€6 ԱՌԱՋ >
1.
Պ"՚–"՚լօ
Հիւանղաեսի
գնսւց
աբբայ
աը
Պուա . էհոսլէբի
, ոբ բթացաւ,
ոլնէբ եւ
սաստիկ
կը տաււասլէբ
I
Ապասալոբը
թոյչ չտուաւ որ
^./ւէէս–
չօ Ներս մտնկ
։ ինչո՚^ւ,
Հարցուց
Թ ռ ւ ղթ ք երգիծա–
կաԱ±ին
Հեղինակը։
Այս
սչաՀուս , Տկր" մեծ ցաւերու
մկշ կ եւ
• • • սարսա փեչ/. ՀայՀոյութիւններ
կ՝արձակէ ։
Ցտլը
մոռնալու
Համար
միակ
գեղն կ , ը–
սալ
Պուալօ եւ գուռը
Հքեց
ներս մտաւ ։
2.
կարտինալ
Տիւպուա
նչանաւոր էբ իր Հայ
Հո յութ իւննե բով
, ղմո՜թք կր թափէր
բերնէն։ Աք
կը գառնաբ՝ կը ՀայՀոյէր,
ձախ կր ղառնաբ՝ կր
^ ՚ ո յ ^ ո յ է բ , Հ պատարագին
ուչ մնացի՛^
կ՚րսէբ՝
յիչոց մը կ՚արձակէր
, «.քարոզը
երկար
տեւեց՝»
կ՚ըսէր՝
ՀայՀուչ
մր կ՚արձակէր
,
աւելի կը Հայ.
Հոյէբ քան կըխօսէր,
խաաուաիկ
ու
սեւուլիկ
ՀայՀոյութիւններ
կըՀիւ֊սէբ :
3.
Օրր կըՀայՀո
յէ աբբայ աը Պուա-քիոպէր
,
ոբ կրօնալոբ է ,
Երբ կը ՀայՀո
յէ կարտինալ
Տիւպուա
, որ եկե
ղեցական է ,
ինչո՚^ւ
պիտի
չՀայՀռյէ
Աբէլ
Նաղարեան
, որ
նախկին
ծայրագոյն
վարղապետ
է ։
Տարբեբութիւնն
այն է որ ֆրանսացի
աբբան
ու կա րտ ինա քր ղիտեն թէ կը ՀայՀո
յեն , իսկ մեր
ծայրագոյն
Աբէ
լը չի գիտեր թէ կր ՀայՀոյէ ,
Իցեն զի ՛ոչ զիսւ1ւ՚է1ւ
ե ւ
ոչ գիւո1յ(ւ թ է ոչ
գ ի ս Ն ե Ա
:
ԻցեՍ
զ ի
ոչ զիսւ1յ1ւ էւ. զիՄւեն թ է ոչ
զ ի տ հ ճ
:
Իցեն
զ ի
ոչ
զ ի ս ն ե ն
ե ւ
զ ի տ ե ն
թ է
զ ի տ ե ն
:
Ա եր բարի - ծազիկր կր պատկանի
Վեր
քին
խում րին
Հ Ուստի,
թ " յ լ տուէք,
սիրելի
Տտռաքու–
նիք
, որ կարճ գասլ^թացք
մր բանամ՝
սորփեցնե—
լոլ Համար իր գիտցածն ուչգիտցածը,
էնչ որ
ՀայՀո
յութիւն է , ինչ որ ՀայՀո
յութիւն չէ ;
X
Ըստ Աստուածաշունչին
, երգումն ու ՀայՀո -
յութիւնը
Համ աՀաւասա
ր
մ եզքեր են : Պատճառն
այն է որ երկու
բառերն ալ, մին իմաստաբանա
-
կան
, մ իւսը գազափւարական
տեսակէտով
,
կոլգան
սեռա
յին պաամութ
ենէն : Աբգարեւ
, Հ
ին
ատեն՛
մարգիկ
, երւլուրնն^լոլ
մամանակ
, իրենց
ձեռքր
կր
գնէին սեվւական կամ տիրոք
ամորձիքին
վյյայէ
« Ղ՛իր ղձեռն քո լ ^ ՚ է երանօք
իմուէք եւ
երգմնեցոլ֊
ցից
ղքեզ»
(Ծ՚ւնդ • Ի՛ե/– 2) ;
Այստեզ
երանքը ան-
չոլշտ
Համազօր է հՅէՈշԽին , բայց թէ
6Աբհ6տ1Տա6
մ ըն է , ղւլո ւշանա լու
Համ աբ
ամորձիք
բառին
գործածոլթենէն
, կ՚ընգունին
թալմուտի
.էարգա–
պետներն ալ։ ԱՀա թէ ինչո՛ւ
է€տէւշս16
կր նչանէսկէ
վկայ,
ինչպէս
է6աօ1ո
կր նչանակէ
ամորձիք
բ0ֆ.=.
բառին
զարգացումով՝
ունինք
այսօբ
Յէէ6ՏէՅէ10Ո :
Ու վեբքապէս
խյՇւ կընշանակէ թէ՛
երղոլրն–
5՚ք"^.
թէ՛ ՀայՀո
յել։
Ուրեմն
Հին բարոյականը
Հիմնուած էր առա
ւելապէս
սեռա
յին
Հարցի
վյրայ,
մ ո ղո վո
ւբղնեբը
Հասած
չէին տակաւին
բարձբ
քաւլաքակրթոլ -
թեան,
ոբպէռլի
բարոյականը
Հիմնուէր
աւելէ,
նուրբ
ւլ.լա ց ո ւմ ն ե րւռ լ ,
աւելի
սուրբ գաղափա
րնե
րու կաբգապաՀ
ութե
ան
փբայ։
Աս տ ո ւած ա շո ւն
չէն
կարելի է առատ
ճռաքաղ
մը կատարել
սեռա
յին
Հին ալանւլոլթեանց
եւ կոպիտ
բաբոյաղիտոլ
֊
թեան
վյլա յութ իւննե րով,
ռամիկ
րնթերցոզլԼ
կը զարմանայ թէ ինչո՛ւ
ՀայՀո
յութիւն
կը Համար
՛ուէր արտասանել
Աստուծոյ
անունը,
այնքան որ
մաՀ ոլամ բ կր պա տմ ո լէ ին անսաստողները
. «Զի
անռւանեաց
ղան ուն Տեառն՝
մաՀու
մ եռցի»ԼՂ^է–ա. •
Ի՛հ՛
16) 1
Ատոր Համար , մեր ոսկեգա րեաննե
բ ը ,
Հե տե ւե լո վ Եօթան.սսհից
, գրած են Տէր
բառը
բնագրին
ԵՀովա
բառին
տեզ
, ոբ Աստուծո
յ ա -
նունն է ։ ճիշգ չէ կարծել,
ինչպէս
կը պնգեն
կարգ
մը մեկնիչներ
, թէ Աստուծոյ
անունը արտասա -
նել կր նչանակէր
գործածել
կախարղական
տա
.
բաղ
մ ը , գիւաՀմ ա յութեան
(^V0^^^1օո)
յատուկ ,
որ կը Համ տրուէր
մ իա յն քուրմ եբուն
չնորՀեալ
։
Երո՚լութիւնն
այն է , թէ Աստո ւած վկայ
կանչե -
լու
Համ տլԼ^ չա Հ ագր գռո
ւո գր պէտք է
կատարէր
կարգ մը ծէսեբ ,
երգումի
մուլական
արարուլու֊
թիլկւներ : Օրինակ՝
մերկանալ
, աւելի
ճիչգ՝ բա~
նալ
գլուխր
եւ՛՛– առականքդ : Ա իքի րկրականի ա–
բեւելեան
աւազանին
շուրք, Ր"է"Բ Հին
մողովուբգ–
ները
նո
յն ծէսերն
ունէ ին
ներկա յահալու
կամ
պաշտամունքի
կանւլնելոլ
Համար
իրենց
աստ -
Ուածներուն
կուռքերուն
ու քոլրմեբուն
առքեւ :
Ոանալ
ղլուխր , մ ասամբ
մ երկանալ
կուռքի
մ ը
առքեւ կընշանակէբ
Հայցել
նոյն աստուծոյ
օգ -
նութիւնր
, բարեկամ
ութիւնը
եւ
շնոբՀը
, ի մի
բան
ղաշնակցիլ,
ու Ա ովսէս
խստիւ
"՚ԲԳԻլեՅ
ԳԷՍ՚-խը բանա
լու այգ աւանգո
ւթիւն
ը , որՀե թանո~
սական
ծէսի
մը սկղբնաւո
բութ
իւնն է ր կամ առա–
կանքր
բանալու
խո րՀ րգան չանա կան ձել մը :
Հեթանոսական
այղ աւանգո
ւթիւսնե
րէն վր -
կա յութիւն
մ լ ^ է երկրպագութիւն
բառր, ղոր մեր
Հայագէաները
սխալ կր բացատրեն
,
պագանել
ոսկեդարեան
բաո. չէ , ելերկրպագութիւն
բառր
տարրեր
նչանա կութ
իւն
մ ր
ունի , ( պր պտո
ւմնե
րս
աւարտած
չեն, .ուստի առայմմ
այսքան) : Հեթա -
նրսական այգ աւանգութիւններէն
, դարձեալ,
իբ.
րեւ
վկայութիւն՝
Աստուածաշունչին
մէք կր մնայ
տակաւին
շանսխուր
բառը
( Ս թ ՚ ՜ 1 ՝ ՚ ՚ Փ " 1 8 ) ,
ոբոլն
պմգալփ
նշանակութիւնը
բացատրելու
քաք ութ /(,,
նր չունիմ
, այգ նշանակութիւնը
կարելի չէ գԱք–
նել նաԼւ բառարաններու
կամ
Համայնագիտարա),.
նե բու
մէք, ռբպէսղի
կանչէի
օղնութեան
;
Հետեւե
լով
Աստուածաշունչին
,
յետագային՝
քրիստոնեայ
թագալորներր,
իրենց
մակերեսային
Հասկացողոլթեամբ
, արգիլեցին
Աստուած
բառին
գործածոլթիլնր
երգումեերոլ
մէք՝
իբրեւ
ՀայՀո ,
յութիւն։՛
Օրինակ՝
ծանր
ՀայՀո
յո ւթիւն կը Հա ~–
մարուէր
ըսել բԱ1
ՕւՏԱ, էտէՇ
ՕւճԱ,
ՏՁՈ§ ճ շ 0ւ6Ա
V^Ոէ^Շ - Տտաէ - նււտ,
ով որարտասանէր այս Հայ.
Հո յութիւններր
, կըծակէին
լեղուն կամ կըկըտ ֊
րէին
քիթը։
ժողովուբգը,
որ կը սիրէ
ՀայՀո
յել
թեթեւնալու
Համաբ,
շարունակեց
գործածել
նոյն
բառե րը՛ • . աղաւաղե
լո վ,
թՅք€1ւ, ՏՁՈՏճւ, Բ3ւե1շս
V^Ոէ^^ե^^ս,
Աստուած
բառին աեղ դնելով
երբեմն
ճ\, երբեմն
է>16Ա ;
՚՚էէս՚ք է րնդունիլ թէ մողովուբգնե
բու
ընկե -
րային
կեանքին
մէք՝
ՀայՀո
յութիւնը
պաՀան ք
վրն է Հոգին
թեթե..ցնելոլ
կամ
վրէմիսնգրոլթիլ^
նը յագեցնելու;
ԱՀա թէ ինչո՛ւ
ՀայՀո
յութիւնը,
կամ եթէ կ՚-ոլզէք՝
գիմացինը
անարգելու
պաՀան–
քր դրական
զարգացմ
ան է Հասած
առակներով
ել
երգիծանքներով
;
Արւլա բել
, առակը
զէնք
մ ըն է պայքարի , -—
Փեգրոս կը կարծէր թէ գերիներո՛ւ
ղէնքն է, այն
պատճառաբանութեամբ
թէ ինչ որ չփ կբնաբ ա -
ղատօրէն
ըսել
գերին , կ՚ըսէ
առակին
կենդանինե
րուն
բերնով։
Ոմանք կըմերմեն այս տեսակէտը,
պնւէելոփ թէ առակը կըծառայէ
զուարճացնելու,
ճշմ ա ր ա ո ւթ ի՛ ւն
մ ը
յա յտնե լո ւ՝
մ ի՛տքր
արթուն
պաՀելու
ձեւով, աՀա թէ ինչո՛ւ. Հակառակ
Աբիս–
տոտէլի
տեսութեան՝
որ աււակ պատմելու
Համար
Հերոս կուտար
մ իա յն կենգտնիները
, առակախօս
ները
Հերոս
առին
նաեւ
բո յսերը
,
առարկանե
ր ր
նոյնիսկ
մարգիկ;
Ա
Ա կ՚լ^գունիմ
Փեդրոսի տեսա
կէտը
—- աււա կը թէեւ
դիցաբանական
աւանգու -
թիւններու
Հեաքր կըպաՀԷ իբ ծագման
մէք, ըս -
կիզբէն իսկ ղէնք մը դարձած
է
ընգգիմադիբը
ԱՆԳԼԻԱ
ՋՈՒԶԵՐ ՈՐ ԹՈՒՐԲԻԱՆ
ԱՆԳԱԱԱԿՑԻ
ԱՏԼԱՆՏԵԱՆԻ
ՈՒքօՏԻՆ֊
<ձՀԱ՚ԼԸ ԻՆՉՊԷՍ
ՊԻ
ՏԻ ՕԳՆԷ ԱԵԶԻ^
« ԼՈՆՏՈՆ
ՊԷՏԲ է
ՐԱՑ
ԽՕԱԻ »• -
Պոլսո
յ
«Մ Լ՛լ լի յէթ^ի
խմբագրապետ
Ալի Նա
ճի Գաբաճան
Թուրքիո
յ ապաՀովութեան
խնգրո
յն
նուիրած է ուշազրալ
առաքնորգող
մը , ուր
Թուր
քիան Ատլանտեանի
ուխտին
մէՀ առնելու
մասին
Ա^ԳԼԻ"յ
3
"յՑ աուած
րնդգիմութիւնը
կը վերադրէ
աւանդական
քաղաքականութեան
, որ կըքանա
յ
Հաւասարակշռութիւնը
պաՀել
երկու մեծ պետու -
թեանց՝
Ամերիկայի
ել էՅ • Ա իութեան
միքեւ
յ
8 օգ ուածա
.լիրը դիտել տալով թէ Անգլիւա այս
պատճառաւ
երկու տարիէ ի վեբ իյ՛ Ասւսիոյ Հեա
բոլոր
կնճիռներուն
մ էք
Համ
եմ ատարաբ
մեղմ ըն–
թացք մր բռնած է , կը շարունակէ •
«
Ն՚՚յն
քա.լաքական
ութ եան արդիւնք
պէտք
է նկատել
քիոլսիան
չգրգռեչոլ
Համար Լծ՚ուրքի
ան
ին
ցոյց
Ատլանտեանի
ուխտին
մ՛էք առնելու
ւէ աս
աուած
լ^դդիմութիւձը
:
Այս
կացութեան
առքեւ՚ամէն
թուրք
Հայրենակից
զարմ անքով
վերաՀասու
գաբճած է որ մեր ղինա–
^Ի
Ց
Շ. Ա^գլԼ՚ան է Թուրքիս
յ Ատլանտեանի
ուխտին
մէք
առնուելուն
լ^.է1էիմաց.ռզ գլիւաւոբ
ւզեաոլ
.
թիւնը եւ ակամայ սա ճակատագրական
Հա րցում
ը
կ^ս լղզէ
ինքն
իրեն •
Անգլիա ոբ այսօր կըփորձէ առարկել
թուր -
քիո
յ Ատլանտեանի
ուխտին
մ էք առնուե
լուն
Խ •
Ո՛ուս իան
չգրգււե
լու Համ՛ար , ո՜փ կրնա
յ ե բաչիւա–
լոբել թէ վաւլը ալ աւելի ծանբակչփռ
կացութիւն
՝*
մը ստեղծուած
պարաւչային
սեւէ ազգ.ււ
օմանգա
կո ւթիւն
պիաի
րնծա յէ Թ" ւլ՚քիո
յ , քանի որ նման
պարագայի
մը պատերաղմ
ի պիտի
բռնէւլի
իյ . Ռու
սս յ Հ եա
է
Ցօւէուածագիբը
յետո
յ կ^ըսէ •
Աեր
ղինակից
Սն՚էլիոյ
այսօբոլան
կենսա
կան չաՀերը
Խրիմի
սլատերաէլմի
շյէքանին
Անգլիոյ
ծաղբելի
դարձնելու,
անարգանքի
ենթարկելու
, վենսակտն
չաՀերը
չեն։
Այն պատճառաւ
ոբ այգ
՛կէ՝
.կել = լու -
բաբո յապէս
փճացնելու
տանքի
նչաւակ
րնել ։
Երգի՛ծանքը եւս ծաղրանքի կամ
նախատինքի
արտայայտութիւն
մըն է, ՀայՀոյուԼմիւն
մը դրա
կան ձել սաացած
։ Պուալօ յաճախ կր մատնէ եր -
գիծանքին
սկզբնական
այ.է ձեւը,
Թո.ււլթք ե թ -
գիծականք/յ,
մէք (Գ. տող
34)
դո րծածո լած է
բա.ւ
մը, որ քանիցս
ամբուլք տպուած է Հեղինա -
կին
։ռզքո լց ր , յետագա
յին՝
մ իա յն աււա քին տառը
,
վասնղի • I • անա րտաս անե լիւ՝ ոչ կիներուն
, ոչ ալ–
այրե րուն
աււքեւ :
ՀայՀո
յութիւնր կամ Հակառայ^որգը
անարգե -
լու պաՀան
քը զրական
զարգացման
է Հասած
նաեւ
վփճա բանական
սեռին
մէք։
Վիճաբանութիւնը
կամ դրչամարտը
(թօ16 -
տ ւ ց ս տ )
^իչգ է թէ դրական
անկախ
սեռի մը պատ–.
կառելի
գիմագիծը
ւտացած է այսօբ,
բայց իր
ղարդացմ
ան սկզբնական
աստիճաններով
կը մ ատ
նէ
րնդդիմ ադիբը
անա
րզե
լու
,
խայտա ռա կե լո լ
ցանկութիւն
մ ր :
Այսպէս
պա րսաւագբո
ւթ
իւն
(բՅաբհւշէ ,
սաոլգաբանութիւնը
տակաւին
վԼ՚^ելԼւ)
կը կո չուէր , Հ րապա րակադրութենէն
առաք
, լ^գ -
դիմախօսոլթեան
բուռն
լեզու
մը,
րնգՀանրապէս
յարձակողական
ել նախատական
, որ կր ներկա -
յ՚սցոլէբ
քանի մր էքնոց գրքոյկով,
Հոլանտա -
ցիներուն
այնքան
սիրելի, էբ այս սեռր, որ աւլածի
կարգ անցած էր ըսել թէ Հ՛ոլանտա
աւելի
թՅտթհ16է
կ արտածէ քան պանիր : Ուրիչ
ձել մր կը
կոչուէր
1ւէւ611շ ,-—
լեղուն
աւելի
բուոն
, անարգական
ել
ՀայՀոյալից
, ընդՀանրապէս
անստոբադիր
I
Եր -
բոր՛է ձեւ մը կը կոչուի
քՏՇէՍա ,
որ ինչքան ալ տա
կաւին
յարդի,
չունի
փ ո լ է Ա ՛ ի ք թ է ք ն ի ք
ումը ել
կենդան..ւթիւնը :
Փ ո լ է միք ,
որ կ
օգտաւրո բծէ
մ
տաւորական
ղաբգ.սցման
բո լո ր ագբիլրներր
ել գրական արտա–.
յա յաութեանց
րոլոր
ձեւերր,
կ՚այրէ, կր մրկէ ,
մոխիրի կր վերածէ
լ^գգիմադիբը,
կր բաւէ որ
լեղու
ունենայ
,
թ է ք ն ի ք
ունենայ
, պաշար
ունենայ
եւ. անկեղծ
րլլա
յ ։
Փոլէլքիք^
իմ որսկան
շունս է , լաւ կրթած
,
լաւ
մտրղած
եմ զայն :
Արգ,
թ ո գ գիտնայ
Աբէլ,
թո՛ւլ գիտնայ Ա -
բէլին
սլապը, թոզ գիտնան
Աբէ լէն թոռները
ել
ծոռները թէ
2.
Ի՛նչ ձելոփ ալ Հա
յՀո
յեն
ինծի,
ԱբրաՀա–
մին կամ Ա ովսէսին
Հասկցած
ձեւով
,
անտաբ -
բեր կըմնամ :
,2,
ՀայՀո
յ ո լ թ ի ^ լ ն կը Համ արիմ
, սակա
յն ,
աններելի՛՛
Հա
յՀո յութիւն
կը Համ արիմ
ամ
էն
խօսք՝ որ կըվփրալորէ
Հայու
ճւ§ոԱշ« ,
կը խոցէ
աղգա
յին գիտակցութիւնս
։
Եւ ա յս պատճտռաբտնո
լթեամբ՝
կր յայտա -
րաբեմ թէ Աբէլ ծանրապէս
ՀայՀո
յեց
ինծի։ Եթէ
Հետեւած չէ Իւրիամի
գպրոցին
ուսո ւմնա սիրո լ -
թ.։ւականի
Անգլիան
այսօր
այլեւս
գոյութիւն
չա
,նի ։ Երբեմնի
փառաչոլք
կայսրութիւնը
պատմու - ՚՛
թեան
խառնուած
է ել անոբ տեղ Եւրոպայի ձա -
խակուլմեան
անկիւնը,
Ֆրանսա յէ ղօրաւոբ թէ տը–
կտր
ըլլալը
անյայտ
, տարբեր
Ան՚լլիա
մը ՝արապա–
րակ ելած է ։ Այսնոր Անգլիան ոչ Ա իքին
Արելէյ–
քԼ՛
է
"է Աեբձալ..ր Արեւելքի
, ոչ Պաբսկաս -
տանի , ոչ ալ
աւելի
Հեռու
*Լ՚"ձ ՜
^ե բու
մէք տէ ր է իր նաիսկին
Հեղինակութեան
եւ
ո^մին : Եգիպտոսէն
Հնգկաստան
եբկարռզ
Համ բի՛
չը բաման
բաման
եղած
, Հատիկները
ց.րուած են
X
Այս
կա ց ո ւթե
ան
Հետեւանքով
է օբ Անգլիա .կը
Հեաամ՚տի կամ Ամ՛երիկայի Հետ Համաձայնելու
եւ
կամ
՛յփ քում ի քաւլաքա կանո ւթիւնը
ոբգեգբեԼով^
իյ ՚
Ռուսիան
սիբաշաՀելոլ
։
Երբ այսէ կացութիւնը,
կարելի է Հաբց տալ
որ վաղը ՛ոեւէ վտանգի
պարագային
ի՛ւնչպէս պի-
աի օմանէչակէ
Թուրքիոյ
, որու Ատլանտեանի
ուխ
տին
անգամ ակցութեան
դէմ՛ կ՚առարկէ
այսօր
Տ
ի՞նչպէս
վստաՀինք
Հարիւր առ Հարիւր
վստաՀու
թիւն
չնեբչնչող
Անգլիոյ : ինչո՞ւ
վստաՀինք
։
Ցօգոլածագիրը
ա յս կացութեան
առքեւ
կը ՚
յանձնարարէ
այլեւս
վեբք տալ Ատլանեանի
ուխտի
մէք
մտնելու
Հէքեաթ
ին ելԱմերիկայի
Հեա գաշ -
նադիր
մը կնքել
։ Ա իթէ Համբաւաւոր
առածը չը
սե՞բ •
«ԱնՀնար է Պապէն
աւելի
պապական
դառնալ » :
X
Անգաբայի
ձայնասփիւռին
խօսնակը,
փր
կարզին
կաբեւձորոլթեամբ
կ՚անդբագաոնայ
Անգ -
լիոյ արաաքին
նաիսաբաբութեան
րնգՀանուր
տնօ
րէն
Աթսքպըրի
այն յայտարարութեանց
, որոնք ե–
.լած
են Լոնտոն
ղտնուող
թուրք
չբագբոզնեբուն
> ։
տակաւին
չա՛՛տ Հաց պէտք է ուտէ։
Ուրիչ
խօս–
քուԼ՝ ինչ որ պատիւ կր Համարի
^րեն , անպատ -
ւո։ թիէ^ւ է ինծի
Համար է
Ալ մանաւանգ
չեմ ներեր որ, իր էչը֊
քչելու
Համաբ, ծախուած կ"չէ գԼ՚ո
1
եթէ նոյնիսկ
Հայ
Հոյանք
չՀտմարիմ այդ արտայայտութիւնը,
պարզ
է թ^ պատրուակ
մըն է որպէսալփ ինձմէ խէէ ա -
զատ մտածե
լու .լրաւլէաի
իրաւունքս
, նոյնիսկ
սը–
իստլ մտածե
լու դրաւլէաի
իրաւունքս
((^աԱ Ձ
1 ՚ 6 ք –
ք6Աք ^6 ^^^^^V^տ,—
մ՛եր տգէտ
աբեղան
իա պ ար
ու
նի՛՛ այս տարազէն) : իսկ եթէ գրիչ
բռնելու
իր
նոր
վաբմութիւնը
բաւական է
ՇթՅէՇք
րնելու Հա -
գաբ
ֆրանքնոց
Հայ ակիր մր , եւ ատիկա
յանգդ -
նութիւն
կուաայ
իրեն
վիրաւորելու
Համաբ
զիս
գ
կրնայ վստաՀ րԱալ թէ , առանց Աչտտ բակեց
ինե
րէն
ծանօթ ասացուածք
մը փո Լս ուզելու
,
գիլբին
է ինձ ղտնել
Հայոց
բառարանին
մէք բառ մը, ոբ
կը ԼսչԼսչացնէ իբ Հալին,
քուն
ըլլայ թէ արթուն
։
Ես ա յս բանեբը
....րվե լու
Համ ար՝ ոչ եկեղեց–
սլանոլթիէն
ըրի , ոչ ալ ա չըդո լթ իւն , եւ .Լա"յ՝ ե–^
թէ , աաոնք պակաս
տեսնելռէ
իմ մօտս ,խորՀեցաա. •
թետնց,
ոբոնք պատւոյ
զգացումին
զարգացման
ղաս մը տալ ինծի
Աբէլ Նազաբեան,
ծայրադոյն
պատմ ութիւն
ր կուտան
, բաւական
կը Համ
արիմ
Իրեն
ըսել թէ իր պաաիւր չփ կբնաբ
ըԱալ իմ պա
տիւս
, եւիմ պատիւս
չի կրնար
ըչլալ իր պատիւը.
վարդապետ
աչըգոլթեան
, յուխտէն
էքմիածնս
Մ իաբանութեան
, ուսեալ ի Ցիւրիխ :
է՛
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
