«ՅԱՌԱՋ»
տան
քեղի
փափաքահ
կեանքքլ.
Օեաոյ,
Գնչուն
ձեոքովյլ
1լախարղական
նչան
մքլ ըրաւ
անոր
ճաէլաէն
վյ՚ո՚յ
:
Յաշորղ
առաուն
, երէաասարդր
գնաց
^
միւս
առաունԼրուն
պկս , աո-նելսւ
արեւշ
լճափին
վբայ,
մ ի ւ ն ո յ ն աԼղր, ուր 1լ՝ա -
ւարաէր
ոլոլրակր.
Նեաեց
լճիղ, մէք,
ս , ^
ձեոքովր,
փ՚՚քրիկ
քարր
ղոր
Գնչուն աը~
ւահ էր իրեն,
յեաոյ
սլառվեցաւ
ու աւլօ ~
թեց
սրաանց
Օգին,
իւրին
ու
պուրակին
ողիներուն
,
"րպէսգի
իր
աենչացահ
կեանքլյ
տան ;
Իր
բոլոր
էութեամրր
կր մտահէբ
ա
յն
կեանքբ
ղոր պիտի
ապրէր
ու
կիսախոււի
թարթիչներուն
մէքէն,
կբ աեսնէբ
լեոնե
րուն
վբայ,
պայհառ
գէմքեբբ
չինացի
երքանիկ
թաօականնե
բու Լւ անտառի
մ է
մէք
Հնգիկ
մենա
կեա
ցնե
ր , որոնք
իրենց
յքրանութիւնբ
կբ վա
յ ե լ է ի ն ։Բա
յց
թաօա
կաննե
բու եւ
՝՝նգիկ
մենա
կեա
ցնե բու
կեանքբ
չէր որ ապրիլ
կ՝ոլղէբ :
կեանքէ՝
որուն
կբ տենչար
ամէնէն
աւելվւ
ապրիլ
Աաաաի
եւ
ուրիչ
պարսիկ
ԱՈՆֆ^նեբու.
կեանքն
էր ,
՚ լ " Բ / ՚ ^ Ք կբ աԼսնէր
իրենց
սսլիաակ
տուներու
մէք :
ք՚"՚յ9
յ մինչ
ինք
աչքերբ
կբ յարէր իր
սիր^ւի
^՚^է-^^նեբու
տ ե ս ի լ ք ի ն , կբ
ղւլար
(ու
խորին
վչտով)
որ մ եր
ա յնքան մե -
քԼնական
, նիլթապաչտ
, օգաապաչտ
էէ,
գռեՀիկ
գարուն
մէք, տեղ չկար
անոր որ
1լ ուղէ
մ ենաւոր
կեանք մբ ասլրի
լ , ճա -
չակե
լով
իր
Հոգիին
Հրճուանքներբ
:
Արգի
բռնակալ
քագաքա
կրթ
ութ
իւնբ
ղրա
ւահ
էր
աչխարՀբ
:
քիամ
մբն էր ոբ երկնցահ
սլառկահ
/՜^.
լճավւին
վրա
յ , երբ Հեռուներէն
ինքնա -
չարմի
մբ վ՚ոգին
ձայնբ
արձագանգեւլ
;
Փողին
ձայնբ
քանիցս
կրէլնուեցաւ
ու
միչա
աւելփ
մօտիկ;
Շքեղ
ինքնաչարմ
մբ
կուգար
ու կ՝անցնէր
լճավւին
եզե
րքէն :
ի ն քնաչարմբ
կեցաւ
եւ մէքէն
Հրա
չալի
կին մբ գուբս
ելաւ;
Իր սսլիաակ
ու գան–
ղուրալի
մաղերբ
կբ
չբքասլատէին
իր
թաբմ
, վարգագոյն
գէմքբ
,
երկու սեւ
ղեղեցիկ
աչքեբէ
լուսաւորուահ
է
կանչեց
երիտասաբգբ,
մտաւ
ինքնա -
չարմբ
եւ ճամբայ
ելաւ։
էրիաասարգբ
քովբ կբ նստէր
% ինքնաչարմբ
մեկնեցաւ։
ճամբորղեցին
օրերով ; Աոաու
մբան
ցան
Ջիրօ
թաղաւորին
արձանին
աո֊քեք֊էն
եւ
քանի մբ քիլոմեթր
վերք,
կանգ
առին։
ճամրուն
մկքաեւլչւ
բանասաեղհ
Լեղային
կեցահ էր ու կբ խօսէր
վարգ
հախոգ
կնոք
մբ Հեա ; Հետեւեալ
խօսակցութիւնբ
աե -
գի
կ՚ունենար
իրենց
միքեւ,
եւ որուն ի -
տէա
լ
ն չան ա կո ւթ
ի ւն բ բանա
ստե
ւլհ բ
պր՜՜
տի
անմաՀացնէր
իր
քերթ
ուահնէպւ
ուն
մէք։
Ո՜վ
գուն որ վարղեբ
կբ
հախԼ
ւ ,
ինչո՞ւ
Համար
ղրամի
վւոխարէն
կբ հա -
խես : Վարղերուն
գրամ
ով
ի՛՛նչ
սլի՚ոե
կրնաս
գնել
վարգերէն
աւելի
ղեղեցիկբ^
%
Ու
վ՚"րդերով
պճնաղարգուահ
է/՛^
Ա11Նֆ\ւներու
վ՚ոքրիկ
ու սսլիաակ
տունե -
բբ ու վա ր գ ե րով եւ մ եխակնե
րով
լե -
ցուն էին պարտէգներբ
որ կբ չրքապա
֊
տէին
իրենց
տուներբ։
Եւ Բ ՚ ՚ լ " Ր
աուներԼն
ՈՐԱՈՐԳԱԿԱՆ
ՊԱՏՄՈԻԱԿք^ՆԵՐ
ՋՍՐՍ՚ՍՆՔ
•
Տանձենուց
չ ա ա չէի
Հեռացել;
ԱՀա
՚ Լ
՚ " յ ր է
ւ^հ."
յ՚ւէ
անաառբ
Ոզքի
գետից
վեբեւ
, լերան
աբեւակող
լան
քին ; Գարա–
՚ - ո ր
բնկուղենիներբ
իրենց
հուռոլմուռ
բաղուկներբ
երկարել
են գեաի
վրայ ե–
Լցրել նեգ ձորբ֊՜
Ընկոյզբ
Հասել է ութե–
թեւ
քամ
ուց
կաթկթում
է;
Աեհ-մեհ
քարեր կան
բնկուղենինե
րի
տակ ; Ծառի
կաաարից
թափով
գալիս է
ր^՚Վ"յՂՐ
.
չրռՒև
՚
դի՚Ղէ"՛֊՛^
քարերին,
գուբս
պրհում
իր պատեանից
ու
ղլորւում
բնկնում
քարերի
միքեւ
թափուահ
խաղա
լի մէք; իսկ չաաերբ
բնկնում
էին գետն
ու նրա Հոսանքով
աարւում
ցահ ;
Եթէ
ա^անբ
քայլես
Ողքի
ղետն ի վեր,
նրա
ափե
րին
ա յսաեգ-ա
յնաեղ գէմ
առահ
Ր^կո
յ ւ ^ ե
ր ի կբ պատաՀես
, որ
ք
" ՚ – 1
՚ Ր ԷՐ
Հետ
բերել է Խուսաուփի
լան
քե րից :
՛Բարե
րին
ղարնոլող
լ^կո
յ ՚ ^ ե ր ի
կտկաււ–
ցբ
իրեն է գրաւում
հ1
ուստոլփի
վայրի
բնակիչներին։
Տարուայ
այգ պաՀին
վայ–
րի
կենգանիներին
ուրիչ տեգ
մ ի փնտռի
,
նբանք
լ ն կո լղեն
ի ն ե ր ի աակ
են ; Գրա Հա
մար է Վ ա չ ա գ ն իր բնկերնեբով
Ողքի
^"Բ1Լ
իք
ե լ ; Ա յ գ տ ե գ
նբանք
նեբկա
յ
եղան
մ
ի
" ՚ ֊ բ ի չ ղուարճալի
տեսա
րանի :
Արքբ
բարձրացել
էր հ՚սռբ
, բստ երե -
ւո յ թ ի ն նրա տակ
բնկո
յղ չէր Գ ՚ " ե լ
՚ թէ՛
յ
ընկահբ
ճարսլիկ
սկիւռներբ
փախցնում
են ; Բարձրացել
է ր
ամ ենա բարձր
ճիւզե–
րին եւ թափաՀ
արում էր իր աՀա գին ու–
մով։
Բալականաչավյ
ր^կոյղ
թս՚փուեց
• մեհ
մասբ
ղետին
մէք, ու ցահ
գնաց նրա
փրփուրների
Հեա ;
Մինչ
արքբ
կԴքնէր,
որ աէր կանգնի
իր
աչխատանքին
, քարի
ճեգքից
գուբս
եկան
գորչուկներբ՝
իրենց տափակ
ու
ճաբպա–
կալահ
մաբմ իննե
րբ
հանր—հանր
չարմե -
լով
սկսեցին
Հաւաքե
լ թափուահ
ք^կ" էղ^
ներբ
;
Ջգիաես
ոբաեգից
ցաակռաելով
առաք
եկան
ճարպիկ
ու ճկուն
սկիւռներբ
եւ ի -
րենց
մ անր
աչքերբ
սլս պգա
ցն ե լո վ՝
սկսե
ցին արագ—արագ
իրենց
բներբ
կրել
այն,
ինչ որ գորչոլկներբ
չէին
նկաաել
:
Բ՚ո֊ան
, քուրն
անցկացան
եւ իրենց եր
կաբ
ականքնեբբ
սրահ՝
սկսեցին
ե՛լ ա–
կանք
գնել, եւ իրենց
բամինբ
Հաւաքել
երկու
այհեամներ
; Ընկոյղի
կճեպն
այն
քան
բարակ
էր , որ նբանք
Հեչաութեամբ.
քարգում
էինայնու վայելում
նրա ի ւ -
ղալի
միքոլկբ։
Խաղալի
կոյաերի
տակից
գուբս
վաղե -
ցին
մ ելներբ եւ սկսեց
ի ն
իրենց
առա
քին
թաթիկներով
բնկոյ՚^երբ
գլորել
գէպի
իրենց
բներբ
;
Նոյ^ի"կ
ագռաւներբ
եկան
մի—մի Հատ
վերցրին,
կարհես
հառի
վրայից
աանել
չէին Կ՛"Ր՛՛Գ
)
" ՚ –
թռան
նստեցին
գիմ
ա յ ի
մայռի
տափակ
կտուրին
,որ այգ
ապաՀ՚ւվ
բարձրութեան
վրա
յ
Հանգիստ
քար գեն
ուտեն
. ա յգաեղ
քւ չ մ ի գազան գագտա
–~
՛լո՛ւի չէր մօտենար
նրանց ;
Արքն
իքաւ,
գէս֊գէն
բնկաւ
֊
Ր^Կ"յղ
չկա
յ ; Տ^ա րկացաւ
, թքոտեց
: Ո՞ ւբ
կորան
բնկոյղներբ;
Գողերբ
նբա աեսքից
այն -
պէո
աբագութեամբ
ու անձայն
էին
չրք–
ուել
, որ նա իսկի չէր է լ կասկահում
,
թէ
ի^քր
կոգոսլաուահ
է;
Թաթերով
խազալի
կոյտերբ
գէս—գէն
ՑՐ^Տ
(ՑՐ՚"–^Յ)
՚ի՚եթփնթաց
, պպզեց
, մբ–
տահում
է • ո՞ւր
կորան իր թափահ բն
կո քղներբ
:
Զէ
, ճար չկայ,
քագցահ
է,
նորից
սլէտք է հառ բարձրանալ
:
Բարձրացաւ
ու Հենց
չարմեց
ճիւգերից
մէկբ,
անկոչ
Հիւրեբբ
նորից
մէկիկ-մէ
-
կիկ
երեւացին
եւ իբարից
զգուչանալով
երգեր
գուբս
կուգա
յ ի ն ։
՚|
Աաատի
կ^երղէր
.
Խ ոնարՀԷ
սրտիգ
Հա
յ ե լ ի ի ն
վրա
յ սւ
կատարեալ
երքանկութիւն
բ պիտի
վա
յ ե -
լես՛
եբկնային
բոյր մր պիտի
ւլինովցնէ
քեղ։
Ու տարիներով
, տարիներով
եբիտա
-
սարգբ
ապրեցաւ
, վա
յելե
լով
Բ"Է"Բ "՛ձ՛՛
անոյչ
Հրճուանքներբ
ղորս մեր
Հոգին
կուաա
յ , ամէնէն
խորին
ուրախութիւն
-
ներբ
ղորս
արարահներու
եւ
Աստուհոյ
"էրբ
կուտայ
մեւլի ու երղեց
Հողիին
ներ–
բոզբ
, սիբո
յ ու Աստուհո
յ գովեստբ
;
Արեւբ
մարբ
մաահ էր ու ինք կբ
մնար
անչարմ
, երկարահ
լճավւին
վրայ
,
մենա
ւոր ; Ծառի մբ կոճղին
կրթնահ
կբ
մնա
՚է
ա յնսլէս
ինչպէս
կեցահ
էր աոաուն
;
Երբ
լուսինբ
հաղ եցաւ
, պուրակր
յոր–
գեցաւ
է" յ ս ի
անՀամ
ա ր չառալիղներով
,ու
անթիւ
սսլիաակ
ղէմքեր,
որոնք
հառէ
հառ
կ^բնթանային
; Ու եկան
երիտասար—
՛լին մօտ, որ գեաինբ
սլառկահ
էր,
Հակե
ցան
անոբ
վ յ ՚ ա յ ու Համբւււրեցին
ճակաէն
ու
հաւլվւ1լներ
նետեցին
իր մարմնին
վրա
յ :
Միեւնոյն
մամանակ,
լճին
մէք,
ափուն
քին մօտ, երեւցահ
էին
փ՚՚քբէկ
եբկնային
աչքեբ
ու թրթռուն
մագեր
։
Տրամագին
մրմունք
մբ կ՝անցնէր
ափունքէն
;
Յաքորգ
առտուն
, երիտասաբգբ
մեռահ
գտան;
Բմիչկբ
քննեց
ղի՚՚՚կր
"՚– բսաւ որ
ե բ փ ա ա սարգբ
մ եռահ
րլ ւա լու է նախորդ.՝,
օրբ
, մամբ
տասներկուքին
: Ըսաւ թէ մե–՝\
ռահ էր քնացահ
աաենբ
, բա
յց չկրցաւ
բ–՛
՛՛ել թէ երիտասարղբ
մեռահ
էր իր գեզԼ
—
ցիկ
երաւլին
՚^էքէ
առանց
արթննալսւ
ղառն
իրականութեան
մ էք : Ա եռահ
էր
ասլբելէ
վերք
11Ո1.ՓԻ/՛
մբ կեանքբ,
Աաա–
՚ ո ի ի կեանքբ
, երեւակայական
Աաաաիի
մբ
կեանյէբ
, իտէալ
,
անբաղղատելիօրէն
աւելի
զեղեցիկ
Ա ա ա ա ի ի ու միւս
ԱէււՓհ–
ներու կե անքէն
,կեանք մբ ՛լոր ոչԱաաաե
,
ու ոչ մէկ
Ա11ւֆ|ւ
ապրահ
Րէէա
ր ու ոչ մէկ
մարգ
ւղիաի
ապրի
երբեք;
ԱԼՖՐԵՏՕ
ՄՈՐԻ
(Իտսւլերէն թ֊ ա ր գ մ– ՀյւաՐւդ էյաէքալւհաՐւ)
«ՅԱՌԱՋ«Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(29)
ՀԱՐԱԶԱՏ ՈՐԴԻ
9–.
Աակա
յն , խե ղճ Բարսեգեան
ա յ ս
մ ան
րամ ասնո
լ թեանց
չ ա ա
ուչագրութ ի լ ն
գարձնելու
Հողեկան
վիճակին
մէք չէր
արզկն
է
իր յոյսե
բուն
ղ երաղ
ո յն
Հանղբր–
ւանբ
Փարիղ՝
մասամբ
միա
յն
յոլսաղբտհ
կր
՚ լ ի ն ք բ • բմչկական
մեհագոյն
Հեգվւնա–
կութեանց
ւլ իմ ահ
է ր գ ա ր մանի մբ Հա -
մար • իր վիճակին
մասին
բոլորն
ալ
Հ ա–
մամիտ
էԿ ի ն եգահ
•
ոմ անք իբ
բումումբ
Հնարաւոր
նկատահ
եւ ղարմաններ
փոր—
ձահ
էին , իսկ "՛՜Ր
ւ ՚ չ ^ ե ր ան բո
ւմե
լի
յա ք–
աարարտհ
էին
զինքբ
•
/Լ վւ ով
ո սկի
հ ա խ ս ա հ Կբ : Ել՛ եք
ամ ե ս
անբնղ Հաա մէկ բմիչկէն
միւսբ
վաղահ էր
•օղ նութիւն
մ ուրա
լու իր քանգուահ
ա -
՛է
ալ
քու
թեանյ,
Համ
ս։ ր : Մէկ վ>անի
չաոլա–
իժ աննե ր ՝ իր գրամբ կորղե
լու
Համ
ար
մ ե հ յ ո յսեր
աուահ
էին եւ մինչեւ
իսկ ի–
բենց
ձեոքով
ղարմաններ
բբահ
էին։
Ամկնկն
վելվ,
բմիչկին
մկկր,
ամիս մբ
ղ ա րմ ան ալկ ն յե աս
յ ղինքբ
, յա յտա
րար
ահ
կ ր թէ
կ բնա
յ րմչկուահ
Համ
արա
իլ , եւ
իր
ամուսնական
պա
ր տական
ութե
անց
մ էք
քիչ չ ա ա արղիւնաւոր
րէլալ
։
Այս
յա յաա րաբա
թեան
վ րա
յ , Բենիա -
մին
թէեւ
առանց
մեհ Հաւատք
մլւ
բնհա–
յ ե լ ո ւ անոբ,
ղղուահ
եւ ձանձրացահ
, ռ–
րոչահ
էր Պոլիս
վերագառնալ
:
^ ան մ՛էք, երբ ••ւասան,
իրարանցում
եւ
խանղավառութիւն
տիրեց
;
Ամէն
մաբւլ
իր մտաՀ
ոգութ
ենէն ու ցա
ւէն
յքիչ մբ բան մոռցաւ
: Ա ալվինէ իոկ
անկեգհօբէն
ղուարթ
եւ ուրախ
երեւցաւ
,
մ անաւանգ
երբ Բենիամ
ի ն
ն ո ւէ րն ե ր ո ւ
արցակբ
բացաւ:
Նախ
, քանի մբ հրաբ
մետաքսէ
, "րն -
գոլս
է եւ թ՚աւիչէ
հան
րաւլ
ին
կեբպասներ
կային,
որոնք
Աալվինէին
սքանչացմանբ
արմանացան
; Ա գ ա մ ա ն գ ա ղ ա ր գ
բսիչէ
մբ ,
մեձ
աղ ի ն քա
յո.
մ բ կնո քական
այլ եւ այլ
զարգեր
, եւ ա յլն : Զ՚՚քանչէւ
ալ իր րա ֊
մինբ
ունեցաւ
;
ՎաՀէին
բէւհայուեցալ
ոսկի
կոթով
ղե—
ղեցիկ
՚ւաւաղան
մբ;
Ի րիկ"
լան
ճաչի
սեղանբ
բաւական
ս -
ւլելո րուահ
կ լ։ : Շ"՚մվ։անիա
խմուեցաւ
եւ
չսլարւահ
ուրախոլթիլնբ
տիրեւլ
Հոն •պա՛^
մբ
ենթ
աղ րե լ աուաւ թէ կեանքի
ամ
էնէս
սեւ
կ՚եճ իոնԼ
բուն
մկ ք չէ ր
ղ
ալարուկր
"՛յ՛է
բնաանիքբ
: Աոֆիկ
Հանբմ
, իր լաւտ–
տես
բա
րԼմ աութե
ան բ մէք, կարհեց
թէ
ոչինչ
մնացահ
կբ իր միտքլւ
երկար
աաեն
|
Սկ'''1
Հոզերկն
: ՎաՀկ
, բստ
երեւոյթին
, ՚
միամիա
ե լ աղնիւ
վարմ
ուն ք մր ունեց
սււ
Բենիամինի
Հանգկսլ
, որ, իր
կարղին,
չատ
մեհարալից
եղաւ
:
ՊաՀ մբ տառապ
ահ
ամ
ուս
ինբ կբ
մոո–՛
՛էւա ր ի ր
անձ
ն ական
ւլաւերբ
, եւ աչխարՀ
ի
էն
Լրքանիկ
ամուսիններէն
մկ կբ կբ կար–
հկ ր
ի ^ ՚ ք ՚ լ ի ն ք բ ՝
իբրեւ
կԼնակիցբ
Ա ա
լվի–
նկ ի ն , "րւււն
ղե
ղե ց կո ւթ
ի ւն բ
չո ղար
ձար
կբ
թուկ
ր
Հիմ ակ
իրԼն
, չորս
ամ
սուան
բացտկայոլթենէ
մբ
եաքբ։
Վվէէսյ
եկեր ես,
Աալվին,
ել^բսհր
խանւլա
ւլա տաղին
չե չաով
մբ ,չամ
ւիանիա—
յ է ն
՚ ւ լ ր ՚ - խ բ տաքցահ
:
—-
Աչ^ըիգ
1լե բեւա
յ . ես ոկւէ
վավլո -
խութ
ի լ ն չեմ նչմ արե
ր վրաս
,
կ ր ոլա -
սւասխանկ
ր կինբ՝
կողմնակի
ա կն տ ր կս վ
գէսլի
ՎտՀկն
, որ "՚Լքերովբ
կբ
</
սլաէր
Հեղն ալից
:
Մնաց– որ, այս անպատեՀ
մամանումին
եւ
անոր
յ ՚ " ք ո
րղ՚՚՚լ
" ՛ յ ՛ ւ
Բ"
Լ
՛՛՛Բ
"I ՚" րագա–
նԼ բուն
ւլ ո ե Հկութ
իւէւբ վ
/.
րք իվե լ՛քո ք սկբ––
սալ սա սակա
սլէս
նեղԼլ
ճաբաա
րաղ կար ,
որ մտքովբ
կբ թռչկր
ղէպի ե ա , չ ա ա մօ—
աաւոր
ՀԼչաալի
անղեալբ
, Փրինքիվւօն
իբ
մեհ–վայ1,լ"ւչ
չրքանկարովբ,
իր
( " ՚ ՚ Ր ՚ ^ Բ Ր ՜
գաւոր
հառա
ս տաննե բ"վբ եւ իբ
բոլոր
ղ իլ րաթ
իւննե րւավ ր մա ր՛լ կա
յին
՛լ /• ր՚"գ"
յն ,
վայելումներու
Համար
։3նց"գ
Լւ իւազբ - |
տացնուլ
"լատէլերէւել։բ
Լլանցնէին
իր
աչ
—,յ
ուրներուն
առքեւէն՝
եւ
ղրգոուահ
Լլբ .|
մ՚ր՚՚֊կ
ր
յ՚ոնէլարհ
լավւափել
նորկ ն
՚ " յ ՛ է \
բուրումնաւէտ
եւ է լ մ ւ " յ լ ե լ ի կի
^Րէ
՚ / " Բ ՚"— •
Հ ՛ո իրմ է Լլուղա
ր խլ1։ լ սա
ղռեՀիքլ
եւ ա–
նսւր<քսւէւ
մարղբ
իր ամւււսինի
աէւԼլապ -
աելի
իրաւունքին
ումով
ր ;
Արիւնբ
/լ՝ Լ–
ռեւեփէր
իր երաքլներուն
մէք :
ԵՐՈԻԱՆԳ
ԱՐՄԱ-ԲԷՇԽԱՆԼԵԱՆ
սկսեցին
անձայն
Հաւաքել
•
Արքբ ցահ իքաւ
,
փնտռեց
. ա՛յ քեղ
բա՜ն, ոչ մէկ բ ն կ ո յ ՚ լ
չԼլա
յ
Այղ.
մամա—
նակ
մ ի ողնի
լ ^ ՚ կ ո յ ղ բ
բերնին
ոլչացահ
փախ
չում էր գէպի իր բոյնբ;
Արքբ
այն
պէս
գոռաց նրա
վրայ, որ
անաառբ
գմ գմբաց ; Գոռաց
, մ ի փ ՚ " թ ի լ
րամ սլաե
I՛
չ ա փ
թուք
չպրտեց
նրա յետեւից
ու
փրայ
Հասնելով
իր ա՜էսււլին
թաթով
ք^՚քէ՚եց
նրան։ Ապա
՚Գ՚ղ՚Լ^Յ
"՚– թաթն
ս/լսԼց թա–
փաՀաբել
օղում
ողն ու փչեբբ
խ րուե
Լ
էին
մէքն ու խիսա
ցաւեցնում
էին
; « / • ւ ,
բո
, բրթ , բրթ»
ղմղ-ոՀ
՚ինթփնթում
էբ
նա ու թաթբ
քսում
իր կրհքին
, որ ՛իչեբբ
\
գուբս գան ;
^Ր
՚
մամ անակբ
չթ"
կրակելու
,
չչ՚՚՚֊Լչով
Հարցեց
Աբասբ
:
ւ
Կրակենք,
պաաասխանեց
Վ^աչագլԼ՝
Հրացանի
փակբ
բանալով
•
Թաքսաոցից
եԼլուլ այգ գաւագիր
չչ՚"–~
՚
Կից
՚ " բ ք բ վայրկեանապէս
ոլչքի
եկաւ
իր
Վչաից ու մ ի ոտքբ
բարձր պաՀ ահ
երեք
ոաքով
նեաուեց
ձորբ,
անցաւ
գեաբ
եւ.
մտալ
անտառ;
Բայց թէ , ուր պիտի
ղնար
որսորղ
Վա–
չա՛լի
ղնղակի
առաքից
:
Արքր
փա խ չում էր գետի
մ իւս ափի
լան
քով
, նօսր անաառի
միքոփ ; Նրա աՀա–
՛էին
թուխ
մարմինբ
սեւին էբ աալիս ա
է–
նան
գե՛լին
նարնքի
ղոյնեբի մէք;
Առա
քին
Համ
աւլա րկից
յետոյ
մ ի ՛է՛սր —
մանալի
բան Լլաաաբուեց
• արքբ
պաո
յ ՛ ո
եկաւ
տեղում
եւ անցնելով
մ ի մեհ
կոճ՚լի
ետեւ,
սէլսեց
նրանից
ինչ որ բանԼր
պո–
կե է ու սեղմեէ իր քլրհքին
:
Ասլասեցէք
, մ ի կրակէք
,
ՀբաՀանգեց
Վաչաղբ
;
Արքբ
հառից
հառ էր անցնում
,
նբանց
բներից
ինչ որ բան էբ պոկում
,
ապա
նստում
գետնին
ու
առաքի
թաթերը
ոեգմում
կրհքին:
էս
ի ՞ ն չ բանի է , Հարցրեց
Յարու
-
թիէ-նբ
•
Ասէասիր,
չկրաԼլես,
հառեբից
մա
մուռ է պոկում • ՚ •
Վաչաղբ
Հայեացքով
Հետեւում
էբ ար–
քին սւ կարհես
սկսել էր Հասկանալ
նբտ
ղարւք անալի
արալւքբ
;
Այո
, ^իչգ է Վ,աչա՛լի
ենթագրութիլ
-
նբ , ա
ր
քբ
ղնղակնե
րի
Հ ա
ր
ո ւահն
ե է՛ ե ց
կարհես
Լլազգոլբուահ
,
արաղացրեց
ի \ ։
էձւթէսցքբ
եւ անՀետացաւ
անաառի
խոր -
քում
:
Ո
րՍ"
է՛՛լնե Րբ վաղքով
տուին
, անցկա
-
ցան
՛լ Լ՛ ան ու Հետասլնգեց
ին
վի
ր
ա ւո
ր
զաւլանին
: ԱՀա այսաեւլ
էր , որ
նբանք
ՀամաւլարԼլ
տուին : Գեղին
տերեւնԼրբ
ա–
րիւնով
են ներկուահ
; Արիւն է
թափուահ
ե լ
կ՚՚^՚էի
մօտ։
ԻսԼլ
՚էէմբ
արիւն
չԼլայ»
Ի՚^նչ բան է ; Վաչաղբ
բնկերնԼյրին
մա -
•տոփ
ցոյց էբ տալիս
հառերի
Հիւսիսալին
բներբ
, որոնց
վրա
յ խիա մամ ոլռից
վւբ1ւ–
քեէ՛ կին սլոկուահ
• ՛սե՛լ աեղ հառերի
րնե՜—
րին
նչմարւում
էին արքի
ճանկերի
Հետ -
քերբ
:
Ց"
յց է ր տալիս Վա
չ՛ս ՛լբ եւ լ ո ւ ՛ լ
նչա–
նա/լալից
մսլտում
;
-—•
՚Լէր^քբ
վւ՚սթաթել
է ու փախէ/լ,
վեր—
քաււլկս
չչուկով
ասաց նա բնկԼրներին
" Լ
"՛լ՛քի
Հեաքերով
անձա
յն առաք
ղնաց
;
Ոչ
մ ի տեղ արիւն
չկար
, մինչգեռ
որ–
սոէւղներից
ամէն
մկ/լր
Համոգուահ
կր ոբ
Ւ^՚ՔԸ. էէ ՚
Լ
ՐԷՊ^Լ՛
Ի ն չ ՚ զ է ՞ ս է ոբ
ար7լա
Հսիաթաթեբ
է իր վէրքր
, որ
՚ ո ր ի ւ ն չ ի
ւլնացե
լ ,
ամէնրի
ւլլխում
ա յ "
֊,արցն
էր : Բ՛"
յց
որսի
աեղբ
խօսել
չ ի կարեքքւ
.
Վաչաղ
բ ձեռքբ
չրթունքներին
ղնեւով
սլատուիրում
էր ձա
յն
չՀանել
, -—- " նյ
պարղԼ"
" ՛ յ ս խ ՚ ՚ ր Հ լ ւ ւ լ ա ւ
՚ ՚ ր
երեւոյթբ
:
Գա
պարղուեց
վիրաւոր
արքին
խվւելուց
ք1,աոլ
:
Ն՛" թաւլնսւահ
էր հառի
ստորոտի
մ ի
խսռոչոլմ
, թ՚իերի
մէք։
խչր՚ոսցից
գուր"
պրհաւ,
որ վւախչի
ղն՚լակնԼբբ
չամէիրեւլին
նրան
:
Երբ
՚քօաե
ց՛՛՛ն խ" ի՛"
՚ " ց " ՚ է
՛է ս՛՛ւ՛՛՛նին
,
նրա
կսղի ու կրհքի
վԿրքեբից
Վ՚ոչաղլԼ
ւիոլնք—վւունք
մամ
ու՛ւ
Հանեց
,ու 3".՛^
աա
եղ
րն
կ ե րն
Լ
րին
;
֊
Տեսնւ/ւմ
էք ինչով է փակում
ե յ
՛Լէր քերբ
:
Երր
ւլիւղում
արիւնոտ
մամ
ուս
ի վւա -
՛ի ուկ
վւ ո ւնքեր
ր
ցոյց
տուին հեր որ սոր՛է
տար
ու
րարե
րեց
Տ ի՛լ րանին
նա
ղ/ուխր
ասաց
իմասաաքից
•
էս
"իր ուն աչխարՀ
քում
՛սմ
կ ն
չունչ
արարահ
է լ աոլրել է ուզում ; կեանքբ
ա–
զիղ բան է, կեանքի
պէ" թանԼլ բան չ1լա ւ :
Ու է՛ւ թանկաւլիէւ
րւս՚հբ
պաՀելու
Համար
ին չե՜
ր
"1
"ե ս "Ր չեն Հն ա ր ո ւմ էէ։
անլեւլա^
կենգան
ինե
ր ր
. . •
Վ–
ԱՆԱXԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
