« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Կ
(Յ-Ա. ԼԵՒՈՆԵԱՆ և ՏԻՐԱՆ
ՓԱՇԱԼԵԱՆ)
Վերտին
քանի
մը ամիսները
աղեաաչէ
եղան
մ եր
ժողաէուրղին
եւ. կաղմ աէլեր -
սԼութեան
Համար
%
Յաջսրղարար
, արտասաՀմանի
մէ^ Կ"Ր~
ս
ո լց Լւնք լաւ ու թանկաղին
Հա յեր ու
լնկերնե
ր , ինչսլէս Ա արգար
Աօսոյեան
Իրաքի մէջ, Յակոր Տէր Յակոբեան՝՛ (ի–
բաղեկ)
, Իրանի մէջ եւ
Գաբեղէն Աար -
գիսբէգեան՝
Ֆրանսայի
մէջ֊. Երեքն ալ ի–
րենց
շրջաննեբուձ
մ էջ ղեր կաաարռղ ,
ուչաղրաւ.
գէմքեր՝
աղգային,
կուսակցա—
կան ու մշակութային
մաբղերու
մէջ :
Անողոք է մ աՀ ր եւ ճակատաղրական
.
կը
Հնձէ՝ աոանց
ուշ գար
ձնե լու տարի -
քին
յ
յափ շաա կո ւա՛հ– անձին
արմ՜էքին
. մ-ո–
ղովոլրգի
մր կենսական
կաբի^եբունւ
; Իր
մանղաղին աակ
կ՚իյնան
Ր"լ"ՐՐ^ շատ ան–
գամ
յանկաբհօբէն
, եղերական
վփճակա -
Հանութեան
մր ՀետեւտնքուԼ
•
Զէին բաւեր այս կորուստներր,
դեո ա–
նոնց
սուգին
մ էջ , աՀա մաՀը,
նո
յնքան
ղաժանութեամբ
, կը Հաբուահ՜է
Ամ երի -
կա յի
մ եր Հանրա
յին ու
կուսակցական
կեանքը,
մեղմէ
ԼսլելուԼ մէկ - երկու
շաբ–
թուան մէջ սիրելի ու թանկաղին
դէմքեր է
Նոյեմբերի
սկիպ^ը
(11
Նոյեմբեր)
,
Ֆրեւ^ոյի
մէջ յանկաբհ-ամաՀ
եգաւ
մեր
Հին ու վաստակաւոր
լնկերներէն՝
Յակոր
Ա • Լեւոնեան
. քանի մր օբ աււաջ , (Գեկ–
աեմբեբ
9))
Ամերիկայի
մէջ՝ Հողին
յանձ–
նեցինք
ո՚֊րիչ վաստակաւոր
գէմք՛
մ ը, ապ–
գային ու կուսակցական
ուշագրաւ
անձ
մը,
՚ՏԼ՚բան
Փաշալեան
, երկարատեւ տա—
ոասլանքէ
մը ետք
յ
Երկու,^ ալ նուիբեա^եբ
նոյն գագա -
փարականներուն
եւ քանի
մը
տասնեակ
տարիներու
եռանգուն
գո
րհ՜ոէնէութեամբ
ու վաստակով ;
Լեւոնեան
Պիթլէսցի
էր , Ծդակ
գիւղէն
,
որ շաա կանուխէն
եկահ՜ էր Ամերիկա
, նր–
ւիբուելով
Հանրա
յին ու
կուսակցական
աշխատանքնեբու։
Տրուեցաւ
իբ կԼնսա -
զբականր;
իր Հայրր՝
Աաբդիս
Լեւոնեան
,
յեղավւոխական
խառնուածքով
Հայ մը,
աշիատակից
« Հայրենիք »ի ,
Հեռուէն
՚
եղրա յրր
Արմենակ
, հանօթ «Երկաթ՛» ա–
նունով,
մաաւռրական
գորհ՜ի
Լ մբ, որ ե -
ղահ է « Հայրենիք
»ի
Հիմնադիրներէն
մէկը–
Համակ
եռանգ եւ դագափաբակա
-
նուիժիւն
, Արմենակ - Երկաթ
գբահ է ,
խօսահ ու կաղմ ակե բսլահ
Ամերիկա
յի
մէջ,
ասլա խօսքը
դորհ
դարձնելով,
ան -
ցահ է երկիր,
Աասուն
Հասնելու
Համար :
Իր երագի
ճամբուն իսկ նաՀատակուահ
է
1904^^,
Հերոսական
լ^կերներու
Հետ, կր–՜
ռիւներոլ մէջ:
Յակոբ
Լեւոնեան կր շարունակէ
բ իր
գադափաբական
ու յեղափոխական
րնտա–
նիքի
աւանդութիւնր
: Կ՛ուսանի ել յետո
յ
իր ոէնեցահր
կուտայ
ամբող^ութեամբ
իր
ժողովուրդին
է Նախ Լոնտոն
, ասլա Կով–
կաս եւ յետոյ իր եբաղ^ւերոլ
աչխարՀը
ԱմեբԼւկա
, ուր դժուարին
օրեր կ՝ապրի ,
կր չհուի նոր աշխատանքի : Բայց ինչ որ
նոր միջավայր
լլ ղլացալ
իրեն, ինք տուաւ
ինքնիրեն
ղոՀա բե բութեամ բ , յամառ աչ
խատանքով,
Հաւատքովէ
Եգաւ տարինե -
րով « Հայրենիք »ի խմբագիրներէն
, եղաւ
գոբհիչ եւ քարտուղար
Հ . կարմիր
Խաչի
՝•
իսկ
վեբջին
քսան
տարիներուն
, աչա -
դուբկ,
կ՛առաջնորդուէր
իր Հոգեկան
լոյ—
սով՛ կր շարունակէր
Հանրային
իր սլա յ -
քարը
անՀուն
տառասլանքով։
Կր խօսէր
ու կը գրէր եւ կր մ ասնակցէբ
Հանրա
յին
ու կուսակցական
աշխատանքներու
, ողե—
ւորութեամբ
ու անսասան
Հաւատքով
Հ
Բանաստեղհ
էր եւ իր Հոգեկան տաղ -
նաւղը
լ
իբ երաւլնեբը
կ^երգէբ
յուղում
ով
թաթաւուն
քերթուահներոլ
մէջ ։
Աչքերով
մութ,
բայց մտքով ու Հոգիով
լուսաւոր–
ուահ, կը չարունակէր
Հաւատալ,
թէ
րախտր
սլիտի
ժսլաի օր մր մեր
ժողովուր
ղին : Կր բաւէր իր Հետ կարճ
Հանդիսլում
մը,
Հասւ^ալու
Համար, թէ ուրէին իր
ՀետաքրքբութիւՅէներր
; Հայաստան
, ՛հաշ–
նակցութիւն
եւ Հայկ. մշակոյթ
.
միա–
ցուցահ էր այս բոլորր
սրբաղան
Երրոր -
դութեան
մրմէջ, որուն
եբկրսլաղեց Հա–
ւատաբմօրէն
, մինչեւ իր վեբջին
չունչը։
Այւ"՚"ւէ"
յ " ^ ՚ ժ է գէ՚^ք
՚ ^ ժ էբ Տիրտնը–.
Ննահ էբ ^^Տակտն
թ ուականնեբուն
, Բա -
լուի
Հաւաւ
գէ՚֊գր,
որ մեհ գէմքեր
տր—
ւահ է Հայութեան
, Գր՛ Աաեան ,
Մելքոն
Կիւրճեան եւ ուրի^եր
, որոնց
ստուերին
տակ
ւ^ասլրէր մեր ոիբելի
Տիրանր
, Հր -
սլարտ
անոնցմով եւ անոնց
ճամբանեբոէն
վբայ ։
Ան ալ կանուխէն
եկահ էր
Ամերիկա
(1909)*
իր գի՚֊գէն
Պոլի՛ս, ուր
մնացահ
էր տարի
մը եւ Գաշնակցական
եղահ ,
Կիււբճեանի
շունչին տակ
յ
ԽոնարՀ
րնտանիքի
ղաւակ
, ուսմ ան ան
Հուն հարաւով
սակայն
•, Ան ալ
դժուարին
աչխաաանքնեբէ
ետք, ամբուլ^ացուցահ
է
իր ուսումր;
Երիտասարդական
խանդով
նեաուելով
ամերիկեան
կրթութեան
ու
մչակռյթին
մէջ, սլա յքա բով,
անրնկճելփ
կամքով աւաբտահ է նախ՝
Մէյնի
Համա -
լսարանը եւ յետոյ՝
Միշիկընի
իրաւաբա
նական
Համալսաբանր,
վկայուելով
^եւ
Հարիւբաւոբնեբու
մէջ Աւշագրութիւն
դր֊
բաւելով
%
Զէ անտես
ահ
Հանրա
յին ու կուսակցա
կան կեանքր;
Տարիներով
եւլահ է «Հայ -
րենիք»ի
խմբադրոլթեան
անդամ , մնա -
յուն աշխատակից
, քարտուղար
Աղ՛է • Ա -
ռաքնորղաբանի
եւ կ. կոմիտէի
քարտու -
ղաբ , մէկէ
աւելի
անղամներ ;կր մասնակ–
ցէր կուսակցական
բոլոր աշխատանքնե
-
բուն, սլատգամաւորական
ժողովներու եւ
տեղական
ղեկավար
Մ արմ իններու
, ձեռն–
Հասութեամբ,
իմաստութեամբ
եւ էրա -
լաբանի
բհտխնդրութեամ
բ % Լաւ սլա շա -
բով
մ տաւոբական
մրն էբ , « քաջահա -
նօթ» իր իսկ բառով
, անգլերէնի
ել ֆր -
րանսերէնի
, այլ մանաւանգ
Հայերէնի ,
Մ Ա Ր Գ Ա Ր Ի Մ Ա ձ Ը
(ՀԱՏՈՒԱԾ
ՄԸ «ԱՊԻՏԱԿ
ՋԻԱՒՈՐ^ԷՆ)
Նստեցաւ
այն ապառաժին
վբայ,
մին -
չեւ որ արեւր բացուեցաւ
;
Գիլղացիներր
վաղուց
արթնցեր
էին •
Օճախնեբը կր վառէին
յ
կիները տեղ աեգ
լուացքի
սկսահ էինեւ իրենց
լւսթերր կր
վւռէին
քարերուն
՚Լըայ , երբ
ձեռք մր
Մաբգաբին
ուսին
՚լպաւ : *Լարղանն էր :
-
Ի՞նչ կայ , Վաբգան , - Հարցուց
Մ ար
դաբ :
– Բեղ կը փնտռէի
, Մ արղաբ ; Երէկ
՛լի՜
շեր
լնկե րներր շատ յուղուեցան
, երթ
ձղե՜ցիբ ու Հեռացար ; Անոնք
լռեցին
, ո -
րովՀետեւ
ֆետա
յու
նամ ուսր
սլաՀպանող
երկաթէ
մ ատն էր որ ա յս անղամ
ղինա -
թավւ
կ՝ընէր Մարգաբր ;
էգ Լ""– Բ՛՛իբ
1 Վարղան
; Եթէ ղիս
՛լի–
նաթափ
չրնէիք , էն ժամ անակ ես
պիտի
պոռայի ձեր եբեսին.
զԳոլք
ֆետա
յի
չէք
, ֆեաայի
չէք» : Վարղան
, ճանս , Առ–
քո
յի էդ իսօսքերուն
վրայ ես ղիս
կոբցու–
ՑԻ
է
՚Լ՚"ւ՚"Բ
ա՛ի
=
Ա՚՚^քօն
ճիչդ էր , Վար -
գան,
սլէտք է մտիկ տալ էգ ձէնին , թէ չէ
Աաքռյի
րսահին պէս, Հայոց
աչԼսաբՀր կր
՛ԻԺ
^ ^Բ ՛ւ՛մ.՛՛ Վ՛ո ր գան , ճանս, ես տար -
ուեց՚սյ էգ քահով, ես տեսնուեցայ
էնոբ
Հեա : Այ , էս բոլոր
ր քեղի
կ՚ըսեմ
• իմ րն
կերնեբ
ր ինձ Համար
ոիբելի
են ; Ջէ ,Վար–
գան , Մաբղար
ր ֆետայի չէ , պէտք է քա
ւէ իբ մեղքը էն տաճարէն
ներս
մտնելու
Համար ;
Մարդարի
չ յ ՚ ^ ն ե ր ր
յուղումէն
կր ղողա–
յին կարհես ; Վարղան
օր մր օբանց այդ
վիճակին մէջ տեսահ
Լէր գայն •
I
Մ արդար , եկայ
ըսե՜լու ոբ քու ղի -
ն ա թ ա վւ ռ ւթ ե ան դ սլատճառով
լնկե
րներու
մէջ պառակտում
ինկահ է ;
Լուսադէմին
Խէչօն ու Առքօն իրաբ առին ; Բիչ ՛մնաց ա–
րիւ-ն թափէր
, ե՛թէ Աաքռյի
Հետ
վբայ
չՀասնէինք
.
է
Մ արդար այս որ լսեց՝
"՚էքեբր
խոչոբ ~
ցուց
.
<
ինչո՞ւ,
ի՞նչ կայ, Վաբգան :
Առաւօտ
, լուսադէմին
, Խէչօն տես -
նեմ իմ մօտ եկաւ ու պաՀանջեց
, ոբ նոբէն
ժողով
ղումաբուի
; Ես ինքս
Համաձայն
էի,
մանաւանղ ոբ թչնամիի
կողմէն
միչտ
ալ յարձակողականի
մր վտանղր կար, եւ.
մենք խոչոբ պատասխանատուութեան
մը
տակ ենք; Ընկեբնեբր
ժողովի
կանչեցի
յ
էդ ժողովին մէջ ոտքի ելաւ Խէչօն ու պա
Հանջեց , ռր Մարդաբը
իր դէնքեբուն
եւ
խումրին
վեբաղաոնա
յ ; Խ է էո յին
Համ ա -
կարհիք
լ^կերներր
իրաւունք
տուին , մա
նաւանղ իբ խումբի
տղաքր, որ
այնքան
ղրդռուահ
էին Առքոյի գէմ ; էս բանի վր–
րայ Աաքօն խօսք առաւ ու րսաւ.
Խէէօ , ճանս, Մաբդաբր
մեր
՚սէքի
լոյսն է, էնոբ կռնակր
Հաղար
ֆետայի
մասնաւորաբար
գրաբարի
, ղոր կը ՛գաչ -
տէր
,
Այս
րսլ՚՚ՐԲէ
թանկագին
առաւելութիւն–
ներ , բայց ղարգարան^^եբ
էէն :
Բուն
մարգը վեր էր ասոնցմէ
, աւելի
խորունկ
ղիհերով.
Տ իրանը
նկա բագի
ր մ լ ^ էր ք էբ
Հաստատ
, ամուր
Համողումնեբով,
որոնց
մէ չէր ղատուեր
, յամառօրէն
, ապառա -
ժի մր հանրութեամբ։
Նկարագիր
մը՝ էր
զգալու
, մտահելու
, ղոՀելու
ընգունա -
կութեամբւ
Աչխաաանքէ
եւ էնքնաղար -
ղացումէ
արղէւնք էր էբ ունեցահր
, որ
Հագուագէւտ
էբ % Ծանօթ էբ բոլոբէն՝ էր
քաջասրտութեամբ
, յանգգնութեամբ
եւ
էնքնաապութեամբ
; Հաճոյք էր էր <ետ
խօսակցոլթէւնր,
այնքան
Հմուտ էր, Հա
րուստ
յուչեբով
եւ այնքան
սբամէտ Իր
ս բամ տութ էւնր , խաղաղ
երեւոյթէ
մը
տակէն, կը Հասնէր
յաճախ
Հե՚լնութետն
,
ե ր էէէհ ա բան է մը վա յել
ւ
Այս
բոլորը
, ար ժէք
էրենք
էրենց մէջ,
կ՚աբժէքաւորուէէն
կբկնապէս՝
էր ^ա -
ւատքէ
լայն
ալիքներով;
կր Հաւատար
Գաչնակցռւթեան,
էբրեւ
մէակ կաղմակերպուահ
ուժր
Հայութեան
;
Ողնայարր
անոր։ Կը Հաւատար
Հայկ՛
Գատէն
, էբրեւ
արգաբութեան
գատ
մը եւ
էբրեւ քաղաքական
անՀրաժեչտռւթէւն
,
աչիւարՀաղբական
տրուահ
պա յմ աննե -
րուն
մէջ։
Եւ. կր Հաւաաաը
մանաւանգ՝
Հայ Մը -
չակռ յ թ է ն , էբրեւ
ամ էնէն
ամ ուր ու մ
նայուն
խարէսխը
մեր ժողովուրդէ
ղո -
յութեան
ու բաբգաւաճութեան
յ
Իբրեւ.
անթառամ
հաղ էկր , հագկեփոէնջյլ
Հայ»,
ժռզովուրգէ
Հոգեկան
Հարստութեան
յ –
Ատոր
Համար ալ կրնանք
ըսել որ ամէն՛,
բանէ առաջ, Տ էրանը
մչակո
յթէ
մարղն
էր ; Ծանօթ
Հայ Հէն ու նոբ գբականու -
թեան ու սլատմութեան
; էնչպէս
լեղուէն
,
ունէր
էն^ւայատուկ
ոճ մը ,
դէտակցօրէն
մչակուահ
լաւ Հայերէն
մր,
դբաբարէ
չուքեբով
ել ոճերով
գեղեցկացահ
;
Պէաէ բաւէր այս ամէնր,
Տէրան
ր
չմոռ
նալու , անոր
յուչքր
ոգեկռչելու
Համար
չարունակ ; Բայց Տ էրանը
աւելէն էր , քան
այս
ամէնը;
Բարոյական
արժէք
մրն ալ
էր ; Պաբկեչտ էր էբ մտահումներուն
, բա–
րեկամ ոլթէլՆնե
բուն եւ նոյնէսկ թ^ա -
մութէւննեբռւն
մէջ ; Առէթ
չունեցաւ
էնք–
ղինքր
ղէրքեբով
արտայայտելու,
բայց
անոնք որ ճանչցան
ղէնքր , գէրքեբոլ
ար–
ւահէն
աւելէն գէտցան էբ մասէն :
Յակոբ
Լեւոնեան եւ Տէրան
Փաչալեան
,
երկու
թանկագին
զոՀեբ,
որոնք
իբենց
կեանքոէէն ու նուէրումով
կր Հաբստա -
ցնեն Ամեբէկայէ
Գաչնակցռւթեան
պատ -
մ ռլթէւնը
յ
Գաչնակցռւթեան
մէջ կաղմուեցան
ու
թրհ ուեցան
անոնք, եւ ,
արժանաւորա
-
սլէս, վերագարձռլցէն
Գաչնակցռւթեան
եւ Հայ ժողովուրդէն
, էնչ որ առահ
էէն։
Յարղանք
էրենց
սէբելի
յէչատակէն
։
(Խմբագրական ՀԱՅՐԵ՚նԻքփ)
ԿԱՐԴԱՏԷ՚՚ք ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛Ք «ՅԱՌԱՋ»Ը
Շ ^ Ր Ժ Ա Ն Կ Ա Ր Ը
Ե Ի
Օ Ա Ն Ո Ի Կ ն Ե Ր Ը
կ՚աճէ
անըն՚լՀատ
չարժանկարէ
աղդե -
ցութէւնր
եւ պ՛է օբ կլլ գալ-լացնենչար
-
ժանկարէչները
էրենց
ալ՚՚՚ւեսաէ
ւ1 է ջ ՚ ՚ ց -
ները, շաա յաճախ ալ չնորՀէւ
ժռլւվուր–
ղէն մէջամաութեան
։
Վելվերս
ան՚լլլ՚ացէ
րժէլկ
մը չաբժա -
նկաբ մր ցոյց
4 ՛ – / ՛
՝Վ՚ՎԿ՚Է"4
^՜^և"– ՜
սացահ մէկ գէ՚^ղէն մէջ, Մեհն Բրէտա -
նէոյ
քա՚լաքաչինութեան
նէւթէն
չոլլվ;
Այս ժապաւէնը
որեւէ
գռլ՚հ
ո՚լութէւն
չ՚ւլ–
նէբ
յ
Բժէչկր
չ՛"՛» ղարմացաւ երբ աւար -
տելէն ետք, ափրէկեցէ
՚Ա՚^՚լ՚^Յէ՚^երը
խօ
սեցան
«Հողին մէջ կտցաՀարող
Հալուն»
մասէն : Այս մանրամասնութէւնը
խուսա -
փահ էր րմէչկէն
էնչսլէս եւ լարժանկա -
րէչներռւն
ուչաղբութենէն
; Անոնք
ոլղահ
Հէն ժապաւէն
մը չինել ճաբտարապետոլ
-
թեան
մասէն : Պէաք եղաւ բաղմաթէւ
ան
ղամներ
ղանգա՚լօրէն
ղաբձնել
ժասլաւէ -
նը, որպէսղի
կարելի րԱաբ տեսնել Հա -
լուն կտցաՀաբելր : Ուստէ
բժէչկը
եզբա -
կաց
ուց թէ գէ՚֊՚լս՚՚յիներ
ը ժ ապաւէնէն մէջ
կը տեսնէէն
մէայն
կար՛է
մը տափակ
պատկերներ
, եւ այնպղտէկ
մանրամաս–
նութէւնր
անոնց
ուչագրոլթէւնր
գրաւահ
էր պարղապէս
որովՀետեւ
շարժուն էր
յ
Մանուկէ
մը օլ՚օրոցէն
վ յ ՚ ա յ ղնղակ
մը
կախեցէք
չուանէ
մը հայքէն
ւ Եթէ
՚լնղտ–
կր անչարժ է , եբախան
ուչադրութէւն
չրներ ; Աակայն
անմէջասլէս
որ չարժես ,
ս.՝դան կ^ոգեւորուէ • Ան ղնդակէն կը Հե -
տեւէ ոչ մէայն աչքերով,
այլեւ
ձե՚ւքերռվ^
եւ ոտքերով,
շբթունքները
կր չաբժէն եւ\
՚"էքերը
չի Հեռացներ
առարկայէն
; /էբով^
չւսրժումն է ոբ կր թովէ եբաէստն ;
Մէեւնոյն
երեւոյթը
կը տեսնուէ
աւելի
տարեց
պզտէկնեբոլ
մօտ
(5-6
տարեկան)
,
երբ
անոնք առաջին
անղամ
ներկայ
կ՚ըլ -
լան չարժանկարէ
մը։ Երկու
չարժուն ա–
ռարկայ կը ղանաղանեն
անոնք
այն որ
մարգր
չաբժման մէջ կր գնէ եւ այն որ
ինքնէբեն
կր չարժէ
Հայոէնքն
ապրող
էակ) ; Ասով մէկտեղ
անոնք չեն
կրնար
՚լ՚սնաղանել
չաբժանկաբր
ել
կենղանէ
գհանկաբր
(տէսէն
անէմէ)
. Աբբ
կենդանի
՝գՆանկարէն
մէջ շոլՆ մը կր վաղէ , անոնք
Համողուահ
ենթէ էրական
չուն մրն է եւ
կը վախնան, երր Հաչէ եւ ցոյց աայ ակ–
ռաներր ; Նմ անապէս ա յն
ժ ապաւէնները
,
որոնք չատ էբասլաչտ
են , յաճախ փնա -
ոակար են ել չարժանկաբէչները
տեղե -
կութէւն
չունէն
յ
՛Բանէ մը տաբէէ է վեբ մանկավարժնե
-
բր ել Հոգեբաննեբր
կ՚ուղեն
օ՚լաադոբհել
չարժանկարր
ղաստէաբակչական
նպա -
աակներով; Շատ մր մարդէկ
տեսողական
յէչողութէւն
ունէն , անոնք աւելէ
գէլ -
րութեամբ
մէտք կր պաՀեն
էրենց տեսա—
հր քան թէ լսահր ; «Տեսնելը
Հաւատալ»
էէ Կ*րս"՚՚է
, որով չատեր
կ՚էւբացնեն
ան–
միջապէս
պատկե՛ր մր, առանց
Հեաաքր -
քրուելու թէ էրական է թէ շէ
յ
կ՛արժէ , սակա
յն ֆետա
յ ո ւ
նամ ուսր
Մ ար–
դարէն
էվէլ
է ։ Մաբղաբր,
ոբ էգպէս
է.
Հապա
է՞նչ
կ՚ըսէք
Կարոյէն
, ճաՀէլ ֆե–
տայէներուն
; Մաբգաբր
պէաք է քաւէ էր
մեղքր;
Թչնամէէն
կողմէն,
յարձակում
ըլլայ,
մենք էստեղ էչ չենք աբահեր • էմ
կեանքը
մատտղ
, ձեր կեանքր
մատաղ
,
մէայն թէ Մարգաբր
շաբաթ
մը պէտք չէ
վերադառնա
յ էր ղէնքէն ;
էդսլէս , Վարղան
, Աաքօն լաւ է խօ
սեր ։ ինչ լաւ էբ , որ մեր երանելի
րնկե -
ՐՐ՝
Մ ուրատր չտեսաւ
, էԼսեց էս բաներր :
Այ , ֆետա
յէն ան էր , ան; էն
ողորմահ
Հողէն, որ էնտեղ
ըլլար,
Խէէոյէն
Համա ~
ձայն պէտէ
չր/լաբ ; Լալ է , ոբ
Մուբաաէ
խօսքէն
մտէկ տաք : Աաքօն լաւ է իսօսա–
ցեբ , Վարղան : Իմ կեանքէն չատ բան կու
տայէ Աաքոյէ
սրտէն պէս սէբտ մր ունե
նալու
Համ աբ : Զէ ) Ջէ
է
Մ արդաբը ֆե ~
տայի չէ , կր խօսէր
Մաբղար
, եւ անոր
այնպէս կր թուէր, թէ տարիներով, ղա–
բերով
Հեռացեր էր իր լնկերներէն
այն -
պէս , ինչսլէս
օբՀաս
քաչող
Հէւանգէ մը
աչքէն կր Հեռանան էր չուրջր
Հաւաքուահ
սէրելէնեբու
գէմքեր
ր :
Վարգան չատ ղարմացաւ
, ոբ այն իսէստ
ֆետա յէն՝
Մարդաբէն
մէջ Հալուահ ոս —
կէէ մր կա կո ւղո ւթ է ւն ը կար : Այն
լ՛"–"–
մաբդր
էւօսոէն էր ղարձահ եւ էր արտա -
յա յաութ էւններ
ուն
մ էջ գբահ էր րնտանէ
ու թախհոտ
խելօքռւթէւն
մր ;
Մարմարէ
պէս
կարհբ
Մ՚"ՐԳ՚սրբ
էէր կարհես
:
Ամէնր էս չէ , Մ արգար , -
Աաքոյէ
էդ խօսքերէն
յետո
յ Առքոն
ձա յն ձղեց •
^էէՐ%
է^էէ՚^է
՚>ապա
ո՚^ւր մնաց ֆե -
՛ը : Որ
Մարղարը
զէնքէ
տա
ւու
նամ
ուս
դառնա
յ , Առքոն,
Բարսե՛լն ու
Գրէգ՚՚ՐՇ
Հոո
չե՞ն;
՚
էս խօսքեբուն
վյ՚այ
Հերսոտահ
, էՎ" -
ռաց
Խէչօն
.
՝
—
Հէյ-ւ
քԻ՚-Բ՛"
Մաբգարր
ֆետայի էէ՝
Հապա
՚էուն ես ֆետա յին ; Ըոէ , ըսէ է ՛՛՛Ր՜–
պը ո՞ւր
մնացին
Հասան պէկէ
"է՚-բէԻ
ԳԸ^՜
րամնեբր
. . •
՚
Խէչօն
այնքան
յուղուահ
էր , որ ձեոքր
ղէնքէն
նետեց ; Ջեռքր
ղէնքէն աաբաւ նա
եւ Առքօն, որ քէչ մնաց կրակ բանար Խէ–
•է՚՚յԻ
Վյ՚՚՚՚յ
է ^Բ^է Ա՚ոքոյէ Հետ վրայ
չՀաս–
նէէնք :
Առքոյէ վար դալու
սպառնալիքէն
վյր -
րայ,
Աաքոյէ
աբէւնր
դլխէն ցատկեց
, ռւ
ան պոռաց
Առքոյէն
.
Հյուն մրն ալ պակաս , ^ է յ չան ցըկ՜
նահ
• ՚ ՚
.
Առքոյէ վար ղալու
սսլաոնալէքր
աւելէ
գրգռեց
րնկեբնեբր;
Մէկ կո՚լմ
կանչեցէ
Խէչօն ու րսէ, որ Հասան պէկէ
սիւբէէն
•
Հարցր մէջտեդ
չբերէ էս պաՀուն,
մանա–^
ւանդ ոբ Արջ Աաքօն , րնկեբնեբր
է՛է մա -
սէն
ոչէնչ
դէտեն
։
1
(3)
ՀԱՄԱԱՏԵՎ
Fonds A.R.A.M
