<6 ԱՈ-ԱԶ
»
« Տ ա ո - ա շ
»ի
չորբորգ
էււ՛ն
մասին
է
խօսքս
-. Ա յ գ
Է
1
Ր
" բ ո ՚ - ն
վ ր ս ՚ յ
սւչագրսւ.–
թիւն
կբ
գաբձնեն
միայն
մասնաւսբ
բն
-
թեբցողնեբ
, մասնաւոր
արժէք
կր
ներկա
յացնէ
ինծի
Համաբ
:
Ա յ գ
էլբ
Ֆբո՚նսայի
Հայութեան
ռ չ ե կ ա ն
կեանքին
ճչմարիա
Հ ա մ ա պ ա ա կ ե ր ն
է ՚.
Հոն՝
ու֊ր
Հ ա գ ո ւ ա գ է ս լ
է որ
Հանգիսլինք
ա–
ռ ե ւ ա ր ա կ ա ն
ծանուցումներու
, կբ
գանենք
ամէն
ա ն գ ա մ
Հայութեան
սրտին
բ ա ր ա
-
խումներր
, անոբ
բ ա գ կ ե բ ա կ ի ն
Հաբագատ
եւ
կանոնաւոր
վս՚բկբ
: Հ " ն է
"ր
կբ
ճ ա ր
ճատէ
բոցբ
խարոյ1կերուն՝
գ ո բ ս
մեր
գէ–
տակի՛)
երիտասարգութիւնբ
կբ վառէ
ֆր–
բ ա ն ս ա կ ա ն
Հողին
վբայ,
կ ՝ ա ր ծ ա ր ծ է
իր
չո՚֊նչովբ,
իր
արիւնին
քեբմութիւնբ
փ ո
խանցելով
անոնց
կրակին
: Հոն
է
վ ե բ ք ա –
սլէս
որ
մենք
կբ
լսենք
բոլոր
այն
կան
չերր
կ ա բ օ տ ա գ ի ն
եւ ս բ տ ա
յ ո յ ղ
որոնք
ք ՚ ս գ ա ք է
քա՛լաք
,
ղ ի ՚ - ՚ լ է
գ Ի ՚ ֊ Գ
Կր
բարձբանան՝
Հ բ–
բաւէր
կ
՚"ՐԳ"՛
լով
ճամբան
մ՚ոլորածնե
-
բուն,
որսլէսղի
մատնանչռւած
տեղր
Հա
-
ւաքուին
եւ
սբբաւլան
խոբՀուրգնեբով
վ ա ռ ո ւ ա ծ
կրս՚կին
չուբք
ամէն
ոք
իր
տեղբ
գ տ ն է : Հոն
են աէկուասլաչտօրէն
եւ
յա
-
մառօբէն
սլաՀուած
սու՚լերբ,
յիշա՚ոակ
֊
նեբբ,
արցուն՛քն
եւ
ուր՛ս
խութ
ի ւ ն բ
,խուն–
կբ
ու
ւ լ ի ն ի ն : Հոն
է խաչբ՝
գոր
մեր
սե
բունգբ
կրեց
՚սնտբտսւնք
գէսլի
անիմանա–
լփ
գող՚լսթաներ
, եւ
Հայրենի
տաւճարնե
-
բուն
փլուգումէն
ետքն
ալ
բ ե ր ա ւ
անկեց
օ տ ա ր
Հողին
մէք,
յիչեցնելու
Համաբ
Հա–
մ ա
յ ն
մ արւլկո
ւթեան
որ
ինքն
է
աձ
րողք
նուիրում
, ամ
բ ո ՚ լ ք ղոՀ ա բ ե ր ութ
ի ւ ն
եւ
ան–
չէք
եբկնա
յ ի ն
ճառա՚լայթ
ոճիրներոփ
եւ
անիրաւութեամբ
խ ա ւ ա ր ա ծ
եբկրա՚լուն
—
տին
փյւայ
; Հոն
է սփւիւռքի
ամէնէն
ոգ
-
բ ե ր գ ա կ ա ն
մէկ
բեկոբբ
իբ անսահման
ցա—
ւեբոփ
ու
Հ ո գ ե ր ո փ ,
իր տ ա ժ ա ն ա կ ի ր
աչ
—
խ ա տ ա ն ք ո փ ,
իր անմաՀ
մչակոյթոփ
;
Փորձեցէք
յամենտլ
այս
սքանչելի
էքէն
փ ր ա
յ , եւ
սլիտի
տ ե ս ն է ք
որ
չբքասլաա
-
ո ւ ա ծ
է ք թ ա տ ե ր ա կ ա ն
իսում
բէ
մբ,
ե՛րգիչ–
ներէ՝
որոնք
կոմիտասի
ժ ա ռ ա ն գ
ձ գ ա ծ
գոՀարնեբ
բ
1լ
՝լնծայեն
ձեզի
% ք^անախօս
—
նել՛է
որոնք
նե
լ՛ կ
չ ե ա
լ խօսքին
մէքէն
ար—
ձ ա գ ա ն գ բ
լսելի
1լ
լկեն
ա կ
Հոգեցունց
եւ
սբտա՚լփն
ձայներուն՝
որոնք
օր
մբ
մեր
ժ ո գ ո փո
ւբ գ բ
ծառացուցին
ր ո ն ա կ ա
լ
ու
-
ժերոլ
գէմ
; Ղ՛ուք
Հոն
սլիտի
գ տ ն է ք
ա՛ք
-
բ ո գ ք
ո՚եսիլքբ
ա ր ի ւ ն ա փ ա ռ
անցեալին
այն—
քան
բ ա գ մ ա բ ն ա կ
ն ա Հ ա ա ա կ ն ե բ ո փ
ե
սուբ–
բ ե ր ո վ
ոբոնք
ա ա ր ա ղ ի ր
բազմ
ութիւննե–
բուն
փրայ
թ ե ւ ա տ ա ր ա ծ
կբ
Հսկեն;
Այ՛*
չ^որրոբգ
էքբ
կր
թրթռայ
կաբհես
վ ա ն ա
֊ ֊
կանի
մբ
ձեռքին
մ էք
սրբանուէր
մ աւլա
-
գ ա թ ի
մբ
նման
;
Անոր
փբայ
չիթեր
կան
աբցռւնքի:
Անոբ
փ բ ա
յ
Հսկումի
գիչերնե–
բուն
մ ո մ ե լ ՚ ն
են լ ա ց ա ծ
տ ք՚այց
Հոն
Կ"՛յ
նաեւ
Ա ասիսի
ծիածանը՝
ռրուն
ս ե ւ ե ռ ա
-
բիր
կր ս ՛ գ ա սեն
յուսա
խնգիր
ա ք ս ո բ ե ա
լ
-
նեբբ
;
ԱՀաւասիկ
Գ ա կ ա կ ց ո ւ թ ե ա ն
Օբր
Փա
-
րիզի
, Առնռւփիլի
, Լիոնի
մէք
; Ա յ գ
Օրր
ո–
գեկոչումն
է
լռւսաաի՚գար
անուններու՝
որոնք
մեր
ցեղին
ամէնէն
փճիտ
եւ
ամէնէն
լուսաւո
բ
կե ր պ ա
լ՛անքներ
բ
կբ
յիչեցնեն
;
Ա յ գ
Օրր
գարձն
է ճանասլաբՀէն՝
ոբուն
վրս՛
յ ինկան
մ եր
Հերոսներբ
,
որսլէսզի
ցեղբ
կան՚էոլն
մնար
եւ
իր
մոկղփն
ձայնբ
բարձբացնէբ
աշիսարՀԷ
աչխարՀ
•
« է "
կ՝ապբիմ
գեռ,
ոբոփՀետեւ
լ կ տ բ ե ա կ
եմ
Աստուծոյ
ե լ ինքն
է անմաՀ»
:
Մաբսէյլի
մէք
երեկոյթ
մբ ս ա ր ք ա ծ
է
Խ ա բ բ ե ր գ ի «Եփրատ»
Ա իութիւնր
, ի նր
-
սլաստ
կ ա ր օ տ
ռւսանոէկեբու
; Հայ
ուսա
-
նոգբ
ե րբ
չէ կ ա ր օ տ
եղած։
Յ ա ճ ա խ
սլա
—
տառ
մբ
Հացոփ
անցուցած
է ամբողք
օրբ;
Երբեմն
չէ
գտած
իսկ
ույգ
կտոր
մբ
Հացբ։
Ր ո ՚ յ ց
իր
մաքին
Հռբիգոննեբը
ՀրղեՀուած
են
միչա
ղաղափւարներռւ
կրակէն
, եւ
իր
արիւնին
իւրաքանչիւր
կաթիլին
մէք
չո
~
ղ ա ց ա ծ
է ան
չէք
կայծ
մբ երաւկ
եւ
գ ե ղ ե ց
կութեան
:
Ա Հ ա
նաեւ
Բաբեբղցիներբ՝
ոբոնք
ծ ր ա –
գ ր ա ծ
են
Հ ր ա տ ա ր ա կ ե լ
Բ ա բ գ է ն
քաՀանայ
Ասլանեանի
« Բ ա բ ե ր գ ի
եւ
չրքանի
սլատ
—
մութիւնբ»
: Այս
պատմ
ութիւննե
բուն
չը–
նռրՀիլ
մ ի ա կ
գալիք
սեբունդնեբբ
Հ ա ր ա
-
գատ
ծանօթութիլնբ
պիտի
ս տ ա ն ա ն
ի
ս պ ա ռ
կորսուած
մեր
ղաւառներէն՝
ուր
կեանքր
իր
ամէնէն
լռւսաղեղ
ծիածանը
կբ
կ ա պ է բ
Հայրենի
երկնքին
մէք
: Այս
է ք ե
-
բուն
մէքէն
փաղուան
Հա
լ բ պիտի
Հասնի
այն
Հ յ ՚ ա չ ք ի
աղբիւրնե
բ ուն՝
որոնց
քուբէն
՚ ^ ե բ
չքնաղ
Հարսներբ
իրենց
կուժերը
լե
ցուցին
ամէն
կաղանղի
առաւօտ,
եբբ
ձիւնին
արցռւնքր
ոսկիի
կբ
՚իոխռւէբ
:
Ատրղուն
ոճիրբ
արիէն
Հոսեցուց
ա յ գ
ա–
կերէն;
իսիի
մէք
կէսսլոյէո
Խաչբ
խնքոյք
մը
կու
տ ա յ
ի ն պ ա ս տ
իր
ղպբոցին
: Օտաբ
Հողին
փրայ
Հայ
ղսլրոցբ
.իռթոբկայոյղ
ծոփի
մը
խութերուն
մէք
բաբձբացուլ
՚իարոսին
կը
նմանի։
Ա ռ ա ն ց
անոբ
լոյսին՝
Հայուն
նա–
՛՜Ր
^ / ՚ ՚ ^ ո ՚ ո ն ի բ
խ ա գ ա ղ ո լ թ ե ա ն
ափէունքբ
•
՛Բանի՛^
Հ ա տ
կ՚սն
այ՛լ
ւիաբոսներէն
Ֆրուն–
սայի
մէք։
Բազմաթիւ
չեն
փրկութեան
"՛յգ
քաՀեբր
: կբ
ղտսաւանղուի
Հայերէնը
ամէնուբեք՝
ւէւբ
խռւմբ
մը
Հ ՚ ս յ ե ր
կ՝ասլ
-
րին;
Գասարէսնր
չատ
ա ն գ ա մ
տռւնի
մը
մռւէոքի
սրաՀն
է ՝
ուր
Հաէկլ
չէոբժելու
աեւլ
կ՝րլլայ
, կամ
խոՀանոցբ՝
ուր
^այ
ազաքն
ու
տ՛լ քիկներբ
կուգէսն
աչխաբՀի
ամէնէն
գե՚կցիկ,
ամէնէն
Հարուստ
ոս
-
կեւլինիկ
լեւլուն
սորվելու
:
իսկ
անոնք
որ
կբ գ ա ս ա ւ ա ն գ ե ն
,
ինծի
Համաբ
սուրբի
կ ե ր պ ա ր ա ն ք
ունին։
Անոնք
Թար՚լմանչաց
ժամանակէն
ռր
ռսկեղաբբ
ս ա ե է կ ե ց
, սերռլնղէ
սեբունէէ
մեղի
Հ ՚ ս ս
-
նալ
էսչակեբտներն
են Ա ա Հ տ կ ի
եւ
Ա
աչ
-
տոցի
: Անոնց
սրաին
եւ
մտքին
մէք
անչէք
մնացած
է այն
կրակբ՝
որ
ղարեր
առաք
Ա
եսրււպի
Հոէլիէն
բռնկեցաւ
ու
ղեռ
մին
-
չեւ
այսօբ
կբ ճ ա ր ճ տ տ ի
: Երրեմն
մարելռւ
էէօտ
կ՝րլԼայ,
տեղ
տեւլ
մոխիրին
տակ
Հա
ղ ի ւ
պ լ ՚ ղ լ ո ւ ն
կայծել՚ով,
բայց
կր
տ ե ս ն ե ս
ռբ
յանկարծ
բոց
կ՝արձակէ
եւ
խարոյկի
մր
էւաստկութեամբ
կը
լուսաւորէ
չ ո ՚ ֊ բ ք ր ՜ ՛
Այս
ամէնբ
իբ Հ ա ր ա ղ ա տ պատկերով
կը
տեսնենք
« Յ ա ռ ա ք
» ի
չոբբորէլ
էքին
վ լ ՚ ՚ ս յ
:
Գեռ
կա
յ
«ի րե բօղնռւթեան
Ա
իութիւնբ
»
որ
ունւկղբութեէռն
կ ր
Հ
լ
՛՛ս
լ ի
ր է
Հէսյաս
-
տանէ
ն նոր
Հ ա ս ա ծ
ձ ա կ ս ւ ո կ ա է կ ե բ ո ւ
:
Հայ
երղին
կ ա բ օ ա բ
էսնրաժանելի
մէկ
մա
սբ
է ե ղ ա ծ
մե՜ր
Հալիին.
ւքել՛
սրտին
ան
-
բուժելի
արիւնաՀռս
վէրքը
: Լացեր
ենք
անզուսպ
յռււլում
ով
, ւսմ
էն
անւլամ
որ
լսեր
ենք
կսմիտասբ՝
ոբ
ցեղին
սրտին
ա ֊
մէնէն
խորունկ
ալքերէն
փրցուցեր
Հաներ
է
էռնկոբնչելի
մարւլ
էսբիտներ
,երւլ.եր
; Հա՛
յաստանի
երւլեր
: Առունչբ
ա ր ծ ա թ ա չ ո ղ
քրփէժներունւ
:
Ա
րմունքբ
պղտոր
ղ ե տ ե
-
բուն
I
Ա ս տ ո ւ ա ծ ա խօս
ծ ա ռ ե լ՛ուն
սօսավ՛
բ :
ԱՀէս
ո ս կ ե ծ ո ւ փ
Հասկեր
բ կբ
կոՀակին
Հո–
փին
մէք։
Ա Հ ա
սարէն
կ՝իքնէ
Հոփիւը
սրին–
գ բ
բերնին:
Աէմօթիսած
Հարսն
է բոսոր
կուժը
լեցու—
ցեբ
Հ՛ռ
յրենի
աղբիւրէն
; Տ գ ո ւ ն
քունն
է
փաիէեր
ռ լ
մայրբ
օրօրկ՝երղէ
•
<ձԲնիբ^իմ
բալիկ»
:
Բայց
կայ
նաեւ
Փաբիզի
մէք
Ա
իէիան
կո–
միտէսս
եբղչէոխումբր;
Կբ
իսռբՀիմ
թէ
ա—
մէն
էսնէլսէմ
էւր
Հանւլէս
մր
սարքուի
էոնոր
1լռւլէքէ,
ա ա ր ա ղ ի ր
բէսղմ
ութ
իւններ
ը
կբ
փութան
Հ ո ն ։ Ո բ ռ վ Հ ե տ ե ւ
ոչ
մէկ
րան
մեղ
Հայրենիքին
կբ
չ՚լթա
լէ
էռ
յնքան
յռւղու
—
մ ով
եւ
ղօ ր
ռ ւթ
ե
ա
մր
, որքան
ե ր գ բ : Երբ
կր
րարձրանան
ձայնի
տլիքներբ,
մեւլ
էլառ—
նեն
իրենղ
յէէ
բձանքին
մէք,
այլեւս
կարելի
չէ
ղիմագրել,
այկւէւ
մանկռւթիւ^ւր
,
Հօ
-
բենական
տունին
սլաէոկերբ,
բակին
մէք
—
տեղբ
Հսկող
ծ ա ռ բ ,
աղբիւբր,
գրաէլի
էոան
եր՚էԻքՐ
I
պատեբբ
ռսկեքբոէլ
իբիկուան
ա–
բեւր,
չ ա բ ա թ
օրերու
մխացող
խնկամա
-
նր
,
մ եր
մե ռ եկ ե ր բ
,
էս
յ ս
ամ
էնբ
,
ամ
էնր
կբ
իսուժեն
մեր
փբաւ,
կր
սլաբուրեն
մեղ
իրենց
կ ա խ ա բ ղ ա կ ա ն
ու
ցաւաւլին
ա չ խ ա ր –
Հ ի ն
մէք։
ԱՀաւասիկ
ամբո
՛լք
ժոէլոէխււրղի
մր
կուրծքին
Հեւքբ
այս
էքին
մէքէն
մեղի
Հասնող
մբրկաչռւնչ
ս ա ս տ կ ո ւ թ ե ա մ
բ
:
ԽորՀուրղբ
կ^ ամբոզք
ա ն ա
յ
«
վալանսի
եկե՚լեւյիին
օծումովբ»
: Զեմ
է ո ե ս ա ծ
ղայն
:
Բ ա
յ ց անչուչա
ռր գ ո Հ ա բ
մ
Հւ5/
է
ի ն չ պ է ս
Փրտտոյինբ
,ինչէղէս
ԳաՀիրէի
Ա.
Գրէ
-
գ ռ ր
Լուսաւորիչը
; Անին
քանւլեցին
,
բայց
անոր
՛լե գ ե ց կութե
ան
ծնունգ
աուռղ
ոզխն
մնացէսծ
է անմաՀ
եւ
կր ճ ա ռ ա գ ա յ թ է
ի
սփիւռս
աչփստբՀի
;
ինչ
•>րաչք
է
որ
աեղի
կ՚ունենայ
Հոն
,
Ֆ բո՛ն ՛ւա
յ ի
մ էք : Ա՝ եր
ժ ո՛լո
վուրղր
Հալա–
ծ ա կ ա ն
, փ ա խ չ ե լ ո փ
աՀաւոր
էիոթորի1կե
-
րու
ա ռքեւէն՝
եկեր
Հ ա ս տ ա տ ո ւ ե ր
է
այս
Հողին
փրայ
:
Ա ե ղ ք պիտի
րլլայ,
եթէ
որբերու
,
ա յ
րիներու,
ա ա ն ք ա Հ ա ր
մ ա բ գ ո ց
այս
ս ե
-
րունգին
յաքորգբ
չղիտնա
յ անոբ
ճչմ
էս
-
բիտ
ժ ա ռ ա ն գ ո բ գ ր
հանդիսանա
լ
-
Բայց
յ ո լ ս ա Հ ա տ ա կ ա ն
չէ պ ա տ կ ե բ բ ՝
ո —
բուն
է ս կ ա ն ա տ ե ս ն
ենք
այսօբ
; Հայրենի
ա–
կութիւն
կրակբ
չէ
չիքած։
Զայն
1լ
ա ր ծ ա ր
ծեն
բոլռր
անոնք
ոբ
կր
Հ ա ւ ա տ ա ն
միչտ
մեր
ցեղին
ռղեկան
արժէքներուն
•
Անոր
ա ռ ք ե ւ
կուղան
քերմանալ,
ձմրան
բուքին
,
ծերեբն
ու
մանուկներբ։
Անոնք
որ
Հէք
-
ե ա թ
կր պաէոմեն
եւ
անոնք
որ
Հէքեաթնե
րուն
մէք
ծնած
փիչասլնեբոլն
եւ
եղնիկ
-
բուն
սիբոփր
կբ
կաիսարգսւին
ւ
՜Ներկայէսցուցի
ձեղի
չորբորղ
էքր։
Յա–
ԱՅՆ Տ ԱՐԻՆ
կա՚լանգն
ե կ ա ւ
ա
յ ն տարին
, բ ա ր ե ւ
ա ր –
ւաւ
թոնիրին,
րսաւ,
«
թոնիր
ի՛՛նչ
կ ՚ ը
նես»
: Պ ա տ ՚ ս ս խ ա ն ե ց
«ԿԳբւլեմ
ես
,
քան
կէ
այսօբ,
մեր
Հարսերբ
աղռւոր
ու
փէս՝
պիտի
թբիսեն
լ ա ւ ա կ ե բ բ
կակակ
պ է ս » :
Ե ս
ու՛
քոյրս
, իմացանք
որ՝
կաղանգն
եկեր
ճամբաներէն
Հեռաւոր
ու
մեւլ
բերեր
կաւլանգչէքնեբ
բիւրաւռբ
, ու
ժպտաղին
,
ելանք
տ ա ն ի ք
միասին,
ես՝
տբեխնել՛
^ա–
՛լայ
մեր
ծեր
պա՚ղիկին
, մին
չղեռ
քոյբրս
գլխուն
ձւլած
քօղբ
Հարսին,
փրրայ
ելաւ
բռւխել՚ին
• • • :
Եղբայր
, Հրնէ
, Ա ասիս
կ ռ բ
կր
տես
նեմ
, անռր
չոէնչին
ռւ
մեծութեան
Հովն
կ՚առնեմ
;
՚ Ր ՚ ՚ յ ր Ի Կ ^
Լ""՜
^՝
Ա ա ս ի ս
լեռր
միչտ
մերն
է , մեր
պ ա պ ե ր ո ւ
եւ
մեր
երկրի
աստուածափառ
կ ռ թ ո կ
է,
մեր
սլատմ
ու
թեան
աբչալուսուած
նա իսագուռ
,մ ե ր
Հա
ւ ա տ ք ի ,
Հանւլանակի
սլւստւլամբ
կուռ;
Նայէ
ու
տես,
բէռբձբբ
ու
փէս
ի ն ձ
կբ գիտէ
ղռլբգռւրալից
մեծ
^օր
մբ
պ է ս ,
ի ն ձ
կր
խն՛չայ
, չուրթ
կբ
չարժէ
, ի ն ձ
Հեա
խօսիլ
կ*ուգէ
կ ա ր ծ ե ս
;
Ա ա ս ի ս
մեր
Հին,
Ա ա ս ի ս
արքայ՝
մեր
երագին
, ձիւնէ
թ ա գ բ
ղբած
գլխին՝
պա
Հակ
կեցեր
մեբ
աչխարՀին
, որ
չրլլայ
թէ
փատ
թչնամին
, իր
նետն
նետէ
Հայոց
ազ–
գին
... :
X
կսէէլէսնղն
ե կ ա ւ
այն
էոաբին,
բ ա ր ե ւ
տբ–
լ՛սւ
ալիւրի
ձ ՚ " ՚ Լ թ ամբարին
եւ անոբ
մէք
Հանղիստ
պառկած
Հա
յոց
ժամ
ու
ն չ խ ա
-
բին
• . • : Ըսաւ
•
« Ակ՛՛՛ր
, ժամ
ու
նչխաբ
,
ինծի
բսէք
, ինչպէ՞ս
է ք »
: Անոնք
բսին
.
« Աենք՝
լաւ
ենք
չ ա ա
, մեղմէ
մէկը
Հաց
է
օբՀնեալ,
իսկ
միւսբ՝
Հայոլ
ժամուն
խոբ–
Հուրղ
խորին
աւանգափառ
»
:
Ե ս
ու
քոյրս
լսեցինք
այս
իսօսս^ցոլ
-
թիւն,
մեր
սրտին
մէք
ծաղիկ
բ ա ց ա ւ
բեր–
կըբռւթիւն
, եղանք
թիթեռ
, եղանք
թռ
-
չռւն
թռուբռուն
, վ ե բ
բ ա ր ձ ր ա ց ա ւ
քոյրբս
ծայրր
թըթենիին
, մինչ
մլկացի
տակբ
ծառին
, աչքրս
յ ա ռ ա ծ
երկինքին
%
ի ՚ ^ ն չ
կբ
տ ե ս ն ե ս
, քոյրս
Արչալոյս
:
Նոբէն
Ա ասիս
, նորէն
Ա ասիս
, պատ–
կառազղռլ՝
կբ
ղիտէ
զի՛ս
, Մ ասիս
Հաղած
ճերմակ
չուբ
ք ա ռ
, գլխուն
գ բ ր ա ծ
թ ա գ
ձիւնափտ
յլ
կ^օրՀնէ
մ եր
տունն
,
մ եր
սե–
մբն
մ ա չ ա ծ
րայց
Հնափէսռ
, մեբ
բուխեբի–
կլկ
ո ս կ ե մ ա տ ե ա ն
, մեր
տանիքը՝
բեմ
բա–
բութեան
, անկողիննեբն
մ եր
սբբաղան
,
Հաց
տաչտբ
ժպաարել՚ան
, թոնրի
մո
—
խիլ՛ն
ու ա գ ո ւ գ ա ն
, մեբ
Հարսերբ,
պա
—
պիկն
ու
մամ
, մեբ
կան
չրկան
, բ ա
յ ց
եւ
ա ր գ ա ր
ու
ղիւթական
:
X
կաղանգն
ե կ ա ւ
ա
յ ն տարին
, բ ա ր ե ւ
տբ
-
ւաւ
Հ ի ն ու
խոնքած
ճրաղին
, բսաւ.
« ճրրաղ
, ի ՚ ^ ն չ կ՝րնես»
: Պ ա տ ա ս խ ա ն ե ց
.
«
Հայրենի
տ ա ն
լ ո յ ս կ ո ւ տ ա մ
ե ս ,
երբ
գի՛
չեբ
է , մութբ
ԿԻՐԷ
կուպրի
սլէս»
:
Ե ս
ու
քոյրբս,
Աբչալէւյս
, ուն1կղրե
-
ցինք
անոնց
խօսքեբն
քաղցրանուչ,
ռլ
տե
սանք
որ,
բեբան
բեբնի
եւ
ղգոյչ՝
պա՛լ
կուաային
, պ ա գ
կ՚առնէին
ըղձա՛լին
,
սէրն
կը
Հոսէր
բարկոփն
թռնբին
,
մինչ
մեր
սլւստերն՝
ծուիսէն
ս ե ւ ց ա ծ
, մեբ
գ ե բ ա ն
-
ներն
սեւեր
Հ ա գ ա ծ
, իրարու
Հետ
ա չ ք
Կ՝ ընէին
եւ ա ն տ ռ ա կ
ա
յ ս
սէբին
գ է մ
Կ ՝ Ժ գ Վ գ է ի ՚ ե
:
Աենք՝
մ անկութիւն
,
քո
յ ր
ու ե գ բ ա
յ բ ՝
մենք
բերկրաէիառ
եբքանկոլթիւն,
մեր
ապրումին
մէք
խառնեցինք
յտնգգնոլ
-
թիւն,
յետոյ
քիչ
մ՛՛ալ
ինքնաՀաւան
զուարթութիւն
, մենք
փաղեցինք
գ է պ ի
ամբրռցն
Հայբենի
տան,
Աբ չ ա
լո յսն՝
ելաւ
փրան,
կատար
նստաւ
ծիտի
նբման;
Եղբայր
, գիւղբ
պ՚սռկեբ
ա Հ ա
ձիլնե–
բուն
տակ
, իսկ
տուներ
ր
իբար
ե կ ա ծ ,
խօսքերով
տաք՝
ղըբոյց
կ ՚ ՚ բ ն ե ն ,
կ՝լկեն
կատակ,
մեբ
բոլխեբիկն
ղաէլտագողի
մբ–
տիկ
կբնէ,
չբլլայ
Ա բբուկն,
այս
գիչերն
իսկ
Ա ե ւ
Համոյի
Հետ
նչանռւի
;
^
ինչ
լաւ,
քոյրիկ,
՚ ս ՚ լ օ թ ե ն ք
սբ՝
մ լ ^
՛ լ ի ւ ղ ն բաբի,
չ մ ն ւ ո յ
երբեք
ա ռ ա ն ց
՛ղարի
նչէսնտուքի
եւ
Հարսնիքի,
՚լետերոլ
սլկ^
ղինին
Հոսի,
գ ի ւ ^ ՚ լ բ
Ր " ^ է
կանչբ
սիրոյ
ե լ
Հ ինայի
:
-
Ջմեռն՝
ձիւնէ
՚էկ՚՚արկ
գ ր ե ր , մէն
մ ի
էոու
նին
կուտայ
ոզքոյն,
մինչ
եբ՚լեբէն
կր
բաբձրանէսյ
թոնիրներու
ծուիւերոլ%
սիւն,
րոյրր
՛ո՛ւած
լաւաչ
Հ է ս
՚ թ ՚ ն ՝
՛լայն
կբ
տ ա ն ի
վ ե բ
, Աստբծուն
. ՚ . ։
-
ՕբՀնեալ
ԸԱան
մեր
ակսարՀի
ձմեոն
ու
ձիւն,
անէէնք
են
որ՝
կը
սլաչտւգանեն
հիկ
սերմերոէն
, ու
ղեռ
Հուլին
կւէւտան
թէ՛
ոյժ–
եւ
թէ՛
Հ ը ՚ լ օ ր
մայրութիւն
,
,Ա
^
ռանց
անոնց՝
մենք
հաց
չունինք,
ոչ
ապրում՝
Հոս
ու
երկինք
. . . :
-
Գիւէլէն
մինչեւ
ժամուն
մեծ
ղուռ
բբռներ
Հէսցին
սբրէսղան
րոյր
,
լուսարարբ
տէրաէրի՚ն
Հեա՝
ժ֊ամէն
ելաւ,
չուրթին
վբայ՝
աղօթքին
ս ո յ լ
• • ՚ :
Ոոյբբ
Հէսցին
, ծռւիսր
, իսռւնկին
,
ժ ա
մէն
խուժող
՛լեան
յ ո ր ղ ա ռ ա ա
չալ՚ակա
-
նին՝
թ ո գ
միչտ
Հոսին,
թէ
ցեբեկթն
,
թէ
դիչեբին
, մբէոնեն
մեր
՛ լ ի ւ ՛ լ աւանէլածին
,
Հմայքն
Հիւսեն
անմտՀութեան,
որ
ապրէ
Հայն,
ա ն պ տ ր տ ա ս ո ւ ն ՝
դիմէ
գ է պ ի
իր
ա–
ռ լ
՚ է է
՚ լ ա ն
•
X
ոաքի
Հ ր ա չ ա կ
էքբ։
Ամէն
անւլամ
որ
նայ–
ռ ւ ա ծ ք
մբ
նեաէք
անոր
վբայ
, ա ն գ ի մ ա
-
գրելի
բան
մբ
որ
թէ
կ ա ր օ տ
է,
թէ
կս
-
կի՚ք>՜ , թէ
աղօթք,
թէ
սրտայոյգ
ս ք ա ն չ ա
-
ցում
, պ ի տ ի թ ա փ ա ն ց է
ձեր
Հոգիէն
ներս
,
եւ
պ ի տ ի
Հ ա ւ ա է ո ա ք
որ
մեր
ցեղբ,
մինչեւ
իսկ
օ տ ա ր ո ւ թ ե ա ն
մէք
, կրցած
է
ստեղծել
իբ Հ ա ր ա զ ա տ
Հայրենիքր
՜ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
կաղանւլն
ե կ ա ւ
՛ ո յ ն տարին
, ՚ ղ է ս ՚ լ ա ւ
այ–
տբ
սլապիկին,
ըսաւ
« Պապիկ,
ի ՞ ն չ
կլկես։
Պ՚ս՚գիւկ
րսաւ.
« Կր
մսիմ
ես,
ատոբ
Համաբ,
կբ^կրո՚եր
եմ
թոնրի
չուբ–
թբ
Հաւձէո՚լի
՛՛լէս,
ամէն
իրիկուն,
կ ե ա ն
քիս
օրերն
կբ
Համբե՚ւ՝
ես
, եւ
աւքէն
օր
օբ
մր պակաս
կր
գտնեմ՛
ես
, իմ
երէկուան
Համրածէս»
:
Շատ
ց ա ւ ե ց ա ն ք , քոյր
ու
եզբայբ
, սլա
-
ւգիէկ
ծեր
էր
, անռր
ա բ ե ա ն
եւ
միսին
՚քէք^
մաՀուան
Հոփ
կէսբ,
անոր
աչքին
լ ո յ ս ն
ա–
ղօտ
էր
, մորթը
Հողի
՚ւոյԿէ
աոէսծ
էր ,
չուրթին
փյրայ՝
կեանքբ
յոգնած,
Ա ս տ ո ւ
ծոյ
ղէմ
ւլանւլատ
կ՝բնէբ
• • • ;
Բոյրբէւ
ելաւ
քուրի
Հորին
կէսփարիչին
փրայ
ք ա ր է , տ յնտեղ
կ ե ց ա ւ աչքբ
լեցուած
արցէււնքնեբէ
, ղիաեց
իր
չուբք,
լեռներ
^
ձորեբ
, ւլերեգ՚քնատուն
,
ձիւնի
եղռւրք
,
տ ե ս ա ւ
ոբ
Հուին
ձեռքբ
բրոնած
ձիւնեղէն
մուրճ՝
կբ
Հարուածէ
ր փայրագօրէն
սլա
-
տերն
գիւղին.
Ժամուն
տանիքն
, տունն
ե–
րէցին
, եւ
ծ ա ռ ե ր բ
կողկուլաղին՝
ւկրթ
սբղւռբ
կին
, կուրծք
կբ
ծեծէին
եւ
կու
լային
:
Ըսի
« Բոյբիկ
, ի ՞ ն չ
կբ
տ ե ս ն ե ս
» :
Ըսաւ.
« Եղբայր,
ւ լ ի ւ է լ ի ն
չուբքբ^կ՚ոն–
Քր
մեռեբ
, .մեր
սուրբ
ժամուն
աղաւնի
-
ներ՝
փտիսուսէո
կոլ
տան,
կ ա ճ ա պ ա ր ե ն
ռր
չուա
Հասնին
իրենց
րո
յնե
ր
• • • ;
Բոյբիկ,
մաղթէ
, որ
սլտսլիկբ
ուժոփ
՚քլկտյ
, մաՀուան
Հռփին
ու
ցուրտին
ղէմ
պա
յքար
մ ղէ
ռւ
գի՛մ
ա ն ա
յ , ապրի՛
մ
եզ
Հեէո
, թոնրի
մ օտիկ
՛է
՛ս յրենի
ա ա ն
եւ
մասնակւլի
ա ռ օ ր ե ա
յ ի
մեր
բերկրռւթեան
,
երբեմլկ
ալ
բերան
բանալ,
օրՀնէ
մեր
տո՚էնւն
, ալէւրն
ու
Հաց
, օրՀնէ
թոնիրն
,
՛ք ոխիրն
առկայ ծ , մեր
Հարսներ
ը
խոնարՀ
ու
ցած,
մեր
տնեցին
արղաբէռէքիտ
,
մեբ
մանուէկեբն
ազուոր
ու
կիբթ,
թ " ղ
է.Ր
պ ա կ ս ի
ձէթն
ճըրաղին
, թող
չր
մարի
կը–
ր ա է կ
թռնբին
, չանՀեաանայ
սերունգր
մեր
՛էե բ գ ա
ս տ ան
ի ն :
X
ԳԷՀ
, ալ
բ ա ւ
է , իքիբ
բարձրէն
,
եր
թանք
մեր
տուն
Հ ո գ
— Հողաչէն
,
թոնիր
էիառէ
, Հաց
թի՛է
գուն
, մինչ
ա չ խ ա տ ի մ
ես
օրն
ի րուն
, ալիւր
բերեմ
, ալիւրին
Հետ՝
արդարութիւն • • • :
ԳեՀ
, փ ա ր
ի՛քիբ,
^որի
քարէն,
երթանք
մեր
տուն
աբարչաչէն
, Հ ո գ
—
ճրաւլին
՚ղէսարոյղն
ել՚էլոէբ
սլտտրասէոէ
գուն,
մինչ
ես
բերեմ
ձէթը
յըսաակ
ու
պբսպբւլուն
,
եւ
ձէթին
Հեա՝
իաղաղոլթիւն • • • :
Ըոի
է
ի՛ք
իր
է
երթանք
մեր
տուն,
որ
բաբձբ
է
քան
ա ս ա ե ղ ա տ ռ ւ ն
,
երթանք,
՚քբտնենք
մեր
երկրաւոր
աբքէոյութիւն
,
ուր
Հայբ,
մայր
կայ,
ուր
սլաէղիկ
կայ
,
Հաբսեր
իսբնղռլն
ու վէեսանեբ
ա բ ղ ա բ ա
-
սուն
, կեանք
կբ
րանին
առէքնեբով
մեր
բարքերուն
• • • ;
Երթանք,
քո
յ ր ի կ,
իմ
սիր
ասուն
,
մ
եր
Հօր
տունին
սէրէն
ծրնէսծ
կէսխէսրղ
թբռ
-
չուն,
դուն
՝ բ ո ւ ր գ
մ՚սնէ
առաոլլկէ
մին
-
չեւ
իրկուն,
իսկ
ես՝
զէնքս
ուսիս
գրր.սծ
,
ՀՐ1Ի
՛^
լեոներ
մեր
յաէլթասլանծ
,
ա ր ե ա մ բ
Հիւսեմ
Աղ
ատոլթիւնն
մեր
սպասած
• • • :
ԱՕԱ
-
ՎԱՆԻ
29 ԴԵԿՏԵՄՐԵՐԻ՚ւ,
Ուրայս ու զուարթ, տօնն է մանուկին ,
Գացէք իրենց հետ
անցրնելու դաՅԹ
Ֆրանսահայ կ . Խաչին հեա :
Fonds A.R.A.M
