V
<6ԱՌԱԶ>
Հերյիչեցէք
Հ
՚ղարսէութեան
բ"լ"բ
ակնեղէն -
ներէն
մերկացած
Բրիսաոսր;
Հերյիլեցէք
իբենց
մողո վ՛ւ լ–րգէն
սլաշաուած եւ տանքուած
կայսրե -
րր,
ա՝յն մողովուբղր,
որ կր վիճէր
Աուբբ
Երբոբ֊
ղութեան
վրայ
եւ. կբ յափչաակուէր
կբկէ"ի
Գ՛" ՜
ղանոլթիւննեբէն
յ
« Հայասաանի
մէք ալ, թէեւ
Բիւզանղիոնի
քղայնո^թիւննեբր
աւելի
չափալոբուած
էին,մաբ
դիկ
կ՝երկնչէին
նշաններու
երեւումէն֊,
Անաարա֊
կոյս Աբաբաար
սչիաի բոցավառէր
յանկարծ
երկ–
նային
երիվարներու
արոփին աակ ֊.
« Մաքեբու
այսսլիսի
վիճակ
մր բաւական կր
բացատրէ
մարգաբէական
այն սարսափը որ կը
լեցնէ Նարեկացիին
գոբծը
եւ ցոյց կուտայ թէ ին–
չու « Մատեան»ր
կը բացուի
իբրել
ողրերղական
Աովսափատի
Հովփտ
մը
» է
(Այո Աովսավւատի
Հովիտը
այն տեղն է ուր,
Բրիստոնէական
գիտե Աւքնե բու
Համեմատ
սլիտի
Հաւաքուին
մեռեալները
, Վերքին Գ
ատաստա
նին
օրը)
•- .
« Հոկաներու
բոլոր
ոսկորները
կը
Հանգչին
Հդն , սսլասելով
Վեր քին Դաաասաանին
առաքին
շե
փորին» ՝.
X
Նոր փակագիծ
մը։ Տ՚ոբգելի
բանախօսին
այն
կարծիքը
թէ մարգիկ
կը վախնայ
իւն որ
աշիսարՀի
վեբքը
սլիտի էչար , ճիշդ է Աւրռսլա
յի
Համ ար ,
Ւ"՚յՑ "է Հայասաանի
Համաբ, եթէ չեմ
միսալէբ։
Աբ՚լարեւ,
կլրոսլայի
մէք, տգէա
մողովուբղ֊ր
այն
կքսրծիքր
ունէր թէ աշխարՀ
սլիաի
կործանէր
Բրիստո
սի Հաղար թուականին
: Ամրողք
է՚նդ իրՐ
այս
Հաղար
թիլին
վբայ կր դառնար,
առանց
ոեւէ
էուբք սլաաճաոտբանութեան
: Պարւլասլէս
անոր
Համար ոբՀաղարր
թոշոբ,
կլոր
թի՛ւ մրն է, մաս
նաւոր նշանակոէ
թիւն
մը կուաային
, ինչսլէս այ -
սօր ալ մասնաւոր
իմասա
մր կուաանք
3>ին , 1 ի՛ն ,
9ին,
\3ին,
40/1–
եւայլն :
Ալ ւլիտէք այս աւե լո րգասլա շտութեան
Հեաե -
ւանքնե
րր : Շատեր ասլա շխաիոլթեան
կր ՛էիմ էին
•
ուր ի^ե ր կրօնական
սքեմ ին
մ էք կր տեսնէ ին ի -
րենց
վւրկոլթի՚ւեր : Շտտ
մ ր Հարուստներ եւ ի շ -
խաննե ր իբենց ստացո ւածքնե
ր ր կր նուիրէ
ին եկե–
ղեցիներու եւ վանքերու
, ո բսլէսղի
Բրիստոս
ղի -
րենք՛ «անտես
չառնէ» եւ սեւ այծերուն
չիստռնէ :
Շատեր ալ
ն իւթ ա սլա չտնե ր ր
աւելփ կր նետ–
ուէին
աշխարՀական
Հաճոյքներոլ
եւ
ղեղխու -
թեան
մէք, կամ՝
ինչսլէս
կ՚ըսէ մեր
բանաստեղծր,
կ՚երթային
«Աագայէլէն
շո յուե լու» :
Բայց կը կասկածիմ
որ այս
մողովրգական
նախ ս՛սլա շար ումր
ճիշդ
րք քա յ նաեւ
Հա
յաստանի
Համար : Գլխաւոր– սլատճառբ
այն է որ
եւրոսլական
Հաղար թուականր
ւ/՚ձ/ւ,1000
թուականը
չէբ : Աեր
նոր
թուականին կր սկսէր
վեցերորդ
գարու կի-
սուն,
551^1;
Հետեւաբար
, Եւրոսլական
1000
թը՜Հ
լականին՝
Հայկական
թուականր
ց՛՛ յց
կուտար
449 :
Աասնալոբ
աղատճառ մր չկաբ որմեր նախ–^
նիքր Հաւատային թէ Հայկական
449
թուականին
աշխաբՀը
պիտի
կործանէր
, եւ ոչ թէ առաք
կամ
վերքր :
Գալով
Նարեկացիի՛ն
, եթէ աչխարՀի
կոբծա -
նումին «մարգաբէական–
սարսափր կր լեցնէ
անոր
գործր», ատիկա ոչթէ անոր Համար էբ որ Ն֊աբե -
կացին կըՀաւատար թէ Հայկական
թուականի
449/1
աչխաբՀ
պիտի կործանէր,
այլ
որոփՀետեւ
ոեւէ քրիստոնեայ
կբ Հաւատայ
եւ
Նարեկացին
ալ աւելի,
քանի որ կրօնական էր թէ «օր մ ր»
աշխարՀ
սլիսւի կործանի եւ փե լ՛քիգա
աաս
տանի
փողր պիաի՛
Հնչէ : Այսօր
իսկ ամէն աեսակ
կրօ -
նականներ
չե՞ն աղղա բաբեր
աչխաբՀ
ի «մ
օտալռլտ
կործանումր
եւ մեղ ապաշխարութեան
չե՛՛՛ն Հրա—
լիրեր։ Մէկ խօսքով՝
Նարեկացիին
աղդարարու -
թիւնները
րնգՀանուր
իմ աստով պէտք է
Հասկնալ
եէ ոչ թէ մասնաւոր
թուականի
մը Համար ։
Վերադառնանք
մ եր բանախօսին :
ՊԱՐԳԵՒ
ՆԻԿՈԼԵԱՆ
ՆԱՄԱԿՆԵՐ
«8ԱՌԱԶ»Ի
ՀԱՐԿՍ
ՀԱՐԿԱՒՈՐԱՑ
Բանի
մր ամիս աոաք
«Համաղդային»ի
վար -
չոլթենէն
լսեցինք թէ Պ՝ Գուրեանի
Հարիւբամեա–
կը պիտի
տօնուի
իրենց
նաաճեււնութեա։1
ր եւ
մեծ
Հանդիսոէթեամր
: Օրերր
Հասան եւ սակայն
ա յդ «մե ծ» <ոբո շում ին իրր արձագանգ
ոեւէ ծա -
նոլց՚էլմ
չերեւցաւ
մամուլին
մէք :
^ Աառաք » արմանաւոբ
տեղր տուաւ
Աքնոբ
յի
չատակին
• բայց
ներելի" է Հարցնել
թէ
Բաֆէ
Բատէի
՛էե լ. նա յա րկր
պատ
շաճ վա՞
յրն է ր տօնե
լու
ա յդ պանծալի
դա րաղ արձր
,Հե ր թա կանՀ աւաքո
յ թ ի
մր– ձեւին աակ , որքան ալ Գուրեանր
լրիւ ներ —
կայացնող
բանա էսօսո ւթիւն
մրել
քանի մր արտա–
սան՛։ լթ իւննե ր պատրաստուած
է՚էէային :
Տարմ ար
սբա՚^Հ կր պակսէր
Փարիղի՛ մէք : Աւ
՛Գուրեանի
Հմա
յքր բաւական
չէ" բ որ նախաձեռ
~
նարկ Ա իութիւնր
Հրաւէր
ուղղէր
մ՛եր
արուեստա–
գէ տնե բուն , աւելի
վւա յլուն
Հանգէս
մ ր սաբքե
լու
Համար։
Պոլսոյ եւ Աուրիոյ
, թեբթերու
մէք կր
կարղանք թէ ինչ՚գիսի
խանդա՚էառութեամր
եւ մ-ո–
ղուէբղական
Հանղ իսո ւթեամբ
կատարուած
է ոգե
կոչում
ր բանաստեղծին
յի՛շաաակին
Կ՚երեւի՛
ան Հ րամե շտ էբ կաղմ ել
Հ՛՛՛յբ • Մ ի՛՛ւ -
թիւն
մր որպէսղի
Հովանաւորէր
եւ վայել
չ՚"–ՔԸ
տար,
ինչպէս
եղալ
մի՛ւս վտղաւՐեռ
քերթողին
,Մ •
Աեծարենցին
ել Վարումանի
Համաբ : Եւ ի՛՞նչ ա —
ւելի յարմար
երւլելու
այս առիթով,
քան
ղմայլելի
«Լճակ»
ի՛ն նոյնքան
Հեշտալուր
մեղեդին
որ Ա •
Բաբելեանինն
է եւ անծանօթ
մնացած
մեր մէք :
Անո ր մաՀէն ի ՛էե ր , քանի սե րունղնեբ
եկան ու
անցան
՚ բայց
Հաղոլադէպ է որքերթո՚լի
մբ չի -
րիմր ա քնքան
այցելու
ունեցած
Րէէտյ
իրրեւ ուխ -
էոատեղի
մր, որքտն
Գոլրե՝անիէ՝նր
ուր ՛միչտ
մանի–;
չակի
փունք մբ կամ մա րղա րտածաղիկի
ւղսա1լ մր
կբ մնան
ղամբարանին
վրայ,
երկիւղածոլթեամբ
ղետեղոլած
• . .
, ֊.
Սիրանոյշ Չաքրեան
«աւա>ոատ>ո>ււ«ու<աաւ«ատՅոաո<ւււ)տոՅււտււուո»շոճո&
ՀԱՏԱՍՏԱՆ
Տքւ;Րք)ՒՆՒ
ՌԸՆԱԺ.—
Տունիս
9/1
սեւ Հողին
յանձնե -
ցինք մ՛եր գմբախտ եւ սիրելի
ք" յ ր ր Արաքսի
Լ՛մ-
^աՀարեան
Լծնեալ
Իքաչաաոլրեան,
Տարօնցի)
, որ
ս՚ս՚րԼ՚նեբէ
ի վեր կը տառապէր
անողոք
Հիւանդու
թենէ մր։ Վեբքերս
ղմուար կր դիմանար
ցաւե -
բուն , նախաղղ ալով
անխուսավւելի
վախճանը ;
Տու՚լաբկաւորութեան
կըՀետեւէին
մեր գտ
ղՈ
՚-թր եւ տեղացիներ։
կրրնոպլէն
,
Լանսէյէն,
Վիէնէն,
Տէսինէն,
Լիոնէն
ե՜լ Աէն Շամոնէն
եկած
էին մեր Հայրենակիցներր,
բնկերներ
եւ
բարե–
կամնեբ :
Ներկայ
ին նաեւ մետաքսի
եւ ե րկաթի, գո րծա–
րւսննեբուն
տէրերր,
տնօրէններն եւ բ ՚ ՚ է ո ր ՛գաչ -
սէօնեանեբր : Աեաաքսի
դործ ատէրր
այս
առթիւ
փակած էրդործաբանը,
ուր տարիներով
աչխա -
սււսծ եւ վեց տա րիներէ
ի վեր ալ
քոնթ-րմեթրի
պաչտօն
էլր վարէր
ողբացեալ
Արաքսին
։
Գագաղը
ծածկուած
էր բազմաթիւ
թաբմ
ծազկեպսակնե
-
բով
։
Վչտաբեկ
եղբօրգ
ա յս քանի
մ ր տողեբր
թ ՚. ղ
Տարօնի
անթառամ
մանիշակներէն
ծաղկեփունք
մը
րլլան քու տառապած
ե ւ չարչարուած
ղերեղմ ա —
նիգ
վրայ , պաշտելի
քոյր
:
Վախ
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈՒԵԱՏԻ
է լ սո —
ԱՐՈՒԵԱՏԻ
ԳՈՐԳԵՐՈՒ
վարչութեան
ե,
վետական
երղաՀաններու
մ Լ՛ու թեան
նաէսաձ1,ռնու–
թեամր
խո րՀ րգակցութ
իւե մ՛բ կատա բուած է , սո
վեաական
Օվ՚ե րայի
ղարղացման
Համար ; Ա աս -
նակցած
են երգաՀտններ
, երամչաա՚էէտներ
, զր-
րոզներ եւ արուեստի
աշխատողներ :
ՈՒՍՈՒՑԻՋՆԵՐՈՒ
անՀատական
բնակարան -
ներ
կառուցանելու
Համար վարկ
բացրլած է
400
Հաւլար
ռուպլի
•.Գիւղական
ուսուցչութեան
Համար
Գպրոցական
շրքանի փակման
առթիւ,
այս պա–
Հուս
քննութիւններու
մէք ենմեր երիտասարդ -
ներր :
Անոն ք, ուչիմ
մողյոէուրդի
մր
ղալա1չներր,
ինչպէս
ամէն տարի՛, այս չրքանին եւս կբ սկսին–
մեղի
Հասցնել
իրենց
յաքո
ւլո լթ եանց լուրերր
: Ու -
րախո ւթեամ
բ /լր լսենք թէ ]
4
տարե/լան
Հա ք աղ -
քնակ
մ ր , Արաքսի
Նիղամ եան փւա յլուն
յաղթանակ
մր տարած է դաշնակի
քննութեանց
մէք։
Մայիս
21 ի կիբակի ..առաւօտր\
Տ
Զ116 ^ ^V^ ^ ս /
մէք
տե՚լի
/լ ունենային
Ըշօ16 (^6 1\1սՏ1զԱ6
ք*ՅՈտ/
քննութիւններր
, –որուն տնօրէնն է անուանի
ու -
սուցչապետ
Նէրի՚ննի
։ Կր մասնակցէին
ութսուն ա–
շակերտոլՀինեբ
։ Բննութեան
նիւթն էր
Մարթէնի
երկրորգ
0օռՇ6քէ1Ոօ1 :
Հակառա/լ
տեղացի
բաղմա -
թիլ
մասնակցող
ումերուն
, առաքնութիւնր
շաՀե–
ցտճ Օր՛ Աբտքսին : Ութ՚՚ունի
փյյայ
առաքին ,
դմուաբաՀաճ
այս արուեստի
/լեգրոնին
մէք. . • կր
մ աղթենք
նո լ՛ նու աճումներ
այս ղմո լարին
ճամ
—
բուն
մՀք։
- Հ.
տեզական
միքոցներով
պիտի
շինուին
291
բնակա–
րաններ ։
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
Հրանտ
ՇաՀինեան
1951/՛
ախոյ
եան Հււչակոլած է ամբողք ԱԱՌՄ •
«Ապտրտակ»
մարմնամարզական
միութեանց
մրցումին
մէք ։
Անգամ է Երեւանի «Ապաբտակ»
մարմնամաբզա
-
/լան
րնկերութեան
։ Իսկ Ա. Ազարեան
փայլուն
յ ա -
քոգոլթիլն
ոէնենալով
օղերու եւ պտտաձողի վը-
րայ,
չաՀած է երկբորգ
տեղը :
ԿԱՐԳԱՏԼ-Բ
ԵԻ
ՏԱՐԱԾԵՑհԲ
Հ
Տ Ա Ո-ԱԶ * Ը
^ՏԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(78)
կ. ՊՈԼՍՈՅ ԳՐԱԻՈԻմԸ
ծ.
Անոր տանիքէն
արձակուած
աՀաղին
վիրգերր
չատ
շուտով վար գլորեցին Աէնքհոմէնի
դրան
քո–
Վի չրքապատին
աչտարակներէն
մին ու անմ
իքա -
սչէս նոբ բացուած
խրտմաաին քով զլաորեցին այգ
գլորոլն
դղեակը,
ճիչգփոսին
եղերքէն
վբայ, ու
անմիքապէսայդքան
կարճ Հեռաւորութեան
՚Լբ"*Տ
սարսափե
լփ կռիւմր
սկսալ, ոբ արչալո
յսէն առաք
սկոելոփ
մինչեւ
՚լիշեր
շարունակուեցաւ
: Թուր -
•^երր իրենց
վերքին
ան յաքո ղո ւթենէն կատղած
, եւ
՛Ալ այսանդամ
յաղթելու
յոյԱ֊ով
դերադբգռուած
,
առանց
կենալու
Հաղաբ տեսակ
նիւթեր
կը
լեցնէին
փոսին
մէք ։
Այգ
նիւթեբր
աշտարակին
բեկորներուն
Հեա
միասին,
իբենց
ճամբայ
պիտի
կազմէին
մինչեւ
խրամատր
Հասնելոլ։
Տ՚ոյներր, այս /լէտին
փբայ
Թէոտորոս
Բաբիսթիկոսի
Հ րամ անատա րութեամ
բ ,
յուսաՀատականճիգոփ
/լր կռուէի՛ն :
Տաբձակողնե–
րոփ ծածկուած
սանդուզներր
քանի
տն/լուէին պա
րիսպն ի վեր, վար կր նետէին
զանոնք, եւ ամէն
՚ոեսա/լ
զէնքերով կր կոտորէին
Թոէրքերր : ֊
ՄաՀացու
կռիւը տեւեց
մինչեւ
.իրի^"՛^
4"՛րձակո,լնւերր
չկրցան
ք՚սյլ
մը անդտմ
յաոաք
գալ ։ Վե րքապէս
ղի չե ր ո լան
վրա
յ ,
ստիպուեցան
ետ
քաշուիլ :
Պաշարեալներու
ա յս դիւցափւակճւան
բտ յց սպա–
" իչ
ճի՚լր անդամ
մ ըն ալ փրկեր
է ր աստուածա -
պաՀ քաղաքր,
բտյց
կը Հասկնանք
էմէ ինչ ցալա -
գին վախի
մէք ին/չած
էին անոնք։
«Ամէնք
ս
ս՛է
1
անղամ
մըն ալ /լը գոչէ Պարպարօ , տխուր
ու սար–
սափաՀաբ
մնացինք»
:
Տ՛՛ղ նութենէ
լ^կճուած
, կ*ըսէ
նորէն Պարպա
րօ , յա րձակողնե
ր ր ի բ ի/լո ւնր ետ քա շուե ցան
քի չ
մ ը Հանդիստ
առնե լոլ
, բո լո րոփին
Համ
ո զո ւած թէ
Հետեւեալ
օրը գիւրալ
պիտի
կա րենա
յին խրամ ա–
տէն
անցնիլ։
Բայց
այս ո/հգամ ալ իրենց
քոյսր ի
դերեւ
ելաւ։
Գի՛շեբն / բուն
^ Հակառակ
ցեր/ակուան
իրենց
ղ երմ արդքլա
յին
/լռիւին
,
պաշարեալները
կաաա
ւլօ րէն աշիսատեցան Ա էն Լիօմ էնի գրան
՚քօտի*
իս րամ ատր
դո ցե լու : Ամէ՛նքն
ալ , մեծ
բազմու -
թեամբ,
կիւն, զինուոր,
աղայ, ծեր աշիսաա/ւցան՝
Հերոս ^ան ճի"՛ ս թ ին իանի ի եւ նո յն իսկ
կա
յսեր
Հ սկողո
ւթե ամբ :
Այս
երկու գիւցա՛^
պետերր
մամ մր չ դ ա դ —
րեցան
ի՛րենց
նե րէլա յոլթեաւք
րր
ւու
իբենց
քաքալե–
րական
խօսքե րով տ չխատո
ղնե րուն եռանգր
ղբգր–
ոելէ : Փ՚՚սր
նորէն
բոլորովի՛ն
պարպեցին եւ փլած
պատր Հաստատուն
կերպով
նո րոդեց
ին . բա յց ա–
սոնցմէ չատ աւելի
գե րագո
յն ,
աարօրինակ
, ու
անսպասելի
յաղթութիւն
, յան/լաբծ
փայտէ
Համ
բաւաւոր
դղեակր
բոցերուն
ճարակ
եղաւ :
1ւյիստ \
Հաւանական է որԹուրքե
բուն
ւիոսին մէք ն/^տած .
խոտ ումացաոնեբէն
յառաք
ե/լած
ՐԼԼ՚"յ " ՛ յ "
կրակր :
կարճ խօսքաէ պտչարեալնեբը
կը թուի
թէ յա–
քողեր
էին անոր բացուածքներէն
բաւա կանա չավ՛
դիւրավառ
նիւթեր
, յունական
Հուր, կամ
աւհլի
Հալաեաբար
վառօդ
ներս նետել,
.ոբ
քանի մր
վայրկեանի
մէ^ Տոյներուն
այդչափ
սոսկում
պատճառող
Ա՛յս սաբսավ՚ելի
զզեակր,
մոխիր
գարձալ
• Անոր Հետ մ՛իասին բաւական
Թուրքեր
ալ
սպաննուեցան : Գիւրաւ
Հասկնա
լի է ւււրեմն թէ
ո՞ր աստիճան
յուզուեցս՚ն
անոնք երբ արչալո
յսր
ծագած
ատեն
՚էաղեցին
եկան
կ՛՛ի՛ր
վերսկսելու
•ու քսծէսացած լաստակերտ
աւերա/լներ
միայն գը-
տան :
Ջրանցէս
խիստ
արաայայտիչ
բառերով
կը
նկարաւլրէ
Աուլթանին
՛էտ յրո յթր ի տես
մխացող
Հսկայա/լան
աւերակին,
սլարպուած
փոսին սւ այն
քան
ս՚բտգօլ՚էն
/լանղնուած
աշտարակին
. «Ն՚՚յն -
Լ՛ոկ եթէ իսլամի
մարզարէներր
ինձ
Հաւաստէին
թէ սա անիծեալներր
մէ/չ դիչերուան
մէք
պիտի
կրնայի՛ն
՚չղեա/լր
կործանել,
նորէն
պի՚տխ
չՀաւա–
տայի»
^ դոռաց
%
Ջրանցէս կր պատմէ թէ պաշարողներու
որբ •
տաբե/լուիմիւնր
ծա յրա
յ ե ղ աստիճանի՛ն
Հասաւ
•
բայց աւաղ, եր/լար չտեւեց ատիկա :
Թուրքերր
շուտով
առա
քինին յար եւ նման
ու
•նոյնպէս
կենդանիի՛
մորթերով
ծածկուած
փայտէ
ուրիչ
ԴԳ^՚"հ. մը չինեցի՛ն,
աւելի
Հաւանաբաբ
զին–
ուորակ՚սն
եբրորղ
դրան
ղիմաց։
կ՚երեւայ
թէ ,
աբքեսւիսկոոէոս
Լէոնարի ել կարտինալ
իղիտօրի
րս ածնե բուն նա յելոփ անոնք ոլբփ^եր ալ
չի՛նած
էին քէս^ւեդօծ Գռնէն ալ ոչ չատ Հեռու, եւ տակա
ւին
ուրիչ կէտերու
վրայ :
(Շար- չ
Fonds A.R.A.M
