€6
Ա ւ հ Ա Զ »
Ե Ր Ի Տ Ա Ս Ա Ր Դ Ո Ւ ԹԻ Ւ Ն Ը
ե հ
ԳՐԱԳԷՏԸ
(Կարդսւցուսւծ աքւցհսւլ աշնաԱ՛
Մարսիլիոյ ւքէջ)
բ.
Կչւ
ներէք՝ եթէ , դեգերելոփ
տեսոլ -
թէւններու.
եւ. սաՀմաՆո ս/Ներու.
սւ
յս
սւն–
Համ
՚եերաՆա1լանէ՚ն
մ
էք , կքւ
յոգնե
ցնեմ
ձեր
ու-շագրու֊թիէւնը
,
կչ։
սսվաոեմ ձեր
Համրերոսթէւնր
, կ՚երկարեմ
ձեր սսլա -
սում
ր
;
՛Բէ չ եաքր , սակա
յն
,
ե
րր
դօւլան -
քեն
խ անգա էԼառո ւթե աՆ
ղանգա կնե
ր ր |
ուր գար
աւյ ահ՜ սլիաէ զգամ
ինքզինքս
որ
Համարձակեր
եմ , երրեմն
, խորաակել
եւ
քանգել
փնառելոլ
Համար
նորր,
Հաստա–
տելոփ նաեւ
անկեզեոլթիւնր
ղնաՀատու -
թիւննե րուս մէշ :
Ղ
՛էպի
Արեւելք
ճամբորգոլթեանս
րն -
թ"՚ցքին
, քերմ
րնգուեե
լութիւն
ր
զոր
ցոյց տուաւ
ինձ Հայ մոզովոլրգր,
Նափա–
Հարոլթիւններք
, որոնք կր իւլացնէին
ա -
կանքս,
ամօթաՀարութեան
մտանեցին
զիս
Ի
*"Ր^էլ
աալոէէ թէ մարգիկ
յանկարհ՜
կրնան
կարհ՜ել որ Հա յութեան
զգացում
-
ներր
չոյոզ
րաներ
կ^րսեմ , մ՜
ո
ւլո
ւիր
գա կա–
նութիւն
չաՀելոլ
Համար
միայն
ւ
Վասն զի
ականքս
Հասաւ թէ ատանկ
ասլրանքներ
ալ
կան
յ
Ոէ.
կ*ամչնա
յի՜
,
կ
*ամ չնա
յի՜ ,
բայց
ինչպէս
Հասկցնէի թէ ես կր Հաւա
աամ
արտասանաձ–
խօսքերոլս
, որոնք
Հա
ճելի կր թուէին
իրենց՝ եթէ նոյնիսկ
Հա
ճելի
չթուէին
իրենց:
Խօսք մր կրնայ
Հաճելի
թուիլ
երկու
ձեւոփ–
Նաիս
որուէՀեաեւ
ունէ^գիրր
ուրաթանա
յ ի՛
ր
տեսակէտր
գտնելոփ
րանաթօսին
տեսակէտին
մէք
,
այգ պա -
րագային՝
՚*՚–նկնգիրր
կր
հ՜ափաՀա
րէ
էնք–
զինք : Լատին
Հռետորներն
են որ
երեւան
Հանաձ՜
են
այս կէար, - արգարեւ
Հռով––
մայեցի
տրիբուն
մք,
օր
մր, իր ճառախօ–
սո
ւթեան
լնթացքին
չափազանց
կր փր–
դոփի
ք
^ՐԲ կր
աեսնէ
որ
ռւնկնգիր
մր կր
հափաՀարէ
թե
լա
յեզօրէն
: Տ
րիբունք
կր
գւ**յթակւլի
ու կր
Հարցնէ
մտովի.
«
Ու ~
րեմն, այս մաբգր,
որ
երրեք
Հեաաքրբ՜
քրուաձ՜ չէ նոր գա
ղա փա
րն ե ր
ո
փ ^
ՂՂ՜՛"՛^
9
արգէն թէ նոր չեն տեսակէտներս
» ւ
Կե–
րենսկին եւս
կր
պատմէ
նման գէպք
մր
Հռեաորակտն
իր կեանքէն
,
տպաՀոփարար
թելագր
ուահ՜՝
լատին
տրիբունէն
:
Երկրորդ,
խօսք
մր Հաճելի
կր
թ
՚՚՚-է
նաեւ իր նորութեան
Հմայքռփ,
զարման -
քի
եւ
Հիացում
ի
մ՝ ատնե լոփ
ուն1^գիր
ր :
Այս
անգամ
ունկնգիրն
է որ ,
աչակերաի
սլէս ,
կր
Հետեւի
Հռետորէն
եւ ոչ
թէ
ՀռեաՈրր
ունկն
դի րին :
Արգ,
մարգագետին
մտնելու
Համար
չէր
որ գացի
Արեւելք
տ
Հաճութիւն
փնտռելու
ելահ– չէի
: Ծ
՚ափաՀարութիւն
քաղել չէր
մ
իաքս ; քՍոբՀեցա
յթէ
կ
^երթա
յի նոր
խօսք
մր
տանելու
, դրադէտի
սլատիւր
արմե —
ցնելու
, Հոգ չէ թէ գայթակղեցնէի՝
նոյն
իսկ
փոնաուելու
զնոփ • Ըսելու
, Տէմ
իր -
ճիպաչեանի
բառերոփ
•
Ո՜վ իւք Ասսաւածս, արարչութիւն-դ ալ
հին ցա՜
լ :
Ու
երբ փառարանութիւն
մ ր կր
կար -
գա
լի , ոլնկնգիրին
կր
մնար
Հաւատալ
անկեղհոլթեանս՝
այն փաստով
ռր
գիաէի
նս ել խորտակել,
վասնղի
գյմ֊ոլարաՀյսճ
էի,
փերաքննռլթեան
մարգ;
Այսպէս,
ղասախօսութիւն
մր տուի Ա–
բագանի
մէք՝
Հայրենիքի
մասին,
քանդեմ
լով
նասիոն լքիւոէի
Հին աեսռւթիւնր,
ռր
մարղր կր վերահէ
րոյոի՝
թագարի
մէք
դրոլահ^։
Գասախօսութիւն
մր տուի Հա -
մադանի
մէք՝ երիտասարդութեան
մասին,
րստ
Հոգե րնա խօս ութ եան՝
վերա^^նու -
թետն
ենթարկելով
Հին աեսո ւթիւննե
ր ր ,
որոնք մատւլաչ
աարիքր կր փարկաբե
կեն
մեղքի,
Հիւանգռւթեան
, իմացական
աՀա–
սութեան
ղաղափարնե
րով , նո յնիսկ
լն -
կերա
յին արմ-եղրկում
ի օրէնքներով
; Դ՛ա
ստ խօսու թիւն
մբ տուի
թեՀբանի
մէք Հին
ղրաղէաի
մր մասին ԼԱբովեան՝)
, վեր ի
վայր
ձրքելով կարգ մր հանօթութիւննեբ
^
ոբոնք
հ՜ամռլքի
արմէք կր ներկայացնեն
,
պէք քէ/11^
սնանող
եբախանեբոլ
րերնէն
յարմ ար կամ անոնց՝
որոնք կր
սէրեն
ււռթ՚է
ընել ։
Անօբէնա՜
կ էբ
Հակաղգեցութէլնր
;
Ղ՝այթա կղո ւթէ՜
ւն , լնգվղո՜
ւմ , րարկու -
թէ՜ւն
: Ընկերներէս
մէն , Արամ
Մուրաա
եան , այլայլտհ՜
, կ՝րսէբ
էնձ , «Ի՞՛նչ
բրիր »
մողովուրգր
կբ պաշտէ
բ
Ք^Ղ
»
ինչո
^Լ
քանգեցէբ
ամէն բան» ;
Վասնզէ
կ՛ո լզէ է Հասաաաել թէ աեսա~
կէտնեբբ , զորս քլարաա
յա յտէէ՝
թէ^է"Վ
խելայեղ
հ^ափաՀաբռւթէւննեբ
, ժողովր -
գա կան ութ
իւն
շաՀ ելու
Համ աբ
չէին եր -
բեք
, այլ անկեղհ–
Համ
ոզում
ի արտա
յա
յ -
տութիւննեբ
միա
յն ; Այն որ կր կոտրէ կր
թափէ
այսօր,
այն ոբ կր
գտյթակգեցնէ՝
Հ իմ ա , ա յն ոբ կ՛ա բՀամ արՀԷ ժոգովբգա–
՝
կանոլթիէնբ,
ուրիչ
րան չի իորՀիր՝
րայց–^
եթէ
անկեղհ՜օրէն
ներկայացնել
այն Հոգե–՛^
վիճակր,
ղոր Աբելմուտքբ
տուաւ
մեղի՝
Տէմիբճիպաչեանի
բառեբով
.
Ո՜վ իւք Աստոսածս, արարչութիւնդ ալ
հինցտ՜ւ:
Արեւմո՛ւտքն
էր, որ մեղի
սոբվեցուց
թէ
միայն
Հիւանդութիւն
չէ
ձանձրոյթը,
ա յլ եւ է՛ ստեղհ-ադո րհ՜ական
ուժ ,
թթԼոր՜
մոր՝ որկբ Հասունցնէ
գժգոՀութիւնր
,
րնգվզում՝
ռր կր մշակէ
կր
զարգացնէ
գժուաբաՀաճոլթիլնր
;
Ըսեր եմ , անգամ
մը, թէ կատու
ւլբա–
գէտներ կտն, ղամփռ
գբաղէաներ
կան՛ —
կատու
դբաղէտներր
կր սիրեն
գգոլան–
քր
,
1լ
ուղեն ռր շո յէք
իրենց
կռնակը ,
գրկէք
" ՛ ֊
Ք^ՐԷՔ
ականքէն
ետեւր,
զնէք
կրակէն քով կամ ձեբ աաքուկ
հ՜ոլնկեբուն
վրայ,
որպէսւլի
ռոն - ռոն րնեն՝
աչքեբր
խուվւ կամ պո չր տնկահ՜ :
կան
նաեւ գամփռ
գրագէտներ
,
որոնք
գգուանք ու գուրգուրանք
չեն
փնտռեր
երրեք։
Թ " յ լ չեն տար նաեւ ոբ չ՚՚յէք
ի ~
րենց կռնակը :
Վերքին
այս կարգէն
են այն
ղրաղէտնե–
բՐ,
որոնք
իրենց
Հտմոզոլմներբ
չեն հ՜ա -
խեր հ-ափաՀարոլթիւններով
, իբենց Հա ~
մոզումնեբբ
էրե՛նց
Համողումնեբն
են ,
արեան չափ Հաբազատ ; Անկեղհ՜ են •
Ղ՚եգ
եւ բարբարոս
• Հաստատելու
Համար այգ
անկեղհ
ութ է ւնր , աՀա մէակ տրամ արա -
նութէւնբ.
Եթէ կր քանդեմ
գայթա -
կզեցնելով
, ուրեմն
անկեղհ՛ եմ՝ եթէ կր
փառա
բան
եմ ;
Թրիւք
մր կայ ղբական
Հրապարակի
վբայ,
գայթակղեցնելու,
շււք
սաեղ–
Ի յ Մ Բ – -
Կը հրաաաւրաւկհնք հրաժեշաի
այ^ վեբջին յսօսքերը, որոլ՚լց տեղ կո.ս
տանք ճակայւակ մեր կամքին եւ հաւկաււակ
ողըացեալին սովորութիւն ներուն, պար -
ղապէս յարգելու համար ձայ՛նը Մարսի ֊
լիոյ հայ ղաղութին, ղոր այ նք ան կր սի–
րէր Ողբացեալը եւ որ յւարապէս կապուած
կը մնար
Տ
առա
^ի շսմբաղրապետին :
Հրաւժեշաի այս «Հուսկ բանքը» այն նա–
ո-երն են, ռր արտասանուած են Մարսի ֊
լլայ սգայլանգէսին մէջ • —
Ընկ. 3 • Պապիկեանի նսաւը
Անգամ
մր եւս խոր սոլգէ
մէք է
սփէլռ–
քէ Հա յութէւնր
,
է
մ ասնաւո
բի՝
Հ . Տ .
՚իաշնակցութեան
մեհ՜
լնտանիքր։
Տարին գեռ չլրացահ՜ , նոր եւ
աՀաւոր
Հարուահ՜
մր եւս կ*իքնէ մեր
գլուխնեբուն
վյ""յ •• -
Ոչ եւսէ Շաւարչ
Մ իսաքեանր
. կաբհես
բաւական
չէին
քանի
մր ամիսներու
քն -
թացքէն
մեբ .ունեցահ՜ երկու
Հսկայական
կորուստներր
; 19՚56^
Մ արա Տէն,
Հ. Ց՛
Ղ՛աչնակցութէւնր
կր կորսնցնէր էբ ա -
մէնէն
Հեղփնակաւոր
եւ արժէքաւոբ
պե -
աեբէն Գրաստամաա
կանա յեան՝
Զօրա -
վար
Ղ՚բօն
Երեք
ամէս
վեբք , շանթաՀա
բի չ
ուբիչ
լուր
մ ր կբ հակէր
մեր սբտեբր
,
Յունիս
շ^էն
, յանկարհ՜ամաՀ
կ^րլլաբ
մեր կու -
սակցութեան
ուլնաս էւնր
, րարո յական ու
մտաւմւր
մեհ՜ ուժերէն մէկ ուրիշր , ան-
զոլդական
ՎաՀան Նալասարգեանր
:
իսկ
այսօր նոբ եւ զարՀուբելփ
էրակա -
նութեան
մր առքեւ կբ
դտնոլէնք։
Անողոք ճակաատգէ
բ ր կր
շարունակէ
Հալահել
մէշտ , մ աՀուան
մ անդաղր
կր
գորհ՜է ա յս անղամ
ալ , Հնձելու
Համար
Հայ
ժոզովուրդէ
ազնուագոյն
ղալակնե -
հ^ելու եղանակն է աաէկա : Հէն է պաա ֊
մոլթէլնր։
Եթէ, օրինակր
բերեմ
Հելլէն -
նե՜րէն,
ոմանք պիտի
մեղաբգեն
ղէս թէ
ինչո՛ւ
թեւս չեբկարեցէ
մէնչեւ՛"
քրՀե -
ղեղ։
Աւելէ մօաէկ
մեղփ՝ հանօթ
են սէն -
պոլէսթ
րանաստեղհներ
, ելմե՜հ՜ բա -
նաստեղհնեբ
, ոբոնք
կարմէր կր
ներկէէն
էբենց
գլխուն
մաղեբուն
կէսը , է"Կ
մէւս
կէոր
սեւ , եւ էբենց
մէքքէն
դզալ
կը
կախէէն՝
երր ժուռ կուգա
յին փոգոցէ
փռ.
Ղ՛՛Ց ՝•
իմ տարիքս
չի ներեբ , ոչ ալ ճաչակս ,
որ
մ ա սնա ւո ր սէր ցո յց տա
լի
նմ ան բաբ–
քերու՛
Կ՚արՀամարՀեմ
գայթակղութիւ
-
նբ , ուչագրութիւն
Հրաւիրելու
որեւէ
փորձ, որմաաւոբական
հանրութիւն
չու—
նի : Համողումն
է որ կր վարէ զիս , եր-
կար պրպաումներոլ
եւ
խորՀրղահ՜ոլթիւն–
ներոլ
պտուղ։
Կ՚ապրինք
նոր ժամանակ -
նեբու
մէք, դտղափտրի
քրվէժնեբու
դէմ,
— բ"՚տէք
^^ր
"՚չք^րր.
՚
Բ ՚ " Յ Է Ք ^^Բա -
կանքներր
, բացէք
ձեբ մտքէն
պաաուՀան–
նեբր։
Նոր
Հորիզոններու,
նոբ
սարսուռ–՛
ներու,
նոր աշխաբՀներու
պատրաստեցէք
ձեզ՛
Հինր
կրկնելով
ոչինչ կր շաՀինք ,
եթէ սակա
յն չթաղուինք
ողք - ողք :
(Շաբ.)
Շ–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
րէնեւ
Հա յ
մ աքի
Հազուագիւտ
գէմքերէն
մին ։
Շ • Մ իոաքեանի
մաՀով
մեհ՜ եւ շաա խո
րունկ վէրք մր եւս րացուեցաւ
արդէն
վի–
րաւոբ
մեբ սիրտերուն
մէք։
Իր
մաՀով
մեր
կաղմակերպութիւնր
կր
կորսնցնէ
իր
մեհ՜ առա^ոբդներէն
անփոխաբէնելէ
"՚֊բիձ
ուժ մր •
Անխաէր
բոլորէն
սիրուահ՝
եւ
յարդոլահ՜
Շաւարշը
, ոԼ եւս է , ան
յաւիտենապէս
Հրաժեշտ
աուահ՜ է այս աշխարՀին
, խոր
վշաի եւ սուգի
մէք ձգելով
մ ասնաւո բտ -
պէս իր պատկանտհ^ մեհ լնտանիքր
, Գաշ–
նակցութեան
բոլոր
անդամնեբր
։
Շաա
մեհ՜ է մեր այս կոբոլստր,
մեհ՜
արժէքռվ եւ տարողութեամր
,
մանաւանգ
մեր
աղգային եւ քաղաքական
կեանքին
կապակցոլթեամր
, մասնաւոբասլէս
Ֆրան.
սաՀայ
գաղութին
Համար , որուն
ուրոյ -
նութեան
, պաՀպանումին
,
զաբգացման
սրբաղան
պա բտա կանո ւթի
ւնբ էր ուսե -
բուն առահ՜ էբ ո ւլրա ց ե ա լր ;
Առանձէն
գռւրգոլբանք
ունէր ան եւ
մասնաւոր
ուշադրո
ւթէւն
կր
դարձնէր
նոր
սերունդէն
: Րացառէկ ճէգ կր թափէր
անոր գաստէարակման
եւ Հայեցի
կրթու
թեան։
Աբմէքներ
բ միշա
կր
քաքալերէբ
ել ուժ կուտար
անոնց զաբգացման
եւ կա–
աարե լաղո րհ՜ումին
։
Շաա
հ՛անբ է ա յս անսպասելի
կորուս -
աբ, աՀաւոր եւ շանթաՀարիշ.
Ւ՛՛նչպէս
կարելի է Հաշաոլիլ
բաղմա^ռրՀ
եւ առա
քե լա տիպ
այս մեհ
մ արգուն
կորուստին
Հեա :
Գեբազանցապէս
Հայբենասէր
Շաւարշր
րացառիկ
բնդռւնակոլթիւններով
օժտր -
ւահ
մէկն էր, գաղավւա րապա շտ ,
՝անձ -
նուէբ , պարկեշտ
, ումեղ
կամքէ աէբ ե՛^
մաքուբ նկարադբէ տէբ, խոբ
զգացումնե
րով տոգոբոլահ՜
, պայհ՜տռտտես
եւ ան -
խոնք աշխատող
տիպար
մր։
Տ իրական
գէմք
մը աղղային
կեանքին
մէք,
մասնաւորապէս
ֆրանսաՀայ
գաղու
թէն
նեբս ։
Հտւաաաւո
բ Գա ^ակցական
էբ մեր
Շ ՛ս -
՚֊արշր
, անսաՀման
Հաւատք
ունէր էր
պատկանահ՜
կուսակցութեան
եւ անոր Հր–
նարաւոբոլթէւններոէն
վրայ,
որուն
սէւ -
ներէն
մէկն էր :
Րառէն
բուն առումով
յե՚լափռխական
•՚խաոնուահ՜քէ
աէբ էր ։ քյրբեք չէբ Հան -
գուրժե
բ ոբ եւ է ան է րաւո ւթեան :
Ան՝ թրքական
դժոխքէն
մէքն
անգամ
դէտցտլ եւ կրցաւ
մնալ արէ , բանտէն
՚ ^ է ք
տոկաց
անլուր
չարչարանքներուն
, նաիս–
լնտրեց
մաՀր՝
անձնասպանութիւնէ
փոր ՜
ձե լով , ոբպէս
ղէ , ղռյւ^
գազտնիք մր
դուրս
չտայ
յ
Հբաչք
մրն էր այն աաեն
աՀաւոր
մաՀ
ուան
ճիրաններէն
ազատիլբ։
Աակայն
ռաղմ աճակատէն
վրա
յ
ղէնքն է ձեռէն
,
պարտականութեան
ղլու-խր
նաՀատակռլող
Հերոսէ
մր նման
էնքն ալ էնկալ է
վերքոյ
գրիչը,
ձեռքին
։
կաբելփ^ է Հաչտուիլ ոբ այլեւս
յալէ -
տենապէս
զրկոլտհ՜ պէտէ
մնանք
սէրելէ
Շաւարչէն
ամէնօբեայ
կենգանէ
իսօսքե -
րէն եւթանկաւլին
խորՀուբւլներէն
;
Գժուաբ է անչուչտ
I
Բայց ել
այնպէս
Հ • 8 ՚ Գաչնտկցութէւնբ
Հզօր եւ ամ րա -
կուռ
կուսակցութէւն
մլն է , անոր
բաւլ–
կացուցէչ
րոլոր աարրերր
պրկելով
էրենց
ՀԱՅԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒՒԻՒՆ
ԱՐԱՐԱՏԵԱւ ԴԱՀՏՒ ԱՐԱԳՒԼՆեՐԸ
Բայց
չունլա այնքան էր
գայթակղահ՜
թաբմ
լաւաչփ Հոտով ոբ
ուշա ղրո
ւթէւն
չգաբձբեց
ա բադէ
լի գէմագբռւթեանբ
, ա–
ռաք եկաւ եւ սկսեց
Հաւաքել
գետնին
ըն–
կահ՜ Հացի
կտո
րնե
րբ
յ
— Կ"րիր
1 ՚ ՚ ր ի կ " * յ
—
գ ՚ ՚ չ ^ Յ
Ա՚՚՚-բէկր
եւ
նետե ց ձեռքն
ինկահ՜ քարբ
։ Բա
յց
ա
յգ
վայրկեանէն
մայր
արագիլր
թեւերը տա–
րահ՜ահ՜ վրա
յ Հասաւ ել քար
ր վա խանա
կ
շանր կպչելու
, քարդեց
նբա թեւը :
թ՝ռչու^
նբ վայր
ինկաւ, ել երբ նորէց վեբ կա -
ցաւ , աք թեւր
յլա բ շ էբ գալէս
ղետնէն
։
Վա՜
յ
. քոռանում ես , էգ էնչ աբէր
,
ա՜յ
բեմուրազ
ճչաց պառաւ Ա աբանր
ել լաւաչնեբր
թողնելով
թեժ թոնբէ
սլա -
աեբէն
կպահ՛ ,
խուճապաՀար
Հասաւ
^գէպքէ
վայբր»
յ
Աուրէկր
իր
արահից
շչմահ՜ գեռ մեխ ուահ՜ էր տեղում ,
ի՛՛կ
աատքյ
բոնել էր թռչունին
եւ
սվսուալով^
թոնթորալով
նրա վէրքն էր տնտղում
: ,
՚Բոռանամ ես, քոռանամ
, էս
թեւով
աա ոնց է ճամբայ
գնալու.՛՛ ես է՛՛նչ
զռլ–
լռլմ էր որեկաւ
իմ օքտիւի
՚լլԼ՚՚ին , —
հ^նկ7ւերին
խփելով
դան՚լ ատում էր սնա -
Հաւտա
կինր :
Անաեղի չէբնբա աՀր, Հին
ժամանակ
մեղ
մ օտ աբադիլի
վբա
յ ձեռք րարձրա -
ցնելը
ս ր բապլլհութ
իւն էբ
Համ արլում
%
« էնձեռքբ
շորանայ
, որքար կր գցի ա–
րաղի
լի վբայ» ,
իր պապերից եւ տա -
տերից այգ խօսքն էբ լսեր Ա աբանր , գէ՜
Հիմ ա ինչպէ՛՛
ս նա աղէտ
չՀամ արեբ ա քգ
դէպքր
: Եւ պառալ Ա աբանր
ոբոչեց
որ
երկնքից
պատիմ կր ղայ իր թոռին
, նրա
գորհահ՜
անխղճութեան
Համար
յ
ինչ ես փետացել
, մի շոր վառիր
բեր
զտյրացահ՜
պատուիրեց
նսւ ղեռ իր աե–
ղում
մեխուահ՜
աղային։
Աոլրիկր
աբագ
պատռեց
իր Հին բլուզի
փէշր\
վառեց
թոնբէ կրակով ու վազեց աատի
մօտ։
-
Հացերր
այրւում
են ,
փնթփնգաց
նա ;
ՋՀանդամին
են ւէառւում
• ՚ •
Վ՚ԷԷՅ
ւնհ,
ւես
I
Արագիլի
ճերմակ
թեւէց
արէւ% էբ ձ^ո–
րում
։ Պառաւն
այրռւահ
չորէ սեւ
մրճեզր
գրեց քարգուահ^քի
վբայ , խմ որով պատեց
վէրքն ու խնամքով
փաթաթեղ : Մինչ
նա
ղբաղուահ^ էբ վէրաւորով,
այրուող Հա -
ցեր է հ՜ուխր գուրս էր գալէս
թոնրէց ,
լցնռւմ
սրաՀր , էսկ այնաեզփց
է լ տաբահ–
լում
չրքակայքում
:
՚
2
ԳէՀ
, եկ , մ է մ ո րմ ո քո ւէբ , մէ աբտաս -
ուէր , պառ
ալ
Ա՝արան , թեւր
կասլահ՜ ա -
րագիլր
ախուր
կանղնահ՜ է րակռւմ
, է՛՛կ
ա մ ո
լս
էն ր թողե
լ է ձագերին
, ցահ՜
Ի^^Լ
եւ սրտակեղէք
կափկափոցով
սլտտլում է
նրա չուբքր
I
յարգարում
նբա փետոլրնե -
րր,
կաուցր
քսում է կացին եւ թւում է
սիրոյ
քէ՚քուչ
խօսքեր է ասում
նրան • ՚ •
Գնաց պարտէզ,
առուն
փոր՚իրեց
, մի
գորտ
ճարեց ու րերեց - ղրեց իր լնկե -
րուՀու
բեբանր : Յեաոյ
լաւտչի
կտորնեբ
Հաւաքեց եւ դարձեալ մէկ մէկ
նրան
յանձնեց ;
իսկ
վերեւէց
ճուտերր
ցահ՜ էէն
նայում
ել գռրհ՜ից անտեղեակ
աղմկռւմ
էէն, թէ՝
<Տ.Է՚՚նչ րանի էք ,գէ՜Հ ,ոլտելիք
րերէք
է՜ . .»
Ուտում էբ մայր աբագէլբ
էրեն մա -
աուցոլահ՜
պատաոներր
, գոՀ էր ամուս -
նու
Հռգահ-ոլթեան
Համաբ , բա քց սբտռվր
սեւ
արէւն էր գնում,
ի՛՛նչ անի Հիմա, ոչ
Է^ՔՐ
Կ՚"Ր՚՚Գ է բ՛արձրանաք էբ
սէրասռւն
րալէկներէ
մօր, ոչ է լ նրանք
այնքան ա -
մուր
թեւեր
ունեն ռբ ի^նեն բակ։
կաուցր
վեր տնկահ՜ նայում
էր բարաոլ
կատարին
^
ճերմ ակ
թեւի1լներ
էբ տեսնում
կանա
չ
սագաբթնեբի
միքէց ու լուռ մղկտում
։
Ջեռքդ
կռտբոլէ
Աուրէկ
մրմրն -
քում էր սլտռալ
Աարանր, մէկ վփբալոբ
արագէլէն
նայելով, մէկ թոնբում թբխ -
ՈԼՈղ
Հացերէն
Ինք է լ մայր էր՛ էնքն
է լ բալիկնեբ էր մեհ՜ացբել եւ
մորմոքուել
նրանց կորուստով ելայժմ էր
մայրական
Արտով
Հասկանում
էբ
մայր
թռչունի
վիշար ։
Ամ ուսին
արագիլր չաա սլտտուեց վի -
րալորի
չուբքր, շաա անգամ
նրան խրա
խուսեց
իր Հետ բարձրանալ
վեր ,
իբենց
ձադերի
մօտ,
բայց
երբ իք՛՛՛ւ
է ր է կ ՚ ՚ ՚ ՜ ն ր
եւ
Համոզուեց ոբ իբ լնկեբուՀին
թ ՚ ՚ չ ^ Լ ԼԷ
կարող , ստիպռւտհ՜
ղնաց վերեւում
աղմր–
կող
ձաղե րի մօտ :
Մ աբանր , որ արգէն
գռրհբ
վերքացրել
էր , Հացր աեզաւոբեց
վիրաւոր
թռչունին
տարաւ
տուն
ել մի աման կաթ ղրեց
նրա
առաք
իսկ
Առւրէկր վատ
քնեց այգ
դէչ^Ր »
նրա թէդ^Ր
աան քում էր :
Վ . ԱՆԱՆԵԱՆ
(Շար– 2)
Fonds A.R.A.M
