8
Ա ՈՒ Ո Ջ
ՕէսՀալ
ժէսմ անակէՆ
աոեէ-ողութէէնււէ ,
որքքսՆ սւչ սվայւէէււՆագրէս1վաՆ
աոլեսյլՆե -
րով չափոէ-սւՆ
ու. ճշդուահ՛
Րքձ
՚ոյ
ւ
՚"ՏԴ
աԼլողոլթիէնւր
սակայՆ
մեր
էութեաՆ
խորր
Համ
եմ աաական կր մՆա
յ
մեր դւ/ "՚–
ցոլմՆերուն
եւ.
ասք
րու.մներու.Ն , մ
եր
յո յղե րուն
ել
խալովքնե րուե , "*–
Նաեւ մեր ցաւերուն
եւ կսկիծին , մա -
նաւանղ
կսկիծին՝ որ թերեւս
ամկնէն
անսխալ
չափանի^
կ
սաՀսղ
ժամանակին
աեւուլութեան
, երր աասր աարի
՚քերք^
ալ աակաւին
ղէմ յանղիման
կր մնանք
ծանր
կորուսաին
ղաոնութեան
ու
նաեւ,
ա յ դ
նո
յն
Հեռաւոր
ութ եամ ր ի"կ
աւելի
յսաակօրկն
կարենալ
կչռե լով
կորուսաին
ծանրութիւնն
ու կորս ուածին
արժէքր
Արդարեւ
Գուրղէն
Ալէմշահի
մաՀուան
աասնամեակր
, որ ւղիաի
նորսդէր մեր
ցաւր եթէ ան միշա թարմ ու
ներկայ
ՀԸԼ՜
լար
մեղի Հեա
I
բաւարար
Հեռաւորու -
թիւն
կ
Հասաաաե
լու
Համ ար երկու.
Հիմ
նա կան եւ անմխաելի
իրողոլթիւՆներ
է
՚քյախ
իր թողած
վասաակին
Հարուսա ու
աեւական
արմ
կքր եւ ապա
ուրեմն
դա
լոց
վասաակին
դրկանքր
որ կրեցինք
իր վա–,
ղամամ
կորսւսաով։
Տուածին
"՛բմէքր
դ բաւական
կոբսոլածին
ւ
Արուեսաաղէար
, որ բնաաոլր
^իրքե ~՜
բով , ներքին
սբբաղան
կրակով
օմաուած
է անպա
յմ
ան
, ա յլա պէս
աբուհսաադէա
չէ , լիովխն
արաայայաելոլ
Համաբ իր
էութիւնն ու աաղանդբ
, աալու
Համաբ
ինչ ոբ ի՛նք
կբնայ աալ, էնչ որ իրն է
միայն,
ինքնաաիպ ու լեցուն էբ ար -
ուեսաէ
դոբծր
վերքապէս
, անՀ րամե
չա–
օրէն կր պաարասաուի
, կր կաղմ ուի
, ար–
րունքի կր Հասնի , պաոլդվլ պէս կր Հա -
սուննա
յ եւ ապա կր պոռթկայ
սվւռելով
իք
աաղանդին
կայծերն ու
չողեբր
Աենք որ աեսած
էինք երամիչաի
իր
ա–
ռաքին
քայլափոխերբ,
աաբիներն ի վար
Հրճուանքով
ու
նաեւ Հպարաանքով
Հե -
աեւեցանք
Գսլրգէնին
ձիրքերուե
կաղ -
մաւոբումին
, աաղանդին՝
որ կր ձեւա -
ւորուկր
, Հունէ մէք կը մանէր, կր Հա–
սսւննար
Պաարասա
էր արդէն
մեծին ,
ծանբկե–
կին , Հ^իացնողին եւ աաղանդին
թեւերը
չայն պարղած
արդէն
սկսած էր թափա -
Հարել : /՛այց
անողորմ ճակաաադիր
մր
"՛յլ էր վճռած
՚. Անակնկալ ու
չչմեցուցիչ
Հարուածբ
յանկարծոլսա
խոբաակեց թեւ
ու. թափ , կարե լով ա
յս
պերճ
աղուն
կեանքին
թելր :
Գասականօրէն
եւրոպական
կ
ր իր երսւ–
մ շտական
ուսումբ
, լիաթո ք եւ
ան
յա -
դուրդ
իւրացուցած
ե
րամ շտութեան
նոյն
քան դասական
Հայրենիքին
պորաին
վբ -
րա յ ; ք*ա
յց
կապէս
Հա
յ
աղա
յ կր ան եւ
ւ ւ Լ է ւ ք է Ա ւ ւ ՛
Ո Գ Ւ ն
Բնութիւնր
իբ մէք
ներդաչեակութեէՍմբ
Համախմբած
է ր Հողեկան
, մ աա յին
եւ
ղեդարուեսաական
այն բոլոբ
յատկու
–~
թիւններր
որոնցմ
է կր ՚րխին երամ շաա -
կան ճչմարիա
ստեդծագործութիւններբ
է
Այս
բարեմասնոլթիլններուն
ալելցՈէ, -
ցէք էր Հա յբենա սէրա կան նեբչնչսւմ
ը ՚. եք.
կ՚ունենաք
Ալէմ չաՀի
ող ին որ բիւր եդա
՝ ~
նմ ան
յս աակո ւթեամբ կր քա յ անուի իր.
ՀԱւաբայբ»
Համանուաղային
երկին մկք
1^՛
Ալաբա^յր : Սրաի ել մաքի
թռիչքով ,
Ալկմ չաՀ
իր ա յս
Հ ամ ան ուա դա
յին
քեբ–
թուածին
մէք , ե րամ չաութ իւ%ով աուած է
դիլցադնե
բւլ
ութիւ1ւ
մբ
որուն մէք խտա -
ցած է Աւարտ
յրի
ղ աւլտվւա րական , Հե -
րոսական
, Հաղար
Հինղ. Հարիլրամեայ
այլ
եւո
յաւեբմական
իմասար \
Պոռթկաց
իբ ներչնչումբ
, եւ
մղուած՛
իր աաղանդին
եռուն
ամեբէՆ
, թռիչք ա–
ռաւ իր դե դա րուե ստա կան եբեւակա
յ ո ւ -
թիւնր՝
անկաչկանդ
սաւառնելով
՚լէպէ
Տդմուտի
ափեբր ։
իր ստեդծաղործական
տաղանդ բ յոր -
դեցաւ եւ իր խո-ո՚իո՚յոյղ
ներքնաչխարՀր
,
առաշնոբդուած
իր նե բՀուն
մԽքին
սլա
յ –
ծառութենէն
, Հայ մչակոյթին
տուաւ,
ղեղա րուե սաա կան դլոլխ
գոբծ՜ոց մբ՝ ս–
բուն մէք ամփոփուած
է Աւարայրի ամ -
բողք իմասար իր վեՀութեամր
, եւ դե -
դԼցկութեամ
ր :
« Աւաբայր–»բ
ԱլէմշաՀի
ամենայաակա–
%..Հայյէճ սովորաբար
ամէն ինչ Հ ա յացնե
.է–
լու
մասնա յաակութիւնր
իրն ալ էր։ Իր
գործե րուն մէքառաւ ելապէ ս Հայ է ան ,
(վ՚ովին
Հայ, առանց
սակայն որիբ դոր–
ծեբբ
դոյդն չափով իսկ մեղանչեն
եւբո–
տական
երամ չաո
ւթե
ան
կաղմա կան օ
բէ նքնե րռւն եւ կանոններուն դկմ
հրախաիք
ռւնինք
իրեն Հանդէպ
աաոր
Համար
նաեւ՚.կրնաբ
երռպական
առումով
երամ իչտ մր րլլալ,
չաաերու
բաղմու -
թեան մէքմէկն ալ ինք, րախաի
բերու -
մսվ կամ արմուկի
ճարպիկ
Հրմշաուքնե–
րով առաւել կամ նուաղ
ծանօթ
Համբաւի
մլւ տէր, անՀնար չէր
՚քքախբնաբեց
Հայ աբռւեսաաղէա
,
Հուք
երամիշտ
րլլալ : Հարստացնել
ճոխացնել
Հա
յոց
մ շակո յթին
անկողոպտելի
ղ ան -
ձբ , միակ
անկռրնչե
լի
Հ աբ սառ
լ թ ի ւնբ ոբ
կր
մնայ
այսօբ մեբ րաց ափերուն
մէք եւ
աաոր
Համ ար է թերեւս որ Հիմա
սկսած՝
ենք
աւելի
յստակօրէն
ղ իտակցիլ
անոբ
արմէքին
Նա խ րնտ
ր ո ւթ ի լն ր
ե բկնղ րանք
մ բ
չպարաադրեց
Գռւրղէնին
է
Նախրնարեց
Հայ
եբամիչտ
ըԱ՚ոլ,
ոբովՀետեւ
չէբ կր–
նար
չրլլ՚ոլ
• Իր կութիւնր
, իր
խռովքներր
ք ր յ ռ ւղս ւմնե րն ուձդաոլմներբ
ատոր կբ
մաղնիսանային
: Հայան
ուն
աբռլեսաա -
դկա
րլլալբ
Հայ աբուեսաադէա
Րլլ՛"
է
Ր՜
լ
ել չէ ; Տ "՚ բ բե րութ իւնբ
բացաարոլթեան
չի կարօա
իբ ;
ք)լ նաեւ
• ի՛՛նչպէս
եբախաիքի
բամին
մբ
չՀանել
նաեւ իր իտալացի
վարպետին որ
արուեստի
րնարեալներուն
յաաուկ ծած -
կաաեսութեամբ
կոաՀած կր իբ աչա ՜
կեբաին
նեբքին
խոովքի
լաբեբր առաւե ՜
լապկս
թբթռացնելու
աաակ
ներչնչոլմին
ակր եւ քաքալերելով
ուղղած
ղայն
դկպի
ադբիւրը
Հայոց
լոյսին :
՚Բառասուն
տարեկան էր երբ
մաՀացաւ
Հեռաւոր
Տիթրսյիաի
մէք։
Տիսուն
աարի
աոաք իր ծննդեան
աւեաիսբ
կուաային
Իղմիթի
մէք գուէւնէ դուէա. ,
ադգականներն
ու դրացիներր
մինչեւ
Պարաիզակ : Մ աՀ -
ու ան տասնամեակին
կոաաացող
՛էերքին
վրայ
ծննդեան
յիսնամեակին
բալասանն
ալ կայ մեր մէք
Արուեստին
ասաուածա
յին կրակին
չը՜
նորՀն
բնդունածներբ
, եթէ
վաղամամ
մ եռնին , կարծես
նախա
ւղէ ս կր ղղա
՚Կւ՝
մ
օ –
աալուա
վախճանր
, ել ներքին
անղուսպ
պաՀ անքէ մբ մ ղուած կբ չաապեն
յսրի ~
նել վսեմբ , մինչ
միւսներր կր յամենան ••
Օր ինա
կնե
րբ րաղմ աթիւ են եւմեբ մէք
մ ա սնա ւո րապէ ս յատկանշական
է ՛Լար
ու–
ԼԱՋԱ՚Ր
Ա Փ Ս Ո Ս
II
եւա–
ինչքա՛՛ն ծադիկ պիտի րոէ–սնէ|ւ,
որ չրրուսաՆ էս հալին • • •
8
ԹԼ1ԻՄԱՆԵԱՆ
Իր նախասիրած
բանասաեղծ
ին մէկ
քառեակին
այս աոդեբբ,
լրիւ կ՝արաա —
յայաեն
այն խոբ ցաւր ոբ մէշա ալ պիաի
դդանք
Գսւբղէն Ա . ԱլէմշաՀի
վադաՀաս
մաՀր
յիչեչսվ
։ Տասնամեա^կ
մբ արդէն :
Ա եռնիլ
Հադիլ քառա սնամ եայ
,
մ
եռնիլ
իր կեանքի
թաքուն
Համ անո լաւլ ին
Հադիլ
նախերղանքբ
եբդած , անողոք
ճակաաա–
դիր կ երամ իշա է մբ Հ ամ ար ։
իր ամրող քական
բեբքբ աալկ առաք ան–
Հեաացոդ
աբուեսաաւլէաէն
մաՀով,
անոր
մ չակած՝ արուե սաէն կրած
կորուսար
մ
եծ
է այն չափով՝ որմեծ սլէաէ
րլլար
էբ
աալէքլւ
, դեռ ապրե լէք
օրերուն : Եւ ար
ուե սաա ղէտ էն աալէքբ էբ արդ էն առւա—յ
ծովբ կբ նախաաեսուէ : Ալէմ չաՀ
ի կար -
ճաաել րա լց արդէն իսկ բեղուն
,
ինքնւո–
աիպ ելաբմէքաւոբ
անցեալր
, ե բա շխա ՜
լոր էր իբ փայլուն
ապաղային։
կորուսար
ղդալէ
եղաւ
, անաարակոյս
,
Հայ
եբամշաութեան
Համա
բ : վկայ Ա -,
լկմշաՀԷ
ձդած
եբղեբոլն
մշտատեւ կեն -
դանութէւնր
Հա
յ շբթներուն
վրա
յ՝
Հա
յ –
բենէքէն
ներս ել գուբս
Անչուչա
, էրմէ առաք եւ էրմէ
վերք
,
չաաեր
եկան ուպէաէ գան
մշաագալար
պաՀելու
Համ աբ Հայ եբգ է ծաղկաստա -
նբ : Բայց չէ" որ ամէն
Հող էբ
ծադէկն
ունէ , ել ամէն
ծաւլէկ էբ մչակբ
Ափսոս , Հաղա^բ ափսոս , ԱլէմչաՀԷ
Հո
ղին դեռ ծաղկելիք
եբդեբոլն
կարօար
մէ
այն
մնաց
մէղէ
ման
Գուրղէն
Ալէմ չաՀ ալ անղւլալաբար
բղ
—Հ
բաց կարծես
, եթէ ներելէ է ՚ " յ ս Հակա - .
սութիւնբ,
ելտուաւ
մեղի իր «Աւաբայ
—1
ՐՐ՝^
Հոյակապ
Համանուաղա
լին երկ մր ^\
վսեմ իր ներ^չոլմով,
Հարաղատ
իր
յու–՝՝
դական
ղօ ր ո ւթ ե ամբ
, Հարուսա էբ դու -
նշական
գոբծն է եւ Հաբաղաա արաա
յայ–՝
՚"Իէ1՛
իբ "զիին :
I
Ոբպէս
Հիմ այս կտորէն
, ԱլէմչաՀ
քո^ք–՛֊՛
աեդծած է տպաւորէ
չ ել դեղաՀնչէւն
բբ–
նեբւլ մր ; Ապա ձեւական եւ Հնչական
բն–՝
դարձակումով
անոր աուած է մեծղէ ծա
ւալ
մր ։ իրարու
յաքորգող
նախեբղան -
՜քր, պատմականն
ու վերքաբանր
^ մէա՜
կուռ եւ նեբղա^ակ
ամբողքութէւն
մր կր
կաղմեն
է
ԱլէմչաՀ՝ էբ մեծաչուք եւ մէանդա -
մ տ յն ագատ եւ սաՀունոճով
,հ։Ալարա
յր»էն
տուած է լ"յսէ եւ ստուերի
յարագբեալ
ել ասաիճանալորուած
խաղեր : ճար ՝ -
տար
գասաւորումով
մր մտցուցած
է 0—
մանդ ակ խմրերգա
յէն մաս մ ր՛ ոբ կր
լրացնէ եւ կբ չեչաէ
իմասան ու
արմէքր
նուագ ա յէն
րամն
էն :
իր
ձեւին մէքՀաւասարակչէռ
եւ արա–
մաբանտկան
, մ էտքերոլ
յա քո
րգութեան
մէք անվրէպ
, գսյներով
Հարաղատ
եւ
ղդացումներով
Հա յբենա
չունչ , իբ
թելա֊–
ղրական եւ նկա րաղ րական
րնդա
րձա
կու՜
մով,
<1
.Աւարայր՝»ր կր ներկայանայ
որպէս
դեդարուեստական
մեծ երկ մչլ որմա -
մանակի
բն քմացքին
երթալով
աւելէ եւս
կր
Հ րաւէ րէ մեր ուչադ
բւււ թ էւնն էբ վբ–
րաք , մէչա
աւելէ
Հրապուբելով
եւ ոգե -
ւոլւելով
գմեղ :•
Ամենայստակ
եւ կորովի
կերսլով, Ա -
լէմ չաՀ՝ իր այս Համ անուաւլ ա լին
՛լ ի ֊ ՜
ցաղնե բգ ութեան
մ էք աբտա
յա յտած
է
այն էնչ որէարապէս
կչլ ղգաբ
էնք։ I–բ
նուագէն
Հղօր
նե բղա
շնակութ
էւնովբ , ե՜
բամ
չաութեան
մէքոցով , կարողացած
է
նկարագբել
Աւաբայրէ
Համայնապաակերբ
էր
բոլոր դ" յնե բով
, էմ աստով եւ գէւ -
ցաղնական
է ու.թեամբ
նագեդ չեչաերով
, անթէ
րի իր
կաոուց
ուածքով
, որ մինակն էսկ պէաէ
բաւէբ
Հեղէնակէն
Համ բաւր աելականացնե
լու եւ
անոբ
ուրոյն
աեղր սաՀմանելու
մերմ չա
կոյթէ
րնծայարերնեբու
լուսավառ
չ*"ր ՜
քէն
մկք։
Աեբ արղար
մոդովոլրղն
ալ, ան սբ
ճանչցաւ
ղէնք Հոս կամ ան ոբ Հեռռւն աւէ–
նոբ
Համբաւն
էմացաւ
,՝ չկ մոռցած
ղինք
ել Գուրգէն
Ալէմ շաՀ
նեբկա
յ է մեր Հա ՜
լաքռյթներուն
մէք, նորերուն ի"կ չբթ —
ներուն
վրա
յ , «Իմ երգռվէ/ ,
ՀԲուխռւ ֊
բիկ»ռվ եւ իր մ իւս գոդտրիկ ու *• արա -
ղաա երդերով :
Հայ արոլեսաադկտ,
կր Հանղչի
Հայ Հո
ղի
՚ ^ է ք ,
Հ ՚ " յ " ց Կղգին Ա– Հաղաբ, Հայ
մչակոյթի
նուիրեալներու
մեծանուն
չար–
քի մբ Հեա
1
ԲԱԲԳԷՆ
ԳԱՎԷԶ
ԵԼ
նման արուեստի
մբ .
աղդեցութեան
աակ
ունկնգիբբ
, իբ մտա
յին եւ Հոգե -
կան ապրումներով
վերացած
,
անղգալա–
բաբ ա յլ սե րաօբէն
Հ իացում ով^ կր կապ–
ուի այս երամ
շտութեան
ԱլէմչաՀ
, բանաստեւլծական
եւ երա ՜
մ չտա կան
նեբչնչումնեբր
էրար
ղօղելով ,
էչարաայայաոլէ
Հարուստ
լեղուով
մբ՛՛՛
անկեղծ
, ումեղ ելաղդե ց էկ : Ե րամ
չաու—
թէւնով
մէա
յն կարելի է ա յղ
լեղուն
խօ -
սիլ :
Ե րամ չտոլթեան
միքոցով
աբտա
յա
յ -
տուած՝ գաղափարի
մբ,մ ե քսութեան
ճրչ -
ւլ րտութիլնր մասամ
բ կախում
ունի եբ -
լլա՜ւանին
րմբոնելու
կաբողութենէն
եւ ի—.
րաւլ ործ
ելու ա յն
յա լւա բե բութ
իւն ը որ
ւլոյութիւն
ունէ բնդ մէք արաաքէն
բնու
թեան եւ ե րամ շաական
ձա յներուն :
Ոստակօբէն
,այս յաբաբեբութէւնւր
ե -•
րելան
կոււլա
յ «Աւարա
յր»է
մէք՛ ա
յնքան
Հարսււլատօբէն
նկարաւլրուած
է այս ՝>ե —
րոսամարտր ոբ ոլնկնղէբն ալ նոյն
իսոՀե–
րրն ու յ՚՚յղեբր
կ՝դւնենա^
ք^բ ունեցած կ
էնքն
Հեղէնակբ :
ԱլէմշաՀ առած
կնէւթ
մը որ
Գ
^բէ
դար Հասած է մեղէ պաՀե լռվ իբ սկղբնտ֊–
կան վեՀ ութ
իւնբ . եւ ղա
յն
վերածելով
Համ անուաւլ
ի
մչւ , էր Հա
յ բ ենա շո ւն չ եւ
իւրա յատուկ
ոճով
, անոբ. աուած է երա–
մ չաական
կե բպա րանք , բնութիւն
եւ դը~
բոչմ :
« Աւարա
յր»ի
արտայայտութեան
ար—
աաքին
ձեւին
միացած է սբտաբոլիս
ներ—
քէն
ո՛ւի մր, եւ երկուքր
միասին
երա -
մ չտութեամբ
կբ պատկերացնեն
Աւարա
յ –
բէ խորէն
էմաստբ
Անմխաելիւօբէն
կրնանք
եւլբակացնել
որ
ԱլէմչաՀ
է «Աւարա
յրք>բ
նուագւսխմբայ
էն
I
"Հա^աւււրէմ
էր ծաղումէն,
աոաւսլ.
^ պէս Հայ բանաստեղծներու
քերթուած
֊
ներն են որ, ղինքր կբ ներչնչեն : Խառ -
նսւածքով
գերաղանցօրէն
քնտրերղակ
ես
երամչաական
խոր զղաքնութեան
տէբ ,
էբ րնտրած
բնադէրներր
էմասաաչէց ,
սէրուն եւ այլաղան են ։
Այսպէս
, ան մչտանռրող
ներչնչումով
եւ մէչա ալ յաքողռւթեամբ
կ՝երգէ՝ կա -
բօաբ
Հեոաւոր Հայրենիքին,
խորՀուրգր,
Պլպուլն Աւարայրի,
րեըկրանքր
Հունձ -
քին.
քագցբութէւնբ
•հազերուն,
Հուրը
Իղձին,
եբկնապար
ծսւխր
Հայրենէ
Րու -
իյ
ոլրիկին ,
Հեթանոսական
կանչբ
Աղ -
ոլորներուն ,
երաղանքր
իարին ,
"իբ՚՚յ
վիչա մբ
Մայիսին– • -
եւ
իմ երղով՛
դե -
րագո
յն էմաստութէւնր
կեանքէն :
Եգանակով
էնքնաբուխ
, դուսպ եւ դի^՜
րաՀագորղ
, գասաւորում
ով պարղ \
քԻ^ք.
ել գիւաաւոբ
, այս երղերր
ինքնատիպ
յ օ –
բէնուածքնեբ
են . ասով
Հանդերձ
, Հայ -
բենի
չեշաէն ու գոյնէն
կապուած
ե րղա
Հան
, յաք ոգած է էր երդերուն
ճակտին
Հայեցի
սէրուն
կնէքբ
դնել։
ՏԸՄԱՐԳԷՋ
X
Տաղանդով
եւ էնքնատպռւթեամր
մե
ծարժէք
եբամէշա
մրն է , Գ՛Մ - ԱլէմշաՀ
յ
Երաժշտական
ուսումր
իտալիա
աւար -
*"ելէ
վեբք
, Փարէղ եկած ու Հաստատ -
ուած է
1931^Տ« ,
ե այնուՀեաե
նուէրուած–
Հ՚ոյկ • եբաժշաոլթէւնբ
վ ե րա րծա րծե լու
,
ծաւալելու
եւ ծանօթացնելու
գործէէն :
Փառաւոր
անցեալ
մ ր ունէ
Հա
յ
եբամշ–
առլթէլնբ.
աւանգութեամր
կենգանէ մո–
ղովբգական
երգր,
Հէանալի
ղանձարան
մրն է
դոր
Հաւաքած եւ վեբակենգանա
-
ցուցած՛ է Հանճաբեդ
կոմիաասբ :
Հայկական
ե րամ
շաութ էւնր
էնքնսլ. -
րոյն կլ Հէմնովփն
աաբբեբ է , ունէ էր
առտնձէն
ձայնաբանր
եւ էւրա յատուկ չա
փական արռւեստր
%
Գուբգէն
Մ • ԱլէմշաՀի
աբժանիքնեբուՆ
*՚– յ՚ոքոդութեանց
յատկանշական
մեծ կէ–
"՛էէ ^ԻԼԴ * " յ ն է ոբ՝ մռղովրգական
եդա -
նակները
օգաագոբծելէ
աւելէ , ան կբցած՜
է թափանցել,
ղղալ ել էլրացնել
անոնց
այնքան
էնքնորոյն
ոգին
, շեշար,
գոյնՆ ու
քագցբութէւնբ.
ել՝ էր կարգէն,
այժմէա
կան երաժչաակւ^ն
յօրէնսւմնեբով
,յտ -
քոդած է նոյնքան
Հ ա րա ղա աո ւթե ամ բ
ապրեցնել
էնչ ոբ Հայեցէ է
ւ
Շաա
դգալէ
է այս էբ սէրուն
եբգերուն
մէք
յ ,
Իր ղործէաւոր
երկերէն, է մէքէ
այբւց՝
.
չաա
դեղեցէկ
Համանոլագայէն
քերթ ուած՝
մբն է
Հէքեաթը,
եւ գէլցագնեբղակ
է ուն—
չով ու ծաւալով
մեծապէս
ապաւորէչ ,
Հոյակապ է
Աւարայրի պատերաղմր ;
Որքան որ կեանքով
կարճատեւ^
Ալէմ -
չաՀ
գրած է կարգ մրՀէանալէ
էքեր ո -
բոնք կ՝ապաՀովեն
էբ անունէն
տ ե ւա կ ա–
նռլթէլնր։
Ա֊ , ՊՐԻԱՆ
երկ
մրն է որ էր ծ^աւալով ել բլրակով կա–
րելի կ մեր երամչտութեան
լաւագոյն
ղ ործե րուն
չարքէն
դասել :
^
ճչմարէտ
գեգարռւեսաէն
էութէւնր
կր
կայանաք
այն վերաղՆոգ
պաաղամ էն մկք
որ արուեսաաղկար
, մ՚լուած
քւբ ներչբն -
չում է ղօբութենէն
, Հարկաղրաբաբ
կ՝ ա
ր–
աա յա յաէ :
Այս տեսակէտէն
, «Ալտրայրֆէ
մէք, Ա–
լէմչաՀԷ
ողէին
ակէն անապակ կբ բխէ էր
րովանդակ
եռանդր
, Հաւաա,^ ու սէբբ ։
ԵԼ
չնորՀէլ էր բոլորանուէր
ողէէն , «Ա–
ւա րայր»
էն տուած է կեանք եւ միանղ ա–
մ ա յն անգ՜ո բ բութ
իւն
, ւիսեմ ութ
իւն , սըր–
րութէւն
%
յ
Ըսուած է որ Հեւլէնակէ
մ ը ոճբ Հ արա–
դաաօրէն կր ներկայացնէ
իր միաքբ։ Եթէ
աւելցնենք որ ոճր կը բնորոշէ
նաեւ. Հե -
դինակին
ուլին
, այն ատեն
կարելի է բ–
սել որ «Աւարա
յր^բ
ամրողք ով ին կբ նեբ
կա յացնէ
Ալէմ չաՀի
աղնիւ ու բարձր
ո – *
դին :
Նուիրական
նիւթի մր՝ ե բսւմ շտութ
իւ–
նով
Հաղոբղած
է ան իր ուլին ելստեդ -
ծած երկ մր ոբ բխելով իբ սրաէն եւ
անցնելով
իր ուլ իէն կբ խօսի մեր սբաե–
բուն
. X
Տասր աաբի առաք
, Ամերիկա
, Հեոա -
ւոբ
Տ իարռյիթի
մէք,
ձմ րան
մ ռա
յչ առա
ւօտ
մչւ՝ ՛էերք գտաւ
էւր անցաւոր
կեանքր
եւ սկսաւ
^ աբհւեստագէտին
տեւական
փաոքր
կատարեալ
Հայ էբ եւ կաաարեալ
երա–
ժիշա :
Այս է ԱլէմչաՀի
ոգին :
»
ԿՆՈՎ-Բ
ԼԱԶԻՆԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
