Հ6
ԱէԻԱԶ
>
Հա յասաանեա
յց ԵկեղԼ
ցէի
կեղհ
վպաՀակ»֊
ներր
սւււրր պատեանէն
քաշահ
են , կռո ւ.ելո լ. Հա
ւքար
• • •
Հ ողմ ա գա
ցնե
ր ո լ. ղէմ :
ք՚՞նչ
է պատաՀահ
:
ՊաաաՀահ
է, որ թափուր
մնայ
Կէէէկէ
՚՚յ
կա՛
Լոգիկէ սական
աթոոր
, ե րանա Աո
րՀ
Հա յրապե
-
աին՝ Գարեգէն
Ա
՛ի
մաՀուան
պատճաոուէ
:
քԼյս նաթագրեալէն
մեկնելով՝
Պէյրութի
ռամ
կավար
օրգանր,
«Զարթօնք»
, կր գրէ
իր
1952
0–
գոստոս
6/՛
թիւով
, « Օաար
միքամ՚ոութիւններ
• • •» իսորագրին
աակ
՚
« Տեաին
մ
անոլկն
ալ գիտէ , թէ
ղ աշնակ
գե կավա րութիւնր
պիտի
չուշանար
իր հ՜անր
Հրե
տանիին
մ
ի9ոգալ
րանա
լու
«կաթողփկո
սական
րնտ րապա
յքա
ր ր»՝
լուսաՀոգի
Գարեգին
Ա–
կա–
թուլիկոսի
մաՀուան
վաղր
րղա
յնին : \քւ կ՝ակնւկար
ուէր,
որ այգ
յտ
րձա կոգա կան ր շգթա յագե
րհո
ւէ
ր
ագգավնւաս
մեկնակէտէ
մր ու րովանգակէր
չարա
միտ
չո՛րք ՚^ր գրպարտութիւններ
եւ
թեգաթիլ
-
րումներ
: Գաշնակցական
«արղի»
մտահոգոլթեան
Հետեւող
մր տա
ր
րե ր բան պիտի
չկրնար
ա1լնկա -
լել » :
Բանւի որ « յետին
մանուկ»ր
ղիաէ
եղեր
այս
բոէորք,
առաւել
եւս պէտք
է գիտնար ՌԱԿի օր -
ղանր : Ուրկէ՞ գիաէ սակա
լն , որ «կաթոգիկոսա
-*
կանւ րնտ րտ սլա լքար»
րացահ
ենք կամ
կր սլատ -
րաստուինք
րանա
լ , ա յն ալ «ազգավնաս
մե1լնւա -
կէաէ » մր։
Ա՚ենք րսահ
ենք, գարձեալ
կ՛րսենք
ու
միշտ
պիաի րսենք, թէ մեր ժողովուրգին
գերագոյն
չա–
Հր կր պաՀանշէ
թ֊ոյլ չտալ, ռր էջւքիածինի անու–
նաէ ՄոււկուաՕ նստի լքեր, կաթ–ողիկււսարաւնւներոՆ6,
էքեր պատրիարքարտւննւերՌՆն ՈՆ առաւջնորդարա(ն՝ե–
րուն, լքեր, վաւնքեբա-ն, եկեղեցիԶւերյււն •ու դպրուց–
/ներոՆն մէջ :
Ո՞րն է «ագգավնաս
մեկնակէտ»ր
այս յայտա
-
րա րութե ան մէ^ :
Մենւք ըսահ
ենք, գարձեալ
կ՝րսենք
ու
միչտ
պիտի
րսենք
, թէ մեր կա թոգիկո
սա րաննե ր ր , մեր
պատ
ր իա րքա րաննե
րն ու առաջնո
ր գար աննե րր
,մե
ր
վանւքերր,
եկեղեցիներն։
ու
գպրոցներր
անւառիկ
բեր
ղեր
են , եւ
մ եր չաՀ բ կբ պաՀանշէ
կամ ովինւ
չյանւձնել
ղանանք
կրօնքի
եւ աղէլութեան
թչնւամի
բոլշեւիղմին
:
•\
Ո՛" րն է ա յստեղ «աղգավնաս
մեկնակէտբ»
:
՚|
Մենք բսահ
ենք , գարձեալ
կ՝րսենք
ու
մ
իշ"^,
պիտի
կրկնենք,
թէ
էշմիահին
ՏԷՐԸ չէ Հայաս
- I
աանեայց
Եկեղեցիին
^ ոչ թէ որովՀեաեւ
չուգեբ
այլ ոբովՀետեւ
չի կրնար : Եթէ
իրաւամբ
ՏԷՐ մրն ;
է ան եւ ոչ թէ կամակատար
մբ, ապա
ուրեմն
ին։– ՚.
չո՛՛ւ
III
յսօրուան
է^մ իահ՜ին
բ ա յն չէ , ի՛նչ ո ր
էբ \
եբէկոլան
էշմիահինբ,
նոյնիսկ
մեհագօր
ցարե
.••ք^
բու
չրշանին
:
Հ
Ենչո^վ «ագգավնւաս»
է մեբ ալս մեկնակէտբ
X
Մեր
ուղահբ
ուրիչ
բան։ չէ , եթէ ոչ
ապաՀովու
թեան
գօտի
մր Հաստատել
մեր կաթոքլիկո
սա րան–
նե,
՜էՈէ
^տ , մեր
սլա տ ր իս՛ րքսէ բսյնն ե ր ո ւն ել ւսռէսշնո
բ՛
գարաններուն
, մեր վանւքեբուձ։
,եկեղեցիներռէն
ու
ղպրոցերուն
չո՚-ր^
րնղղէմ ՕՏԱՐ
բոլշեւիղմին
:
Ենչո՞վ աբգեօք
«ագգաւինաս»
է նաեւ այս
մեկ
նակէտբ
:
ԱՀաւասիկ
մեբ մեկնակէտլւ,
պարղ
եւ յստակ,
— Պ՚աշասլա;նել մեր ագգային հաււտաւաւ՚ւթ-իւյնները
րոլշեւիկեան, տ,յսի1ւքն ՕՏԱՐ թափա՛նցո՛ւմին դ է մ ։
Ո՛ամկավար
«Զա
բ թօնք»նե
ր բ ոչ կբ պայքարին
^
ոչ ալ կբ բողոքեն
այս թաւիանցումին
գէմ ,
բայց
թէ
կբ պայքարին
եւ թէ կր բողոքեն
Հայուն,
Հա–
բաղատին
գէմ,
երբ ան կ^ուղէ Համայնավար
վա -
բ ակում
էն
զերհ
պաՀել
Հա
յց • Եկեղեցին
եւ ղա
յն
գնել
իր բուն՛ գերին
ու կոչումին
մէշ :
ԳոՀ
կբ էքնան , երբ Մոսկոլան
տիրէ , գմգոՀ
կր
մնան,
երբ Հարաղատբ
«տիրէ»
:
կբ Հաւատան
, երբ նենդ
րոլչեւիղմր
յայտարա
րէ , թէ կր պաշտպանէ
եկեղեցին
: Զեն Հաւատար
,
երբ Հարաղատբ
յայտարարէ
, թէ իր ուղահր
ուրիշ
բան
չէ , բայց
եթէ պաՀել
ու պաշտպանել
իր աղ
ղա յին Հտստատութիէ^նեբբ
է
Մ թալինի
ւքէշ կր տեէէնւենէ «րարի
քրիսէոոնէեան»
,
•որ բսահ
է եղեր.
«Գուք
քր իսառնէ
ո ւթ իւն
բ
կր
քարողէք
, իսկ մենք կ՚ապրինք»
: Աակայն
մեբ մէշ
կր էոեսնւենէ Հեթանոսբ
, կոա պա շտ բ ,
քրիստոնէու–
թեան
, եկեղեցիի
ել կրօնքի
թշնամին
%
Այսքան
«գիտուն»
եւ այսքան
«ւէլա րկե շա»
են
ՌԱԿի՛ օրգաններբ
:
Հարաղատ
ին մէշ կր տեսնեն
«քաղաքական
ագ–
դավնաս
ա ր կահա
խնղ
րո
ւթ իւնէնւ ե ր»
,
բա յց
չեն
յռեսնեբ
օաարին
քաղտքակսէն
գաւերբ
:
Աթոռի
Հետամ ուտ
«մարի ոնէ թ»ներ
կր փ րն -
յոէէենէ էլր էլա՚ևեն
Հայ Գաշնակցութետն
մէշ եւ ա՛
թոռէ
էիաիսչող,
իշիանոլթենէ
բնղմ
ի չտ Հրամա
-
բահ
Աուրբ
Հոգիներ
միայն
կ՝ուզեն
տեսնել
ռու -
սական, բոլշեւիղմին
մէշ :
Աթոոամո"
լ ^ մե՞նք։
Աենէք, որ մեր ունեցահ
ա՛
թոռներուն
Համար
իսկ մարգ
չենք գտներ
է
Կր յայտարարենք
աՀաւասիկ,
ի լուր եւ ի
յուշ
Ի՚^Աչպհս էխկեցիճք Հայու&ին
՚ԲՈՒՊԱ
(Յաոաջ) .
Սովորական
մամանակ
-
նեբու
եւ բնա կան
էւն պա
յմ աննե բու
մ էշ
, Արմ ու
-
թաղցի
Հինգ տղոց կողմէ,
գնչոլացուահ
Հայ աղ–
շկան
մբ աւլա տ ագրո
լթե
էէ/ն խիղախ
արաբքր
թե .
բեւս
այնքան
ուշագրաւ
գէպք
մբ
չնկատոլէբ
:
Բայց
1919
/5՛,
թուրքիոյ
մէշ, եբբ Հայ ել
Հայու
թիւն
չէր մնացահ
, իոկ գորհին
Հեգինակներբ
աք–
սոբավա
յբերոլ
մ էշ չա փաՀա սո ւթեան
Հասահ
բե -
կորներ
էին, ղէպքր
աւելի
քան ուշագրաւ
է :
Պատմենք
քանի
մբ տողով
•
Գիշերանց
թ՚ոլմասենք
կա
լբ լեցուահ
էր վր -
րաններով
: Վրղով
ի չ պարագայ
մբ գ ե ռ
երեք
ա–
միս ՛առաշ պապենական
Հոգբ
վե բաղա
րձո
ւլնե բո
լ
Համաբ : Արմութաքլն
արգէն
լեցուահ
էբ
թուրքե
րով : Եթէ
էիեբշիններն
ալ կառավարութեան
կող -
մէ
ա յնտեղ
բնակելու
Հտմ տ ր ղրկո ւահ էին , կնճ
ռոտ
կացութեան՛
մ բ կբ
մ ատնուէին
Հայ բեկո
բ -
ներբ :
Տետոյ
ստուղուեցալ
որ Գն/չուներ
էին,
որոնք
իրենց
Հետ
ունէին
նաեւ տնչափաՀաս
Հա՚լոլՀի
մբ
։11քնղիր
մբն ալ այս եղաւ •.Վ^երագտ րձո
ւլներ բան–
միշապէս
քով
քովի
եկան
եւ
որո շուեցաւ
, ամ
էն
պ՛ա բագա՚յի
մ էշ փրկել
Հա
յուՀ
ին , ո րպէսղի
մ
եղի
Հեա ապրի,
ու մեղի Հետ
մեռնի
:
Վճիռբ
ւրորհ-ագրելու
Հետէսմտեցան
Հինգ
տբ—
էլաք , բնականաբար
նսւթ Հաշտարար
միշոցնեբովւ
Գնչուներբ
փոիսանակ
Համոգուելոլ
եւ Համաձա
լ -
նե լու
, սպառնացին
«գլուիս
թռցնել»։
Զեէճոցբ
նեաուահ՜
էր , իսկ Հայ
տգաքբ
վճռականօրէն
պատրաստ
մեռնելու
կամ փրկելու
:
Տանւղուգն
գո րհ՜ի
գիմ ե լէ աււաշ
քւսնի
մբ Հայ
կինեբբ
փոխագրուեցան
, վաանգի
գհէնէ Հեռոլ,
ա–
պաՀով
տեղ մ բ ։ Տետոյ
կարապետն
ու
Տաբութիլ–
նբ,
ներսէն
ղէպի
Գնչռւնեբբ
նայող
պատուՀփնին՜
առշեւ
գիրք
բոնեց
ին ՛աբ ուե ստա կան
Հ րացաննե
-
բով : իբականբ
չունէինք
: Եղիային
(նեբկայիս
9)բանսւս,
իսկ առաշին։
եբկուքբ
մեռահ)
Հետ
մեբ
Վր՚"յ
ԷԻ^Ք առեր
յարձակման
ղորհբ։
Եղիան
մեր–
կացոլց
ու Համբուրեց
իր սուրբ,։
«ղորհ
ռէնիս
այսօբ
իմ "իբելի
սոլբ»
բսելով։
Իմինս
վեցՀաբ
-
ոլահեան
էբ։ Ակնթարթի
մէշ խոյացանք
վբ աննե
րբ ագգաբարելոէի
թէ մաՀ կբ սպառնայ
տեղէն
շարմողինւ
ու բնգգիմացոգին
յ
Գտանք
ՀայոլՀին
, առինք
ու քալեցինք
մեգի
Հեա։
Հբաշքբ
կատարուեցաւ։
Գերուտհ
ու գբմ -
բախտ
Հայո^Հի-ն
փրկ-՚֊Կ–՛–
1^"/՛^^
^ / ՚ ^ Գ
երի ^
տասարէլնեբու,
Հայուն
Հղօր
կամքր
վեբսաի^
յաղթանակեց,
առանց
կորուսաի
.։ւկամ .ս^,ե^^ ^
ՎաԼա՞ն
Գնչուներբ,
որոշ չեմ ղիտեր ,
գի^լ^յ.
սակտ.ն սբ մնացին
շշմահ
ու անշարմ
.քեր յ ^ ն ,
գոԼն
անակնկալի
առթւ։
Բաշակորով
Աբմոլթա^
ղի
Հինգ ոբգիներբ
դաէինի մըն ալ գրին
իր ճս.կ .
աին,
Հայութե"՚ն
ճակէոին,
այս
գէ
"լք"վ։
ՀայուՀին
մաշահ
ու .լեղնահ
էբ իր
աառապան֊
քէն։ ճակատն
ու այաերբ,
ինչպէո
բա.լոլկ%է^^^
յատկապէս
նաշխուահ
էլնչուական
նախԱե^^^լ^
այլանդսէկուահ
, եւ անճանաչելի
գաբձահ
է^ ^
բայց
աղշիկր
փրկո՛ւեցաւ,
Հայացտլ
ել ապրկ^^
Աբմոլթաղի
մէշ, իրրեւ
րոլորին
քոյրիկբ
..
Երեւակայեցէք
Ա՛յ" արարքին
մեհութիլնը
յ.^^
մանակին
ու պս՚յմաննեբուն
Համեմա,ոոլթեամբ
.
Աքսորավայրերէն
նոբ
՛իե րագա բձէսհ , Հանապա
^
ղօրեէսյ
Հէսցին ճամբան
գեռ
չղաահ
, աՀն ու
մաՀբ
կր Հեգնէին
Հթգ աէլաք,
ՀայուՀի
մբ
՚իբկելոլ
մաբ։
Իրենց
ղիմացր
ունէին
չորս էոնղամ
՛Աւելի
Գնչուներ,
մօա
200
Կէպէկւ
/Ի
Գ՚"գթականնեբբ
.
Ասկէ ղատ,
թուրք
մողովրղի
եւ շարղարաբ
կա ^
ռավէորութեան
թԱամանէ^բ։
Փախչիլ
ել
ւիրկոլ1,,
լու
մասին
մւոահելն
իսկ տւելոբգ
էբ,
որեւէ
ճսէբ
չկար : Ուբեմն
ֆիէլիքասլէս
սլաբտոլահ^
Աքմութա^
ԴՐ "Գէ էր
Իրր^*–
"Դէ՛
Ինչպէ^ս
անպարտելի
է Հայկ. ոգին եւ
րնգոլնակ
Հրաշքնեբու
: Կեցցէ այգ
ողին
:
ԱԳ–
ՆԻԿՕԼԵԱՆ
ՆԻԱԿԱՐԱ
ՖՕԼԱԻ
մէշ (Մ • ՆաՀանղգներ)
տե
ղի ունեցահ
է Ա ՛Տակոբ
եկեղեցիին
օհումբ
ելՀայ
կեղրոն^ին
բացումր
: \,եբկայ
եղս։ հ են
800
Հո՛լի։
Այս
աոթիւ
Հա՚եգանէսկուահ
է
7000
տոլար
:
ԳԵՐԱԱԱՆՈԻՀԻ
Ազնի». Անղրանիկի
բեմակ՛ան
ղո րհո
լնէ ութեան
յիսն^սմեայ
յոբելեանբ
տօ%ոլահ
է Լօս Անճէլբսի
մէշ։Բեմաղբոլահ
է Վ ալաղ
՚քւււ–
լագեանի
«Եբշանէ/լութիւն»
չորս արաբ
ողբերէլոլ
-
թիււնբ : ԳերասանւուՀին։
բեմ բերահ
է իբ
աղջիկը
ղերսէ սէսնռլՀի
Պե՜րճոլՀի
որ քէսնւի մբ բառով
նէեբ -
կէս լսէցուցէէէհ
է իր մայրբւ
Յոբելենական
յանձ
-
նախումբին
կողմէ
իւօւէ՚ահ է 3՛ Բւսբեան
, ՚ / ե ր
աէս^
ն ելո
էի
ղե ր էէէ ս ան ո ւՀ ի ինէ բաղմ աթիւ
բաբեմ ասնու
-
թիլննէե
ր բ :
Գե ր ս։ ս ան ո ւՀ ին
շնւո
րՀակալոլթիլն
յայտնահ
է ըսելով
թէ ինք միայն
իր պարտ՚ակա.
նութիւնբ
կատաբահ
է , Հանգէսլ
իր
ա ա ււ ու սլ ն ա
րոլոր
էձԶա բ թօն ք»նէ երուն
եւ իր
լուս եգբա յբնե
-
բուն
,
մենւք
կաթողիկոսութեան
թեկնահ՜ու
-
նեբ
չւէլնինք։
Զ"ւնինք
նաեւ
Պատ
բ իա րքո ւթեան
,
Առաշէէ բղո ւթեան
կամ
ՎանաՀայրռւթեան
թեկնա
հուն
եր
է
Բ՛ս յց մենք աթոռբ
չենք չփո թեր
տթոռակա
լին
Հետ , ինչպէս
որ վանքբ
չենք
չւիո թե
բ էիանւական -
ներուն
Հետ։
քհԱԿբ այսպէս
չէ սակայն
: Ո՚ԱԿբ "՚՜
թոռտկալբ
կը պա շտսլանէ
աթոռ
ին գէմ
, վանա
-
կանբ կբ պաշտպանէ
էէանքին
գէմ
,
եկեղեցականբ
կր պաշտպանէ
եկեղեցիին
ղէմ , կաթոգիկոսբ
կբ
պա շտսլանէ
կա
թ ււ գի կո ս ո ւթե
ան։
ղ էմ , ինւչպէս
ո ր
վա
ր չւսձեւբ
կբ պա չտպանէ
Հա
յբեն իքին
ղէմ :
Ո՞՛րն է «աղգաւինաս»բ
բոլոբ
այս եւ այլ մեկ -
նակէտեբուն
մէշ
մե՚^րբ,
թէ իբենցբ
:
Երբ
մենք կբ գրենք. »կալանաւոր
մբն է Ամե
նա յնէ
Հա
յոց
Հա լբապետ»բ
, Ո՛ԱԿ բ կբ փոխագա
ր -
ձէ . «Գւէւշնակցոլթիւնբ
գէմ
է
է9միահինի
»•
Երբ
մենք կր
յայաաբա
բենք •
«Անթի
լ իաս
բ
պէտք
է ապաՀ ովագբե
լ օտար
բո լշեւիղմ
ի
թա
-
փանցումին
գէմ» , Ո՛ԱԿ ի Օրղանւներբ
կ՝աղաղա
-
կեն
« ԳաԱակցութիւնբ
ղէմ է Անթիլիասի»
:
Երբ
մենք
Հաշիւ
կբ պաՀան։շենք
Երուս։։։գէմի
Հա
լ էւլա տ բ ի ա ր քո
լ թեանւ «պաշտօնական
Հ րաաա
-
րակու թիլն»էն
, ռամկավար
ղրի^եբբ
կ՚աւաղեն
.
« ԳաԱակցութիւնբ
գէմ է Ե րուսաղէմ ի վանքին»
:
Վերշապէս
, երբ մենք
Հա յտստան
ի
վաբչաձեւբ
կր քննագատենք
, կբ բողոքենք
արիւնոտ
մաքրա
—
գո րհո Լէքնւե րուն
, ղան։ ւլ ո ւա հ ա յ ին։
աքսոբնւեբուն
,
Հալահանքներուն
ղէմ , այս
նոյնէ
կեւլհ
«սլաՀակ»–
ներբ , միաձայն
ու միակամ
, կբ պոռան
մեբ երե՛
սին՛ «Գաշնակցութիւնբ
ղէմ է Հայրենիքին»
յ
Մենք դէմ ենք եղեր
էշմիահինի
, դէմ ենք եգեր
Անթիլիասի
, գէմ ենք եղեր Երուսաղէմի
, գէմ
ենք
եղեր
Հայրենիքի
, իսկ իրենք, ՌԱԿբ եւ ՌԱԿեան–
նւեբբ քաշաբի
«պտՀակ»ներն
են եգեր թէ
էշմիահ–
նի,
թէ Անթիլիասի,
թէ Երուսաղէմի
ել թէ
Հայ–
բենիքի
:
Բոլշեւիղմբ
Երկբէն
ներս կ բսէ ու կբ կրկնէ
,^
երբ
խօսք
բլլա
ք «Գաշնակ»ներու
մասին.
«Հայ
մո–՝\
ղովուրդի
ամենւաոխեբիմ
թԱամիներբ»։
մունետիքլնեբբ
մեբ Հբապարակին
,
միակ
մեկք
նւակէտ
մբ ունին։,
«ոչ»
բսել մեբ «այո»ինէ
եւ
«այո»
բսել մեբ «ոչ»ին
:
Այս
մեկն։ակէտբ
կը նկատեն
ամէնէն... աղդա–
չէնն ու ազ։լ.օգուտր
եւ ւսմրօբէն
կառչահ
են անոր
թէ
երբ ցամ։սքի
վրայ
կբ քալեն
եւ թէ երբ
շուրե–
րուն
՛ի րա յ կբ լողան
\
Զիրենք
վար
ողբ
ոչ առոգշ
դատողութիւնն
է ,
ոչ ուգիգ
արամաբանութիլնբ
: Անւասնէս՚կան,
Հի ՜
ւանէդաղ ին ատելութիւնւն
է , որ կ՝առաշնոբգէ
զի ՜
բենք
ամէն
տեգ
ել ամէն անղամ,
երբ ւիորձեն ի ֊
բենց մանդոաահ
սուրբ
քաշել
ԳաԱակցութեան
Պարդ օրինակ
մը.
եբբ մենք դէմ գրենք
Բ՚ուբ–
ՔԻ՛՛/^
մե։լ
կբ մեդագբեն
անով, որ կր
խոովենւք
Թուրքիոյ
Հայութեան
Հտնւլիստբ։
Եւ երբ թեր
գՐ֊
րենք,
մեր մէշ ուրիշ բան, չեն աեսնեբ
այլեւս^
բայց
եթէ . . . թուրքին
գաշնակիցբ
:
Իյելտցի
Գաւիթ
մբ, Ամերիկա
նստահ,
կբ գրէ
՚
-
« Մարմնո
յս մէշէն
սարսուռ
մբ կ\սնցնի
ու ոզ՛
նայաբէս
վար
պաղ
Հոսանք
մբ կբ խումէ
ամէն
անզամ
երբ ձեռքս
կ՝անց՚նին
թբքանպաստ
էիբո •
փակէսնաի
թերթիկներ
ու անոնց մէշ շչմոբահ
աչ
քերով
կբ կարդամ
նեբբոգնեբն
ու զռվա՚սան
քնե
-
ք։ ո . ոոոնք ՚՚–
"
ՐՐ. "Ր՛՛կ
կր շռայլոլին
մեբ թշնամիներուն
։
եւա
V՛
^՚՚՚էւ՚Ի՛^
՚ե՚-Հանգնեբ)
նա -
ւ
՚րաՀբ
չնորՀաւոբական
Հեռադիրներ
կր
փո՛^
քաքբազո
բ •
քակբթուահ,
՚ " ^ մ կ ա վ ա ; Տ ց ա է Ղ լ ՛ ՛ ^
հոլահ
առդին
քԹ>^,
լ ձ ^
՚էաքր^գ-ր
-
ւասար
գիոոի-Ա
մք9
V՛՛
է՛՛Ո"՛/.
" " յ "
՝ " " ։
Նոյն բանբ
կ^բսեն
ու կբ կրկնեն
նաեւ Արտեր
- տաբե
Ա^սէ մարգուկ
մր, որ չի մոռնար
նախագաՀի^
շնո րՀաւոբական
Հեռագիբնեբբ
, րայց
կր
մոռնայ
թուրքեւռուս
երկոլ
գաշինքներբ
, որոնցմով
Մ""՛՜
կուան
Թուրքին
վաճառեց
մեգ ալ, մեր
Հայրենիքն
ալ :
Այս
քաշաբի
մունետիկբ
թոգ
երթայ
Մո"Կ՛"^՛*՛
եւ քիչ մրն ալ Ո՚ուսիոյ
մենատէրին
յիչեցնէ
Կար–
սի եւ
Մ ոսկուա յի դաշինքները,
ո ր ՚ զ է ո ՚ լ ի իր
"1
նւա յա
բէն
վար
խուժս
կդի
մոլնետիկներբ
•
Այ"
բոլորէն
ետք,
մենք
այլեւս
իրաւունք
ու -
նինք չՀաւատալոլ
այս
կեղհ– «պաՀակ»ներոլն
ոչ
պարսաւին,
ոչ դնաՀատանքին
, ոչ
«Հաստատում»–
նեբուն
, ոչ «մխտում՚^եբուն
:
Այս
կեղհ
«պաՀակ»նեբբ
,
մեհա բար
բառ
դ պաղ
Հոսանքբ
վեբահուի
ՌԱԿբ
ամէնուն
Հետ
Հաշտ
է եւ ամէնուն
Հե՚ո
Համերաշխ։
Հտչտ
չէ ել Համեբաչխ
չէ միտի
մե–
՛լի
Հետ
իԼնչ
1 " ՚ < ե ց ս
, լ
ինր Ա,յ, անՀաշաութենէն
եւ
չաՀեցանք
մենք ;
(Խմրադրսւկա11 ՅՈԻԱԱՐԵՐի)
Fonds A.R.A.M
