րե րութիւննե
բ ո վ փո ֊՛
իս\արինելոլ տարրերր :
Տաճախ
ղրական
քնն ագատութեան
կողմէ
այս
կամ
այն ստեղհագո
րհո ւթե ան տբոլւահ
գնաՀա -
տականի
մէք կր գերակչռէ
ղաբմանալի
նեղ, ղր -
րականո ւթեան
իսկական
չաՀերէն
Հեռու տեսա -
կէտ,
որ ոչ թէ տեսակէտ է այլ ինչպէս
րսսսհ է
Գո րքին
չտե սա կոճղ
Հ՜ » :
Բննաղտտնեբր
պէտք
է վճռականօբէն։
Հրամարին այգ չտեսակռճղերէն՝»
:
Հ՛ա՛յաստանի
կոմ պարտիայի
ԺԵ • Համ աղու -
մ արբ
մ ատնանչեց
, որ անՀ րամեչտ է
Գրողներու
Ա իութեան
մէք սաեղհե
լ ղռ բհա րա ր
ստեղհաղոբ–
հական
իբագբութիւն
, հաւա
լել քննա գաա
ութ իլ .
նրն ու իւնքեա^^էնագաաութիւԱր
:
Հա յաստանի
Գբուչնե բու Ա իութեան
մ էք թոյլ
է գրուահ
նոր երկերու ստեղհագո
բհա կան
քննւար–
կումր,
որ յաճախ
եր կրէ կարհիքնեբոլ
մակեբե -
սային փոխանակմա՚ն
բնոյթ։
կաբղ
մբ Հայ
ղրող–
ներու մօտ արմատախիլ չէ եղահ անՀանգուբմո -
ղական վե
բաբե
րմո ւնքր քնւնւ ագա տութեան
մասէւն։ ,
մ եհամ տութիւն։ր
, ոբ րացառարար
կ՛ան գբա գառ -
նայ
ստե
։լհ ագո
րհո ւթիւնն երու որակի
վրա
յ ;
Գրուլնեբոլ
Մ իութեան
ւլեկավա
րո լթ իւնր չէ
ստեղհահ
պ։ււաչաճ ստեւլհս։։լոբհական։
մթնոլորա,
բաւարար
ուչաղրութիւն
չի տար գրողներու գա–
ղա։է։ա բական
գա ստի ա րակոլթե՛ան
ել գրական
ու
սուցման :
Հայասատանի
Գրողներու
Աիութեան մէք
րաղմիցս
քննարկուահ է աին Հարցբ, թէ Հայ
ղբականութիւնբ
ետ կր մնայ
արդիականութեան
սլաՀանքներէն
, միութեան
գորհւււնէոլթիւեբ
աբ -
գարացի
Փ՚նագատութեան
է ենթարկուահ
տեղա
կան կուսակցական
կաղմակե
րպո ւթե անց
կողմ
է
տրուահ
են բաւական
թէւով
լալ ոբոԼումներ
, » -
ՄՈՌՑՈՒԱ՛Ծ
ԷՋԵՐ
ի\ ւ2էՐ ԿԸ ՊԱՏմե –^ԱՅ Լհ&ՈԻն
Աղգէ մբ գարաւոր
կեանքէն
Հ – ^ ^ ՚ – Տ
՚ / 1
արձւ2աղբուահ
է անոր բնէկ
լեղուէն
մէք։ Րա -
ռեբր
որոնցմով
կտղմուահ է այղ
լեղոլ^։
յաւէ ,
լենական
խորՀրգանչաններ
են որոնց
մէք
կրնայ
կարգալ
լեղուէն
խոբՀուրգնեբուն
ներուս
մէկր,
ղանոնք էսօոող –^"^Վ-Հէէ^
Ր ՚ Լ ; Ի ; ՚ \
ք / . " ՛
՜
լր,
ամենաՀին
մամանակներէ
, մերթ
նոյնիսկ ա–
նոբ
հաւլռւմէն
սկսեալ :
.
ժամանակր
յաճախ
կրցահ է փէ^ացնել ամէ -
նէն ամրակուռ ու պատմական
յիչատակներբ,
բայց անկտրող
եղահ է քնքելու յիչաաակներու ա–
մէնէն
օգայինր,
ամէնէն
աղաղունբ,
յիչատակ -
րառերր,
որոնց մէք մենք չատ անղամ կր նչմա–
րենք Հեաքերր
ղաբՀուբելի,
ապչեցուցիչ
Հնոլ -
թեան
մբ :
^
Այգ յիչատակարան - բառերր
ոչինչ
կ՝բսեն ,
ոչինչ կր պատմեն անտար րե րն եր ո ւ , որոնց
աչքին
քերականական
պարղ ւոաբբեբ
են՝
ղաղափաբներր
արտայայտելու
սաՀմանուահ
, բայց
Հետաքնին
ուսո ւմնաս իրո.լի մբ Համար որ կր
չաՀաղրգռոլի
բառե բու
ներքին կեանքովր
, ռր գիաէ
թափանցել
եթէ
ներելի է րսել
անոնց Հոգերանութեանր, ա–
նոնք ղաղտնախորՀուրղ
լալ վկաներ են
որոնք
ամրողք Հէքեաթունակ
պատմութիւններ
հրտբահ
կր պաՀեն
իրենց
հոցին ՚^էք •
Հայ
լեղուն ալիր Հնագարեան
բառեբովր
կր
պատմէ
մեր ցեղին անցեալր,
անոր
վաղն քական
հաղումբ
, անոր
քաղաքակրթութեան
ղանաղան
վիճակնեբր,
անոր ղմրախտ
ու միանգամայն փա
ռաւոր, ստրուկ
ու միանգամայն
ղիւցաղնական
չրքաններր,
եւ գե։ւ սւբիչ չատ րաներ
. • • ;
՝Սձ
, Հայ լեղուն
, կր պատմէ թէ մեբ ցեղր
ցե
ղակից է ամ՛ենէն փառաւո բ եւ աղնուական
ցեղին
,
Հնղելր՚ոպտ
կանին
, որուն
քաղաքակր
թութ
իւնբ
Հնագոյնն
ու բաբձբաւլոյնն է եղահ, ոբ ամէն
զա
րու
մ էք եւ ե րկր աղո ւնա ի ամ էն
մ ասեբուն
վրայ
ուր ցրուահ
են իր ^է՚-գերբ,
քաղաքակրթութեան
քաՀակէբբ
ու աննկուն ռաՀվփրտն
Հանգէւսացահ
է^
որ յղացահ է մարղկա–յնա կան
ձ՛տահումնե
րուՏւ
տիեզե րական ղաղափա րնե բուն
էն աղնո լա՛գո
յ5ւ -
՛եե րր ,
ւ։բ բարութեան
ու ճչմ ա րտութեան
, գեղեց–
կաէլիտութեաե
ել արգարութեան
վեՀաղոյն
րմբոյ–
նում մր ունեցահ է , որ ամէնւէն
լայն զոՀարերոէ^^^^
թիլններր
բնհայահ է մեհ ղաղաւիա րնե լա լ յաղ -
իմանակին
Համար
... ;
Ան, Հայ լեզուն,
իր մէք րնղռւնահ
եւ իլրա՝–
ցոլցահ օտար
ցելլերու
փոխ առե ալ
րառերուն
մթերքովբ,
ել իւրաքանչիւր
լեղուէ աոնուահ ր**«7^Տ
ռերոլ
բն ռ ւթե ամ՛բն ու յտա կան չա կան
կողմ երովր
կր պատմէ թէ մեբ ցեղր
նախապատմական ու
պատմական
մամանակներէ
ի վեր որպիսի՝
ցեղե–
բու
Հե՛տ ել ինչպիսի
պա յմ՛աննե րոլ տակ յարա -
բերութիւններ
ու չփոլմներ
ունեցահ է, եւ այգ
յարաբերութիւններբ
ինչ աստիճան
սերտ
եղահ
են ել ինչ բնութիւն
ունեցահ
են :
Ա^
ք
՚՝"*յ լեղուն
, իր Ե • զարու
ոսկեղենիկ
չբբ–
քանովր՝
ուր անգիրէն
գրաւոր
լեղուի
բարձրա -
նալով գբականացալ,
այն վերին աստիճանի կա -
նոնաւոր
, զմայլելի
կերպով
կա տաբե լագո
րհոլահ
անակնկալ
ճոէսոլթեամբր
որով կբ յայտնուի
տյղ
գարուն, պերճարարբառ կբ պատմէ, կր վկայէ
այն
բաբձր
քալլաքակրթոլթիլնբ
որուն
յաքողահ
էր Հասնիլ
Հայ ցեղը ;
Աղղի մր լեղուն
քէնք Հայելէն է անոր քագա–
քակբթոլթեան
ել
ղարգացման
մակարգակէն,
վասնղէ
լեզուն
իսկ ինքնին արգէն
սաեղհումն է
քաղաքակրթութեան
, որուն օրստօրէական
զար -
գացման
ւղաՀանքնեբուն
Համեմատ
օրէ օր կբ ճո–
խանայ :
իլ
որչափ ատեն ռբ մոգովոլբգի
մբ
կեանքին
պէտքերր
կ՚աւելնան , կ՝տյլազանուին
,
կբ բարգանան
, որչափ ատեն որ անոր
մտահողու–
բոնց մէք խօսուահ է ետ մնալր
դիէլվիաացնելու»
անՀրամե չտութեան
մասին։
^՚"յՅ I""– որոչոււքնեբր
ինչսլէս եւ քնն՛ագա -
տութեան
աբղա բա ցիո լթ եան
՚անկե։լհ
բնգռւնումր
միայն
այն մամանակ կբ Հասնին նպատակին
եբբ
կ՝ իրագո րհո լէէն :
Հայաստանի
ղբո,թ,եբոլ
չարքերուն
մէք կան
"է քէչ թիւով աազանգաւոր
մարղիկ։
Վերքին
տարիներր
գրականութիւնր
<ձՀ ամա
լր ուահ՛» է լն–
գոլնակ
երիաասարգներով։
թէ աւաղ, թէ երի -
աասարղ
դրոզնեբբ
լի հն ցանկոլթեամբ
ստեղհել
մեր
մեհ Աթալինեան
դարաչրքանին
արմանի գե -
ղարուետական
երկեր։
Րայց այդ աղնիւ
ցանկու
թիւնը
կրնայ
իրա,լոբհուիլ
այն։ պարագա
յթն
երր
գրովնեբր
խորասլէս
ել ուչագիր
ուսումնասիրեն
սովեաական
ի րականո
լթ իլն ր , ստեղհեն
կոմոսնիղ–
մի կտռոլցանողնեբոլ
կենղանի
կերպարներ
, րնղ–
լայնեն
իրենց
չթեմ ատիկա յին–»
չրքան՛ակներբ
^
յամառօրէն
տիրապետեն
մարքսիզմ -
լենինիզմ
թէոբիային
, կատարե լագո րհեն գե
զարուեստ՛ա՛կան
վաբպետութիւնբ։
(Փրավաա, 13
Աայիս
1951)։
Fonds A.R.A.M
