ՆԵՐՏ«»–Ս.ՓԱՆՑք1ԻՄ
՚Լ/.րքււյւյւ
/,ն
Գա չեւսկցութեան
«,Օլւ»ու–։սՆ
աօե
ա
1լւէւ ա ա լւ II ւթ է։ ւնն
Լ Լէքլ ա յսաեւլ
Ե՚չ1"՚1՜
աաւէ մկք Լւ. այլւււր :
Հյ՚՚՚֊րք
ԼլւԼսւււն
աարիէ ի վեր
Համայն
Կ՝աւլթաշխարՀԷ
մէք կր աօնուի
Գա
շնա1լ–
՛յութ
Լ ան «ՕրՖր
,
նաիւրնտ ր արար
Հ"կ ՜
աԼմրԼլ։
ամսուան
րնթացքին
;
Կր տօնուի
Լրկրէն
ղուրս,
աւանգու
-
թիւն
գարձահ
Հանգիսաւռրութեամբ
;
Կր
տօնուի
Լրկրէն
՚եերս
,
ա՛ւան
ւյ
Հան
գիսաւո
ր ութե ան , Լուռ ու անձայն
;
Այս
«Օր»ր
աււիթ
ձ՛1^ է յա ր գ ե լսւ
յի -
Հս՚աակր
մեր րիւրաւոր
նաՀատակներսւն
,
որոնք
ինկան
«վասն
Հտյրենեաղ»
, սաՀ -
մանկն
ասղին
Լւ սաՀձ՚անէն
անղին
է
Այս
«Օր»1ձ
ա՚ւիթ
մրն է նաեւ
մեհարե–
լու յիշաաակր
մեր անթիւ
անՀամար
, ան
ուանի եւ անանուն
Հերոսներուն
,
սրոնք
կէւուեցան
գարձեալ
« վասն
Հա
յրենեաց»
,
գարձեալ
սա-էմանկ
ն ասգին
թէ անգին
:
Բոլոր ա յս
նսւ֊,սւտա1լնե
ր ր
,
Ր՛՛է՛՛է՛
՚ " յ "
Հերոսները
էլէէնա յ ի ն րսէէէ
յաէլթ ական հո–
վաէլալին՝
\ելսրնի
՛ղէս՛
«Փաււք Ասաոլ -
ծ ո յ , պարտք ս կաաարեցի »:
Իրենց
«ոէէսրտքլԼ
կաաար ոգ»ն եր
"էն
Համ ար մեհ աւլւլ ե ք՛ր
յ ո ւշա րձաննե
Է։
էլլլ
կանգնեն
Հ Տարուան
մէք օր մը ,
հննղեան
կամ
մաՀուան
տա րե էէա րձնե րու , սլատ -
էլաո. էքր էքենան
անոնց
յիչաաաէլին
առքեւ :
Կր
է է Ո է է ե ն ,
բայց
էէէն
սէարսաւեր
; •/ օրՀ -
նեն,
րայց
չ ե ն
անարէէեր
յ
իսկ
ի՛՛նչ
էլլ^ենք
մենք
անարման
յեա~–
նսրգներբ
մեր նաՀատաէլներուն
ու
Հերոս–
ներուն : Ա ո՛՞մ կբ վառենք
՚ ոչ % իէո՚^ւնկ
էլբ
հխենք
. ոչ : կբ գովե՛՛նք
. սչ : Այլ էլբ
.սլարսաւենք
միայե,
«
յեւլա փոթ
ութե
ան
մ ակար
՛է
յհներ»
,
«
տ ր կահա
խն գի րնէ, ր »
կոչելոէէ
ղանոնք
:
« Տ՚ոգովուրգին
հառայելբ
թաղաւո
րել
է»
բսին
ձ՛եբ նաՀատակներն
ու Հերոսնե
-
բԲ , աոանց
երբեք
աէլարաեալու
,
աււանց
երբեք
է^կր կելու,
առանց
էէ
րբեք
ուրա -
նալու
՛էի րենք
առա
քնո ր գոզ սրբագսւն
" ՜՜
գին
Այս
ոգին
Հիմ ա ալ կ՚ապրի
գ ե ռ չաաե–
բուն
մէք
Հ «էքառա
յելբ
թաէէաւորե
լ է »
էլ^բսեն
անոնք եւ առաք
կ՛՚երթան
, Հաւա -
տարիէք՝
ցեէէի
ձայնին
,որ Աստուհոյ
ձայ–
նբն է ,
Գա^ակցութԼ-ան
«Օք՚»բ
նաեւ
աէւիթ
մ բն է յէչելու
եւ ուրի չեե բուն ալ յիչե -
ցնէէլոլ. ա յ ս մեհասքանչ
ալ ին , սր ա
գւէէն
կբ բխէ եւ ագգին
էլր ւէատ ուց ուի
ւԼերս -
աին
:
Գմբախտաբար
, մ էէնք
Հա կաււա
կո էւգնէ. էւ
չունին ո այս բառին
աւլնուական
իմաս -
տով : Չունինք
այսւզէս
կոչուահ
քննա -
էլաաներ
, ոբէէնք
ց՚՚յց
աան
մէ,–ղի
մԼլւ
թիւրն
ու թերին
,
ձ՛եր
«հոլռ»ին
Հակա
-
գրելով
իրենց
«չիտակ^բ
, ձ՛եր
«թերի»ին
իրէէնց «կաաա
րէէ՛ս լ» բ ։
Ոչ , ՚ ո յ ս
իմասո՚ով
Հակառաէլոբ՚լնեբ
պչկան մեր կեանքին
մէք։
Այլ էլան էէար -
||| դիէլ , որոնք,
բութ ռւ անասնաէլան
ատե
—
էութԼամբ
լեցուահ,
իբր թէ մենք բէ -
է՛ո յինք
Լաթաղանաւոր
գաՀիճներբ
այս
մէէ ւլէէվու
ր՛լին
,
էլ բնեն
այնսլիսի
վե -
րաղրուձ՚նԼր
, որոնց ի ԷՈւր
էէէիաի կար -
մրէր
մին՛չԼլ
իսկ ամկնէն
ոխԼբիմբ
մԼր
թչնամինե բուն
մէք։
Այս
«Հէսկառաէէորգ»նԼրէէ,ն
Համաբ
կ՛ա չեա
էլց աէք անբ մաէւղ մբն է , որ տիւ էէւ
՚լէչեր
էլբ մաահէ
այն մասին,
թէ ինչ լնէ
եւ
ինչէղէս
բնէ , որ այէէ աւլւէբ
կորհանի
,
որ
"՛՛ք՛էին
՚էաւաէքնԼրր
թչուառ
եւ
՚ լ բ մ -
բէէէխէո ԲԱան,
որ
ՀայրԼնիվ>բ
մոխիր
ւլառնա
յ , սր նսր ցարերբ
եւ նէւր
սուլթան–
նեբքէ էէան
լբէսցնելոլ
, էնչ որ Հին
ցարերբ
եա. Հին ս ուլթ
էէէննե ր էւ պաէլաս
ձէէահ
էին
։
Այս
նո յն
«Հաքլաէւաէլէւրգ»նԼ
բուն
Համ
էսր
Գէս չնակց
աէք անբ մ արգ
մ բն է , որ
էլասլրխ
մ իէէէ լն՛ էսթոոի
, չաՀու եւ էիա ոքի
Համ ար .
ոբ
մում մբ Հացի
վւոխարէն
, ոչ միայն
էլր
մ աանէ նւ էլ ուրանա
յ ա ղ գ ու Հա յրենի
ք ,
այլ եւ կբ վտձառէ
էէէէէն ոնք առաքին
Հ էսն
գի սլո զխն ;
Գարձեալ
այ ս նո յն
«Հ ա կա ռ ա կո ր գ»ն երն
են , որ ամէն օր էլաէլմէլեն
, աւէէն օր տւս–
նիքէ
տէէէնիք էքբ պոէւան
, թէ
Ասաուահ
սաեէլհահ
է ղիրենք
էքռէէւելու
Համ
աէէ
«ներքին
չարիքին»
գէմ եւ, միւս
կոգմէ՝
այս
ազէէբ
էսռէէւ^եորէէեէոլ
. . .
տպաՀով
նա լաՀ ան զիստ
յ
Մեր
պա
յքա Րէէ՝ ա յ ս աէլմ էլա րար
մ
ունե–
՛ո ի էլէ՛ էէ ր էէ ւ ն ՛էէմ՝
մամանակի
ւււ
եռանգի
վաանում
է միա յե - Ա՝ եր արՀամ
աբՀէսնքբ
կբ բաւէ
իրենց։
Աեր
մամանաէլէւ
սւ ե -
ռէոնգբ
պէաք են մեղի :
« Լալաւէո
յն էգա չտսէան
ո ւթ ի ւ ն բ
յար–
ձաէէողաէէանն
է» , էէ՛՛բսեն
այս
քաքարէ
ասսէԼանեբբ
եւ ամէն օր բան մբ կբ վ՛ն -
տռեն
Գա չէէսէ էլց ութ իւ^է բ պարսւուեքոլ
Հա–
մաէէ ։ Իրենց
մախաւլին
մէք
պաարասա^
նետեր
ոէնին • եթէ
ԱլԼքսանղրասլոլի
զա^աւլիրբ
չբաւէ
, Կարսի ան կումբ
էքա յ ,
իթթիՀաա
- կ՚աչնակ
«սիրալիր
Համա -
ձսէյնութիւն»բ
կայ, ինչպէս
էէ բսէէնք
Շա
բաթ օր ։
Այս է էրենց
«քաւլաքաէլան
էէիհ»բ
Հ՚սյ
էլեանքի
մէք։ Այգ
«զիհ»էն
զուրս,
՚"յ՚.ք–
«ւլ իհ»էն
աէէէէէբեր
աչխսէէւՀ
չսւնին
։
ս ենք
էլո լէէէէէ էլց էէւթիւն
ենք , բտ
յց կոլ -
սաէլցապեէո
՚էունինք
յ
Մեէէ կեանքին
՚ ՚
էէորհոէլ
մ իւս
Հոսանքնէէ
բ ր կուսակ
.
չեն , բայց
էլուսակցասլետներ
ունին ;
Մ ենք
սնահ ու գաս տիա
րաէլուահ
ենք
՝Որ ի սէոէսփէէ էէի , ԶաւսէրԼանի
Լ լ
Ո՚՚՚սասմի
Հոգեւոր
մէէէոանւէէալթե
աւէբ եւ աւանգու
—
թիէններով
։Երեք
սուրբեր
, որոնց
մեհո՛։.–
թիւէէբ
էէ էէէէէէէէ ւնին ոչ միա
յէւ էէւ յսօբուան
,
այէ եւ եբէէլուան
«Հեթանո
ս»նԼ րբ , մին -
չեւ
էէարմ իր սքոեաէլ
Եղվ՚չէ
Զ՚սբենց
;
Ա^լս .սուրբեբբ
նոյնպէս
էլո ւէէ ակց ասլե տ–
ներ
չէին,
թէեւ
Հիմնագիրնեբն
էին էլու -
սաէլւլութեան
Հ ՚էյոյնքան
չարքտյին
էին,
որքէէէն
մեղմէ
ոեւէ
մէկր։
Աթոռի
Հեաա -
մ ուա
չէ ին : Չէ ին նաէ. ւ Հետէսմ
ուտ
վւառ
քի եւ անձնաէլւէէն
չաՀերոււ
Այս աւանգութեան
Հաւաէոէսբիմ
էլբ մ ր–
նան
իրենց ա չակերտներն
ու յե անո
րղնե–
Րէ.–
Եւ այս է պատճառր
, ոբ Երեւանի
վտ -
րէչնէ՚բբ
չեն գսէէլրիր
քնն էէէ գա աելէ
կ՚աչ–
ՀԱՅ ԸԼԼ Ա ԼՈԻ
հէՄԲ
—
Շարքի մը վհրջին մասը—
1923//^.
Նէս կր ՚լանուէի։
Արղկն
Հոն
՛լալէ
ա ռ ա ք ,
Զուիցերիոյ
մէք
ամիսնեբոէէ
Հա յէէրէն րառ մբ չկ ի լսահ։
Պանւլ՚՚էլբ,
ա–
ռաւօտ
էէբ , երբ ճաչասրաՀ
կ՝էքնկէ
, սան–
գէէւխին
վէւ՛"յ
Հէէէնղիպեցայ
աէսրիքոա
ՂՐյ՚էէ
մ բ ։ Կինբ իր նայուահքբ
էէԼւեէւեէով
ինհ ի
բսաւ
ամ ուսնին
•
—- Տես , ս ա երիէոասարգբ
ճիչէէ. մեր Ամ–
բէսաին
չի՛^ նմանիէէ
Հ
Պարղ
խօսք մը՛ քէէէնի մբ Հա յեէէէն բա -
ռեր,
բայց
անոնք իմ աէէանքիս
Հնչեցին
ՀողեսէՈէրար
նուաւլի
մբ նման
:
Տուէէ՚՚ւե
-
ցայ
յանէէարհ
, անգուչաէլեէի
ղանձ
մբ
գտնալի
պէս ; Ա յ՛է. խօէէքբ
ւղաաճէսռ
ե զ ՚ ս ւ
ոբ ես խորապէս
էլւլ
ա յի
ւլէէ
էէե ց իէէ րէսնէ
մ բ
երէլար
աաեն
ւլրկուահ
Րէլաէս : Անօթի եմ
եղեր,
եւ ա յ գ պոէէոէսռ մբ թարմ
էէԼբմաէէ
Հացբ
էէչտացուց
զիս ։ \ք աբաւի
եմ եզեր
•
եւ այգ բամակ
մբ քուրբ
Հայրենական
աղբի
լ բ ն եր
է ն
լեցուահ
, յագ ուրգ
էոուաւ
ինհի :
ԱՀա թէ ինչ է մա յբենի
էեղուն։
Զ"՛ քն
չգիանալբ
ինհի
Համէէէր
ամէնէն
էէաա
գա–
ոալքութիէ^էն
ԷՀ Անով է ոբ մէէլր իր նա
խա
Հ ա յ ր ե ր ո
լն
սրաին
էլբ Հասնի
.
ոէնոր
բա բէէէխո
Լէէնե
բուն
Հէէա
ք ե ր մ
քա ղց ր ո ւթ ի ւ–
նբ էլբ զղայ։
Անով է որ մենք
որոչ
գիմա–
գիհ մր էլբ նեբէէէէէյացնենք
մարգէլռւթեան
մէք՛ մեր ցեղին
Հարաղաա
պասէէլերբ
կբ
էլրէլնենք.
մեղ
գիԼցնող
եօթն
անէլաձ՛
օբՀ–
նուտհ
մայրերու^է
է։
բէլէէէէէյ ի ն
Հէէէմբո
յրովբ
էէաէէթննանք
ամէն
առէէէւօտ
;
Մեր
մ չաէլո
յթբ
ճան չնա լով՝
պիտի
չու
նենանք
ստորագասութեան
ւլգացումբ՝
ո—
բով
չաաերբ
կբ աւսռտպին
մեր
մ է ք
Հ Ո -
րոէէՀեաեւ
անհանօթ
ենք մ եր
Հէս րսաու
-
թեանց
, ա՚լքատի
երեւէէյթաէ
կը ներկա
֊
յանանք
օաարներէէւն
առքեւ։
Եւ
ասիկա
էէէմէնէն
ցաւաղին
մէկ աէէարն
է
Հայ
քլչլա֊
էէէլ ոէլբերէէսլթեան
յ
կէսէէէէանք
ի)սրէւնացին
, Փաւստսէէքլ
: Ա -
ռասպէւ
լնե էէն է"կ՝
էէրոնք
իրԼնց
ձ էք
խււ -
րէէ ւնէէ Լ լ անուրանա
լի
ճ չմա բաո
ւէձ
ի
ւն՛ե էէբ
էլբ հածկԼն,
ոչիտի
էոլստւոէւԼն
ձ՛էւր ձ
ի
էո
քբ , սլիաի
ւլօրացնեն
մէէր
Հուէին
։
Անոնք
հաւլիէլներ
են քաէլէէւահ
Հսէլայական
վար–
գէ. նիէ
մ լլ
էէրսւն
արմ աանԼ
ր ր աէէ
իւն աբ–
ցռլնքով
յաէէԼցահ
Հայրենի
Հէււլի՚ե
ձ՛էք
Հիւսռւահ
են ,էւ էւէէուն ոսաէէրբ
մինչեւ
եր
էէէնք
էլբ Հասնին
:
կարղ անք Փէէււստոսբ
Լ լ սլիաի
էոեսնԼնք
որ անւէերք
սլայքարի
մէք
է
մեր
մողո -
վուրգբ
թչնէէէմ
իին գէմ ; Հա
յ ր են
ի
^"ՂքԼ
էլր պաՀԷ
միչա իր սրբսէւքա՚ե
արմէ-քբ մեբ
էէլ ա էէքեր էէւն
Հ ա մ սէ ր : Անոր ոչ մէէլ
էէատ -
նա չաէիբ
ղիքիլ
ոսոխին՝
նուի րաէլէսն
ուխ–
աէ
՛ն
է էէ ւլահ մեր էլիլցաւլէէե
րոէն :
ինչո՞ւ,
այսօր
չիքահ
բէէա
յ այգ պա
չւոամ
ունքբ :
Մ եր ոէէեէլան
Հէէէյրենիքին
, Ա
վւիւռքին
Համ ար
մ իւնո
յն
Հ րա յրքով
բ
պէւՈք
է
վառիլ,
բ"Բբ"քիէէ
Չթսէլոէնք
որ տնոր ու
նեցահ
աէէձ-կ յնե
րէն
բան մբ կոր սուի է
Ա իրենք
էէանաւէսնէէ
ամէն
ինչ ոլւ ւլայն ի
բական
ել՜ Հւլօր
կլւ գաէւձնէ
ւէեր
էււչքին^Հ
կբ
բարձրացնէ
անոր
լուսաէլերա
պա -
րիսպնեբբ
էէէմենուբեք
:
Ծ՚սնօթ
է
ամէնքիէէ
Աբչաէլ
թէսէէաւոէէէ
էէէաամ ութիւնբ
: Պ՚սրսիէլ
ՇաէէլուՀին
էէ օա
գերի
էր
Պասէի
Հ՚՚՚յրր
: Ամկն
անղամ
ոբ
ան կբ քաէէր իբ ո ա ք ե էէ
Ոէն
աաէէ
ւէագանօ–
բէն
սէիռուահ
Հա յրենի
Հողին
վր՛"
լ , էէբ
գառնար
չւլթ ա յ ա էէ էէւ պ
էսռիւհ
եւ էլր
մռն–
չէր
•-
Մ
եր
Ոէոքին
տաէլ պէտք
է
մ իշա
ղզան^ւէ^
գոյութիւնր
ա յ գ սբբէսզան
Հուլին։
Տալի–
տէէնաէէէսն այգ կռուանն
է ռր
ւէեղ
էլանգէււն
սլիաի
պաՀԷ
ամէն
վտանէլի
ղէմ ;
կ՚իտէսէլցինք
մեր արմանիքներոլն
: Եթէ
նաէլցաէէան
«իգէ ո լոգիա»ն
; Մ եր երկրի
ա–
ռաքին
իշխանաւորբ,
Աուրէն
Թ՚ովմաս
-
եան,
Հա յէլոմ կուս ի Որւէ
Համագումարին
՚^էէ^ կր յ ՚ " Հ " " " Ր " ՚ ր է ր ՝ է Մ՚՚-Բ եւ ի
յուշ
բոլորին.
« Չ ի կարելի մռռանալ , որ մեն։^
ապահռվաէլրուած
չենք
ըո^բժւււ.սւկա(յ. ՚
ււէակցիոն ի դ է ո լ ո գ ի ա յի , մասնաՆորապէս
բ ո ւ րժո ւ ա - նացիոնալիսաական Դաշնակ–
ցութ-իւն պարտիայի ներթափան ցումի ց» -.
Ալս
վէլայոլթիլնբ
կր Հաստաաէ
,
ա )
Որ կ՛ա ^ա
էլց ութիւնբ
«նացիոնա
-
լիստ» է (սէզգէսյնաէլան)
եւ ոչ թէ
«ին -
ւռեբնաց
իոնալիստ»
Լմ իք ա զ գ ա լնա էլան ) ;
բ) Որ իրենք՝
Աուրէն
թովմասեաններբ
«ինտերնաց
իոնա լիսա»
են եւ ոչ թ է
«նա–
ցիոնա
էիստ
Հ
գ) Որ երկրի
մող ովոլրգր
էոոդոր
ուահ
է մեր «իգէոլոէէիա»յով
եւ ոչ թէ
իրենց
թոէէմէէէսեէսննեբու
^իգէոլոգիա»յով
:
գ) Որ "էկաք է պայքար
մ գե
Է ոչ թէ
• «ինտերնացիոնալիղմ»ի
, այլ «նացիոնա
-
լէղմ»ի
գէմ :
Այս պատճառնեբոէթ
Ոոլչեւիղմբ
գէմ է
Գաչնակցութեան
:
Այս
ն ո յ ն սլատճառներով՝
Գա չնակց
ու —
թիւնբ
գէմ կ ԲոլչԼւիւլմին
։
Բոէչեւիւբէբ
էէչ
ա ղ գ կբ ճանչնայ,
ոչ
Հայրենիք֊
Ուստի՝
՛էէձ՛
բլլալ
Բ"էչեւէ.ղ–
մէն, չի նչանաէլեր
գէմ բէլալ
ագգին
ոլ.
Հայրենիքին
• ԸնգՀակառաէէն
, կբ
նչանա–
• կէ ազգին
Հեա էէէլա է ու Հայրենիքին
։
^ԲՐ
մԼնք կբ րուլոքԼնք
«ինաերնացիռ
-
նա լիէ ստա կան ներ թափանց
ուձ՛» ի
՛էէ՜մ
է
մ եր
ինքնա
էլոչ գաաախազներ
բ էլբ Հրա -•
լ ի րեն
մ եւլ
Հ
րսէձ
՚արիլ
մ եր
«րմ բոսա
էլեց -
ոլահքէն
Հանգէպ
Հայ պ ե ա ո ւ թեէսն » ,
ինչսլէս
որ էլբ գրէր մեբ Հարեւանբ
1949
ՓետրսԼէսր
12/» 5/ ;
Հարկ
էլբ ղղտնք
, ձ՚ենք
էս լ մեր էլա ր ղին ,
յայաարարելոլ
ի էէէւր եւ ի յ ո է ֊ չ
բոլորին՛
Օ՚աշնակցՈԼթ-իւնը
«ինաերնասիոնալիս
-
տական
նե րթաէիանց
ում»\ւ^
պիաի եակսւ–
գ ր է
յ
մի՛շտ ե ւ հանապադ
յ
իր
«նացիոնա–
լիստէէէէլտն
նե
ր թավէանց
ում
»բ
։
« Նախբետրելի
է ,
որ
մեռնինք
ո ա ք է
էլեցահ
, քան աէւլրինք
հունէլի
եկահ»
,
էլբ՛
սէր
Ֆբէնքլին
Գուղվէլթ
;
Մենք
էլբ նէսիսբեարենք
աւելին,
էլր
նա -
խլ^ւտրենք
ասլրիլ
ոտքի
էլեցահ :
(Խմբագրական 8ՈԻ11ԱԲԵՐի)
ԼՈԻՍԱԻՈՐ
25ԱՄԲՍ
.Ն
(ԵԳԻՊՏՈԱ
- ԼԻԲԱՆԱՆ
֊ ՏԷՐԶԱՐ)
ժէ.
Ա՚ԼԵք-ԱԱՆԳՐԻՈՅ
ՄԷՋ
Ա ինչեւ
գիչեբուան
մամբ
էէրեք
չարւէւ -
նաէէեցինք
սաեէէհուահ
աաք,
Հայէլաէլան
մթնոլորաը
պաՀել
իր բարձրութեան
վը՜՜
բայ։
« Աբթին
»էն պաամութէլններբ
ւլսլաբ–
ճացուցին
»Մաբիուս»ի
քագաքին
բէւա -
կէչներբ
Յաքորգ
ա ռ ա ւ օ տ
այցելեցէնք
քաղաքբ
։
Մեհ բան չկայ
Աէլեքսանգրիո յ ձ՛էք
աես–
նելիք։
Գացինք
աեսւէւնք
էէէ.ղեցիէլ պար -
աէէէբ , որուն
ա էլե ա ր էլէէւ թի ւ ն
բ է ՚ ի արղէն :
Կէսօբուան
մօէո մեր ք՚ոյէերր
ոլգէլե
—
ցինք
զ էպի Պօղոսեան
վարմարանբ
։ Ա -
տււսքին
անէլամն
էր ^ որ մեր Հիւրեբբ
կը
գանուէին
Հա
յ էչա/լան
վէէէ
րմա ր ւսն ի մը
մկք։
Ան/լէ
գուբս
ելան
Հիացահ
,
նոյնիսէլ
յուղուահ
:
Վաբմաէէանին
տնօրէնբ
, գրաւէէա
ու
րանասէոեգհ
Բիւգանգ
Զէքէճեան
, չրքա -
պաաոււսհ
ուսուցչական
/լաղմէւվ,
մեր
Հէւրերուն
եւ մեղի
ընհայեց
Եղէպաոսէ
մ է.ք մեբ ա էէլբ ահ պաՀ երուն ամէնէն
ւլե -
՚Լ^ցէԿ՚^^րէն
մէկբ :
Հիացանք
լլեգարձա/լ
ու մ աքուր
ճաչա–
րաններուն
՛էրա
յ , ուր Հարիւրներով
Հա
յ
մէսն/լաիք
իլւենց
կէսօբուան
ճաչբ
էլ^լ^է -
էն
է
չբքասլաաուահ
իրենց
Հսէլի^երով
,
որոնք
փոխն ի փոէէէ կոււէան
ամէն
օր
անձնասքէս
ւէբա՚լելսւ
իրենց
աւբլէէն ապա -
էլան
էքաւբէ ուլ ա յգ անուչէէկ
, էսէւլացի
սլէէ -
աէէլնեբով
^։
Տէկէն
Պա լար
ւէասնաւո
րապէս
Հեաա
-
քրքրուեցաւ
Հայ աիէլիններու
ա յ գ Հրա -
չաչէ՛
՛ Է Ո
րհո
էէ
, Հաէւց ուէէէ
էէ
րձեց
,
երէլար
էսօսեցաւ
թէ պէլտէւ/լնե
բուն ե ւ թէ ձ՛ե հե
րուն Հեա ։
Տեսանք
նաեւ
բնզարձակ
մարզագաչ
- ^
աբ,
ձ՛
էէէ
ր
էէԱէ
էէան աէէսւմբբ,
էւր չաՀահ
էսն– ՝
Հ աձ՛ա
էէ
բամա
կնե բով
յ
^
Այս
րոէոբբ
վերին
ասաիճանի
քաքաէԼ
- •
րաէլան
են , ամէն
ղնաՀ
աէէէ
ութ ենէ վեր ։
Պկ՚ոք է տԼսնէիք
մեր Հէէւրերսւն
յ ո ւ ղ
էէւահ
էէէմքերբ
ւլ պէաք
է ամէէսնԼր
ետք
ուն/լնգրէէէք
էէեռ ղանոնք
, Լրր էւրենց
Հայ–
բենակէւցնեէւռւն
էլբ սլաամէէւն
Հայ վար -
մարաննեբու
մէք էւրԼնց
աէէսահներբ
, Ա -
ղեքստնէլրիա
, ԳաՀիրէ
, Պէյրութ
, բմ -
բռնե
լու
Համար
, թէ ինչով
ենք
մենք
մեհ
...
Հտւաքէէւ
էէ էլանք
րնղոէնե
լութէէան
սբ -
բաՀէէն մկք , բէսրձրսէէքոյն
կար՛քէ
աչ՛" -
էլեբտնեբուն
գիմաց
, մեր ^է՚֊րերբ
էքբ գա–
նուէէն
արգէն
ե րքան
էլութե ան
գաղաթնա–
էլէէոին
։ Հարցուվէորձահ
էէն աչակերա
-
ներբ
, առահ
էււ քենահ
անոնց
ֆրէսնսերէ
նի պա
րաա
էլանութ
էււննե էէբ ;
Իր տեսահներուն
վբայ
Հիմնուահ՝
Պ–
Պէսլար
սչիաի
գրէր իբ թերթին
մէք, թէ
նո յն տա ր իքի եւ նո յն
ւլասարանի
^ " ՚ յ
վաբմաբաննեբու
աչաէլերաներ
բ նո յնքան
,
եթէ ոչ էէէւելէւ , ֆրանսերէն
գիաեն
,
որքան
ֆրանսացի
աէլաքբ։
Պօէէոսեէսն
վարմարանի
մէք էբ, ո էէ ա -
ռաքին
անզամ
խօս^ աէւաւ
նաեւ
Տէկէն
Պաէտր ;
Ր""էւ րառ առ րառ. «ք՛ւէ
աննմ էէէն
ձա—
գռւէլ1էերս,
ձեբ աաբիքին
ես ալ " ՚ ղ ք ի է լ մբ
ոլեէւմ
Ֆլւանսայի
էէէք։
Աեհ
Հայրենիքէէ
մ էէ կբ էէէէէէ է" կ ան էէ ան , եւ ուեի
ամ էն
էէն չ ՚.
Ոչ մէկ բանէ
զրէլռլէէէհ
է ։ Մէէլ բանաէ
մ ի–
՛ ո յ ն "էաէլաս է ձեղմէ՛
Պիաի
ուղէի,
որ
էէմ աղքիէլս
ոէլ ձեղի չավ՛
Հայրենասէր
բլ
լս՛ բ» :
ԺԸ.—
ԿԱՐԵԼԻ
Զէ
ԾԱՌԱՅԵԼ
ԵՐԿՈԻ
ՏԻՐՈՋ
Հէս յէլական
ւէա րմա ր ան ի ձղահ
էսանէլա–
վառիչ
ապաւո
րութիւնր
գ ե ռ չէր անՀ էէ ֊
աացահ
, երբ մ ենք
էէւո էէէ էէէէլր ուեց էէէնք բո -
լորսվին
տարրեր
աչխարՀԷ
մը մէք։
Պ–
Պալաբէէն
հանօթ
, Աղեքօանւլրիա
բնաէլոէէ
մ եհ՚սՀ
ս՛ր ուսա
էէր աւլէ
էէէ
մ բ եւ իր
Կէ՚նր
ճաչի
Հբաւիրահ
էէ՛ն Պալարներն
ու Մ աբ–
սեչբ։
Այնքտն
սչնէէեցին
այս
վԼրքքէններքէ^
որ սաիսչուսէհ
ես ալ բն էչե րացա
յ է՛րենց ։
իչէսանավայԼլ
մեհէսրտնքէւ
արմանացանք
Հոն։՜Տուն
մր չէր անոնց
բնաէչահր
" ՛ յ Լ
էլաաա րեա
է պաչաէո
։ Ամէն
է,նչ ճոէս
էր^
տմ էն
էէնչ
թէէէն էչա րմէք : Արէ, ւե չեան գոր ~
՛էեր
աէէէն
սԼնեաէլի
, աւէէն
սրաՀէւ մէք ։
Արհաթէ
սպասներ
, Հսէլա
յ
ւլ րէսգէէէրան
,
էսրուեսէոանոց
: եկէսրէւչ աէ էր
ղրաէէէտբ
իր
ղորհերբ
էլբ ւլէսրղարէին
պատերբ
:
Պալաաբ
էէւնէր
ձմեոնայէւն
եէ.
էէէմ
ա՛ւ– \
նային
առանձին
յւէւ րէլա չէամիննե
ր :
Ըն – ղ
էէաբձտկ
պար տէղ էէն էէէք
կ՝ աճէին
եղա էլէ
տունկէ.
չէէ
ու հազէւէլնԼր
; ճս՚շէէ
տրուեցաւ
ամ րող քով էէն ւսրհաթէ
սոլտսնեբու
եւ
յաէսճսէէէլէսկիէ
ււլն ա էլն ե ր " ւ
մկք։
կարճ,
ղրաղէէ"
մր չէր մեւլ
բնղոէնողբ,
այլ
Հարսէոա
թեան
մկք թաէլուահ
Արե -
՚ - ՚ ՚ ե ^ Ց է էչէո՚ոն
մբ
։
Այս
բոլորին
Հետ, մսէսնէսւսր
^է՚է մը
էլորհ
/լր գրուէր
մեէլ
չլացնելու
,
մեւլ
էէէեզճ
ղ րսէլներս ։
(33)
Կ.
ՓՕյ.ԱՏԵԱՆ
(Շար •)
Fonds A.R.A.M
