2
Ց Ա Ռ Ա Ջ
Մ Ե Ր
՚ ք ՝ Ա ՚ Լ Ա 4 ՚ ՚ Ի
Ծ Ն Ո Ի Ն Գ Ր
Մեր ք">ղ՚"ք1՛ Ծնանդր
՚ււրիչ
Հսւմ
Իլ. ֊
նկւ.՛՛։
Ամէնէն
սէոսւք. ւչեո ինք
չեկած՛
էր
ււանաձայնր
կոււր՚ւր։
Օ՚/ին
մէք աօ ֊
նական
էսնրացաարելի
րան մրկր սա ֊
ւա/էնէր ու աղո, մեր
Հույիներր
՛լ՛՛՛լ
էլելլէէնւ
իք անա թնե րան
մէք. Հոս
ու
Հոն,
նարինջի
ղէ՚լեր
երեւան
կուլային՝
կարծես
աւետելու
Հ ամար թէ կադանւչ
ն
Ոփ. Ծնունգր
կուղան
, "՛Է՛Դ է^ ճամրան
են ։
Զի՞՚նր
րսես՝
անղաղար
կ՝իքնէր
երկրն —
քէն ու կր ւլիղոլէր
ւլա չաե րուն ու ատ ֊
նիքներուԱ
ւ/րայ , մ "՚րղիկ
սաիսլուած ,
ղա քն կր քերէին
վւայտէ
լա լն թիե/""/
" ՛ ֊
կր թավւէին
վ՛՛՛՛լ
" ;յ , ՚՛ լ՛ ՛՛լ է ՛ւղի աանիքնե -
րր
չ՚իլին
ձիւնին
ծունրութեան
տակ : Օրք՛
շոլտ կր վերք անա
ր ու ղ ի չե րնե րն "՚՛
լ "եւ
մելանի
՚լ՚՚յն չէին աոներ
Համէն բան սսլի–
տակ
մարմարէ
ձեւ ուած կր թուէբ ու ա–
մէն
շուքի ՝ կաոլո
յա խաոնուած
կ՝ ք՛ Ա՛՛՛Ր
1
Այ՚էն
ծխնելոյղէ
, եբբ քամին
չ՚՚՚նչ
աո -
նելու
Համար
ւլաւլ րէ ր սլաՀ մր , վաո ալ
կաւ^եփա
քտի թեթե
լ ծուիա կր
բալ։ձրա~
նար սլալասն ոլա լան • • •
Ա օտեցող
տօնական
օրերուն ի սլատիւ
,
էքսլրուլր կր վէակէին
քանի մր օրուան
Տ ա–
մար ; Բայց նախ քան ա յղ , ՚^եղ
Հալաքա–
բտր
Հաղորղելու
կր տանէին
Ա .
Փրկիչ
եկեղ եղին ՝ որ մօտ է ր ւլոլրոց
ին : /)/ ոստ ո–
վանութեան
ա րա րալութ
իւնր , մեր Հաւա
քական
<՚ձՄ եղա
յ Ասաուծո
լֆնե ր՛՛՛ք կեաա–
գրուած
• քե րմ եռանղութե
ամ բ կր
լեղնէր
մեր
Հուլիներր
։
ք՚՞նչ
կր
Հասկնայինք
մենք
՚&րւլքաիւո^
ութեա՚քբ
" ւ մ""""մր
նո—
րին
՚^էն ու միւս
բաղմաթիւ
մեղքերու
թւումէն
չեմ ղիտեբ , ՚"յն Օրերուն
, ՛լ՛"—
ւաոացի
աղու, անմեղ
մեր Հալինեբր մա -
ք՚՚ւր
էին մեբ ղաչտերուն
՛ք է քէն կարկա —
չելով
Հոսող
զուլալ
քո՚֊րք՛
"՚" ունե
բուն
ւղէս : ԱյոուՀանգեբձ
. զլիւաՀակ
, քերմե—
ոանղութեամբ
«// ե։լա՛յ
Աստուծո
լ »
կ բսէինք
երբ ասլա չա լի աղօթքր
կ՛՛՛ր ~
ւլացոզ պատանի
՛լ պք՚րին
միա
լար
ձա
լնբ
պ. ւՀ մբ կան սւ է։ 1/ ա ո նէր :
Տ՚՚՚րի
՛քր, աղղականներէ
ս՝
Մ ՚ոնոլկբ ,
որ տարիքով
քիչ մրՈ ալ մեծ էբ ինձմէ ,
Հողեկ ան
ի՜ն
չ
վ։ ոթո
ր՛^ ք^ե՜բ
անցու ց
Հ ա^
ղորդ ութեան
սլա աճ առաւ : Մ եզ
շարքի
գրած
, աարեր
էին եկեղեցի : Օր ՛ք բ "՚ -
ռաք,
եւիան
քուրով
երեք անզամ
օճառ —
ուեր ու մաքրուէ
բ էինք : Լ՛ոզ եր
էինք
մեր
լալու
զ ո քն
֊, ա։լ ուսանե րն ու կօշիկ -
ներր, ու մեր
զործ՚ոծ
ու չւլործած
^ա—
Հաւոր
մ եղքերոլն^
Համ ար
թ
ոզոլթեան
արժանանալէ
Լ տքբ , Հոզ քա՛ք ա.
մ արմի -
նով մաքուբ
• ւղատբաստ
բէլ՚ոլ կր ք^ո՚-է ~
ինք
Աուրբ
Հաւլորզութեան
Համար
. . .
Ար՚լեօք Տէր Մ կր՚"իչբ
ի՞^՚չ
աե"ակ
Հաղորզութիւն
պիաի
տա
լ •--
ուզեց
կարծիքս
աոնել
չորքին
մէք եաիս
կեցող
Մ անուկբ :
կր Կ"՚ն^
"է"՛–
աասքսանեցի
մ իամ տարաբ , \ազորդոլ
-
թիւնբ
Հ աղո բ գութ
իւն է ;
Գիտեմ որ Հասղորգութիւնր
Հա՚լոլ՛ -
՛ւ՛" թիւն է,
բսալ ան մտաՀ
ողութենէն
պզտիկցած
ձայնով
մբ, գիտնալ
ա ղահ ս
"՚յ^ է թէ
է
՝^՚շք""՚ՐՔլւ
բերաննի՞ս
պի՚ոի
դնէ թէ լեզոլրնուս
վրայ քսէ . , .
ե"
ք՚՚^նշ գիանամ ;
Լռեց ։ Ա ինչ այգ. , ՚Ծ"՚ղկոցի
տգաքբ ալ՛–
գէն
Հագորղուեր
էին ուՀերթբ
Հասեր էր
՚ / ե զ ի , Հ<մեծեր>)ուս : Շ՚որքք՚ն
՚քրտյ
շոր -
բոբզն
էի. էրբ կտբզբ
ինծի եկաւ,
քեր–
՚ք եո անզութեամբ
քսաչակնքեցի
ու
բեբանս
1""ց"ւծ
սսլասեցի
, մինչեւ որ Տէր Ա՝կր~
"՛էէք՛ ՚1^Ր ՚
ի՛"շ՚՚ր
՛քաաներբ
նշքսաբքք՛
ժ եծ ութթուաշ
կաոր մ՛բ կոքսեցին
բե բա–
նբս։
Զկբցայ
կուլ տալ, բայց
քայլ մր
անգին
, էէրակա
լին
՛քր՛" յ
՛լ բուած
պ՚լ
ինձէ
ամանէն
լեցուն
զգալ
մբ օբՀնուած
քու -
ր՛՛՛ք ՚լրկեղի
՚ք՚ոլ՛ ՛՛լ չ՚՚՚-^՚չ ^ր " ՚ " ի , Հո՛ն–
ւլ ստացայ : Այն ատեն
միա
յն Հասկւլա
լ թէ
Մ՚՚՚նուկբ
ի՛նշ բսել ուգած էբ,
՚՝՚"լ՛ցնելաք
թէ Տէ ր Մկրո՚իչբ
ք՚^^չ տեսակ
Հազոբ -
՛լ ութ
իլն պիաի աա յ Հ Ռ ք՚շ՚լ է
է
աար
ինե
ր
աոաք, երբ գեո. մանուկ
էինք,
չէինք
կր
նար նչքսարքր
կուլ տալ , քաՀանան
^Րչ՜՜
քսարքի կտորբ
մեր լեգուին
՛քր՛" I
Ք"ել"՚ք
կր բաւականանար
է Բ՚սյց
՚սյս տարի , այլ
եւս
՚ղատանի
, կբ թուէր թէ , Տէր
Հ՚"յԲԲ
մեզ
բա ւա կէոնտ շա ։ի
մ եծցած
Համարելով
,
ի ր ա կ ան
Հ ա զ որ գ. ս ւ թի
ւն
կ ու ա ա բ
մ եգի
՚.
3 "՛ն կա
րծ
միտքս
ինկաւ, մեբ
Ման
ու կին
մտէսէքաքսութիւ^ւբ
ու ետիս
գարձայ
տես–
նելու թէ ի՛նչ վիճակի
մէք է ան:
Խե՚լճբ
սա րսավւա֊, աբ ե բե ւո յթ
ունէ ր : 0
րՀնուած
քուրին
գլոլքսն անցած
, ՚էղալ
՚էԴ՚"Լէ
^~
տեւէ կբ իոք է լ՛ ու չէ բ կրանր
^լ՛"– է
՚ " ա լ
բեբանբ
ղ բուած
նշիւարքի
կաոբբ : ՝(քա -
մ ե լ
աննե րե լի մեղք
է բ : Աւ զ եռ
քուրին
գլիւէն չէր "՚՜Դ^Ր
բտժնուիլ;
Աւոո՚-^էչր
^
Պ՛ կարապետ
՚քքոր՚՚՚րեւեան
, վբայ
Հասաւ
ու. Ա անուկքէ
գլիւուն
•ճարուած
մբ
աուաւ»
Մօրղ
Լւիած
ապուրին
գլռ՚՚՚ւքսբ կար—
ծեցիր
ինքղինքղ,
ասլուշ,
կեցեր կբ
դգլ֊
տես
՚ . . կորսուէ՛ ՜.
Ելանք
զուրս %
Մանուկ :
Մանուկ
իէեզճացած
, անսաՀման
վիշսա
մբ աբաայայտաչ
աչքԼբաք
, ինծի
նայե —
՝(/աւ :
Ջկբց՚՚՚՚^ր
կ՛՛՛լ
ասւլ, գԼււ բերա՜նւլ է
յ
Մ անուկ
բերանր
բացաւ որ պատաս քսա—
նէ ու ցալբ պատմէ , նշվսաբքի
կտո բ բ
բԼրնէն
ինկաւ, վար՝
մինչեւ
ծունկերր
Հասնոգ
ձիւնին
մէք : Մատլւ կոքսեց՝ որ
էոեւլր սւոո լզ է , բռնէ , ղուրււ Հանէ : Անօ —
ւլուտ աչքսատունք;
ՕբՀնուած
Հացի կաո—
րբ
կորա՜ւ
կակոլգ
ձիւնին
մէք ու
՛Լ՛" յ^
ւլտնելու
ամէն
ճիւլ անցաւ
ապարդիլն
• • •
Տուն
ւլնաց սբաաբեկ ու Հիւանգ ; Աւ
չգտաւ
ինքգինքր
, մինչեւ
որ, իր
ծնոգքր,
իր վչտարեկ
երեւոյթէն
մտաՀոգ. , յաքո–
ղեցան
ի՚ոստովանզնե
լ էլա լն եւ իրենց
տ 4 «յ
աոած
, ւլա
ցին
տեսնելու Տէր (յաթանր է
Տէր
Նա թան
, բարի
ու լուսամիտ
քաՀա -
նայ,
իր աքբ Մ"՚նուկին
էլլքսուն գրած ,
Համ բե բութեամ
բ ու գո բռէք ով
բացատրեց
թէ ակամայ
ւլործուած
մեզքեբբ
մե՚լք
Ծ Ն Ո Ւ Ն Դ Ի Պ Ս Տ Ս ՜ Ռ Ւ Թ Ի Ւ Ն
Մեր
Հ՛ո
յրբ ,
երեքշաբթի
"րեբք
քա՛լաք
1լիքսէր , Ակի։ տարէն :
Մենք ամրոգք "ՐՐ անւէբ կր սսլասէիկէք,
աեսնե
լու
Համար
մանաւանգ
, թէ
ինչեր
պիաի
բԼրեր
Հեաբ , մեղի
Համար։
Մեր
ծնոզքբ
մեւլի շատ կր չւիացնէ ր
Տ՚լա ֊
յութենէս
մնացած այգ գիծր ,
զտրմանէոլի
բան , Հտկառակ
կեանքին
տուած
րիրա
Հաբոէ ածնեբուն
, տակաւին
Հ ետս էլապ -
բի
...
Ուբեժն
երեքչաբթ
ի օրերու
երեկոյին ,
Ակիւաարի
ւքերքին
շողենալին
ատենր
,
եւլրէսյրներս եէ ես , Փ"սթ"՛
Ե՛՛լիք՛
քոոչոբ
ֆրսաբքոի
ծաոերուն տակ
էլերթաքինք
ոպասելոլ
՝>այ։սր մեբ ՚էՕր
ւքերագ արձոգ
կառքին։ Երբ ՛լ՛՛՛ր,
՚քէքբ կր
նեէոաէինք,
կառքով
մինչեւ
տուն
ււլգէոիկ
ճաժ՚բորւլու—
թիւն
մր բնեչոլ
Հաճոյքին
Համար •
ՅեէՈէւք, տունր , բերուածներուն
էքբայ
կր Հիոէնայինք : (Լաոնց մէք միշտ , եւբո —
պական պաա կե բաւլա
րւլ թերթեր
կ՝րլլա —
յէ^
Ծնունգ ի շաբթոլան
բերուած
թերթե
—
Ր Ր է էՏնունգ ի յէէքէոոլկ
էին, չատ
աւելի
Հասկնալի
մեւլի Համսէբ :
Այ՚ք տարին
Հինգ աարեկան
էի։
Հօլւս
բերած
՚&նունղի թեբթերէն
մէկան
մէք ,
սլաակեբ
ժ՝բ տեսայ
,
1էր ՛լիս
յանկարծ
էլրալեց.
—
-
2,իւնէսպէստ
անծալբ
զաշտի
մբ
ժէք,
ձիւնին
էքբայ պառկած
պւլաիկ
տւլայ
էէ բն էր–.. Այն ատենր,
մաՀր
ինծի
Հաէէաբ չատ անորոշ բանմբն էր : Շարու
նակ
էլիմանէսքի
անոր
մասին,
բայց
ես
աեսած
չէի • Աակայն,
անմիքապէս Հաս -
կրցաք
.~– Ջիւնին
վբայ պառկած
՚"յ՚է
սլգտիկ
աւլան
մեռած էր . • •
Հօրս աարի
թեբթբ
, եէ. բսի "բ
ք՚՚^^է
պաամէ
եգածր։
Հայրս կարգաց եւ աՀա
թէ ինչ պատմեց
ինծի •
,-
^)ք.՚.՚..^՚^՚1ե
է1՚յ.՚հ.՚^Հ^
՚ ^ է ^ է • Ա^Հ՚՚՚-ն
ա -
չեն
Հ ամարուիբ ու Բբիստոս , որ զարեր
առաք աշիւաբ֊, եկաւ , եկաւ
քաւելու Հա
մար էէեր
էէ եղքերբ
. . . <ք.Ագամորւլ ինկ -
բուսֆ
մեղքերր . • .
Հապա , "ր՚լք՛ , Բրիստոս
նեբոզ է ,
անսաՀման
նեբոգ ու բարի • . .
X
Եբկար ժամանակ
անցած է ա յն
օրերէն
ի ՚քեր
՝. 1*նչ ձիւներ
շեկան
մեր
ցեւլին
ղլքսոլն;
1՚նչ եկեւլեցիներ
չքանգուեցան
եւ
ինչ
Հաւլո բւլութ եան
սկի֊ւնեբ
շպ՚լծուե -
ցան։
Ջեմ գիտեր թէ Մանուկ
իբ
մանկա–
թեէոն •էէաատքէն
ո ր շա՛ էի րան կրցած է
պաՀել
անվթար,
բայց ես :
Տամենայն
զէպս , երբ էոօնական
օրերբ
մօտենան
Հին յի շաէոաէլնե բուս Հետ, Հին
Հաւաէռքէս ալ կ " ՚ յ ծ
մբ բոցաւքաո ի Հո -
•լիիս
մէք ու ես կբ ւլառնամ
Հին էլւսււո -
ռացքւ Հալատաւոբ
տզան որժինշեւ
էէէք–
ՔԲ Հասնող
ձիւներբ
ակօսելով
եկեղեցի
կ՝երթայ
Հազորզուելու
ԱՐԱՄ
ՀԱՑԿԱԶ
՛ւ՛ա յա թեան
մէք կորսոլած
ագարակ մբ՛,
կայ,
ւլիլղէ՚ե
Հեհ՚ււ։
Այ՛լ աէլարակին
՛է՛էք
կբ սլւսւոքւասաւէւի1ւ
էոօ՚Տւելու
(քնոէնւլ ր :
Տանկւս
րհ
կ բ ա եսնե՚հ որ կարեւ ո ր պա
կաս
մբ կա ք սե՚լանին
Հաւքար։
Ի՛՛նշ
բնել՛
ո՞լրէոեւլէն
ալէոԿէել
:
Կվ՚՚զր
է1՚իայն կր
՚լտ–
նով,
...
Չորս
կոգմերնին
կբ
նէոյին։
Տ"՚նին
էոզաքբ կր իէազան "Լ կբ ղա ա րճանան
էոաքուկ
սենեակին
մէք։
Աչքերնին
յտն -
կարծ
իրենց
էիոքրիկ
Փիէոին
վ ր ՚ " յ : Կր
նան
Փիէոբ
՚ւրկել
բերելու
սլակասր : Ա–
նիկա ճարպի կ է
,
լաւ ՛լ ի՛՛՛է
՛լ ի՛ ՛ք ք՛ն
ճա։ք-
րան
...
Թեւէն կր քաշեն,կբ
֊էունեն ,լա բս քսազվւ
տաք
յ
թնոլորաէ
՛էւ ; Աեէէ քր իա չոր
կալոէք
՛քր կու տան , եւ քսստիլ կր յ՚ոնձնաբարեն
,
"Ր
^ Ր թ ՚ " յ "՚– "ք՚ոկասբ
զիւզէ՚ե
բերէ Հ
իյեզճ պւլաիկ
Փիէոբ
յւէւնկաբծ
•/է՚ղք՛ եա
բնկրկում
ժ՚բ կ՚ունենայ
՚
սենեէէէկլւ տաք
է , ղոէրսր
ցոէ րէո է , քււսլաւնկ
ձիւն
կալ.՛
Բայց ր"/ոբբ կբ էւլնգ են , էէլակւէէոծր շէոտ
կարեւոր է ՚էքնունգի
սեւրոնին
Հւէւէէ՝ար , . .
Ել աղան , ի՚ոչոբ
կո՚լոէքր
ձեոքբ ,
ձիւ
ներուն
մէք, գուբս
ելիյ՚եո՚յ
տ ունէ էն : Ա -
՚ոեն մբ կբ քալէ գէպի
գիւղ,
ձիւնի
բաբ
ձբ բ կո յէոե բուք ծածկուած
ճամ լաւ ն վ րա
յ ;
Ա րոլնք1։երբ կբ քսրին
կոյաԼրուն
մէք ,
զմաաբ կբ յաոաքանայ
,
ր՚՚՚յց
կ՝1էրոշէ
երթէոլ , Հասնիլ
, եւ պէտք
եւլւէւծր էոոնել
,
ղարգարելոլ
Հէսւէ՜ար Ծնանզ ի սեւլսէնբ .••
Բայց
մոլթբ կբ սկսի
րոլոբովին
իք ֊
եԼլ , ձիւնի
կոյտԼրր
՝էԼտւլՀետէ
սէւելի կր
բարձրանան
: Փք՚էռբ
շուտով
ճամբան կբ
կորսնցնէ
. . . Ա իա
քն անծայրածիր
ճեբ -
մակ
զտշտեր
1լ երելան
• • •
նեաուի
մէյ
մ բ " ՛ յ ս կալմ
, էքէ յ
մ ր
ւք իւս
կ ո ւլմ :
Բան չի տեսներ
այլեւս : կ՝ուղէ վեբա -
զ առնա
լ տուն
:
Ինքն
իր վ րա
լ կր զ առ -
նայ... Ոշ զի՚^ՂՐ կը տեսնէ , ոշ էոանբ...
" ՛ յ ր
կու աա յ նաեւ
կու րցնէէւլ
ձիւնի
վէոթոբիկ
մբ։ Ջեոքի
ծանր
իէոշոբ
կ " ՚ լ " ՚ ք բ
ինկած է էլեէոին
5
կբ սկսի էգոոալ , պո -
ռալ
. . . կուլայ • • • Ոաքերր կր կթւէաին
,
էլ իյեայ
էքէսր : \ք արմինր
ձիւնին
/քրայ
սաստիկ կր մսի
. . . կ՝ուզէ ոաքի
ելլել
չի կրնար
. . .
Գիշեբբ
բոլորովին
կ՚իՀ՚՚է
. . .
կռնակին
էքբայ կբ սլաոկի
, ձիւնի
կոյտի
մբ մէք. -•
Տունր
կ՝ունւլ՚եի աչքեբուն
աոքեւէն... ՛Ծ բ–
նունզի
իրիկոէն
է–., երթէոյ
բերէ ոեգա–
՚1,ին
՚քր՚՚՚յ
սլակււածր
. . . Ո՞ւր էր, "՞ ր կ"՛/–
մբն էր դիւղբ •••
Հեոաւ
ււբ կենգ անինեբէալ
մռնչիւններ
կը
Հաս՚եին
էոկէէւնքնեբուն
: Կբ ՚ւաբսոայ
, կբ
վաիւնէսյ • կ՝։ւլւլէ պոռալ՛
. . Ջի կլ՚նէոբ .••
Ջիւնր կբ մանէ իբ
փ"քրէկ
մ՚էսրմի՚հէն
ներս • . • կր սառի
. ՚ • կր մեռնի
. • •
Մեռե՞ր է, Հայբիկ :
Մեոեր է, ազքիկս։ Եւ ծնողքբ
չեն
գտներ
՚լք՚նքբ
՚.՛ ծնոզքբ
չեն գանեբ
՚//՚^՚~
ՔԲ
...
Շլմոբում
մբ ունեցայ
սլէլտիկ տզուն
եւ
ազ ւորակքւ՚էէ ր՚1ւա կիշ՚եե լաւն
ւէտ֊.աւ.ւ։ր ղ ըժ-
րաքստութեան
աոքեւ՛
Կէ"
թոզւէւած
տօնական
սեզանը
, ծնալքին
սէւլաբակէն
ղոլբս
նետուիլր , ձիւներուն
մէք,
Փիէոը
Նիկողո"
աւլան իբբ մեծ բարիք գոր -
ծած,
ւլարձեալ
չարոլնակԼց
իբ քսրաաա -
կան
յոբզորներն
ու տիրական
Հարցերը ,
Ներսէս
աքսէգօբ բերանից
ե րա քստոէւլ իտու–
թեան
քսօսքեր
լսե
լու մտքոէք,
բայց
Նեբ–
"Է"Ը
1"Ո րասոլէլւէւած
գառն
մաքերան ,
չէր
է լ ը՚քբոնում
Նիկողոս
աղայի աոած–
նեբը :
քւյեւլճ Նեբսէ"
, ասում էր նա իր մբտ–
քում
. մի ժէսմանաԼլ
Հարիւրաւոր
աւլքաա-
ներ
, կա րօտեա
լնե բ , թ շոլառնե
ր Լ;լ օտա–
բականներ քո Հոէքանու տաէլ
սլատսսլարան
էին
ւլէո^ալւք , ոլտում
, խմում
, կշտանոլմ
,
Հաւլնլոլմ եւ ծածԼլւում ու այնււլէս ճա —
նապարՀ
լ^է^ում
, Հարիւրաւոր
կաբօա -
ւ^ալնեբ
՚լոբծ
է ին ճարում քո գ բանբ եւ
րնտանիքներ
ապրեցնում
, ամէն
մի գբա—
ցուղ , ծանօթիդ ու տնծանօթիգ
օդնոլ
թեան
էիր Հասնում
, եւ ոչ ոքիւյ մի օբ ե–
բաքսաաւլիաոլթեան
նշան մաքուքգ
անւլամ
չէր
անցնում
պաՀանքել, ի"կ այսօր Ու ՜~
ռոլմ
-֊ Նիկոդոոը,
1լաբկատոզ
Թողարի
որդին
մի թոք առնէ
լ ^ տան իքիդ
կե բա -
կրելու
Համար , այդքան
քարոզ
կարգաց
ղլքսիդ ել երախաագիաոլթիւն
պաՀան -
քէ
՜ ֊ "
Մինշեւ
էոոլն
Հասնելբ
էլ ինչ
քարող
չէլաբգաց
Նիկո՚լոս
ագան
Ներսէս
ախպօբ
՚լլխք՚ն
, ինչ քսրատներ
չաուեց
, որ ժուժ -
Լլալ լինք՛, քչ՛՛՛ի բալաԼլանանայ
,
" ՚ ֊ ր ի չ է
արած
բաբ
իքր
ւլիտենայ,Լւ ոչ ոքի երախ–
աէէէպարա
չմԿէայ : Նա ասում էբ անգ ա ֊
գար
.
ինչ մեծ բան է որ տւլայիգ
ու՚լ՚՚՚բ
~
կէս մի օր, գայ մեր աթարբ կտրէ ,
/"Օ
Հալին
*/ւ՞
զուրս գայ, ձԼէոնեբքւ չի՝՜ չորա
նալ
: Ե" տանր
մ քէ քանի տԼաաԼլ ծաո "՛նե
ր
էէւնեմ , ա քնքան
ձր իա Լլե րնե
ր ,
Հացկա -
տաԼլնեբ
էլէէէն , ոք1 կարիք
չունեմ
" ՚ ր է չ
էքարղ ու : Բա
յց թ ուլ էինի
,
պաաիւ
ոքաՀե–
լր մեծ բան է
:
Մի օբ ա՚լքԼլանգ
ուզէսր1/է ,
թ՛՛՛ւ
էոա իէէոէէէնե ր լ։ լուանա
յ ,
ք՚՚^նչ
էքնէսս–
իւօ մէքքբ
չի կոտրի-. Մեր տոլնբ , ի։օ ՛չի՜
աես , ուր մի քանի տասնեակ րան անոէլ–
ներ
, սէ ւլա
քս քէնն ե ր Լլէոն , մ Լէր
է1 Լ.նե ա 1քնե
ր ի
յաաէէւԼլներր
այնքէսն
մաքուբ եւ
ոէյնսլէ ո
ճերմա/լ
են , որ եէլ թաւիես
Լլբ
ժոզովռւէ
առանց
մի •^ատր ազաոտելոլ
կամ էի չա—
նալու , բսւյց
իմ ասելս , միտքս
ուբիչ է :
Պ"""իւ
սլէէէՀԷ
,
Ոքէ էգաւոիւդ
րարձրէոնա
ք
^թէ Ք" ԿԷ^Ր է °Ր Ղ՚"յ ^՚– ՚քեբ
լուաց
քը լուանայ
, կամ Հացբ եփէ, խօ չի մեռ
նիլ
. բայց չէ" որ Լլինս նրա էէլատիլբ
պի
տի պաՀԷ , փոխազաբձաբար
նրա
էքբայ
իր
չնորՀքը
պիտի
աւե
լացնէ
Նիկո՚լոսը
բնական
ճարպիէլ
մ տրգ
է բ ,
իսկ Կ • Պոլսում
եբկար
ասլրելաք՝
լեղուել
ու
զելուել
էր : Այնքան
լեզու
թէճփեց ,
որ խլացուց
Ներսէս
ախպօբբ
, որ մտքում
ասում էր.– <; Երանի
այսօբ
քեզ պա ֊
տաՀած
չլիզէք՛–՛
՚էլ"՚–խ՚է
ուտէր
այս թո ֊
ՔԲ
։ Թ՛՛՛ւ բնտանիքս
քաւլցից
կոտոբուէր
ու այս թոքբ
ինձ շաայիբ
տուն տանե -
լու»։
Բայց
Նիկ՚՚զոսբ
խօ մարզաբէ
չէր
որ Հաս/լանար
Ներսէս ախպօբ
մ՚տքից
ան—
ցածն ու քսօսքբ փոխէր
քյա միայն մի
բանի էր ձւլտռլմ
, ոբ մարգիկ
ասեն ,
խօսեն , թէ կայ չկայ
էրգբումում
մի տզա
կայ,
այն է լ Ու՚ւ՚՚ւմ ֊ ՆիԼ/ո՚լոսն է աէԼ՜եէ–
քբ^՛
Էլ երախտաւլքւաութեսէմբ
քսոնաբ֊,ին
նր՛" աււաք ;
Երբ Հտսէսն
Ներսէս
՚ "էքււսլօր դրան ա–
ոաք,
Նիկողոս
աւլան կանէէնեց
է։լ ասաց •
Հ Տանէի տեէլր շաա լաւ է եւլել , բայց ոէվւ–
սո՛՛ս որ չինողներբ
անտաչ,
1լոսլիտ
մէոր–
՚լիԼլ են եէլել. էսյնէւլէս չեն կարուլացել
չի–
նել, որ զաբերի
ւլէմ
Լլռուի^ :
Ու՚Լում
կբ այո քսօսքերով
ծ՚սԼլծկել
Ներսէոք՛
"իր՛–
ո՛ր եւ իբ մԼէծ՚էէ թ իւնբ , Հ Լ.էւասէե ս ու թ
իւնը
ցոյց տալ :
Երբ Ներսէս - աքսսլարն
էսրէոօբում էր
աէէւն մտնել , Նիկո՚լո"
աւլոէն է լ ա՛էբ
չգտաւ
նբան
քսօոեցնելու,
ասաց •
ՅէոնԼլանում եմբարի
աիաբժա/լ ,
Համոէք ուտես
աժուբժիԼլբ
։
ՇնոբՀաԼլալ
եմ , ասաց. Ներսէս ախ–
էգաբբ Լւ արագ, քայլերոէէ
ներս րնկալ
իր
տունը , Հազիւ ագաաուելոէք
Նիկո՚էոս ֊ ա–
՚Լ՚"յ1՛
ճանԼլից ,
Մեծ էր Նեբսէս
™ աիյպօբ
ընտանիքը
։
կինը սէրգէն
թանը պատբաստել
էբ , ելաւ
տժոէ քէժիկն է լ եվւեց , նստան
ԼլԼրւսն Լւ
Հազիւ
Լլշտացած
ս Լ էլան քէ ց բսւրձբացէսն
:
Մեծ տան գաւակներ
, ան էսն Լլէո ւլ ա ծ , թան
Աէսլուրով
/լամ աժ ա րժ իԼլով
է/՛ի թ կ՛^ Լլա —
րելի կբ նրանց
կշէոացնԼլ
...
րէոյ,յ
ամէն
բան
Համ
րԼ րա թ Լամ ր տանէււմ
է ք՛ն Լ՛ւ
ձէսյնԼբր
մարդ չէր լսում :
Իքւիկնագէմին
երբ ծանր
քայլեբէււք
ժա—
մի
/լէէ զ մն է լ՛
՛լ ն ում
Ներսէս -
՚" իւ ւէլ ա ր բ ,
որ
էլ իմ է իր աբարշին
, նրա
օւլնէււ թ
իւնբ
/էԼ
ոէլոբմութիւնբ
իւնւլրէ , ճանաէէլա բ–^ ին
էղէսւոա–>եց
Նի/չ՚՚՚լ""
1"ւլան եւ ասաց
Բարի
իրի/լուն
, ՚Լյերւէէս
աքսւգար ,
Վ՜էֆ՚Լ
1 ՝*"՛/
է՚՚՚^չ՚՚լէ"
է 1 Ի՝^չ"/Է"
ն/լէէւաում
/ւմ , աոէէքւլ — աոէէքէլ ես ւիոիւում
Ք՛՛՛ք ՜
լեր՛լ • երիաաոարւլի
ուժ ես
սէոէէէց/յլ։
Ի՚^նչպէս էր տժուբժիքր,
Համո^ւք էբ,
/քէսբւլի՚^ն տապկեց
յէոյբէէ
. . .
Շ"""
օրինաւոր , աէլա քան
,
շնոր՝էա/լալ
եմ , տոլնիս
բոլոբս
էլ
չնոր–։ա/լալ
ենք, էսբաւլ. — արագ
ոլէսաւէւէէ —
քսան Լ ց Ներսէս
աքս ոլա ր բ , որսլկ "՛լի
7ւ
ի -
/լուլոս աւլան , աժուրժի/լի՜
մասին
քսօսքբ
թողնէ
, " ՚ ր է չ բան իէօսկ , որ շլինի
թէ
ժամաւորները
լսեն ել նէո անարւլուի ,
պատի
ւլ՛
՛ք իրաւոբւէւի :
--
Երեւի
լ՛ու աքսորժա/լաք
/ւս Լլերել ,
կաբծե"
թարմացել
ես, ւլոյնգ. մինշեւ
էւ։ն–
գամ
փոխուել է
յ
ԱՏՐՊԵՏ
(2 Շալւ–)
էԱէՈ
աա
Fonds A.R.A.M
