ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ
Է Ի . • . դ֊Ա՚ՐՑԵԱԼ ւ ս շ ֊ յ ա օ տ է տ^ււօտւ
ՈՒՐ ԿԸ ՅԱՑՏՆՈՒԻ
ՆԱԵՒ––^
0ՐՈԻԱ1. ա ՐԺՈԻՄԻ՚ն ՀԵՏ
(Դ– եւ վերջիԹ մաս)
Րայց
դուք
, սիրելի
րնթերցողներ
, դեռ կը
սսլասէք որ ըսեմ Պ • Զօսլանևւսնի
դի սւ ողո
ւթիւն–
Ները Ա. Աարսէլթ
թարգմանութեանց
մասին։Վեց
եր կար յօգո
լահ՜նե
րէն
միա
յն կէ" յօդուած
յատ
կացուցած
է դիտողութեանց
:
իր
՛նամսւ1լեերէն
տեղ
չէ՛" մնացեր
անոնց
, թէ չկան
, չեմ գիաեր
;
Ամէն
սլարադայի
մէք
ե ր կ ոՆ հաա
են
ասո՛նք։
Առաքին
.-
—
Պ՛ Զօսլանեան
կը մեղադրէ
Ա՛ Աար–
"ԷԼԸ
միքնաղարեան
երդի
մը մէք աող մը
քնքեր է; Լալկան
տող մլ^ է այդ եւ
ֆրանսացի
թարղմանիչը.ըսաւ
ինծի թէ չէր սիրած այգ տո
ղը ե լ ըստ իրեն ան կը վնասէ
ր ամ րողք
Երգին
։
ԱռՀասարակ
Ա . Ա արսէ
յլ չի սիրեր մեք
րանաս–
աեղծոլթեանց
մէք լալկան
լարը
:
Շատ
երկար
սլիտի
րլ լար
ներկայաց՛նել
իր տեակէտները
այս
մասին։
կարճ
ձեւով
ըսեմ թէ Հակառակ
է լալկա.—
նութեան
,
կ^ուղէ որ մեր
՛ամէնէն
քստմնելի
քար
դերն ի"կ ն կարա գրենք
գի լցաղնե
րդութեան
մը
սլէս։
Ուրի
չ առթիւ
կը էսոստանամ
նե րկա
յացնե
լ ա յս
տեսակէտ
ը աւելի
լա յնօրէն
ւ
Գալո վ քնքուած
տողին
,
ի՜նչ մեծ
մեղք է ։
Ի՞նչ է,
աղքիկը
եղեր
է մա՞նչ, թէ
սեւաւււր, աղ™
ջ|ւկ|1
թտրգմանուեք
է
Ո6§16ՏՏ6։
Պ*
Զօսլանեան
կ^անգիտանա՞
յ թէ Տոսթ"
ձ^վսքիի
նմ ան
Հսկա
յի
մը
վէսլերէն
էքեր ու դլուխներ
քնքուած
են ֆրան
սական
թա ր գմ ան ։ւ լ թ ե ան ց մէք , ա յգ
վէսլերը
ֆը–
րանսական
մտքին
ըմ րռնե
լի գարձնելու
Համ
ար ։
Ատով չէ մ եռած
Տոս
թո
յեւսքին
•
րնգՀակառտկն
չաՀած
է
,
աւելի մեծ Համրաւի
ել Հիա՛ցումի
ար^
ժաՆացած
Ֆրանսա
յի մէք ։ Պ • Զօսլանեան
կ՝ ան
դի աանա՞ յ նո յնսլէս թէ թարգմանութիւն
չի նշա
նակեր
Համ տսլատա
ս թան
րառեր
չար^լ
իրարո՛ւ
քով
, այլ առաւելասլէս
եւ նախընտրարաբ
տալ
թս–, րգմ ան՛ուած
գլ-քին
ոգին եւ մ տածում
ը :
Կան եւ ուրիշ
բաղմ ասլիսի
Հարցեր
ո րոնք ի–
րապէս
արուեստի
մը կը Հասցնեն
թարդմ՚աՆական
գրականութիւնը
։ Գ լիս աւո րներ էն մէկը
երկու
Հե–
դինակ՚ներոլ
* հսգեկա|Ա հաղոբդութ-եա՚ն
Հրաշալի,
բայց
Հաղուագէսլ
Հանգիսլումն
է։ Պոտլէր եւ էտ–
կար Փօ գե
ղե ց կա դո յն
օրինակներն
են ։
Աւելի
ոբլաիկ
չտւիով
օրինակ
մբն ալ մեզմէ։
Ամա՛ր
/(քայ–
եամ
ը երեք կամ չո րս Հա յ թտբզմանիչ
ունեցած
^
է
:
Արամ
Զարբքինը
(
Վ ^ ա ա ր տ ն գ ի)
•ա՛մէնէն
՝
ազա՚ս^
–է եւ ամէնէն
յաքողը։
ՈրովՀետեւ
ամէնէն լաւ կու՛
աայ
պարսիկ
մեծ բաՆաստեզծին
ոչ միայն
մտաւ–
ծումներբ
,
ա յլ եւ անոր
Հոգեկան
միժն՚ռ^լոբտբ
։ Ու
գաբձեալ,
որովՀետեւ
այգ բ"էոր
.թա բդման
ի չնե.–
բուն
մ էք , Հ ո գե կան
ամ էնէն
մ օտիկ
առնչութիւն–
ներ
՚ունեցողբ
Խայեամի
Հոգիին
Հետ , Արտմ Ջա-
բբքն է ե գ ա ծ ;
Վ^եբքին
օրինակ
մլ^ւ ալ որ ուղղակի
կապ
•ունի
նիւթին
Հետ
;
Ջօպանեանի
գրականութեան
մէք ,
Հետք
չկայ
Նարեկացիէն
։ Անաբէ
Ա արսէ
լի
նախ
կին
ոտա՚նաւո
բնե
բուն
մէք, մեբ մեծ
քերթողին,
մրրկող
չունչէն
բան մբ կայ, եբբ դեռ
Նա՛րեկացիի
գոյութիւնն
ա՛նգտմ
կ^անգիտանար
։
*իալով
լեզուական
Հարցին
, բնգՀանուր
օրէնք
ու
պայմա՛ն
է֊, ոբ
թաբ(յմանսւթ–իւն.ը կսւքտւայաւի
թարգմա՛նուած լեգուին տիրւոջ կողմէ:
Րոլոր
դը–
րականութեանց
մէք,
ամէն
աաեն
, այս
պայմանբ
յարգուած
է ։ ՀՀոմերոս»ը
Յոյնեբը
չէ ՛որ
՝թա՚բգ-ա
մանած
են ֆրանսերէնի
կամ
անգլիերէնի
, ա
յլ
Ֆրանստցիներ՝
ֆրանսերէնի
, Անգլիացիներ՝
անգ
լիերէնի : Րոլոր
լեզուներով
ե գ ա ծ
թաբդմանու–
թիւններբ
առէք ել ն ո յ ն
ձեւը
պիտի
գտնէք,
գ ր ե –
թէ առանց
բացառութեան
։
Ա ենք ա յգսլէս
չենք
բրած
, ո րովՀետել
չենք
կրցած
, կամ շատ քիչ ԼՎալեբի
Ոքիւսով^ : Որով
Հետեւ
սակ՚ա՚ւաթիւ
եղած են Հայ
դրակաՆոլ–,
թեամբ
զբաղած
ե լ զայն
սիրող
Անգլիացիներ
կամ
Ֆրանսացիներ
։ ՈրովՀետեւ
անծանօթ
ե լ
գմոլա–
րին է մ եբ
լեդու՛ն
։ Եւ ա յգ
օտաբին
ք^ե լիք
դործբ
ըրած ենք մ ենք
, Զօպա՛նեան
գլխաւո
րա բա ր
:
Առ
ի չգո
յէ լալբան մ րն է ր : Րա
յց լաւագո
յն
միքոցը
չէ , ո՛ չ միա
յն գեգե ցկօրէն
ճան
Լցնե լու
մ եր
ըս–
տեղծազո
րծութ
իւննե ր բ , այլ ե լ զանոնք
պարաա–
գրելու
։ Ո՛չ միայն
Հայերէն
ղր՚ուած
քերթուածի
մբ
լաւագոյն
ֆրանսերէն
թարգմանութիւնբ
մի
տ՛յն Ֆրանսացի
մբ կրնայ
բնել,
այ՛լ եւ այգ
քեր–
թուածբ
աւելի
դիւր ո ւթեամբ
կ՝ լ^գո ւնո
լի
, եթէ
տյսպէս
կա՛րելի է բսել։
Աարգ
իր դործբ
ինք չ ի
կրնար
ներկայացնել,
ինք չի կրնար
գ՛ովել։
Փաս
տբ
մէքտեղն
է : Զօպանեան
յիսուն
տարի
գովեց
,
մարգ
տեղէն
չե րե բաց
, Ա՛ Մ արսէլ մէկ
յօդուա
ծով ել քանի
մբ կտոբ
թարդմանութեամբ
տասնա
պատիկ
աւելի
գործ
տեսաւ։
« ՚Աարեկսւցին ՄիջիԹ դաէբու մեծագոյն քեր™
թսղը »
Հռչակել
տոլոզբ
ան
ե գ ա ւ
։
Նախախնա
մական
պարգեւի
մը պէս մեր գլխուՆ
ինկաւ այս
տղան
։
Ու վերք ի ՛Լե ր քո յ ա յս , եւ
բո լո ր
միւս լա–
Թոէ^քիպ դ ե դ
ԱտէաԱտեէսևի դաշ1Հնք1ւԱ Վկ
՚ Հիմ ա ՛որ Թուրքիան
անգամ
է.
Ատլանտեանի
դաշինքին
, միքաղգային
մամուլբ
աւելի
լայնօբէն
կը
զբաղի
անոր
սաՀմ անուած
գերով
։
Ամեբկայի
Հանրային
կաբծիքբ
մերթ
մարգա–
սիրական ու մ՜ե րթ ալ զի՛նուո րական
տեսակէտով
նկատի
կ՚առնէ
Մ իքեբկբականի
պա
չտսլս^՚ոլթեան
Հարցին
լուծում բ
։
Հանրածանօթ
օրաթերթ
մը,
<ձ
՝Րբիսչիլ^ Ա ա–
յ լ ^ ս Մոնիթըր»
անգրագառնալով
՝Բոբէա
զրկուած
թրքական
զօ բ ա դո ւ1։ գին
, կր չո յէ թուրք
ւլինուո–
րին կռնակբ եւ կ՚՚աւելց՚նէ
թէ՝
4500^"/^
զօրամա
սով
Ա^էգարտյի
կառավարութիւնբ
աւելին
տուած
կ՛՝րւ/այ քանուրիչ
ոեւէ պետութիւն
(բացի
Անգլիայէ^ եւ Ամերիկայէն)
։ ԱԱկբ եթէ
Հաւանի,
թուրքիա
պատրաստ
է գ ե ռ աւե
լին
տ րամ ագ րե
լու , որովՀետեւ
՚Րորէա
ղրկուած
իւրաքանչիւր
թուրք
ւլիէնո
լ
՛որի
դիմ աց վեց կամ աւո րներ կբ ներ
կայանան
( ^) 1
« Երիաասարգ
թուրք
սպաներ
Ամերիկա
դացին
, կըշա րո ւնա կէ
թերթը
, թրքական
բանա
կին ալ ամերիկացի
իսո րՀ րգականնե
ր
տրուեցան։
Լետեւարար
, թուրք
զօրքին
թիւբ , որ \
945/ք5>
մ էկ
միլիոն
Հոգիէ կը բաղկանար
, մօտ
400.000
՚էին–
ուոբի
իքաւ , նա էսո ր դէն
աւելի
գե րաղանց
սար
քաւո րում-ով
մ բ ։
« Աոկէ զատ , չատ մբ օգակա յաննե
րոլ կա,–
ռուցմ ան ա էիսատանքնե բ բ կը չարունակուին
, կով
կասի եւ Ո՛" ւմտնիո
յ քարիւղի
կեդր՛ոնն ե բ ո ւ
ռբմ^
բակոծման
ճամբա՛ն
կարճեցնելու
Հտմար։
Աօտեբս
կ՚աւարտի
մ եծ օգակա
յանի
մ բ չինութ
իւ1ւբ
Ատա–
նա յի
մ էք : Գէ պի ծովա
յին մ՛ուտքբ
ունեցած. ՚ իբ
գի
ւբո ւթեամբ
եւ սեպ
լեոն
ե՛ր ու
պա շտ պա՛ն ո ւ,–
թեամբ
, տ յգ
գա շա ա գե տ ին բ իտէալ
վա
յր
մ րն է
աոաքնակտրգ
օգակա
յա՛նի
մ բ
Համար :
Վեբքւս–
սլ^
, ուրիշ
շինոլթիլ՚ններ
կատ^ւրուտծ
են Աար^,–.
մարայի
մօտակայ
Պանտրմայի
եւ
Պալբքեսիրի
մէք,
եւրոպական
Թուրքի"յ
սա՚Հմաննեբուն
եւ Աեւ
ծովոլ
շրքանին
սլա շտ պանո ւթի
ւնբ
ապաՀովելու
Համ՛ս։ր» :
Րա
յց աւելի
յատկանշական
է մնացեա
լբ •
« Թէեւ
Թուրքիա
վճռած է ՚արչաւանքի
ւք բ
գէմ
սլաշտսլանել
երկիրբ
, բայց չիկրնար
միՆա,–
էը.գէմ
,դնիլ ռղկսքսկաՆ
Հղօբ
՚չրոՀի
մբ։ ւճիշա
այս
•ուածներբ
չէ՞ր գիտեր կամ սլէտք
չէ՛^
գիտնաք
մէնէն առաք
ինքբ , Զօպանեանբ
։
Ի՜նչ
ողբերդութիւն
. . . Ա^ն
ի՛նծի պիտի
սոր
վեցնէր
այս բոլորբ թէ ես իրեն
։
Անցնինք,
ա՛նցնինք՛ •• Հասնելու
Համար
դա՛րձ
եալ ողբերգութեան
, Ջօպանեանի
ոզբերգութեան
։
Ինք՚լինք
ազդին մեծ բանաստեղծբ
Հ՚՚Վակել
տուող այս մ ա բգբ
, բանա
ս տե ւլծո լթե ան
ըմբըււ–
նումն իսկ
չունի։
Տեսէք թէ ի՛նչ է իբ երկբոբգ
գիտոզութիւնբ
Ա.
Մարսէլին։
Զար
աչքին
վբայ տաղ մը կայ մեր
մոգովբ–
գական
բանաստեղծութեան
• մէք : Պ •
Զօպանեան
զայն թարգմաներ
է
]V13սV^^Տ աւ1 ,
իսկ Ա՛ Աար
սէլ դոբծածեր
է
IV11սVՅ^Տ ՇՕՍթ ճ՚աււ
ձեւին տակ
=
ՀձՐացաբձա՚կ
սիսալ է», 1լագաղակէ
Զօպանեան։
Ա՛
Աարսէլ
իրաւունք
ունի
սակտյն։
Ոեւէ
բՆթերցող
կրնայ
անմիքապէս
տեսնել։
Ջար
աչքը
Հոս կբ նեբկայաՆայ
,
Ա11ղ|ւաարեր ,
ա ր ա ; գ ա շ ա ր ժյ ս ո ւ ր
բանի
մբ ձեւով։
Րայց
ի՞նչ է
տ յգ բանբ
։ — Աչքին
նւաւյււսսւծքն է
յ
ս ո ՛ լ ր , չ ա ր ,
ա ր ա գ
այն նայուածքբ
որ կը մեկնի
՛ո յգ տ չքէն եւ
կբ մխուի
ուրիչի
մբ աչքին
մէք։
Ֆրանսերէնի
մէք
այս
ս ր ո ւ թ ի ւ ն ը ,
ա ր ա գ ո ւ թ ի ւ ն ը
տալու
Համաբ,
պէտք է ըսել
ա^սV^^տ
€Օսթ
ճ՚0Ըւ1
ել ոչ թէ
ա^սV^^տ
0Տւ1 ,
որ տավւակ է , ոբ փո խանակ
սուրալու,
ծա
կելու,ղետին
կ՛՚իյնայ
անչունչ
առարկայի
մբ
պէս։
Զեմ կ րնար չարտաղրե
լ ա յգ տողե րբ .
կարգացէք֊
եւ Հաստատեցէք
։
յ շ էշ տշքտ հսաե1շա6ոէ, ք'^ՕV^(^^ո^շ ճւ\ւոշ.
ք31Տ ց ս շ շք676 Վ՚օշն, զ ս շ 1& V^շ տ՚շէշւցոշ
Օշ օշ1սւ ճօոէ Խ ա^սVՅ^տ օշւ1 աշ բօսւտսւէ.
Լշ ա^սV^^տ շօսթ ճ՚օտ11, 1Յ ա^սVՅ^տշ Յւ^սաշ,
Լ Յ աՅսVՅ^տ^ շոV^^, 1շ աՅսV^^տ Ըօոտշւ1
եւլն...
Ամ էն տունի
վե բ քաւս րութեան
այս ե րկու տո
ղե ր ը նոյն-ոլթեամբ
կր կրկնուին : Եթէ
նկատի
•առիք,
երկրորգ
տողին մէք գործածուած
է
պարզօրէՆ
եր րոբգ
տողին
մէք
աՅսV^^Տ 0Շւ1,
ինչ
պէս
կը փափաքի Պ • Զօսլանեան
։ իսկ
կրկնութիւն–
ներուն
, Հոն ուր այդ աչքը
փուչի
մբ պէս,
սուբ
ասեղի
մբ պէտք՛ է մխուի
^Ո^սV31Տ
ՇՕՍբ
Ճ՚06ւ1...
Ա՛ Աարսէլ,
Հիանալի
բանաստեղծ
, իր թարգ–
մանոլթեամբ
տուած է կեանք ռւ շունչ
բառեբոլնէ
Այս
չէ՞ արդեօք
բանաստեղծի
մբ մեծադոյն
առա–
քինոլթիէ^բ
:
զինուորական
իբապաչա
նկատումոփ է, որ Թոլբ.
քիա
որոշեց նախ եւ առաք միանալ
Ատլանտեանի
դաշինքին։
«Պատրաստ
ենք կռուելու,
կ՝ըսէը
ինձ
բարձրաստիճան
թուրք "պայ մբ,
բայց
պաէրե.
բազմի մբպարագային
չենք
մտզթեբ
«ազատա.
գրուած»
երկիր
մբ բլլալ»։
Թուրքեբբ
Համոզուած
են թէ նոյնիսկ
իրենց սեփ,ական
բանակնեբբ
կբբ^1
նան
պաՀպս^նել
գիրքերբ
,պայմանոփ
որ^ազատ
աչ.^
խարՀի
իրենց
զաշնակիցնե
րէն
Համասլատասխս,%1
օգնութիւն
ստանան
(օգանաւային
ե լ
ռազմազի–
տակտն) : Թուրքեբբ
չեն կարծեր որ մօտաւոր տ~
պագա
յի մէք պիտի
կրնան բաւական
զօրացնել
ի,^
րենց
օզային
ումբ,
սեվւական
.
պտչտսլանոլթեան
՚ պաՀանքները
գոՀացնելոլ
Համաբ »:
-- « Թբքական
գիմագբութիւնը
նոյնպէս կա–
իսում
ունիմ քաղաքական
աղղակնեբէն
:
Թ ՚ ՚ ւ ր ք
սպաներուն մեծ մասբ կբ նախատեսէ թէ իսոբՀբ.^
ղայի՚ն
արչաւանքին
ձզտումբ
պիտի
ԸԱա
յ
Թուր
քիա
ներիսուժել
Աբեւելքէն
գառնալով
, ուր
ճա,..
նասլարՀբ
գործնակա՚եօրէն
անսլաշտսլտ՚ն
կը
մնայ։
Աւելի
որոշ կեբսլով կբ մտածուի թէ
ի՛"բՀբդա–
յին բանա
կը կովկաս էն պիտի
ա՛նցնի
Ի բան ,
"ւրկէ
կրնայ
տարածուիլ
Աուրիա և իրաք,
ղէպի Պարս
կական
ծովածոցը
եւ Աոլէզի
քրանցքը։
Թուրքերը
մ իքին արտմ աւէրութեամբ
մը 1^ըսե։և թէ ա յս
կար֊
Ղ
1՚
7 7 ՛ " ՛ ՝
՚^Ը. ՛լո սլե լու
Համար
կովկասի
յարաբե.–
բարաբ նեգ կիրճին
մէք պէտք է
Հաստատոլիլւ
Այո
լեռնային
ղետինբ
գմուարին է , շատ քիչ ճամ–
բտնեբ
կ՝անցնին
անկէ, ՀԼտեւաբա,,
ինքնին պա–,տ–
պանողական
միքոցներ
կ՝ընծայէ
էԲայց այս կարգի
պաչտպանռզական
ծրագիր
մը իբ մէք պիտի
ա
,լ–
նէ
Թուրքիոյ
արեւելեան
գրացիներբ,
առաքին
հերթին
Իրանը։ Ատիպոզական
պաբտգային
պէտք.
ա
II
ա
տ ԱԼԼ^՚ձ
Ղ՛՛է
1
-ծե
I
հ
^է թբքական
բանակբ
արեւե լեան
կ՚՚՚լին
՚Լրայ
բացուող պարապ
ղետնին–
վրա
յ : Այդ սլա րաղա
յին
մ իա յն
Հնարաւո
ր
պիտի
բլլայ
արգիլել
Ո^ոլսեբուն
Հաբաւային
կովկասէն–
անցքբ » :
•
Միւս կոգմէ
անղլ. Հեզինակտւոբ
թերթ վբ^
«Մանչեսթբր
կարտիբն»
, կբ Հարցնէ .
^Ո՚^րն է ա յն ռազմադիտա կտն Հարցբ
, ՚ լ " բ
Ատլա՛նտեան
գա շնակց ո
լ թ
իւե բ սլէտք է դիմագբա^^
ւէ արեւելեան
Ա՚իքեբկրականի
մէք։
Վերքին պա–
տեբաղմին՝
թ^ամին.
աբեւմուտքէե
. կոււլս;ր
,
Հիւ
սիսային
Ա՚Փւ՚իկէի
մէքէն
:
Ե՚լիոլ՚ոսսի
քրա՚ւ՚ցքի
շրք անբ կենսական խա ր իսէս
մ բ կբ
ներկայացնէր
տ յն ատեն
։Այսօբ
, Հ ա ւանա կան
թշ1յամ ին
կբզտնուխ
Հի ւս ի ս ա կո ղմբ և ա րե ւե թ» ան Անատօլուի ել
՚Րիւր–
տիստանի
բաբձրարերձ
նաՀանւլ՚ւեր՚՚ւն
Հիւ^սի–
արեւելեան
մասին
միւս
1լողմը։
Զրանցքի
ղօտիՆ
ն
/1՞
ւ^ւքտն կենոուկուն է : Ե՛– արչււո ուն^ր
մը
(՞՛նչսլէս
Հայկական
բանաՀիւսոլթետն
մէք ղո՝ւար
մբն
է այս կտո
րը
, գոՀաբ
մ բ գարձա.ծ է նաե ֆրան
սերէնի
մէք,
շնոբՀիւ Ա– Մաբսէլի
տտզա՚եզին
:
Տէ՜ ր Ասաուած
, ի՜նչ տարօբինտկ
իսաղե բ կը
սա րքէ ե ր բեմ՛ն
Նա խա
խն ամ ութիւնը
: Ամ բ"զք
Պ ՚
Ջօպանեանի
բբածբ
ամփոփուած
չէ^ Ա •
Մաբսէլի
թարդմանտծ
այդ երկու
տոգին
մէք :
Հէ՛ , Պ • Ջօպա՚նեան
, ,ունե ցածգ ա յս չէ՞ • ՚ •
Լ շ աՅսVՅ^տ շօսբ Ճ՚ՕՅ11, 1Յ ա^սV^^տշ Ձւ§սւ11շ,
Լ Յ ա^սV^^տ^ ^ՈV^շ, 1շ աՅսV^^տ €օոտշւ1 *
X
Ես
՚Լեբքացուցի
ՋօպանեանիՆ Հեա ու զայն կբ
յանձնեմ
ձեւլի : Վարուեցէք
Հետբ
այնպէս
իկւչպէս
կ՝ուգէք։
Ես
զ-ոբծ
չունիմ
իր անձին Հետ,
նոյնիսկ
աոկէ
փերք։
իմ բնգփղումս
արգիւնք էր,
ինչպէս
գուք յսլ Հաստատեցիք
, իբ փնասակար
արար.^երբ
բուն : Եթէ կ՝ուզէք
, բարձրացուցէք
զայն
կրկին
Հոն,
ուրկէ
երբեք
սլէտք չէ իքնէր • սա՛կայն թ"զ
Հա՚նդարտ
կենա
յ . պաՀԷ իբ զիրքն
՛ու
մեծութիւ
նը։ Հանգիստ
ձդէ մանաւանգ
մեզ որ մե՛նք ալ մեր
կարգին
աշխատինք
մեր մոգովուբղին
Համաբ , եւ
մե՛ր Հասկցած
ձեւով։
Զենք
Հաւաաար
ալլեւս
.ճաււերուն , կեղծուպատիր
խոստումներուն
։
Շասէ
սուղ վճա րե ց ինք
մեր Հա յրե բուն գիւբա
Հ աւա աո
ւ–
թիւնբ։ կր Հաւատանք
միայն
գ Ո ր ծ ին , Ո յԺ ի ն , ն ի ւ
թ ա կ ա ն , հոգհկաւն , մ ա ա յ ի ն :
Առաքինբ
չունինք :
Մ իւս
ե բկուքով ալ կ՝ ուղենք
շաՀիլ ազատ
ապրելու
մեր
իրաւունքբ։
Մեր մշակոյթով
վւաստել թէ
սեփական
Հողի պէտք
ունինք,
զայն
լաւագոյն
ձե^
լով
մշակելու
Համար։
Ա . Մարսէ
լ
մ եր գբա կան
ութ իւնբ պա^1^ա–
ցնելով ա յգ
ի բաւուէւ^^ե բու
տի բացումին
Համ աբ
ալ կ՝աշխատի։
Ան յաքողեցաւ
նոյնիսկ
Հոն,
ուր
մենք անճրկած
ենք , մ եղի բերաւ
ե ւ պիտի
բերէ
մեզմ է Հեռացող
մեր նոր սերունդբ
։ ՈրովՀ
ետեւ
մեբ
հ ո գ ի ո ւ | կ ը խ օ ս ի ,
ե լ
ա ն ո ր , ա յ դ ն ո բ սերէուն™
դ ի ն
լ ե ղ ո ւ ո վ :
ՊԷՏՐ– Ջէ ԶԳԵՆք– ՈՐ ԱՆ ՀԵՌԱՆԱՅ։
Երկնա–
տուր պաբղեւ
մլ^ է ան, այս մեր յուսաՀատ
օ–
րերուն:
ՊԷ՚Տ՚Բ է ՊԱՀԵՆԲ Ա– ՄԱՐԱԷԼԸ։
Ա՛յս
հոզիով
եւ ա՛յս տաղանդով
մեղի ծառայող
ուրիշ Հատ մրՆ
ալ
գմ ո ւա ր կը զանենք
։ Ան մ եզի
միա յն բա
րիք
կրնա
յ բերել
, միա յն փառք ու պատիւ
1
կ. ՓՕԼԱՏԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
