ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵաՏԻ
էի..– ԳԱ՛ՐՋԵԱԼ Լ Ս Օյ^ Օւ ւ Տ 1«ձ&€ԸԼ
ՈՒՐ ԿԸ ՅԱՅՏՆՈՒԻ
ՆԱԵՒ • • •
Պ՛ Ջօսչս/նեա՚ն
, Ա՛. Մ՚"րսէչի
ել. Պաչսւրի
Հսւն֊
գէպ էր բռնահ–
գէյ՚քով^
մ իմ իայն ել մեհ-ապէս
ԿԸ
. ՚ինասկ
Հայ գբա կանութեան
բարձ բագո
յն
շա–
Հերուն
:
Ան գատապաբտե
լի է թէ՛ իրրեւ գրագէա
եէ.
թէ
իբրեւ մարգ;
ՈրովՀետեւ
երկուքն ալ յանցա–
լոր
են
:
ԵԼ
֊ ա յգ
յան ց ան
ե ր
Ը
հանրակշիո.
են ;
Ղ՛ո՛ լք գատեցէք
սակայն
Ւ րո գո ւթ իննե ր ր , աՀա՛ ււաաւիկ ;
Ա.Ա արսէ
լ երբ Հ րատա րակեց
իր թարգմ ա–
նո լթ իւննե ր ր ֆրանսական
գրական
պարբերաթեր–
թի
մր մէշ,
ի՛՛նչ պէտք է րնէր, րստ
ձեղ/,,
Զօպանեան ; Երթ՛" ր
շնորՀ տկա
լութ
իւն
յա
յտնէր
թէ՛
թար՚լմ
ան չին եւ թէ իսմբագրին
, կամ պարգ
չնո րՀակա լութեան
նամ ակ
մր . ա յնպէս
չէ՛՛ ; Ան
ո՛չ մէկր ըրաւ,
ո՛չ
միւսր;
Ո"վ պէ՚ոք է ուրախանա
ր ամ էնէն
՛աւելի
ա
յգ
գրուահքներէն
, Պ • Զօպանեանր
, չէ՛" : Ան սակա
յն
թշնամաց՛աւ ; Տարինք ու ներկայտցուցինք
՚Ա՚նքր
խմ րա գ ր ին՝
իբրեւ
Հայ գր ա կան ո ւթ ե ան
նաՀապե–
տր : Ա^Բ՚՚գք
տ ե ս ա կց ո լ թե ան
լն՛թացքին
Զօպան
եանր իսօսեցաւ
Զօպանեանի
մասին,
քգայնացահ՝,
թ ուե լով
իր
բո
լ " ր Հտտո
րնե
րբ , անոնց
ամ էն
մ է–
կուն նախարանբ
գբոգբ
, առանց
մ ոռնալու իր
ստացահ
նամակներբ։
Ո՛չ մէկ խօսք
շնորՀակալոլ–
թեան ;
հյմբագիրբ
գաբմացահ
, նեգսբտահ
, բայց
միչտ
քագաքավար,
ստիպուեցալ
քնգմիքել
ինքնագովր.
Պարոն Զօպանեան
, րայց պէտք
չունիք
գուք
ձեգ ներկա յացնե
լու
, տեսահ
ենք ձեր
բո
ԷՈ
ր
Հբա–
տաբակոլթիւննե
րբ ; Ա ենք
1լ^ուղենք
ուրի շ բան
է^ել.
. .
Առանձին
, թէ իներկա յութեան
ֆրանսացի
խմ րագրին
, Պ - Զօպանեան
ին
բսո ւեցաւ թէ ա
յս
մաբգոց
տարահ եւ տանելիք
աչյիսատանքբ
մեհա
պէս օղտակա
ր եւ աբժէքաւոր
է բ մեր ժողո
վուր
գին
Համա
ր եւթէ ինք, ոչ միա
յն սլէտք
չէ բ բա
ցասական
գիրք
րսնէր , ա յլեւ պարտաւոր էր
Օ
՚է–
նել անոնց :
Ըսինք
նո յնպէս
, թէ՛ բե բան՚աց
ի եւ թէ գրա.^
լոր , բա յց միչտ
բա րեկամ արաբ ե ւ յարգալից
, թէ
իր գորհբ
առաքնոբգ
պիտի
հառայէր
նոր
/՛ք/՛ս/ի՛՜
քին, թէ պէաք չէ ՚էնայինք
յիսուն
տարի
առաք
կաաարու^քհին
վրայ; Այգ չրքանի
ֆրանսացի բա–
նաստե՚լհներն
անգամ
չեն
կարգացուիր
այսօր,
ո՜ւր
մնաց այգ
թար՚լմ
անութ
իւննե րր; Կբ վւոիս–
ուին ճաչակներր, կբ ւիոխուին
քերթողական
լե–
ղուն ու
թեքնիքՀ1:
Կբ Ի՛"րՀԻ՛^Ք թէ Համողուեցաւ
եւ գնաց
նստաւ
իր տեղբ , պաՀե լով
իր
՛ք եհութիւնբ
՚. Զէք
Տանչ–
նար
ուլ՚ե՚քն
անոր տնՀուն
սնավւառութիւնբ
; Ա ենք
կբ ճան չնայինք
չատո՜նց
, բայց կբ լռէինք,
խնա
յելով
իլ՛ տ՛արիքին
, ակնահելով
իր վաստակէն
:
8"րչափ
մեհ ւինասներ չէբ Հասցնեբ
, խնգիրբ կբ
մնար մեր
մէք։
Յամ
ենա
յն գէպս՝
Հարկ էբ ղգուՀա կան
մի–
քոցներ
ձեռք
առնել։
Անօգուտ
սակայն
;
Պ– Պալար,
^3,հ^^^Տ ճս Տսճ/
սեփականատէր–
խմբաղիրբ
մեւլի աոձաքաբկահ էբ Հատոր
մբ
նուի–
րել
Հայկ • մչակոյթին
Լշ
§6Ո1Շ
ՅՈո6ո16Ո
, 400-500
էք , գեղատիպ ու նկա բաղա
րղ
. թար՚էմ
անսւթիւն–
ներ ու վերլուհումներ
մեր Հեղինակներէն
, Ոս–
կեղարէն
մինչեւ
այսօր
ւ Ուսումնաս
ի րո ւթիւննե
ր
նաեւ
, ն՚ււիրուահ
Հա յկ • ճարտարապետութեան
,
մ անրանկարչռւթեան
, պատմ ութեան
:
Հոն պիտի
երեւային
Օէբս-նսայի
ա՛) էնէն
Հր–^
մ ուտ
մ ասնաղէտնեբբ
, ՀամաչխարՀային
անուն
ներ Ա ոբպոնի
, Բ ՚ ՚ լ է ժ տր
ճ)
րանսաի
փբոֆէսէօրէն
մինչեւ
ակագեմականբ։
՚Իիմումնեբ
կատ՚արուե–
ուեցան
, իսոստումներ
առնուեցան։
Գրական
ու–
Հ րատաբակչա կան
ամէն Հոգ իր ՚վբայ
կ՝տռնէր
ԸտհւշւՏ ճս Տսճ^ ,
գլխաւոր
աչիատակից
ունենալով
Ա.Աաբսէլր
:
Պ՛ Պալար
պարզօրէն
կ՚աո՚աքարկէր
այգ տրպ–
ուելիք
4000-5000
Հատորէն
1000
Հատին
սպառոլ–
մր ապաՀովել
Հայկ՛
չրքանակներու
մէք։
Այս նպատւակով ճաչ մ բ տրուեցաւ
Փարիւ՛լի
մէք,
յանձնաիսումբ
մբն ալ կաղմոլեցաւ։
Հտյ Հա
րուստներ
գումաբնեբ
խոստացան
: Բայց
գոբհբ
կէս
ճամբան
մնաց ։
Յանձնախումբբ
անՀող գտնուեցաւ
, Հաբուստ
ներբ՝
անՀասկացող
ուժլատ։
Յանցաւոր
են եր–
կսւքն
ալ : Բ>ա յց ինչպէս
ա յս խնղրին Հետ կապ
ուահ
բոլոր
պտ րադաներուն
մ էք , Հ ո՛ս ալ մ եհա–
ղո յն յանցաւո
ր բ Պ • Զօպանեանն
է գարձեալ
: Ւբ
ղիրքբ
անՀոդութիւն
չէբ
ք այլ չարակամութիւն
եւ
քիչ
մրն ալ աւելին : Նո յնիսկ
Հարուստներու
չբբ–
քանակին
մէք։ (քտՄԲ–
Այստեղ
մեր
աշխատակի–
ՑԸ.
Կբ յէ չէ քանի
մ բ փա րկա բեկի
չ սլա րա դանե ր) :
ծւ.
ա յս դիրքբ
Հանգէ պ մ աբդու
մ ր որ
38
տարիէ
ի փե ռ ղրական
թերթ կր Հրատարակէ
% Գիտէ ք
ինչպէս : Բանի
մբ տարի կայմիայն, որ ան Հան–
գ՚սաեան
կոչոԼահ՝ է : ^^ՇՏՇա-խէ^ է՛ արՀեսաով.^
րեսուն տարի անգագար,
իր գիշեբնհրհւն
մեհ՝մա–
սր եւ առաւօտներ
լլ՛ անցուցահ՜ է
նաւաՀանգիստի
քաբափնեչւուն
ւիրայ, կ^ամ «Հալ^երու
մէք, ապ–
րանք կչռելռփ
: Այ՚է
յողնահ
ւիիճակհփ
եկահ ել
նստահ է իր թե՛բթի՝խեղճուկ
խմբեոդբատան
մէք եւ
դրականութեամ
բ ղբա՚լւսհ– : Գիչեբը
չտՀահր ցե
րեկր հախսահ է իր
թերթին։
ԼշՏ ՇՅհւտքՏ ճս Տսճ
այն ամսագիբն է որ ֆրանսա
կան դրական
պարբերաթերթերուն
մէք առաքին
մրցանակ
շաՀահ է, որ ֆրանսակ՛ան
Արտաքին
Նա
խարարութեան
ՀրաՀանգոփ եւ ապսպրանքոփ
կբ
ղրկուի
՛աշիւարՀի
ՀինդՀաբիւր
Համալսաբա^եե–
բուն,
Մոսկուա
յէն , Հելսինքիէն
մինչեւ
Նիւ
Եոբք
ու ճափոն
, ֆրանական
միտքբ,
ֆրանսական
մշա
կոյթբ
նե րկա յա^՚ե
լու
Համար;
Այս
մ տաւո րականր
, որ կ՚ապրի
միա
յն գրա^
կանութեան
Համար, կր յայտարարէր
յուղուահ
թէ՝
իր կեանքին
ամէնէն
քագցր
ապրումներէն
մէկն էր Նաբեկացիի
յա
յտն ո
լթ իլն
բ; Ւնք որ տե– -
ս՛ահ էր մեբ ժողոփուբգր
թշուառ ու տառապագին
Հտոքէրֆներու
, կամ բանքարեղէն
Հաւաքողներու
կերպարանքին
ւո՛՛՛կ , երեսուն
տաբի առաք , առանց
երբեք
միտքէն
անցնելու
թէ այդ մարղիկբ
տէր
էին
ա յսպիս
ի
չՔ^ղ ՝ դրականութեան
մ բ ։
Ան ,
դարձեալ կբ յայտարարէր
իպատասխան
մեր
շբ–
նորՀակաէութեան
թէ՝ ի՛նք ել
ի
՛ր թերթր
եբաիս–
տապարտ
էին, որ բախտր
ունեցահ
էին
Նարեկա–
ցիի
ն՚քան
քերթո՚լ
մբ
մեհարելու։
Մ իեւնո
յն առիթոփ
, ա յս
մ արդբ
կ՝ բսէ բ
ինհի
թէ պատրաստ է ստոբագբելոլ
թուդթ
մբ, որոփ
կբ խոսսքանայ
Հայկ՛
մշակոյթին
նոլիրոլե՚հ Հա–
տորներուն
ամբուլ^
չաՀր յատկացնել
Հայ ղրակա–
1'ութեան
սիրաՀար
այս տաղանդ՚աւոր
բանաստեղ
հին , Ա՛
Մ արսէլի
գո րհե
բու տպտղրութեան
:
Նոյն
տմ ա ր
՛էի
վերարերումր
Ա. Մա րսէ լի Հան
դէպ։
Զեմ ոււլեր •անդբագառնալ
իր
փւսփսոլ
^նե–
բուն : Բա
յց կ՝տրժէ ոբ տեղեկանաք
ղլուիս—ւլոր–
հոց
իրոդոլթեան
մր;
Ա.Մարսէէ
էիլ՚նեւ
Հրաւիրուահ
էր. Հայ դրա
կանութեան
մ ասին
դասախօսութիւն
մր տալու ;
Պ . Զօսլանեան
, երեք օր առաք նամակ կր գրէ կտգ–
մակերսլիչներուն
, ոբ երես չտան
տյւէ տղռւն,
ձ՛ո–
իսռղեցնեն այդ Հաւաքոյթբ,
որոփՀետեւ ան անար–՝
ժան է Հայ դրականութեան
մասիսէ
խօսեէու։
Բա րե բա իստա բար
Հայ աղաք էին այդ կաղմա–
կերսլիչներբ
: է՛–
կբ ճ՚անչնանք
անոնց
Հոգին
I
Զ՚լուահ
այս այոլանելի
բնթացքէն
, քանք չեն իսնա–
յեր
աւելի փառաւոր
կերպոփ
մ եհա րե լու թէ՛ ֆբ–
րանսացի
բանտստեղհբ
եւ թէ
ղասախօսութի՛ւնբ
կաղ՚ք ա1լե ր պե լո
լ
լաւաղոյն
սլա լմ աննե բու
մէք։
է
՛նե
լի
Համա լաբանին
մ էք կբ ՛սրուի
տ յդ
գս"ւա–
իսօ ոու.թի ւնբ , նա էսա դա
Հ ութե աւէր
Հ ամւո լսա րանի
՚ոնօրէնին եւ ի նե րկա
յո լթե՝"–ն
չորս
Հարիւր
ուն–
կւ՛ դի բնե
լ՛ու
, մեհ մասոփ
ղուի՚ցե րիացի
մ
տս՚ւո–
ր տ կ ՚ ս
՚ ) ք 1 ւ ե ր :
Փառատօն
մբ Հա քկ . մ շակո
լ թին
նուի բուահ
%
Ւր փակմ ան ճ՛առին
մ էք , նա ի՚ա՚էաՀ բ կր յտ
յ –
տարւոբէ թէ յաքո րգ գբական
մ ի՛ք
՛Ա
՛լ՛/ "՚ յին
Հս՚ն–
ղիսլումներուն
պիտի
Հրաւիրեն Ա՛
Մ աբսէլր
Հայ
ղբ՚ւ կան"
ւթիւն բ նե բէլա յացն ե լու Համար
Հոն;
Եւ ա յս վբգոփիչ
, անբացատրելի
փե բ՛ս բե բու
մբ Հայ ղբաղ էտի մբ կողմ է , ա յդ , դրականու
թեամր
գինոփ , անո ր . սիրաՀ՚ա
բահ
աղու
մ ր
Հան–
ղէ՛ղ։
Իյեղճ Ա. Ա՚արսէլբ չէր ուղեր Հաւատալ ե–
ղահին;
Համակ
րարութիւն
ու
բանասաեղհոլ–։
թիւն , ան միայն
ու՚լահ էր հառայել
մեղի , Հա
մա յն աշիւաբՀին
հտնօթացնել
մեր փւառաւոբ
մ շ՛ս–
կոյթբ
:
Եւ֊ ասոնք,
ա յն
մ արդիկն են գտ րձեալ , թէ՛
ի՛մբ՚՚՚՚լիր
եւ թէ րանաստե՚լհ
, որոնք
էսելէ
փերք
այս
բ ՚ ՚ լ ո բ ր , պաՀեցին
իբենց
մեհութիւնբ։
Առանց
իսնւլրւսնքի
, աոանց
որեւէ սպասումի,
ց՚՚յց
տուին
թէ
իրենք
գոբհ
ունէին
մ իա յն
գբականութես^
Հետ;
Աւելի
ճոխ,
աւելի
Հիացիկ
նոբ թիւ. մր նուի.^
րեցին Գ–
Նարեկացիին;
Որո՞ւն
շաՀեյաւն
հառա
յահ
եղաւ Պ • Զօպանս^
եան , ա յս փ՛ոքբ ալ ութեամ
բ ։ Ոչ ի՛սկ իրեն
, բնա–
կանարար
: Ուբեմն
ի՛՛՛՛նչ պատճառոփ,
ի՞նչ
մտա–
հոււքներէ
ցնո
բահ
սաբքեց
ա յս խեղկատակս
ւթիւ
նր։
Ւ՞նչ բրահ
էին այղ մարդիկբ,
իր մասին
դէ՞ շ
խօսահ
, Հ՛ա յութեան
ե րեսին
մս՛" ւր քսահ ;
Պ . Զօպանեան
բրաւ
ա յս բոլորր
, պա
րղա
սլէ ս.
նաիսանձեէոփ։
^աբմեցաւ
աղու
մբ պէս; Վ^ասնղի
Հայ
ղրա կան
ութ
իւնբ ֆրանսերէնի
թաբդմ
անե
լու.
մենաշնորՀբ
իրենր կբ նկատէ ան; Ոշ ոք
իբալոէնք
ունի իրմէ
՚իերք Հոն բան աւելցնելու
: իր
րսահնե–
րր փերքնական
են : Ամէն ինչ ի՛նք է բրահ։
Նարե՛
կացին,
Բուչակբ, Պ– Գուբե֊անբ
, Ա՛
Պէշիկթաշ–
լեանբ
ի՛նք է լոյս աշխաբՀ
բեբահ;
վաբումանբ,
Աիամանթօն
, թէքէեանր
ինք է
կ աղմահ
է
Հայ
ղբականութիւեբ
ինք է ստեղհահ
, մեր աղգբ
ի՛նք
է փ,րկահ՚. . ։
Բնական է աշխատահ ես այդ բոլորին
Համաբ,
Պ՛ Զօպանեան
, եւ^ոբՀակա
լ ենք,
երախտասլաբտ
ենք;
Բայց
ո՛չ քու բսահ
ձեւոփգ ,
քու֊
կարհահ
ձեւոփգ : Ե՛ս ՚ ՚ • Ե՛ս • ՚ • Ե՛ս , աււտոլբնէ
մինչեւ
ի–
բիկոլն
, փաթսունեւվեց
տարի
շարունակ
Լիր յո-ձ
բելենակսմն
տոմաբր
նկատի
ունիմ
այստեղ^։ ի–
ԳաւաճաՍԱծքՈՆ Վիչազգափա
Անցեալ
շա՜բթուան
դատավարութեան
լնթաց–
քին,
նախագաՀ
Պեք՛ • • վարժապետի
քանակ
մքա
բերահ
էր
է
է՛եչ
Որ
սքանչելի
արդիւնք
տուաւ;
իրաւաբան
Նորաման
քանիցս
ստիպուեցալ
ի^
քեցնել
առա
գաս աներ բ , նախա գա
Հին
նոբ
իշիւա^
նոլթեան
առքեւ։
Արգարեւ, Պ՛ Պեք քա՛նիցս բս–
տիպուեցաւ
մագիստրոսի
թակր
ճօճել ել
իքեցնել
ամպիոնին
, լռութիւն
պա րտադրելու
Համ աբ
սրա»
ձա յն փաստաբանին
;
՛Բանի մր փկաներ
էսելէ փերք^ գաաարանբ
յար–,
մաբ կբ նկատէ
փոխել
թա րգմ ա\նոլՀ ին ; Նոբր
ա՛
ւելի գօրաւոբ
ձայն
մր ունի , խնամքով կբ սղա՚–.
գրէ
դատաւորին
, փաստաբաններուն
ու փկանե–
բուն
Հարց պատասխաններր
եւ սխալի
մ՛ր պարա
գային
գպրո ցակա՛ն
ի
մ ր պէո նե րողո ւթիւն կբ
խնղբէ;
Ութերորդ
նիստի
բացում
ին , առաքին
փկան
կ՝ բքքայ
Աթանիսլաս
Միքոլայչիք,
ԼեՀաստանի
նախկին
իսո րՀ բդա րանի
ե րե ս փո խաննե րէն
,
աւելի
փե լ՛ք փար չապետ
Լոնտոնի
աքս ո ր ա կան
կառափա^
րութեան
:
Միքոլայչիք
մերձեցում՛
մբ փորձահ էր խորՀ»
կա ռա փա ր ո ւթ ե ան Հետ : Այս նպատակով
նո
յնիսկ
Մ ոսկուա
գացահ
էր • Հո\ն իրեն
ուղահր
տուահ
էին
. . • թուղթի
՛Լրա յ .
երկրին
ոՒնկա ի՛ութիւն
^
սաՀմաննե
լ՛ու ապաՀ ոփո ւթիւն
, քաւլաքական Հո–
սանքներու
գոյութեան
իրաւունք
, խօսքի եւ
՚^–՚"ւ ,
մուլի
աւլա տութի
լնէ ;
Հ^ա՚նր
յուսախաբութիւն
է
ԶարՀռլրանքր
իր գագաթնակէտին
կբ
Հասնի
1946
/5՛ ,
բնտբութիւններու
նախօրեակին
,
որոփՀե֊
տեւ
կարմ իբ Ո՛՛՛ւս Լ՛ան բացէ ի բաց իր
պաՀանք
նեբբ կբ յայտնէր
:
Բամբասա՜նք
, քար ո ղչո ւթի՜ ւն , կբ բացա–.
գանչէ ամբաստանեալներու
փաստաբանր
, Նորա
ման
, սաստիկ
նեղսրաահ
:
քՍաւիանարարութիւն
կբ փոբձէք
, կբ գի–
մա՚լտրձէ
Ւղա՚ւ , որոփՀետեւ
այս վկայութիւնր
կլէ
նե՛լէ ձեգ : է՜ Հ ուբեմն,
ուրիշներ ալ պիտի
լսէք :
Մ աբղուեցէք
եւ ղբաՀուեցէք
, եթէ ղդա յուն
մ
որթ
ունիք
...
Գերմաններուն
ղէմ թռռւցիկ
Հանե լու
Հա–,
մայւ , կբ շարունակէ
Միքոլայչիք,
մ եքենանե
ր ու–.
նէ ինք
, բա յց
Ո՚՚՚ւսե
րր մեր ձեռքէն
առին ; Գրա–
քննոլթիւնբ
քնքեց մեր ճառերր,
ինչպէս
նաեւ
լեՀ
կաթ
՛է
էիէ^ւեբուն
ոլղղուահ
Հովուական
թուղթերրէ
Զինոլոբնեբր
ոտքի տակ
ա՛լին Ա ՛Կոյսին
սլասւկեբբ
կթրպ նշանագյ^օ շեե ր բ : կալ՚ճ
.խօսքոփ,
լնտբո՛.–,
թե անց
նս՛ իսօրե ակին
Հ ա բիւր Հաղա ր ա յրե ր եւ կի
ներ
փշաթելե
բուԼ
շրքա սլա տուահ
ճամբա րնե ր բ
նետ ուե ցան : Բ՚սնտել՚բ
լեփւ
–լեցոմ1է
ԷԼ՛^ կալանա^
ւո րնե բռ՛Լ ;
Ամ բա ս տ ան ե ա լն ե րոլ
պա շտ պան
՛ի աստա բան–
նեբբ՝
Ն՚՚բ՚ոման,
վիէննէ
, Յքուրիէ եւ Մ ա թարա^
սօ կբ սաստկացնեն
իրենց
իսավ՚անա
ր ա բո ւթ իւն
նեբր։
ԱՀ՚ս֊՚լին
մէսոր կբ վ՚րթի
>, մինչ
՛Ալան
Հ՛ան–
ղարտօրէն
կ՝բսէ •
Պայ.տաւսր եմ ամբողք
աշիսարՀին
յայտ
նել
ճշմալ՚տոլթիւնբ
;
Փաստաբան
Նորտման
, որ ղայբոյթ կբ կեւէ–
^էք կբ պ"ոայ.
Ա՛սիկա
ղբղռութիւն
մլ/ն է , իբաւունք
չու
նիք
խնգրո
յ աււաբկա
յ գա րձնե լո ւ օտա
ր
սլետու^
թիւն
մբ եւ իր դեկաւիարնե
լ՛ ր ։
Նախա՚էաՀ Պեք կր ղաբնէ
սեղանէ՛ն :
Բաւակա՛ն է , կ^բսէ փճռական
շեշտոփ^
•՛այստեղ ես եմ որ կբ փտրեմ
բանավէճբ։
Եւ կա րհես
թո
յլ տա լու
Համ ար որ Հակառա– .
կո րդ կողմ երբ
էւրենց ուղահ
իրն
սլէս
կ՚ւուին կամ
Հաշտուին
, նիստբ կ բնդՀատէ
;
վե րաբացումին , Ա թալէւնի
անուս՛ն
յ ի շատա–
կութիւնբ
բաւական
կ՝ԲԱայ որ սլա շտսլան քաո^
եակբ
ցցուէ։
տեղէն;
Եւ սակայն,
Մէ՚քոլայչիք
պար՚լապէս
խօս.ք1ն բրահ
է ր իր
տեսակցութեան
գի կտ ա տ ս ր ին Հետ , նա իս՛ա պատե րաղմ ե ՛ոն
լեՀա–
կան
Հո՚լեբուն
փերադարձն
ասլաՀ ոփելոլ
Համաբ
է
Աթալին կբ յանձնարարէ
ղ իմ ել
Լիլպլինի
խոբ–
բաւ է , շատ բանեբ
բրահ
ես , դրակս/ն
բոլոբ սե–
ոերբ
մշակահ,
բայց ոչ մէկ բան
դեղեցկութեան
Հասցուցահ : ^՚ատ դորհեբու
խառնուահ
ես, դո–
վե
լի եււանդով
մբ, աղգային
, քագաքական
գորհե–
բ՚ււ
նոյնիսկ,
առանց ոչ մէկ բան Հասկնալու սա
կւս յն : ^ատ բան գիտեմ
րսահ ես, բայց
խորապէս
ոչ մէկ բան ղիտցահ ես : Մեր
ղբականութիւեբ
օտա
բնե րուն՛ հանօթացնե
լու
Համ ա ր աշիսատանք.^
ներգ,
քու գորհիգ
ամէնէն օգտակար
մասր
պիտի
մնս/ն : Բա լց միայն
իբրեւ
ւո.քնա ջան էսւշխւսաանք ,
զնւսւհաաելի նպաւււակ ,
իբրեւ
ա օ ք ի ւ ւ յ ՚ ա ն ,
իրրեւ
հսււՐ
նիւթ– :
Երբեք
, կամ քիչ էւբրեւ
աբուես՚ոի
դորհ;
ՈրոփՀետեւ
թա րղմ անութ իւն բ
նորՍՍճեղ–.
ծոՆւք
մլն է, եւ դուն
չես Հասահ
մինչեւ
Հող;
Յաքորդ
յօղուահոփ
մր քնն^ք
խնգիրբ
բուն
թաբգմանական
գրականութեան
մարղին մէք եէ.
վեբքացնենք
է
Կ>
ՓՕԼԱՏԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
