ԳԱՒԱՌԱԲԱՆՈէ^ԹԻՒւՆԸ
•
է –
ԵՐԳԵՐԸ
Հ՛՛՛յ
՚Ժ՚ԼԻ՚^Կ
^ՐԳ^ՐՌ
^"յ^ լարին վրայ
ղանաղան աա րբԼ րա կնե րով ել աեղա կան
դրոշմներով կք, ներկայանան : Ասոնք, Շի–
րակէն մինչեւ Պարաիղակ,
4 - 3
կամ
4-4
Հաաած-ներով կր կաղմեն Հեռուանց իրա
րու կապուած առէքով մր, բայց լեղոլա–
կան ու արաայայտական աարբեբակնե -
Ր"՚Լ– Այ" աաղերբ Հայկական ղաւառնե -
րու մէշ կբ կոչուին
ջաՐւ - (քիւլիւմ^ձ^ ,
Ա–
նաաօլռւի մէք
մաԱի ,
Բիլթանիոյ կողմե
րր
պարերգ:
Հարսանեկան եւ ուբախռւթեանց
րն ՜
թացքին այս քառեակնեբր նոյն եղանակին
՛էր՛"յ կր չաբայարոլին
, ՀեաղՀեաէ աւելի
խանգավառ եւ եբբեմն աեղւո յն վրայ իսկ
Հնարուած ու յարմարցուած :
Գիտելի է որ ե բբեմն ինքնա աի պ պատ–
կերներ կր կրկնուին մէկ ծայբէն
միւսր՛
ինչ ռր ցոյց կուաա յ թէ նախնական ձեւէ
մբ աեղափոխոլած են ղալառէ ղաւառ քա
նի որ նոյն ներշնչում է չի կրնաք ինքնա
բուխ բլալ ամէն կողմ մ իանղ ամա
քն •
Օրինակ՝
Շամչաաինի մէք կԳրղեն՝
Ըրեգնակը թուխպի աա;կիքւ(*)
Ծունկս ծնկանդ տակիՈ
Ես քեգ ո՞րտեղ սիրեցի
Մեխակի ծասի աակին:
Խնձոր ւք՚ունիմ խածած է
Զորս կողլքը արծրթ ած ա ,
Աղբարս ռւգեց չի տուի
Ասի՝ եարիս հաւքար պահած ա ։
Պարտիղակի մէշ կր պարեն.
Ալքպերս աւքպերուդ տակը
Ծնկներս ծնկանդ տակը
Ես քեգ գաղտուկ սխրեցի
Խնձորի ծաււին տակը:
Խնձոր \ք՚ունիւՐ կիսած է
Չորս րոլորն արծրթած է
Աղբարս ուգեց չի տուի
՜ Ա ս
ի ւ ք է ա ր ր ս
» լ ր ղ Ա 1 ( ք Օ
է; ;
Աեբասաիոյ
լքանիւ»
կ՝բսէ՝
Խնձոր մ՚ոլքփմ խածած է
Խածած տեղն արծբթած է.
Աղբարս ոլղեց չի սաւի
Աս իմ եաըին ղրկածն է :
Այս պարերգներր սակա յն
րմ բոնում ի
արաա յա յաութեան աեսակէաով^ երկու
Հաաուածի կբ րամնռւին եւ ղանոնք րամ
նողր փոքր րառ մ րն է , վ՚ոքբիկ
քնք՚՚յչ
պառւղ մր՝ սեխի աեսակ՝ ոբ կբ կոչուի
շամամ
(պարսկերէն
շամամէ
րառէն) :
Գիաեցէք , Տաբօնէն գէպի արեւելք րո
լո ր երղ
եբն ու սիրե բղնե բր այս
բաււին
յաճախանքբ , տեսակ մր ա
ի
րապետո
լ թ ի լ –
նր կր կրեն, եւ միայն անով կր պաակե -
րեն ու կր յաւեքյ՜ացնեն կնոշ ծիհերբ ,
որպէս թէ անոնք ուրիշ
նմանութիւննեբ
չունենա յին •
Ե րկու ցա յառւն
նմ ոյշ
ԱրեւելաՀայոց
^ան
. գիւլիւմներէն
•
Լիսնեակ ղիշեր
Շամամ ծծեր,
Գուգադ թշեր , —
Գնսւցի տեսայ ալիր մաղէր
Ջուխ շամամը գօշին խաղէր :
Ո՚-րիչ՝ ուր պատկերին կ՚րնթանայ նա -
եւ • . . ձայնր ՚.
Աղյի՛, քու շամամ ծծերդ,
Սիպտակ ու քեալամ ծծերդ,
Զէո-ն եմ տափ՝
խչխչում
ա–
Թողնես մի տեսնամ ծծերդ :
... Ջուրը կուգայ ափ տաւլէն
Երկու շամամ ծափ տալէն :
Ծիլերու այս խելառո ւթիւնբ կբ գագրԻ
Տարօնէն արեւմուտք, անո՞ր Համաբ արգ
եօք որ այղ քտղցրաբոյր կլորակր անծա
նօթ է կամ յարղաղուրկ արեւմտեան Ա ֊
նաաօլոլի ղաւառնե բուն մէշ ՚ թէ ՛՛ա -
մեստութեան քօղ մր կյլ ծածկէ կիներուն
այգ գրղոիչ
մասին յիչատակութիւնք
I
Թէե Լ, ասոր տեղ արեւմտեան
Հայերուն
1
մէշ այլապէս կ՝ աբտա
յա յաո
լին ցւսնկւււ -
թիւններր : Այսպէս՝
Եար դուն ո՞ւր ես , դուն ո՞ւր ես (**) ,
Ես ծարաւ եմ, գուն ջուր ես ,
Գիշերուան բարձիս վրայ
Ես քուն չունիմ, դուն ո՞ւր ե ս ։
Արղե՛ կուգայ , ձիւն չի գաբ ,
իրկուն կ՚րլլայ տիւն չի գար -
Աս անտէր բարձին վրայ ,
Աոանց
եարռւ
քուն չի գար :
• •- Սեւ սեւ աչուիդ ,
Թոդ^թող ընքուիդ ունենամ
Պա՚ւկիմ ծոցրգ
Անուշ անուշ քնանամ :
Ակնայ Հայրէննեբէն քանի մբ մէշրե -
բումնե ր •
Թեւիկս ալ շըսին ձգէի,
Մանտրտիկ հետը խօրաթ^–^ :
1|աոկիմ քու ծոցդ քնանամ
փոլ թուխ աչուիդ թող չիմանայ :
՚ւ^ոլ երկու ծոցիդ արան
իսւսեր է փնյիկ մը ոահան ,
Չգիտեմ՛ վարդէ՚^դ աո։նեմ ,
Թ՚ոահնէդ՝ ուր հոտն է անուշ :
Լուսնկայ ու երկան գիշեր •
Պագ մը տուր կլոր թշեր •
— Կրյբին, արեւուդ լքեոնիմ ,
Ծոցդ ա՛ս. իս աս գիշեր :
ճէպէդ ու ծոցէդ կ՚ուղեմ
կա՛մ նուո. տիտաս, կամ խնձոր • • •
— Եկուր քեղի նուռ մր տամ
կըյէ՛ տե՛ս քանի հսՏտ ունի:
— էմէն հատին պագ մը տուր •
էւէլը
Հարամ
թր պիտի :
— Չղիաեմ թըխե՞ւ ես դուն
նուռ կայ՛ հաղար հատ ունի •
Հագար պաղն ո՞ւր կու լինի։
֊ ֊ – Երկո-ւ սէրն ուր մէկ լինի
Հաղսւր պագր թեղ կու լընի :
Իոկ ամէնՀ Ն յանգոա-ււնր՝ է,ոչւ Պարտի -
՚ւ–ԿԻ
–քկշ ւ-եծ
եմ.
Եկո երթանք էգին իվար , պգտիկ հարս
Ես վարդ ք աղիւք, դու բրահան պղսւիկ
հարս
Ես գոնտոլուիմ, դիւն իմ վրայ պղաիկ .
հարս ^
Դուն գոնտալուէ, ես քու վրադ պղւոիկ
հարս(*)
Գաւառէ ղաւառ պաբերղնե բր
գրե թէ
նռ յն եղանակին ու ամ անակին վրա յ են ՚.
Րտ յց վւեսին ոլ Հարսին
ղ ովաս անա կան
տաղերր բաւական տարրեր են իրարմէ ,
եւ ճոխացուած տեղական յաական իշե րով ,
մերթ երւէիծակս՚ն սլա^Փ՚երռվ ;
« Թագւոբի մէր գուբս արի»
առաշ՜ին
տալն է երկտր ու ղուբմանաղան այղ աա–
ղերուն, ռրոնց չեմ Հանղիպած Պարաիղա–
կի մէշ, ղէթ իմ օրերուս , թէեւ րաղմա -
թիլ այլապէս ՚է^՚ԺտԻ^ Հարսներղնեբ ՈԼ -
նին, ինչպէս սլիաի տեսնենք իրենց կար
ղին
՚.
Ա տնկական օբօբնե րբ եւ Հտանտան»նե–
րր Հաղիլ քանի մր նո յնութ իւններ ունին
գաւառէ ղաւառ, բնգՀակառակր
իրարմէ
չատ կբ աաբբեբին
Նոյնր նաեւ լաչօննե–
րր կամ ղ"վքեբր, ղորս մաՀերու առթիւ
ձհհԼ է ՞ Թէ ԱՏՈՍ՜
Կ՝ապբինք
Հիլլէական
ղարուն
"ԿԷ՛Լ ՜՜
բր.
ամէն օր ղիտութիւնբ
քայլ
՚ ո ո
քայլ
կբ յառաշանայ
այս մարղին
մէշ
եւ
ու>չէ
այն օրբ, երբ Հիլլէական
ներումի
եւ
իղո–
աոպնեբու
ա ր տաղ բ ս լ թ
ի ւ ն
լ կեղ
րոնակուն
նշանակութիւն
ստանա
յ
մարղկււլթե
ան
կեանքին
մէշ :
Այս
ղարղացման
է ե տ պէտք է մշակել Հա
յերէն
ղ ի աական
ղրական"։
թիւն
ր ; Ա ա -
կայն
որքան
ղմ-ուար է գիտական
յօւլուած
մր
գրել
Հայերէնւ։վ
: Աեր ղիաական
րա–
։։ամթերքր
դեռ չ։ս։ռ աւլքատ
է ։ Ար։ չ ի
նչանակեբ
թէ մենք պէտք է
ղինաթավէ
ՐԱանք
գմուաբութեան
առշեւ ; Ա
ասնաւո–.
Բ^լ՚՚փ
խօսքր
« Հ ի լ լ է ^ ի ն
վրայ,
առաշին
առթիլ
Հարց կր ծաղի թէ «Հիլչէ"»
թէ
« ա աոմ » բառր
պ է ա ք է
գռբծածել
Մեր մէշ րնղՀանբտցած
է «Հիւլէ»
րս։–՛
ռր , ռր Վարումանի
մէկ յաշող
բանաս -
աեղծութեան
մէշալ իր փաոաւոր
աեղր
գտած է(կարմիր
Հողր)
:
Հիւլէ մը կայ Հայ կէն ,
Փոշի մր , Արաւքէն ,
Անանիայէն բիբ մը դէտ.
դեռ աստղերու նանանչնհրով թաթազո(.ն:
«
Հ է ՚ ՚ չ է ^ ՝ ^ կր ՚՝նչէ
Հայերէն։
«Հիւլէն»
սակա
յն
Հա
յե բէն
րաււ
մ ր չէ , այլ
յունա
րէն է
:
Եղնիկի
մէշյախաճ
ղործածու։։։ծ
է «Հիւղէ»
ձեւով։
Այսօբ ալ, ղեո , ինչ -
պէս
Հ ի ն
յունարէնի
մէշ, այգ բառր ղ"բ–
ծածական
է եւ կբ նչանակէ
«աղիւս»
,
պատի
աղիւս
՚ Ներքին
իմասաբ
՚ " յ ն է "Ր
ինչպէս
պատբ կը շարուի
իբար ու Հաւա -
սար
աղիւսներով
եւ ի վեբշոյ
ամբող^ու
-
թիւն
մր կր կաղմէ
, այնպէս
ալ
բնութեան
նիւթր
կաղմ ուած է իրարու
նմ
։սն « ա -
ղիւսներէ»։
Ասիկա
յունական
շարք
մր
փիլիսոփաներու
տեսակէտն
էր , որոնք կբ
ձգտէին
բացատրել
բնութեան
առեղծռւա–
ծբ։
Ուրիչ
յունական
ւիիլիսաիայական
գպբոց
մր այլ կերպ կբ րացաաբէլւ
բնու
•-
թեան
կաղմութիւնր։
Գեմոկբիտէս
կ ՝ ր ՚ ՚ է ր
թէ
աշխարՀի
նիւթ
բ կաւլմ ուած է սւմ
ենտ–
փոքբ եւ <ձանրամանելի
մասնի1^երէ
• այգ
մասնիկր
կք, կոչէր
«ա-թօմօս»
,
«ան–բ։ս–
մանելի» :
Փիլյիսռփայտկա-ե
այ,.
է ֊ – 5 , ^ ^ ^ ,
Որոնք
տրամ ա րանո
ւթեամ
ր
եւ երեւակա
-
յռւթեամր
միայն
ստեղծուած
էին, մնա -
ցին
քսան
երկար
դարեր
մ ո ռաց ութ
եան
մ էշ : 1ւ9բգ
գարուն
միա
յն
։լփ տնակ
աննե
ր
անգրագաբձան
Հաաոմական»
տեսակէտին
•ու
։սյս
կե բպով
կրցան
վ։ո րձառ ական ա -
պացո յցնեբ
ղ
անել
ու Հ իմնաւո
բե
լ
լ ^ ո լ
-
թեան
աարբեբու
ատռմ7էեբէ
կաղմութիլ
-
նբ ; Ըսա ա յս
արգիւնքին ,
լճւութիէնր
կաղմուած
է
չք֊րք
9 0
աաբբերէ ,
որոնց
իւր ա քան
չ ի ւբ
բ ան բաման ելի, «աաոմ
»նեբէ
կբ բաղկանա
յ :
ԱՀա
այսսլէս
բնա,լիտոլթիւնբ
կր
ճտնչ–
նա
յ «ատոմ»
րառր եւ ա յւլ. բառբ իր մ էշ^
կր պարունակէ
ղիաական
որոշ իմաստ
մը.
(*) կամ՝ «Ամպել ա ամպի;
<Շիբակ)..
^
տակին»
(*)Այս երղր, ինչպէո նաեւ
Հեաեւ եալ
չարաճճի քտռեակբ՝
Ես անՀաբսր շատ կ՝ոլղեմ ,
Մինակուկ տնակ մ՝ ։ւ ւն են ։։ւր
Ան ալ ղռնակ շռւնենաբ ,
Խարխբլած ղռնակ
մ՚ունենար
Ան ալսողնակ չունենար ,
Անուշիկ ձտւէոլկ մ՚ունենար ,
Ան ալ լեղուտկ չունենար ,
Ես անՀարսր շատ կ՚ուղեմ :
Ա,,իկ։ո լսած եմ սլ ար տ իղա
կ ցի է մ ր ոբ
սակայն շրշ։ււն
ՐԱալով
կր կասկածի։ք թէ
ներածռւած
ասլր։ւ,նք է :
•,
Կր խնղրեմ անոնցմէ , ռր իրենց ղիւղե -
բուն մէշ նմանակնեբբ կ։սն այ։, եբկէ/ւ եր
գե բուն , ինձ Հաղորդել
Յառաջէ
միշոցաւ :
(**) Այ աղայ հուր ես, մուր ես
Ես ծարաւ եմ, .դուն ջոլր ես
Մախմուրէ բանուած շոր ես
Համբարձուայ գիշերն ո՞ւր ես:
(Շի–
բակ)
։
ա ա ա Ն
հՐՒտսսսրդոհ^եԱնւ
« էիտերաՄաւրՍայա
կաղեթա^էն ու
«Օքթեապր^էւլ կը քաղենք հհտեւեալ տե -
ղեկոլթիւ(1ները :
քւքոբՀբ՚լային երիաասարղ,։ւթիւնր րն՛է -
Հան րապէ ս ,լմղ,։Հ է ինքն իրմ
էն : ՚Լի։ղա -
յին մեծ եւ իսոբունկ սէրեր կ՛եր։ռ։լէ , է։ա–
կայն չի ւլանեբ • Յուսախաբ , ո,,լշիկներր
էլամբա ս տ անեն թէ տ,լաքր անսիբառ են .
Ա
՛յս վեբշիննեբն ալ կբ ղմղոՀին թէ "՛ղ -
քիկներր չափաղտնց աւլատ ձւլուած
են ,
Հեաեւա բա բ ամ էն վփ։։լս՚կ։,,նո ւթիւն կր
ււպաննեն :
ԱՀա թէ ինչ կարելի է եղրակացնել
խռբՀ բգա յին
։լբական պա բբե բաթ եր թ
^ Օքթեա։ղբ»ի մէշ լոյս ՚ռեսսւծ ղս՚նղատի
նամ։սկնեբէն :
Այս նա։է։սկնեբր ու։լ։լո։ ած էին Հուլերան
Տքթ
՚ Լապինի , որ Ա ոսկուա յի ձա յնաս -
ւիիւռէն խօսած
է ր
եբի ա։ո ս աբ։լ.ռ ւթ ի ւն ր
յուղող բարոյական Հաբցերու չոպւք։ Յա–
շ՚՚ր՚է օրն իսկ անՀամ ար նամ ակներ ստա–
• ցաւ եբիտասս՚բ՚լ տղոցմ է ու. ա,լշիկնե բէ
որ,,նք իրենց սիբար կբ բան։,, քին Հռ։լերան
րմ ի չկին ու խոբՀուբղնեբ կլ, Հս, յղէին ւսն–
Այս նամակներր ամէն
բանէ աոա9
կ՚աբտ։" յ։ս յտեն երիաասա րղո
ւթե
։սն յու -
ս-ախարոլթիլԱր \ ԱՀա թէ ինչ կք
՚էրէ
ուսանողոլՀի
մր. «Աեղմէ կր պաՀանշուի
որ տարրեր է «Հիւլէ»էն
•
Մեղի կբ մնայ միայն առնել
Համերէն
գիտական րւոռս՚ցանկին մէշ «աոէ՚ւմ» րա -
ռր
, որ նո յնպէս
յունարէն է
ինչպէս
« Հիւլէն» • Աեբ նա ի։։աՀայրե րռւ քաշու. -
թիւնր սլիաի չունենա՞նք յարմար վւոխա -
• աութիւն մր լնելու յունական եւ միշաւլ
- յ
գա յին րառամթե րքէն :
\
Թէե լ շողարձւսկմ ան եբե ւո
յթր(՚ււոտիո֊
,,,կտիվփտէ ) եւ կո րիղա յին Հակաղւլ եւլ ու -
թեամ բ ճեղքու,,։լ ատոմնեբու
։լ ո
յւէւթիէ
նբ
գասական «աաոմին»
իմ ասար որ՚ւ\ ւիո,ի,,..
իսոլթեան ենթարկեցին
, բա յց նորէն կբ
մնա
յ «աաքւմ »յւ իբրեւ
մ ասնիկր րն,։ւթե,։։ն
աա բբե րուն :
ԱՀ։Ս
այս իմաստով մեբ ղիաական
։լր։։ւ–
կանութեան մէք պէտք է
անվ՚սխւսբս՚ր
ղոբծ՚սծենք «ատոմ» բառը իր ածո՚նցնե–
Բ"վ
,
ինչպէս ատոմ ական , ատոմ ային ,
ելբաաոմ եւն . •
*
* *
Մ եր ուղղա։լրական
խառնիճաղանճին
մէք
՚գէ՚՚՚ք է անգրագաոնամ նաեւ Հատո–
մ»ի գրչութեան
I
Ախ։սլ է ղրել աթոմ , աթօմ , աէլռմ , տ–
տօմ ,
Ա
՛յլ պէ։ոք է ղրել
ատոմ,
ոբ կր Հա–
մ ապա տասխան է Հա յկական
ղ ասակ,,,ն եւ
մաշտոցեան աառտղւս բձութեան
Տ-ԲԹ՛ Տ. ՖՐՈՒՆՃԵԱՆ
սգաւորներ ու ցաւակիցներ կ՚որրեբ։լեն ,
պարաւլային Համաձայն , յաճախ ինքնա
բուխ ել անկապ -
Պանգոլխաի եբւլեբռւ Հայրենիքբ կ<բ -
նանք Հէէէմարել
հայրէնյ/ճ-^ու /,մա5ի5»ձ–
րու նշանաւոր կեղբոնր՝ Ակնր ուր Հին ա–
աեններէն պանգխտոլթիւնր
յաճախագէպ
էբ եւ այգ իսկ պ,ստճա։ւով ունի կաբօո,ի
ել ղարիպի եբգեբռլ ճոխ Հս,ւ։սքածոյ
մ ր -.
Ու֊բիշ ղաւառնե բու
մ էշ տկար է ա լս
ճիւղր , օրինակ Պարաիղակ մէկ ե բ,լ
մր
ունի պանղոլխտ ի որ սակա յն չատ յուղիչ
է ոլ խորաղգտծ ։
Հա յ մո։լովոլրգբ
յարաւռխւււր
/^ԲՂԷԼ
մբ չէ : Իր պարերւլներր ղուարթ են եւ աս–
աիճտնական իսանղա վաո ութեան ոլորտ -
ներով
կ ր բալ։ձր։ոնտն
մին չեւ արբեցու -
թիւն եւ խօլութիւն։ Խմբապտրեբուն մէք
կտն ոբ Հեգնական են ու, պարու^երր կր
ծաղրեն ու կբ ծ։սնակեն արտառող շար -
մոլմնեբով
, ինչսլէս «սխտոր ծեծեմ ին -
չռվ ծեծեմ»րէ
Շատ աեղեբ օրուան բ,սցառիկ ,լէպքե ՜*
րոլ վրայ ծաղրեր։լնեբ ՈԼ տէոթաննեբ կր
Հիւսեն : Պ՛"րտիւլակ՝
^՚՜Ր՛/
աՀ ան ութեան
այս
ճիււլր բաւական ղարղացոլցած է ,
ինչպէս պիտի տեսնենք իր բամնին մէք
է
ԵԶՐԱաՏՈՒԹԻՒՆ
ՄԸ
Աղղաղրական նիւթերու
՛իրո՛յ իմ կար -
ճաաել ուսումնաս ի ր ութենէ ս կրած ապա -
ւռրոլթիւնս այն է որ. Հակառակ մեր
շարգոլկոաոր եւ վաարանգի կեանքին ,
չինչ կորուսած ենք այգ տեսակէտով •
Իրաւ է թէ թանկագին պատմակ։՚։ն չէն
քե ր , Հնարմէք մատե։սններ ու յիշ։ս
։ռԱ՛ -
կ։սրաններ աո. յալէտ փճացած են : Րայց
ինչ որ կր պա։ոկանի բանա Հիւսակ։"՛՛ եւ
բաբացոլցական ։լեանին կր ։լ։ոնեմ ռր կո֊
րռւստր ոչ մեծ է, ոչ անգարմանելի : Ա–
ռակ
, առած , Հէքեաթ , բառ ու բարբառ
բո լորն ալփրկուած եւ
Հ լ, ատ։ս րակուած
են
յիս ունա կո՛ն թուտ կաննեբէն
մինչեւ
այսօր :
ս
եբ ա։լգա։լլ։ական Հրաաար։սկու–
թիւններ ր Արեւե լեան Հայաստանէն
մին -
չել Պոլիս եւ ։սրաասաՀման , կրնան կաղ
մել լեցուն , րաւարար եւ Հտրուսա մաաե–
նագաբան
մբ.
Այնսլէս որ, յետպ։"աել։աւլմե։ոն ալն ե–
ռանղոլն չաբմումր մեբ գ։սւաոնեբու կեն–
սաղ րութիւնր
։լբելոլ եւ ղա բթո ւղ։սնելռ Լ ;
մեր անցեալի կեանքին
Հին րեկորներր ո–
չինչ կ՚աւելցնէ մեր Աղ՚լային
Մշակոյթի–
էականին վրայ։ Այգ ձեոնարկներր կրնան
նկատուիլ միայն
յի չս, աակա րաններ , "– ~
ւելի ճիչւլբ տւսպանաքաբեբ անցեալին ՛իո–
սր ղարղարող , ինչ որ
մխիթարութիւն
մ ւն է մեր անսաՀման կորու սւոին եւ վի
չ՜
աին առշեւ։ Հողեվտրքի վերշին ցնց՚՚ւ՛^ ՜
նեբ՝ պաՀպանելու մեր ինքնութիւնբ եւ
խոր տաւլնապր մենք մեղ անցեալէն չի
խղելու եւ պաՀելու մեր ցեւլւսղբոչմ յա -
ւիաենականո ւթեան ւլւլացումբ :
ՅԱԿՈԲ ՏԷՐ-ՑԱԿՈԲԵԱՆ
(4 ել վերյ»)
Fonds A.R.A.M
