% ժ Ա քի 0. X »
նայ։
կը կըթնչ. անււր որ չկքի։
Կը նայի։
Կը
նայի
աք ու.
ձախ։ Ոս չեչաով
մը իսրա յաաուկ,
շ"՚»ոոնց
մոռցուահ՝
, վը խօսի դամբանականը
:
Օբթադիլղ.
Ամիրաներու
թագ։
3915=
Տիկին
Անայիս։
Եւաեբսլէ : Փայտէ
Հին, խոչոր,
"՚– աղ
ուոր, պալատի
ոլէս տուներ։
Պուբաէւլներ
պ
՚ ՚ ՚ ս ւ ո լ –
տակ
բո յսերով։
Տասմիկի ու այծտերեւի
Բ"յրեր ^
Ծովր,
ծովը։
Արեւելեան
լուրթ ու
չ՚սվւիպ՚"ղ՚որգ
երկինք
: Ու շոճիներ
, սւլալոր
, դլխաՀակ
յ. " ՚ / ս ֊
օրուան
դամբանախօսին
նման։
Տակոբ
Գուրգէնի
Հայկական
Կ րթա րանբ ։Գիմ աց ր խարխուլ
Հի՚֊ղր ,
ուր ապրած ու վախճանած է մեր մեծադոյն
քեր–
թողնե
բէն
մ ին , իսկական
րանաստեղծ
Մ կբտիշ
Պէշիկթաշյեան
:
Ու մարգ
մը՚կուդայ
դաղաղին
մօտ,
կք՚րթ
ոլ
՛թո յելուչ
, ինչպէս
կ՝ բք լան գերագո
յն
նբբութեսւն
Հասած քաղաքակիրթ
աղղերու
մ տաւո րականներր
^
ու կբ փորձէ
վերլուծել
մաՀր,
բնութեան
ամէնէն
բնական
երեւոյթր,
անւ;ր
էութիւնն
իոկ– Անոր
կր
յաքորղէ
ուրիշ
մր, որ ղ րութիւն
մբ ունի ձեոքր
^
Հայ
Գրողներու
Ա՛իութեան
անունով :
Միութիւնր
•լաւ է, ում,
էնչ րունի
վրայ ալ թաոփ : Ան մեր
փրկութիւնն
է Հիմ ա ։ Գերագո
յն
յո յսբ
:
Ջ1>մ գի^
մանտր
յոլղումին
, ինքղինքս
մօտ
ղղալոփ
այնքան
" Հեռուէն
շարունակ
լսուած
ու եբաղոլած այգ բա–
ո եբուն
է
ինչ լաւ էբ, եթէ Հայ Գրողներու
Միոլ–
թեան
ղործ ունէ ութի
ւնր
մ իա յն
դւսղաւլնեբոլ
Լո՚֊րք
երեւան
չգար։
Աքլ այսպիսի
մտաւոր փա ^
ււաՀեղ
կեղ բռնի
մրմէք,
ուր մեր
ժամանակակից
գաղթաՀա
յ լաւագո
յն
ղ րռղներն ենքոփ է
Ք՛՛՛Լ ,
Հրատարակէր
գործ
մ բ ։
Տիկին
Մառի
Աթմաճեան
քերթուած
մր կր
կա րդա
յ : Տեաոյ կր կենան
Հանդուցեալին
Հս/իս,–.
դատնե րր , Համ աձա
յն Հա յկական
սոփորութեան
^
խոբանԼւն
աոքեւ, ու բ՚՚լ՚՚րր,
Կ՚որգոփ,
ցաւակցու
թիւն
յայտնելով
ձեռք կուտան
անոնց :
Հայ
կԼ՚նր շատ ղ րական
ղէմքեր
տու
ած չէ
Ան եղած է առաւելապէս
րնտանիքի
սիւ1ւ
: Կով–
կաս
ունէր
Շուշանիկ
կուրղինեանր
:
ՏԼ"–"ոքբին
չՀասանք
, որ, րււտ Հեպուխաի
, կբ
ղեբաղանցէ
Զապէլ
կսա յեանր՝
դոՀ իր Հայրենասիրութեան
;
^է
"1էւէ
՚ւէրքերէն
սորվեցայ
Հայերէնր։
Ու
Լ՚՞՚նչ
կր մնա յ ա յլեւս
Հայ
Լ։ղ ական
սեռի
ղ ր չԼ՛
՚^
ձ՛"^ -
ներէն : Գլխաւո
րնե բ բ յիշած
եղանք :
ՄաՀբ անբաղձալի է, երբ
յայանուի
մեբ մէ^։
Այնքան
քիչ ենք, ու կր Հալինք,
նայելոփ
"՚ՂԳ1՛
լքողներուն
ետեւէն : Ան աւելի
ցնցող է, երբ մե1լ–՛
նողբ
՚լլ՚չի
՛քարդ
րլլ՚ոյ
: Շարքերր
նօսր են , մինչ
գ ե ռ
այնքան
րնե լփք
կա
յ , պա ր տա կան ո ւ թ Լ։ւն՛ներ
մեբ
ժողոփուրդին
Հանղէպ։
Գրէէով,
բրիչով եւ
տարբեր
կերպով :
Այո
տխուր
գիտակցութեամր
աՀա ,
դլուԼսս
"Լ
գէմքս կախ, ձեռքերս
խաչաձեւած
կուրծքիս
՚/Ր"՚յ
՝
Կւ՛
կենամ
ժամուն
գուռր, որ կ՝աշԼսու(ք–ւս–
նայ,
երբ ղտդաղր կր բերեն
գուբս։
Զայն կր տա
նին։ կառքեր կր սուրան
ետեւէն։
կ՛՚երթամ ես ալ
• • ՚ կր թրէ՛ք Կրկէն
Փարիղ, մեծ քաղաքր,
որ իր
պչրանքներբ
կբ ցուցաղրէ
ամէն դի, ՀԼն Բաբե–
լոնի
նմ ան : ք*արկացած
ու.
քէնով
,
կ^անցնիմ
,
կոխկրտելով
ու տրորելով
ղանոնք ոտքերուս տակ :
ԵՐ.
ԲՈՋԵԱՆ
ԿԸ ԽՆԳՐՈԻԻ
ԳՐԵԼ
ՄԷԿ ԷՋԻ ՎՐԱՏ. ՄԵ -
ԼԱՆՈՎ
։ ԿՏՈՐՆԵՐՈԻ
ՋԲԱԺՆԵԼ
ԶԵՌԱԳԻՐԸ ՚
ՊՈԻՏ՝Մ
ԾԻԾԱՎ
ԸՍԻ՛Ն ՈԻ ԸՍԻ
ԺԱՄՈ՚ԻՑ
Թէ
ՏՈԿՈԱ
.. •
Հ,ա յոց
Մ իութենապետ
Բա բ եգո բծա կան ր , սե -
ղան է սարքեր
Փարիղի
մենծ , իշիանաբնակ
օթե––
ւանի մբ մէք, իյաբգանս
Կիլիկիոյ
Գարեգին
Ա՛
Հայրապետին
:
Հ,ոն , Հաւաքեր է , մաղէ անցած
Հայ
լնտրա–
նին,
ոմանց գրպանր
լեցուն,
ոմանց ալ միտքը
՝•
կերեր
— խմեր, ճառ են արտասաներ
։
ճ " " *
աքէն։ ճառ ձախէն։
Աղուոր
մը գովեր - փառա -
բաներ
են Գարեղին
Ա.ի մշակութային
եւ վար -
չական
արժանիքներբ
: կարծես
Ինք
անտեղեակ
"՛յգ
բոլորին՝
Պէյրութէն
մինչեւ
Փարիղ
եկած
րյյար
ծանօթանալու
իբ այդ յատ կո ւթիւննե
րո ւն :
Եւ ծերունի
Հայրապեաբ,
ակռաներր
սեղմած
մաիկ րրած պէտք է րլլտյ,
անշուշտ, ալդ
րոլորր՛
Տեսնելով որ շատ նեղած
են Նորին Ա • Աեու–
թԼ՚՚-նր,
Բարեգո րծականր
ուղե լով
դարմանել
ղայն , որոշած է շարունակել
տարեկան
երկու
Հա–
՛լար տոլարի
«իշխանական»
նւոլբքը
Անթիլիասի
Գպրեվանքին
յ
Երբ
լսեցի
այս լուրր,
չՀաւատացի
: Այդ
«եր–
կոլ
Հազարֆբ տպագրական
կամ լսո դա կան
սխալի
՛քլ՛ վերագրե
ց ի : Ե բբեմն
դրաշարնե
բը, մտածե -
ցէ
1
այգ տեսակ
խաղեր
կը սիրեն
լնել :
Ա յդքանակ
դուժ ար
մ ը , անպա
յմ ան , . Բարե
ղո բծականի
Հանգուցեալ
ելՀանգչե
լիք բա բե րա ր—
նե բուն
Համ աբ , տարեկան
ՀոգեՀանգստեան
եպիս
կոպոսական
պատարագի
մ ը յատուկ
ժաժ ուց
մլն
է, ըսի ես ինծի
յ
Եւ քանի որ ժամ ուց է ա յգ
գում արր
, Ր"է
կրկէն ես խնծի , ժաժոլցին
քի չր չատբ
էՐԼԼ"՚Բ՚՛
ինչ որ սբտէգ կբ բխի կուտաս եւ
ժաժուցրնկալ
կրօնաւորն ալ
« Ա ս տ ոՆա ծ
ը ն դ ո ւ ն հ լ ի
ա բ ա ս ց է ։
Մին դ հա գ արա պսւ տ | ւ կ աբսւՀւցէ»
մաւլթելով
1լլն -
դունի
նուէրգ ;
Այս
վերքին
պարբե րութիւնր
սթափեցուց
զիս– Այո, Բարեգործականր,
շաՀաւոր
պիգԸէէւ
մր
րրած է : Պաբասլ
տեղր չէ որ «գործ»
մտսնիկր
կցուած է անոր
անունին
: իրաւունքով
,
կրնանք
«Բարեդ ործՆական»
անուանել
զա
յն :
Այս
երկու
Հազաբ
տոլարին
փոխարէն
,
իրենք
պիտի ստանան
«մ Լնգ Հազարապաաիկ
աբասցէ »
մ ա ղթանքին
Համ աձա
յն տրուած
գում ա ր ին Հա -•
ւյարապաաիկր, ոբ կ^չնէ ,
ե բ կ ո ւ ֊ ւքիլիւ»ն ւ ո ո լ ա բ :
•էւք^ք*՛։.
Վ՚ատա-Հ– եղէք։
՛կաթողիկոսական
մաղթանքր ,
անպայման կր կատարէ Աստուած
Հայբիկբ
.:
Վաղր
, կամ մ իւս
օր , ՀոգեպաՀանք
Գարրիէ–
լր կր ղրկէ ^Հայ ,տա ր իքո տ բազմ ամ ի լէ՛ոն
Հարուս
տի
մը մօտ,
իր տուած
Հոգին ետ
պաՀանքելու
Համար :
,
Մեր
Հարուստնեբր,
լնգՀանրապէս
իրենց
մաՀուան մօտ, ուգեղի եւ սրտի
թուլութեա
՚1ւ
1լ
ենթա րկո լին
, ո բով
իրենց
մ իտքր
կ՝ ի յնա
յ բա -
ր եգո րծութիւն
ք^ելր
%
Անոնք , իրենց
բազմազբաղ
կեանքին
մէք ,
ժամ անակ
չեն ունենար
ազգա
յին կեանքով
զբա -
ւլե լու , լսած են ոբ Հա յերու
մ էք
Աղքատախնամ
մր եւ Րարեղոբծական
մր գոյութիւն
ունին։ Առա—
քէնբ աղքատներուն
ողորմութիւն
կր բաժնէ, ծակ
կարասի
ժէք քուր կրլեցնէ , ուրեմն,
գրաժ ր
յուժ–
Ըսին ու ը ս ի կ ե ա ն ք ն է շատ անուշ,—
Ըսի բայց յետո՞յ , ու պւսաեց մըշուշ • • • :
Ամէն աչքի մէջ սէը կաբինձ եամաբ,
Ոն աչքերուս մէջ ասազեր անհամար,
Ոն բախտիս ուղին լոկ ոսկի կամար,
Պէտքն իսկ չունեցայ յուշի մը ք րնքուշ • - - :
՚ ^ ^ յ ^ ՎԻշ՛" կայ հիմա այդ աչքերուն մէջ,
էյուրջրս կը շիջին ասուպներ անվերջ ,
Ու քայլերուս աակ ճամբան է վայբէջ ,
Մըթնեբ է հոգիս • . . ; Ա՜հ , ուշ է, շատ
ուշ • • • :
X ,
ՏԱՊԱՆԱԳԻՐ
Կը հանգչի այստեղ իենդ մը աստղերուն,
Յոլշն իր վստահած՜ այս ցուրտ տողերուն– • - :
Խենդ էր ան լոյսի, ու գի՚րերէն գատ,
Չըկբցաւ գտնել վայր մը լուսագարդ,
Ու օրերն անցուց անոնց մէջ ագատ,
^
Խինդն իր հաբագատ ձայնելով հեոուն • * • :
Հոգին սեւեոուն բարձունքներն անհաս,
Ան դեո կը ր ֊ ե ւ է երագէ երագ,
Յաւհբժին ծարաւ՝ կ՚երթայ վագն ի վագ.
Կեանքէն պարպուած կուժն իբ ուսերուն • • • :
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
պէտս
կը վատնէ
։
^բԿր՚՚ՐՂ՚Բ^
Րտ րեգո բծական
ը
Պէյ՛^/՛^
եւ
վւա—
շաներէ
կաղժ ուած է , ուրեւքն վստաՀե
Աւ
\
իրեն
յանձնուած
գրամր,
անձեռնմխելի,
թրրստ/՛
կր
վերածէ
, որով գրամր ապաՀով եւ անվաանելփ
կը
գաոնայ, իսկ տոկոսէն ալճարպիկ եւ
«բարեյոյս»
անՀ տաներ
կ՝օգտոլին :
Արգ, երբիր Հոգին
չուզելով կր յանձնէ
Հը–
րեչտակապետին
, իր դրամն ալ կր յանձնէ
Բարե–
գործա կանին , Անգէ՛ ի աչիսարՀէն
իր գրամնե
բուն
տոկոսներուն
բաբգուԼւլր
տեսնելոփ^
ՀոգԼն կր
Հրճոլէւ , եւ ինքն ալ աշխարՀի
փրայ
գո րծ ած ա -
ն իրաւո
լթ
էււննե բէն
սրբուե լոփ^ արգա բոց
գասին
ե ՚՝աբժանանայ
. . .
Հէւմա, տակաւին, կբ կայսկտծի՚՞ք,
Բարեգոբ -
ծականԼ։
սաՀմանած
երկու
Հազար տոլարբ,
շ ա–
Հաւոբ
ձեոնաբկի
մը յատկացուած
ըլլալուն
վրայ :
կ.
ՊԵՏՈՒՇ
ԾԱՆՕԹ
ԱԶԳԱԳԻՐ Պ–
Զիթունի
վերքերս
Հանրապետութեան
նախագաՀ Պ • Վէնսան
Օբի՚՚լէ
զրկած էր Լւբ երկու
ֆ րանո եր էն
Ղ
՜Ի1
՚Ք
^ք11. ՚՛
Լ՚ճտշ€ոտւօո։ Լ Յ ՐՏէշ ճ ս Տօւէ, Շօսէսաշտ ^ ւ տ շ ո ւ շ ո ո է տ
եւ
Լ՚Լբօթ66 Բօթս131ք6 ^^ա^ո^^ոո^ :
ՆախագաՀր
Հետեւեալ
երկտոդբ
ուղղած
է
Հայ
Հեղինակէն
, -— « Զափազանց
զգածուած
եմ
ձեր առաքած
«Հայ
Գիւցաղնտփէպ»ին
ե «Համ -
րա ր ձման Վ^իճակ»ին
Համար ուձեզ կը
շնորՀաւո–
րեմ
քերմ ապէս » է
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(175)
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱԱ
Խեղճր
ոչինչ
չէր Հասկանում
Նազլուի արտա–
սունքնեբից
. նա մեծացել էր լացի
մէք եւ այժԺ,
Հէնց որ կշտացաւ,
ղործի
գցեց
իր փոքրիկ լե–
յուն։
Հարց ուփոբձ
^^սնուժ
տատէւ մասին,
նե–
ւինէ^ւմ . փրբՆ՛
՛՛՛չ՛՛քէ" էֆ ՛եայ
"Ռ՛
տւսէոաս –Հ%
յ
զուս : ՛
զանում , լաց էր լլ
խան
չէր տալիս :
ԻնչՎ^ք^^ք
նայում
զիակին
զում էր մօտենալ,
թայց
մ էւ կերպ
երկիւղ
էբ
զգում
, ետ է ր քաշւում եւ սարսափով
լի ա չքե ր ր
գաբձնում
էր^է^^զւո՚-ի
փրայ, կարծես
օղնութիւն
էր
ԼսնգրոլՀ^ւ.
Այդ Հտւ^՝^
փոբձն
րնգՀ
Նացյուն
ղնցո՚ւեց : Մ ուխտարն
էր • • • Բա
յց
Պ՚՚^ւք^^^աԱ՚փց
խեղգուոզ
ձա յնով ,
իբրեւ
մ ի
մաբէջՀՊ/^յէ1^զում
է բաժանել
փիշտր
իր նման
մի
մարգու,
թէեւ օտաբ
մաբղու Հետ, նա ասաց՛
Փերիին
Լսեղգել
են . . ինչ լաւ կնիկ էր • • •
^Հ , տես ինչ են աբել
։
Բայց Մուխտարր
չ1ւայեց , այլ սառն
եոանա–
կով ասաց •
Վ ե բ
շկացա։
, է՚է՚*^Գ^Ց
Գ
^"1է
"՛ք՛՛
Կ
՚՚Ղ^քԼ՛՝
Աւելի
լաւ , քեզ չիանգարի
...
Տանգդնոլթիւնր
կոլրացրել
էր մեծ գեբեփա–
ճառի փտիտ
ղո րծակա տաբին
, ելնա չ Հաս կացաւ
թէ ինչ արաւ
իբ այգ էսօսքերոփ։
Այնքան նա փրս–
տաՀ էր այգ ազքկայ
՛Լրայ, ոբ Համոզուած
էր թէ
նրան է լ էլ՚ուրախացնէ
ամէն
մի Հանգամանք
, որ
նպաստում էբ
Մ
ելփքի
՚ " գ 2
/ ւ ՚ "
յ
առեւանգման
:
Ուստի
մ Լւ առանձին
բան չՀամարեց
այն, որ \,աւլ–
լուն սաստիկ
Հաբուածից
շշկուածԼւ պէս թափ
տուեց
Լւբ ուսերր
, տեղից փեր թռաւ
, մ ի
կոզմ
գցեց
Մ
արթա
յին եւ , ուշազրութիւն
չղաբձնելոփ
նրա
լացի
վրայ , վազեց
ղէպի
չէժքր :
Նրա աչքեբբ
լայն բացուած
էէ՛ն,
արաքւուժ
ԷԼ՛ն ղարՀռւրանքից
:
—-
քէ՚՚նչ ասացիր
, աղաղակեց նա ։
• Պ՚սռալյլ
քեզ չի խանգարի
. • .
օղնել է քեզ
. . •
-
Գո
՛՛լ
էիր, Հա.––
Այս
Հարցր
գուբս
թռաւ
անդիտակցաբար
.
Նաղլուն
րնաղղժաժբ
ճանաչեց
յանցաւո
րէն
Բայց այգ րոպէին նա բացասական
սլաաաս -
խան էբ սպասուժ
- Ա ուխտարն
այս երեկոյ
սուրբ
ել անա բատ
պիտի
լփնէբ
է
Օրր վեբքանում էբ, ել միթէ"
Փեբիի
սպանո
՛ւէ
Հետ պիտի
մնայ
Նաղլուն
- • - Ա ուխտարր
երբեք
չէր
կարող մտածել թէ այս խելացնոր
,
կիսամերկ
աղքկան
մատչելի
են այդ տեսակ
Հասկացողու
-
թիւններ
...Նա, րնգՀակառակն,
ուղեց
աւելի
եւս սիրտ տալ նբան եւ իր դգուելի
ժպիտով
Հաս
կացրեց որ, այո, ճիշգ
է.––.
ինչո՚^ւ
աբիր * • •
իսկո
յն լսուեց
սարսափելի
պատասխանր -
կարծես
Խեղղռղբ
Որ դու տեսնես քո մ օրր : Ժամ անակ է • ՚ •
իմ
մ օբր - - . Ա ուտ ես ասում • • • իմ
մ օր
ազատութեան
Համար
բաւական էր,
որ
լաց էի՜
նէին րախտաւո
րներր։
Բտյց
Փերին • • • Խեղճ
էբ ,
շատ
խեղճ
. . • Տեսնո՛՛ւմ ես այս տունր.
տեսնո՛՛՛ւմ
ես այս անկոզինր
....
իսկ
այս երեխա՚^ն
...
-
Գրան
է լ տար Հետգ։
Մելիքի
տղքիկբ
որ -
բերէն շաա է սիրում եւ իսկոյն
դուրս
կր՛/ա
յ , երբ
դու իմաց կր տաս թէ քեղ Հետ լացող
երեխայ
է լ
կայ
...
Նաղլուն
ճչաց
ել վազելով
րնկաւ
պառաւի
կրծքին,
այնտեզ
խեղգեց
իր վայրենի
ռռնոցներր
:
Մ ուխտարր
բռնեց նրա ձեռքից
, վեր կաց
րեց
ել , տանե լով
դէպի
գուբս
, ասաց ՚
Խենթութեան
ժաժանակ
չէ՛––
Նայիր,
Օրր
ժթնուժ է -..
Եւ Նաղլուն
գւխի
չարժմամբ
Հաոտատեց
, որ
մթնում է . ապա եբկար
նայեց
իրան տանքողփն
ու
յանկա
րծ
անսաՀմ ան
զզո ւանքո փ
արտասանեց
Լաւ... Բայց
դրոզր կբ տանէ քեզ Հէնց
այս
ղիչեր ...
Բոնե լոփ Մ տբթայի
ձեռքից
, նա ղնաց : Երե–
խան
լաց էր լինում
, անդագար
պաՀանքում էր իբ
տատին
: Խեղճր դեռ այդսլէս
չէր դուրս
եկել տա
նից
. ա յժմ
նրան աանում էբ օտար
մ աբգբ , որ
չունէր տատէւ քաղցր
խօսքե ր ր :
Գէւղէ
Ժէք Մ արթան
սկսեց գոռալ,
բնղգիժա–
նալ. այլեւս առաք չէբ գնուժ
, իոկ Նաղլուն
ղօռոփ
քարշ էբ տալիս
նրան, ոբոփՀետեւ
ուղում էր շուտ
Հեէւանալ
ժաբգկանցից
:
Fonds A.R.A.M
