Մեր
ձեււՍարկր
ո։.լէր
հ - ՚ ո ւ ճիւգ
*
Պ
աւո II աս
սա. ել
Փ / ՚ " ՚ " " / > "
1լսթո,լա1լսւ՚ն
գորհ
մր, ի փասս
Հայ մշակոյթին,
այգ
գ՚՚րքքթ
նաիւագիհր
հանօթ
է արգէն
այն ձեւոփ
որ ներ -
կայացուցի
: ժ ս ՚ ն Պալար
յանձն
առահ
էր ապա
-
Հոփել աշխաաա
կցութիւնր
Տի՚-մէզէլի,
Կբու֊՚՚էի
>
Փօլ
Լրմէռլփ
:
Տւ՚ւ-մէզիլ
հանօթ
Հեղինակութիւն
մրն է
եւ
գասա
խօս
Հնղեւրոս/ական
քաղաքակրթութեան
,
այժմ,
ի Մորպոն։
Նախասչէս
կր գասախօսէր
Ա -
րեւելեան
Լեղուներու
փարժարանին
մէք ,
իբրեւ
վարիչ
Հայագիաական
բաժնին
: կր
յիշեմ
իր մէկ
գասախօսսւթիւնբ
Հքաչեայ
Աճաոեանի
Արլքատա– ^
կ ա ն ք^աււաբան/ւՏ»
մասին,
քննադատել
այգ
յ՛՛գ–
նաշունչ
աչխատութիւնր
կբ
փկտյէ
թէ ինչ •
պատրաստութիւն
ունի լեզուագիտական
ու րա -
նասիրական
նիւթերու
մասին։
Տիւմէզիլի
Հեա
մեբ
առաքի՛ն
Հանգիպումր
տեղի
ունեցաւ
Հայկ
Պէրպէբեանի
բնակարանին
մէք, ուր ներկայ
էին •
նաեւ
ժան Պալար,
Լիւք Ա՝։–տբէ Աարսէլ
, Կ՛
Փօ
լաաեան
I
քիրնէ կբուսէ , այժմ փախճանահ,
հանօթ
է
արգէն
Փօլ
Լբմէռլ
հանօթ
է իբրեւ բիւղանգագէտ,
եւ
դասախօս
Աոբպոնի
;
Ժան
Պալար
կ՚ուզէբ
, որ ապաՀովենք
նաեւ
Օր՛ Աիբարփի
Տէր
- Ներսէսեանի
աչխաաակցու–
թիւնբ
1 Այս աււթիւ , կր
թե լագրէ
ր չտարուիլ
լս -
նուններսւ
Հմայքէն
եւ ղոբհի
լ ^ ե լ միայն փաւե
-
րական
արժէքներ։
Այգ
^ " ՚ լ ր յանձնեցինք
Հայկ
Պէրպէբեանի
, խնգրելոփ
ոբ աշխատի
Լիւք - Անա
րէ Մարսէլի
, Հետ
իբրեւ
մեբ լիազօոբ
իւմբագրու–՝
թեան
մէք : :
2.
Այ" աշխատանքր
հանօթացնելու
Հ նիւ -
թական
միքռցներոլ
Հայթայթումր
գիւբացնելու
Համաբ,
Լիւք - Ան՛որէ
Մ
՚ ս ք
՚ ս է լ
գասսւիւօսութիւն
նե բ պիաի
տար
Հայ մշակո
յ թ ի ն
մ ասին
,
ինչպէս
տուաւ
Փտրիզ
եւ Մարսէյլ,
նոյնպէս
Լիոն,
Վա
-
լանս,
ժբն՚եւ
, Միլան,
Պրիւսէլ։
Միւս
կողմէ,
Շ&-
հւՇՐՏ ճս Տսճ
պիտի պատրաստէր
թի՛՛ մր եւս. Հայ
մ չակո
յ թ ի ն նուիրոլահ
՚.
Արգ,
մեր յանձնախումբբ,
իրրեւ երախտա
-
գիտութիւն
, իրրեւ
շնո բՀ ա կա լո լթիւն
,
իբրեւ
փա րձատ բութ իւնւ , երբ կր ձեռնարկէ
ր Հացկերգյ
—
թ ի մր պատուելու
Համար
Ժան Պալարբ
ոլ
Լիւք-
Անտբէ
Մաբսէլր,
ունէինք
թաքուն
միտք
մլն ալ,
Հացկերո
յ թ ի ն Հրաւիրել
մեր առեւտրական
գա
սր
, ապաՀովելոլ
Համ ար անոնց
նիւթական
օման–
գակութիւնբ
:
Ա ո րպոնի
մէք տրուահ
ղ ասա խօս ու թենէ ն
ետք^
շատեր
ինձ բս ին թէ
ճի՛ շգ
մամ տնակն
է ր
Հսնգա–^
Նակութիւն։
բանա
լո լ
խս։ն։զ ա վառո
ւթե ան
րնթաց
քին ,
կարելի
էր
մինչեւ
100.000
ֆրանք
ապա
-
Հով ե լ ա յղ. օ որ : Մ ենք
ուղեցինք
, սակա
յն։ , Հան -
գանակո
ւթիւնր
բանս։
լ Հացկերո
յ թ ի ն
րն
թացքին
նշանակելով
նաեւ
յաբմաբ
նախաղաՀ
մր, որ ար–
մեցնւէբ
ինքղինք
ամ իրա յական
նուիրատուու
-
թեամր
մբ Հ
Արգաբ
բլլալու
Համաբ,
իսոստովանի՚նք
ռր Ժան
Պալար , ։։։յստեղ
, չգիլբացուց
մեր ղորհբ ; Հաց
-
կերո յ թ ի ն պաա րաստո
լ թեան
Համ ար
մ եղի
մա -
մ անակ տուաւ
Հազիւ
մէկ շաբաթ
,
պիտի
մեկ -
9։իմ , կ*բսէր
ու կ՚աճապարէբ
: ք*ա–յց մեր
նսլատա^
կր չէր տալ
Հացկերոյթ
մբ, որ Հացկերոյթ
բլլար
միայն,
—
ս ա մ ա լ օյ՚նւսնթա/ն
օ յ օ ւ ն ո . ւ ,
ինչպէս
կ՝ր ^
սեն
թուբքերր
(մբցում
մօրուք
կամ
կզակ
չաբ
-
մելու)
:
Հացկերո
յ թ ր անւՀ րամե չտութիւն
էր մեր ձեռ
նարկին
Համ ար , բա յց կազւք ակե րպե
լ սլէ տք
է բ ,
ժաւՏ անակ
սլէտք
էր : Զեմ սիրեր դանղա
ղութ
իւնբ
որեւէ
դորհունէութեան
մէք,
բայ։յ
սխալ
կբ գբտ–
նեմ արագ
չարմիլ
ամէն
բանի
մէք։
Աեր
խելացի
մողովուրգր
տեսէք
թէ ի՛նչպէս
կր Հեգնէ
արա
-
գութիւնր
Հոն ուր սպասե/
կամ
Համբերել
սլէտք
է. Հկնիկ
կ՝ ուզեմ
, Հիմա
կ՝ռւզեմ»
:
թէ թնչ վախճանէ
ունւեցտւ
Հացկերո
քթբ , սւ -
տիկա
կբ պատմեմ
ետքր։
Այմմ պատմեմ
թէ
ինչ
պէս,
գասախօսսւթհն։է\֊
ետքբ, կատղեր
էին կ։որ–
հես
անոնք
որ գէմ
էին մեբ այս ձեռնաոկին
, չես
դիտեր՝
ինչո՛ւ,
թերեւս
Հաճոյք պաաճառելու
Հա–
մաբ
Ջօպան
եանի
Հացկերոյթին
պատրաստութեան
Համար՝՝
խոբՀբդաեցոլթյ,լն
մբ կր կատարէինք
սբճարտնէի
մբ վեբնայարկբ
, ուր նա յնւ մամուն՝
մոգով
կը
գռւմաբէբ
, անկիւն
մր, Վասէղո ւրական, ի
Հայր.
Մ ՛՛ու թիւնբ
ել աՀա անւտեդի
Iյ^ՕVՕ^^էIօո
մր, կատ–
ղեցնե
/ոլ
Համար
,ս.տկաւղէս զիս,
Լհւ.ր - Անա
-
րէն
անհանօթ
մոն է , Հայերէն
չի ղիտեր , Նարե–
կացին
անթաբդմանե,ի
է ։ Ջղայնացա,
, ֊ ֊
հանր
խօսքեր
ու շէսնթեր
փոխանքաեեցինք։
ՏԻկ– Աբչա–
լո
,ս
Աէսրգիսեան
միքամտեց
: Ցաքորգ աոաւօտ
, ֊ –
թնչ
է,
հեհկուե՚՚ր
էք, կր փայլէ"
մ տ ա ւո բ ւս կ սէ^ր–
նեբոլգ։
Եւ ապոլշ
ղբոյցներ
,անՀամ
Հարցումներ
։
Ջղասյնացայ,
որոփՀետեւ
երր^^V
"^Ժ"*՚Պեմ1^
ցաւը
մէքքիս
փբայ եւ մչուշը
աչքիս
մէք, չեմ
ոլ^
ղեր
որ խանգարեն
գոբհս։
Ջդայնացայ
, որոփՀե
-
տեւ
երբ Նարեկացիռփ
կր ղրաղիմ՝
քրտինքր
կըռ–
նակիս
փյբայ ել տառապանք
մը Հոգլոյս
մէք,
չեմ
ուզեր
որ գաս
տան
ինհի
է
Միքագէ՚դր
մեհ բան
մր
չէբ :
Աբճարանի
կռիւ։
Միքագէպին
Հեդինակբ,
արդէն, ետքբ
Հաս–
կբցաւ
իր սխալր.
Հացկերոյթին
եկաւ
ու ճառ
ալ
խօսեցաւ
, եւ մեր
յա րա րե բռւթիւն/հե
բ ր
փերսկսան։
Բայց
միքագէպին
արձագանգն
էր մեհ : Ա -
տիկա
ցո լց կուաար
մթնռլորտր,
որ
ստեդհուահ
էբ մեբ ձեռնարկին
չուրք–
Միւո կոդմէ,
ինհի
քղայնութիւն
կր պատճառէր
ոմանց նարեկացիա
-
գիտութիւնը,
այնքան
որ փէճ կը ստեղհուէբ
տեղի
անտեղի,
գրեթէ
ամէն
օբ։
Նարեկացիի
անունով
խօսողներէն՝
70
առ
Հա
րիւբր
չի գիաեր գրաբար,
ու չէ կաբգացահ
Նա
-
բեկ
:
20 "՚",
Հարիւբր
կր կարդայ
, րայց
այգ կար
դալը կարդալ
չէ ,
(^Նաբեկ քադելր»
Նարեկ կաբ
գալ
չէ : Գալոփ Նարեկացիի
մասին
կատարուահ
ուսումնասիբութիւննեբուն
, Արչակ
Ջօպանեանէն
մինչեւ
Մանուկ
Աբեղեան
եւ Մ անուկ
Աբեղեանէն
մինչեւ
Արչակ
Ջօպանեան
, բոլոր ատոնք
կր
կռչեմ
դպրոցական
շարադրութիւն
,
աՀա
կաբհիքս
,
ու փրո քթս անղամ
չէ թէ ամբաբաաւան
պիտի
կո
չեն
զիս , ՚" յս կարհիքիս
Համ ար :
Ըսի
միքագէպին
լնթացքին
ու կբ կրկնեմ
՛այ–
սօր ալ,թէ ոչ ոք կրնայ Հաստատել
թէ ո՛ւր հնահ
է
Գրիգոր
Նարեկացի
, ե բբ հնահ
է ,ե բբ մեռահ
է
ել ո՛ւր
կբ գտնւուի
ի ր
գերեղմանր
: \^
111^X0–՜^։
երո"փ
պիտի
վիճին
ինձ Հետ,
կ։սմ թէ
^\ա\ւ^ա^ա\նեբո՛՛վ
Հմտ՛ութիւն
պիտի
հաիսեն
ինհի : Գա լուէ
Նաբեկա^
ց իի
ղո րհին
էիերլուհմ ան , գիտեմ
թէ դա
յթակդոլ–
թիւն
պիտ
ի պատճա՛ռէ՝
եբր ըսեմ
թէ
Նաբեկացի
եւ Պօտլէբ
եդբայր
են
իրենց
ստեգհազռբհու
-
թեա՛մ ր , եւ ինհի
հանօթ
չենւ ուբիչ
մեհ բանաս
-
տեզհնեբ
որ, իրենց գորհով,
եղբայբանտնւ
ա՛լս
աստիճան
; Այս մասին
դասախօսութիւն
մ լ ն
՛ալ
տուահ
եմ Փա
րիզի
Հա յ Աւս
՚ Ա ի՛ու թեան ,
կբ
նչան՛ակէ
թէ ուս ո ւմնա
սի րուահ
, –այլ
խօսքով՝
խմոր
բռնահ
կամ ոսկոր կապահ տեսակէտ
է ա -
սիկա : Բայց
ոբպէսզի
դտ
յ թա կգո
լթ ի ւն։ բ
չմնա
յ
դա
յթա կգո ւթիւն
, յիշեցնեմ
ո բ գրական
քննադա
տութեան
կամ
իսո բէսքնին
ուսումնասիրութեան
նմանէ էիորձեբ պակաս
չեն օտաբներու
մօտ^
^րԻ՜
նակ՝
Շափրլանի
գորհբ
, «.Պօտլէբ
եւ Փասքալ
» :
Տետոյ
Նաբեկացին
երէկ
չէբ որ կարդացի
, ոլ
տե
սակէտս
բանաձեւելու
Համար
առքի
օր չէբ
ոբ
ճամբայ
ելայ,
որեւէ
՛նիւթ սպտռեւռլ
նպատա
-
կո
՛ւ՝
գիտցոզիք
ալ ղիտէ
թէ կորսուահ
ասեզ
մր
զտնւելու
Համաբ
Հո բն անգամ
կը մանեմ
ու
կը
փնտռեմ
անպայման
;
Եւ փերք ապէս
Նա՛րեկացիի
մասին
իրենց
Հրմ–
ւոութիւնբ
հախոզնեբուն
, Զօպանեանի
եւ
այլոց
րսեմ
մ իանգամ
բնգ միշտ թէ բա՛ն մբն
ալ
չեն
Հասկնար
Նարեկացիէն՝
եթէ
ո ւս ումնաս
ի րահ
չեն
էհ6օ1օ§16
աՅՈՁ16
կամ
աՅոօ1օ§1Ը,
ոչ ալ
ձեռօոօ\օ%\շ,
կամ՝
քննահ
չենւ Նարեկացիի
տեսա կէտն։երբ
չար–
չսւբա՚նքի
կամ
երրորդութեան
մասին,
(լուր
ու -
նի՛՞ն թէ
ի՛նչ
կր նչանակէ
Հհեբ ր ո րգո ւթենա չար
-
չաբ»)
, մեղքի
կամ
ա01էւքւ€Յէ10Ո^
մասին
, առանց
մոռնալու
ժ՛ եւ ԺԱ •
գարերու
հանրահ՚անր
կբօնա
- փիլիսոփայական
փէճերբ։
Անցա՜ւ
այն
չրքանր
երբ ամէն փաբմապետ
կր կոչուէր
գրա
-
գէտ,
ինչպէս
ամէն
ճէքիւք՝
բմշկապետ
:
) Լի՚-Ք ՜ Անարէ
Մ արսէլ ստացահ
է ա
յգ
ուսում
բ^։
Այնպէս
որ, դրական
քննագատ
մբ, ոբ
չու^ի
Լիւք - Անարէ Աաբսէլի
սլա ։ո րա ստո
ւթ իւն բ , երբ՝
առանց
որոնելու
0ԱՏ16/ւ
ե լ
ե6ոՕՏ6^
փերարեբեալ
մե գան չումնե
բուն
կամ
Հաստատումներուն
դե -
ղաբռւեստական
փկա
յութիւնր,
որ Նաբեկի
մէք կբ
կաղմէ
փի
լի սռփ,ա յականէ Համեղ
միքռւկ
մր,
Հ րբ
-
ճուագին
կբ դոՀսնայ
արարտկան
1
\տԽսէ^ոփ
կամ
բիւղանգական
եՅքՕզԱ6Ո6/»Հ ,
որ Նաբեկի
մէք
հեփ մրն է միայն,
կր նմանի
անոր որ չամիչբ
կր
նետէ , իսկ կոթբ
կ՚ուտէ
:
Բայց
ի՚^նւչ Հարկ
կար
Նարեկացիի
խնգիր
Հ ՚ " ~
նելու,
Լիւք - Անտրէ
Մարսէլ
ձեռնարկահ
չէ՜ր
ամբողք
Նարեկբ
թարղմանելու։
ՇՅհւ6ՐՏ ճս
Տսճ;^
մէք,
միայն
ի ՜ ն ը ՚ ք ^
թարգմանւահ
էր
Նարեկէն,
իբրեւ ճաշակ,
երբ փրթաւ
ազմոլկբ։
Այո
վէճինւ
պատմոլթենւէն՝
ր՜1 թերցոզր
Հասկցաւ
անշուշտ
թէ
մեր
ձեռնւարկր
կապ
չունէ՜ր
Նաբեկի
տւք բոզ քական
թարղմանութեանէ
Հետ։
Շա՜տ
աւելի
մեհ էբ մեր
ձեռնարկր,
աւելի
մեհ քան
կրռւսէի
\\\5էՕԱ՚ճ
ձէ.
1՚–^ա16ռ16
գիրքին։
Հրատարակութիւն
ր^ որուն
պա–
տիւբ վեբաղրելու
Համար
իր անձին՝
Հազար
կտոր
կ՝րլլայ
Զօպանետն
, Փաբիղէն
մինչեւ
Պոսթոն,
(անցողակի՝
արձանազրենք
որ Հայերէն։
չէր ղի -
տեր
նաեւ կրուսէ)
:
Ե
Լ
սակայն։,
ի Հեճուես
մեղի,
ի Հեճուկս
մեր
յանձնէաիսում
րին
ա չխտտան
քնե
ր ուն , բանաւոր
Հա
կառա կութիւնբ
զօրսւցնելու
Համար՝
գասախօսու–
թի՜էն
մբն ալ կազմակերպուեցաւ
Համ՚ազգայիէւ;/
լոաբանինէ
մէք •••
Զօպանեանի
կո,լմէ,
Լիւք -
Անտրէ
Մարսէլի
«շողոբգաբանռւթեսնց»
գէմ
:
Տետռյ
, բան-աւորէն
անցնելով
գրաւորի
,
այգ
Հհղմայլելի»
, այգ
ՀՀ
Հ
Ո
յակա՜պ»
գասախօսոլթիւնբ
Ջօպանեան
Հրատարա
եեց
4Տ
.Պայքաբ՝»ի
մէք,
Ի՛՛է
ՄԻՏ1^ ԵՒ ԱՐՈհեԾՏ
Ի՚1նչ անակնկալ • • •
Պ– Միհրդատ
Թիրէաքեաւն , եա|նգոՆց1ոևւլ
Տոքթ– Թիրեաքեաւնի ււրդիւն, ո,ր նւօւյնպէււ նյո,լիր^
ւււ.ա)ծ է րանասիրւական պբպտյո-մներւււ, ինչպէս ե ւ
իրա)նեան բայԹա|սա1ւղծներյւ;ւ գ ւ ւ ր ծ ե բ ո Նն բ֊արգմ՚ա -
*նււՆթ–եան, ճիշդ ժաւքա|նա.կին էասպաբէզ կը նետատլիյ
իբ հհղինակաւյւր կաւբծիքը յացանէլււււ եալքաբ 1,ա–
րեկի թէաըցլքանււՆբ–էա1ն մասին|:
Հմուա բանասէբբ յօդո^-ած մը ռքւնի «
Հայաս
.
տանեայց
Եկեղեցի»
աէմսադբի 1952 1ակա1յմբեբի
թիւինւ մէջ յ
^Նաբեկացին
ֆրանսերէնով
»:
Այս
ւաււբ-ին դ էմ դիւմաց դբած էնսւես հաՄաքւած՚81ւր՝
՛Նաբեկի դբաբար բնւաւգբէն եւ էիւք - Անտրէ Աաբ
սէլի Փբաւնսեբէն թաբգմաՑոՆթենւէն :
կ*ամփւոյյեւնք հիմւււաԱան մադւերր, եցբւակացււլ–
թիւնը ձգելով ընթերցոււին
•
Նաբեկեան
աղօթամ
ա տեանին
անղոլզտկան
Հե
ղինակբ
ղտահ
է այս օրերս իր ֆրէսնսացի
զւլա
յուն
թարգման՛ի
չ բ ։ Երիտասարդ
բէսնւաստեղհ
Լի՚-Ք
-•
.Անտրէ Մարսէլն։
է ան :
լ. .
Մարլյէյլ
լոյս աեոնող
ՇՅհւ6քՏ ճս Տսճ
գրական
•Հանդէսին
1950
եւ
1951
տարիներու
եբկոլ
թիլե
,
•բուն
մէ^ երեւցահ
են անոր թա
րղմ անւո ւթիւննե
ր ր,
զմայլելի
ե՛ն անւոնք իրենւց
ղե ղե ց կո լ թե ամ բ , ում -
՚-գնռւթեամբ
եւ Հմայիչ
կա
ււո լցո ւահ քով։
Աղբեր
-
գու թի
ւնն եր էնւ եւ տաղերէն
մէկ
քան
իին
թարգ
մանութիւնհեբնէ
են՝ արոլահներր
այնպիսի
արուես–
տոէի^ մր Ոբ կարելի
չէ չիսանգա վառուի
լ եւ չհա
^
փաՀա րե լ ֆ րանսա ցի
թաբւլմ
անի
չր
:
Զարմ անալին
ա յն է ո բ Ա աբսէլ
Հա յեբէնէ
բնաւ
չի զիտեր
եւ սակա
յն իր թա բդմ անո
լ թ ի ւնն ե ր ո ւն
մէք անիկա՛ ղիտցահ
է տալ
Նարեկացիի
ոդին,
Նա
բեկաց
իի՛ն չունչր
Հ ւէ(րաղատօրէն։
եւ
ամենաբարձբ
աստիճան։
ուի : Անո ր նաբեկեան
թա րգմ
անութիւն
-
ներր,
չեմ վարա՛ն
իր
բսելու,
թէ կր
գերաղանցեն
մեր
աչիսա րՀ արա
բ թա րղմ անւ՝էէ ւթիւննե
ր ր , ո րոնք
այնքան
թ ո յ լ են եւ տափակ՝
Համեմատելոփ
լնւա -
դրին Հետ
:
Զեմ գիտե բ ի՛՞նւչսլէս
եւ/ահ
է որ
ֆրանսաց
ի
րանաստեէլհր
Հետաքրքրուե
ր է Հա յ
քեբթէէղական
ֆՐականոլթեամբ
եւ սիրեր
է մեբ ^
միք^րսւղարեանւ
տա ղա ս ա ցն ե ր ր ,
լ։ րոնց
ս տե
ղհ ագո
րհ ո ւթ իւննե
րէն
եւս
ճա ր տա՛ր ութեամ
բ թարղմ ա-Լ ահ է : Աէք էն
՚ւլա–
բադա
յ ի
Հա յոցս
Համ ա ր իսկապէս
բախտաւ
ո -
բութիւն
է որ մեր գրականութեան.՝
գեղեցիկ
էքե–
Րէն
ղէթ մէկ
քանին
սքանչե
լի ֆրանսերէնս
փ մը
կբ հանօթացոլին
ֆբանսական
դրական
շր քանակ
-
նեբունւ առածին
անղէսմ Րէլալոփ,
եթէ
չեմ սխա —
լիր , բուն
իսկ Յքրսն՚սացիիէ
մ բ կույմէ :
Հաւաստի
աղբիլրէ
կր աեղե կանամ
թէ
0.տ\\\շյ% ձս Տոձի
մէք
Հրատս։րակռւահ
Լիւք - Անտրէ Աարսէլի
Հայերէ
նէ կատա
րահ
թարդմ
ան։ ո ւթ իւննե
ր ր գրա
ւահ
են
դրական
րնտբանւիին
ոլշագրոլթիւնր
: Նո ւն ատեն
՛ւբա կան
թերթեր
մեհ գոփեստով
խօսահ
են
թէ
Նարեկացիին
եւ թէ ֆրանսացի
թարգմանիչին
մաք
սին ։
•\
Հայկական
մչակռյթն
է որ այսպէս
կր պան
-
•Լացուի
մ եղի
Հ ամ ա ր ա լնքան պատուաբեր
կեր -
էզոփ եւ անկեղհ
յարգանք
ու Համակրանք
կր ստեզ–
հէււի
մեզի
Հանգէսլ
քազաքակիրթ
աչխաբՀին
մէք
•Յքբանսացիի
մ ր ձեռքով
: Այս
իր ողո
ւթի
ւնր
անու
րանալի
է :
՚ ^
• • • կրնայ
ոմանց անՀաւատա
լի թռւիլ
եւ թե
՛րեւս
մեզագբելի։
ալ չեն, ռր այս
պայմաններու
՛աակ կատարուահ
թարգման
չական ՛ա՛շխատանք
մը
լուրք
արգիւնքնւեբ
տայ։
Լիւք
- Անարէ
Մարսէլ
սակայն
կբ յայտն
ուի
իրրեւ
րացառիկ
կարՈԱու
—
թ
I,
ումր
օժտուահ
, խորաթափւանց
,
տադանդաւոր.
բանաստեղհ
մր, իրական
բանաստեղհ
մր որ գի—
աէ
ղղալ,
ներշնչոլիլ
եւ իւրացնել
Նարեկացիի
մբ
՝բոփանգակ
էութիւ՛նը
• եւ Հետեւա բա ո թա ողմ ա -
նական
ձեռնարկին
արգիւնքր
եւլահ
է ամէն
մա —
ւքբ
լաքռղ : Այս աէլնե րել
յէէէքո
դՈ
ւթե անւ– առքեւ
ապաքէն
կբ ղրկուինք
Մ արսէ լի եիրարկահ
թաբգ–
մ ան չակ
ան։ ե ղան ա կբ «.աբւոա՚ռոց»
Կ" չե լո ւ իրա
-
լռլնւ.բէն կաւք սին Հաճոյքէն
, ինւ-չո/էս ան որակ
-
ուեցաւ
, ցաւ ալի է րսել , րաղմ ափաստակ
Հայ դր–
բադէտի
մր կորմէ
(ԻյՄԲ՛
Ջօսլանեւսն)
:
. • • Ան շուշէո բառէսցի
թա րղ մ ան ո ւթիւն
չէ
կա–
տարուահը
ել Հաոկ
ալ չկար ատոր,
կբ բաւէր
որ
Պ ՛էէ ր ոամ եան
, սիսա՜ լ , շա՜ տ սիսալ քա
քլ մ բ առաւ ,
փէճր էոտոահեց
Հաէէցնելոփ
մէւչեւ
մեր օտաբ
բա
րեկամներուն
ականէ քր
;
ԱմէՆ
մեւյք չէիերադրենք
, սակայն,
Ջօպանեա
նի, եւ Պարսամեանի
: Զեռնարկին
ձաիսողութեան
մէք
կան
բազմաթի՜ւ
մեզաւորնւեր։
Եո իմ
մեղքս
խոստուի
սնե
լու
չս՚ւի
ա ող
՚սր՝
քաք ո րդո էի ,
ի՛բբեւ
փե րքա բան
, մեդ,րին
բա շիսում ր պիտե կսւտարեմ
ու
պիտի փակեմ
փէճր
։
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
