Ց Ա Ռ Ա Ջ
(Վաչանս)
, կրրնոպլէՆ
Մ"՚րաիբոսեա՚Օ
քոյրեբր
, այս անղամ եւս, ՀայԼբէն
եւ
ֆբանսԼբէն
նեբղաշնակ
ղուղեբգնեբով
բերին
իրենց
մասնակցռլթիւնր
է՛" ՚ ՝՝՝-
Ցերեկոյթի
սքաշաօնական
մասէն
ւԼէբ՝^ ^
կբ ոկսի ւղաբ ու բնկեբական
խրախճանր
է
Երիաասարդնեբբ
, իրենց վառ
աարիքին
յաաուկ
իւանղավառութեամբ
կր ղուար -
ճանան ւ
՚ Արդեօք նկատե ց ի՞ն անոնք , թէ
ղիրենք
ղիաող
տարեցներու
նա
յուտհքնեբուն
մէշ,
ինչքան
խանղաղատանք
, ու ղուբ -
ղոլրանք
կար։
ՈբովՀԼտԼլ
ւլանաղան
շրր–
շաններէ
, աղնիւ նպատակի մբ
Հտմար
այղ
սրածին
մէշ Հտւաքուաձ–
եբիտասար–
ղութիւնր
անոնք կբ նկատեն
, ֆրանսա -
Հայ
Լրիտասարղութեան
ւլաղափտրական
,
լաւաւլոյն
տարրի
նե րկա
յաց
ուց
ի ^ ե ր բ
է
Երիաասարղ
ութիւն
մ ր՝ որ հնահ
ու
մեհցահ
ՐԱալով
Հանղերձ
, այս
ափեբոէն
վրայ , շէ վ ա բ ա կո լահ
օաաբամ
ոլութիլ
-
նէ , Հողիով ու սրտով
կապուահ
կր մ
բ–
նայ
իբԼն
հնո
ւնէ ղ տուող
ժ ողուի ուրւլ ին
է
Եբիաասարղութիւն
մ ր՝ որ ունի
որոշ ի–՛
աէտլ,
ունի մանաւանղ
ղ իտակց
ութ
իւն բ ,
մԼր
աղւլ ա յին
կեանքին
մէշ իրեն վերա -
պաՀ ուահ
ւիտւլոլ ան ղ երին ու կոչումին ։
Ներկտ
յ Հանէլ իսա կաննե րուն ,
Հաճելի
էր մանաւանղ
տեսնել
, թէ Նոբ Ա
երունղի
տարեկւսն
մեհ ձեռնէսբ1լին՝
տմաոնային
բանակումի
բնկեբական
մթնոլորտին
մէշ,
գաղափւս րականօբէն
եղբա յրացահ
ա յս
- ե րկսեռ
երիտասաբղ
ութի
է
նբ ,
իրարու
Հեա կր մօտենան
որպէս
Հին հանօթներ ;
Իրարու Հեա կր կատակեն
աւլաաօրէն ,
կ՝երղեն ու կբ պարեն , սակտյն
միչա
էքա՛
յե լուչ երիտասաբղ
ի կիրթ
չարժ ուձեւե -
րով
:
Ամէնէն
յ՚՚՚֊ղիձ
ւ
սբտապնղի
չ ե րեւո
յ -
թ ր՝
՛ո յո ե րիտասա
բղնե
բու
կաղմակեր
-
պութեան
, նոյնքան
երիաասարգ
ղեկա -
վարնե
րոլ
ցո յց տուահ
ձեռնե բէ ց ութեան
,
ու ղոՀտբե բութեան
ողին է , եւ կաղմ ա -
կե րպութեան
անղամներուն
մ՛օա՝
իրենց
եղբայրական
փոխ
յա բա բերու
թ
իւնբ
Զանաղան
չլ՚շաննեբէ,
եօթանտսուն
ու
սանող ու աչխատաւոր
ե րիտասա րղնԼ
ր ի—
բարու մօտ բէ բել՛
նո յն օրուան մէշ ա–
ռաւօաուն
ներկայացուցչական
ժողով )
մէկ ժամ մի՚սյն
ճաչի : Հանղէսր
Հաղիւ
վերշացահ
, պար ու խրախճանք
,
մինչ
անղին
քարակից
սենեակներուն
մէշ
կրր–
կին
մուլուի։ Ե է֊ այս ամէնր՝
աուսնց
իրար
անցումի
, առանց
խանղա՚իառ
մթնոլորտի
թափր
կոտ րե լու :
Ղ՛ոՀ եւ ուրախ են երիտասարւլ
ղեկա -
՛քարներր
, որոէքՀետեւ
իրենց
Հետապնղահ
նպատակն ու աքղ օր տաբահ աչքսատան -
քր
^ յաշուլութեամր
է սլսակուահ
, երե -
կոյթր
չւքերշացահ՝
արղէն
կաւլմ ուահ է
Կրրնոպլի Նոր Աերունղի
28
Հողիէ բաղ -
կաց
ահ
ե րկսեռ
խում
բր , ոբ ղառնա
լուի ,
տեէլական
դ՛աշնակցական
կաղմին եւ գի~
տակից
հնողքներուն
ղուրղուբանքի
ա -
ռարկան
, կրնայ
ղիլրութեամբ
իր
թԻ՚֊Ր
բարձրացնել
: ՈրոէիՀետեւ
տասնեակ
էոա–
րիներ , կապոյտ
Խաշի
ղպրոցին
միշոցաւ
տարուահ
աչխատանքով,
այս
ղաղութին
- 0
• • ՚ ՛
••՝,՚լ՚–՝\՝
»,՝ւ (՝•-.՝, .\
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
մէշ սկսահ
հ% մողով
րղա֊
կան ղատա րաննե րւււ րնտրոլթետնց
աչ -
խատէսնքներր
: Այո ուղղութեամր
րոլոր
չրշաններուն
մէշղասա խօսութիլննե
ր ել
բացատրութիէննե
բ կր
տրոլին
ԵՐԵԻԱՆԻ
ԱբուեստաղէտնԼրոլ
տւսս
մէշ
աեղի
ունեցահ
կ երիտասարղ
բա -
նասաեղհնեբու
սէոեղհաղոբհութեանց
նր–՛
ւիբուահ
երեկոյ
մբ, նախաձեռնոէ
-
թեամ
ր՝
եր իտա սա րւլ ական
ՀԱւանղաբգ ;^
թերթին
:
Ա՛ ԱՊԵՆԳԱՐԵԱՆԻ
հննղեան
ՂՀ^ամեակբ
կր էիերշանայ
ԳԼկտԼմբԼբ
1^ին : Այս ա -֊
ոիթոէի
իր աբձանր
պիտի
կանղնի
Երեւան
քաւլաքին
մկշ՛ նաիսագիհին
պաարաս -
էոութիւնր
մբցումի
ւլրռւէոհ է :
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
Րասարղեչտր
շբշանի
Զ
՚ ՚ է լ
էլ իւղին
մօտեբր
ոսկիի
Հանքեր երե -
ւան
ելահ
են , շ^ւորՀիլ՝
երկբաբան
Տ ՚
Ատեփանեանի
աշխաէուսնքին :
3
ա յանա —
բերուահ
են նաեւ շարք մբ Հնռւթիւններ
,
որոնք
ցոքց
կ ուտ
էէէն
, թէ մեր նախնիք -
ներր
ւլբաւլահ են ոսկիով եւ
օդտտղոբհահ՛
զայն
։ ԱԼլանտ
չք՚^ի
ափերուն
կաասէր -
ուահ
պԼղուէքներու
րնթացքին
ալ
երեւան
ելահ են ոսկիէ առարկաներ
;
մէշ
Հէս
քերէն
ղրել - կաբէլալ
ղ իտցող ե -
բ
իաաէէա
րղնե բու
սէոոլաբ
թի՛– մբ պատ —
րաստուահ
Հ , որ ոշմիայն
կրնայ
խտա
ցնել նորակաղմ
միութեան
շարքեբբ ՚"յԼ\
նաեւ մեհապկս
օղտակար
բլլալ իբ յԼտա–\
էքէէէք
ղորհունկութեան
:
\
Երիաասարղնեբոլ
կողմէ
կաղմակեր
սլուահ այս րացառիկ
եւ ամէն տեսակէ -
աով
կ*"ղղուբիշ
ձեռնարկին
աոիթով
,
շատ ափսոս որ կրկին բացակայ
էին
է
բոլոր
անոնք
որոնք վարակոլահ
«մե -
ոանք - կորանք^ի
Հ ողեբանութեամբ
, ոշ
միայնիբենք
որեւէ
ճիղ չեն րներ,այլ
նա—
եւ աղղապաՀպանմ
ան
մ ասին
մ տահող ու
գորհող
անձեբու
բարոյական
ումերր կր
շլատեն , իրենց
թերաՀաւաւռի
քմհիհա -
ղով եւ Հեղնանքի
արատ
յա յտութիւննե
-
րով ։
Մենք
վսէոաՀ
ենք սակայն
, որ աքղ օ —
րբ
, Ր՛՛Է՛՛Ր նեքւկանԼրոէն
՛՛ամար,
էէւղէքային
տեսակէտոէի
յուսաւլրիչ
— ալ ե
լո
բութ
եան
եւ
խ ա ն ք ք տ է ի տ ռ
ութեան
շօշաւիեքի,
իբական
ղ
բ ա ւ ա կ ա ն
էքքէն
էր տԼսնեք,
մեհ.
քքուստկ
—
ցութեէսն
մբ
շունշին տակ,
ղ է Ս է լ ա փ տ ր ա —
կանօրէ ն Հասակ
նետահ՜ երիաասար
՛ք ու —
թիւն
մքէ՝
ոբ Հպաբա է իբ Հայ
անունով
ու
հէէէէք
ում
ուի
, որոէիՀետեէ. , Հայու
տեւա
կանութեան
եւ ցեղա
յին
արմանիքնե
—
րու
անխախտելի
Հաւաա
^Փ՛
է
"^ի
Ապրի՛ չատ ապրի պատմութեան
աոշեւ
Հա յ անունբ
րարձբ եւ Հա յ օճտխբ կան -
գուն պաՀ՛ե լու
կոչումն ու
գիտակցութիԼ––
նբն
ոլնեցուլ Հայ ե րիտասա
րղո
ւթ իւնր
X
Ա
"քՐԻ է
Բ՛"յՑ թ
"Ղ
այնպէս մր ապրի
որ
Հայ
Հայրենիքն
ու Հայ աւլէլր իրմով գեռ
ել՚քլէսր
,
շ ա է ո
երկաբ
, յաւիտեան
ապրի
։
Ա Ր Շ Ա ա ւ ւ
ԱէւքԼեԱՆ
Թ Ր ք 0. Պ ււ 8 Ո Ւ 0՛
ԳԱՏԱ՚ԼԱՐՈԻԹԻՒՆ
«^5..;,.^,,.,
ՄՈԱԿՈՒԱՑԻ
ՄԷՋ
ՊԷ՞Տ-Ր է
ՀԱՒԱՏԱԼ
« 6 - 7 Ս Ե Պ Տ ԵՄԲ Ե ՐԻ՛
Ն
Գ Ր Ա Ի Ո Ի Ա Ծ
ԱՊՐԱ՚
Ն
-^՚ՆԵՐԸ ԿԸ ՄՆԱ՛
Ն
ԱՊԱՀՈՎ–
Տ ՆՕ Ր է ՚ՆՈԻԹ Ե Ա
՛ Ն
Մ Օ Տ »
« Ենի ԱապաՀ » կր գրէ թէ
6-7
Աեպ -
աեմբերի
ղէպքերուն
րնթացքին
ԱպաՀո -
վութեան
Տնօբէնութեան
կողմէ Հաւաք -
ուահ ապրանքներր
կբ մնան այղ
Հաս -
աաաէէւթեան
մթեբանոցնեբր
եւ
փաելու
՛քրայ են
1
կարէք
մ
քւ
ապրանքներու
աէբեբբ
նե րկա–
յանաքո՚ի
ստացահ են իրենց
պաականող
ապրան^երր
, սակայն
մեհ քանաքքով մե
քենայի
կտորներ
, պատրաստ
Հագուստ
֊
էւեր
, կերպասներ
ղեռ
քքր
մնան
մթեբա -
նոցներր
յ
Այղ
ապրանքներուն
այն ատենուան
ղի
նր մէկ միլիոնէն
աւելի
է ր ։ի
րալա
րաննե
րու
քլարհիքով այս
էսպրան
^երբ
կր
պատկանին
պետական
ղանձին
, քանի որ
Գ
-1 Աե ոլաեմբերի
ղէ՚գքերէն
ւինասուող—
ներուն
Հատուցում
կատարուահ
է : ^ա -
Հաւլրգռուող
չրշանակնե
րոլ
կարհիքով
,
լաւաղոյն
պիաի
է՚էէայ այս
ապրանքներր
աճուբւքոէի
մեհաքանաքլ
հախել։
Այղ պա
րաղ
ային թէ պետական
գանձբ մէկ մի -
լիոնէ
ն
աւԼլի շաՀ
մր պիտի ապաՀ ովէ եւ
թէ ա յս
ապրանքնԼ
բուն
փտում
ին
առաշ֊՛
քբ պիտի
առնուի
ւ
ԽորՀրգա
յին աոեւաբակտն
ղ րասենեա–
կին իրաւարար
յտնձնախում բր , Մոս -
կոլայի
մէշ սկսաւ
քննել
խորՀրղային
քարիւղի
արտահմ ան լնկերութեան
ու -
նե ցահ
ղատբ
Հրէական
քարիւղի
երկու
բնկերութիւննԼբուն
Հետ :
իէէրայէլացի
երկու
վէաստաբաններբ
պաշտպանեցին
իրենց
թէղր՝
խորՀրղա
քին
երեք ղաւռաւոբներու
եւ օաար
բաղմաթիւ
լրաղրողն
երու
վեէ
ՀԱՄԱԶԳԱՑԻՆԻ
Պէյրութի
«9––
Իփէկ–
Լան» թաաերախում բբ Պաղաատի
մէշ յա–
շ՚՚Րղ արէսր ներքլա յացոլցահ
է «Ոսկի Ա -
քաղաղբ»
, Հֆառքի
վաշխառռւներր1ծ
եւ.
« Տուն - փեսան» : Արարական
մամուլր
լա
քն արձաղանղ
տուահ է թատրերղու
-
թեանց
նիւթին եւ խաղարէքութեան
մա -
սին :
ԳԵՐԱՊԱՅ՛ԾԱՌ
ՀԱՊՈԶԵԱՆ
Վիէննական
Միսիթաբեան
Միաբանութեան
աբբաՀայ
—
րր
, ԳաՀիրէի
մէշ այցե լահ է
ՅուԱաբեր^
խմրաղրատռլնր
• Գերպ
՚ Հապողեան
նր -
պէէէտակ
ունի ԳաՀ իրէի
մ էշ
կառոլցանե
լ
տալու
ւիա րմա րանի
չէնք մր, որուն
Հ՚՚ղբ
ղնոլահ է ա բղէն
է
ԱՏԱՑԱՆ՚Ր
ԿԱՐՄԻՐ ՓՈԹՈՐԻԿԸ՝
Ծատուբ
Պէր -
պէրեանի Ր՛ Հատոբր
, վէպ
երկունքի
օ -
բերէն ,
364
էշ, խնամուահ
բոէիանղակու–
թԼտմբ եւ մ աքուր
տպաղրոլթեամբ
: Գին
Ցիչենք
, որ
1956
Նոյեմբեր
վեցին Աի -
նայի
մէշ կատարուահ
իսրայէլեան
միշտ–
մ տութ ենէն ետք , խորՀ րդա
յին
քէո
րիւղի
րնկեբոլթիէնբ
գադրեցուց
իբ աբտահու
—
մբ
ղ էպի «քա րձակում
ղ որհող
երէքիր -
ներր» : Աէէ որ Հետեւանքով
, խոբՀբդ ա
յին
բն կե ր ո ւթ ի ւն բ «ստիպ ուահ» էբ յեաաձղ
ել
իր ւղայմանագրոլթեան
դ ոբհադ
րութիւ -
նբ, երբ տակաւին
մէկ միլիոն թոնքա -
րի՚֊ղ պէաք էբ տալ իսլ՛ա յէլեան
ք^կերու–
թեան : Արդ , նքլատելով
ոբ պայմ անա -
գրութեան
տրամ ադ րութիւններր
չեն
յարդ ռւահ , Հբէաքլան
երկու
րնկերու -
թիւններբ
երկուքուկէս
միլփոն
աոլարի
վնասուց
Հատուցում
կբ պաՀանշեն
յ
Հարցբ
ւսւելի
/ " ՚ – / ՛ ^ բնո քթ մբ կբ ստա–՜՝
նայ՝ տարբեր
պատճառնեբով
։
Աոաշին
անդ ամ ր լ լա քուի առեւտրական
բնկե բու -
թիւն մբ քլրյետաձգէ
իր պայմանադբոլ
-
թեան
գորհաղրութիւնլ^
քաղաքական
նբ–
կաաումներով
։ Այս ձեւով , ինչպէս
կը
գրէ
«Լր Աոնա» Խ– Միութեան
միշաղղա–
յին առեւաուրբ
կաս կահ
ի
կ՛ ենթա
րկուի
եւ վաանդաւոր
կաց
ութ
իւն մբ կբ ստեղ–
հէ =
Առա՚֊ելապէս
այս կէաին
վբայ կր
չեչ
աեն
Հրէական
րնկերութ
իւննե բու
երկու
փաստաբաննեբբ
, նկատելով
ոբ քաղաքա
կան
անցուգաբձեբր
մ իշաղղա
յին
օրէն ~
քէվ
շեն կրնար
աղղել
լնկեբութիլքւնեբու
մ իշԼւ
է^քոլահ
պա յմ
անագբութեանց
ղորհաղբոլթեան
վրա
յ
I
Աւելին
Րէչ՛" լ՛՛՛Լ՝ խորՀրղա
յին բնկե
բռւ–
թիւնբ
նոյնիսկ չէր աեղեկացուցահ
ատե
նին , թէ Համաձա յնադիրով
նախատես
-
ու ահ քարիւղր
պիաի
չարտահէ
դէպի
իսրայէլ
ւ
Հարցին
քննութիւնր
կրնա
յ աեւել շա -
րաթներ եւ նոյնիսկ՝
ամիսներ :
500
ֆրանք : Տսլարան Տէր - Ցաքլորեան
:
Հեղինակին
Հասցէն՝
104 Ավը&ին տ՚Իթա–
լ ի , Փարիզ (13)։
ԱՄԷՆՈՒՆ
ՏԱՐԵԳԻՐՐԸ
1958,
քլաղմեց
կարօ Գէորղեան : ճոխ ,
պատկեբադաբգ
եւ բաղմապիսի
բուի անղա կութե ամ բ : Գին
1200
ֆր • ֆրանք,
Տաբեղրքի
խմբագրու
թեան
Հասցէն՝
կարօ Գէորգեան
0^ ք,
2453, Պէյրութ–, Լիբանան :
Կբ հ՜ախուի
Հրանա - Աամուէլ եւ Պար–
սամեան
էք րատուննե
րր
ւ
(74)
՚Հ
ՏԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԻԳ՛
ՆԵ Ր՛ՐԻՆ ԿՌԻՒ
՚\,ոէ
մ ինշեւ
անւլ ամ չէբ թողել իր
Հ ին
ս էէէիո րութ իւննէ՛ ր ր , իր Հին սլա ր էս պմ ո
լնւ – ՛
քր
•
շ ս ւ ր ա թ բ
մի
քանի
անէլամ
,
Հրացանը,
էէւսից քարչ
ղցահ , նա էլ երթար
որսոր -
ւլ
ո ւ թ ե ա ն
՚ եւ
ա
յգ անում էր նա ոշ թէ
լլոէ
.արճութեան
Համտր,
ալլ
իր
սիրելի
ար՝,
եստր
է ղ ա
տոլե լու
Համ
ար :
Աւիօն այս երէլրում եւս ղաղթական
էր\.
" ր ՚ ՚ ք է ո Աէէէլմասաում
, ինշո՞ւ էր թ՚՚՚էել
ի՛ր
րնիկ
Հա յրենիքր
, էլամ ո՞ րտե ՛լացի
էր
նա ,
՚**յԳ
մի դաղտնիք էր
,
ո ր
ստստիէլ
էքԼրպՈէի
ոլաՀլոլմ էր
ն ր ա
բՏէտանիքի
մէշ՛,
Րաո քց շսւտ
ա ն ՚ ք ա մ
հերունի
որսէւբէլի
թա—
ւսէէք ա՛լ
յօնքե
ր լ՛ իսոժոո ւում
էին ,
չաա
էսն՚լամ նրա բարի
ղէմքբ
պատում
է ր
ւո
քէէ
բու
թ
Լ էէէն
մռա
յլր
, է՛ րբ
Հաբցնում
է
ին
նրա անցեա
լից , երբ խօսք էբ
բացւում
նրա
Հա
քրենիքի
մասին։
Երեւում էր, նրա
էէւէւցեոէքր
իմոէքել էր
ի՛իսա
տխուր
յք՚չո -
էլութիւննեբ
, ոբոնց
մտեբեբելր
ոչ
միայն
անախորժ էր թլոլմ
, այլ մինչեւ
անղամ
սարսաւի էր աղէլւււմ ա յգ անբախա
մ ար
ղու էԼչաաՀար
սրտին
՚ . • :
ԻԳ՛
ՄԻ ՓՈ֊^ՐԻԿ ՑՈՅՑ
\յ եբունի
ոբսորղբ
դարձաւ
տւաւն միւ"
էսւուբ
եքէԼկոքեան
պաՀան։
կաւէրօն եւ իր
րնէլե րներբ
չյա յտնուեցան
: Նա
ասաց, թէ
մի անաքքնէքալ
՚էէպք
առիթ
տուեց
աղեբ–
քին
մի օրոէք յետ րնէլնել
այն
դործից
յ
որի պատճաո Ոէք էէլէտք է էքնա քին մի տեղ՛՛
Ի
՛՞նչ
էք Ոքէհ
, ո՞րաեւլ , —- տ
ք1ք
էէաէւին նա
ոչինչ
շխօսեց
: Ես
ք"նղ րեցի նրանից էւքէսա–
մել
՚էՀ
՚՚քՔԷ՛՛
Ն
՛Ա ՚սսաց , ո քւ չսէտ
յոէքնահ
է , պասՀանշեց
մի րան ուտեքոլ Լւ խոս -
տացալ
բնթքւիքից
յԼտոյ
պէսամել
բոէ՚՚բԲ՛
Մ
արօն
մի քանի
րոպէում
էլաաւսբեց
Հօբ
սլատէէւէ քէ քէ . Լս շմ օտեցա
ք ւէե էք՛՛՛ն քւն , ո -
րո՛ք Հ ե՛ոե
լ
էէէմ
ենե լին ասքէառրժակ
չունէ
ի •
Ես
միէսյն
նայում
էքւ
Ա
արո
յին , ոքւ նրս–
տահ
Հօր մօէէէ , մ աաներ
ի ւսննշմ սէքւելք՛
ա–
րաւլէէւթԼամր
էլորհում
էքէ էքՈլքրէէէնԼբ , եւ
առանց
լոելու
խօսում էր , թէ ինչ ղբ՛"– ~
թեան
մէշ նա ալտաւ ինձ «քանդուահ
մա
տուռի»
մօէո , թէ մտահում
է բ նտ « իմ
դլխին
մի օյին խաղալ»
, ամենեւին
շց՚՚յց
աալ , թէ ք՚նքբ
Մ
արօն է , եւ
կողոպաել
ինձ , որովՀեաեւ
ես քնահ
էքէ , շաա անդ–
՛լայ էքերպով
քնահ էի՛
ա յ ն
դրութեան
մէշ
նէս
կտրող էր իմ ձեռքերր
,
ոաքերբ
էլաւղել եւ միանղամայն
«պլռկել»
ինձ
Հ
Յե
՚Ոէէյ
նա իբ ճա րպիկութ
իւնբ
էլբ յա
յա—
նէր կաբո
յին եւ ինձ էլամ ւս չացնէ
բ նբա
րնէքերների մօտ , եւ ային : ինձ թէեւ շատ
աքսոբմ չէր է"ե է ա յս բոէորր , որով վի -
րաւո րում էր նա իմ Հպա րտութ
իւնբ ,
բայց դաբձեաէ ես չէի կարողանում
դր"—
պե ք իմ հիհաղբ
, երբ նա քսիստ
Հեղնական
սրա խօս ութ
իւննե ր էր անում
իր պատմու—
թեէոն
մէշ
է
Հայրքէ
նռ յնպէս
մպաում էր ,
եւ
շոյելոէք ղոտեքէ մաղերր,
ասում
էր
« փոքրիէլ
աւաէլսէէլս» ։ Րայց Ա արօն
հբռ–
ուեց
դէէէլի իմ ակէսնշր , կամաց
ասաց՛
Գոլ խօ չես բտրկտնէէէյ
իմ Հանաք —
նե լ՛՛՛՛ք , Ֆ՚սբՀ ՛սա :
Ընթրք՚քից
յեաոյ
ոբսորղր
դտնւռւմ
է ր
Հոդէէլ լաւ տ րէոմաղ ր ութ
Լան
մէշ, նա սո —
՛ք՛՛բա էլէէէնից ալէ, լի ուրաիւ էր , եւ հքսե
լով
իր
շիք""–Լ"ր,
անդադար
իսօսում էր այն
էսնցքքէ էիրայ , որ էււ
լն
օր պատաՀե
լ
է ր : Ա–
Հա նրա պարէէւնակութիւնը
՚
կտրէէյի
իսոէ֊մբը
հեբոէնի
, որսորդի ա -
ռաաւ^էո ք11ք ու թ եէսմր
էլնռւմ էին Րարթուղի
—
մէոս առաքե
լւէ յ
էիանքբ , ւււր
էիանաՀօր
Հեա պէաք էր մի քանի
կարեւոր իրերի
մ՚աէէին
իէորՀրւլակցե
լ։
Նրանք
անցնում
են
Հասրստանու
սարերոէի
, ուր արահում
է–
ին Հօաերր
մի Հայաբնակ
գիւգխ , որ շատ
Հեռու չէր աբօաատեւլից
;
Յանկարհ
լսում են աւլմ ուկ
, աւԼաալակ
լ
ել
Հովիւնեբր
կոաբաՆ
դչուխներով,
ա–
րիւնաչադախ,
վաղում են նբանց
մօա ,
յա յանում են՝ թէ ՚Րրգեբբ
թալնեցին
Հօ–
տերր , ել խնղբում
են Օէքնո ւթ ե ան Հաս -
նել : կարօն իր րնկեբների
Հետ
չտապում
են
ւլէպի ա յն
կուլմր , որ ցո յց է՛ն տասլիս
Հովիւնեբր
: Րա
յց դեռ Հօտեր
ին չՀասահ
,
տեսնում են՝ ղիւղացիք յետ են դաոնռւմ
,
բ՛ւ լո բուի ին
յ ուս աՀա տահ եւ իրանց
կա
յ ք ր
էլո րց րահ : Նրանք
յա յանում են թէ ամե–
նայն շանք ի ղոլր էր , որովՀեաեւ
աւա -
ղաէլներն
իրանց աւարոէք արդէն
անցել. է–
ին այս ել այն սարր , որոնցից
միւս
էլոէլ–
մր Հետամուտ
լինել անկարեէի էբ, որոէք—
Հեաեւ
նրանք արգէն
գանւում
էին
իրանց
սաՀմ անի
մէշ, որ բռլորուիին
անմ
աաչելի
էր : կարօն
Հովիւնեբից
տեղեկացահ
լինե–
ԷՈէի
\ թէ ոբ ժամին
սկսուեց
թալանր
,
յա յանում է ո չքսա րնե
րի տէրերին
, թէ
էքեռ եւս քոյս կայ աւարր յետ
դարձնելու,
որաիՀէտԼ
լ
տւաղա1լէւերբ
ո չխա
րնե
րի
էլտնղւսդ
քւս յէե բով
չէին
էլա րուլ
անցնել
այնքան
ՃանապարՀ
, մի այնպիսի
կարճ
մք՚շոցում
: Եւ ոէւելացնում
է , թէ իրան ,
կարոյին լալ հանօթ էր այն սարերի
ղիբ՚~
քր , նա
էլ
քէտէբ
մ ինչեւ
ւսնդ ամ ամենտան՛–
նշան
շալիւ^երր
, եւ խ ո ս էոան ո լմ էր տաս–
նել նբանց կարճ ու կտրուկ
ճանապար -
Հով,
Համողում. էբ դիւղացինեբին
իբ Հեա
գալ ,
ՐԱՖՖԻ
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
