Յ Ա Ռ Ա Ջ
«1ԱՏՄՈԻԹԵԱՆ ՀԱՄԱՐ
^ 3) ^ Գ I I ^ ^
իյՄԲ
— Կը հրատարակհնք այս
յ օ դ ֊
ւււածբ , ի բը ե ւ լ ա Ն ա դ ռ յ ն
ս|ատաս|սաէւը
է ջմի ա ծ նի կ աթո դիկ ոսին վեըջին կոնդա
կին : Յօ դ ո ւ ա ծ ա գ իրը, ծերունագարդ մ ը –
տաւորական , մասնա գ է տ Կիլիկիոյ պատ–
մ ո ւ թհ ա ն , գիտական ոդիով եւ արդար
յսիդճով կը հրատարակէ այո գ րու
թ ի ւ ն ր , որ պ ա տմո ւթիւն է, հմ տ ո ւ թի ւ ն
է, հ ա յր ե ն ա ս իր ո ւթիւն է, ագգասի|աՆ–
թ ի ւ ն է , կատարեալ է ամէն աեսակէտով :
Ոչ մի ա յն գաս կ ու տ այ կուսակցական ա–
տ ե լ ո ւթե ամբ կուրացա ծ մարդ ոց, այլ ե ւ
կը սրբա գ րէ պատմական սիյալներ, որ
սպրդած են Ամենայն Հ ա յ ո ց կ աթո դիկ ո -
սին կոնդակին մէ ջ : Մեր կ ո դմէ կրնանք
ըսել մի ա յն որ ե թ է կոնդակներու մ է ջ
չնուացին այդ պիսի սխալներ , խ ոհե մո ւ
թ ի ւ ն է գոհանալ այն կոնդակներով, ո -
րոնք կր ղրկուին հարսնիքներու
ա ո թի ւ
կամ խաչ ե ւ օ րհն ո ւթի ւն շնորհելու հա -
մար ասոր կամ անոր :
Ամձնայն
Հայոց
կաթողիկոս
Վազգկն
Ա–,
20
Գեկաեմբեբ
եւ Համար
104
կոն -
դա
կուի
Հ րաՀ անղնե
ր կուաա
յ
սփիւռքի
Հայութեան
րնդՀանբապկս
, Կէչիկիոյ
եւ
Ամեբիկսէյի
Հայութեան
մասնաւոբապէս
,
որպէ ս ղի շճանչնան
Կ է ւ ի կ ի " յ
րնարեաԼ
կաթողիկոսր
, չՀամ ակեբպին
անոր
Հ րա–
Հանղներուն
է
էյկեղեցա
կաննե
բր
րմրոս -
աանան,
մոդոփոլրդր
պառակաի
, քա
յքա—
յումր
շա րունա
կուի • • • ի պա
յեառոլթիլն
կչմիածնի
Ա.
Աթոոին։
կոնդ ակր նո յնպէս կր եան րանա
յ
ուրիշ
երկու
կէաերու
փրա
յ :
Ասաջին
^ԻւՒ^է"յ
կաթողիկոսական
րնտրութիւնր
եղահ՛ է ապօբինի
,
օհումր
ոշ - օրինաւոր
, ուրեմն
անրնդունե
լի
Երկրորդ
ԿէւէԿէ
"յ
Կաթոդիկոսու
-
թիւնր
ւիեր2երս
, իբ նեղ
սաՀմաններէն
դուրս
ղտէոփ,
Ամեբիկայի
թեմ ր իրեն կր–
ցահ է տնիրաւօբէն
: Այս եբկու
զտնցա -
ռութիւնները
Հիմ բռնեչոփ
ուրեմն
, Վ^ադ—
դէն Ա . կտթողթկոս
ի ր
կոնդակին
մի^ո -
ցաւ
սուր
սլաք ներ
կ՝աբձակէ
Կ է ւ է Կ Է " յ
րնաբեալ
կաթողիկոսին
եւ ՀամաթոՀ
ե —
կեղեցտկաններուն
ու մողոփականներուն
^
դէմ :
Ո՛^ բքան
իրաւացի
է Ամ ենա
յն
Հա
յոց
կաթողիկոսր
իր Հբատաբակահ
այս կոն-
դակոէէր :
Ա
Անշուշտ
փափաքելի
է , ոբ
կաթո
դիկո սի
մ ր լ^տ
բութ
իւնր կատա
բուի
տա–
մեբաշթ
մթնոլորտի
մէ^ :
Պաաղամաւոբ–
ներբ
նաթապէս
իրենց
քուէներր
միացնեն
անձի
մ ր
փբայ
, ել լղարութեան
նաթօր -
եակին
հանքեր
թափուին
մ իաձա
յ ն ո ւ -
թեամբ
յտշոդցնելու
րնտբութիւնր
:
Բայց
ասիկա շատ Հաղոլտդէպ
պաբաղաներու
միայն
կաբելի
կր
դաոնայ
: Իէնա բ ութ իւն
ներր
կբ
կաատբուին
րնղ՚էանրտպէս
ւԼԷ—
ճոփ ու բանակռիւնեբով
: Պատդտմաւոր
-
ներր
ն ո յ ն իսկ եբկու
եբեք
թումբերու
կր
բաժնուին
եւ իւրաքանչիւրր
իբ Համա -
կրահ կամ սիբահ
անձին կր քոլէաբկէ
,
ինչ որ ժողովականի
աղատոլթիլնր
յաբ–
ղելու
միակ պա թ՛անն է :
Իբքանկա
յիչաաակ
Գաբեղին
կաթողի
կոսի
վաիսճտնոլմէն
ետք անցան
երկու
եբկաբ
աաբ
ինե բ , այս ժամ անա
կամ ի^ո -
ցին ա չթատանքնե
ր տարուեցան
Համե -
բաչխութեան
ղալու ել միակ
րնտբելիի
մր
վբայ
կեդբոնացնելոլ
քովնէրբ,
բայց
դժ րա թ ա ա բա բ այս ուղղութեամբ
աաբ -
ուահ
9տնքեբր
եղան
ապարդիլն
,
վերշա
պէս
ղիմուեցաւ
աղաա
լ^աբոլթետն
: Աբ–
դիւնքր
եղաւ
յաշող :
Պաադամաւոբնեբէն
քանի մր Հողի,
միաբանութենէն
փոքբա -
մտսնութիւն
մր չմասնակցեցան
լնւտրու–
թեան
, րայց
րեարոլթիւնւր
աեդի
ունեցաւ
բացաբձակ
մեհամ
ասնութեամր ել օբի—
նական
բոլոբ
ձե ւա կե րպութ
իւննե րով : 0—
հում բ անՀ բ տժ ե չաօ բ էն
աեղի
պիաի ու -
նենաբ
, եւ տեղի ալ ունեցաւ
«մեբ
սուբր
կանոններուն
եւ աւանդութեանց
Լոյսին
աակ» , փառա՜էեդ
աբարողութեամբ
մր՛ւ
թ՚ովմաս
Մեհոփեցի
կ՝րնդղհէ
, թէ նր–
Լ ա ղ ա ղ ո յ ն
եբեք
եպիսկոպոսներով
կաթո—
դիկոս
կբնայ
օհուիլ։
Պատմութիւնր
յ
սակայն
, այդ մասին
ոբոչապէս
կր լոէ ՚
Ծանօթ է մեզի, որ Հոնիի
մէշ օհուահ֊ \
Աարղիս
եւ թ՚էողորոս
Ալաթօսիկ
կաթո –\
դիկոսներր
Հաղիւ մէկ կամ երկու
եպիս– \
կոպոսներով
օհուահ
են : ՛սոյնպէս
1Տ&Տ^^ ^
Պետրոս
Պլպւււլ մէկ եպիսկոպոսով
կաթո– I
դիկոս
կ՝օհուի
Ադթամարի
Աթոոին։
Գեռ Լ
դար մր առաշ
ԱշապաՀեան
կաթողիկոս
- I
ներր
կ՝օհուէ
ին
նո յնիսկ մէկ
եպիսկոպո
սով։ Աշա պաՀ եաննե րէն Ա էք՛"
յէ Լ
1
Կիրա
կոս
, Եփրեմ
կտթուլիկոսներր
թունաւոր–
ուելով
կր վաթճանին
եւ քսանրչորս
ժամ
ետք
եղրայբր
կամ եղբօրորդին
արդէն
օհուահ
կաթողիկոս
կր դառնար
Կիէիկէ՚՚յ
Աթսռին
վրա
յ
Գիտենք
նոյնպէս
, որ անկարելի
էր
Ասոյ մէշ չորս
եպիսկոպոսներու
ներկա -
յութ իւնր
, նո յնիսկ
երկու
եպիսկոպոսնե
րու : կիլիկեան
եպիսկոպոսնե
բ ր կր ղտ -
նուէին
Հալէպ,
Անտիսք
, Մարաչ,
Ատա -
նա ել Հաճբն
, որ Աիսէն
օրերով
Հեռու
էին ել չէին
կրնար
մասնակցիլ
օհումինէ
Վաղղ
էն ՎեՀ ՛ին «երկու
եպիսկոպոսներով
օհում
շէ կարելի
Ր1լալ , մեր Ա.
Եկեղեց–
լ ո յ
պատմութեան
մէշ երբեք շէ պատա -
Հահ
նման
արարողութիւն
մր, ոբ վաւե -
րական
ո ւ
օրինական
օհում
նկատուի»
յա յաա
բա բ ութ
իւն ր պատմական
Հիմ
չու—
նի :
Եսկ
ղալով
ուղղափառ
ասորի
եպիսկո—
սլոսի մր ներկայութեան
, արդէն
իր նա -
թրնղացր
ունի։ Աեբ ամէնէն
մեհ
կաթո
ղիկոսներէն
Գրիղոր
Տղտյի
ձեոնադրոլ
-
թեան եւ օհմ ան
իրենց
մ ասնակց
ութ
իւնր
բերին
Բեսունի
եւ (իտպանի
ասորի եր -
կոլ
եպիսկոպոսներ
է
էշմիահինր
եւ կիլիկիան,
ղարեբէ
ի
վեր
ունենալով
անջատ
ու
անկախ
կաթո–
ղիկոսներ
, միշա
եղահ են իրարու
Հան —
դ է պ
րա րեացակամ
ու սիրալիր՝
իրենց
յաբա
բեր ութե անց մէշ. եթէ
եղահ
են
չնչին տա րա կա րհութ
իլննե
ր , անոնք
Հար—
թուահ
են երկուստեք
ղիշոււէնե(՚ւ՚վ
։Պէաք .
է լՐւդունւուի
, թէ երկու կա թ ալի կո սնե ր ր , .
էշմիահնի
եւ Կիլիկիոյ
,
համահաւասար^
ու
համաղօր
իրաւունքներով
օժտուահ
են :
,
- Այս Հիմնական
օրէնքի
մասին
՚ՀյերսէսՀ
Լամրրոնտցի
կր ղրէ • « կաթողիկոս
ա –\
նունբ կր թաբղմանոլի
ընդհանրական
եւ անոբ
պաաիւր
առաւել
է , քան
աբքե–
պիսկոպոսինր
, եւ իչիսանութիւն
ունի ոչ
միայն
իր վիճակին մ է ջ ,
այլ ամէն տեղ,
ուր
իր աղգր համասեո է,
եպիսկոպոս
ձեռնադրել
անոնց
Համաբ,ել
մեռոն
տալ,
ասոր
տամար
կ՝ րսոլին
կաթողիկոս
» :
Ըստ
Նեբսէ ս Լամբրոնացիի
վճիռին*
ե նթ ա կ այո ւթե ա ն
թնղիր
չի կրնար
րլլալ
կաթողիկոսներու
միշեւ,
այլմիայն ի -
րենց
իչթանութեան
տարահում
ին ենթա -
կայ
բազմութեան
թիլին
Համապտտաս
—
թան
յարղանք
ու պատիւ։
Եւ այդ յար -
դանքն ու պատիւր,
մենք՝
կիլիկեան
թե
մի Հալերս,
կուտանք
էշմիահնի
Աթոռին՝
զայն
րնզ ունելով
նաթամեհաբ
:
Վաղդէն
կաթողիկոսի
կոնզ ակին
մ էշ
յաբուցուահ
երկբոբդ
թնղիրբ
Ամերիկա–
յի
թեմին
կիլիկեան
Աթոռին
միացումի
պ ա ր ա դ ա ն է
Ա՚իացոլմբ
ստիպումի
տակ
աեդի
ունե —
ցահ
դէ՚դք
մրն է : էշմիահին
կր քաշա -
լերէ
կիլիկեան
րմբոսա
միաբանոլթիլնր
•
Եսկ
անղ ին աժան
թերթերբ
իբենց
սիլ -
նակնեբր
կր լեցնեն
ղարշաՀոա
լուտանք
-
ներով
ու
զրպաբտութիւննեբով
: Եւ այս
բոլորէն
եաք,
ա ս տ ուա ծ ային էակ մը
իսկ
րլլա
յ թիրաթր
, հալապաաիկ
պիտի
չկր–
նար
նստիլ,
այլ պիտի
դիմէր
ինքնա
—
պա չապանութեան
, միչտ
նկաաի
ունենա -
լով
կիլիիկեան
Աթոոին
վարկր
,
անոր
դո յութեան
ու յարաաեւութեան
պաչա -
պանի
զդացոլմր
իր սբաին
մէշ ;
Պէաք է յ ի չ ե լ , թէ գ ե ռ
1600
թուակա–
նին,
Երու֊սաղէմ
,
Պոէիս,
Տիղրանա
—
կեբտ
, իքաբբերդ
, Կե սարիա եւ այլ քա —
դաքներ
Կիլիկիոյ
թեմին
կր պատկանէին
:
Աքս
րոլոբր
անցան
էշմիահնի
, եւ
մենք՝
Կ իլիկե
ցիներս՝
այսօրուան
պէս
չփոթոլ–
թիւններ
ու րմբոսաութիւններ
չյարուցա—
նեցինք.
Համակերպեցանք
ել
քաչուեցանք
մեր նեդ չբշանա
կին
մէշ , մ ի չտ իսէր
տամ
ե րա չէսութեան
ու
մ իասնականոլ
—
թեան :
Այս
անդամ
քառորդ
գարէ ի վեբ էշ —
միահնի
կողմէ
մոռացութեան
տրուահ
Ա–
մ երիկա
լի թեմ ր ձեռք
կ՝եբկաբէ
Կ ի լէկիո
յ
Աթոռին
, 1լուզէ
էէա յ ե լել
անոր
բաբձր
Հ ո վանա
լո
րութիւնր
: Այս պա լմ աննե
բուն
մէշ.
ղայն
մեբժել
կբ նչանակէ
յոլսալբ–
քել Հայ Եկեզե
ց ւ ո յ զա լտ կնե ր բ , ել ան -
աէր
թողուլ
ղանոնք
կեր ղաոնալու
եւ
ուրիչ
փաբաթնեբ
մտնելու
տամար :
Կիլիկեան
Աթոոր
առաւ
զանոնք իր Հո–
ղահութեան
աակ, նոր ողի, նոբ
եռանդ
ու իւանդ
նեբ^չելուի
անււնց
, իրրել Հո —
զտհսւ
հնողք : Այս արաբքր
Ամենայն
Հա~
յոց
կաթողիկոսին
կողմ է կր
նկաէոուի
անբարեթիոճ
ոտնձղութիւն
, պաամու
-
թեան
խեղաթիւրում
- Մ ին չ անգին
ինք՝
էշմիահինր
կ՝սւղէ
անչքսւցնել
, քայքայել
,
« Աեծի
Տանն
Կիլիկիոյ»
թեմր ել Աթո -
ռր , ին քնարղ
արա
ցում ով
մր , թէ
միէսկ
գլուխր
Հա յաստանեա
յց Եկեղեցւո
յ
ինքն
է : Նոյնիսկ
կր յանդդնի
«նւլովքի»
են -
թարկել
Կիլիկիոյ
Աթոռակալր
ել
անոր
Տ
եէոեւորդներր
՜կր
մոռնայ
էշմ իահնի
Վաղղ
էն
կաթողի—
կոսբ
, թէ էԻԷ . ղարուն
Գրիւլոր
կեսաբացի
Պատրիարքր
, այդ նչանաւոր
դիտնտկէս
-
նր,
կ ՚ ա նի ծ է ու կը նգովէ ա յն
անձր, որ
կր
յանդղնի
քայքայել
Կիլիկիոյ
Աթոռր
է
Ատա
կեսաբացի
Պաարիաբքին
թօս քե րր :
Որեւ հնաղանդեալքն ա յ ս մ ա թ ո ռ ո յ ս ,—
Սսոյ աթո ռին - օրհնեն յԱս տ ուա ծ եւ յ ա –
մենայն Սրբոց նորա եւ ի մէնջ • Ա մ է ն ։
« իսկ անհնաղանդքն եւ հակաոակողքն
եւ թշնամանողքն ա յ ս մ Աթո ոիս —. Ասոյ
Աթո ո — դատապարտեսցին յ Ա ս տ ո ւ ծ ոյ ե ւ
յ ա մ ե ն ա յն Սրբոց նորա, եւ անիծեալ ե ղ ի
ցին ի կեանս եւի մահ : • • • Իսկ ե թ է
ընդդիմանան բանիւ կ ամ թ ղ թ ո վ կ ամ
այլով
իւիք իը օ ^ , անիծեալ եղիցին կր -
կին տնգամ յԱ ս տ ո ւ ծ ոյ եւ յ ա մ ե ն ա յն Սրր–
բ ո ց նորա , իսկ րնդունոդքն սորա
օ ր հ –
նեալ լիցին յԱ ս տ ուծ ո վ եւ յ ա մ ե ն ա յն Ար–
րոց նորա ե ւ իմէնջ • Ամէնյ.:
ԱՀա
տանելի
կամ անտանելի,
րնդոլ
-
նելի կամ անրնդունելի
առեղհուահ
մր
խեզճ
Հա
յ ժ ոդով
ուրղ ի ղլխուն
:
Որո՛՛ւ–^
տալատալ
. Գրիդոր
կեսաբացի
Պատբիար–,
ք թ ՚ ն , ոբ էլանիհէ ու կր նղովէ
Ասոյ
Աթո–
ռ ին Հանդէպ
ոտնձգութիւն
^ողնե
ր ր ել
Աթոռին
^շումր
փափաքուլնեբբ
, թէ էշ—
միահնի
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկոս
Վաղգէն
Ա.ին, որ կ՝ուգէ
Սսոյ
Աթոռր
վեբահել
պսւրզ
վանաՀայբութեան
, ան —
չքացնե
լ զա յն , կաթոգի
կոս ութ ետն
աիտ–
ղոսէն
մ երկա ցնե
լ եւ պաամ
ութեան
էշէն
ի սպառ
անՀետտցնելոլ
աչթատանքներ
կր
տանի
Բա
յց
Հանդուրժ
ող է Հայ ազդր
, զ ի —
տակից է ան իր աղղային
եկեղեցիի
աստ–
ոլահա
յին
զօրութեան
: Ա եհ
յ ո յ ս
ունի ,
որ մ^տիկ
աւզաւլային
րնղզ
իմադի բնե ր ր ,
ԳղշալՈէԼ
իրենց
աբարքին
վրայ,
պիտի
գան ու գուրգուրան
ելմօտենան
Կիլիկիոյ
Աթոոին
եւ անոբ
այժմու
ԳաՀակալին
եւ
եղբայրական
սիրուի ու ակնահանքով
պի—
տի
Համեբտչիսին
իրարու
Հ ետ :
Ա/ս բոլոր
անտեղի
բանակռիւներէն՛
եաք
, երկու Աթ ոռն ե ր ո ւն մէշ սիրոյ
եւ
Համ երա չխութեան
վե բաՀ աստա
տումր
դժուար
լուհելի
թնդիբ մր չէ :
Ներկայ
աչթարտի
մեհամեհնեբր
ժողութէեր
կ՛՛ու -
նենան
զիրար
տասկնալոլ
տէսմար.
ո^ ւր
մնաց
մեզի պէս փոքր ազգ մր :
Գոլմտրել
երկրորդ
մոգով
մր , այս անգամ
աչխաբ––
Հականնեբոլ
իսկ մասնակցութեամբ , ա -
ներկբայ
եմ թէ ամէն ինչ ղիւրութեամ բւ
վերշ կր ղտնէ :
ՏՈԲԹ. Ց. ՏԷՐ Վ Ա Զ Ա Ր Ե Ա Ն
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
Այս
բացուահքր
կր նա յէբ
" ՚ ֊ ղ ի դ աբ -
մաւենիներով
լեցուն
գաչտի
մր վբայ ,
որուն
կռթնտհ
էբ զօրանոցր
:
Շունը եբր աեսաւ
բացուահքր
, կար -
հեց որ իր աէրր կր էիափաքէր
որ ինք
դուրս
ելլէր ; Ոտքի
ելաւ,
պտտրասա՝
րացուահքէն
գուբս
թո յանա
լու : Աեւա -
մ որթին
ձեռքի
մէկ չաբժումր
բաւական
է դա
լ որ կենդանին
վե ր ա դ ա ո ն ա բ իր աե–
ղր :
Զարմանքէս
Համրացահ
էի : Հիմա ար
դէն
խուցր
բաւական
լուսա
լոր ուահ էր ,
սեւամոբթր
անկասկահ
զիս ճանչցահ
էր ,
աակայն
բնաւ
յայտնի
չրրալ
-
կրնամ
աակաւին
երկու օր
առանց
էաւաելոլ
ապրիլ
Աաբստփեցտյ
իբ խօսքերէն
եւ այդ
պաՀուն
մ իա
յն
նչմ աբեցի իր
արաակարգ
նիՀաբութիէնր
:
Շունս
միայն
իմ ձեռքէս
կ^ուզէ ու -
աոել , չարունակեց
ան : Եթէ ա յ ս
լա
յն
բացուահքր
յառաշացուցահ՜
չՐԼԼ"*յԻ
է
խեզճ
քիասքր
Հ իմ ա արղէն
մ եռահ
կ՝րլ -
Լար : Կր նախրնտրեմ
որ ես մեռնիմ քան
թէ ան, վասնղի
ւէստաՀ եմ որ ես
պէաք
է մեռնիմ
...
Ո՛չ , աղաղակեցի
, ո՛չ , դուք անօ -
թ ութենէ
պիտի
չմեռնիք:
ԶՀասկցտլ
րստհս :
Անչուչա
, վերսկսալ
ան դառն
ժպի
տս
էի
մր , անչուչտ
որ կրնա
յի
տակաւին
երկու
օր առանց
ուտելու
ապրիլ,
բայթ
• • • ; Ես պատրաստ
եմ , պաբոն
սպա
յ ,
այսօր
աւելի
նաթլղտբելի
է քան վաղր :
Ռտսքին
որեւէ
վնաս մի պաաճառէք
;
Այն աաեն
միայն
Հասկցայ
թէ ինչ
րսել
կ՝ռւդէր
իբ «ես պատրաստ
եմ»ոէէր ; Ամ–
րասաանուահ
րլլա
լայ
հանր
ոճիրով
մր,
կր կաբհէբ
թէ եկահ էի ղինքր
առա^որ–
գելու
մաՀուան
: Եւ֊ այս
յազթանզամ
մարղր,
որուն
Համար
փախուստի
Բ՛՛Է՛՛Բ
ճամբանեբր
բաց էին,
Հանգարտռլթեամբ
ել
քաղց
բութ
եամբ կր կր1ղէ ր
պատանիի
մր ,
Ես պատրաստ
եմ . • ՚ միայն
քիասքին
որեւէ
էինաս մի պաաճառէք
;
Զկրցա
յ Համ բերել
է
-
Ի ՛ ՛ ն չ , գոչեցի
, ոչ միայն
ղիսղա -
^իճի մր աեղ կր զնէք,
այլեւ կր կասկա–
հ իք իմ մաբդկա
յին
զղաց ուէքնե բուս վր -
բայ
, ղէպի
թեղճ
անասո"ւն
մր :
Ցոլզուեցալ
: Զայնր
գողաց :
՚ ^պիտակ
մարգ
, րսաւ
ձեռքր
ինհի
երկարելով,
սպիտակ
մաբդ
նեբէ
ինհի
ւ
կր
սիրեմ
չունս
. . .
Եւ. կարճ
լռութենէ
մր ետք,
մրմնշեց
•
չաա
Տ""՜
ձեռքր
եւ
-
Յետո
յ . . .
քուկիններդ
պատճառե
ց ին
էնհի • • •
Զչանճցա"ք
դիս ,
հարցուցի
սեղմելով
:
Գիտէի
ռր սպիտակ
մրն
էէբ-ւ
սպիտակներռւն
Համաբ
, որքան
ալ բա—
րի
րլլան
անոնք
, սեւ մր չատ քիչ բան
էլաբժէ : ԱյսուՀանգերձ
ես քեզմէ ստո -
րագաս
աստիճանի
մր վրայ չեմ
գտնռւիր
իրր մարգ
, աւելցուց
ան մասնաւոր
Հր —
պաբտռւթեամբ
մր :
Հե աաքրքրոլթ
իւնս
երթա
լով
կ՚աճէ
ր ;
Աաիպեցի
իրեն
րսել թէ ո
՛՛էի
էր եւ
ինչո՞ւ
տտն9ոլահ
էր այդքան
:
Բաբ
լռութիւն
մր
պաՀեց՝
Աակայն
իմ սլեդումնեբս
, իրեն
օգնելու
առա
շա ր կն ե ր ս ի վերշո
յ յազթեցին
կեան
քին
Հանդէպ
ունեցահ
իր անտարբերոլ
-
թիւնր : Գուբս
ելաւ
, գնաց ու բերաւ քիչ
մր արմաւ եւ թոչոբկէկ
Հնգկա -
րնկոյզ
մր ; Յետո
յ պատին
բացռւահքր
վերստին
դոցելով,
նստեցաւ
ել սկսաւ
ճաչել :
իր Հետ թօսա կցռ ւթե անս բնթացքին
, ^
նչմարեցի
որ առանց
դժուա
րութ
եան կբ^
թօսէր
ֆրանսերէնն
ու սպտներէնր
եւ Հե–\
ռու էր ազէա մր րԱալէ :
*
Այս
մարգր,
բազմաթիւ
տեսակէտնե
-
բով
այնքան
տրտակարգ
էբ , որ մինչ այգ
իր թօսա կցռ ւթե ան
մ աքր
ութ
իւնն ու
լեղ–
ուաղ իտութ
իւնր
ուչադբոլթենէս
վր է ՜
պահ
է ին :
Վերսաին
փոբձեցի
իրմէ
մանրամասն
տեղե
կութ
իւննե
բ քաղել։
Ա ի չտ
լուռ մր—
նաց :
Այգ "ՐՐ Հեռացայ
իր քովէն եւ պաա
—
ուիբեցի
իմ Հաւատարիմ
թ՝աաէ իս
որ
ոլէտք
եղահ
իսնամ քր տանէր
անոր նր -
կատմամբ
:
ԱյնուՀետեւ
, ամէն օր կբ տեսնէի
զին–
քր
որոչեալ
ժամուն։
Իր ւիիճակբ
դիս կր
մտաՀողէր։
Հակաոակ
իմ թաթանձանք
—
ներոլս
, մօբեդբայրս
անդրդուելի
կրմր՜^
նար իր վրէժխնղրոլթեան
մ է շ ։ Այգ մա
սին
մտաՀոդութիւնս
չէի հահկեբ
Փիէ - ՚
բոյէն,
ոբ սակայն
զիս մտիկ
կ՝րնէր ան -
տարրերութեամր :
Մեր
մ իասին
եղահ պաՀ ե բուն
,
յաճախ
վ րա
յ կր Հասնէ ր քիասքր
վղէն
կախուահ՜
լա
յն
արմ աւենիի
աե բել
մ ր ։ Ա եւամ
ոբթր
կր
Հանէբ այդ տերեւբ
, կր կաբգ աբ ա -
նոբ
վբտ
յ գ րուահ
ինհ ի անհ անօթ
ղ իրե—
րբ եւ յետոյ
կր պատռէբ
, ու կր
նետէր
մէկ
կողմ : Այլեւս
վարժուահ
ՐԱալով
,
ոչ մէկ Հարցում
կ՚ուղղէի
էրեն այգ մա––
սին
I
Յր մր, երբ ներս
մտայ
արգելարանէն
^
կոնակր
դարձուցահ
է ր
մ ուաքի
գ րան ^
եւ առանց
նկատե
լու իմ ներկայութիւնս
լ
մեղմ
ձայնով
մր կ^երդէր
սպանական
մե
դեգի մբ :
^ՐՐ
Վ^Ր^"՚3"՚–3
իր ^ՐՂՐ.
՚
յանկաբհակի
ղարձաւ
ինհի
, եւ
բացաղանչեց
ՎԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿՕ
(6 Շար.)
