Յ Ա Ռ Ա Ջ
3
Ս՚ԻՏՔ Եհ ԱՐՈՒԵՍՏ
ՌՈԺԷ ՄԱՐԹԷՈյ ՏԻՒ ԿԱՌ
ՄԻԱՅա Կ ԳՐԱՌԷՏԸ
•
ինչպէս դրած
էինք, չաբաթ
Օգո"՚"ոս
մեոաւ. Ռոժէ
ւքաբթէն
աի
կաո
,
միայնակ
ու Համեսա գրադէար։
Յուզաբ–
կալորութիւնբ աեղի ունեցաւ
չոբեքչալւ–
թի առաւօա , մաեբիմնեբու
չրքանակի մր
մէք՝ Համաձայն
իր փափաքին։
թաղմա
նական ա րա բողոլթ իւննե բր աեւեցին
Հինգ
վայրկեան։
Ոչ ծաղիկ, ոչ
ծադկեպււակ։
ս՛ եոալ ու թ ա գո ւե ց ա լ՝ առանց
""1^
ուկ
յա բ ո ւց ան ե լո լ
,
նո յնիսկ՝
գաղտնի
, ինչ– ՝
պէո ապրած էր :
^–նած էր
1881/,յ՚,
Նէոյի
սիւր
Սէն։
ձ^յ^Գին
Շաբթրի
գպրոցէն
վկա յուած
էբ
եւ
կր
դառնար դիւանապետ
, Հնագիաա–
կան
յյ–է(|
մր
նե
բ կա յա ցնե լուէ :
Գրե
թէ
նո
յն
մ ի քոցին կը Հ րաատբակէր
էւր առաքին վէպր՝
ՏըՎընիր յ
որուն
յտ–
քորգեց
Ժան ՊարոՆա (1913) ,
ղբական
քննաղատներոէ
ուչաղրութիւնր
կեգբո
—
նացնելով եբիտասաբգ գրագէտին
՚Լւ""
յ
՚
Այնոլ՝էետեւ
կր նուիրուի
թատրեբղոլ
-
թեան։ Յաքոբդտբաբ
կր ղբէ քե"՛ կաոբ—
նեբ , որոնք
նոյն ատեն կր բեմագրուին
է
1022-1940
իբաբու ետեւէ կր Հրաաա–
բակէ
իբ
դ լխա լոր
երկին
12
Հ ատո բնեբր ՚
է է ԹէայՕ ;
Հբաաաբակած
է նաեւ քանի
ձ՛ր
պատմոլածքներ
, թարգմանած
է
«.Օլի–
փիաֆն : Անաւարտ վէպ
մր ունի ։
1.^31ին ստացաւ
՚քյոպէլեան
ղ րական
մրցանակ։
Ոայց տագտնգաւոր
այս գրտ–
ղէտին նկարագրի
ամէնէն
յատկանշական
գիծն
էբ
Համեսաոլթիւնր
; Ջէր
սիրեր
փիւպլիսիթէՏք
եւ
միշտ
կր
խուսափէր
ղ րական
Հանգիսոլթիւննե
բէ
,
տեսակցու–
թիւննեբէ
եւ
յա յտա բա բութ իւննե
րէ է
Գրեթէ ոչ ոք կր ճանչնար
ղինք , նկատե
լով
ոբ մեկուսի
կեանք մր կր վարէր :
Ոարեկամնեբ
ունէր անչուչտ , բայց
շատ
քիչ
եւ անոնց Հետ կր տեսնուէր
մ իա յն
իբ
աան
մէք։
Աոմէ Մարթէն
տիւ կառի ամէնէն մտե
րիմ բարեկամներէն
մէկն
էր
Անտրէ ժիտ :
1937
\քոյեմ բերին
, երբ ժիտ Հեռաձա
յ -
նեց
իրեն,
թէ
ստացած
էր
՚Լյուղէլէ։ ղբա–
քեբր
էրեն
շնոբՀուէն
յ
Գարշելէ
գաՀէճր
չամչցաւ
ստելոլ,
թէ
"՛յ՛է
երկուքն
ալ փախած
ել
ռուսաէլան
բանտէլէն
մէք ապաստանած
են :
Հ • ՄԿՐՏԻՋ
Վ Ր Գ
.
ՊՈՏՈԻՐԵԱՆ
կան
մրցանաէլր
, տաղանգալոբ
գբագէտր
անմէքապէս
պատրտստեց
էր
պայուսաէլ—
ներր՝
ղ է ՚ ֊ ղ մր վւա էսա
լ
, լբադբոդներոլ
ել
լուսանէլա
րէ չեե
բու
ժ խոբէն
աղատե
լու
Համար
: ԱյսուՀանդե
բձ Հարկ
էբ
երթալ
ԱթոքՀոլմ,
մ րցանակր
առնելու։
Լբա–
գրողներուն
Հաձ՛աբ
մէակ
աոէթն
էր։
Գմ ոլար
է ր սակա
յն ճանդալ
ղա յն : Յտն—
էլարծ
լրտդրոդներր
ղէ՛նքր
էլր չրքապա
-
տեն
•
֊
Պտրոն
Մարթէն
տէւ
կ ա ռ ՛ ՛ ՛
•
կր
ս խա
լէք
. ձեր վւնառածր
,
կար
ծեմ
, ետեւէ
վակռն/ււ*
ծայրր
ղտնուող
անձն
է:
Լրադբուլնե
րբ
էլր էսումեն
(փետելէ
վտ–
էլոն»ր,
մէնչ
քիոմէ
Մարթէն
կր
յաքողէ
օձիքր
աղատել
:
Ժէտէ
նման
Հողե բանա
էլան
Հտրցեբու
էլապուած
,
դ ա ւլա փ տ բ ա պա չտ ՝
էնչպէս
Ո՚ոմէն
Աոլան
, խառնուածքով
չափազանց
Համեստ
ա յս ղրաղէտր
էլր
մնա
յ ֆրան
-
սական
՛որղ է
ղ րտ էչան ո ւթ ե ան
քանէ
մր
էլաբէլառուն
գէմքեբէն
մէկր։
Փ բուստէն
յետոյ
մ էաէչ
դ բ ա դ է տ ն
է
որ
12
Հատորներէ
բաղկացած
՚էէպ
^ ր տ ր–
լաւ
:
Լէ Թիսլօ
Ֆրտնսա
յի գբամ
ատիբա–
էլան
ղասաէչարդին
վախճանր
էչր
նկաբա—
ղրէ
: Պտտձ՚ոլթիւնն
է փարիղաբնակ
եր
կու
լնտանիքեեբու
,
ձ՚էկր
բոզոքական
,
միւսր
էլաթողիկէ
:
Միքտփայբր՝
1914^
պատերազմն
Ու
յետ—պատեբտղձ՚եան
տա–
բիներր
:
Մ աբզոց
ներքին
, Հ ողե կան
աշխարՀն
է
Մ աբթէն
աիւ
կառի
Հետաքրքրութեան
առաբ
կան
:
1914^
պատերաղմր
ոբ
բե
-
էլում
մր ստեղծեց
մաբդոց
ձէք։
իբ
բոլոր
Հերոսնեբր,
շտտ
քիչ բացառութեամբ
, կր
պատկանին
Հոգեկան
աշխար՛էին
;
Պղաիկ
ղղացումնեբ
, մեռած
սէրեր
,
կորսուած
սիրելիներ՝
Մ աբթէն
տիւ
կառի
Դրէլէ^
տակ
կենդանութիւն
կր ստանան
եւ
իրենց
րովանղակ
քերմ ութեամր
կր
ներէլա
յա
-
նան
Հերոսներուն,
որոնց
Հոգեխռովքր
կր
զղայ
լ ն թ ե բցողբ
: Անցեալի
եւ
նե բկա
յի
բազգատութ
ենէն
էլր ծնին
յուզում
ով
թ ա
թաւուն
էքեբ
, պաբղ
մ ի քոցնե րով
էլր
նեբ
էլա յացռւին
Հ ոգե բանա
էլան բաբդ
ութիւն
-
ներ
:
12
Հատորներէ
բաղէլացտծ
Հսկայ ա
յ ս
ղոբծր
պատղամի
ձ՛ր ումղեոլթիւնբ
ունի՛
ոչ
թէ
յուսաՀ
ատո
ւթեան
ա
յլ
էս"բ
ձ"–
ռեաեսութեան
պատգամ
մ ր ։
Երեք
Հատորներու
մէք՝
Ասկար
թէպօ
,
Հա յ բ ր , դանգագօրէն
կր
մեռնէ
:
Որդէն
բմէչէչ
թէպօ
, երեք
աձ՚էս
շարոլնաէլ
օբր
օրէն
կ՝արձանաղ
բէ
֊՛ էլանդութեան
ղտբ—
դացուձ՚ր
: Մտբդր
կր
մեռնէւ
, Հաւատա
-
լո՚է՛
Բրէստոնեայ
Հեւլէնաէչր,
Հաբէւրտ–
լոր
էքերու
մէք կուտայ
Հաւատքէն
բտր
՛է" յթէԼ
1
"Ս
եզրակացութեան
մր չէ
յան
գէր
, էնչպէս
կեանքր՝
որ
եզբակացոլ
-
թէւն
չունէ,
այլ
յաբատեւում
:
Ռ՚՚մէ
Աարթէն
տէւ
կառ
խղճտՀաբոլ–
թիւն
կամ
աբՀամաբՀանք
չունէ
մաբգոց
Հանդէպ՛
րԼդՀ
ա
էլառա
էլն
, է"ոբ
Համակ
-
բանքով
կր վերլուծէ
մաբգու
Հողէն։
Մեծարժէք
այս վէպէն
յեաոյ՝
15
տար
ուան
լռութէւն
:
ինչպէս
էլր
գրեն
կաբգ
մր քննադատնեբ
, այս
լռութեան
բացա–
տբութէւնր
մէայն
էնք
կրնար
տալ
:
Ան
աբէ
ժէտէ
մա
՜էէն
ետք
Հրատարակեց
յուչե
բու տետրակ
մր
իբ բարեկամ՛
ի
մա
սին։
Երեք
տարի
առաք
Հրտաարակուե–
ցան
էբ ամբողքական
երէլերր
, որոնց
մէք
130
էք անտէպ
է ն ^ ա կենսաղր
ութ
էւն
մր ,
ուր
Հեղէնաէլր
կր ճչգէր
թէ
1*ձ^\էն
է
վեր
կ՜՚աշխատէր
նոբ
ղոբծէ
մ
՛ր
՛էբտ
յ՝
ԳճդԱ1–
պեա
Ս՚ուՕ՚որի յ ո ւ շ ե ր ը :
Այս գործր,
որ
մնաց
անաւարտ
, պէտէ
ունենար
Լէ
Թ|ւ–
պռ^յւ
տա
բ ո զո ւ թ է ւն ր :
Ն է ՚ ֊ թ ր •
Հանգստեան
կոչուած
եօթա–
նասնամեայ
զինուորական
մր,
որ
1940^^
կր տեսնէ
գերմ անական
բանա
էգերու
գր–
բաւումրւ
կ՛՚այրէ
էր օրագէրր,՛
որ էլր
պաՀէր
ե րի տաս
ար ղութեան
օրերէն
ի
՛լեր
,
ոբպէսզի
թ^ամիին
ձեռքր
չան
ցնի
ան : Գրաւման
առաքին
ամէսներէն
ե տ ք ՝
էլր
ղղքտ
յ բրածէն
վրտ
յ ել
էլ
ոբո
չէ
վե րա չէնե
լ էբ կեանքր
,
յ է շա աա
էլնե րո վ ;
ԷԻոժէ
Աաբթէնի
մաքին
մ՛էք,
այս
գործր
պիտի
րլլտբ
<ձերկու
տարիքներու
եմաբգ–
կութեան
միքեւ
կատարեալ
բաժանման
մ ր նախօրեակին
գտնուող
սերունդի
մր
էլաակր»
: Գործր
մանրամասն
ուսումնա—
սի բութ
իւն
կր պաՀանքէր
, որուն
մարգն
էր
Մ աբթէն
տիւ
կառ
:
Րա
յց
եւ ա յնպէս
, տասր
տա
բուտն
տ
շ–
խտտանքէն
ետք,
երբ
ձեռաղիրր
բ ա ւ ա
կան
յառաքացած
էբ,
Հեղինակր
կասկածի
մր
մատնուեցաւ։
Երկս՛,
գա բա շրքաննե
բու
մ իքել
մ արղ կութեան
խզմ
ան
թուականր
1940^
չէր
1
ա յլ՝
1945 :
Հետեւաբար
"ԿՒՂԲ
^^
՚դէ
՚"Ք
էլ՛ "կ՛՛լ՛լ,
ղերոյէն՛.
Պ ա ր ա գ ա յ
մր՝
որ
էնքնէն
բալական
է
բնոբո
շե լու
Համար
Ռոմէ
Ա աբթէն
տէւ
կառէ
է ութէւնր
, ա շխատանքէ
ողէն
եւ
ղոբծէն
Հանդէսլ
ունեցած
պատտսխանա–
աուութեան
զդացումր
ւ
՚Օշանածներ են աակաւին • ա յ բ ը կը ի օ –
սի
, օրիորդը մաիկ կ ՚ ը ն է :
Ա մո ւ ս ն ո լթ ե ն է վ ե ը յ ՝
Կինը կը խօսի,
ամռւսինը մտիկ կ ՚ ը ն է ;
Տասը տարի վ եըջը ՝
ե ր կ ո ւքը մ է կ կը
խօսին, են դրացիները մտիկ կ ՚ ը ն ե ն :
ՓԻՂՆ ՈԻ ՊԵՏԸ
ԼԱՌԱԿ)
Վաղ աո-աւօտից
Մինչ ուշ իրիկուն
Փիղն աշխտտում էր անխո՛նջ , եււանդուն ,
Փառք ու վաստակով վ երա դ ա ոնում տուն :
Ահա մի անցամ, ց ո ր ծ ի թ ֊ ե ժ սլահին,
Պետը մեր փղին կանչեց կ աբինե տ :
— ՚Սախօրօք ասեմ,
Որ շատ կարեւոր ց ռ ր ծ ո ւն ե մ քեզ հետ • • •
Նիւթ– կայ քո մասին
Թէ գ ործի ժամին շսմում ես, պարում,
Ա յ դ իսկ պատճաոով
՚ ^ ո պլանները լաւ չես կատարում • • •
Ն ի ւ թ ը պահելով կանաչ « գ ո ր ծ » ի մ է ջ ,
Նա փղին տ ուեց խա չ աձեւ հ ա ր ց ե ր ։
Պարգուեց, որ փիղը կսւթիլ չ է ր խմել,
Միշտ ճիշդ մամին է ր գ ործի գ ն ա ց ե լ ։
Ու փիզը զնա ց , ր ա յց աււաւօտ վաղ
Նրան պետի մօտ տարան ա նյա պ աղ։
Սեղանին դ ր ո ւ ե ց ե ր է կ ո ւ այ « գ ո ր ծ » ր ,
1|ւ շարունակուեց նոյն հա ր ց ո ւ փ ո րձը։
Փիղը բարկացաւ •
— Այս տեսակ էլ ցա՞՛ւ։
Ասաց ու գնաց :
Մի քանի օրից
Գոր ծի թ ե ժ ժամին կանչեցին ն ո բ ի ց ։
— Այսպէս ու այսպ է ս , — ծոր տ ուեց
պետը —
Զեր մասին, ահա,
գրել են նոր ն ի ւ թ – – –
Բայց կրկին պարգուեց, որ ա յ դ ամէնը
Չար բամբասանք է, հերթա կ ան մի սսւ տ :
Անցաւ ժամանակ :
Փիղը շատ անգ ամ ւսեց նոյն բ անը՝
« Ն ի ւ թ կայ քո մասին» :
Նա հանգիստ չ ո ւն է ր դ ր ս ո ւմ, թ է ա ո ւ նը :
« Նի ւ թ ե ր ի գ որ ծը» այնքան մե ծ ացաւ,
Ու փղի քաշից ահագին ա նց ա ւ ։
Մի օր է լ , ահա, պետը տրտնջաց՛
— փո գ որ ծը, եղբ ա ՛յր,շա տ է րարդ ա ցել :
Հապա մի նայիր–
փանի՛՛ անգ ամ ես գ որ ծից ոՂշացել–––
— ճ իշ դ է, փիղն ասաց , —
օատ
եմ ուշացել , տուժել է գ որ ծը,
Ուշացումներիս միակ պատնառր
Միշտ էլ եղել է ձեր հարցուփորձը • • -
ԵԼ պետը ասաց՛
— Թէ քեգ տ ուժ չտանք,
կը սաացուի գուր ենք գ ործը քաշքշել,
Ուստի, հիմնարկի պրեստիժի համար,
Պէտք է քեգ պատմել • • ՚
X
Գի տ է ՞ ք թ է ով է ր
Գերաններ կրող փղին բամբասել, —
կրիա՛ն, որ կեանքում
Տ եղից չ է ր շարժել թէ կ ո ւ գ մի ա ս եղ։
Ա ՐՇԱԻԻՐ ԴԱՐԻՆԻ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(241
փճ^ փ՚յձ ^Հձ
>^
՚փՀճ
>^2ՀՀ
>^
*ՀՃ
ր՛
ՀԱՏՈՐ
ԺԵ՛
Վ Ա Ր Ա Տ–
Այդ
Դ"էՐ"Ց^եբէց
յետոյ
,
Հայրէկէ
՛է ՛ՂՐ "511
՚
տարակո
յս չկա
յ , որ
ա շէսաբՀ
է
եօթն
Հրաչալիքևեբէց
մէէլն
էբ
երեւում
էնձ։
Ե*. էրաւ,
նա իր աեսակի
ժ՛էք առա
քին
օրինակն
է ր ա յգ
եր կրո
ւմ՛ եւ
ղուցէ
այդ
էր պատճառր,
որ իբրեւ
նորութիւն,
ենթարկուե
լ էր այնքան
Հալածանքնեբի
I
Ես,
իՀարկէ
, չէի կարոգ
քննել
նրա
ներ
քին
, ուսումնական
էլաղմա
էլե բպութ
իւնր ,
նբա
ծբաղիրր,
-
ինձ գրաւում
էր
նբա
արտաքինր
միտյն։
Այստեզ
առաքին
ան–
գ ա մ
տեսայ
, որ տչաէլերտնեբր
գասաւո—
րտծ
էին կարզով
նստարտննեբի
փրտյ,
եւ
ոչ
թէ , որպէս
տէր
Թօգիկի
ղպբոցում
,
խաոն
ի խուռն
նստած
էին յատակի
փր–
րա
յ , իրանց
տակին
փ ռ ա ծ
ունենա
լոփ
մի
կտոր
Հասիր
կամ
այծի
մորթի,
որ
բե—
րում
էին իրանց
տներից
: Այստեղ
առա
քին
անղամ
տեսայ
, որ աչակերտներր
դա–
սալ որած
է ին
ղանաղան
գաստտներում
,
ել
իւրաքանչիւր
գասատան
մէք
փտ
րժ
ա–
պետր
պարապում
է բ բոլորի
Հետ
միա
սին։
Րայց
Տէր
Թօգիկի
ղպբոցում
,
ա–
ոանց
ոլշտղրութիւն
դարձնելու
նրանց
Հասակի
եւ ուսման
աստիճանի
վրայ,
րո
լոր
աշակե րանե րին
ան էստ է բ
ած ե լ է էն
մէկ
սենեաէլում
,
ինշպէս
ոչխաբներին
ածուձ՛
են
ձ՚էէչ
ղոմի
ձ՛էք,
եւ
վարժապետր
պարապում
էր
իւրաքանչիւրի
Հետ
ա–
ոանձին—տռտնձին
,
մէկր
վայելչա–
ւլբոլթեամ՛բ
էբ զբաղոլած
, միւսր
րնթեբ–
ցանութեամ՚բ,
երրոբղր
վտրժասլետի
կօ—
շվւէլներն
էր
մաքբում
, մի խօսքով,
որ՛^
քան աշակե րտնե
ր կա
յ ի ն , նո
յն թուով
եւ
բաժտնմ
ուն^^ւե բ
կային
ն ո յ ն
դասատտն
մէք։
Այսաեգ
առաքէն
անգամ
տեսա
յ
սեւ
զբատախատկր
, որի
վրայ
կաւիճով
էին
ղբում
: Առաքին
անգտմ
տեսայ
, որ աշա
կե բտն
երին
սովորե
ցնում
էին
տռանց
փայտէ,
ու
ծեծի։
Այստեզ
ֆալախկտյ
,
ճիպոտներ
, խրատելու
քանոն
եւ
գբանց
նման
պատժական
գ ո բծիքնե բ չկտ
յ ի ն :
Րոլոր
գասատնե
րր
ա յցե
լե լուց
յետո
յ ,
Հա յրիկր
մեզ տարաւ
մի գաՀ
լիճ
,
ոբտեգ
ես
տեսայ
զանազան
Հանքային
փէմեր
լ
չորացրած
միքաաներ
, ղոյնզգոյն
թիթեռ
ներ
եւ ամենամանր
պողոճնեբ
;
Միեւնոյն
դ տՀլիճում
կային
ղանաղան
բո յսեր
ու
ծաղիկնե
ր , ա յնպէս
լալ
չորացրած
,
ռր
բնաւ
չէին
կոր ցրե
լ իրանց
ձեւր
կտմ
գե–
ղեցկութիւնր։
կային
ել մի քանի
թրռ–
չուննեբի
պաճուճապատաններ
, որոնք
էնձ
այնպէս
էին թւում,
որ կարծես
թէ , կեն
ղանի
լինէին
:
-
Այգ
բոլոբր
մեր
ա չակե րանե
րի
Հա
ւաքած
ուն
է , պաբոն
բժշկապետ
,
ա–
ստց
Հայբիկր
, ա յնպիսի
Հրճոլանքով
,
որ , էլաբծես
, ինքն
եւս
ուրախանում
էբ
իր
ստնե բ ի աոաքին
երախայրիքի
վբայ
%
~
Նբտնք
երբեմն
իրանց
ւէա րժ ապե
տնե
ր ի
Հետ
փոքբիկ
ա ր շտւանքնե
բ
են
էլաաա–
րում
մեբ
շրքտէլտյ
լեռների
վբայ,
եւ
բնութեան
մէք
ծ անօթանում
են
բնո
լ -
թեան
Հետ
:
-
Գա
յաոա
քղ է,մ ո ւթեան
մէ, մեծ
քայլ
պէտք
է
Համարել,
Հայրիկ,
–.
ասաց
Ասլանր
,
որ այստեզ
, փոխանակ
ա
շա–
կերտներին
զբաղեցնելու
աստուածա
բ ա —
նական
մթ ին
խնդիրնե
բով
,
սուէորեցնում
են
բնական
գիտոլթ
իւենե
ր :
իմ
Համողմունքն
այն
է,
պաբոն
բժշկապետ,
ասաց
Հ՚"յրէկր,
՜~–
"Ր
մեր
մ ան ո ւէչԿւ ե ր ի կրթութեան
Հետ
պէտք
է կապուած
լինի
եւ այն նպաաակր,
որ
նբտնք
, բացի
լա՛– քբիստոնեայ
լինելուց
,
դառնան
եւ լալ
ա րՀ ե ստա
ւոբնե
ր
ել լալ.
Հոգագործնեբ
: Մեր
ժոգովուրգր
աղքատ
է եւ սոված
,
նա
Հտց
է
պաՀան
քում ,
պէտք
է ուսում
ր միքոց
տայ
նրան
իբ
ապ–
բոլստր
Հա յթա
յթե
լու
: Ե՛–
Հէնց
ա յգ
նր–
պատակով
ես
միտցրի
այգ
գպրոցի
Հեա
եւ եբկրագոբծական
բաժին
, է"կ
եթէ
կր
յաքուլի
ինձ , ժամ՚անակով
էլ աւե
լացնեմ
եւ
մի տրՀեստանոց
: իմվանքի
սուրբեբր
խիստ
բաբի
են ել նեբոգամիտ
,
նրանք
չեն
ձանձրանա
յ
սղոցի
, խարտոցի
եւ
մուրճի
ձայնից
: -
Այգ
ասելով,
-— աւե–
լացբեց
նա,
~
իմ նպտտաէ^
այն
չէ , թէ
պէտք
է բոլորովին
ղանց
առնե
լ Հ
ոգեւոր
կրթութիւնր
, այլ , լնգՀակառաէ^
՚ պէտք
է աւելի
մեծ
Հոգ
տանել
նրտ
մասէն
:
Ե՛֊
այգ
էո՚եգրէ
՛էբայ
երկաբ
խօսելովդ
նա
իբ միտքր
բացատրում
էբ
նրանով,
թէ
գաղթականութիւնր
գ է պ ի օտար
ե բ–
կիրնեբ
,
Բ
՚"ցէ
բազմաթիւ
էլոբստարեր
Հեաեւանքներից
, տուեց
եւ մի
անբումե–
լի բաբո
յական
Հ արուած
Վա
ս պո
լ ր ա կան
էւ
ժոզովրգէն.
Հայոց
պտնգուէսներր
,
օ -
տար
եբէլրներում
թտփառե
լոփ , օտաբ
ե բ–
կբնեբէց
տեգտփոխեցէն
էրանց
գ ե ռ
կու
սական
գրութեան
մէք մ՛նացած
Հա
յրենէ–
քր՝
րազմատեսակ
մոլոլթէւննեբ
:
Նախ
նական
բարք
ու փարքէ
սբբութէլնր
կո–
րալ
, եւմարզ
էկ
րնկան
ապա
կանութ
եան
մէք
: ժողո
՛էո ւբղր
ա յ ժ մ կարօտ
է
բարո
յական
մաքբութեան
: Գա
, ի Հարկէ
,
գբլ–
խտւորասչէս
էլրօնի
եւ Հոգեւոր
էլբթոլ
-
թեան
գործր
պէտք
է
/ / ՚ ^ / ՛ •
ճչմարիտ
կրօնր
եւ նպաաա
էլտ յա
րմ ա ր
•էողեւոբ
գաս
տիա րա էլութիւնր թէ՛
եկեղեցու,
թէ՛
զ պբոցէ
եւ թէ
լնտանէքէ
մ էք , էլարող
է
այւլ
նպատակէն
Հասցնել,
կարոգ
է
մեր
մանուէ^երէն
րարո յական
ուղղութիէն
տալ
:
Վանքի
րոլոր
ո ւ չ ա գ րութեան
արժանի
Հիմնաբկութիւններր
ցոյց
տալուց
յետոյ
^
Հա յրիկր
մեղ տարաւ
իր սենեակր
;
Այս
տեղ
պաարաստուտծ
գտանք
մի
պաբգ
նախաճաչիկ
: Աեղանի
փրայ
ն ա գ ե ռ
շա
րունակում
էր խօսել
փանական
կբթու
-
թեան
մասին
է
-
Շ՛
^ՐՐ
Ո
ասում
էր նա , -
Հա–
էլաոակ
են
փանական
էլբթութեան
,
եւ
կաբծում
են , թէ
՛էան ք է խուլ
ել
առանձ
նական
կամաբնեբէ
տակ
, Հէն
նաՀատակ–
նե րէ
ու ճգնաւորներէ
պատկե
րնե բէ
աղ–
ղեցութեան
նեբքոյ
, չեն
կարող
պատ
րաստ
ուե
լ
աշխարՀ
է
Համար
պէտանի
մաբղիկ
: Այգ
կարծիքր
կարելի
էբ
իրա
ւացի
Համարել
, եթէ
Հայոց
էէանքր
լէնէր
այնպիսի
մի Հիմնարկութիւն
, ոբպէս
աո–
Հասաբէսկ
լինում
են էէանքերր
: -
Ե՛–
նա
բացատբոլմ
էր
Հայոց
փանքի
նշանակու–
թէււնր
թէ՛
անցեալում
եւ թէ
նե րկա
յում
,
ցոյց
էր տալիս,
որ նտ
երբեք
անքտա
-
ուած
շէ
եւլել
ժողոփրղէց
, երբեք
չէ
ոլ
նեցել
էբ
առանձէն
շաՀերր
,
այլ
նբա
շաՀ
երբ
մէշա
կապուած
են
եղել
ժոզո
-
վրբղէ
շաՀերի
Հետ
: Թ է պ է տ
եղել
են
բա–
ցառութիւննեբ
, որ
Հիմնոլել
են կղերա
-
կան
ուզզութետմբ
ւէտնքեր
, բայց
գբանք
^
խորթ
ել օտաբ
լէնելով
Հայոց
ժոզովրգի
յատկոլթիւննեբին
, չեն
կարոզացել
եր–
կար
ժամանտկ
պաՀպանել
իրանց
գոյու–
թիւնր։
(Շ ա ր ՛ )
ՐԱՖՖԻ
I
Fonds A.R.A.M
