« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Ի՜ Ն ^ ԿԱՐԵԼԻ է
Ը ՚ ՚ ^ Ե Լ
ՎՏԱՆԳԻՆ ԴԷՄ
Պայքսւրձլու.
Համար,
պէ"՚ք
է
ձանչնալ
թ^ամէն
. տավէել վաանգին
մեծո1–թիւ.նր
,
ղէմագյյութԼան
կա
լիուժէ
ւՖ% ու կա,ւե–
ԱՈրՈէ-թէւեր Հ
կր կարծենք
թէ այսօր,
չկայ
Հայ մր ,
Ո ր չաեսնէ
ա յն սսչաւնաչիքր
ռր կաթ
-
ուած՛ է մեր
նորաՀաս
սերոլնգներսւն
^
այսինքն՝
մեր վաղուան
Հայութեան
գրյ -
թուն
:
Այղ
մ ասին տարակարծութիւն
^4**՛
V ՚
Տա րակա
րծո
լթէւնր
սւղաոնա
լիքին
ղէ մ
սլայքարելոլ
միջոցներու
մ՜ասին էւ
ք՚՚^նք -
ոլէս ,ի"նԼ մի՛ջոցներով
սլայքարէլ
. ի՛՛նչ -
պէս ապաՀովել
ղոյութիւնր
վաղուան
Հա.
յութեան
, սկսելով
այսօրուընէ
, այս օր
ուան մ՛ատաղ
սերունղէն
:
Զենք կրնար
ժ խտե
լ ,որ ա յսօր ուան
ե–
րիտասարղութիւնր
Հա
յ է իր ողիով
, իր
աղգային
ղիտակցութեամր
ել
ձգտոււքնե–
Ր՛՛Վ՛՛ Անոր
ւլա ղա
վւ ա ր ա կան ու կաղմակեր—
պուած
Հատուածր
մանաւանգ
,
սերտօրէն
կապուած
է Հա
յ կեանքին
ու
նպաաակնե–
րուն
X ՚Բիչ գիաէ մեր լեղուն
ու պատմ
ու -
թիլեր–
չէ տեսած
մեր Հայրենիքը՛
մեծ -
ցած
է ամերիկեան
, ֆրանսական
կամ այլ
մ շակո յ թ ի ն ու մթնոլորաին
մ՜էշ ։
Բա յց ,
Հայ
է խ՜՛որապէս,
որովՀետեւ
իր Հայրե
-
րուն
ու մա
յրե րուն
աչքերուն
մ էքյէն
կը
պատկերացնէ
մեր Հայրենիքը,
եւ կր սիրէ
ղա
յն է Անոնց կարօտին,
անոնց
խօսքին
ու
կեանքի
պատմութիւննե
րուն
մէչէն
կր
ղղայ
մեր Հայրենի
Հողին
ու
լեոներուե
գեղեցկութիւնը
եւ կը պաչտէ
ղանոնք
յ
X/ անօթ
իր Հայրե րուն տառապանքին
,
Հայութեան
՚էէմ եղած
անմարղկային
ա -
նիրալութեան
, մամանակակից
երիաա
-
սա ր ղո ւթ ի ւն ր խո րապէս
կ՛ ըմրռնէ
իր մ ո–
ղովուրղին
ողբերղութիւձնը
: ե( գաղտ
-
ւիարական
իր իսառնուածքով
ու աղատու–
թեան
մէչ ծնած
ու մեծցած
, անիկա
կը
միանա
յ իր Հա յրերուն
, կր
ղո րծ ա կց ի իր
աւլղակիցներուն
, արգարութիւն
ո՛ւ աղա
-
աութէւն
ձեռք
բերելու
Համար
Հայու
-
թեան
: Բր կիսատ
Հայերէնով
ու
Հատու–
կտոր
ծանօթութեամբն
իսկէ
շնորՀիւ
իր
ծնողաց
ու ա՚լգ֊ային
ու
կուսակցական
գասաիարակոլթեան
, անիկա
կ՛րմբ՚ւնէ
Հայութեան
բովանղակ
ճա կատաղի
րբ ,
անոբ ղաար
որուն
կր ծառա
յէ բոլոբա –՚՛
նուէր
:
Վտանգը՝
որուն
մասին
կը իսօսուի
, այս
ե բիտասա
բղութեան
Համար
չէ : Կր սիսա - •.
լին
բոլոր
անոնք
, ոբոնք
յոռետես
իրենց
խառնուածքով,
իրենց
մութ
ակնոցներուն
տակ
կ՚առնեն
նաեւ մամանակակից
երի ֊-
աասաբղութիւնր
:
Վո՛
՚նղր սակայն,
ստոյղ
»ւ
անուրանա
լի , կաիսուած
է առաւելապէս
յաչոբգ
սե
րունղին
՛էբայ,
այն սերունդին՝
որ
կբնայ
յաչ՚ւրգել
արդի
եբիտասարդռւթեան
. այն
սերունդին
, որ խղուած
Կ բլլայ
բոլոբո
-
վին
Հին սերունդի
չունչէն
, Հայկ՛
կեան
քէն,
լեղուէն
ու պատմութենէն՛
մչակոյ–
թէն
ու աղգային
այլ արմէքներէն
:
ի՚^նչ պիտի
րնենք
այգ
սերունդին
Հա -
մաբ, որ այսօր
գ ե ռ մանուկ
է կամ
Հաղիւ
պատանի
:
Բան մը լ^ելէ առաչ, սակայն,
կոչուած
ենք
ճչդելու
, թէ ինչ տաբբեբով
եւ
ինչ
աղդակներով
աղդ մբ կը պաՀուի
եւ կա
-
րելի
է պաՀել Հ
քէյքէնէն առաչ, պէաք է խորապէս
Հա -
մոգուած
ըլլանք,
որ
աղղապաՀպանման
ամենագերագանց
ագգակը
լեզուն
է ՚. Հայ
լեզո լիւն , բա՛ւին
ու բացատրութեան
մէչ
է Հայոց
պատմութիւնբ
՛Հայ
ոգին
ու
չունչը՛
Հայ ստեզծագռրծ
Հանճարբ.
կրր–
նանք ըսել՝
Հայոց
Հայրենիքբ։
Երր կ՝ան–
Հետանտյ
Հին սերունդբ
, այս
բոլոբը
կբ
տանի
իրեն Հետ, ոչ իբ ոգին կրնանք մա -
ռանգել
, ոչ իր չունչր
, ոչ ալ բաղձանք
-
ներն ու ձդտումներբ։
Լեզուն
միայն
կբ
մնայ
,որ Հետագայ
սերունդները
կը
կա
պէ , կբնա
յ կապել
նախբնթաց
սերունդնե
րուն , անոնց
ոգիին
ու մաքին,
անոնց մր–^
տածումնեբոլն
ու երազներուն
:
Կրցա՞նք
ա յս ոսկեղէն
մառանգո
ւթ իւն բ
փոխանցել
նորաՀաս
սերունղին
, այն ատեն
կրնանք
անոր
միչոցռվ
Հայ ոգին ու չունչբ,
Հա -
յոց
պատմութիւնն
ու մչակո
յթբ
Հաբա
-
զատ
դարձնել
անոր : Հայութիւնբ
ողչ ու
առողչ
պաՀել
անոր մէչ, դործօն
ու
Հմա–
յիչ
ղաբձնել։
Լեզուն
Հոգեկան
Հաց է մո–
գովոլբգի
մը ղաւակնե
բուն
Համաբ
, ո -
բոնք
կրնան
Հայ մ եծնալ
ու մնալ
,
ա
յգ
Հացով
իսկ , եթէ
զրկուած
բլլան
"՚֊րԻչ
չատ
մբ բա՚ներէ
յ
Հինգերորգ
գարուն
, մեբ
մեծանուն
Հայրեբր
զգացին
անոր
կա ր ե ւո ր ութ
իւն
բ
ել երբ ամէն
բան կո բսուած
էբ ու կոր -
ծանած
կամ
կործանելու
վրայ
,
անոնք
կրցան
լեզուին
փարիլ
, իբբեւ
փրկութեան
լաստ , զփր գտան
ու գրականութիւն
բս -
տեղծեցին
. յեղաչրչեցին
Հա
յ
կեանքը
,
ծաղկեցուցին
ղայն,
ել ապրեցուցին
Հա -
յութիւնբ
:
Աւլատ
երկիրներու
մ էչ
կ՚ապրինք
,ուբ
ոչ ազգա
յին Հալածս^ք
կա
յ , ոչ ցեղա
յին
խտրութիւն
^ոչ ալ կրօնական
իսոչբնդոա
,
լեղուէն
ղատ
ուբիչ տարրերով
Հայ մնա -
լու. Համար։
Ունինք
ագատութիւնր
մեր
՛լո յութիւնբ
պաՀե լու ել ղաբղացնելոլ
Հա
մար
:
Այս
սլա
յմ աններուն
մէչ ինչո՞՛ւ տատամ
սի աղգապաՀպանման
պա յքարին
մ էչ
յ
Բնչո"
Լ տաբակռւսիլ
ա րգիւնքի
մ ասին եւ.
չլծուիլ
Հաւատքով
ու Հոգիով
Հայ
լեզուի
փրկութեան
,ծալալմ
ան աչխա աան
քին ,
սեբունղնեբբ
փրկելու
մեծ ում մր , խա ~
բիսխ
մ ր ունենալու
Համ աբ
:
Գմ ուար չէ նիւթական
միչոցնեբու
Հայ–
թայթումր,
եթէ երէց
սեբունղը
նախ ինք
Համոզուի
լեզուի
կարեւորութեան
, անոր
կենսական
անՀրամեշաոլթեան
, եւ իր ո -
գիով Համակէ
ու վարակէ
նաեւ
ՆորաՀաս
սերունգը
•
Զմոռնանք
, ոբ վտանգի
ու
դմբախտու֊
թեան
օրերուն,
, այս մոդովոլբդը
իսո
չոր
դումարներ
տուած
է, Հաց ոլ Հագուստ
,
ԵՐԿՈԻ ԴԷՊ՝^ԵՐ
ՌՈԻՐԷՆԻ ԿԵԱՆ-ԻԷՆ
հյՄԲ
Ողրսւցեալ Ռու.յւէնի
«8ուչ»ն
-
յւը, ե օթը հասար, Փարիղ հասած են
ես
մօաերս ծայսու, պիաի հանոՆին:
Այս
աււթիւ իր ա յրին , Տիկին
Աննա,
քանի մը դրո-ւագներ կ^ յ ի շ է դժրախտ
ը ն
կերոջ կեանքէն, ի պէտս ցար գ ացելոց • ֊ -
Ռուբէնի
զիբքեբուն
առթիւ
:
՛Բանի մը օր առաչ
Հանդիպեցայ
պառաւ
ել անդրաղէտ
ՀայուՀիի
մը, իմ
սիրելի
բաբեկամուՀի
Տիկին
Տէր
Գաւթեանի
մօտ
: Ծեր
կինբ դառնօբէն
գանգատեցաւ
ոբ իբ Հաբսբ
Հայ ել Հայերէն
գԻ
՚՚՚3
"՚Լ
չուգեր,
ոչ ալ Հայերէն
խօսիլ իր գաւակ–
ներուն
Հետ
% կ՛ուղէ
ՅքրանսոլՀի
եբեւալ :
«Ծեր
մէչ չկայ
Հարս ու կեսբոչ
սովորա
կան վէճը ; Ա՝իակ եբախս^երուն
Հետ
Հա
յերէն
իսօսելոլ
մասին
է ։ Ենք
Հայերէն
կարդալ
դիտէ,
րայց
միայն
ֆրանսերէն
լրադիր
կբ կարդայ
,
Այս երիաասարգ
կնոչ եւ
նմ ան
ուրա
-
ցողներու
պարագան
ինծի
կբ յիչեցնէ
եր– •
կու դէպքեր՝
Ռուբէնի
կեանքէն
:
Ա՛—• Ռուրէն
22
տարեկան
էբ երբ
Եր
կիր
կր մեէլնէր։
Հբամեչտի
պաՀուն
մայ
րբ գիտնալով
ոբ իր ղաւակր
ուր կ՝եբթ
՛ո յ ,
ա չքեր
ուն
մէչ կբ
նայի
եւ առանց
լալու
քլ բսէ •
Զաւակս
, ե՛՛բբ պիաի
տեսնր
-
լինք...
Բ
՚—- Ռուբէնի
իսկական
անունր
Ա՝ինաս
էր։
կռիւներու
բնթացքին
Ա՝ինաս
անու
-
նով ֆետա
յի մբ սպաննուած
էբ :
Լուր
տաբածուած
էբ թէ Ռուրէնն
է սպանեա–
լր։ Օգաուելով
այս Հանգամանքէն
, Ա՝ ի -
նաս առած
էբ Ռուրէն
ծածկանոլնբ
, ան
ծանօթ
մնալու
Համար
;
Հքատ մր
կռիւնե
րու
մասնակցելէ
վերչր,
Լնախաիսնամու
-
դեղ
ու դարման
Հասցնելու
Համար
վը -
տ անգո ւած ղանգո լածներուն
:
Անսլատճառ
չա՞՝րդ
պիտի
ըլլայ,
սով ու
եբկբաչա՞՛բմ
պիտի
րյյայ
, փրկութեան
գործին
լծուե
-
լու Համաբ,
մեծ զոՀողութիւններ
ստանձ
նելով
•
կբ բաւէ ոբ
Համ
ռզում ով ու
Հաւատքով
գործի
անցնինք
, յանուն
աղգա պաՀ պան
-
ման
, յանուն
նոր սերունդի
՚իրկոլթեան
-,՜
մեբ
լեզուին
ու մչակո
յ թ ի ն
վւրկութեամբ,
գ իմ ելով Համապաաաս
խան
միիՓ՚եր
ու
:
կարելի
չէ՞ ամէն
չրչանի
մէչ
գտնել
քանի
մը տասնեակ
եբիաաասբղնեբ
, ո —
րոնք
ուզեն
Հայերէն
ու Հայոց պատմ
ու -
թիւն
ոորվիլ ,դիտակցօրէն
։՝Բանի
մըտաս–
նեակ
պատանիներ
, ոբոնք
էքեր
լեզուին
լնտելանան
, դպրոցներոլ
կամ
գասլ^
-
թացքնեբու
միչ՚՚ցով
։
Հին
սերունդին
վեբչին
ու
նուիրական
պարտ^
է իբ Հայրերու
մառանգոլթիւնը
փոխանցել
իբ յաչւէբղնեբուն
:
կան սակայն,
լեղուին
Հեա, այլ ազգակ–
բ
I
ՀԱՅՐԵՆԻ՚Բ
նե
թիւնը
միչտ պաՀպանած
է Ռուբէնը,
բայց՛
կեանքբ
մաՀացու
՚էէբքեր
սլատճա՚ւեց
է -
րեն
...) :
ԱՀաւասիկ
թէ ինչպէ»
կր պատմէ իր Ա՛
գրքին
մէչ
(էջ 854) . -
Կբ կարծէին
թէ ես սպաննուած
եմ եւ
նոյնիսկ
ՀոգեՀանգիստ
կաաաբած
էին ։
Գմբաիստ
մայրս
արդէն
Հաշտուած
էբ իմ
մաՀուան
Հետ։
Մանաւանդ
որ
Հաբիւ
-
բաւոր
մարդիկ
քանի
մը ամսուան
մէչ
գոՀուած
էին
Հայրենիքի
ղոՀաբանին
առ -
չեւ։
Ւսկ այդ կինբ աարօրինակ
Հա
յրենա–
սիրութիւն
ունէր
ել մոլեռանդ
իբ Հա -
լատքին
մէչ ։
« Ծանօթ
լինելով
անձամբ
րո լո ր սպ ան–
նուածնեբուն
, իմ մաՀբ
նբանց
կողքին
թեթեւ
կբ թուաբ
անոր ել ան
մասամբ
մխիթարուած
էր , որ ես սպաննուած
եմ
Հայրենիքի
Համար։
Եղբայրս
կբ
ղգուչա–
ցբնէ մա/բս րսելով,
ոբ ես մեռած
չեմ ,այլ
ծ՜անր
՛իի բաւոր
եւ տուն
պիտ
ի
Հասն
իմ
"Գ2.
՚
նախապատրաստութիւնբ
նրան
չի վնասեբ : Մ/՚ երկու
մամ
զինքբ
յ ո ւ զ -
մունքներու
ենթարկելէ
յետոյ,
կ՚բսեն
որ
իմ վէրքր
չ""" ծանր
չէ ել ես առողչ
եմ
եւ վաղր
տունբ
կր
լինիմ • Վուդր կբ դառ
նայ
այնուՀետեւ
երկու
մամ , որմէ
յետոյ
զիս կբ նեբկայացընեն
անոբ
:
«Երր ան զիս աեսաւ քարացաւ
,
ան -
չարմ կեցած
իր տեզը
, չէբ կրնար ոչ խօ
սիլ,
ոչ ուրախէսնալ
եւ ոչ ալ լաց
լինել
՚.
Երկաբ
րոպէներ
անցան
քաղցր
լռութեան
մէչ
, վերչապէս
ան ըսաւ :
— Տղաս,
ք՛՛ւ
րոլոր
բնկերները
ղացին
եւ սպաննուեցան
, Աստուած
Հոգիները
լուսաւորէ
, բա յց երբ
մ էկբ ճամբա
յ մը
կը բոնէ
պիտի չարունակէ
, ես չեմ անի–
ծեր
ղանոնք,
ոբոնք ոզչ մնացեր
են ,
բայց
ով ոբ մեռանի
ճամբան
չի չաբունակեբ
,
ան անարման
է
մեռածներուն
,
օղուլ ,
Ռուս Գէոբգն
ալ սպաննուեցաւ
,չորերն
ալ
մօտս են , մօրր
սլիտի
զրկեմ,
թող մխի -
թարուի
՚ ՚ .
Ու սկսաւ
լաց
ւէնել
. • *
Այն
ազդր
որ իր մէչ այսպիսի
մայրեր
ունի
. ՚ .»:
Այսպիսի
պարագաներ
ալ նկատի
ունե–
նալով, ոեւէ Հայ իրաւունք
ունի՞ ծածկե
լու իր ծագումը։
Պատասխանը
թող գտ
-
նեն
իրենց
մ էչ այգպէս
մ աածոգներր
;
Գիտեմ
, չատ
Հա/եր
կան
որոնք
եբկար
խոբՀ բղածո
ւթիւններ
է վե րչ եկած
են սա
եզբ ակա
ցութեան
թէ
ձուլում բ
ան իսո
ւ -
սափելի
է
է
Ես ալ, զաւակր
ցեղի
մ ր՝ որ միչա Հա -
չածուած
է , կբ իսոսաուԼանիմ
թէ այս եզ–
րակացութետն
եկած
էի, –
ձուլումը
Բայց
այս
՚իերչին
սլատեբաղմը
մ
եզփ
ցոյց տուաւ
թէ
ձուլումը
անկարե լփ
է՛.
Գերմանիոյ
մէչ կային
Հրես/նեբ
,
ոբոնք
գաբերով
գաբերով
Հոն ապրած
էին,
դեբ^
մանացի
եղած
էին։
Պէ՚ոք
չունիմ
յի շե -
ցնելու
թէ ինչպէս
վարուեցան
իբենցՀետ
է՜
Յաճախ
էլ բսեն թէ այլեւս,
նացիակա
֊
նութիւն
պիաի չտեսնենք
, երբեք
•
ՀԵրբեքֆը
կը պատկանի
մեռեչնեբուն
:
ԳՐՈԻԱԳՆԵՐ
ՍԱՐԱԱՓԻ
ՕՐԵՐԷՆ
Մ Կ ք Ջ Ը ...
•Ամառուան
դազչ
ու պարզկայ
գիչեբ
•
Խիտ ու փալփլուն
աստղերբ,
խոչոր
ու
.մանտբտէկ
փնչիկներ
կաղմած,
խառնբ
-
լած, պԱուած
են իրարու։
Գիչե բին
մէչէն
այնքան
ցածլիկ
կ՚երեւին
զիրենք
դիտոդ
աչքերու
, որ կարծէք
անոնք վերէն՝
քազ–
քին
տանիքներոէն
, պարտէզներու
պտղա
տու
ծառեբդլն
Հաւասաբութեան
բ
վրա
յ
կբ գտնուին
: Ւսկ «Աւագ - Առու»ն
եզե -
բոզ
սլացիկ
, բաբձբասլաց
րարտիները
ի -
բենց
սուր , կապտաւուն
գլուխնեբը
խրած
են այդ բիւրաւոբ
գերամնեբով
կերոն
բոցավառ,
լուսաւոր
ու չոդշոգուն
անՀու–
՜ֆութեան
սիբաը
։ Լուսնկան
չեբեւաբ
^
բացակայ
է գիչե րուան
պաՀուն,
ծերոլ
-
թեան
մէչ գտնուելով։
Աե պիաի
գայ ,
՛երեւա
յ իր անփայլ
ղէմքովը
աբչալոյսի%
Հեա
ղրեթէ
, արեդակէն
քիչ մը առաչ
:
Որրերու
խումբ
մր խառնուրդ
աար–
եբ ցեղեր՛"– "՚– կրօններու,
միացած
ճա -
կաաաղրով–
՚ , բնակարաններու
, պագա
-
աու
պաբաէղներու,
բանչաբանոցներու
,
ուկայի
"՚՛ գ՛անաղան
վայրերու
վրայ
է -
^1նղ կաաաբած
աբչաւանքնեբէն
, գոյա .
^պայք՚^՚րէ^
՚ " " ^
՚
^՚""^
՚ ^ ^ ^
՚ « ^ ^ « ՚ 5 * * – " ՚ –
կռնակ
կռնակի
, ոՀխաբներու
պէս
մա
-
կադուած
են անտէր
, լքուած
ու
կիսափուլ
տան
մը անկիւնը։
Անոնք
, այգ
խլեակներբ
իբբեւ
անկողին
ունին
ցեբեկնեբը
իբենց
Հադին
եղած
ցնցոտինե րբ ու
մէյ—մէկ
գիրկ
"՛Լ Է՛՛Ր Ի՛ոա :
Ծնողաղոլրկ
որբոլկներ
են րոլորն
ալ :
բղ - դազաններոլ
կող–
Պ ատեոա բագ մն
ու
սա
մէ կագմակեբպուած
նախճիրները
լա -
փաէծ , կուլ տուած
ու անՀետացուցած
էին
իրենց
ծնոգքներբ
։ Ու անոնք
, բախաա
-
կից
ոոփյ՚ն
եւ Ուբիչ պաաճառնեբով,
ի -
րենց
գեղերէն
փրցուած
ու նետուած
էին
քաղաք
, յանուն
թուչ
մբ Հացի
;
Ա
Հ
, ձմբան
օրերուն
ինչեր քաչած
էին
անոնք
մերկ
ու բոկոտն
՜սարսռալով,11ւսբ–
լալով
ու դոգալով
պաղ
Հոզմեբուն
առ
—^
չել
, սառ
ձիւներուն
մէչ , խոնաւ
ռւ թաց ՚
անձբեէնեբոէն
տակ
: Մ արդոց
ու բնու
-
թեան
Հազաբումէկ
չարիքներուն
գէմ տ
Աթ
է Ի՞նչ
Կ*Ր1լ՚"Ր
^"Ր միշտ ասանկ
տաք
բլւային
օրերբ : Գաղչ
ըլլային
այսպէս
,
անոյշ
ու բուռ
- բուռ
աստղալի
գիշեր
-
ները։
Գիշերնեբը
մանաւանդ,
^բր
անոնք
կբ պառկէին
կռնակ
կռնակի
, կող
կողի
բնաւ,
բնաւ
չմսէին։
ԱՀ,
ի՛՛նչ
կ՝ՐԱար ,
ոբ բնաւ,
բնաւ
ձմեռ չգար
; Ջիւնին
երե–
սը չտեսնէին
Հ Հովերուն
խա յթոցները
չղգային։
Ի^նչ կ^ըչլաբ
,ոբ եղանակը
միչտ
գարուն
մնար, ամառ րԱաբ , տաքուկ
ըբ.
չաբ։
Ջմեռ
,աղքատներոէ.,
որբերու
ու
անտէբնեբու
ոխերիմ
թչնամի՝,
ինչ կ՚ըչ
-
լար
...։
Արիֆ
, իրենց մէչ էն մեծն
ու
խմբակին
պետբ
, բնդոստ
արթնցաւ
ու
չտկուեցալ
տեղին
վբայ,
լացի մր ձայնն
ականչին
՚
֊
Մէնկուչ,
նորէ՛՛ն
գուն ես..՛–. իԴչ
կայ,
ինչո՞ւ
կուլաս , դարձեալ
ե բա՛՛ղ
տե
սար
՚ . . ։ Հա՞՛ , Մէնկուչ
՚ ՚ ՚ ։
Հա
. . . Արիֆ
ազբար , , , եբաղ տե
-
սայ,
լալո՚ի
ու կմկմալով
պաաաս
խանեց
Մկբչ՛
Ախ \ Արիֆ
" ՚ ղ Բ " ՚ Ր
1
սկոաւ
պատմել
Ակրէ՛ Երագիս
մէչ, Տօռուխ
Հաբսայիս
Հետ մեր կեգաբը
(ւ/*
առան՝)
մ տանք
• . . է
Հոն
ինչեր
, ինչեր
կար • . . Արիֆ
ազբար .
կաբագեզի
գունտեր՝
բղկէ
մածունին
մէչ՛՛.
Զոր սեր՝ ուլպաներով
(դոյլ)
յ
Պանիր՝
գուբերով
։ «հյիմաներ»
«ղա ֊
լիւպֆնեբով
։ Ցորենէ
լալաչ
Հացեբ
տար
ծոցին
վրայ գէղ գէզ ։ Ալ ինչեր , ալ ինչեր
,
ախ
, Արիֆ
ազբար
։
- է , Մէնկուչ
, կեբա՚՚բ
, Համո՛՛վ
էին...
Ջէ ,
Հեծկլտալով
պատասխանեց
Մկբչ՛
Հաբսաս
Հացի մր մէչ երես մը չոբ
սեր
ու կտոր մլն ալ կաբադեզ
դրաւ,
պլ–
լեց ոբ ինծի պիտի աար,
աՀա այգ
ատենը
արթնցայ
... Ախ,
Արիֆ
ազբար
ւ
Աս քու երազնեբղ
, Մ էնկուչ,
խօսե -
ցաւ
Արիֆ կաբեկցաբար
, չեն Հաանիր
ու
չեն Հատնիր
։ Անցեալ
գիչեր
ալ մօբգ
Հեար
եղած
էիր
՚ • . ։
— Այո , Արիֆ ագբար
։ Այն օրն ալ մարս
երբ
սնտուկբ
բացաւ
վբայ
Հասայ
• • •1՝
ինչեր
չկա
յին
մօրս
սնտուկը,
ալ պաս .
աեղ
,ալ չամիչ
ք ինկուզ
։ Մ վազի
բալոճ
չտքար՛. Տանձ,
խնձոբ\
իրաւ
կ՚ըսեմ,
Ա–
բիֆ
ազբար,
մօրս սնտոլկլէ
աւելի
չատ
ուտելփք
պտուղ
կար քան
այս
քազքին
խանութները
՛՛՛ւ
Ալ
մօրդ տուածները
բոլոբը
կերար
^
Մէնկուչ,
ինծի բան մը չբերիբ
...։
— Զէ , Արիֆ
ազբար։
Ջկերածի
արթն
ցած
էի նորէն
այս անգամոլան
պէս, լա -
լով պատմեց
Մկբչ
:
Պառկէ Մէնկուչ,
պառկէ
քնացիր
, մի
լար
։Աստուծով
օբ մբ երաւփերդ
իրաւ
կ՛րլլան
. . ՚ : Պառկէ , առաուն
այծեր
պիտի
մ որթեն
սպանդանոցը
՚ ՚ ՚ ։ Մ եր արչա
-
ւանքնիս
Հոն պիտի
լնենք
• . .
Շատ
արիւն , կճգակ
ու թերեւս
աղիք
ու փորոտիք
ալ ձեռք անցլ^ենք
ու փառա
ւոր
ուտենք
Համով,
Համով
.՚՛։
իրա՛՛ւ,
իրա՞ւ
կ՚րսես , Արիֆ ադբաբ
։
Շա՛՛տ
այծեր
պիտի
մորթեն,
• • ՚
Հա
, առաուն
Հինղչաբթի
է,
այծ
մորթելու
օր։ Կբիճտ պաՀա՛՛ծ
ես, չկոր -
սրնցնես
։ Նայէ որ ճարպիկ րԱաս ու ճաչ–
կեբիա
լեցլնես
։ Արի պառկինք,
^ա
-
նանք,
Մէնկուչ
ք - - . • - ֊ : ՚ .
հնանանք
... Արիֆ աղբար
, ըսաւ.
Մկբչ
արցունքր
ռւ գլուխը
գետին
գնեչովէ
Ն–
ՇԻՆԱԿԱՆ
(1)
Fonds A.R.A.M
