4
Հ
6 Ա
Ռ
Ա
Զ »
ԷՒ
ՀՈԻՍԿ
ԲԱՆ՝1^
Հ,սմս.ր
անՀաճոյ
բան
Հ
Հ բ ա պ ա -
բ ա կ ա լ
վիճիլ
բ. Միլաոնեանի
Հեա։
Հե ֊
ա ե ւ ա բ ա բ
ոբքան
ալ շոելիքներ
ունենամ
պ ի ա ի
չվԼբլուհեմ
իբ
.լբութիւնը
« բ ս ա
էութեան^^
, այլ եբկոլ
կ է ա ե բ
պ ի ա ի
մաա
նանչեմ
միայն,
իբրէ^
ՀՀուոկ
բ ա ն ք »
եւ
զէթ
էմ Հաչուոյս
փ ա կ ե մ այս
անաեղի
Հաբցբ
, ձղելով
ոբ ոլզողն
իբ ուղահբ
բսէ :
Կբ
ցաւիմ
միայն
ոբ այսքան
ե բ կ ա բ ե ց
ա ն ն պ ա ա ա կ
վէճբ.,
ԷԱ
ն ա խ ա պ կ ս
բսահ
աբղՀն
թէ
«մեղքը
^ Տ ա ո ա ի ի ն
ճիաբ
» :
բ.
Միլաոնեան
թուելէ
վերչ
Օննիկ
իՀ
սանի
«բաբեմասնութիլններլր^
կ ՝ ե ղ ր ա կ ա –
ցբնէ
֊ « մեղի
Համար
թրքասէր
բլլալ
,
Համաղօր
է Հ ա յ ա ա ե ա ց
բլլալու։
Եբկու
չավւ
չունինք
մենք
»;
Ր ՚ " յ Ց
Ք " ՚ ՚ ^ Ի մբ աող
անղին
չ ի
վաբանիբ
ինքն
իսկ եբկու
չ ա փ , եբկու
կչիռ
ղոբ -
հահ
ելու
եբբ աննեբելի
գանելով
Նաղա
-
բէթ
Հ ի լ մ ի ն
օբինակ
բեբելս,
կր գ ր է
«Ն՛
Հ ի լ մ է ն
արժէք
մբն էր,
սլաՀպանողա
կան
, Հ ա կ ա յ ե ղ ա փ ո խ ա կ ա ն
ու նաեւ
թր -
ք ա ո է ր , այո թրքասէր՝
Հայասէր
բլլալուն
Համար
: ՍիրաչաՀիլ
թուբքերբ
,
չ գ ր գ ռ ե լ
գանոնք»
:
Ե թ է այս երկու
չ ա փ չէ , Հ ա պ ա
ի ՞ ն չ է
ուրեմն։
ինչո՞ւ
մէկուն
թրքաս
ի
րութիւնբ
Հայաաեացոլթիւն
է , իսկ
միւսին
ք ո վ
նոյնաղահ
՝՚ա
յա
ս ի ր ութե ան Հեա։
ինչո՞ւ
մէկուն
թբքասիրութիւնր
աղգային
աբաա
է , իսկ
մ իւսի նբ առաքինութիւն
:
Հ ր ա պ ա ր ա կ ա ղ ի ր
կամ
աղղա
յ ի ն մար -
միններու
մասնաէլից
բլլալու
Հանգաման—
քբ
բ ա ւ ա բ ա ՞ բ է էլչիռ
վւոիելու
, ե թ է
իրօք
իբէւն
Համար
«թրքասէր»
բլլալբ
Համաղօր
է
« Հ ա յ ա ա ե ա ց »
բԱալու
:
« Ա ս ի կ ա
խելքս
չ ի կ ա ր ե ր կա»
ինչպէս
կ՚ըսեն
Ի ղ -
մ
ԻՐՍ
իներբ
:
Անաղ
որ ես լիովին
կբ գիաակղիմ
Հ ի լ ՜ ՛
միին
բովանգաէլ
արժէքին
ու գերին
: Գի
աեմ
բրահն
ու բսահբ
: Պ ա ա ա ն ի ՝
անձնա
պ է ս էլբ ճանչնա
յ ի
զ ի ն ք ։ Ա ե բ
բնաէլաբան–
ներր
ն ո յ ն
փողոցին
մէ^ մօտ էին
իրարու,
առիթ
ունեցահ
եմ նոյնիսէլ
արեւելքցի
աղու
սովոբութեամբ
ձեոքբ
Համբուրելու
եւ
«ապրիս
մանչս»
մբն ալ չաՀելու
իրմէ։
թերեւս
ո՞վ ղիաէ
ա յ գ մաղթանքբ
մաս
քււնի
մինչեւ
Հիմա
ապրելուս
մ է շ ։
Նկատելի
է որ Բ • Միլաոնեան
չ ի
ժիստեր
Իղմիրի
մեհաՀարուսաներոլն
ղումաբնե
-
բուն
ղ ո յութիւնբ
^ մինչ
Պ • Երէլանեան
եք՛ -
էլինքէն
իյնալու
ձեւեր
ա ռ ե ր էր երբ ա -
նոնց
մասին
ակնարկութիւն
եղաւ
:
Շատ
.լաւ
, չատ
բարի
, « գ ե ռ
1915/՛
Ապ
բիլին
սկիղրներբ
Իղմիրի
Հայութեան
մա
սին
աբուահ
ոբոչումբ
հանօթ
էր։
Ան
ղերհ
պիտի
մնար
ոեւէ
Հետապնզումէ»
:
Ա յ գ պ է ս
որոչեբ
էին կեգրոնն
ու վա
լ ի ն ,
թալէաթն
ու ՐաՀմին
եւ
թ ո ւ ֊ թ ի քու֊անթի :
Րղ՛ւ՛՝Իրցիներբ
1915/՛
Ասլրիլէն
սէլսեալ
իսկ
կրնային
Հանղիսա
յօրանշել
ու ննշել,
վ
բ–
տանգ
մ ա ա ն գ թլար
: Հ ա պ ա
ուրեմն
այլեւս
ի ՞ ն չ
բանի
Համար
էին ա յ գ ղումա
րներբ
«
որոնք
1916 -
\Ղի
սլաամութեան
էլբ
պ ա ա կ ա ն ի ն » : Այս առեղհուահն
ալ
կրնա՞յ
լուհել
Բենիկբ։
Մորկբնթօ
կ կ ս է թէ
կարգ
մը
չրշաններ
Համաձայն
չէէն
ղեէլավա
-
բութեան
Հեա,
բայց
չբսէր
թէ ինչո
՚– Հա
մաձա
յ ն
չէին:
Ապառնալիքը
էլար ու կր մնար
եւ
1916/՛
սկիզբնեբբ
մտաՀողութիւնբ
պաաահ
էր
ամէնքը,
մեղի
աքսորէն
վ ե ր ա դ ա բ ձ ա հ ն ե -
բուս
֊,ամ
ար ալ կը ցցուէ
բ
էլբ կին
անոր
ճամբան
բոնելու
մղձաւանշբ
:
Ամ
էն բան եւբոպաէլան
չուկա
յով
, ան -
ա ե ս ա կ ա ն
Հաչիւներով,
նեբահում
ով
եւ
արտահոլմ
ով
չ ի բ ա ց ա տ ր ո ւ ի
ր : Ե թ է ա յ գ
ն ո յ ն ս լ ա տ ճ ա ո ն ե ր ո վ
իղմիբ
1895/՛
շ ա բ գ ե –
րէն
ալ ա զ ա տ
մնացահ
էբ , Հ ա պ ա
ի՞նչպէս
մեկնել
շ ա ր գ ե բ բ
Պոլսոյ
, ոբ Ի զ մ իրէն
կա -
րեւոր
էբ թէ իբբեւ
ե ւ ր ո պ ա կ ա ն քագաք
եւ
թէ
ո ր պ է ս
չուկայ։
Տրապիղոնն
ալ
չատ
էլարեւոր
ե ւ ր ո պ ա կ ա ն
չուկայ
մ լ ն էր մբ -
գեղէնի
, Հոն ալ
Հայեր
բ
առիւհի
բաժինն
ունէին.
Հոն ալ յարաբերութեան
մէշ էին
Եւրոպայի
Հետ։
Եւ սակայն
ամէնէն
գար–
Հոլբելի
ոճիրներբ
Հոնի գորհ
գ ր ո ւ ե ց ա ն :
Ի ՞ ն չ
նեբահում
, ի ՞ ն չ աբաահում
,
երբ
այլեւս
բան չէր մնացահ
խոչոր
գ ո բ հ ա ռ –
նութիւննե
րէն , երբ Րգմիր բ ոչ
ուտելիք
Հաց
ունէր
եւ ոչ ալ վառելիք
քարիւղ
, երբ
մարղիկ
օրն ի բուն
պոՆլղւո֊ր
եւ
քեււաքի
Լմեղբամոմ)
կբ
Հալւսհէին
, երբ
շուբեբբ
կ ա պ ո ւ ա հ էին եւ
բ ա ց ե բ բ
ա ն գ լ ի ա կ ա ն
մ ա ր տ ա ն ա ւ ե ր
ը թնղանօթնեբբ
ուղղահ
էին
« ք ա տ ի ֆ է
քալէ»ին
;
Գժ ուար
թէ քննութեան
դիմանայ
Բ.
Մ իլտոնեանի
ս ա էլաբհիքբ
թէ «շաբդին
եւ
աւարին
ամբողշ
թ ա փ բ
ուղղուահ
էր արե—
ւելեան
(Հայէլական)
նաՀանղներուն
գէմ :
իսկ
փոքր
Ասիոյ
մէշ ն ո յ ն թ ա փ ը
չունէին
,
որոչ
եւ Հասէլնալի
պ ա տ ճ ա ո ն ե ր ո վ
. ..» :
Այո , ղանդուահային
սպանութիւննեբբ
կ ա տ ա ր ո ւ ե ց ա ն
ամ
բողշ
Հա յութեան
նեբ -
քին
գ ա ւ ա ռ ն ե ր ը
Հասնելէն
վերշ : Օրինակ
,
մեր
չբշանին
մէշ նախ քան աքսորբ
բան -
տ ա բկե
լէ եւ քանաէլոհելէ
անդին
չանցան
:
Բ ա
յ ց
աքսորին
ու աւարին
թ ա փ բ
ամէն
էլողմ
նոյնքան
ուժդին
էբ ;
Նո
յ ն ի ս է լ
նաիս
Արեւմ
ուտքէն
սկսաւ
:
Յ ա ռ ա շ
քչուահ
ս ա չբլԼալիք
Եւրոպայի
սաՀմանամերձ
թրաէլիոյ
Հա լե ր բ
Ապբիլին
իսկ
աեղաՀանուեցան
եւ տաէլաւին
Ի ղ մ ի
—
թի
Հայերն
իբենց
տեղն
էին երբ
անոնց
էլարաւաննեբը
մեր քաղաքէն
անցան
:
Պոլսոյ
քիթին
տակ , իննսուն
քիլոմեթր
,
մ օ տ ա ւ ո ր ա պ է ս
Աարսէյլէն
թուլօն
,
իղմի—
թի
Հայերբ
աւելի
ա ռ ա շ
աքսորուեցան
:
Աենք
Յուլիսին
ճամբայ
ելանք
եւ
երբ
Գոնիա
Հասանք
, աեղւո
յ ն
Հա
յութիւնը
իբ
տեղն
էր տ ա կ ա ւ ի ն
, Հրաման
չէլար
անոնց
մ ասին : Ա յգ
Հբամ
անբ
աբուահ
ա տ ե ն էբ
ոբ
մ՛ենք ալ Գոնիացիներուն
Հեա
ԿրԿԻ^
ճամբայ
ինէլանք
դ է պ ի
է բ է
յ լ ի :
Ոչ
Արեւելքի
եւ Արեւմուտքի
խտրոլ
-
թեան
Հարց
էլար եւ ոչ ալ «որոչ
եւ Հաս —
կնալի
պ ա տ ճ ա ռ ն ե ր » : Հա
յութիւնն
անճի—
տելու
Հարց
կ ա ր եւ ա յ դ
միայն։
Րղմիբի
ա ք ս ո ր է
գերհ
մնալուն
պատճառնե
ր ր ու —
բիչ աեղ փ ն տ ռ ե ց է ք :
Բ • Մ իլտոնեան
կ՝բսէ
նաեւ
թէ «
բոլոր
Հայ
ղինռւորներն
ու սպաներն
ալ
իրենց
պ ա ր ա զ ա ն ե ր բ ետ
բերել
տուին
աարա
—
« Պ Ա Պ Ա Ն »
ՏԷԱք՚Ն
•
Ի ր մաՀուան
քառասունքն
է :
Յուղումով
էլր
յիչեմ
իր անմոռանալի
յ ի -
է ա տ ա կ բ ։
Ե ր կ ա բ ,
աարիներու
՝,աւատա
-
լոր,
եւ նուիրուահ
Գաչնաէլցական
էր մեբ
սիրելի
«սլապան»
, ինչպէս
կբ
էլո չէ
ինք
:
կ՝երեւակայեմ
զինքբ
մեր
տ ա ն մէշ,
« ժ՛ան - էիոռէսի»
պողոտային
վբայ
: Եր՜
ոլսԵրռլւ
բեմն
իր թիսաղոյն
վերարկուն
Կբ
Ք՚"Լէր
գ ա ն գ ա գ ու մտազբաղ
,
յ ա ճ ա խ
ե բ գ մբ մռլտալով։
Որքան
պարղ
էբ
իր
նիսա
ու կացռվ.
Հ ի ն Հայու
իբ
անկեղհու–
թեամբ
ե լ րնկերաէլցռւթեամբ
։Գիտէի
այն
հանր
մղձաւանշբ
, որ ունէր
իբ
սրտին
մէշ,
եւ որուն
անողոք
ճնչումներռւն
Հե -
ա ե ւ ա ն ք ո վ
փաէլեց
աչքերբ
:
Պ ա պ ա ն իր կրցահէն
աւելին
տ ո ւ ա ւ
իր
" ՚ Ղ ՚ է Ի ^ ՝ իր խոնարՀ
ու չ ա ր ք ա չ
կեանքէն
:
Պիաի
չգրէի
այս աողեբբ՝
եթէ
մօտէն
ճանչցահ
չբԱայի
ղինքբ,
եթէ
Հեաեւահ
չբԱայի
իր էլեանքի
ե լեւէ
շնեբռւն
: իր մա
Հբ
զ ի " այնքան
չբնկճեց
, ռրքան
իր ղա -
րԻ՚՚էԻ
գ ա ղ ա ղ բ , օ տ ա ր
Հողի
ա ա կ ։
« Պապան»
, ամէնէն
խոնարՀնեբէն
էր ,
մէկր
մեր Հայրենիքէն
մնացահ
նչխարնե
-
րէն
որ ՀետղՀետէ
, կբ Հաանին
, կբ
մարին
ղիսաւռր
ա ս տ ղ ե ր ո ւ
նման
: Ե ս վստա՝^ եմ ,
"Ր
ՂԻ՚^Ք
1
Լ
^անչցռղնեբբ
էլեանքի
ստուերէն
բան մբ կբ պաՀեն
իրենց
սրտին
մէշ, իբ–\
րեւ
յ ի չ ա ա ա կ
, իբբեւ
նշխար
:
\
Աիրելի
պապա
, այս տուլերր
թող
հաղ–^
էլեփունշ
մբ ըլչան
քու թարմ
չիրիմ
իդ
վբ–
բ ա լ , քեղ
ս ր տ ա ն ց
սիրող
լնէլերնեբուգ
կողմէ։
Մ՛ Կ ՛
գրութենէն»
:
Բռլււր
բ ա ռ բ չատ
խոչռր
է
եւ
իսոտռր
կբ Համեմատի
իբականութեան
:
Անոնց
թ ի ՚ ֊ բ
պղ՛"ԻԿ
կ ո տ ո ր ա կ
մ լ ն էր մ ի —
այն։
թերեւս
աւելի
յաբմար
էբ
երկա—
թուղիներռլ
պաչաօնեաներուն
: հքեղճ Հայ
զ ի ն ո ւո
բն ե ր ը
ղրկուահ
է ինղէնքկրե
լոլպա—
տիւէն
, իբենք
իսէլ
թութի
պ է ս Կբ թ ա —
վւէին
«ամե
լիէ
թ ա պ ո ւ ր ի»նեբ
ուն
մ էշ ուր
գրուահ
էին յ ա տ կ ա պ է ս
թավւելու
՜էա—
մար : Ալ ռւբ էլը մնար
պ ա ր ա գ ա ն ե ր
աղա—
ւոելբ
:
ինչպէս
բսի
ա բ գ է ն , ես յ ա տ կ ա պ է ս
բղ—
գ ո ւչա
ց ա յ
Օնն
իէլ
իՀսանի
մ ասին
Բենիկի
բրահ
վէլա
յութիւննե
բուն
վ ե ր
լուհում
էն եւ
իր
գ ր ո ւ թ ե ա ն
լնգՀանուր
Հարցեր
ը
միայն
չօչափեցի
; Բենիէլի
Հեա
Հրապարակաւ՞.
փի^իլբ
անՀաճոյ
է
ինհի :
Յայտնուահ
էլարհիքեեբուն
չուրշ
գ է մ ա ռ գէմ
խ օ ս ա կ
ցելու
առիթբ
էլռւնեն^սնք
անչուչտ
:
Վերշին
բացտտրռւթիւն
մը
սակայն
:
Գ ա ւ ա ճ ա ն
բ ա ո բ չէբ
գռրհահռւահ
,
ճիչգ
է , բայց
ա ռ ա ն ց
բ ա ռ բ
ղռբհահելու
,
«ազ
գային
Հպարտոլթենէն»
մինչեւ
թալէաթի
սատաէլբ
խօսքին
«մ իտ
բանի»ն
ա յգ էբ :
Փ ա ս տ ն այն է որ բ ա ռ ր
առաշին
անղամ
Պ
–Մռսկոֆեան
գոբհահեբ
էբ , ան ալ
ժիս
տելու
Համ
ար եւ բառին
պէտք
չէր
ունե–
քյեբ
բսուահբ
սաՀմանելոլ
Համաբ
:
«Ուգահն
բ ս ռ գ բ
չուղահբ
կը լսէ» ,
կ՛՝բ–
ոէ
Հայկական
առահբ
: Ե ս
՚Լեբշացուցի
լնգ
միչտ
•
Բ • Գ՛
Մ Ո Ւ Ր Ա Տ Ե Ա Ն
Վ Ա Ր Ժ Ա Ր Ա Ն Ի
ՏՕՆԱԾԱՌԸ
Աեւրի
Միսիթարեան
վէսրժաբանի
Տիկ -
նանց
օ ժ ա ն գ ա կ
մ իութիւնբ
ւռօնահառ
մբ
սարքահ
էր էլիրաէլի
օր , Հրաւիրելով
հբ -
նողներբ
եւ վարժարանին
բարեկամներբ
է
ՇնորՀիւ
վարժարանին
վա
յելահ
ժռղռվր
-
գ ա կ ա ն ո լ թ ե ա ն
, բազմութիւնը
իսռնուահ
՝էր
կանուխէն
եւ կարելի
չէբ պարապ
սե
ղան
մր ղտնել
թ ա ա ե ր ա ս րա
՛է
ի ն մէշ ;
Տիէլնանց
Ա իութեան
նախաղաՀբ
, Տիկ •
էլմ ա յեան
, բ ա ց ա տ ր ե ց
իրենց
նպատակբ
է
կաղմուահ
անցեալ
տ ա բ ի
,
Տիկիններբ
կ՝ ռւղեն
Հասութաբեր
ձեռնա
բ էլնե րով
նիւ
թ ա կ ա ն
միշոցնեբ
ճարել,
սաներ
պա՜ղելու
՛էամար
վարժարանին
մ է շ ։
Պիտի
շանան
արձանաղբել
այն տ ղ ա ք բ ոբ կ^ռւզեն
Ա
խի
թ ա ր ե ա ն վ ա ր ժ ա ր ա ն բ
լաճախել
,
բ ո ՚ յ ց
չունին
նիւթական
միշոցնեբ
:
Միութիւնբ
պիտի
գ տ ն է բարերարներ
եւ անոնց
աշակ—
ցութեամբ
պիտի
ա պ ա Հ ո վ է
լ ր ի ւ
թոչակր։
Գ ե գ ա ր ո ւ ե ս տ ա կ ա ն
յաշող
բաժին
մբ^
ա չ ա կ ե ր տ ն ե ր ո ւ
ա բաասանռւթիւննե
բ ը ,
ներկա
յացումնե
րբ եւ ղանաղան
անակն
-
1լալ1ւերբ
ճոիսացռւցին
հանգէսբ։
Վերշին
մասին
կ ա ղ ա ն գ
սլապան
ալ
եկահ
էր ,
չնորՀաւորելու
վարժարանին
ա ղ ա ք բ :
Հ ա ն գ է ս բ տ ե ւ ե ց ուշ գիչեր
աաք
մթնո–
լորտի
մր մէշ, եւ տգաքբ
մեէլնեցսն
իրենց
Ծնոլղի
արձաէլռւգր
վա
յ ե լելու :
Ա •
ԳԱՂՈԻԹԷ ԳԱՂՈԻԹ
ՀԱՅ
ՄՇԱԿ/ՐՅԹԻ
երեկոյ
մբ սարքահ
է
Վ՛ա
Հիբէ
ի Ամ երիկեան
Համ
ալսաբանի
Հա
յ
Մչակութային
Ը ն էլե ր ա կ
ց ութ
ի ւ ն ը
Գ ե կ ա
.
\ \ ի ն
, Ամ
էւ րիէլեան
Համ
ալս
աբանին
մ էշ ,
ի
ներէլայութեան
օ տ ա ր
Հիւբերռլ
: Այ ս
առթի^ւ
ցուղադրահ
են նաեւ
ութ է,էլեղե
-
ցիներու
ք,մաքէթ»ներ
եւ մեհաղիր
նկաբ
նե ր՝
եէլէւ էէեց
ինե
բու
ճար տար
ապե
տաէլան
ղլուխ
ւլորհ
ոցնէւր : Խօսահ
են ճ ս ւ բ ա տ ա -
րապետ
Ա ր տ ա չ է ս
0րաւլեան
եւ Բժ.
ԵրՀ
Խ ա թ ա ն ա ս ե տ ն : ճարտարապետ
ՕրաղեաՆ
չեչտահ
է ^այ ճ ա ր տ ա ր ա ս լ ե տ ո ւ թ ե ա ն
ին^ք–
նուբոյ ն յա տ էլանի ն ե ր բ
իրրեւ
յատակա
՚"
ւ
գիե՛ եւ կառուցում
: Հայ ճարաաբապե
-^
տութիւնբ
ոչ
մ իա
յ ն
աղդեցութիւն
ղոբ
-1
հահ
է բիւղանդաէլան
ճ ա րտա
րասլե տոլ –\
թեան
վրայ
այլե
տ ա բ ա հ ո ւ ա հ էլ՛ Ե ւ բ ո պ ա \
ուր
նտխատիսլբ
եղահ
է ռոման
• եւ ղ ո–
թ ա կ ա ն
ճ ա բտա
բ ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն : Բժ՜
. Եր *
Խ ա թ ա ն ա ս ե տ ն
անղլեբէն
ամվւռվւ
նեբկա
-
յացուցահ
է ՛ւալ
աղղի
ստեղհաղ
ռ բհա
էլան
ոդին
եւ արժէքբ
, անոր
կ ա տ ա ր ա հ մչա -
կութային
մեհ նուաճումներբ,
մասնաւո–
բ ա ր ա բ
հանբանալով
Հայ լեղու՜ի
, գ ի ց ա
—
բանութեան
էւ ւ •էայկ
. ոգիին
վ ր ա լ ; կ ա ն գ
ա ռ ա հ է Ա բ ա ^եղեցիէլի
եւ Ա ասունցի
Գա
ւիթի
վբալ,
ինչպէս
եւ
ք ա ղ ա ք ա կ ր թ ա կ ա ն
ալն
դեբր
՛լոր
Հայր
կ ա ա ա բ ա հ է
օ ա ա բ
երէլիրներռւ
մէշ : Հայբ
ա պ ր ե ց ա ւ
որով
-
֊էեաեւ
իր է ութեամբ
մչ ա կ ո ւ թ այ ի ն ժո -
գ ո վ ռ ւ ր գ
է ։ Բ ա ն ա խօսութիւննե
բէն
ե տ ք ,
ներ
կաներ
ը
Հիւբ
ա ս
իր ուահ
են թէ
յով
;
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ք^ԵՐԹՕՆԸ
(65)
ք Վ ՍՊԱՆՆԵՑ^
Ե թ է
մէկբ
մա ա հ է ռր այսպէս
չարժիլս
ա ն պ ա ր կ ե չ ա բան
մ լ ն է,
ինքղինքիս
թ ո յ լ
էլուտամ
Հաէլառաէլը
սնգելու
; Բ ա ն
պէտք
չէ
պաՀել
սպասա
բկութեան
մբ Հիւանգա
-
ոլաՀուՀիէն
, թէեւ
, աւելորդ
է
Բ"ել
ւ
բմի
չկին
կամ
վիր
արո
յ մ ի ն
էլ ի յնա
յ որո -
չում
տ ա լ ;
Պ ՛ Փ ուարօ
ի ն չ
էլողմնաէլի
միշոցնե
-
բ ո վ
մ օ տ ե ց ա ւ
ղինքբ
այնքան
չ ա ~ , ա դ բ գ ռ ո ղ
նիւթին
:
« Ոչ ոք ինհի
չ ա փ
կբ
դ ն ա Հ ա ա է
Տ ո ք թ –
Լէյանբրին
իր է^ռշբ
Հ ա ն գ է պ ու -
նեցահ
անձնուէր
գ ո ւ ր գ ո ւ բ ա ն ք բ ,
էլբսէր
:
Բայց
յաճախ
կբ պ ա ա ա Հ ի ոբ մէկու
մքԼ
մասին
աւելի
չատ բան
էլիմացուի
ղիմե
—
լով
անոր
թչնամիներուն,
քան բ ա ր ե կ ա մ -
ներուն
Ուրեմն
դուք
աւելի
չատ
կարեւոբոլ–
թիւն
կ ո ւ տ ա ք ,
Տիէլին
Լէյտնբրի
թերու
-
թիւններուն
քան առաքինութեանց
, պա -
ա ա ս խ ա ն ե ց
՝Բաբէյ
Հեգնական
չ ե չ ա ո վ
մ բ ։
Այո
I
երբ
թնգիրբ
սպանութեան
մբ
մասին
է : Որքան
դիտեմ
ոչ ոք կբ ս պ ա ն
նուի
չ ա ա առաքինի
բԱալռւն
Համաբ
I
թէեւ
իմ կարհիքովս
եբբեմն
էլաաաբելու
թիւնբ
աւելի
զայրացուցիչ
է ։
• - Կբ վ ա ի ն ա մ որ պիտի
չէլարենամ
օ գ -
տակար
տե ղե էլռւթիւննե
բ տ ա լ ձեղի ,
յայ
աա
ր ա րե ո Պ– Բարէյ։
Ամենայն
անկեղհ
ու
թեամբ
բսեմ
ռր Տիէլին
Լէյտնբր
եւ ես ի–
բարու
Հանղէպ
մեհ •համակրութիւն
՛է
Բ
չունէինք։
այս բսել
չէ որ իրարու
թչնամի
է ինք
1
բ ա
յ ց
րարեէչամ
ալ չէինք
:
թեբե՜ւս
Տիէլին
Լէ յտնբր
չատ չէր ախռբմեբ
ա -
մ ուսնո
յ ն ե՜ւիմ ե ր կ ա ր ա տ ե ւ
բ ա ր ե կ ա մ
ու
թե՜նէն
: Հ ա կ ա ռ ա կ
իբ
գեղեցկութեան
Հանգէսլ
ունեցահ
•էիացռւմիս
էլր բ ա ր կ ա
—
նայի
Լէյանբրի
վրայ
իր ղոբհահ
ա ղ դ ե -
ցութեան
Համար։
Եղրակացութիւն
.
Բ ա ղ ա ք ա վ ա բ ա կ ա ն
յարաբերութիւն
մ բ
մ իա
յ ն
էլար
մ եր
միշեւ
եւ
՛՛չին
չ ա ւ ե
լ ի :
«... ինչ պա
յհառ
բացատբութիւն
, բ ա ց ա
ղանչեց
Փուարօ։
իբենց
ղլուխներբ
միայն
տեսնելով
,
նչմարեցի
որ Պ ՛
՚Բարէյ
իբ ՚լլուխբ
յան – \
կարհ
գ ա
րձուց
դ է պ ի
Փուաբօն
,
կարհես
\
անոր
խօսքե՜րբ
խրտչեցուցահ
րլլա
յ ի ն \
ղինքբ :
- Ջեր ե լ իբ կնոշ
միշեւ
տիրող
այս
պաղութիւնբ
չէ՞բ
վ չ տ ա ց ն ե ր ձեբ բ ա բ ե -
կամ
բ :
Բարէյ
պ ա տ ա ս խ ա ն ե լ է
ա ռ ա շ
բ ա ւ ա կ ա ն
վ ա ր ա ն ե ց ա ւ :
Որոչ բան չեմ կրնար
բսել : Ինքբ
ա յ գ
մասին
ոչ մէէլ
աէլնարէլ
բրահ
էր, եւ
ն ո յ ն
իսէլ չեմ կարհեր
որ Ժ ա մ ա ն ա կ
ունեցահ
րլլա
յ
նչմա ր ե
լու
, ա յնքան
յափ
չ ա ա կ ո ւ ա հ
էր իր պեղումներով
ւ
« Կբ նչանակէ
թէ չէիք
սիրեր
Տիկին
Լէյանբբբ
:»
Բարէյ
ռւսեբբ
թօթուե
ց :
թերեւս
աւելի
սիրալիր
Վ՚"Բ ~
ուէի
իբեն
Հետ եթէ
Լէյտնրրի
կինբ
չ բ լ -
լար :
Եւ
խնդուք
մբ փրցուց
, ինքն
ալ
ղուար–
ճանալով
իբ չռւտիկ
պ ա տ ա ս խ ա ն է ն :
Փու—
արօ
բ ս ա ւ ,
երազուն
չ ե չ ա ռ վ
մ բ ։
•
Այս
առսքւօտ
Օր՛
ճոնսլնբ
Հ ա բ ց ա -
քննեցի
I
լնգունեց
ոբ էլւսրգ մբ ն ա ի ս ա պ ա –
էարռւ՚քնեբ
ունի
Տ ի՚էլին
Լէ յտնբրի
դէմ եւ
գայն
սուրբի
մբ աեղ չէր
գ ր ա հ ,
բայց
վւութաց
աւելցնել
թէ
Տիկին
Լէ
յտնբր
միչտ
• հ ա ճ ո յ ա կ ա տ ա ր
եղահ
է իրեն
Հան —
գէպ
:
-
« Ա յ գ
Բ
" լ
" Ր Բ
^ Ի չ ՚ լ են ,
•հաստատեց
•Բաբէյ
: »
- Ե ս Հ ա ւ ա տ ա ց ի իր խօսքերուն
: Յե՜աո
յ
խօսաէլցութիւն
մբ ունեցայ
Տի՛էլին
Ա ե ր -
քատոյի
•>ետ , ռբ չհահէլեց
իր ա ն վ ե ր ա -
պ ա Հ
Հիացումբ եւ սէրբ՝
Հանգուցեալին
Հ ա ն գ է պ :
Բաբէյ
չ պ ա տ ա ս խ ա ն ե ց
:
Փ ո ւ ա ր օ վայրկեան
մր լսելէ
վերշ
չարու
նակեց
:
ԶՀ՚ուատացի
: Եւ եէլայ
ձեղ ղտայ
• . .
Ա Հ ա կբ խօսիք
ինհի
Հ ե տ ՛
բայց
ձեղի
ալ
չեմ
Հ ա ւ ա տ ա ր :
Բ ա բ է
յ չ ա կ ո ւ ե ց ա ւ : Լսեցի
իբ
թ ՚ ՚ ՚ ֊ լ
բարկռւթիւնբ
որ կ՚որոտար
ձայնին
մէշ :
- « Հ ա ւ ա տ ա ք
էլամ ոչ , Պ ՚ Փ ո ւ ա ր օ , ճչ
մաբտռւթիւն
բ բսի ձեւլփ : Կրնաք
^գռլնիլ
կամ
մերժել։
Հ ո գ ս չէ :
Փ ո ւ ա ր օ իր պաղարիւնր
պ ա Հ ե ց եւ
մեղմ
եւ
վ Հ ա տ ա հ ձեւ մբ ա ռ ա ւ ,
«
Յանցանքը
իմ
ս է եթէ էլր Հ ա ւ ա -
տ ա մ
կամ չեմ Հ ա ւ ա տ ա ր : Ականշս
շ ա ա
սուր
է , դիտէ՞ք
: Շշռւկնեբ
կր հփան
օ -
գին
մէշ, կբ լսես • կբ էլարհես
թէ չաՀե
-
կան
լուրեր
էլ իմանաս
: Այո չատ մբ
բանեբ
կբ
պ ա տ մ ե ն :
Բ ա բ է լ տեղէն
ց ա տ կ ե ց : Ո ր ո չ ա պ է ս տե—
"այ
որ արիւնր
քունքեր
բ խռւժահ
էր , ինչ
չքեղ
էլիսադէմք։
Այնքան
հիւրահ
եւ
պ՚լն–
ձագոյն,
իր ք ա ռ ա կ ո ւ ս ի եւ կ ա մ ա կ ո ր կբ—
ղակով։
Զարմ
ա ն ա
լ ի չէբ
որ
կիներուն
սիրտը
կբ գ ր ա ւ է ր ՚ ՚ ՚
«
ի ՞ ն չ
պատմութիւններ
, բ ս ա ւ
բ ա բ –
էլաճայթ
չ ե չ տ ո վ մբ :»
Փուարօ
հուռ
նա
յուահ
ք մբ ուղղեց
:
Շատ
լաւ ղիաէք
, ս ո վ ռ ր ա կ ա ն բամ -
բ ա ս ա ն ք ե ե ր ձեր եւ Տիէլին
Լէ յտնբրի
մա
սին։
« Մ արդիկ
ինչ սեւ
Հողի
ունին
» :
—է «
Այնպէս
չէ՞ , ^իչգ
չունեբուն
պ է ս ,
որոնք
ամէն
կարդի
պղհութիւններ
գուբս
կր
թ ա փ ե ն
ճարակելու
Համար
:
- Ե ւ գո՚֊Ք
այս բոլոբ
ըսի -
բսաւնեբբ
լո՞ւբշ
կբ նէլաաէք
:
-
Կ^ուզեմ
որ զիս Համոզեն
ճշմաբաու
-
թ ե ա ն
մասին
,
պատասխանեց
Փ ո ւ ա ր օ
հանր
շեշտով
մ ր ։
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
