ա ս Պ ս ^ Պ ս ւ ս ս ւ ^ Ա Ր 8 Ը
եԻԱնՈՐ^ ԱՅԿ Ա Կ 11Ն
ԸմԲՌւՈՒև՚Ը
Երբ Աչոա
Ա., Բագրաաունեաց
Հարոաու
-
թեան
Հիմնագիրչլ,
Հայոց
աչիարՀի
թագաւորր
ր) , աակաւին
ազգային
միութեան
գազափար
գոյութիւն
չունէր։
Վերա
-
էլանգնելոփ
Արշակուձեաց
կործանուած՜
Գ՚^Հը^
յ .
գարճալ
\
Ր՛
• գ
* ե • աոյաէհւ
Ա֊աոա
Հա յոց նորապսակ
արքան
իր թագոփ
^ա.աղի
մէ1Հ2%Աեպա.)
Հայկ
Մուչեզեան
^,;^։,,^չ
^,ր,,^/^Հ
^,–՚կ
(Ժքնեւ)
փերաքննած
էր Հարցր
« քսանեբորգ
գ
րոլ
պահա(ւջնհրռւ(ւ
Համաձայն՛»
:
Երկու, աարի առաք,
Նիւ
Եորքէն
«Հայաստան
-
եանց
Ե կե զե ց ի»ն
ազգա պաՀ պանմ ան
Հիմնական
տարր
մ ր չէ ր նկատե
ր
մ ա յրենի
լեզուն
:
Ա յսօր
)
Տ՝ քնե
լի
յօգուածագիրր
Հ իմ էն կր քանգէ
ոչ
մ ի–
ա յն ագգա պաՀ պանում
ի Հա յկական
րմբււնում
ր ,
ա
յլ ել կ^առաքարկէ
անոր տալ
նոր ուզզութ
իւն
,
Համ աձա
յն քսաներո բ գ գարու
պաՀանքներուն
:
Կր թուի
թէ նամակագիրր
ծանօթ
չէ
Հայկ,
մամուլին,
իր յայանած
միտքերր
նոր
չեն։
Այս—
տեգ
ու այնտեգ
յաճաթ
լսած
ենք այգպիսի
արր–՛
աունքնեբ
եւ թե լազ րութիւններ
:
խնգիրր
ա յն
-
պէս , ինչպէս
կր ներկայացնէ
ինք , ագգապաՀ
-
ւզանման
Հայկական
կամքր
քլաաոզ
Հանգամանք
"ՂՌ Ղ
ա ն ա ո ՚" ՚՛
կր ձ
Իւէ"
գտւ;ր
անու
-
թիւններու
միքեւ,
զանոնք
թագին
չուրք
Համա
-
իւմ բելոփ : ՚իարոլ պատմ
ի չբ խօսելոփ
՚" յս ուբա
~
խառիթ
գէպքի
մասին,
կ՛՛րսէ՛
ան,
(Աչոտ
Ա՛)
գարձալ
արքայ
թոբգոմեան
զարմին,
կամ Ասքա–
նազեան
ազգին.»,
ԼԱոփՀ . կաթող.)
անչուչտ
ր–
Կ՝ոլզէ
պգին
Ագդ
բառր
միայն
ԺԹ • գարուն առաւ իր
բուռն
նչանակութիւնր
, թէ ել Հայ մոզոփուրզ
բ
ներքին
ղղացում
ոփ մբ պաՀած
էր մէկ մողոփուրգ
րլլա
-
լու,
միեւնոյն
Հօտին
պաականելոլ
ղիաակցու
-
թիւնր
:
Շաա
յ բ մո զո փուր գնե ր
որոնք
ազգութեան
տիպար
ձեւր
կբ ներկայացնեն
այսպէս
կր սաՀ
֊
մանեն
ազգ բառր
կամ
երգր
.
Մ իեւնո
յն ծագում
ուէ , պատմ ական
միեւ
-
ունի : Այգ
իսկ պատճառաւ
Հայ մամուլր
պէտք
յ , ^ ^ յ ,
^–Ա^է^լ^վ
մչակո յթով
միացած
մոգ
փուրդ
մր, որ գաբերով
իբ Հայրենիքին
վրայ
ապ
րած
է, սաեղծած
Հոգեկան
, մշակութային
եւ
քա–
զաքակբ թական
արմէքներ
, ոբ
գի աակց
ութիւձւբ
նի իր անցեալփն
ու ներկայիս՝
ինքզինքր
միա
֊
չէ անաաբբեբ
մնա
յ այս երեւո
յ թ ի ն
Հանգէպ
« Ա
՛՛ւր է ագգապաՀ պանո ւմ ի բանալին
»
կբ
Հարցնէ
Պ •
Ա
ո լչե
զե ան , եւ
մ ի առ
մ ի
մխտե
լէ
փե րք
բո լո ր
Հ իմնական
ազգակներ
ր ,
եկեգեց
ի ,
մայրենի
լեզու.
Հայկական
դաստիարակութիւն
.
կ՝^ ^^^^
^ ^ ^ յ ,
նմաններուն,
որ^էի՚՚^ուզէ
Հաւսւ–
Հայերէն
դիբք^ եւայլն,
կր Հասնի
կամ
կր գտնէ
.սարիմ
մնալ
իր
րուն ազդակ
ր
« նիւթական
չաՀր
» :
ԶոլիցերաՀայ
այս նոր «տիալէկտիսիէն»բ
մի
առ
մ ի քննութեան
կ՝ ենթա րկէ
իւրաքանչիւր
աղ–՛
գակ
:
կրօ՛՛նք .- անպատճառ
ագզութեան
Հիմր
չէ :
Ազգափն
պետը
(գ.
Յակոբհանի ւքահւսան տտւրհւիցիքւ
տռթխ.)
ԸնգՀանուր
ալեկոծութեան
փ՚"ղորղայնին
,
Հրաչալի
Յարութեան
մր ղինովութիւնր
Համակած֊
էր
Համայն
աշխարՀի
Հայութիւնր։
Մտաբերեցէք
անզամ
մբ խելացնոր
էսանզավաո
ու թիւնր
, մառ
^
նաւորաբար
Պոլսոյ
մէք, երամշտական,
թատե
-
բական
եւ մարղական
շա րմումնե րով
:
փոսփորի
գեղածիծաղ
երկնակամարէն
, ՇաՀ–
մուրատեանի,
Աեւումեանի
, Աբելեանի,
՚ԼաՀրամ
Փափաղեանի,
ԱոփՀ • Զարիֆեանի,
կլխլ
Գովանի
եւ,
Աէ
• ՇաՀխաթունիի
ակնաէստիղ
Համաստեզոլ.–
թիւ^ւր
իր լուսեղէն
ցայտաղբիւրր
կբ մաղէր Հ,^յ
մողովուրգի
սրաին
մէք :
Մեծ
սպանդին
ղիւային
աղքամոլզքէն
կբ
Հ ձ –
րածնէր
նաեւ մարղական
ու էստբ ,
֊
Հ. Ա.
Մ-ր։
Աամաթիա
, Գումղափու,
Բերա,
Ակիւտար,
Գաար
զիւ՚լէ
ամենա րեք կր թնզար
«Տս՚ոաք
նա–
Հատակ»բ
։ թաքսիմի
լնղարձակ
գաչտաղեանին
փբայ. Հայ Մաբմնամարղական
ԸնղՀ.
Միութեան
մարղիկներր
, սկաուաներր
ե ֆոլթպո
լի էսում բեր
ր
մ իքաղղա
յին
մ աբղա Հանղ է ս էւն աոա^ւոլթիւնբ
կր
էսլէէն ղաչնակից
ւթղւէ
՚Տ։
Հրամանատարներէն
;
Հբաչք
մր)ւ էր , «փեցղաբեաԿւ
զամ՚բանէն
խա~
ւար»,
Հայուն
այս փերյաոնումբ,
ինչպէս
Հին
մ արղփկնե
րբ Թեփէ է
մ արաի
դա չաե բուն
փ րայ
,
որ մէկ փա յրկեանէն
միւսր
էնքղինքր
կր պաբտւսՀ,
ն ե
1ն
մառան
ո
նե
I
^
լ
ւ
<ււ ւ
՚
ւ
<–ւ ՝<–ււ
ց ալր
,
առ
զ ր գ
րր
գրէր
մարզական
բաղմ
ո
ւթի
ւ1նե
րու1ւ
դաոնա
լ իր արմ է քնե բուն
եւա յլ^՛» ՝•
Ա
յո սաՀմ ա
-
նումր
որքան
ալ թերի
բլլայ
կբ պատչաճի
բոլոր
Լեղո՞
լ
. միութեան
աղգակ
չէ ել ոչ մէկ
նչանա
կութիւն
ունի
իբրեւ
կապ
ազգութեան
:
վարքե՛՛ր,
Զուիցերիոյ
կամ
Ամերիկայի
մոզոփուրգներր
այ
լազան
բարքեր
անին
բայց
մէկ
ազգութիւն
կր
կազմեն։
Մչակո՞յթ,
այգ
ալ յաականիչյլ
չէ ազ -
գութեաէւ
ւէ՜ր :
Ու կբ Հարցնէ. Հապա
ի՞նչ
է
ագզութեան
յատկանիչր
,
«ազգ»
բառի
բուն իմաստբ,
եւ սւ
Հա տեսէք
թէ ինչպէս
կր սաՀմանէ
գայն։
« Ապ՚լր այն Հաւաքոյթն
է մարղոց
, որոնք
ծնած
են
միհւքայն հււդին վ ր ա յ
եւ ունին
միեւնոյն
նիւթական շահերը։
Այս երկու
ազգակներուն
փր–
րայ
յետո
յ կ՚աւելնան
մ իեւնո
յն
լեզուն
, մ շակոյ
թր
եւ կրօնքբ
ունենալու
պարազաներբ
»:
Ուրեմն,
րստ
նոր րմբոնումի
, ազգութեան
մբ
մասր
կազմելու
Համար
կր բաւՀ
որ մարգ
ծնած
լւչլայ
այգ
ազգութեան
ա շիւա րՀւսդրական
սաՀ
-
չաՀերր
:
Աւելորգ
է րսել թէ ղբքան տարբեբ
է
ազգու-
թեան
այս
րմ բոնում
ր , մինչե՛ւ
Հիվակուան
դասա
կան
բմբոնումէն
:
՚ ՝ .՝
Ամէն
րառ
կամ
եզր ունի
էական ձւ.պարագա–.
յա կ ան
յատկանիներ
% ժ լ ^ ՚ ե ւ ի նամակադիբր
աւլ–
զութեան
էական
յատկանիներր
կր նկատէ
Հողի
^11
4Ս՚"Տ
հնած
ել նիւթական
չաՀերոփ
միացած
1՚1Լ
"՚Լ՛"– փաստր,
միւս
կողմէ պարաղա յական
, ոչ
էական
կամ դիպուածական
յատկանի^եբ
նկա
- >
տելոփ՝
լեզուն,
մչկոյթր
պաամական
եւ
ցեղային
տուեալնեւ
՝ ՚
՚
յն մողովո
ւրղնե բուն
որոնք
զ էւտա կց ո ւթէււն
ր
ոլ
նին իրարու
պատկանելոլ
եւ ոչ թէ
«նիւթական
չաՀոլ
միութիւնով»
իրարու
սլատկանելու
, ինչ -
պէս
կ^ուղէ
սաՀմանել
ժլնեւէւ
նամակազէւրր
;
Մէկ
աղգ,
մէկ
պեաոլթիւն
, մէկ
մողովուրգ
նչանարանր
իտէալ
ձեւն է աղղութեան
:
ԱՀա
այն՜ բմ բոնում
ր ոլւ ամէն
Հայ
ունի
երբ
կր խօսի
աղգ
բառի
մասին։
Մ տքեբոլ
չփոթոլթիւնբ
ց րուե լու
Համ աբ
ա -
ւելփ ճիչգ
է խօսիլ
հայապահպանումի
Հարցի
մասին
:
Ըսենք
ոբ
մ ենք
Հայու թիւնբ
չենք
բմ բոնե
ր
« նիւթական
չաՀե բու
փրայ Հաստատած
միու
-
թիւէւ
մր»։
Եթէ
Հայութեան
նպատակն
րլլար
նիւ–
թական
չաՀր^
Հայութիւնր
սլիտի դաոնար
միքոց,
եւ նիւթական
չաՀր նպատակ,
այն ատեն
մեր
մո–
գոփուրգր
պիտէ։ ղառնար
ամէնէն
աբՀամաբՀելին
աչիւարՀի
մէք ապրող
մո ղո փ Ո ւբգնե բան
մէք :
Մինչգեո
մենք կր Հաւատանք
որ
Հա
ւոլթէււնր
նպատակ
է, իոկ
բոլոր
միւս
ագղւսկներր՝
այղ.
. նաաասէԼեն
•
լեզու
յական
Աչքի աոքեւ
բերէք
րաղմաՀաղար
կարաւան
-
ներբ Մեծ
Եզեոնի
բեկորներուն
, ոբոնք
յեղակար–
ծօրէն
ոտքի
կր կանւլնէ ին , մեր բարբարոս
տէրե
րու
սմ քած
եւ ապչաՀար
նայուածքէն
աոքեւ : Ա–
նոնք կ՝անցնէէն
ալիք աո
ալիք,
երէկի
մոայլ
վայրերէն
, Հպարա , կենսունակ
եւ.
էսանղավառ,
ու
զ ղրդաղ էն կր ծանու ցանէ ին թէ
Հ^այր մեո պծ
չէր,
կ՝ապրէր
աւելի
քան երբեք
:
Ո՞վ
էր որ ոտքէւ ^անած
էբ ա յզ
վ էատկոծ
,
յուսակտուր
եւ տա րասլա
յմ անօրէն
թ չո լա ո խրլ -
եակնեբբ
, ո վ էր ոբ
իր աղ ոբծած
է ր ա յդ ան սլա–
տում
Հրաչքբ։
ք*ոպէրթ
Բոլէճի
նաէսկին
չրքա
֊
նաւաբտնե
րէն
մ ին , Ղ՚րէ՚գոր
Տակոբեանբ
, որ Հէւմ–
նազէւրն
էր նաՀատակ
Շաւարչ
Բբէւսեանէւ
ուէսաէւե
եւ. ւղէ։աի իրաղործէր
ամէնէն
նոլէւրական
աոաքե–
լու թէււնբ
Հա յա չխա
րՀ ին մէք :
ճչմարէւտ
արմանիքբ
, րսած
են , կր
կայանաք
Համ ե ստո
ւթե ան
մ էք : Այս կարկառուն
ղ էմքր , որ
մողական
զալւսւլանով
մբ մագնիսացուցած
էր
րաղմ աՀաղար
ւլանզ ո ւածնե
բր
, չավւազա՛նց
Հա
-
մեստ
ել ՀեզւսՀամ
բո
յր էր : Կր ոիրէր
«տիսիվւլի
-
V
֊ -. -
Հ , 5 , V
՝
,;/. , , ՝• ՚
ն»ր
, որ
ւքյւգւեւսւսօսոՆ
մ
Իճ
–Խսդսկոթ–^,^էԱւձհ
–ժ
–^րն
•••
իք՚՚սների.
,
՚ - Լ . , ՛ – ,
^^Դ՚^ք^յթ^Տ
եկպ/էցի
^
՚^ողՈկտ4Ն
^րաա–
ե ^ - ^ ՚ - ՚ ^ - է ն
կուոա,.
իրեն
,
ն
բարւ,
աղան ստեգծագո
բծութ
իւննե բ կբ– ծառա յ ե ն
Հա՛
յութեան
, անոր յաւերմացման
:
Եթէ
Հարց
տան
մեղ թէ
ինչո՞
ւ Համար
կ^
ու
ղենք Հայ մնալ,
այս Հարցէն
որուէայնբ
կամ ստա–
մ ոքս բ չէ որ կր պւս տաս խան է , այլ
մեր
Հող էն ,
Հայ
կր մ^ւանք , որովՀետեւ
Հայ ծնած
ենք,
ոբռվ–
քսան
ել աւելի
լլարեբու. սաեղծադործ
Հա–
V
.րբ
եւայլն
Ազղ
բառի
այս
րմբռնումբ
Հաւանաբար
Համապատասխանէ
զուիցերիացի
«ազզ»ին
րմբռ–,
7 / ՚ ^"՚՝ /^
Բ՚""^Ի՝^ պատմական
ծագման
եւ
՛մասնաւորապէս
ազգ րաոփ Հայկական
րմ
Կէ՛
րսբռնու
-
^Ագգ
» բառր
֊ֆրանսերէն՝
ՈՅէ1օՈ ֊ –
քաղա
քական իմասաոփ
կր նչանակէ
իր աչխաբՀագրա
-
կան սաՀմաններբ
ունեցոզ
ել 1լԼոլթիլն
մր ներ
կայացնոգ
երկրի
մր անՀատնե
^
^
ատնե բու
միութիւնր
,
աար
փայելէ
տյղ
երկրին
պայմանաւ
որ
ա յ գ
անՀ
քազաքացին
րլլալու
իրաւունքներր
.
Ֆրանսական
կամ
զուիցերիական
ազգին
մաս
,.ա
.
1^
^ ^ ^ ^ ուրեմն
որ
մարդ
ունե–
յ ա Ն ց ա գ ի ր
մր
կամ
Րուելոլ
իրաւուն
^^յնւե
Հետե
յութեան
մառանգորգներն
ենք, որոփՀետեւ
մե
սաեզծած
ա րժէ քնե ր ո ւն
աէրր
մնալ
կ ՚ ո ւ գ ե ն ք :
Միթէ
կր Հարցնե՞նք
զաւակի
մբ թէ
ինչո՞ւ
կբ
ոիբէ
իբ ծնոզքր...
Միթէ
ծնողք
մր կբ փաճառէ
կամ
կր սակա րկէ՞ իր սէրր,
զաւկին
Հանդէպ
:
Մ արզն
է ոբ կուտա
յ աո ա րկանե բուն
արմէք
,
աոանց
մաբղու
արմեւորման
ազամանգր
կր գաո
նայ Հասարակ
քար : Այնսլէս
ալ
Հայն
է ոբ
կու
տայ
իր սաե զծազո բծութիւննե բուն
արմէք,
ա
-
ոանց անոբ անոնք
կբ կորսուին
, անարմէք
.կբ
գաոնան
Բիչ
մբ աոաք խօսեցանք
ազգի
մբ
յատկանիչ–
ներու
մասին
եւ գործածեցէնք
գ
իտակցութիւս
բաաբ : ինչքան
ատեն
մ ո զաէո ւրղնե բ բ
զիաակցին
իրենց
զո յութեան
ու անցեալէ՛ն
, ինչքան
ատեն
կազմելու
Համւ
նա
I
անէ
զր
՛լ՛լ ՛ոն որ
անոնք
ճակատաղ
րոփ
է՚րա
-
բու
կաւղուէսծ
են , չեն զագրիր
նոյն
էւ/էլղային
չրքանակին
մաս
կազմելէ
: Ամէն
Հայ մարւլու
յա
քոզու թիւն
կբ էսանդափաոէ
մ եզ ու ամ է ն ւէ՚Ոբ
-
ձանք,
որ աչխարՀի
որեւէ մասին
փրայ
Հայու
մր
ղլէսին
կ՛՚իյնայ,
կբ տէսրեցնէ
մեւլ։
Այս
բոլորր,
ս կս ե լո փ
ղէլ ա ցական
ա չխա
ր Հէն
էՐինչեւ
զի ւոակ
-
ցական բ , կր Հաստատեն
թէ
Հա յութիւնր
կայ
եւ
կ՝ուզէ
ասլրիլ : Երբ
կ՝բսենք
կ՝ոլզէ
ապրիլ ,
կբ
խօսինք
կամեցո զական
Հէււրցէւ մր
մ ասէն ,
որ
կ՝ի յնա յ , Հոէլ երանական
մ արզէւն
մ էք :
Հա յոէ թիւնբ
չի կրնէսբ
Հ բամա
բիլ իր անցեա
լէն եւ նիւթէսկան
չաՀերու
ւԼրայ
Հիւքնուած
մար
-
գոց
էքէտւթիւնբ
գառնէս
լ :
Վ–
ՄԵԼԻԲԵԱՆ
ՌՈԻԲկՆ
ԱԻՄՈՆՈՎ,, Աովետ
մեծաղոյն
ար
-
ուեստաղէ
տբ , պսակաւոր
( լաուր իաա
\ ) Ա
թալին
եան մրցանակի
, Երեւան եկաւ,
ներկայ
Բէլալու
Համար
«Երկրորգ
կարաւան»
չարմանկարին
պատրաստութեան
: Այս տո թիւ ի պատիւ
իրեն
էբ ս արւլ
ու
լ^ւարելէւ
րլլալու
եւ լնա
-
ւ ք ։
• լորւլ է բոել
թէ քււաներորդ
գարու
քա
-
գաքական
րմրւէնէէւմով
չէ որ մենք կբ էսօսինք
էսզ–
գ ապաՀ պանմ ան Հարցի
մ ասին
:
Ասոր Հտմէսր
ալ անՀբէսւ/եչա
է ոբ ճչղենք
թէ
է՛նչ կբ Հասկանանք
մենք ազդ
ել ազգապաՀսլա
-
նում
րսելով
:
Ա՛լդ եւ աւլւլո լթիւն
բառե բր
մ իեւնո
յն
նշանա
կութիւն
ր չեն ունեցած
Հա յկակէսն
կեանքի
եւ
պատմութեան
մէք : Հայոց
թ
քանին աղէէ կր
նյան
Թագաւո բութեան
չր–
եոնեե
^տ^
լ՛– -Հ——ԿԿՐ աոՀմ
, «ազդն
Աամի
-
Կ՚՚նէից»
րսելով
կր
Հասկնային
նւսխարաբական
էն
Ազգո
լթե
գ արա,բք.
եւ Հ
^•է՚-՚-կանոզ
րնաանիքի
մր
զաւակներր
Կազմէէ^ն
պետութիւնը
Հայու
Բ
Հ՛
Մինչեւ
ճւ.մ.
Թ֊
գ.
•Վ՛
՛յ երկիրնեբբ
կր
՚9 .՛արքային
:
՛յ թագն
էր միութեան
կա–
էՍրղա կան ւլաստիարա
-
- յչայԱ դիակր
ան յիշա՛ -
չաբ
րլլալ
յաէսուհն
ե բ իտասա րւլնե րո ւն •֊.անղէւգ
:
8
ուզում ով կր
յէ՛ չեմ
ելո յթնե
ր ր աաքզ լուխ
Հ ՚ Մ •
Ը. Մ .ականի մր, Պլէօ փողոցի
կամ
Տէչորէայէւ
մո ղո փաս
ր աՀնե ր էււն
էքէք։
Ապնիլ
էզեւոր ծւսյրայե
ւլ
պարաղային
ւքիա լն կբ Հբէսմաբէբ
է։ր
քբիստոնէ՚ս–
կան
Հ էսմ բե րութենէ
ն , , ,
Զմ ՚ոյլելի
էր իր սաեւլծած
չարւք ում
ր , Պոլսէն
մ ինչեւ
ա յն էսրիւնանե
րկ ճանա պւս րՀնե ր ո ւ ն փբայ
,
էէլբկէ
կ՝ ան ցնէ
էն
երբեմն
ա քսո
րէւ կարէս
լ
աննե րր :
Մրրկակէէծ
արեան
ոփկէանի
մբ մէքէն,
կբ
վեբյաոնէր
Հ ՚ ո յ ր , յւէւսալից
, ինքնէէւփստաՀ
, ամ–
բապիբկ
ւլնզե րնե րոփ
, ւստտիկեան
էււքասսէՈ
ւթեան
Հետ շւալաէստծ
սսլարտական
մ ա բ տո ւնակո
ւ,թ իւն ր
Տ
Գբիգոր
Աս՚կոբեան
իր ետեւէն
քաշեց
ս՜քտն -
չելի էիագանղ
մր, որ փեր կր բռնէր
Հ– Ա • Ը– Մ
՛Ի
քաՀր։
Երբեէք^էի
Բիւզանզիոնէն
մէնչեւ
Պալքան
-
ներբ,
Ե՚լէ՚պաոս
, Աուրիա,
Լէւբէսնան , Պաբսկաս
-
տան,
էՀայւսստան
եւ
նո յնէւսկ
մէնչեւ
Հեււաւոր
Հարաւ
. Ամերիկա
, ան նոր սերունդներուն
ներչն–
չեց
քլնզեբէէն
ւզսւչտամունքր
:
Հ– Մ– Ը– Մ^ի ոսկեայ
մատեանին
մէք,
կա–
րելի"՛ է իր վեՀապանծ
ան
ուն էէն տակ
չդնել
Հա
յկ
ճի՚լմէճեանի,
ՎաՀան
Զեբտզի,
Հ^ալարշ
Բրիս
-
եանի, Բաոլօ
Շ՚սՀինեանի,
Թէսզէոս ՄեծատոԼ
-
եանի , վՀ . ժսչտունիի
, եԼն .
անուննե,
որոՂ
ցւ
-
. .
"ԲԸ՛
Ե՛–
գ ե ռ
"ՂՐԲՐ
որ.րւք կր ճգնին
նաւաբեկոլթենէ
փրկել
երբեմնի
Հ . Ա. Ը. Ա.լ,
^ ^ ^
^՚^^ Լ
՛յնքան
ի
Հ– Ծ. Ը. Մ.ի Հիմնագիրբ,^
ոլ
ւո
ն
րէսւամր
ինքղինքր
արմէսնէւ րնծա
յած
էբ
Ա՛լ ^
պետի պատոէ անունին
,
չիքեցաւ
լո-իկ
՚^քիկ
,
անտեսուած
էւր Հա յ րենտկէէցնեբէն
, էլրեթէ
չք՚Ո
-
բութեան
մէք։
Ըսին թէ՝
ւսն տուաւ
ինչ որ կրր–
էր տալ
: Լքեց իր րէսրեկեցիկ
կեանքր
,
ամէն
ինչ,
Ի^ՔՂՒ^ՔՐ
նուիրելու
Հէսմար
մեծ
չարմէււմին
:
Թուրքերր
յիչեցին
ղէնքր,
9֊/՚/՚7"/՛
էֆէնւոին,
Պո լսէն
մեկնելու
նա էսօ ր ե ա կին ,
ինչէզէս
կ՝րսէր
զ աււնո ւթեամբ կարօն
իբ գ աւլ ագին էէրա յ ,
՝ րա
ք՛լ
Հայերր
զինքր մւոաՀան
րրին իր փեբքէն
լքւսլեբ
օ–
րեյլուե^
• . . : ,
Մեծոգի
Ալլգ. Փ ա ր
բան
չէր
իր մողոփոլրդէն
, ան
Հ–
Մ–
ղասեր տրէէէ ն
տուած
է բ իր լաւազ ո յնր
,
ք. Ը. Մ-ի սկաուտական
չարմ
ում
քւ : ք՛բ ծէսւէ՛
եւ վճիտ
աչքեբէն
կայծկլտուն
յետին
^ոլքր՛,
կեանքին
Հրամե շա էոուած
ր" ււլէնե բուն ,
Հուլէւին
րնղերքէն
բխած
այն անչէք
յոյսն
էր,
Հաւաաքր,
եղծած
Հ ո յ ակա
էգ
զ ո րծին , որ ււէսՀմ անուած
<յ սերունւլ
նե բուն
կրւսնէւթեա
յ կե անք
մքէ
, ծազէ
էէ ծաղ,
յաւերմօրէն
:
ԱՐԱՄ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
նոյն
եկեէ/եցիին
կո է^աաեԼն1ն
"1՛՛^ ,՚^^"՚՚(՚՚յԲՒ՚"
1
՚^բեԿ"յթ
՛քբ "աբքուեցաւ
Երեւանի
արուեստի
տան
յէԼաան
4Հ;1ծ 1X7^^^^^
\
Կ՝՚՚"ԴրէինՀա.
մէք։
խօսեցան
բեմավաբ
Համօ Բէկնազտրեան,
Ա–
սաՀմաններուն
մէք :
^
՚"Ժ
""Բ
<ագրական
^ ճէմեան
եւ Հայ թատրոնի
ուբիչ
ներկայացուցիչ–
հ
գար
բնե
լու
Fonds A.R.A.M
