2
6 Ա Ռ ս Ջ
Ա՚ԼՈԻԷԱԻ ՊԱՏՄՈԻԹԻւ^՚ն
խ Ա Բ Ո Ղ - Ի Ն
Ի ՚ Ա Բ Ո Ղ Ո հ Կ Է Ս
Ե՚լրայչւ
ս՚ղուէսր
յւււՆ1չւււքւձա/չօւն
ւ՛լա ~
չւււմաէ
ւէս/1ւ։ււ1լսւն ղսւլւձաւ,
սքեմ
ՀաւլաԼ
ճամբայ
իՆ/լալ. ւլէպէ կլաւսաղէմ է
ճանասլաբՀոլււլու
թեան
լ^ւթացքէն
, ան–
րնւլհաա
^ իաշոբ
դիլւք
մ լ՛ է ձեւէին
ա ֊
պաշխալւանքի
աւ/օթք
ու֊ ք ՚ " 1 ՚ " Գ
4՛"/"/"՚ցք
եոլիս1լոոլոսաւէա
(ել ձեւ ով Հ
Անէքոլււլներլւ
կր նայէին
ւլարմանաՀալ՛
, ՚լլուխ
կլ՛
չ ՚ " ր –
Հք էին աալւակուսանքով
ե ւ. իրենց
ղործ
ին
կ՚երթային՝
այս աարօրինակ
վանականին
շերմեոանւլոլթեան
անաարրեր : ՚Հէ՚սոլէոս -
սւակլլ
, սակա
յն
կանւլ առաւ, ճամբուն ե–
՚լերքր
եւ. Հարցուց .
կւլլ՚ա՚յր
աւլուէս , ո՛^ լ ր այսււլէո ;
՜ –Հ^
Աւցաչխարելու.
1լ երթամ
քյրուսաւլէմ
հ
՚Գ՚ուք ալ րնկերացէք։
ԼԵ՛–
շարունակեց
կարւլալ
է\ե
"քի
ի՚ոլոր
ւլիրքր)
ՀհԱմկն ա -
մէն ասեմ ձեզ, եթէ ոչ աոլաչխարիցէք
1
ամենեքեան
կ"ր՛^՛^է.Ը. ^ •
՝1,ասլասաակր
րսաւ՛
կոււլամ՝՛
քանի որ սւյգպէս է ՚շրր ~
ուած
^ (կարծես թէ Հաոկցսէւ. ւլրարարր)
X
Բայց որուէՀեաեւ. աւեաարան
կարղալ
չէր
ղիաեր , ոչ ալ չարական
երւլեի
աղ -
ոլէսր
կ՝երղէր՝
ինք ալ «ձայն կր րոնէր՛»,
ու. թափօր
ր կր յառաջանար
, Հա՛ կր յա–
ռու9անար : Անցորւլներր կր նայէին
ւրսր–
մա նաՀար , ւլ լո ւխ կր Լ՛ւ՛րժ կին ա ա լ։ ա կ ո ւ–
սանքով
եւ. իրենց
ղործին
կ՝երթային եր–
կոլ
ուիւաալորներուն
^երմեռանղ
ութե ան
անաարրեր : Աքաւլաղր
կանղ աոաւ. , սա
կա
յն , եւ Հարցուց
.
Աղ" ւէ՛
՚՛ ա՛լ լ՛ար
, ո^ ւր կ՝ ե ր թաս
այս–
ոլէս՝
ւլիլղն ի ՚էեր ու /չիլւլն ի ՚/ար ;
Աոլաչխարելու
կ՝երթամ
Երուսաղէմ
:
Գուք ալ րնկերացէք
(Եւ
շարունակեց
կարղ ալ ձեոքի
խոշոր
՚լիրքՐ
) ՀԱմէն ա -
մէն ասեմ
ձեւլ, եթէ ոչ աոլաշխարիցէք ,
ամենեքեան
կորնչի^իք » :
(Լքւսղաղբ
րսաւ •
կուղամ՝
քանի որ այղսլէս է ղրր -
ուած, (կարծես թէ Հասկցաւ
ղրարարր
) :
Բա
որովՀետեւ
աւետարան
կարդ ալ
չէր
ղիաեր, ոչ ալ լ՚ուրվառ
շարժել,
քա~
լեց
թավւօրին
տողելէն
՝ "1"չր
խաշւէառ
՜^Աձծ
: ւԲ՚ցորգնձլւլ^ւ. կո նտյկին
ւլարմա -
նաՀար,
•չլուխ կրշարժէին
աարակսւսան–
քով
հւ իրենց
.լործին
կ՚երթային
երեք
11ւ.1ւ։։ոուլ։ւրնելաւն
^երմեոանղութեան
ան -
ւոէորբեր : Տ՚՚՚՚ւ՚՚՚՚լ թոչոլնր,
սակայն
^ ե -
կա լ թառեցաւ
ճամբուն
եւլե րքր եւ բսաւէ
Ե՚լբ՚՚՚յրնե՚ր
, խ՚նչ է սլատա՜էեր :
Ասլա շխա բԼ ԼՈԼ
1լե բթ անք Ե ր"Լ""՛ -
ղէմ : ԱշխարՀ
ոլիաի կործանի : Եկէք
՚Է՚՚՚֊Ք
ալ սւսլէսշխտրեցէք
ւէե։լի
Հեա։ ԼԵւ աւլ -
յււէսբ
շարունակեցկարւչալ
խ " շ " ր ՚ լ ի ( ՚ ք ր
) ՚
^Ամէն
ամէն ասեմ
ձեզ, եթէ ոչ ասլաշ -
խարիցէք
, ամենեքեան
կ՚՚րնչի^իք
»:
կուղամ՝
յէսւնի որ ա յղ սլկ ո է ղ րր -
ուած, րսաւ յ/ալոպբ , շակեց
՚լլխուն սան—
տրր եւ ա՚ււցաւ
թափօրին
առ^եւբ
սար1լա–
լաւլի
սլէս :
Շատ
քալեցին , քիչ քալեցին
, ո՞վ ղ ի–
՚ոէ : Օ՚ոնկաբծ
բսալ
աղուէ սբ :
Ո՛՛՛ւ Բրիսաոսի
Հաւատքին
ծաւլիկ —
ներր
, վա՚լբ կբ Հասնինք
Երու՚՚աւլէմ
։
1Լլսօր ՚էանգչինք
Հանղստանանք սա վան -
քին մէշ, կատարենք
ւէ ե բ մեւլքերուն
խոս֊
աաէանու թիւՍբ , վաւլբ
առաւօտուն
կո
մտնենք
Ե րուսաւլէմ՝
թե
թեւ
սիրտով
Հ
Վանք կոչածր
իր ոբ^ն էր :
Ոլ՚շէն
ներս
անմի9ասլէս
սկսալ խոս —
տովանանքր
,
ել միաժ ամանակ
՚ ասլաշ–
խարանքբ ;
՚էէասլասաակ
եւլբայբ,
բսալ
աւլուէ —
՛՜Ր
•
հր աեսնեմ ոբ շա՛՛տ են մեղքերղ
ու
ծա՜նր
, խիստ
ծանր : Տ"՚էնեցոլցեր
ես
շուներր
աբաղ. վաղելով
: քիամանակ է որ
քաւես
մեղքերղ. , մանես
ղէք՜ոխք :
Ել նասլասաակբ
ւլնաց դժոխք,
մտաւ
աւլուէսին
ստամոքսր
;
, ,
՛Բու մեղքե՛՛բդ ալ սլակաս
չեն , դիա–
ցած
բլլաս
^ աքլոր
եղբայր,
րսաւ
աղուէ–
որ՝
դառնալով
եբկբոբդ
Հաւատացեալին
:
Առաուն
կանոլխ
,
ա յնքան
կանոլխ
կբ
Կ՛ռնչես՝ որ ոլդեւոբնեբբ
^ քնաթաթախ ,
ճամբայ
կՂլլեն
մ ո ւթն
ո լլո ւս ին , ու ղոՀ
կ՚երթան
աւաղակներուն
: Հիմա ժամա -
՚եակ է որ քաւես
մեղքեբդ
...
Երբ աքաղա.լն ալ .լնաց ղժոխք^
յոսլռ -
պբ րսաւ լեալաոլաս,առ ,
անմե դ Լմ Լս^
Հտսաատեմ
վկանե ֊
–՛ւ՛ւ ՛՛՛ււ՛՛՛^– Կ՝ուգե^ո ռր վանք բե -
բ ե յ վկաներս
, բոլոր
յոսլոոլնեբբ
Ուրախացաւ
աղուէսր։
յ , ^ ^
դոՀեբ,
ամբողշ
յոսլոպ
տղդբ
.
կանչէ վկանեբդ
, բոաա. •
ձ 1 Լ 8 Ե Ր Ի
Ե Ի
Հ Ա Յ Ա Ա Տ Ա Ն Ի
Մ Ա Ս Ի Ն
(ԱՇԽԱՐՀԻ ԱՄեԴԱԴԺք^ԱԽՏ ԵՐԿԻՐԸ ԵԻ
ԱՄԵ ա ՚ւ՚ւՒՐ Ա Խ Տ ԺՈՂ(1ՎՈԻՐ՚1՝Ըյ
Երբ ես ու ղեւ որւում
էի Յէրանսիա , որն
աոլբել էբ ոաբսավւելիւ
սքատերաւլմր
բ ՚ " յ Տ
յաւլթել էբ, որն այժմ
սոսկալի
աւեր -
ւււած էր՝ բ՚՚՚յքք
կենւլանանում է , այն ժա
ման ակ
բաղ
մաթիւ
դէպքեր
ստիպեցին
ինձ
յիշել
այն ժււդովուրղներն
ու
եբկբնեբբ
,
որոնք
է՛լ աւելի
դժբախա
են , որոնք ռ չ
յաւլթել
են , ո՛չ աւլատադբուել
:
՚1աւլ ոնում ինձ վիճակուեց
լինել մի որբ
Հաք աղջկայ Հեա, որբ միայ՚եակ
դնում
էր անծանօթ
Փաբիղ , անծանօթ
մար՚լ -
կանց մօա : Փաբիւլամ
ես
Հանդիպեցի
Վրացիների
, որոնց Հեա խօսեցի
Հայաս -
տանի
մասին
–.Բելղիայում
, ղաբձեալ
սլա–
^տաՀաբար
, առիթ
եղււ՚ւ կարծիքներ
լսե -
լու
Հայերի
մասին։
այդ երկրում
եւք
ոչ
միայն
չէին
խղճում
նրանց , այլ ել
խստօրէն
ղտաապարտոլմ
էին։
*^կ՝՚՚ց այդ
–աեւլ էլ ասուեղ , ոբ Հայերն սւ Հայաս -
աանբ արժանոքցել
են՝իրենց
ղժրախտ ճա–
• կատաւլ(՛ին
%
Մենք, Լաավիացիներս
, երբեք
բախտից
երես
շենք աոել։
Փոքր
ժողովուրդ
ենք
մենք եւ, բնականաբար
, Համակրամ
ենք
միւս
վ՚ոքր
ու դժբախէո
ժո՚լովուբ՚ւնեբին
%
իմ մէ9 աբթնացաւ
Հայասաանի
նկատ -
մամր
ունեցած
նախկին
Համակրանքս :
•Յիչեցի
իմ Հին Հայ րնկեբոջբ,
որի Հետ
մի քանի տարի անց էիկէսցրել
Ո՚ուսաս -
աանի Հեոալոր
աքսոբավայրոէ
ժ
Սլա -
լ-ողսկոյէում
: Ն^ա ազդանոլնբ
էէքումար–
եանց էր , ել նա լինելով
Հայ
սոցիալ -
ղեմոկրատ՝
մ իաժամ անակ եւ Հ՚՚՚յ
ժ եծ
Հ111 լբԼնասկ բ կ լ՛ : Նա ոչ միայն շաա էր
պատմում
իր Հայրենիքի
ու
ժ
ողովրղի
մասին,
այլ եւ իմ խնդրանքով
մի մեծ
յօղ ուած
ւլ րե ւլ Հա յաստանի ու
Հա
յե
բի
մասին , մասնաւոբապկս
իրենց
պս՚ամոլ -
թեան ու էլ րա կանութ եան
մասին :
Հա լաստանի
վերաբերեալ
ս՚յ՚ք ակնար -
կր, որւլրուել էր
1900
թուականին,
են -
իժաւլբւամ էր ւլեաեդել
այն
ժամանակի
Դ-իևւ՜էւադ Լապա
(Ամենօրեայ
Բ՝երթ)
քր՛"–
դրում : Բա րլ ես Հիմա շեմ /իշում
ալլեւս
թէ
ինչ խոչրնղ ոանեբ
արղիլեցին
տսլա -
ղ բե լ , որ ո՛ւ եւ մ ինչել
այսօլ՛
ժնացԼչ
է
շօդտաւլ ործու ած : Ա(ղ տեսութեան
է ե ա
միաժամանակ
ես պաաբասաւոլմ
էի լաս։–
վեբէն
թարւլմանել
էտյկական
մի ւէէսլ ,
լաէլալն աքդ մտաղ րութիւնբ
մ^ւաց անի
-1
բ՚ուլ ործ ե լի
:
\քե բկա
յ տեսութեան
մէ^ իբ—Հ
րեւ
աւլրիւ ր օդ աադ ործ ուած
են պատմ ա—Հ
կան
թ ո լականն ե րի վե բաբե րեալ
Ա՛
ովսէս՚յ
իյորենացու « Պ՚ոտմոլթիւն
Հայոց »
դ րակտն
բաժն
ում
Արշտկ
Ջօպւսնեանի
յ
«Հայասաան
, նրա պատմութիւնբ
, ՚/րա -
յ
կանութիւնբ
եւ դերր
Աբեւելքում՝^ : Բացի
ղրանից
^ աեղևկութիւններ
են ՝ .քւմղուած՜
մի քանի Հայկական
թերթերի^ ու դր-
^ոյկներից
, որոնք այն ժամանակ մատ -
Ժմ՛
էի՝՛՛– Կադմոդին
օղնել
են նաեւ ոոլ -
ոական ակնարկներ
ու զանազան
Հբաաա
֊֊
րտկու թիէննեբ
, մասնաւորապէս
յՕդ -
ուածներբ
հանրայայտ
ազատական
« Ռուսկիէ
Վեդոմռսաի»
թերթում
, որի
աշխատակիցն
էր այն մամանակ
յայանի
Հ՚սստրակական
դործիչ
Գ. Ջանշիեւբ
, որ
նոյնպէս
Հայ է ;
Գա
քետաշբ9ութեան
ամենաեանր
ժա -
մանակն
է,. Ռուսաստանում
, ել այգ յե -
աաշրչութիլնն
սաիպեց
ապրել
նաեւ Հա–
յաոաանբ : Աակայն
դժբախտ
Հայեբբ
շեն
կաբոդ
ասել թէ ՀամաշխարՀային
պաաե–
րաղմբ
.չելվանալռւց
25
տարի
յեաոյ
, /, -
րենք կամ իրԼնց
երկիրբ
ձլվանիկ ՛կբ լի–
նեն : Ո՛չ, մեբ «լոլսաւոբուած
ժամա
~
5""//» ,
երբՀանդիսաւոր
ել ամենաՀան ֊
ղիսալոր
ձեւով
ճանաչեցին
ժոդովռրդ
-
ների
ինքնորոշման
ոկղբունքբ
, երբ
փոքր,
մինչեւ
այժմ
ճնշուած
ժոդովուբզներ
Հա
ստն
թեկոլղ ելտեսական
ադատսւթեան
,
^ ^ ձ " " ՞ * / ՛ * ՛
^ յ ժ ^ դժբախտ
Հ / ^ ^ ^ ՚ ^ չ ք է – ^
Ել
յոսլոպ
ղնաց : Եւ յոսլոպ եկաւ իր
վկաներով
^
Հով, ^ Հով, յառով
նետուե–
ց՚ոն
եօթր
շուներ :
Աոաշին
շունբ երբ ցատկեց
ազուէսին
՚ե՚՚՚՚յ
՚ւհղր
"եղմեց
ժանիքներուն
մէշ ,
յոպոպ
թո չունր
Հարցուց
խոսաովանա -
Հօր,
Եղբա՛յր
աղուէս.
Հերի՞ք է այսքա–
նբ , դեռ վկայ
կ՝ուդե՚՚ս :
Լսո/լներբ
թող բսեն
ձեզի թէ ի"եչ պա -
տասխանեց
աղուէսբ ;
ԱԱՈ%ԻԿ
նեբ
չեն կոչւում
, ժամ անա կա կից
Հայե
բն
ու Հայաստանում
ոչ միայն
նոյնքան դժ֊
բախտ
են , որքան առաշ,
այլեւ
է՛լ
աւԼլի
դժ բախտ
ել լիակատա
ր իրաւ ոլնքով կա
բոդ են կոշուել
աշքսարհի աւ1՚հքաււյժյ>ախա
<3ու|ու|ոէրդյւ :
՚)–ժբախաարաբ
, Հայերբ
կաբոզ
են այս
կսկծալի
ճշմարտոլթիւնն
Հաստատել
ա–
նեբկբայ
ապացոյցներով
ու թուեբով :
Աո ա^
,
թի՛ րքական
ամենազարՀ
ու
բելի
քարբաբոսութեան
ժամանակ
,
189ք)–18%
թոլականներին
մօտ մէկ
միլիոն
Հայ կո–
տոբոլեց։
իսկ վերտին
(1014 - 1918)
պա–
աե բազմի
աարիներին՝
նորից մօա մէկ
միլիոն
Հայ ոչնչացուեց : Բայց,
լալ
ոլշք
ղաբձբէք,
ղբանք ոչ թէ մարաում
բն -
կած
, այլ սիստեմաաիկ
կերպով
բնաշբն -
իւած
խաղաղ
բնակչոլթիւն
են ։ Հայաս -
աանի
ղերաղոքն
իշիսանութիւնն
այն ժա -
մանակ
ղանւում
էր դեբմանական
ոաղմա^
Կ.՛"՛՛՛ Իչխ՚՚՚^՚ութիւննեբի
ձեոքում,
Բ՚՚՚յՏ
.եւ
այեոլՀս
րնա^,շումբ
աեղի
ունեւլալ :
Գրանից
յեաոյ՝
մնացած
Հայեբբ ոչ մի -
՝ "՚յ^ քաղաքական
ինքնոլբոյնութիւն
չշս–
• տ՚սցան
, ինշպ^ս
ուրիշ
բազմաթիւ
փոքր
ո, ոչնչացուոզ
ժողովուրդներ
մենք
"՛յ՛է
՛ք՛՛՛՛՛ին էլ որոշ բաներ
դիտենք , այլ
եւ Հայտստանբ
մնաց բաժանուած
երե^
պետութ
իւննե րի՝
Թիւրքիայի
, Ո֊՚՚ւ՚՚աս
-
աանի ու Պաբսկաստանի
միշել :
Հայասաանի
մեծաղոյն
դժբախտոլ
֊
թիւննեբի
պաաճաոն
այն է, որնա դար–
բասապաՀ է Աոիայի ու Եւբոպայի
ժո ֊
ղովուբղների
միքեւ , տբանղիաային մի
^ ր ^ / ՚ ր ՝ "րէ՛ ՚1ր"՚յ"փ
էր՚"ր
յ^՚՚"^՚՚էղ
անց–
նոլմ են Ժ ոդովոլրզնեբ
, իսկ
Հայերր
ու–
դում են մնալ
ինքնուրոյն
ժոզովուբգ
ի ֊
րենց չեզոլով
ու Հողով
, չեն ուղում
իրենց
ղաբբաււի
բանալին տալ ուր ի շի ^ուալոլմ են
լինել ոշ թ^ անցուղի
, այլ ղիտակից
միք–
Մխթէ
Լաավիան
էլ նմ ան
ԼՀակտաաղիր
ու պատմութիւն
շունի,
ինչ պէս ել
նման
խնղիր։
Մի՚թէ
մեր ապադան
էլ
Արեւել
քի ու Արեւմուտքի
մի^եւ
միշկւոբզ.
լինե–
լու
զերր
չՀ : Եւ ՚քի՜թէ այդ դերն
արդէն
չ ի եղել պատմութեան
մէլ% Մխթէ
Ցոլ -
նաստանլւ
<ի կաաարել այդ ՚լերր
ու դա
բ–
ձել մեծ : Եւ կր կարողանա
նք
արդեօք
մենք կաաարել այդ ղեբբ մեր ասլազա -
յում :
Տուն աս աանբ
եղել է ամ է ն քից
պւելի
եբշանիկ
եբկիբր ; Հայաստանր՝
ամենա -
էլժբախաբ : Յունասաանբ
ամենակբր -
թ ուած
երկիրն
է ր , ի՚՚կ
Հայաստանր
ձդ —
տում էբ դրան
, բայց
շ-^ասալ
:
Արդեօք
դա չէ՛ նրա դժ բա խաութ եան սլատճառը
յ
Պ՚ոտմու թեան
դասերից
կտրուլ ենք սո–
վոբել , աոում
են սլատմ ա բսւ1ւնե ր ր ,
եւ :
դրա արդարացում բ ղանոլմ
են պաամա
-1
ղիտութեան
մէ^ :
ք^երեւս
մի բնթեբցող
ցանկութիւն
բզ -
դայ եւ ուզենտ
ք ծանօթանալ
այդ Հեռա
–՜
Լոր
Հայաստանին
տ
տ՛երեւս
ոեւէ
՚ք^է^Ը^
մի շարք բանաստեղծոէ
թ իւննե բ կարդա յյ
Հայկական
քնաբերդ
ոլթիլնից
ու
դիլցաւլ–^
նեբզոէթիւնից
, որոնք
այնքան
անսռվոբ՛։
ու Հեաաքրքրական
են : Աւե լացնեմ
նաեւ
ոբ այս տեսութեան
Համար
օւլաադոբծել
եմ ֆրանսերէն
թարզմանուած
Հա
յ բա -
նաստեւլծ
ու թ իւննե ր :
Անատոլ
Յէրանսբ դեռ եւս
1897
թուա -
կանին
ասել է Հայերի
մասին. « Պէաք է
խոստովանել,
ոբ այս խելացի
ու
խիզախ
ժոդովուրղբ
, որ ձդտում է իւրացնել քա -
ղաքակբթուած
արեւմտեան
Եւբոպայի
վեՀ զազավւաբներբ
, թէ իր Հանճարով
եւ
թէ
իր տառապանքներով
արժանացել
է
այն
ժողովուրղնեբի
Համակրանքին
, ո -
բոնք
սկիղբ ղրի^ ճշմարտութեան
եւ ա -
դաաոլթեան
զա՚լավւա
բնե
բ ին
• ՚ ՚ ՆաՀա–
տակների
արիւնբ
ի զուր չթավաւեց
; %բ–
րանց
կո՚լմն է ուժը,
այն ուժբ, որ թէեւ
ւփոուած է , ր՚սյՅ ^դօր է » ազնիւ
սբտեբի
ու ականաւոր
մտքեբի
Համակրանքը
» Տ ՚ ,
Ամենավեր1ին
ժամանակներս
, Հէնց
այս
բի , Հալ դաղթականներով
սկսեց Հե -
քբքբուել
Յէրիաեոֆ
Նանսէնր
, նանսե–
նականնեբի
^"՚յրըէ
պատերազմի
Բ"լ"Ր
փաիսսւոականների
պաշտպանբ։
Բ՚ոյց
մէկ
մարղբ
կարո՚՚ւլ է ձեռք
բերել
աւելին ,
քան
ամբողշ
միացած
ու անմիաբան քա -
ղաքակիրթ
աշխտրՀբ,
աոնուազն
Եւրո -
պա
լի
ղ իւանաղ կ տներբ
X Յուսանք
, որով––
Հեաեւ
այդ. մէկ մարդբ
սիրտ
ունի , իսկ
Աքյն
րաւլմ ամաբդ
դիլանադիաութ
իւնը՝
մ իա յն միտյւ ;
ՌԱՅՆԻՍ
հյՄԲ
Ռայնիսի 30Դ°՚^"1*^^2՚^Ր^Ը յ
կը թաղկանայ երե ք գ լ ո ւ ի է , սյատմոՆ -
թ ի ւ ն ե ւ հին ո ւ
նոր, գրականութ֊ինն ,
պիտի տանք թ ե ր թ օ ն ի ձեւով :
Կ Ա հ * Ա Ր Դ Ա Կ Ա Ն Օ Ր Ա Ց Ո Յ Ց ^
(ԱՐԵԻԵԼԲ)
տա
տա
Կադան/չ ի
( նօլ111Լ(( )
նախօրէին
երեկոյ–
եան,
բաբեզոլշակ
է ուտել
ձուածեղ
մը,
ք""յ9
ընդհտկառակն
չաբադուշակ
է
ձու
ածեղ
ուտել
կաղանզի
Օրը, երեկոյին ,
որովՀետեւ
ադքաաութիւն
կր
բերէ
՚
(Պաբսկերէն՝
քուքոլ
կը նչանակէ
«ձ ուա–
ծեղ^
ել ^ո՞լբ , ո"ւր%^.- առաշինը
Հարս–
աութեսէն
նշան,
երկրորզբ
Հարցում
մը
ոբ վւնտռաուք
, չզանուած
բանի
մը Հե -
աաքբքրութիւն
կ՝ենթազբէ^
;
Տարլոյն
վերշին
օրուան
թելբ
կաբուած
՚դաՀուն՝
երբ կբ սկսի ամանորը,
չարա -
ւլոլշակ է
՚լ՚՚չչիլ
կայլան/ւ^
կամ
նարկի -
\ ^ ի ն : Աղքատութիւն
կըբերէ
նոյնսլէ ս ,
քսակը պաբպել
կաղանդին
օրը X
Ամ անորին
, ինչպէս եւ ամ սուն աո տշին
օրը՝ ածուխ
չբերել
տունը : Նոր տունէ մը
նեբս
մտցնելիք
առաշին
առարկան
ՐԱքյ
Հայելի
ը կամ մուրան
մբ։
Ամանորի
առաշին
օրը լալ է աւլել
տու–
նբ եթէ երեքշաբթի
կամ չորեքշաբթի
չէ X
Ամսուն
առաշին
օբբ՝ ոչ դեղղործա -
ծեցէք, ոչ բժիշկ
կանչեցէք, ոչ ալ Հի -
ւանղտեսի
դացէք :
.- ՜կտդանզ
ին ղիշեբր՝
՚էաո եցէք
լո քսեբբ
ձեր տան րո լո բ սենեա1լ1ւե բուն
մէշ, մե —
ռե^երուն
զէ՚ք– ասլաՀովութիւն
: (Ուշա -
դրութիւն
,
Զաբազուշակ
է
ամսուն
տւմներեքբ^ : կաղանդէն
ետքր՝
աոաշին
աասներեքեբոբդ
**ՐՐ
յանձնարարելի
է
ի^ողուլ
քաղաքը
ել դիււլ երթալ : 1*սլամ -
նեբը այնքան
կը վախնան աաոնե ր ե բ ե քէն
,
որ րերան անդամ
շեն առներ ու
կ՚ըսեն
12 + 1 :
Շաբթուան
օրերը կախարդական
մաս —
նա յատուկ
նե րւչո րծութ
իւն մր կը կատա
րեն
։ Ատոր Համար
^ա.գ\\^Վները
(Օր"/ -
Ց"յՅ)
Կը գր՛՛^ -
Չարաբաստիկ
է Չորեքշաբթին
: Եթէ
կին մը բաղսիք
երթայ
երեք Զորեքշաբ -
թի յաշորդաբաբ
, էրիկը կբ մեռնի : Ջա —
բաբասաիկ է աուն
աւլել ուլուացք
ընել
Զորեքշաբիժի : Շամրանի
մէշ ոչ
մածուն
^ ը ծախեն
, ոչ ալ թան՝
Ջորեքշաբթի
օ—
բերը
X
Ն"բ
զդեստբ
առաշին
անղամ ռր^ադ -
նիք
Երեքշաբթի
, անպայման
յրի
՚
Ի
ւէերշոյ
1լը խենթենայ
"՛յն որ
բաղնիք
կ՝ե րթա
յ քառասուն
Երեքշաբթի
յաշոր -
դաբաբ :
Հ ի^՚՚ք շ՛" բ թ ի էն Ուրբաթ
լուսնալիք
՚ լ ի շ ե -
րը լամբարը
վառած
սլա֊էել աանբ
ւքէշ ,
մեռելները կր վերադաոնան։
Հարսբ
տուն
չեն
բերեր
նոյն
ղիշերը,
կը մեռնի
վւեսա–
յին
մայրը X
Լուացք
չընել
Ուրբաթ
օր,
մուրացկաե
կր դառնայ
չՀնաղանդռզը :
Արղելքին
պատճառն
այն է որ այդ օրը շո՛՛րերը
կը
Հոսին
ղէ՚ղի դրախա,
ու մեղք է աղտոտել
շուրեբբX
Ուրբաթ
օրուան
մէշ
աբղիլուած
է
նո յնպէ ս Հ ում սոխ ուտել
, որով
Հ ետել
կը
Հեռացնէ
ւդաՀապան
՚>րեշաակը :
Ուշադրութի՛՛ւն՝
ընտբելռլ
֊,ամար ե -
զոլնդ
կարելոլ
օրերը •
Շաբաթ եթէ
կտրէք
, պարաք
վճարելոլ կբ դաաապաբ–
տուիք : Երկուշաբթի
կտրէք՝ կր Հարս–
նաք
X Հինդշտբթի
կտրէք՝
ղաւակ
մ բ
սէասա
հէԼ Կ՚՚Ր"^Ց^Էք
՝՝ Ու^բբաթ
կտրէք՝
սրրա ֊
պզծութիւն
կբ դոբծէք :
Օլա։ ան ժամեբն ալ ունին
իրենց կա -
ի։ա
բդանքը
Երբ
կ՚արթննաք
ել ոաքի կ^եԱէք՝ կո–
թնելով
ձեր աշ ձեոքին
վլ ։ա լ , լալ
նշան
է, ձախձեռքին
վրայ՝
դէշ նշան է :
Առաոլան
ժամ ե բուն՝
երբ կին մ ը կը
տեսնէք
զռնէն
գուբս
ելլելու
սլաՀ ռլն ,
վերագ աբձէք
տուն ;
Կէ" - օրին
, երբ ձեր
ղ ուռ
բ
զարնողը
մուրացկան
կին
մ րն է՝ վռնտեցէք
, սա
տանան
է ։ Եթէ մուրացկանբ
այր
մարգ
է , Հրեշտակ է, րս՚ո
այնմ վարուեցէք
։
Երեկո յեան
ժամերուն՝
աղ րաո բ մի
դ ործ ած էք , ել եթէ
սլ^ աք ունենաք
դնե -
լու նպարավաճառ
էն՝
Ր՚՚էք
^" ւ՛ո ե լիք
սալր՛^ : Ադ ոբ ըսէք՝ նպարավաճառը
չ ի
տար
արդէն : Հ"րի
^.՚"ք ^ ի կենաք
, նուա
ղում
կ՝ունենաք : Ջ՛" ր " ւ կր"՚կ
/՚ ՛ո՛՛՛ք
դրացիին
, ձեր բախաբ կուտաք : Ջուբ մի
խմէք
վեբշալո
քսին՝
մեռե^ւերր կըծա -
րաւնան
, եթէչաա ծարաւ էք՝
դարձէք
ղէ՚՚ւէ՛
Մէքքէ , խմեցէք
եւ ՚լաւաթին
աւել–
ք/ոլքը նետեցէք
ձեր ետեւբ
առանց
ետել
դառնալու։
Ամէն
անէծք կը կատարուի
երբ
կ՚արտասանուի
այս ժամերուն ;
Գիշերուան
մէշ՝
^"է/՛
մի թւսվւէք
, կրակ
մի վառէք
բակին
մէշ։
Մի ""^լէք– Աեւ ոբ
Fonds A.R.A.M
