ներկայացնէ
երկու
Հակոանեայ
ւղաակերներ
Հ
Մինչ
Արեւելքի
Հայկ. արաասաՀմաՆր
կայհ՜կլ —
տուն վառարան
մրն է իր րաղմաթիւ
վարժարան -
ներով,
ուր րազժաՀազար
Հայ աչակե րաներ
կանո
նաւո րարար
կ՛՛ամ րարեն
ժա յրենի
լեղուն,
այնսլէո
ինչպէս
սլիտի
րլլար
Մայր
հարյենիքին
մէք, գժ
րախաարար
տժգոյն է
Հորիղոնր
Արեւմտեան
Հայկական
ա րտաս աՀմ ան ին , ուր, Հաղար
ճիգն -
րով
ծնունգ առած
մասնակի
գասրնթացքներ
,
չատ
անրաւարար
կուգան. Հոծ գաղութի
մր Հա–
ղարաւոր
փոքրիկներուն
Հայեցի
ուսման եւ գաս
տիարակութեան
Համար :
Եթէ , այս փրղոփիչ
իրականութեան
կողքին ,
սքանչաղումոփ
կր տեսնենք որ Հայ գրական
ծաղ–
կաստանր
յարատեւօրէն
կր րարգաւաճի
նոր եր -
կունքներով
ու վաստակներով
, մրցելով
Արեւել
քի Հետ, մ իեւնո
յն ատեն Հարկագրուած
ենք գառ
նութեամր
նախատեսել թէ այգ ճրաղր
ժամանա -
կաւոր է միայն, եւ գատապարտոլած
է
շինելու,
եթէ
նռր
սերունգր
չարունակէ
իր ան ւարրերոլ
— ՝
թիւնր
Հայերէնի
Հանգէպ :
Ե՛֊ իրաւ
ալ , որո՛՛՛նք են այ^
անգտստանր
ծաղկեցնողներր
, եթէ ոչ Հին սե ունգի
մշակներր
կամ
վերքին
սերունգէն
անոնք որ մեր
ծննղավայ—
րերուն
մ էք րաց ած իրենց
աչքր , արղ էն պատանի
էին երր ինկան
այս ցամաքներուն
վրայ,
մայրենի
լեղուի բաւականաչափ
պաշարոփ։
Այս
մռայլ
երեւոյթին
առքեւ,
գիւբին է մտա–
^ել թէ նոր Հասնող
սերունգր
անապատի
մ բ պի
տի փերածէ
այսօրուան
ծաւլկա ս տան ր : Եթէ ժօ —
տալուտ
ապաւլ այի
մ բ մ էք , գաղթական
Հա յոկ -
թեան
Հա՛յբենի
Հողի ՛Լրա յ ամ վւո փում ր Հնա բաւս ր
Րէլս՚Ր
,
մեր փախբ կր փարատէր : Բայց
ո^ վ կրնա
լ
ժիստել թէ արմատախիլ
բեկորներս
մօտաւոր ժա
ժանակի
Ժբ մէք պիտի
ունենանք
"՛յգ բաիստբ։ Ա–
Հա , տարիներու
թաւալումով
, վտաբանգի
մեր
կեանքր , իր երեսնամեակբ
կբ թեւակոխէ ար —
ղէն.՜.։
Ուրեմն , քանի գ ե ռ ուշ չէ , աՀաղանգր
թող
ուժգին
Հնչէ,
մանաւանգ
Հաք ծնուլներու
ական -
քին– Մայբենիքր
վտանգի
ժէք է մեր ապրած ա -
վւերոլն
վբա
լ . թող քսնոնք
ղօ ր ա կո չի
ենթարկ
են
իրենց
գե րաղ ո յն ճիղ եբր , Հա յրենա սիրտ բաբ ,ի
ոսլաո
ղնելով
իրենց
շոլն^ւ ու քանքբ ծաղկոցնե -
բուն
ղարւլ ացմ ան , սիրցնե լով
իրենց
ո րգինե բ"
ւս
սնոնց պապենական
գանձբ,
որպէսղի
արալյսաՀ—
մանի
վաղուան
Հայ մարգու կամ Հայ կ՛՛՛ո ք առ -
քեւ.
Հայ լեղուն
չգաւնայ
մասունք
թանգարանի։
Հեղուն է ոբ իբ բարբառով ու տաւ-նրով կ ապբե–
ցբնէ աղղբ, ինչպէս
սիբ՚ոբ
."Ր
։իէ..
բաբախումով
կեանք կուտայ
մարմնին;
>ձ.,.՛.^–,–
.;\.ն,ք
^
Տ՚\/
.
ԳԵՀԱՄ ՏԷՐ
ԱէգՐԷԱԱԵԱՆ
տւ.«ւ^ ՛ ա ^ V ^
« ՚ « ^ ՝ ^ ^ ՝«9^ ՝
ՄՈԱԿՈՒԱՅԻ
«.Գրական
Թերթ>ն ալ ուղղակի ֊
կ՝ամբաստանէ
Մ • ՆաՀանգներր
թէ
ամերիկեան
իշխանութիւններբ
կր քանան վնասակար
միք ատ -
ներ, ոբգեր եւախտեր տարածել
քՍ .
Միութեան
մէք,
Հունձքերր
փճացնելու
Համար։
Գիտնական
մբ, կենատի
Ֆիչ երեք
սիլնակն՚՚ց
ղրութեամր
մր
կբ քանայ
ապացուցանել
աքս ամրաստանութիլ
—
նր։ Կ՝բսէ թէ «միայն
\943ին
Ամեր իկաց
իներր
փոբձեցին
117
տեսակ փնասակաբ
խոտեր
՚էրկել
որոնց 9եր թունաւոր
էին մարղոց եւ անասուն - ,
ներուն
Համար եւ երբեք
գոյութիւն
չեն ունե
ցած
խ. Միուքեան
մէի :
ՋԱՑՆԵՐ
ԳԱՒԱՌԷՆ
ԳԱՇՏԱՀԱՆԳԷԱ
ԱԷՆԹ
ԷԹԻԷՆ
—
Հ.
3–
Գ֊ ՆորԱերունղի ,
Բարկէն
Աիւնի
խումրբ
Յուլիս
2ին կաղմակեր -
պած էր գա շտ ա Հ անգէ ս մ բ գաղութիս
քաքածա -
նօթ վայրր
«Պաղ
Աղբիւր՝» :
հյուռներամ
բաղմութիւն
մբ Հաւաքուած
էբ
լսելու
մեբ եր իտասա րգնե բուն
Հնգամ եա
յ գոր -
ծունէռւթեան
ել ապագա
յ ա շխատանքնե
րուն ծր–
րագիրր։ կր նախագաՀէր
բնկեր Արամ Թաթուլ -
եան,
Լիոնէն։
Գաշտին
մէքտեղ
կանգու նկբ ծածանէ
ին ֆր–
րանսական , Հայկական ելՆոր Աերունգի
ղինա ~
նշանր : ՆախագաՀր
բացում բ
կատարեց « Բամ
Փորոտան»ով
: Արտասանեցին
3
•
ՇաՀրիկեան
« Հայտստան » ԼԱ • Փանոսեան)
, ԱանոլՀի Ա տե–
վւանեան « Արաքս » (ԱՀարոնեան)
, եւ
փոքրիկն
Ներսէսեան
«Հայ
գբօ շ»ին
(
3
ա կո բե ան ) ,
յստակ
առոգանութեամբ
: Մեներգեց
Օր . ՛Բ . «
կոլխողի
՚ողքիԿ^ • « Բարկէն Ա իւնի»
խում րր յօրինած էր
գաւե շտ
մ բ «Ա յգեպանն Ու էչափաբր » :
Լիոնի Ուսանողական
Միութիւնր
իր նեբկա -
յութեամբ
փա
յլ տուաւ
մեր Հաւաքո– յթին :
Ընկեր
Բ
•
1ւյբիժ եան արտասանեց Ա իք՛" յէ լեանի
«Հա
յրե
նիք» , իսկ միութեան
պատւոյ
նախագաՀ՝
Բժ.
Ա արաֆեան
, ֆրանսերէն
բոփանգակալից
ճաո ոփ
պա րւլեց
մ իութեան
նպատակբ եւ
աւե լցուց .
« Երեւոյթոփ
ֆրանսացի եմրայց,
խորքին
մէք՝
^ա
յ : Թուրքերուն
կողմէ գնգակաՀա
րո լած Հօր
մր մ աՀուան ականատես
վՏֆամ եա
յ մանկան մր
սրտէն ո վ կրնայ
սրբել այգ գառն
յիշատակր :
ԱՀա
իմ պարաղան»
:
Օրուան
բանախօյւ՝
րնկեբ Տասնապետեան
45
վա յրկեանի
բանա խօսութեամր
ռւնկնգիրներբ
մագնիսացուց
երեք
կէտերու
շուրք
ծնողքին
գերր,
ուսումն ունոբ սերունգի
աղգասիրական
ոգին եւ ուսման
տենչր
իբրեւ սպիտակ
քաբգին
՚էէժ : Ընկերոք
բացատրութիւնԿւեբն
ա յնքան տբ–
սլաւոբիչ
էին որ , ո ւնկնգի րներէն
Պ •
Գլլոետն
յուղուած
2000
ֆրանք
նուիրեց
տեղւոյս
գպրո
յ–ւ
ցին : Ուրիչներ ալ Հեւոեւեցան ու գոյացաւ
կլո -
րիկ գումար
մր։
Տեղի
ունեցաւ
նաեւ փիճակախաղ
Ժբ։
Ներկաներր
խում բեր
կաղմած
սկսան
կերոլխումի
։Մեր տղաքր կր փաղէին
ժրաքան
մեղուներու
նմ ան գոՀացում
տալով
, ամէնէն գժ–
ոլարաՀաճ
Հիլրին : Մ ութր կոխած էր արգէն
; երբ
նե րկտնեբր
"մե՜կնեց ան : Իսկ Նոր, Ա երունգի
աղաքր
աղւլային
ո՛ւ յեղափոխական
ե րգե րոփ Հետիոտն
ու
կարգապաՀ
քաղաք մտան կէս գիչերին :
Ներկայ
ՀԱՅՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ
ՄԱՐԱԷՅԼ
,
5
Յուլիս
Տարօն
Աալնո
յ
Ջորի
Հայր . Մ իութիւնբ
, յաքողեցաւ
այս փերքին
երկու
ւոարիներուն
, միւս
Հա յրենակցական
մ
իութեանց
չարքին,
իր արժանի
տեղր
գրաւել։
Իր ծրաղիր
—
կանոնագիրր
խժբագրուած
է ղործնական
ոգիով.
Օգնել կարօտ
Հայրենակիցնեբոլ
,
քաքալեբել
նոբ սերունգր
, գպրոց ր , եկեղեցին
եք– ուրիշ
Հան–
րօղուտ
ձեռնարկնեբ
:
Երկու
ամիս առաք, իր երեք
Հերոսներուն՝
Աղբիւր
Աերոբի,
Գէորգ
Զավուշփ եւ Հրայրի
50
Կ–
ամեսժլբ կբ տօնէր։
Այսօր
բոլոբ
Հերոսներունբ ,
ամիս մբ փերք ՀոգեՀանգիստբ
բոլոր նաՀատակ -
նե րո
ւ.է
:
Այսօրուան
Հանգէսին
բաղմութիւնբ
առաւօ —
տէն
ղրալած էր իր աթոոներբ
: կէսօբէ,
՛էերքր
գաշտլ, լեցուն էր ։
Լ"՛ Աիոթա
յի Նոր Ա ե րունգի
Հրա յր
խումրին
սանո
լ ;
իներր
բացում ր կատարեց
ին «\^աւլկիր
իմ
Հտյբենէքով»
% Օրուան
նախաղաՀր, Պ՛
Գառնիկ
Տէրոյեան
պարծանքով
յիէեց
Տարօնի
Հերոսնե —
բուն պատկառ ե լի թիւր եւ յո րղո րե ւյ շմ ոռնալ ա–
նոնց թողած
սուրբ
ղործր
: «Մեղի
Հասած ժա ֊–
ոանղբ , ժ իշտ վառ պաՀենք
եւ
նո քնու
թեամբ
յանձնենք
մեր յաքո րգնե բուն : ժամ ավա ճաո.
չբլ
լան ք լսե լով նախանձոտ
մ արգոց
չարա խօս ու -՚
թիւններր
: Աշփսատինք
Համերաշխութեան
ողքն
սերմ անե
լ Հա յրենակիցնե
րուն
մէ9 , աո ՛սնց ւլա -
ւանանքի
խտրութեան
Հաշաուինյ> ներկա/ պայ—
մ աններուն
, մ իշտ ասպա բէղ տալոփ երիաասար -
գութեան » :
Յետո
յ եղան երգեր , արտասանութ
իւննե ր :
Օրիորղնեբ Պ– Գասպարեան
, Ագամեան
, Աիրա -
նո յշ ( Լա Աիո թա յէն) , Աաղո յեան ,
Գէ ո րգե ան,
(Պուլփար
0
տաո
յէն) եւ պարեր
Հ ա յկական տա -
րաղոփ, գարձեալ « Հրտյր»
սանուՀիներոլ
կուլմէ,
թէեէոփ^^՚կաբ
ծափեր
^ 1 բանախօս
ր , Պ • ՛Բերովրէ
կարապետ–
ւգրեց Վ^արգա վ աո ի առթիւ
եղած
ո լ խ–
^իւնր ղէպէ Ա • կարապետ
, որ միել -
յափո խութեան
փառարան
մ րն էր :
ւեց այն նշանաւոր
լոլշաղ իրր ,
ուղ–
նին,
որմէ կր պաՀանքուկր
կուսա—
կապերու
փոփոխում
, աղատութիւն
եւն • Յետո
յ
Հրաւիրեց
րոլորր
ուժ տալ Մ իութեան
, ուր որ ալ
րլլտնք
։
^
Գաղարէն
վերք, ներկայացուեցաւ
ղ երասան
Գեղաժ
Պօղոոեանի
խիստ
ծիծաղաշարժ
թատե -
րախաղբ, « Տիկին
եժ , տիկին եմ» :
ԱլնուՀետեւ
Նոր ՛Աերունգի
նուաղ ախոլմբր
ողելորեց
մինչեւ
ժամր
1
Օր եւրոպական
եւ Հա յկական
պարերր ,
գոՀ
ձղելով
բոլոբր :
կեցցեն
Տարօն
Աա^ոյ
Զ.որր ելիր Հերոսնե -
բր • Ապրի անոր նոր սեբունգր եւ Հայ
ժողո —
վուրգր
I
Ա-ԱրծիՆ
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆ՛Բ
0
ինչպէս
գրած
էինք
ժաժ անակին
, Լի բանանե
Հեծելանիւի
ախոյեան
Հ. Մ՛ Ը՛ Մ .ական
ժ ՚ է ն
Նալչտյեան
« Փէօժօ»
րնկերութեան
Հրաւէրով ե–
կած՝ է Պէյրութէն
Վ. Ա.Լ. ակումբին
անղամակ–
ցելու ել մարղուելու
Համար։
Զինքր
ու րախու -
թեամր
ողք ունեց ինք նաեւ մեր խմրաղրատան
մէք։
Այս առթիւ
Ըզսւթշ
կր ՛լրէ– ~
Լիբանանի
մէք չատ ղօրաւոր ժան Նալչա / -
եան Վ՛ Ա.Լ. կուգայ։ Շատ թուխ
տղայ
մր նեբ–
կայացաւ
ղբպանբ
լեցուն
յանձնաբա
րականնե
բով,
եւ Լիբանանի
ախոյեան
տիտղոսով
Վ՛ Ա՛ Լ՛ի նորեկր
Լիրանանցի է,
19
տարե
կան եւ լաւ ֆրանւերէն
եւ Հայերէն կր խօսի
Պէյրութի
մէք լուսանկարիչ
էր եւ Հ. Մ–Ը–
Մ ՛ի անգամ
: Պէաք է որ աւելի
կանուխ
կանչէի
ղինքբ ... Պո րտօ - Փարիղ
մ րցում
ին Համ ար ,
Հ1–յ
սած է Պ– Բամիյ
Նտրսի : Վ՛ Ա՛ Լ-ի նոր անղա–
ժր, լաւմագլցողի
Հաժբաւ
ունի։
«Մենք Հոն,
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԺԳ՛
Իր որգի ական
յաբգանքր եւ չնոբՀակալոլ.
–~
թիւնր նա յա յտնեց
նրանով
, որ լնծա
յե ց ւիա շա–
յին
իր սեփական
գեղեցիկ
նժոյգր։ իսկ
աոա -
ւօտ եան , ՃանապարՀ
լնկնելուց
առաք, մատոլ -
ցեց նրան
մի քսակ
ոսկի,
այն որ ստացել
էբ
՛Բէօսա Աուխտաբից : Եւ փաշան չէբ
կշտանում
նրա Հետ խօսե լուց : Երկաբ ՃանապարՀ
ղնացին
նրանք,
բայց
քաղցր
խօսքր անՀատնում էր։ Վեր–
քապէ ս ե
կալ
եւ Հրաժե շտի ժաժ ր
իյումբր կանգ առաւ, իսկ ՖէՀմի
փաշան ո -
չփնչ պատիւ
չխնայեց
իբ «ոբգուն»։
Վերքր նա
բացականչեց
•
Այժմ
ԱլլաՀր
քեղ Հետ, Աիւլէյման
փ,աշա :
Գա
չափւաղանցութիւն
էբ : Որքան
գուրեկան
եւ ցանկալի
լինէր այգ տիտղոսբ, որ աոաքին
ան
գտմ էր կսլշում
Աիւլէյման
անուան
, րայց
բէկր
չփռթուեց
, կարծես
վիրաւո րանք
ղդաց
Մի նեղանար
, "րղի, ես երեխայ
չեմ եւ
չատ
լաւ ղիտեմ թէ ինչ եմասում
։ ինձ
Համար
մեծ բախտ է այն, որ ես աոաքին
անղամ,
այս
քան մտրղկանց
մէք , քեղ անուանում
եմ վւաշա
։
Այն
մ ամ անակ , երր ամ էնքր
կ՝ անուանեն քեղ
•բ՚յղ՚՚չ
^Ա
) ես Հեռու կբ լինեմ
այս աեղերից
,
՚1
։րս–
(119).
տած
իմ տանր,
ծովի
ափին : Ուրեմն
էլի
ասում
եմ. ԱւլաՀ ր քեղ Հետ , Աիւլէ յման փաշա . . .
ԺԳ–
Բէկի Հետ վերագառնում
էրնրտ միակ
թիկ՜
նապաՀ բ , տասնապե տ ԱՀմէտր
: Բա
յց
յանկարծ
վ^աշայի
խմ բից բաժանուեց
Բէօսա
Մ ուխտալւյւ եւ
ձիու
գլո՚֊թր յետ գարձրեց
։
Նա փոխեց
իր միտքր,
այժմ նրա տկլոր
գէմ–
քի վբայ
երեւում էբ կատարեալ
տՀաճութիւն
:
Երկար
ժաժ անակ նբա ձին գնուժ
է ր
ԱՀԺ
էտի
ձիու Հետ, բայց նա չէբ խօսուժ , մինչղեռ
ծերու
նի ղինուոբբ
յաճախ
գիմում էր նրան։
Զր կարո —
ղանա լով թագցնե
լ իր ներքին
գո Հ ունա կութ իւն ր ,
նա Հիացած
նայում էբ Բէկին ել ասում .
Փաչա . . .նա ծնուած է փաշա յութեան Հա–
մ աբ
. . .
ԲաբեՀոգի
ղինուորի
այղ անկեգծ
աիրասի -
րութիւնբ,
փերքապէս,
այնքան
ձանձրացրեց
Մոլխտարին
, որնա սաիպուած
եղաւ առաք
բնկ–
նել . րէկի ելԱՀմ էտի
մ էք բաւական
տաբածու -
թիւն կար եւ ա յղ տարածութեան
կէս ում պաՀ -
ւում էր մուխտարի
ձին ։
իսկ բէկր չատ քիչ էրյետ նայում
: Փտռասի–
րութիւնբ
, որ յատուկ է ա յգպիսի
կատաղի
բնա–
լոր ութիւննե
րին , չիուլի
յագուրղ. էբ
ստանում
նբա առաք բացուած
մ օտիկ ապագա
յից , փառոլմ
էր նրա մէք Հպարտութեան
կրակներր։
Իսկ վերե
ւից աբեգակր
թավաւմ էր նրա վյւայ
վերին աս -
տիճանի
ախորժելի
լո յս ։
Մի ժեծ ձորի
կողքին
իքնելիս
, նա յետ նայեց ,
տեսաւ
Մ
Ո
ւխտա բ ին եւ կանչեց
֊
ինչո՞ւ
չ՚լնացիր :
^ձին առաք քշեց , Հասաւ
նրան :
էուժ նա այլափոխուել
էր՛
այլ–
ւլող ելմեծ վտանղի
սպասող
1րտմ ութիւնբ չէրնբա գէմ քի վր–
^ քրա լորի սովորական
չողոքորթ
կե բ–
պտրանք^^
ինչ^՚՚՚ւ
վերագարձար
, ասաց Բէկր ,
՚ " յ ն
տեղ,
զօրքի Ժէք, քո րանր լաւ կբ
լինէր։
—• Անյարմ ար
էր , էֆէնտի
: ^= ինչո՛՛ւ
։
Մուխ՜ձւարր
մի
ԼԻՐՐ
ժպիտով
պատասխանեց.
Ես նոր Հասկացայ
մի Հասարակ
ճշմար —
տութիւն
. ոչոք ձեռքից բաց չէ թու^ում
փասիա–
նր , որ ծտեբ
րռնէ :
Փասիա՞նր
• • . ի՚^նչ է գա նշանակո՜ւմ
։
Պատասխանի
փոխաբէն նա ցո յց տուեց
Աւե
տարանոցի
կոզմր եւ գէմքի
մի չարք ճարտար
ծա—
մ ած ռո ւթիւննե րոփ Հասկացրեց թէ ոփ է փասիա– -
նբ։
Բէկբ
չաբժոլեց
թամբի
՚Լրայ , մի խիստ
Հայ
եացք ուգղեց
գէպի
իր խօսակից բ. իսկ նրա ձին ,
դգալով
իր տիրոք անՀանզստութիւնր,
գնաց արագ
քայ լե րոփ ;
֊
Ի՞նչ
...
ԳՈԼ
է ՞ լ
ւբ սրւ
Միայն
կոյրր
չի տեսնի
այնպիսի
բանր ...
Բայց լաւէբ, եթէ գոլ այս գէպքում
կոյբ
լինէիր :
ինչո՛՛ւ,
էֆէնտի :
Նրան
տեսնելուց
օղուտ
չկայ :
— Այդ ԱլլաՀր գիտէ
։
ա
Fonds A.R.A.M
