.ՏԱՌԱՋ
ՏՈԻՇեՐ ււՐ^ԱՒԻՐՔԻ 0ՐԵՈե1ւ
Ա–
ՕՐՄԱՆԵԱՆ ԱՐ՚ք^Ի Կ– ՊՈԼԻՍ ՎԵՐԱԴԱՐշԸ
ի/Ա-բ
— իԸչպէս հաղոլւդած էիԹք, ԱԱքւսւրայի
մէջ հաստսւփոր գիրք մը հրաասւրակոՆսւծ է վեբ.–
ջԼրԱ,
ճթալվվսաէ
էրմկ՚եիլէր
վէ կրմէնի
Մէսէ -
չէսի
(Հայերը պաամութեաււ մէջ եւՀայկ.
Հ յ ^ լ , ^
ց ը | ։ Հեղի1ւակը՝ էսաա Ուր՛"^ =
Արդեօք նոյն ա՞նձն է այս յուշերուն մէջ նշա
նակուած էսաա պէյր —
X
"ԿԻՂՐ
^ Կր ՝՛ Ա ն ՚ չ լ ի " ՚ կ " ՚ ն
բանսւ/քր
յաղ–
թականօրէն
կչւ մօաենար
Կըուսաղէմէ,
%
Թոլրք
էշխա՜նւււթիէ-ՆՆերւլ
խորՀևւյան
քագաքէն
ՀԼււացնել
կ՚սրգ
մչւ «վաանգալորՖնԼր
,
որպէսղի
թշնամիին
կողմր
չանցնին եւ անոնց
չծառայեն
: Ասոնց
մէք
էր
հ1"լս"յ
Հայոց
նախկին
պաարիարք
Օրմանեան
Արք՝
1
"Ր Հրաման
սաացաւ
անմ իքապէս ճամ -
րայ
ելլել գէպի
՚իամասկոս ։
Նոյ՛՛՛ քագաքի
Հայոց
եկեղեցիին
քով, իր ա–
ռ՚՚ղքական
վիճակին
բացարձակապէս
անյարմար
,
խեղճուկրակ
սենեակ
մ բ արամ աղրուեցալ
նախ -
կին
սլաա ր իա ր քին , որ չափաղանց կր
աառապէր
ճաՀճաաենգէն
: իրեն Հետ կանոնաւո
ր
թղթակ -
ցութեան
մէք էի : Գրեց
ինծթ
ամէն
միքոց
ի
գործ
գնե
լ Պ" լիս
փե րագա
րձին
Հ րամ ան սաանա
լու Հա–
մ ար :
Եթէ
Երուսաղէմ
մնացած
րլլար ,
քաղաքր
Ան՚ւ լիաց
ինե բուն
ձեռք
անցնելէ
փեբք
, կլ՛
խորՀէր
Եղ իպ՚ոոս
անցնիլ եւ անկէ երթալ
Եւրոպա
, միա–\
նալոփ
Աղ՚լ֊ • պատուիրակութեան
%
1
ճիչղ
այղ էր որմէ կր փախնար
թուրք կաոա
— I
վարութիւնր
ել մե կնոլյ1՛բ
արղիլելու
Համար Օր՜
մանեանբ չտապով
Հեռացուցին
Երուսաղէմէն
:
կ՝ րսուի թէ կաբգ մր Եբուսագէմաց
ինե ր
որոնք՜։
ղոՀ
չէին անոբ Ա • Աակոբայ
վանք գանուելէնԼիր– ւ^
րել
Հաչուեքննիչ)
, կառավարութեան
մատնանր -
չած
էին ղայն
իբրեւ
«վտանղալոր»
։
Ե՛
Օբմ անեան փոխագրուեցաւ
Գամ ասկոս ,
կլ՛ ե լոփ ճաՀ ճաաենգին
Հետեւանքներբ
է
Ան երբ
Պոլիս վերագարձաւ
աբգ էն կոբսունցուցած
էր իր
աոող քութիւնբ
։ Եւ չուտով
՚իրայ Հասաւ
մաՀր ;
Աուրիա աակն ու ՚էրայ էբ : Հաղորղ ակցու -
թ ի լ
ններբ ել թղթատար
ական
ամ էն յարաբերու
-
թիլն
ՀետղՀետէ
խղուեցան
Պոլսոյ
Հետ։
փերքին
նամակ
մր ստացայ
իրմէ Գամասկոսէն։
, ուր կր
կրկնէր
սւոիպողաբաբ
Պոլիս վերագաէէնալ։ւ
լ
վւա -
փո՛ք լ՛ ՝• Գիմ
ումնե բուս
մասին
իրեն
տեւլեկոլթիւն
տալու
մ
իք
՛՛ց
քունէի սակա
յն : Վեբքապէս
ղիմերի
ա յն աաեն Պ" լսո
յ գե
րմ ան ւլեսպանաւոան
տեղե -
կատու
ղիլանին պետ Պ՛ Ֆօն Հէոչփ
(յետո
յ գես––
ւ։լան Փ "՛րիգի եւ Լոնտոնի)
, որուն
Հետ
իբրեւ
ւբ՛՛՛գ լ՛ո՛ւ
մ օտէն
ծանօթութիւն
ունէի : Պ • Ֆօն
Հէք՚չ բարեկամ արար ստանձնեց
գերմ ան
Հ իւպա -
աո սա բանի
մ իքոցաւ
իմ մէկ նամ ակս
Հասցնե
լ Օր՜
մանեանի եւ անկէ ալ պատասիսան
բերաւ
ինծի :
Աեաոյ գտգրեցաւ
ամէն
թ
ւլթակցութ
իւն :
Մինչ այգ ես Հանւլարտ
չկեցայ
Պոլսոյ
մէք
Տէր
Ներսէ։։եանց
վւեսայ
ծանօթ
թրքաբ։սն
Պետ -
բ։։ս կարաւղե։ոեանի
Հետ , լս։ւ «իսթիտտ»
(խնւլ -
լ՛ աւլ
իր
)
մ ր պտտ րաս տեց
ինք եւ ես 1^քեց
ի Օր -
մ անե ան
՚սլ՚ք
• ի ^^իքով •, " ր ինձ յանձն։։
ւ ած էբ
ի Հարկին
էլ ո բծածե
լու
Համ տբ , իր բացակա
յու -
թեան :
Այն ատենուան
տ։։լա։լրական
բնգՀ •
տեսուչ
ել մտերիմ
բարեկամ
իս՝
Հիքմէթ
Նաղբմ
ոլէ լի
(Հայր
ներկայիս
ԹոՆրքիոյ
կարմ իրներուն
բա"–
նաստե։լծ
Ն՚սղրմ
Հիքմ է թի)
մ իքոցաւ՝
տուի ա -
1
/երսաւլ իբբ նե րքին
ւլ ործերո
լ
նաիսա րար։։ ւթեան
,
թալէ աթի
«մէօՀ իւ րտաբ»բ՝
անձնական
քա րտու -
ղտբբ
, որուն
անունր
մոոցտծ եմ , Հիքմէթ
պէյի
օւլիի եւ ղուա րճո ւթեան
րնկե րն է ր : Շա։ո
անղաւէ
միասին կբ ղտնուէինք
երեքս : քցօսեցայ
իրեն եւ
անմ իքաւղէս
աղեբսաւլ
իրր յ՛լեց
«էմնի
յէ թր
ում
ու–
մի՝»ին
(ԱպաՀոէիութեան
Տեսչութիւն)
: Այ՛լ, ւգարգ
«Հ է։իալէ»ն
լռելեայն
Հաւանութիւն
կր նչանակէր
;
Բանի
մր օբ վեբքր
նոյն
մէօեիւրտարՀ»
յանձ -
նս։րարական
մ ր ո լղւլե լո վ Աղփղ պէ
յին
( րնգՀ •
Ապ աՀ
.. Տնօրէնին)
՛լիս անէ։ր
ղրկեց , տուած ա -
ղերսաւլրիս
պատասխանր
ստանալու
Համաբ ;
Աոաքին անգամ էր որ Բ– Գրան եաեւր , մաս
նաւոր
չէնքի
մ ր մ էք
Հ ասաաաուած
ա յղ պաշաօ—
նատունր կր մ տնէ
ի
: Ե լ՛բ յանձնա րարա։լ իրր ցո ^ց
տուի
՛լիս աոա9նո րգեց
ին սպասմ ան սրաՀ մր ոլր
կբ գտնուէին
։ոասնեակ
մր անձեր :
Զարմ անալի
գոլգ աղ ի սլո ւթեամ բ մր
նո յն սբ–
բտՀին
տւղակեայ
գուոնէն
տեսայ ոբ գաւիթին
մէք
կր պտրտէին
Գոնիա լէն
ւիե րագա րձած
երկոլ ծա
նօթ
Հայեր
, մին Հրապարակագիբ
Ա– Մ • ել միլ–
սր ւիարղ ասլետ
Հ • Տ • :
Կէս մամ սպասումէ
փերք՝ բարապան
մր
եկաւ
ղիս երկրորգ
յարկբ
կրկնակ
գուռե րոփ սենեակ
մ լ՛
առաքնորգեց։
Հոն գբասենեակին
մէք
աոանձինե
նստած
է ր ծաղկաւե
ր
՛լ էմ քո ՛է քաոասուննոց
անձ
մր։
ԶԻ" գի՛մացր
նստեցուց : Տեսայ
որ
ձեռքր
բռնած էր յանձնարտրէսկան
այցետոմսր,
իոկ սե–
։լանին
փբայ կր ւլանուէր
Օրմանեան
արք՚ի
Համւ։։ր
գրած
աւլեր սագի
րս :
Ի նչ Հանւլամանքոփ
՛լիմ ում՛ կր կատարէք
0 րմ անեան էֆէ նտիի
փե բագարձ
ին Համաբ
Հ
(Լյ"
աւլեր սաղիրր
ի՞նչ
ճամ բով
ձեր ձեոքր
։ոնցաւ ,
Հարցուց
իսոմո։ւ գէմքով
մ բ ։
Այս
անաէլհկալ
Հաբցման
առքեւ պաՀ մր
լռե
—
լէ վերք,
խորՀեցայ
թէ պէտք էր ամբոգք
ճէմաբ–
տութիւնբ
րսել։
Պա։ոաոխանեցի
թէ՝
Օրմանեան
արք՚ի Հետ կր թղթակցէի
իբրեւ
աւլգակէսն՝
եւ
թէ իր յանձնա բաբ ութե ան
վրայ
աւլեբսաղիբր
պատրաստած
եւ յօտս
եղած
կնիք։ւվ
կնքած
էի։
-
ԳոՀ եմ որ ճչւքարտոլթիլնր
կբ խօսիք ; Ե—
թէ այս ա։լերսաւլ իրր թղթատարով
գար , գբա–
քննութենէն
կ՝իմանայինք։
Գիտենք որ Հինէն ի
վեր կր
^Ղ
^ակց
իք
0 րմ անեան էֆ ՛ի Հետ , բա
յց
այս
միքւ։ցին
թ։լթատարական
աղո րգակց ո
լ թ
իւե
չկայ
Շամի
Հե։ո (Գամասկոս) : ինչէ՛՛ն
գիտէք որ
Պոլիս վերա գառնալ կ ՝ուզէ :
ԽորՀեցայ թէ այս Հարցումին
ալ պէտք է ճիչգ
պատասխանեմ
եւ րսի՛
Գերմանակւսն
։լեսպանատան
միքոցաւ
լո։.ր
ա
՛լի
թէ Օրմանեան
էֆէնտին
Հիւանգ է եւ Պոլիս
վերաղառնալ
կ՝ուզէ :
թայքէսէնեանի
միքոցա՛՛ւ
իմացաք :
՚
Ոչ, Ֆոն Հէօչի
միքոցէսւ :
;
Խոմոռ
նայուածք
մբ ոււլւլելոէէ,
չարունակեց
•
Օրմանեան
էֆէնտին
անձամբ չեմ ճանչ -
նար , այլ իր ղիբքերոփ
:
ԵԼ
կռնակր
։։եղանի
մր փրայ
՚ւիրքեր
Տ" I՛/ ՚
տալոփ , չարունակեց
•
Տեսէք, աՀա Հոս են
<Հ
Ա։լւլապատում»ներբ
:
Աակայն այս ղիրքերէն
աոաք, պատրիարք
բլլտլէք։
աոաք,
«յեղափո իւական՝»
՚լիրքեբ
ալ գրած
է ,
ղանոնք
փնտռել
կ։։ւաամ
, րսաւ քմծիծաղոփ
մբ ;
«Աղղապատում»
եւ
«3
ե ւլ։ս փ։ ։ւի։ ա կան»
երկու^
Հ ա յե րէն բառե ր բ արտասանե
լուն
Հա։։կցա
յ
թէ
գ իմացինս էսատ
պէյն էր , բնղՀ • Ա։։լաՀ։ւ։ի ո լթե ան
տեսուչի
օգնական
Հայագէար
,
մասնաւո րապէ ս
Հա յկական
Հարցերոփ
գբաւլե
լու
կո չո լած
անձր
,
որ։ււն
Հայաէինաս
ղւլացումնեբու1ւ
եւ ղոբծունէու. -
թե ան
մ ասին
ինձ քանի ց ս խօսած
է բ ծանօթ Հտ–
յաւլէտ ել Հայեր։։ւ
մեծ բարեկս։մ
Լ/ոլրէյա պէյ,
պատուական
բս։րեկամս : Ան ալ նոյն ատեն պաչ
աօն ունէր ԱպաՀոփութեան
Տեսչութեան
մէք,
իբ
բեւ
թարղմ անիչ :
Լաւ,
պիտի
արտօնենք որ Օրմանեան
է —
ֆէնտին
Պո լի։։
ւիե բ " " լ աոնա
յ , բա
յց կ՝ ե ր ։ս չխա
ւ ո–
րէ՞ք թէ մեղի
ղէմ .ղիտի չգո բծէ :
ինծի
չիյնար
երաչխաւոր
րլլալ
ինձմէ մե–
^ ին : Մնաց որ,
ս1լիղբէն
ի փեր Օսմ–
Հայրենիքի1ւ
Հանգէ պ իր ունեցած
Հ աւատաբմ
ութիւնր
• ե ր՛սչ -
խիք մրն է իրեն
Համ աբ :
Այո
, աոաք այգսլէս էր , սակայն
այմմ
ար—
տասաՀմ անի մէք
Հ րատա րակո
լ
ած Հայ յե ւյա
ւիո -
խական
թերթե
րր
Համ ակրանքոփ
կ՛՛ա րտա
յա
յ <-
տուին
Օբմ անեանի
Հանգէպ եւ կ՝ րսեն թէ եթէ
Եւրոպա
գտն։։ւէ բ , մեծ ծաո ա յութիւն
պիտի
մ Ա՛–
տուցանէ բ Հայկական
•թարցին :
Եւ բամ^ւուեցալ. , «էգարտ ու պատչա ճր
կկւնենք»
բոե լուի
( իճապրնս։
պաւլարրղ
) :
կրկին
ղ։։։րմանալի
ւլո ււլա/լ ի։ղո լթե ամ բ մր ,
երբ էսաա
պէյին
սենեակէն
։էուրս
ելաք եւ բա -
րապանի
մ ր ա։։ աքն։ւ րղու թե։սմբ
։
ԼԷ
սլի ելքի
գոլ։։ ր
կ՝երթայի,
ԸնգՀ– ԱպաՀոփութեան
չէնքր կր մտ
նէին երկու
ծանօթ
ազգագալնեբ
, Տ՛Մ • եւ
Հ՛Ա՛։
ԼքցԱԲ
—
Յար. Մկրաիչեան եւ Հմ– Արամ -
եանց. երկուքն ալ ահաբեկուած | :
1918
Տունիսին
առաու մր, «Վերքին
Լուբ»ի
խմբաւլրատան
Հեոաձայնր
Հնչեց : 8 • Մ ՛ն էբ
թելին
ծայրր։
« Օրմանե։սն
Արբաւլան
քիչ ա -
ռաք
Հայտաբ
Փաչայի
կայարանր
Հասաւ,
Հ. Ա.
փսւրգա։։լետին
•>եա դինքր
էԼթրՐ
՚ / ՚ ՚ ՚ ՚ Հ " ^
՛ոա ր ինք :
Զե՚լ տեսնել
կ^ուղէ» • բսաւ եւ ւլոցեց
Հեռաձտյնյ։։
էսւստի Հետ տեսակցութեանս
փրայ
ամիսէն
աւելի անցած էր։ Բանիցս
ներքին
ւլոբծերւււ նա
խարարութենէն
•էարց ու փորձ բրած էի եւ «ի —
ճասլլՐ։ա
պաւլ լ։լրյօր»
պատասխանր
ստացած
էի :
ԵԼ
այսպէս
յանկա
րծ աոանց
իբեններուն
ոեւէ
լուր
տալու , Օբմ անե ւ։ւնի Պո լիս
Հ "՚ոնիլլ։
չաա ղարմ ա–
ցուց
ղիս :
Վա։լեցի
Բերա, տեսայ
՚լինքլ։ եւ անցուղ
արձլ։
ւգատմ
եցի : Պ" լսո
յ աղղ ա յին
կեանքին
մ ասին տե–
ւլեկու
թ իւննե ր ուղեց , եւ մանաւանգ
գիտնալ ու -
ղեց
՚լերր
այն երկու
անձերուն
ւաբոնք գինքր
եկած
Հա րոա ր Փաչա
ւլ իմ աւո րած
էին ... ի պա չտօնէ :
Պէ՚ոք եղածր
լ՛սի : Լուո մնաց , քանի
մր
փայր–
կեան , եւ բսաւ •
^ Շատ չուտ կր փերքանայ
պաաերաղմր
:
Շ՛՛՛՛ո բան կայ բնե
լիք : Եթէ Աստուած
առողքոլ -
թիւն ել ումսլաբ։լեւէ
սլէտք պիտի
րԱայ
ոբ
կրկին
՚լործի
լծուիմ»։
Եւ
նո յն օրն իսկ մխբճուեցալ
իբ թոլւլթե -
բուն
մէք։
Հ. Տ՛ Ն–
ԿԸ ԽՆԴՐՈՒԻ
ԳՐԵԼ ՄԷԿԷՋԻ ՎՐԱՑ. ՄԵ -
ԼԱՆՈՎ։
ԿՏՈՐՆԵՐՈՒ
ԶՐԱԺՆԵԼ
ԶԵՌԱԳԻՐԸ ,
գԻՏԱԿԱ՚ե
ԱԱԱք՚Լք՚Մ
ՏԽՎխեհդ
Ա՝ ի9աաներու
ուսումնաս
ի բո
լ թ
իլն բ
Հետա -
^սքրական է թէեւ,
սակայն կր պաՀանքէ
անսաՀ.,
՜՝,ն
Համբերութիւն
: կենգանարաննեբ
կ՛՛ն, ս -
քան
֊.ս՚սբ՚՚ր՚՚՚^ր՚ր՛"
•
•–"•է - ^
ւ
լ -
-
ր,նք
իրենց կեանքր կր մաչեցնեն
.լննելոփ միքատ–.
։երու կենցագր,
սո
էէո
րո
ւ
թիւննե ր ր եւ րնախօսա...
ման
բերու
թի
ր՚նք
իրենց կ
ն
–.^.,
,
կան կագմը : Մ անաւանգ
Հաւաքական
կեանքի
Ա,^
սւէսկ
միքատներու
ս ւսո ւմնաս
ի րո
լթ
իւն ր ձեղ կ՝ա–.
ռսքնոբգէ
Հարցականէ
Հաբցական : Այս
կարղէն
կարելի է յիչել
մեղոլներր
եւ մրքիււններր
որոնց
ր՝1ւկերա
յին
կաղմ ակերսլութեան
բարգ
կառուց -
ուածքր
բոլորին
ծս։նօթ է իր ղլխաւոր
ղծերուն
մէք։
Այոօբ
կ՝ու։լեմ
աբաղօբէն
նեբկա
յ։ս։լ
՚1
։ե
լ տեր–
միտներր
(է6քաւ16տ)
որոնց արտաքին
աեսքր
կը մօ
տենա
յ
մբք իւննե բուն եւ ա յգ ւղաաճաոա՛^
յաճախ
կր կոչուին
նաեւ սւղիտակ
մբքիւենեբ
:
կարելի է բսել թէ բ)յկերս։յթ։
կաղմակերպոլ–
թեան
ամենաբարձր
աստիճանբ
կբ նեբկա
լացնեն
ւոերմիաներր : Ասոնք բամնուած
են
բաէլմաթիլ
ցեղերու եւ Համաձտյն
կլիմայական
պայմաննե ֊
րւ։ւն կբ
։իէ
խ
։ււի
նաեւ
ան։ւնց
կենցաւլր : Օրինակ
,
Մ իքե րկրականե
ան
երկիրնեբո։
տերմ
իտներր
կ՚ապրին
ծաոերոլ
կոճղերու
մէք,
մ ինչգեռ Հա -
րաւային
Ափրիկէի
ցեղերր կր կառուցանեն
Հրս -
կայական , արտաոոց
բոյներ,
ոբոնց
բարձրու -
թիւնր յաճաիս
,5
6
մեթբի կբ Հասնե եւ
Հեոոլէե
ղան՚նք
գիտողր
տեղացի
սեւամորթներու.
Հիլ ՛ ֊
ղակներ կր կարծէ :
Այղ
։ոեբմիտտնոցներր
չինուած են
Հողի ,
ւիայաի , բոյսերու
կտորներու
եւ ծիրտերու
խաո–
նուրղով
մր, որոնց
իբրեւ
չաղախ կր
ղքրծածեե
իրենց
լոբձանքր։
Հարիւր
Հաղարաւոր
յաքորգա
կան
սերոլնւլներ
խմբովին կր բնակին այգ բո
յնե
րուն մէք :
Ասոնց
ներքին
բամանումներբ
նո յնքան
Հետա
քրքրական
են : Նո յնիսկ
յատու կ
մ ասեր կան ուր
մս։սնա։ ո ր խնամքով եր մչակւ։լին
մանր
սուն -
կեր • . • : Ա/ս մչակութեան
նպաաակր
տակաւին
մութ է մ "՛րգ "ց Հ ՛ոմ ար :
^
Տերմիաներր
իրարմէ կբ գանաղանու
ին երեք
էլլի/էսւոր
ղ ասակս։բ։լերով։
Ամենամեծ
թիւր
կբ
կաւլմեն
«բանուորնե
րբ» , ոբոնք
բացա րձա
կս։ ւ։լէ
.–յ
ամուլ
են • այսինքն
սեւլային
ւլո րծ ա բ աննե բ է
ոուրկ
բլլալւ։վ
անլնղո։^։ակ
են բե ղնաւո ր ո ւելու
. :
Անոնք
ղուրկ են նաեւ
1ոե ս։։ ղւ։ ւթ ենէ եւ սակայ^ե
բ
^է
^ղգբ
.էլիրենք կ՛՝աոա^ւ։ւրղէ
այնքան ճարաար -
օրէն որ անոնք, կբ լծուին
աոօրեայ
ւլանաղան աչ^
խաոա։նքնեբոլ
է .
XՀ^
Երկր"
ր՛/
ղասր կբ կաղմեն
«ղին
ուս րներն», ,
։• ր։նք
բոյնին
բնակչո
լթե ան
մ օտաւո րապէ
ւ։ տասը
։։։։։ Հաբի՛ րբ կբ ներկայացնեն։
Ասոնք ալ աոա -
քիննե բուն
։գէս ոչ միայն
ամուլ
են ,
՛Այլեւ
անկա–
րոց
կեբակբուելու
: Հետեւաբար
աւելորգ
բեռ
մրն են բ։սնուորներոլ
ւէլիսոլն , որոնք
պարտա –^
կանա թիւն
ունին նաեւ
։լան։նք մէկ աո
՛յ է կ կե -
րակրելու :
•
՛Լեր քապէս
տերմ իտ։սնոցր
։։ւնի
երրորւլ գա -
էւակարղր : Զ" յ՛լ մր մ իա յն
, որուն
կ՝ի
յ ն ա յ
ցեղը
բաղմ ացնելու
նուիրական
պար։ոա կանո ւթիւնր :
քծ՝ս։ղա, ո րական
ղոյղն է ան, որ կ՝արտագրէ
բո
լոր
ձոլիկներր։
Հետեւաբար
բոյնին
ամբողք բր–
նակչո ւթիւնր
կաղմուած
է ղո յւլին ղաւակնե բոփ :
Աակ։սլն այս ղոյգէն
ւլատ, կան նաեւ
«իչխան–
ներ»
ու
«ԻչխանուՀիներ»
որոնք
թէեւ
սեռային
անկատար
կաղմ
ախօսութիլԱ
մբ ցոյց
կուտան,
րայց կրնան ի Հարկին
անմիքւաղէո
«ղաՀ»
բարձ -
բանալ, եթէ արկածոփ
մր թաղ
։ոլո
ր։սկան
ղո
յ՛լէն
մին
մաՀանայ։
Այւլպէսով
չարունակելու
Հ,սմաբ
ցեւլային
յարատեւ
ութիւնր :
թաղուՀին
, քանի մբ աարուան
ձուիկներու
ար -
սռսղբութենէն
վերք այնքան արտաոոց կր ւլտռ -
նւսյ որ բոլորովին
կր կե րպա րանափո խո
լի
: իր ռ–
րովայնբ
մ։սրմնին
մնացեա,
մասին
երկու
Հաղար
անղ՚սմր կր խոշորնա
յ : Հաչիլ
բրէք որ ձոլիկնե -
րու տաբեկան
արաագրութիւնբ
կբ Հասնի
մէկէն
տտսլ։
միլիոնի...։
Եւ շատ անգամ
բանուորներր
Հաւլիւ կր Հա։։նին
ձոլիկներր
վւոխագրելու։
Զուի կնե րէն
գուբս
ղ ալէ վերք, տերմ
իտներր
փաիոխութեան
չորս չրքաններ կր բոլորեն
մինչեւ
իրենց
չավւ՚ոՀա
սութիւնբ
: իւրա քանչիւր
չրշանի
կր փոխեն
իրենց չապիկր , ամէն
անւլամ
աւելփ
կարծր
չա՚՚լիկ
Հա։լնելո։ի։
կենղանա բաննե ր ր Հա -
կաոակ
մանբաղ^ւին
քննութեան
չեն
յաքողած
մինչեւ
չորրորղ
շրքանր
որեւէ
ղանաղանութիւն
գտնե լ երեք գասա կտ րւլե բու
ներկա յացուց
իչնե -
բուն
միքեւ :
Արտաղ բալ գասր
Հինւլ երորւլ
չրքան
մրն ալ
կր բոլորէ, երբ կր Հասնի
սեոային
կատարելու
-
թեան :
Բանուո րներր
ամէնէն
ծանր աչխատանքր
կր
տանին։ Ոչ միայն
բնակա րանա
յին
չինութիւննեբ
կր կատարեն
այլեւ պաբաաւոր
են սնունգ
ճարել
թացաւոբ - թագուՀիին
: Մանաւանգ
այս փերքի
նին՝
որու
սնունդին
աոատոլթենէն
կախում
ունի
Fonds A.R.A.M
