€ Յ Ա Ռ Ա Ջ 1 >
Տ Ա Կ Ո Բ Ս. Լ Ե Ի Ո Ն Ե Ա Ն
(ՅԵ՚ԼԱՓՈԽԱԿԱՆ
ԸՆՏԱՆԻԲԻ
ՄԸ
Ֆրէղնոյէ
մէջ էր աչքերր
յաւէաենա
-
աղէս փավահ֊ է ընկեր
6 • Ս
- Լեւոնեան
: Ա–
աւյսւօա մը էնկերներ
էր գուռր
կր
զարնեն
եւ
զայն կր գւոնեն
մեռահ։
Այոպէո
, վեր
տէն մօա քսան
աարէներուն
էրական
նա -
կէ մր կեանքր
ապրահ
մեր
ընկերը
ընգմէչա
կր բաժնուէ
այս անցաւոր
աչ
-
իարՀէն^ ։
Պէթլիոէ
Նգակ
գէ՚–գս*ցէ
Լեւոնեան
ըն–
աանէքր
սկէղրէն
՚, ղեր եղահ
է
հարաղաա
Գաչնակցռւթեան
>
Լեւոնեանէ
Հայրը
Պատուելէ
Յարդէս
, եղահ
է քարոզիչը
ոչ
մէայն
Աւեաարանէ
, այլեւ
Գաշնակցու.
-
թեան։
Ան կապուահ
է եղեր մեր
մամոՆ–
լէն եւս : Ա– Վռամեանէ
էւմբագրութեան
օրԼրուձւ , Պատ՛ Աարգէս
Լեւոնեան
եղահ
է մնայուն
աչիատակէցը
<Հայրենէք՝»էն
։
Հեռաւոր
Պէթլիոէն,
ապա
կովկասկԱ,
ան ոլղարկահ
է բաղմաթէւ
թղթակցու
-
թէւններ
«Հայբգ
Խղճուկ
> ստորագրու.
-
թեան
տակ
ոբոնք կարդաց ուահ
են
մ եհ
Հետաքրքրութեամբ
: իբրեւ
ականատես
վկայ. Հայրդ
Խղճուկ
կենգանէ
ղոյներով
աուահ
է ա յն աՀաւոր
վիճակը
, ոբ Տա
-
բօնէ չրչանէ
Հայութէւնր
եւ մասնաւորա
-
պէս
ղէւղացէութէւնր
կ՝ապրէէն
թրքական
անօբէնակ
բռնակալութեան
նեբքեւ
է
Այ՛՛
պայմաններուն
տակ,
ըմբոսաութէւն
,
բռնկռւմնեբ
, փոթ - յարձսւկում
,
ոբոնք
աէեւչի կ^ունենայէն
Գաչնակցութեան
զե -
կավարութեան
նեբքեւ,
Պատուեչի
Աար
-
գէս
կր գտնէր
բնական
, նոյնէսկ
Հրամա
-
յական։
Հայրդ
Խղճուկ
եղահ
է
էրական
գոբհէչ
մր՝
զղա
յուն
Հոդէով
եւ
րմբոսա
իառնուահքով:
Անոր
ղրուահքները
թ"Ր
Համոզումով
եւ
կուռ
տրամաբանու.
-
թեամբ
այսօբ
ալ կրնան
կարզացուէլ։
Ա -
նոնք պատկերն
են սաՀմանէ
երկու
կողմը
ապրահ
Հայութեան
վէրքերուն
;
յ եւոնեան
րնտանէքէ
մէկ
ո ՚ ֊ բ է չ անգա
-
է մեր Հանգուցեալ
րնկերոչ
երէց
եվբաի
ՐԸ
Արմենակր,
որ
Գաչնակցռւթեան
պատմութեան
մէչ հանօթ
է
Ե ր կ ա թ
անոս–
նով
։ Պէթլէսէ
մէչ ամերէկեան
վարժա
-
բանը աւաբտահ
, ան չատ
կանուխէն
ե -
կահ
է Մ՛ ՕաՀանգները
եւ, առաչին
էսկ
օրէն,
եղահ
է այս շբչանէ
ամէնէն
ղոբ -
հօն , նուէրուահ
ու ղաղափաբական
րն -
կեբնեբէն
մէկր. Արմենակ
եղահ
է
ՀՀայ–
բենէք»է
Հէմնադէրնեբէն
մէկը։
Անոր
խօսքր,
չերմ ու վարակէչ,
երկար տարէ
ներ
Հնչահ
է Ամեբէկայէ
մեր բեմերէն
.
•Բանէ - քանէներ
, Արմենակէ
խօսքէ
աղ -
դեցոլթեան
նեբքեւ,
մտահ
են Գաչնակ
-
էութեան
Գրօչի
աակ
ել հառայահ
անոր
մէնչեւ
էրենց
կեանքէ
վերչը։
Արմենակ
կանոնաւոր
կերպով
աչիաաակցահ
է նա~
էւ
>Հայբենէք»էն։
Բ՚^յՅ
Արմենակ
- Երկաթէ
Հայրենասէր,
րմբոսա
ու Լսռովյս
յո
յղ
Հոդէն
գոՀացում
չէ ստացահ
ամերէկեան
մէչավայրէն
մէչ։
Այն
օրե բուն , երբ Ա ասնո
յ գլուխ
էն
մաՀ
ուան վտանգր
կախուահ
էր , երբ օգնոլ
-
թեան
ճէչեր պանդուխտ
Հայութեան
սէր–
տերր կր խռովէ
էն , տեզի կ՝ ունենա
յէն
ժո
ղովներ
ու
Հան գան ակութ է էններ՝ Աասնռ
յ
արէ
լեռնականներուն
փամփուչտէ
ղրամ
Հասցնելռւ
Համաբ , Արմենակ^
Ամեբէկայէ
կեգր. կոմէտէէ
Համաձա
յնութեամ
բ , եւ
անոր աչակցռւթետմբ
, կր լէնէ առաչէն
-
ներէն
մէկր,
ռր 1լանցնէ
Երկէր՝
Աասուն
մտնելու
Համար։
Կր մէանա
յ
Թոխմախէ
խումբէն
. բա
յց ափսոս , չՀասահ
էր ե -
բաղներու
աչխարՀր,
Արհկէէ
մօտ,
1904
թուէ
Յռւնէս
երկուքէն
, կր
նաՀատակուէ
խումբէ
էր րնկեբներուն
Հետ՝
Հերոսական
եւ երկարատեւ
կռէւէ
մր ետք
:
Յակոբ
Լեւոնեան
եղահ է ղաւակր
այս -
պէսէ րնտանէքէ
մը։ Հայրը
որքան
յեղա
փոխական
նոյնքան
ուսումնատենչ,
զինքը
կ՚ուղարկէ
Լոնէոոն , ուր ժամանակ
մը ու–
սանելէ
ետք , կրկէն
կը վերադառնա
յ էբ
հնողաց մօտ՝ կովկաս
, ուր
փոխադբռւահ
էէն
էբեններր
եւս։
Բայց
Ամերէկան
մագնէսէ
մր պէս
էրեն
կր քաչէր
Լեւոն
-
եանր։
ԵԼ
ան էր ուսումր
լրացնելու
եւ էբ
Հայրենէքէն
աւելէ
հառայելու
Համար
կու
գայ
այս աչխարՀր։
Բայց Ամեբէկայէ
մէչ
ղէւբէն
- Գէ՚-բէն
չեն հաղկէբ
եբազներր։
էէ անր ու ղժուարէն
աչխաաանքէ
եբկէրն
է Ամերէկան
: Ուսումնատենչ
նորեկ
մը ե–
թէ
նէւթական
մէչոցներ
չունէ,
առնուա–
զ լ ^ պէտք է ու^ւենայ
երկաթեայ
առոզչռւ–
թէէն՝
դռրհաբանէ
հռւխէն
ու մուԼսէն
մէչ
աշխատելէ
ետք,
քէչ մրն ալ լոյս
փնտռե
լու՝ էր
մ աքէն
սլաՀանչ1ւերռլն
ղոՀացում
տալու
Համար։
Լեւոնեան
վւխրուն
առող
-
չոլթեամբ
ընկեր
մըն էբ՛ ան չէբ
կրնար
տեւապէս
էնքղէնքր
կասլել գոբհաբանա
-
յէն
կեանքէն
:
Առաչէն
մեհ պատերազմէ
վեբչերր
ան
կոչուեցաւ
զէն ո ւոր ութե ան : Բայց
Հաւլիւ
՚լինուորէ
Հադուստր
Հազահ,
լռեցէն
պա–
տերազմէ
փողեր
ր եւ Լեւոնեան
կրկէն
նր–
ւէբուեցաւ
խա՛լազ աշիւատանքէ
:
Ատեն
մը ան դոբհեց
«Հայրենէք»
օրա
թերթէ
խմ
բաղ րութեան
մ էչ ; Եղաւ
Հրչէկ
գ. Ամեբէկայէ
շբչանէ
մ՛եր կարդ
/ր
մէտէնեբուն
: ՛Բանէ մր տարէ ալ ան
եղաւ
Հայ
կարմէր Խաչէ կեգր.
վարչութեան
քաբտուղարր
։
Գորհէ մէչ Լեւոնեան
կ՚րնէբ
էբ կարե -
լին
բաբեխղճութեամբ
կատարելու
Հա -
մար էնչ որ էրմ է կր սպտսոլէբ։
Զգա
յուն
էր ել լՐւդունակ՝
խորունկ
ապրումներու։
Փոքրէկ
ղժուաբութէւն
մր կամ
ձաԼսոր
-
դութէւն
մը յաճախ
կր փռթոբկէէն
զին
քր
. կամ
կր դարձնէէն
լուռ , տխուբ
ու
մտահկոա
: Երբեմն
ալ կր դառնար
կէբք,
զայրոյթ,
Ըղերոլ
կհէկ
մը։
Հազուէսղէպ,
չէր
եբբ անյաչողութէւն
մր Հոդէն
լեցնէր
խորունկ
թաէւէհով
եւ աչքերր
արտա
֊
ՍՈԼքով
յ
Մ
օտ քսան տարէ առաչ
ան փո1սագրր
-
ուեցաւ
•Բալիֆորնէա
եւ , առաչին
էսկ օ ֊
րէն գարձաւ
ղոբհօն
ուժ մր չրչանէ
կու -
ստկցական
կեանքէն
մէչ֊. Բուռն
պայքարէ
օրեր էէն մասնաւորապէս
1933 - 35
տա–
րէներր։
Անարժան
Հոգեւորականէ
մը
գէակր
գբօչակ
գարձուցահ
, մեր Հակա
֊
ռակոբդնեբր
ամէն
օր փողոց
Կ^է^^էն՝
որսալու
Համ աբ
Գա ^ա կց ա կան
մ ր
կամ
անոր մէկ Համակէրր
յ
Նպատակր
պարզ էր
հեհել
գո^ր
կամ
գէթ պատառ
— պա
-
տառ
ր^ել Հագուստները։
Աան Ֆբտնսէս
—
կոյի մէչ, գէչեբ
մր, տարաբախտ
Լեւոն–
եանն
ալ կ^էյնայ
կաաղահ
ամբոխէ
մը
ճանկերուն
մէչ :
ինքնապաչտպանութեան
յուսաՀատ
կոէւ մր կր մղէ ան, բայց
նա
եւ սաստէկ
կր հեհուէ
, կր խոչաանղուէ
։
Այգ
հեհն ու խոչաանդումր
անՀետ
չան -
ցան։ Աչքերով
արդէն ակար,
ժամանակ
մր ետք
ան կորսնցուց
էր
տեսողութէւնը
եւ դարձաւ
էրական
կոյբ մր։ Եւ այնու —
Հե ւո I,
I
ամէն գուռ ղարկաւ
ան,
Հէւանդա
նոցէ Հէւանղանռց
, բժէչկէ
բժէչկ
ա չքե–
.բուն Համար
քէչ մր Լոյս ճարելու
նպա
-
տակով
: Ի զուբ : Թանձր խաւարր
էչահ
էր , զոր երբեք
չկրցաւ պաառել
ան : Վեր
չէն
տարէներուն
բռլոբովին
յուսաՀա
-
տահ՝
ա յլեւս
Հաչտուահ
էբ էր
տխուբ
ճակատագրէն
Հետ ։
Աչքերով
կո յր բա
յց Հոգէով
արթռւն
Լեւռնեանր
փորձեց
էր այգ վէճակէն
մէչ
ալ
քալել
կեանքէն
Հետ : Ընկերներու
օգ–
նութեամբ
ան կր Հետեւէր
մեր մամուլին
։
Կր կար գար
մեր թերթերր՛
կր
Հետեւէր
Հակառակորդ
կուսակցութեանց
Հրատա
-
բ ակութ է ւնւնե բուն : Ատեն
- ատեն
ալ կը
գրէ ր յօդուահներ՝
էբ կարհէքնեբն
ռւ
մտահոււքներր
մէացնելով
էր
րնկերներոէն
խօսքԼւն : կը գրէր
նաեւ
բանաստեղհու
֊
թէւններ
յաճաԼս
անոնց մէչ գնելով
էր
ՀողԼ՚է
չեբմութէւնր
, յ ո յ զ ե ր ն ու
խռովքր։
Իր չափահո
յ ղբուահքներռլ
մէկ
մ ասր
լռյս տեսահ
է «Հայրենէք»
Ամսագրէնմէչ,
մէլսնեբր
ց րուահ
են թերթերու
մէչ։
Կար
ատեն
մր, երբ կր մտահէր
էր
բանաս
-
տեղհութէւններռլ
լաւաղոյններր
ամփո
-
փե
լ Հատորէ
մր մէչ։
Եբաղ մր, գոր փա
յ–
փա
յեց
մ էա
յն եւ ա յգ չափով
ալ ղոՀա
-
ցաւ •
Մ աքռւր , աղնէւ
ու ղաղափաբական
ըն
կեր մրն էր Լեւռնեանր
;
Յեղափոխական
րՆտանիքէ
մր շառաւիղներէն
էբ ան , ոբ
շէչեցալ՝
երկար
տարիներ
տառապելէ
ետք։
իր տառապանքին
մէչ իր միակ
մր–
Լսիթաբռլթիլնր
եղաւ Գա^ակց
ութիւն
ր ,
որուն կապուահ
մնաց ան մոլեռանդ
սի -
բով մր : Անոր
կոյբ աչքերր
լոյսով
մր կը
փէսյլէին՝
երբ Գաչնակցութեան
յաչողու–
թիւններու
մասին
կը լսէր. իսկ
ձիւն
կը
մաղուէր
Հոդիին
մէչ երբ ձախոբղ
լուր
մր կ՝Լ։մանաբ
ւ
Լեւոնեան
ճշմարիտ
տիպարն
էբ
Հաւա
տացեալ
Գաչնակցականէ
: Ընկեր
մը, որ
գէաէր
թէ պէտէ աար
, առանց
ստանալու
մասԼւն մտահելու
է
Մ՛
ՕԶԱՆԵԱՆ
աւա
• • • I •~–*–ւ–^–ւք–^ո։ք՚՚ւոա~ւր>Րէքլքւյ^<քլւււ><ււյւլ
Կ Ա Ր Դ Ա ՑԷ՚ ֊ Ր Ե Ի Տ ԱՐԱ Ծ Ե 8Է՚ ՝ * 1 « 6 Ա Ռ Ա Ջ > Ը
Բ՛
Գէօթէէ
Հետ
ունեցահ
էբ
Ա
՛յգ
^7"/7՛՝՛
ժամանակ
Նապռլէոն
անդրադարձել
է
է..,..
եւ գրականութեան
թատերական
ձէ^.լի\.
ու այգ
առթէւ
արել է վարեւոբ
գէսա
-
ղութէւններ»։
Արել է «ամենամեհ
ոլչ.^ .
դբութեամբ»։
Ոբպէս
#/՚ձ«՚4"՛^
Գ
Հ՛՛
էս կական գաաաւռբ
է նա դէտել
բեմ լ ող.^
բերգութեանց
ներկայացումներէն
,
Աէ
խորապէս
զղացել
է եւ մատնանչել
այհ
չեղումը,
որ ֆբանսէական
թատրոնն
սղ/. ,
է՝ դուրս
դա լով
բնութեան
եւ ճչմյոբ
11.11 -
թեան ճանապարՀէց
։
^ ՚ Տ ^
կայսրն
անղրագարձել
է այնս^լաի
թ սէ-
աերական
ղրուահքներէ
եւս, ուր ճւսկքԱ–
տաղէբն
է ոբոչ
՛չեբ խաղում
: Աւ. նմանէս–
պէս
յայտնել
է էր
ղժկամակու^ԼՀւէը
,
թէ՝
ղրանք
ամէնր վաղուց
անցաւ֊
Լ
Լ
գ,ւ–
նացահ
մռայլ
Ժամանա1^երէն
են վԿրՍէ -
բերում։
«Ի՞նչ
են ուղում
Հէմա
մալթ՚չ^կ
ճակատագրով
անել։
Բաղաքակա՚^՚ւու^
է
է ճակատաղէրը»
է
-(
Ապա
թէ նա դ առնում
է էր
մօա
էի
չւաբձ–
րասաէճան
զինուո րականնե
բէն
ու. ՜^ւր-ււնց
Հետ կարճ խօսում
մէ
քանէ
լ1՚1^թռ\ցիէ՛
Հարցերէ
մասին։
Բանաստեւլհր
բնակա
՝•
նաբար
մի կողմ է քաչւում
եւ մէ
Սչէս \
անձնատուր
լին ում
նո
յն ա յղ
ւյ \ւա Հ^՛
ւ \ ԷՏ
առաչնեբը
քանէցս
ապրահ
Լաւս-գււյճ
յու՛–
չերէն
I
•Բէչ վերչ,
ասում
է Գէօթէն^
Վկայէս
վեբ
ելաւ նստահ
տե՚շից , արա^՝,
քլէք^ք/ւ՚է՛
գէմեց
ուղղակէ
էմ կողմր
ել
շք^չա^՚՚կԼւեչ
չրչաղաբձ կատա րե լով
ու կոնւ^կը
միւ1։
նեբկանեբէն
դարձնելով՝
սկսաւ. մեղ՚էա
-
ձայն
Լսօսէլ էնձ Հետ եւ Հարց աուաւ՛.* "–>
ամուսնացա՚^հ
ԷԼ՛ արդեօք,
երեԼսաննր
ււշ>–
նէէ՛՛ եւ է՛՛նչ անձնական
Հարցերով
է\ի
Հճ.^
տաքրքրուահ»
: Ուղե
լ է նաեւ աեւլկկա
-
* ՚ " ՚ ճ )
թէ է՚^չ պայմաններէ
մէչ է
ղախւեք
նա Վայմաբէ
իշԼսանական
աան՝
մա^ո
••
գքսուՀի
Ամալիայէ,
էնչւղէս
եւ
ղոկ.ոկ
գքսուՀոլ
Հետ
եւայւն
–.Գէօթէն
բոըղ,Հար֊
ցերէն
տուել
է սլատչաճ
պտտաւվսքօններ
ել այն տսլաւորռլթէւնր
ստացել,
է է
գր–
Հ՚—նքյլ^
գոՀ է մնացե/
կայսրր։
« ԵԼ
առՀասարակ
պէտք
եմ
ՀաԽրա^Ն
գէտել»,
շարունակում
է բանասռ
ե^^կ, ,
է
որ ես ամբողչ
ւլրռյցէ
ընթաց քո,, ք Հէ\,..
ցահ
էէ մնացե լ կայսեր
ցոյց տուահ
գ\ո..
Հատանքէ
այլազան աբտա
յա յաութի
լնն ե
՚
րէց։
Բիչ կր պաաաՀէբ,
որ նա
ան.,,րէ՝
մնար կեցահ
տեղը եւ այգ վիճակում
ա -
կանչ
դնէր էմ խօսքերէն
: կամ
այն
/ »
ՂՄ
՚՚֊Ի՚ը
Կր խոնաբՀէր
էբրեւ
նչան էբ ղբ.
րական
վեբաբեբմռւնքէ
ել
կամ
Հ՚ոյո»,
«լալ»^
«է՛՛նչ
կ՚ասէ պաբոն
Գէ ա -
թէն
տյս
մասին»։
Այգ
ամէնից
վերի
Գէօթէն
օւլ ւու
^
Հ -
յաբմաբ
առէթէց
եւ
գէմքէ
նչոններով
Հարցնում
է սենեկապետէն»,
կա^ա՚՚ւ՛
է
զգալ
էբեն : Գրական
պս
տէ։օխս՚&
՛ Հ ՞ Հ ՛
՚*բաժեչտ
է առնում
եւ
•Առսս֊
աղաա
ստանա
նում
է
Մ Ա Ր Գ Ա Ր Ի
ՄԱէէԼ
ԼՀԱՏՈՒԱԾ
ՄԸ ՀՍՊԻՏԱԿ
ԶԻԱԻՈՐ»ԷՆ)
*
Այլեւս
եա չնայեցաւ,
երբ Վարգան
ա–
նռր
այգ
երեւոյթէն
րնկճուահ՝
անունը
կանչեց
; Վ^արդան առանց Մարգարէ
,
է^Ք՚ւ1՚՝^Ք1Լ
թ՚՚յԼ
զԳ"՚9 * առանց
անոր կար–
հես
ղինաթափուահ
էր նաեւ
էնք։
Տարէ–
ներէ է վեր
ան էբ ուժեղ
բազուկն
էբ ե -
գահ
։ Մ աբգաբր՝
ա յգ
ուժեղ ֆետա
յէն
,
ինչպէս
փոԼսուահ
էր ։
Ֆետա
յէն
պաբտուահ
էբ , եթէ
ուչա
-
նար Ապէտակ
Ջէաւորր
ու չՀասնէր
էբ ու
ժերով,
եթէ Վարղան
չՀաւաքէր
էնքղէնք։
Վարղան
այդ օր թշնամէէ
կողմէն
յարձա
կողական
մը կր նախատեսէբ
։ Աաքօն
պէ
տէ պաՀէր Մարգարէ
դէրքեբուն
վբայ է
Առքոյէն
պէաէ
յանձնէր
երկրորդական
գէբք
մր։ կանխաղղուչռւթեան
Համաբ
է–
րենց
դէբքեբուն
՚Լրա
յ պէտէ
տեղաւորէր
նաեւ
գեղին
ճաՀէլները
։
Այգ մտահումներուն
մէչ Վաբ՚լան
գէւ–
ղացէնեբուն
մօտ
էչաւ։
Աեռր գէ՚֊գացէ
-
ներուն
մօա է^ելը
սակայն
Աաքոյէ
այցե
լութեան
չէբ նմաներ
: Վարգան
վրանները
Կ^Լ՚չնէր
ամէն անդամ,
երբ նոր կարգա
-
դրութէւն
մր ԸԱար ։
Վաբդան
էն
այցելութէւնր
դէլզացէնե–
բու
գէմքերուն
վրայ
անորոչ
բան մր գը–
րահ
էր : Երբ ան կր խօսէր
Նաւոյէ
Հեա,
գէլղէ
բանէմացներր
այնտեղ
Հաւաքուե
-
ցան։
Ոմանք կւսբկուտէ
զաբնուահ
հառէ
մր
երեւոյթն
առահ
էէն։
Թերեւս
թշնա–
մէէն վտանգ
կար
:
Կը լսուէր
չուլՀակ
կարոյէ
տֆայէն
ձայնր։
Լուացք
լ^ող
կէներր
Հովերէն
քշուահ
սպէտակ
լաթեր
ր կր Հաւաքէէն
.
էսկ մէ քէչ
Հեռուն
, դ է ւ ՚ լ ի ճաՀէ^երր
եգ
մր կր մորթէէն
, էսկ
՚էսլրոցէն
մէչ աչա
կերտ
մը «Տէր
՛լի բազում»
կը
կարդար
բարձրաձա
յն ։
Ասաուհմ ով դէ ւղա ց էն ե ր ր
բանէ
մը
պէտք
չունին
, միա
յն թէ Աստուահ
ֆե
-
աայու
թուրը
կտրուկ
ընէ ,
կր խօսէ
էն
Վար՚լանէ
չ՚ւ՚֊րչ
Հաւաքուահ
բանէմաց
-
ները ։
Վաբգան
երկար ատեն
էբ , որ
Գռթան
կէբոն
տեսահ
չէր : Կէրոն պառկահ
էր
քարէ մր կոդքէն
, կարհես
Հէւանգ
էբ ։
ինչքա^ն
նէՀարցեբ
էբ
յ
—
ի՛՛նչ ունէս , Կէրօ
։
ի Հարկէ Վարգան
չէր գէտեր
ԿԼ՚Ր"յԻ
վիչար
։ Հյաբաթէն
աւելէ
էր որ կոլչա
կե–
բահ
չէր է է^ 1 Կիր՚՚յի՚ն
Ա
՛լ նոյնչափ
կե -
րակուբ կուտա
յէն , ԱարԼսոչ
Գեւոյէն
ալ ւ
Կէրոյէ
տրուահ
կերակուր
ր անոր ատամ
-
ներուն
մէչ կը կորսուէբ
ու
ստամոքսր
նոբէն
կր մնար պարապ ։
Եթէ
Կէրոն փորով
Հաց ուտէ , լերան
՚Լրայ սով կր ձդէ , բէնճսլէր
Վուկաս
կ՝ը -
սէր
լուրչ
I
իՀտրկէ
, աչխարՀԷ
վրայ
անաբդարույ–
թէւններ
չաա
կան
, սուլթաններ
ու ցարեր
կան,
զօրք ու ժանտարմ
կայ,
քէւրա
ու
տաճէկ
կայ։ Աակայն,
Կէրոյէ
Համար
աշ
խարՀ է
ամ ենամ եհ
անարդարութէւնը
Աաբխոշ
Գեւոյէն
եւ էրեն՝՛ Հաւասար
կե–
րակուբ
տա^
էր ; կէրոն երախայէ
մր պէս
դրեթէ
ղէւղացէներէն
քէն րրահ
էր : Աբչ
Աաքօն
էսկ
չէր Հտսկցահ
Կէրոյէ
վէչ
տր
,
որովՀետեւ
Կէրոն այգ մեհ անարգաբու
-
թեան
մասէն
ոչ ոքէ խօսահ
էր։
Գէւղաց էներ ր աւելի
որոչ Հասկցան
, որ
լերան
վրայ
բան
մր կր կատարուէր
, մա
նաւանդ
երբ տեսան
որ Վաբդան
էր
մօտ
կանչեց
գէւղացէ
Անաոնն
ու ըսաւ ,
թէ~
գ է ՚ ֊ ղ ի ճաՀէլնեբր
Աղոլրնկայ
քարերոլ–
մօա
Հաւաքէ :
Վարղան
, ո՛՛՛ւր է Աաքօն
•
կը
Հարցնէր
մէկր՝
գէմքէն
վբայ
անձկու
-
թէւն ՛մր բռնահ
:
Ա աքօն
գԼւբքերուն
վբա
յ պէաէ
մը -
նայ։
Եթէ բանէ պէտք
ունենաք,
Նաւոյէ
Հետ խօսեցէք
,
Կր պաաասխանէբ
Վար–
.գան X
Մտբտէկր
ե՛՛բր պիտի գայ
:
Թշնամին
է՞նչ լարէ վրայ
է , Վաբ
գան
է
Վարգանր
կր պատասխանէր
բոլորէն
,
կը խօսէր
բոլոբէն
Հեա, կ՚աշխատէր
ու -
բաԼս ու ժպտուն
արամագբութէւն
^ոյց
տալ։
Խօսեցաւ
նաեւ պառաւէ
մը Հետ,
որ
վրանին
առչեւ
նստահ՝
հրաշքէ մը կր
711–
պասէր
՚ կը սպասէր
Ապէտակ
Զէսէարէ
յանկարհակէ
երեւումէն
Հովիտ\՚ե
<ւ)է
մէչէն։
Վարղան
նոյնէսկ
Լսօսեցաւ
^՚"|» -
րէկ
մանուկներուն
Հեա,
ոբոնց
ՀաՅ՚ւ-ւ;։
լեռն
ու ֆէտայէնեբր
եբկնքէն
Հեա
խսա֊
նուահ
աչխարՀ
մէն
էէն։
Աարխոչ
Գեւոն տակաւէն
վբանէ
վրաե
կը պտտէբ
ու փարչէն
տէրր կը փնտռէր
X
էնտեղ,
քարերուն
վբայ
գ ա ա յ ք ^
X
Պզկան քարերէն
վար , թաց
ապառ
\ԱԼ
՝ն1՚–
բուն
մօտ,
կէներր բանչաբ
կը ՀաւաքՀխւ
\
Առման
անոնց Հետ էբ ; Բանչարի
ձ լէալ՛՛–
I՛ •
Բր բաւական
լեցուն
էէն ։
Ապառաժներուն
մէչ
ցբուահ
քլի^"–
է*
բանչար
քաղելով
ՀետզՀետէ
իբւզո
ւ մէա
կը Հաւաքուէին
, երբ նկատեցին
ոբ \ք1ւմւ
էն
չկար
։
՚ ԱդՍ՛
^ ռ՛՛ւբ մնաց Առման
յ^^՚յ
Հս՚յ։
-
Յ^ԷՐ
կին մր։
Մէկաեղ
վար
իչանք֊
ինձ ըսաւգ
« ր
Հովտէ
կողմր
թորթիկ առատ
կա^էէհ
լա՛
րեբուն
ետեւ
անցաւ։
Առմայէ
բանս
ո"
գէտէ ,
րսաւ
ուրէչ
կէն մր , որ կս,լ հԼո
լեզուէն
տակ
բան մր ունէր
ըսե/ք/^դ^ բ
Աղչէ Առմա,
ձայն
ձղեց
^էնեոկն
մէկը ։
ՀԱՄԱԱՏւՈ
(4)
Fonds A.R.A.M
