ՏՈՒՇեՐ ԱՐՀԱՒԻՐՔԻ ՕՐեՐէն
Եբիցս դժււաքստ
կաթողիկոսիԱ
ււաւիլէաՎԽսկը
գ՛
ՀԱ8ՈՑ
ՏԵՂԱՀԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
ՈՒ
ՋԱՐԳԵՐԸ.—ՏԲ՛
ՊԷՀԱԷՏՏԻՆ
ՇԱ-ՐԻՐ ԵՒ
ՆԱԶԸՄ-
«ՃՒՒՆՀԱ ԵԻ
ՃԻՆԱՅԷԹ»
Օսմանեան
Սահմանադրութեան
Հռչակումէն
առաք
Տ ՚ ՚ ք թ ֊ Պէհաէաաին
Շարէր
անծանօթ
մ քն
էր , րայց ոչ էնծի
Համար
Վոսփորի
ասիական
ափին
փրայ մեր Գոլդ -
կունճոլքի
բնակավայրին
մօաակայ
ՊէյքէրպէյԻ
գիւղր կբ բնակէր։
Անձնական
բժիշկն էր ղաՀա -
ժառանղ. իչիւան
Ե " ՚ ֊ " " ՚ ֊ ֆ
Իղղէաաինի
, ռ ր կր րր~
նակէբ
Զաժչրճայի
ճաժբուն
վրա
յ : Նո
յն
աահն
ղ արժ ա նաաոլն
ժր ունէր
Պէշէկթաշ
,
շուկային
մ օա :
Գուղկունձոլքի
մերմէկ աան վարձակաին կբ
Թունուղլր
ԱսչաաղլաՀ Պէն Այաւո
ոքկյր, ղուար -
թարարոյ
եւ ւլուարճասկբ
անձմ
քէ
ոբ խիսա ղե–
ղանի կին մրունկր։
Տ"յ>թ–
ՊՀՀաէաաին
իրրեւ
"՛յդ
և ^ ՚ ՚ է
Բ՚^Իւևբ
Ղրեթկ
ամկն
ղիչեր
ԱպաուչլաՀ
ո/էյի
աունր կ՝բԱաբ : Եո ալ շաա
անղամ մեր
վարձակալէն
այցե լութեան
կ՝երթայի
դիշերներբ
:
Հւն
ճանչցայ
ՊէՀաէատին
Շաքիրբ :
կրթեալ եւ ուսեալ
անձ մբն էր։ Թունղ աղ -
ղ այնա կան
, սակայն եւ Համիաեան
օրերկն
է"^
(ք-կօն Թիւրքերու
սլաականելով,
ինքզիեբր Հայ
յեղափոխական
կուսակցութեանց
րաբեկամ
կր
յայաարարէբ
:
Գալոփ Տոքթ–
Նաղրմ
ին,
անունն իսկ էէ ր ի–
մացուած
Պոլսոյ
մկք : Աելանիկցի կամ
Այաբնցի
կրօնավախ
քնաանիքէ
սերած՝
Պոլիս
եկած էր
բէքէփլութիւն
ուսանելու եւ ի վերքոյ
Հոն
Հաս՝–
ւոաաուած :
Երր ՛Օսժ. ԱսւՀժանագրռւթիւնբ
Հռչակուեցաւ
եւ
իթթիՀաւոքէ
ղործի
ղլուխ
անցաւ,
Տոքթ. Պէ–
Հաէւոաին եւ Տոքթ–
Նաղրժ
կեղր՛
վարչութեան
անղ աժ անու
ան
ուե
ցան : Ե րկուքն ալ եւր ոոլակաե
լեղունեբու
աեղեակ
, ղարղացած
ել ճկուն
անձեր
,
չատ
չուտով
կարեւոր
ղ իրք
ղ բաւեցին
ՒթթիՀա–
ւոիժէք։
էնվէր ու Նիաւլի
ղինուո րականներ
,
Թալէաթ
եւ. Գարա
Բէժալ
Հին ղործիչներ
եւ թուրք
յեղա -
փոխոլ
թեան
առաքին
ախո յեաննե
բն
ք
՚էէաքով
Հան
ղերձ
, աակա
լ
աո. աակաւ
ժ աան ա յս երկու տոք
թո
րնե բուն րա լա յական ա ղղեց ութե ան տ ու կ :
ԱաՀմանաղ
րու թեան առաքին
օրերուն իսկ, ես
ղրուեցայ
նախ Պկյլէրպէյի
, յեաոյ
Գատրղիւ\ի
իթթիՀաաի
ակումրնեբուն
մէք։
Հոն կային
ղրսլ՜
րո ցական
բնկե րնե
րէս չաաե
բ , Հոն կրկին
ղաայ
*հո ւղկռ ւնճ
ո լքէն
ծանօթ Տ ոքթ • ՊէՀ աէտաինբ
՚« ւ
իր պա չտօնակից
ր
Տոքթ
- Նաղրմ
ր
է
\ք անօթացա
յ
նաեւ
Ի թ թիՀ աաի մ իւս
ե բեւե լինե բուն :
Առաքին
տարիներր
պէտք է խոսաոփանիլ թէ
թուրքեւՀա
յ
յա
բ ա բե
ր ո ւթ ի ւննե ր ր
լն ղՀ
ա^ւ
բ ա պէ
ս
անկեղծ
է ին : իսկ Մ արա
3
\ ի ղ էպքին
աո թիւ Հա
յերր մեծ ծաոայոլթիւն
մատուցին
Հալածական
թուրք
ղործ իչնե րուն եւ շատերբ
իրենց
տունեքւբ
պաՀեցին ել մաՀէն
փրկեցին
, իրենց իսկ կեանքբ
փտանղի տակ
ղնելոփ :
Տարիներր
անցան՝
ծանօթ
յեղաշր
քումներոփ,
ել եկաւ
1914/՛
մեծ պատերաղմբ :
Այղ
թուականին
ԻթթիՀատի
եւ
Հ.
Տ– Գաշ -
նակցութեան
կապերբ
շատոնց
խղռւած
էին : Ա> -
սլանայի
ղէպքերր
փորձաքար
մր եղած
էին :
Նո
յն ուտեն թուրքեւՀա յ յարաբե
րութիւննե
բր
չափւաղանց
պրկուած
էին՝ մասնաւորարար
Արե -
ւելեան
Նա\անղնե բու
Հտմ ար եւրոպացի
մ աբւլ -
սլաննե բու
ւսնուանման
աոթիւ :
էրղրումի
մէք Հ. Տ. Գ՛ի բնղՀ.
ժողոփէն
վերք,
ուր կր կարծէին թկ Գաշնակցութիւնր
Հակաթոլրք
որոշումներ
տուած էբ , թուրք
շրքանակնեբր շատ
գէշ
տրամագրուեցան
լնղղէմ
Հտյոց։
Թուբքերր
կր վախնային ոբ Հայերր
ամբողքովին
Ռուսերուն
թիկունք
Կ՝ րլլա յին։
Գանակցոլթիլնր
թէեւ պա
շ–
տօնապկս
որոշած ել յայտարարած
էր թէ րա ֊
ցարձակապէս
շէղոք ղերմր պիտի
ունենար պա
տերաղմի
շբքանին,
սակայն
Թուրքերբ
չէին Հա -
ւատար :
Իբբեւ յատկանշական
սլաբաղայ
յիշեմ սա գիպ–
աածր
Օր ժր, ղիս տեսաւ
ԱալկՀ ֊
ճիմճող
կաղ երեսփոխանբ։
թնչ կայ չկայի
Հարցումներէ
վերք, խօսք բացաւ
էրղրումի
Հ. Տ– Գ՛ րնղՀ.
ժո–
ղոփին
ժասին եւ րսէսւ՛
« Եթէ վարղղկս
էրղրուժցի
Հայրենակիցղ
տեսնես՝
իմ կողմկն րսէ որ երկու
«կաղ» մէկ լա
րի փբայ չեն կրնար
խաղալ»։
Բաոախաղ
մր կ՝րնէր
թուրքերկն
աոածի
մր
բաոափոխոէ
թիւնոփ։
Ըսել
կ՝ու,լէր որ կաղ կաղի
խաղ չի կրնար խաղալ, ու թէեւ
ինքն
իրրեւ
երես
փոխանական
ժողովի
պաշտօնեայ
Վարդղկսի
էրղ–
րոլմ
երթեւեկելուն
ծաիյքերբ
վճարած էր, բա րյ
Հոն անոր կատաբած
գործերուն
ալ տեղե ակ էր :
Վերքապէս
ղաղտնի
խո բՀ րղակ
ցու
թ ե անց եւ
մեծ
վիճաբանութեան
մկք կին րոլոր
իթթիՀատա–
կաններբ.
Հայկական
^արցին
աոթիւ ել
Հայո-յ
ՄԱՐԱԷՅԼ,
4
Հոկտ
ԱաՀակ
ր.
կաթողիկոս
Իյապայեանի
ծննղեան
Հարիւրամեակի
աոթիւ ,
իյարրերղ
«Եղեղի»
ղիւղի Բաբեսիրաց
Միութիւնր
Հանղէս
մր սաբքած էր Հոկա.
\ ին
, կիրակի, ժա
մբ Յին , Աալ Աաղրնռյի
մէք :
Ժամանակէն
առաք
սրաՀր
լեցուած էր
Հայ–
րենասկ ր բաղմ ութեամր : Աո տուն Փրատո
յի մա քբ
ե կե ՛լեց ւո յ ժէք կատարուեցաւ
Հողե Հանղ իստ ,
նոյնսքկ ս ժեծ րաղժռլթեաժբ
: Հանղէսին
Հովանա–
ւորութիւնբ
ստանձնած էր Ա՚լ՚լ • Կեգր
. վարչոլ -
թիւնբ։
Ներկայ
էին ատենս՚պետքւ՝
Տոքթ–
Աիվքի–
Հիսարլեսն ել երեք
քաՀան՚՚ւնեբ
, ինչ՚ւլէս ել ՛լա–
նաղան
կաղժ ա կե ր սլո
լ թե
ան
ց նե բկա յացուց
ի ^ւե
ր
Օրուան
նախաղ աՀր
լնկե
ր Ա • Բէօսէեան
կար -
ղաց
Գա րե՛լին
կաթողիկոսի
ե լ Արտալւսղղ
"՛րք •/
նաւէ՚ակներր
, ՚ւրոնյ։ ցաւ կբ յայ՚ոնէին
որ
ոլիտի
չկրնան
անձաժբ
ներկայ
րէլ՛"լ՛– (Ա՛՛աքինր
մեկնած
կր, իսկ երկրորղր
ղրաղած՝
Փ՚ոբիղի
մէք) : Ն՛"–
խաղ աՀր քանի մբ խօսքով
պս՛ րղե
ց
քանձն՚ոի՚ում
-
րին կատարած
աչի՚ատանքներբ
Համ
ա՚լղա
յին
Հան՚լ
՛սմ
Ա
՛նք աալու
Համ ա ր
տՀն
՚ակաաս՛
ր"
ւթե
ան :
Այս
ա՛՛ թի՛– ձաղկե
լով
ոմ անղ
՛լ ՛ւ եՀ իկ
Ի"" էա -
կբոլթիւնր
, Հրաւիրեց
էէղոք
մտոււորակ՚ւ՚նութիւ–
նր՝
ստանձնել
այս՚ղիսի
մոռցուած մեծ
ղէմքերոլ
յիշաաակ
ք՛ յա
ւե րժ ա ղնե
լո
լ
նախաձե՚ւնու
թիւնբ ,
իբբեւ
նեբշ^՚չւք
ան
աղբի՚-ր
նոր սե բունղ
ին
^՚սժ ար :
Ար՚ոասանեցին
Պ՚ւ՚ք՚՚նէն
լնկեր Գ– Բէնտիրեան եւ
Հ– 8 • Գ • Նոբ Ա երունղ էն ժ՛անօ Մակարեան : Եր - ՚
ղեցին
Օր– Աչճիսլաշեան
«Զայն
տուր ով ծ՚՚վակդ– ,
3
Պ - Ա տեփանեան
լնկե բ՚սկցու
թեամր իր
տիկն՚ւք \
(ղաշնակ)
«կոունկր» եւ «Ուոին»
ինչպկո եւ Պ– \
Գե՚լ՚սմ
ՀյկՀբէ րեէոն «Կիլիկեան» եւ
Կոմիտասի
«Անտունին»
:
կարղս՚ցուեցալ
«Ե՚լեղի»ի
Միութեան
մէկ ու–
ղերձր Պ– Կ– Տկր՚ոկբեանի
կո՚լմկ որ կր պանծա -
ցնկ բ Հ՛ոն ՛լ ու ցետ
լ կա թ ո ղի կո ս իԿ՛
մ եծո ւթիւնբ ,
ինչպէս եւ ի/արրերղ ի մ եծ անու ն
մ տաւո րական -
ներու
թանկաղին
բաժինբ
Հա քկական
մ չակո
յ թ ի ն
եւ աւլատաղրակ՚՚ն
՛ղա յքարին : Ա յս աո թ իւ. եր -
կիւ ղահ ու թեամր
ո՛լ եկո չեց
Թլկատինց
ինե
բու
,
Զ՛"
ք՛՛լ ՚սրեաննե
բու
յիշատակբ։
Ն՚՚յնիմաստ
ու-
ղե րձնե ր ղրկած
կ ին
Հա
յ կամ աւո րնե
բու եւ Մ ար
տիկներու
միոլթիւձւր
, Վասպուբակտնի
, ՝Բ՚լիի եւ
Ջարսանճ՚սղի
Հայր
. Մ իռւթիւննե
ր ր եւ
ուրիչ
կաղմակերպոլթիւններ
:
Աոս՚ըն
բանաիսօսներր
լեւլկ՚նական
Հալո աղ–
միկներու
Միութե՛սն
յարղելի
նախաղաՀր՝
Պ՛
Տ իր՛՛՛ն Թ է քէ ե ՛սն , որ տա րաբա իսա
կաթուլի
կոսր
տեսնելու
բախտր
ունեցած է ե՛լե բական պարա -
գէսներոլ տակ, կարղ մր գէպքեր
՛յիչելէ
Վերք
ր
՛՛ալ
. •
« Երանի
չտեսնէի
այն ինչ որ տեսայ
1919–
էն
21/
՚ոարինել՚ուն
: \9ր խսն՚լ
ս՚փառութԼ
ան ,
20
յոյսի, 2\ր ղժբ՚ոխտռւ
թե՚սնց
տարիներ
եղան
մեղ՛
Հաժ՚սր։
22ին Իսքէնտկբունի
մկք կր որ ողբաց -
եալ
կաթողիկոսր
փշտալից
թտ՚իեց իր ղառնոլ -
թիւնբ Գա նակիցներու
՚լկմ : Աոանց ատոր ես ալ
յուսախաբ՝
իԺ ժկք կր խօսէր
Հայու
ողին ել ուխ
տած էի նուիրուիլ
Կիլիկիոյ
աղատաղրոլթեան
,
ր՚սյց
լքւեցանք։
Այո ժե՚լաւոր էր Ֆրանսան
իր
Ֆր՚ոնքլկն
Պույոններոփ
, բայց
Ժեղտւոր
չէ՛ր
նաեւ
Հ՚՚՚յո՚-թի՚նբ
Ալ րրաւ աբւլաբացի
՛լ իաողութ
իւննե
բ այդ օ–
րերու
անցուղարձի
ժասին։
Բացատրեց
կաթողի
կոսին
Հող եկան տագնապր եւ աա րած
աշխա -
տանքներր
կանխելու
Հաժ՚սր
ա՚լէտր
, ՛ւր եկաւ Հա
կաոակ
իր եւ ժեր կաժքին : Տետոյ
կարդաց
կարդ
ժր նամակներ եւ Հեռաղիրներ
ուղղուահ
Ֆրան -
"ույի արտաքին՛ նախարարութեան
եւ աղղ. պաա–
ուիբակութես՚ն
որւնք
ց՚՚յց
կուտան ԱաՀակ կս, -
թողիկոսի
ք՛ս
ք"ւ
թ իւնբ եւ մեծութիւնբ
: իր ՛քեր՛.
քին
քսօսքն է ե՚լ՚սծ–
« Կր մեկնիմ
Կիւիկիո՚յէն
ժո՚չո փուր դիս ^ետ , անւլ ամ մ ր եէ
Ս
՛լա
յն
չձղ ե
լու
Տաճկին
լուծին տակ
, ել կր մ տղթեմ որ ա յս
ճամՐ" րղութիւնս
՛լիս
՛լ ե րեւլմ անքն
մօտեղնկ
» յ
Տանուն
Ա՛ւ՛լ– կեղր–
՚իաբչոլթեան,
կրօն,
մ ո ղոփ ի եւ քաՀանա
յից ղաոուն
՚ ւ լ ղ ե ր ձ մբ կարղաց
Ր՛ս
րւլ կն քւսՀ՚սն՚ոյ
Արոլանեան
, իա րապէս
յ"՛– -
՚լ՚ււմնալից : ՛Լ,ուաղ եց երիտասարղ
քութ՚սկաՀաբ
Պ– 1եւոն
Վեւոն՚լեան։
Երկրորդ
ր՚ոնախօսն էբ եբի՚ո՚սսաբդ
ղրաւլկա
Պ– կարապետ
Փօք՚ստեան որ "՛յս ո՚նւլամ եւս քսօ–
՛տե ց՛՛"– բոփո՚նւլ
ս՛կ
ու լից ճաո մբ ,
Հ ակաււ ակ
անոր
"լ՛
՛ւ
՚՛
Րւ-Ի^՛ պ՛" Հ՛՛՛ն
մ իայն ստանձնած
է ր
՛ս ր.՛
պարտականութիւնր։
Անղրտդաոնալկ
փերք
Կք՚քիկ–
աշվսարՀի
անցեալ փաո քե բուն
ել. պատմ
ու կան
գէպքերու եւ ղէմքերուն,
րս՚սւ .
ԱաՀակ
կաթողիկոսի
՛ս թոռ ա
կա
լութիւնբ
կբ ղուդադիպի
պատմական
շյ՚քանի
մր։
Գժբաքսւ։
կաթո՚լիկոսր
ե՛լո՛ւ ժեր ՚լժբախտ
շբքանին : ՛Բա -
ոս՚սո՚ն
տարու՚սն
շրքանին
ինչեր
անցան,
1909/՛՛՛
Կիլիկիոյ
քտբղ ,
1915/1՛
Աեծ Ե՚լեռնր
եւայլն
։
քքլ–
նեցաւ տաաանուժի
ել թուլութեան
պաՀեր , տր -
լալ
իր կաժքին
Հակաոակ
ՀբաՀւսնղնեբ
լալոփ եւ
բղկտուած
սրտով։
Րայց
" ՚ յ գ Ր՚՚Ր՚րէ^՛ Վ.^րէ
ստեղհ եց
Ան
թի լի՛ս սր
, իրրեւ
իւորՀր՚լ
անիշր Ա ի -•
սի
, Հաւաքեց Տկր Զօրք՛ նաՀատակնե
լաւ
ո ւ՛կո րնե
րր
, կ՚ոնւլհել՚ւվ
յիշատակարան
մր : Երկու կտակ
,
Ա շ՚սկ՚ւյթր
եւ այն կանթեղր ռր կր ւղլոլլայ
քի—
շեցնելով Մեծ Ե՚լե՚նր
, իրրեւ
խորՀբդանշան
Հ՛՛՛յ
ժուլովուրգի
յարաաեւման»
:
Ներկայ էր նաեւ ֆրանսացի
Հիւր մր,
մեթր
Պէրնարտի
, ոբ խօսք աոնելով
ղրու.ատեց
Հ՛՛՛յ Ժո–
ւլոՀԼուրւլի
բա րեժ ասնութիւննե
ր ր : «Իրրեւ
սւսու^
ցիչ լաւ ճան չցա
յ ձեբ աղղբ
մ եր վ ւս բժ ա ր աննե բու
ժէք,
ձեբ պղտիկներով
խելացի եւ ուշիժ : Գիտեմ
ռբ
ղուք ձեր եբէլբոբղ.
Հայրենիքին
մկք իբրեւ ժտ–
ժ անտկալ"
ր
Հիւր կ՝երաղկք
ձեր
ր՚ււն
Հայենիքբ։
Գիտեժ որինչ*անէււշ է Հայրենիքբ։կր
ժաղթեժ որ
չդւտ իբականանտն
ձեր ե բաղնե
բ ր ՝» :
Վերքին
ի՚օսո՚լն էր €Արեւժուտք»ի
խժբաղիրբ,
Պ . Մ • Գույուժճեան
որ ն՚սխ
ներկաքաց՚՚ւց
Հան -
Հանղկպ
ձեռք առնուե
լիք
«ղղռլշւսկան»
ժիքոցնե -
բուն Հաժտր ;
ՒթթիՀ ատի կեգբ
՛նբ Պ"լի ս կան չած
կ ր ւլ ա -
ւառի սլատասխանատու
աոա^՚ոբգներր
եւ Հրա -
Հանղներ
տուած
տեղաՀանութեան
Հարցին
չուրք։
Վերքէն չաա ժբրաներ
իմացայ
քանի
մր քսիսա
մտերիմներէ
եւ ի մէք այլոց
կայս,
փեսայ Աէ -
լտՀկ՚ոտին
՛՛լէ յէ "ր ՛լ սք րոցական
րնկերս էր եւ իր
ա՚ղարանքքն
մէք Հայե բու յանձնած էբ փս՚ոս՚Հե
քի
պտշտօննեբր։
(^Օրինակ , իր «փէքիլՀարճր»
ծ՚սնօթ
փաս տաբան
էսմէ րեանի
ե՛լ բա յբն
է ր , իսկ Հարէ՜
մին
փե րաՀսկիչր Ա ատամ Ա առի
անուն
՛Հայ կա–
թ՚՚քք՚կ
"՛իկին
մ ր) : Բ՚՚լորն ալ կր պատմկին
թէ
թուրքե
ր բ ա՛ւա քին
ան՚լ ամ շո՛տ
Համ տձա
յն
չէ
ին
Հայե
բու
տ եդա Հանո ւթե
ան , րա յց երբ
իմ ացան
որ եթկ Հայերր
աքսորուին
, անոնցղոյքերր
,ստաց~
Ոէ
ածքներր
, նոյնիսկ
կիներբ ու աղքի1լներր
իրենց
պիտի
մն՚սն
, " ՛ յ ն ատեն Համակերպած
ել
նոյնիսկ
շաո՚ոլ
ղ" յղ ՚ոոլած
կին աքս"
րնե բուն ել
սիրոփ
ղործ՚սկցեցան
«շէթէ»ակ՚սն
կաղմակերպութեանց
որոնք կաաաբեցին
քարդերբ :
կ՝բսուի թէ նոյն իսկ ԻթթիՀատի
կեղրոնքւՆ
մէք
սկիղրներր
տարակաբհութիւննեբ
կ ՚ " յ ի ն Հա -
յոց
տե՚լաՀանման
մասին։ Այդ Եղեռնին
տռթիւ
մկկ
Հ"՚լի
բողոքեց
ծերակոյտի
բեմէն,
ԱՀմկա
Րիղա։
Նոյն
օրերուն
իրեն
Հանղիսլեցայ
էմին էօ–
նիլ,
Միսքճեանի
դե՛ւ ՚սրանին
մէք եւ
նորՀ՚ոկալու–
թիւն
յս՛յանեցի
իրեն, իբ քաք՚որի
փեր՚սրերմուն
-
քին
Համ
՛սր :
Ա Հա իր պատասխանր •
— « Մարդկային եւ սպգային պարտքս կա -
տարեցի միայն : Հիմա կր սպասեմ որգան
գիո ա| սպաննեն։ Րայց այն մուրը որ քսուեցաւ
կրկին թուրք աւգին նակտին՛ Հայոց այս վերջի՚ւ
տեգահանումներով ու ջարդերով, դարեյւր պիտի
չկրնան մաքրել : Գիտէիք թ է որոնք են այս ցար–
հուրելի Եղեոնին րուն դրդիչներր : Երկու դտհիճ–
նէր, Տոքթ– Պէհաէտտին եւ •եագրմ։ Մի՛ մոոնսւք
այս երկուքին անունը։ Րողոքէս աոաջ, քննութիւն
կատարեցի։ Տեսայ Տ ոքթ֊ ՚Աագըմը, Հայոց յեղա
փոխական գււրծունէութիւնր պատճսկլ ցուցուց ե–
ղածին։
(էբմէնի
մկսլէսինի
պիթիլ՚մէք
իչուն՝
էրմկնիլէրի
պիթիրմէլի)։
րսաւ
1
(Հայկ– Հարցը
վերջացնելու հաւքար պէաք է վերջացնել Հայերր) :
Անոնք սկսան՛ մենք պարտաւորուեցանք միջոցներ
աոնել, րսաւ : Պատասխանեցի՝
«Օնլարբնքի
ճիւն–
Հա՝
"քի
՚չիմքի
ճինայէթ»
(Անոնցր յանցանք է ,
մերինր ոճիր) : ՛Սոյն պատասխանը տուի նաեւ ներ–
քի;1 գործոց նախարար Թալէսւթին՝
ծերակոյտը
բեմէն » :
Տտրիներ
փերք Վյ,լֆրանշ ,
Տիկին
«/, •
՝Բ • ի
Հիւրրնկալութեանց
միքոցին կր Հս՚նղիպէի
թուրք
իշխան՚ս՚լուններու։
Հայ ա՛սն մր մէքի Հարկէ
բոլորն ալ ցաւ կր յայանէ
քն կե ւլծ՚սւ" րտ բ՛ս
ր անց
եալ
անցուդարձներուն
Համ՚սր : Ան՚քտմ Ժբ փէ^ի
բոնուեցտյ
Հ՛ն խալիֆա
Ապտիլլ
Մէ^իտի որդ -
լոյն՝
իշխան
Ֆարուքի
Հետ։ Ան ո՛լ ամէն
Թուր–
քերուն պկո
կք՛
պնղկր թէ քարղե րր Հետեւ՚սնք
եւ՚
Հայոց
յեղավ,ոիւական
՛լո րծ
ո էնկո ւթեան : Եւ ս՛" -
կ՚սյն
կաւելցնկր
թէ արքայական
ղերղասաանր
երբեք
Համամիտ չէ եգած այդ դժբաքսա պատա -
Հարնե բուն :
Հարցուցի
իրեն թէ՝ ՛ոյ՛ւ "՚բքայական
՛լեր -
դաստանէն
ցոնէ մէկ հոգի
սլո՛շտօնա
սլէ ս եւ Հբա–
պարակաւ
ց՛՛՛ւ
յայտն՚ս՞ծ
կր կատարու՚սծ
աՀտ -
ւոր
քարղերու
ժասին,
որոնց աոաքինր
ղործա -
՚լր՚՚ւ՚ոծ
էր իր Հօբեղբօր
օլա՚ի։
Հյուարեղալ
, կրժ–՜
կրժ՚սց , բարբանքեց
կրկին
Հայ «կոԺիտէճի»նե
-
բու
ղ՚՚րծունէոլթեան
ժասփն։
Այն ատեն իր երե
սին
՛սուի
ԱՀմ էտ
Րիղա
յի պատաս քսանբ -
— « Պիցիմքի ճիւնհա, սիգինքի աֆ քապուլ
իթմէգ
(՛Աններելի)
ճինայէթ » ։
Եւ անղամ
մ ոն ալ չտեսայ
իէխան
Ֆտրուքր *
Հ - Տ Ն ՛
Fonds A.R.A.M
