ԳՐԻԳՈէ ՆԱՐԵԿԱ8Ի
ն Ի – –
ԴԱ՛ՐՁԵԱԼ ւ սն-յա օւ ^ է ։ ւ ա ւշ տ ւ
ՈԻՐ ԿԸ
6ԱՑՏՆՈՒԻ
ՆԱԵՒ • ՚ •
Ա–
Ընթերցողները
է՚^է-՚՚յքէ
մը Հրաւէրսւհ՜ էի այս
շաբթու
X Ու Հասկցուցած
անոնց
նաեւ թէ՝ այս
մէկբ
բոլո րովին
նման
սլիաի
չբլ քար
առաջինին
:
Շաաեբ
թերեւս
կռաՀեց
ին
արգէն
միաքս ;
Անցեալ
շաբթոլանը
լուսաւոր
երեսն էր
սլատմու–
թեան. կա՛յ,
գմբախաաբար
, միւս
երեսն ալ,
հս1յկ.ւսկս1։|1
եբեսըւ
Որքան
ղեղեցիվ ու լ
ու I ուսա
լոր առօա
լ ն –
քան
մութ ու աղեղ է երկբորղբ : Հոն
ղանսւող
ամօթը
ա՛յնքան
մեհ է, որ ես կ՚ամչնամ
Հիմա,
եբբ
կ՝ոլղեմ
սլաամել
ղայն
ձեղի.
կ՝ամչնամ ես,
իրե՛ն փոխաբէն : ԳոՀ սրտոփ չէ ոբ կբ կաաարեմ
"՛յգ
աշիսաաանքը։
Ամ իսնե րէ իփեր աՀաւոր
սլա
յ –
քար մըն է որ կր մղեմ ես ինհի
գէմ։
Ոբ"փՀեաեւ
ամիսներէ իփեր կբ տեւէ այս
լս՚այաաււակոՆթի1—
նը
՝՛ Մ ի
ցնց"
լիք ա յս բառէն : Երբ իմ անաք
սւմ,—
բ"
՛ւք
եղելութիւնը,
փստաՀ եմ թէ հանը
պիտի
չղտնէք
ղայն։
Ւր
ս.նոլնին անսլատոլաբեր
, եւ Հայ գրակա
նութեան
փնա ս ակար
ա՛ յս ալ՚աբքբ
գորհողը Հա–
ս-աբակ ու անգիտ՛ս, կից
մէկը չէ , ա յլ
մ եհան
ուն
գրագէտ
մը։ Այս իսկ պատճառոփ,
աւելի
աննե
րելի : Գի՛տեմ որ մողոփուրգբ
չի սիրեր որ մաբ
գիկ
իր կուռքերուն
գսլին : Գիտեմ որ Հաճո
յք պի
տի չպատճւառեմ շատ շատե րո
լ
;
Գիտեմ
մ անա–
ւանգ,
Ոքէ մամանակբ
չէ^ սիրուահ
անուններ,
յարգուահ
Համբաւներ
աբատաւո
բելու ե
նսեմա–
ցնելու։Բայց
կբ իս"րՀիք թէ Հաճո՚^յք կը ղղամ ես է
Որեւէ
ղնոփ պիտի
չո ւ՚լէի ա յո
ղերին
մ էք գրա–
նուիլ։ Ու ամէն բան բրի որ
այս բտւնը
տեղի
չու—
նենա
ք :
Ու երբ այսօբ , կբ ստիպուիմ
բոլորին առ,—
քեւ
սլա տռե
լ փաբաղ ո քրբ , կբ նշանակէ
թէ , չէի
կրն՝՚ւ բ ա լլեւս սպասել :
Զէի
կրնար ա քլեւս
լռել,
չնուաստանալու
Հա—
մ աբ ե ս իմ աչքիս , մեղս՚ոկից
բ չր1լալոլ
Համ՚էւր
փատութեան
մր, որի ղոլ։հ կբ ղրուի
յանուե
Հայ
գրականութեան
, բա քց ի փնաս ա քգ
ղրականոլ–
թե՛ւն : Եւ ՛Հաւատո՛ւյէք
որ ամէնէէն
մեհ ա՚սռա -
պողբ ես եմայսխնղ րին մէք։
^
Ո բոփՀետեւ ի տղայ տիոդ , յարւլահ ու սիրահ
եմ Հալ գբ ա կան
ո ւթ ե ան րաւլմ ա շփսատ այն ղէմքբ
,
ոբ Արշ՚ոկ
Զօպանեան
անունոփ
ւ
հանօթ է ամ^Կ
Հա յու :
"
Ա՚՚-որ Հ՛անգէպ
իմ տահահ
սէրս ու
յարգանքս
սակայն
պէ՚^տք է մղէին գ/՚ս ՛Ւին չեւ
՚իատութեան
:
Ւ՚^նչոփ
պիտի արգա բացնէի
այն ատեն իմ
Հ՚ււյ
բլլւսլո , իմ մողոփոլբգիս
ղրականութեան
Հա–
մար
անեց՚ոհ
այն ՛քիւս աւեքի մեհ սէրս, եթէ
ղոՀէի
ամբուքքբ
՚Րաոնիկին
, Աստուտհբ
անոր եր–
կրպՕւղողներէն
մէկուն։
ինչպէ՚^ս
^արղարացնէի
նաեւ
ինքղինքս
իբրեւ
մարղ, երբ աչ,ռ Աոցէի
ճշմարտութեան
,
Հանգուբ–
մէի
սուտք՚ն ու կեղհիքին
։
Աիբահ եմՋօ՚գանեանբ,
Հւս ( դրագէտ
ըլլա
լուն Հ>ամար միայն։
Բտյց կր սի-՚եմ
ամէնէն
ա–
ւելի
Հայ գրականութիւնը։
Զայնկբ
դասեմ
բոլոր
Զօպանետններէն
փեր : Հայ ղրտկանոլթենէն
բարձր
Կը. "իրեմ մէկ բան եւս,
ճշմարտութիւնը։
^է՚^աք է լոէի, երբ այդ երկուքն
ալ
ոտքի
կոխան
կ՝բլլային
անոր
կողմէ։
ի Հարկէ, ո՛չ;
Ամէն դնոփ
, ո՛ չ . ամ էն պարաղա
յի , ո՛ չ ։
Ո
՛փ
որ
,ալ
բ/լար ան , որքան
ալ
մ եհ
, որքան տլ սիրելի
է
Եթէ
չունենայի
այգ քաքութիւնբ,
պէտք է
Ունե–
^"՚յԻ
գոնէ այն միւսբ,
կոտրելու
գրիչս
ո՛– Հեռա
նալու :
Ւմ սե րունգս
Հասահ է տեգ մը, ուր Հայ ՛ապ
րիլը արդէն
քաքոլթիւն
մը կ՝ենթագրէ •
ուստի
այգ գբտկանութեան
նուիրուիլբ
աւելի
մեհ
քո։–
քոլթիւն
մը։ Ես ամէնէն
վերքին
եկողներէն
եմ
1
Ես ճամբայ
ելահ եմի՛ խնդիր
մեհութեան
մը։
Ա տահ այս անդաստանէն
ներս , Հոդիոփ
մեհնալոլ
Համար , Աչելու օգ մը, որ աւելի
մաքուր
բլլայ
քան
ինչ ոբ կայ
գուբսր։
\հսկ
Հիմա,
ի՞նչ է այս մերշնչահր՛
ի՜նչ գա բ–
շաՀոտութիւն
է այս, ի՛՛նչ ապականութիւն։
Ար–
բ^՚իա՞յբ
է այսաեղ թէ չուկայ։
Ադօթելռ"
լ
եկահ
ենք
Հոս–, միակ
աստուհոյ
մր թէ դրամ կամ անուն
շաՀելու
:
Ւ՞նչ ենայսիսանութնե
բը, ուր ամէն
մէկը
հախու
Հանահ է Հայ գրականութիւնը
իբրեւ իր
սեփական
ապբանքր;
Եւ– ո՛չմէկ խտրութիւն
մ ի–
քոցներու
մէք։ Հասարակ
առեւտուրին
մէք իսկ
պարկեշտութիւն
մը կայ, ձեւեր կան
յարգուելիք։
Ւր
ղորհբ
տուահ
ո լթսունամ՛
եա
յ այս մէկը
ինքն
իրեն
թ ո յ լ կոլտայ
դիմել
մրցակցութեան
ա–
մ էնէն անպա րկե շտ
մ իքո
ցնե
բ ո ւնւ , լռեցնելու
Հա–
մ աբ եբիտասաբգ
մրցակից մբ, ա յն ալ օտա՛՛ բ
Հ իւր
՛է ր , մ եղի հառա
յե լու
Համ աբ կամ ոփին
գէն–
ուոբադրուահ
%
Եւ
ձայն
Հանող
չկայ : Եւ ա յս
փատութիլնը
կբ գորհուի
յանուն
Հ՛այ դրականութեան
,
այսին^ւ
յանուն
այն միակ
գեդեցիկ
բանին, որ մնացահ է
մեղի :
Ոէ
-րիշ մը , անգին , առանց
քաշուելու
սւղդա–
ԿԻ՛ Կբ Ղ"՚Լ^՚՚՚յ
Իր ԴՐ՚՚՚ցԻԻ՛^
ապրանքբ եւիբր
իրենը
կբ հաիսէ ; Գա՛ րձեալ
ձա
յն
Հանող
չկա
յ : Ասկէ
անկէ բարձրացող
բողոքներուն
կարեւորութիւն
տուո՚լ
չկայ։
Ւբբեւ թէ ս ոփ։։ բականբ բան մբ
եդահ
Բլլ՚ո Ր •
Ո
չ
մ իայն
մտիկ չեն լնւեբ , այլ
պա
շտօնի
բարձրացում
ալ կբ ^ոբՀեն
անոր
։
Եւ ղեռ ինչե՛՜ր,
ինչե՜ր,
ամէն
կուլմ։
«Զորն
ասեմ
, ղո րն խոստոփանիմ»
է
Զօպանեան
Ա՛ Աարսէլ
խնգբին
գալէ առա ք ,
Հոս
տե՚լն է ոբ ճշդեմ
ուրիշ կէտ մր,
քանի որ
առիթբ
ներկա յացաւ :
Զան աղան
առի թնե
բո՛Լ , կարղ
մ ը բա բե կամ
ներ
ինհի
՜դիտո։լոլթիլ՜յնեբ
րբին՛.–
՚—–^»–.՝–^–~–
Ը՚ւին թէ ես
շու֊տ
եւ
շաա խանդավււաասւղ եմ,
զզացական. եմ,
թէ փիպային
Հոգի մբ կբ
կրեմ
եւ^
• : Անոնց
մ աքին
մ էք այս խօսքերբ
կ՝ ե ր թա
յին
իմ
«Զրոյց»ներուս
, րռյց
1րակնարկէին
նաեւ ան
ուղղակի
՛լիրքերուս
ալ :
Եգս՚հ
ն կատ
ողո
լթ իւննե ր բ ճիշտ են : Ես ՛այգ
պէս
եմ. միշտ այգպէս եմեղահ,
կեանքիս
բո
լոբ
շրքաններուն
, բո լո բ ա յն բանե բուն
Հանգէսլ
ղորս
սիրահ
եմ
յ
Իյանդափառ
մ լ ն եմ ես : իյառնուահքի
խնգիր
,
ինչսլէս կբ տեսնէք : Ու ինչ որ ալ բնեն ու բսեն
ոլրի^երբ
շատ րան պիտի
չկա րենան
փոխել
իմ
մէքս\
Ջեմ ալ ուղեր ՛արդէն։ Ես դոՀ եմ այգ փիճա–
կէս
X Ջեմ կրնար
ղրաղիլ
գոբհո՚է
մը որ ղխս չփ՛
խանդափառեր
;
Սս
այսպէս եմ եկահ Հայ
գր
աղա^. ութե
ա
՛ս ^
քանի սը տարիէ
ի
փեր։
Համոզուեցայ
թգ ր^հի
նման
մէկու
մը Համար
չկար
ուրիշ
աւելփ մեհ
խանդա ՛էա ռու թեան
ա՚լբիլր քան Հայ գրականու
թիւնը։
Աիրոփ, Հալատքոփ,
ււմրողքասլէս
նոլիր
ուահ եմ Հիմա
անոր։ կբ գրեմ,
որոփՀետեւ կը
սիրեմ
՚ լ ր ե լ , գրելը
,լփս կր խան՚լափառէ : Եւ կբ
գրեմ այնբաներու
մասին , ղորս
խորապէս
կը
սիրեմ : ք՚նշ որ Հայ գրականութիւն
է, ղիս կ
^եր–
քանկացնէ
, կըդինաէցնէ
;
Անոնք որ մօտէն
ճանշցան
՛լիս է թերեւս
ղգա–
ցին
այս : Ուրիշներ
չ՝,աւատացին
: Ըսին,
«Այս
քա՜ն սէր ու խանգափա՛ռութիւն
չեն կրնար ան
կեղհ
բլլալ՛ այս տ՚լս-ն
անպայման
յետին
միտքեր
ունի
. . •» :
Ո՜փ եղբայրներ,
ի ՛ ՛ ն չ
յետին
միտք
կրնամ ու
նենալ , ի՜նչ
կրնամ
ակնկալել
ձեղմ է :
Յե՚ոին
ո-պուչբ պէաք է րլլա
լ Հայ
ւլրակա–
ձաւթենէն
սպասելու
ա
յլեւս
աշխարՀիկ
փառքեր
. Ոէէ, Հարսսէ^ւթիլն
: Ո՛՛է որ հարալ է այգ բաներուն գ
թող
՛սնյս^՚սլաղ
իր արՀեստը
՚իոիսէ , կամ իր աղ–
գութիւնր :
կրնա^
բլլա
լ
որ ուրի^ե
ր Հայ ղբա կան
ու
թեան
նոլի՛րուահ
են , ուրիշ նպատա1^երոփ
,
տար
բեր ա
1լն
կա լո ւիմ ի ւնն ե րոփ՛. Բայց ա յսօ՛ ր , իմ
տա
լ՛ իքի՛ս մէկը , ա՛յս պա յմաններուն
մէք , ե րբ
ա
յգ
քայլբ
կ՛՚առնէ , կբ նշանակէ
թէ կը Հսլտտտկի
ներքին
իսո րունկ
ձա յնի
մր\
Ա՚ւաքեէութիւն
մը կը ստանձնէ
,
նման
այն
մ արգուն
, որ կամ աւո
լ։ կ՝արձանաւէրոլի
ճակաա
մ եկնող
ղօլ՚աւլ^
ւնւ՚լի
մ ր մէք , կամ կբ
էէառնայ
կրօնակքէն : \քառա
յե լու
Համար
իտէալի
՛ք բ
ո–
բուն
էլե ՛լե ց կո լթ ե ան , ւէրուն
ճշմ ա բտութեան
կր
Հաւատա
յ ։ԱնՀամ ե ստ ու թի՛"
ւն պիտի
րլլար եբբը–
սեմ թէ ես , ա՛յդ
ձեււէէէ Հայ էէրադէտ
եւլայ , աւե
լի
^իշղր
1
կ^ոլղեմ
դառնալ
;
Ւ՛ Հարկէ կայ նաեւ
եբքտնկոլթեան
մր սւղա–
սում ր՛ ա յս դորհէն : կբ Հաւատամ
արուեստին
գե–
ղեցկոլթեան
, ինքն իր մէքւ Աաահեէոփ
միայն,
թէ
ա՛յն
ուրաիւութիւնր
,
ա՛յն Հաւատքը,
՛լորս
կ՝ուդե։ք
ներչնչել^
ի՛ք Հետս
ապրող
մողոփ՚՚ւրդի
ղաւակնե
լ՛ուն , կրնան տեւե՜
լ , յաքսղք^
թերեւս
կասլե
լ ա յսօրբ
փաւլւ։լան :
Այսօր
տուահ
սիրոյս
փոիսարէն
,
եբքանկու–^
թիւն մբ տսլառի՜կ...։
Բայց
միշտ ալ,
Դործն
է
Որ
Ալիտի
իսօսի
՚էերք ի փերքոյ , այսօրուան
թէ
Վ՚ւղսւան
Համար :
Տամենայն
ղէս/ս, ես ունիմ
այսօր
սէրր
ՐԲ՛"–
հփէ*.^
՛ե՜–.
կբ Հաւատամ
բրահ
իս
՚. Ունի՛ք թէ՛ Հա–
ւատք
, թէ՛ խանդա
լիա
ռութիւն : Եթէ կան որ
կոբ–
ս
բկ՚՚լուցւսհ ենա յգ
բան ե ր բ , կորսնցուցահ
խան–
էխափառուեէու
, բս՛ն ի
մ բ Հիանա՚լոլ
կա րողո
ւթիւն–
ներն անւլամ , ես յանցաւոր
չեմ : կրնամ առ առա
ւե
լն
ըմ բռնե
լ անոնց փիճակր, թէ՝ չե՛ն կրնար
Հա
ւատալ,
շե՛ն կրնար
Հանդուրմել
րանի
՛քբ,
ղոր
չունին՛՛.
է Ու անկեղհօրէն
կբ ցաւիմ
ւս յդսլիս
ինե–
բռւն : ի՞նչպէս
կարելիէ է քալել այս ճաւքբէն , ա–
ռանց այդ սիրոյն
, տէլանց այդ էէրբազան
իսանղա–
փաււու թեան :
Արդ
է
երբ այսօր ես կբ ցցուիմ
Զօպ՚սնեանին
դէմ,
ա՛յգ
սէրս
ք ,
Հայ դրականութեան
Հանդէպ
իմ սն ուցահ այդ անՀուն
սէրս է , ռո կո մ՚լէ ղիս :
Կ
՛՜ՓՕԼԱՏԵԱՆ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԲՔՆԸ
ԹԻՒ
12
(ՎԷՊ ՎԵՐՋԻ՚ե ՊԱՏԵՐԱԶՄԷՆ)
ԹԱՐԳՄԱՆՈՒԱԾ
ԱՆԳԼԵՐԷՆԷ
Այսպէս
, եթէ թուղթ
մբ
որուն
փը՜
բա յնո
յնիսկ
աււանց որեւէ
Հ ե ղո ւկի
մ էք թա
թիսե–
լու
գր
ԻՀ՚՚Վ
մ
Ր
գրուահ
բլըս
յ
մ
անրագէտին
տակ
ցոյց կուտա
յ
ՂԲ
1՚
Հ
1՛՛^
Հեաքերր : Ունէ
ինք
նաեւ
էէւրիշ մեթոտ
մը : Եթէ Հակաււակ
բոլոր
փ" բձե բէււն , անկա րե լի
բք /աբ երեւան
Հ՛անել
գրու
թիւնը
, Հետեւեալ
մեթոտը կը կի րա րկէ ինք :
Ունէինք
մետտդեայ
փ՛ոքբիկ
՚իուռ
մր,
ոբուե
մէք կր ՛էնէ ինք
աման մը
թ֊էնթ|ււ.ր սւ՚իօտ :
կբ
տաքցնէինք
ղայն
մինչեւ որ շոդիանայ։
Տայանի
է թէ
տէԱտիւր ա՚իօտ^
կը ւիակչի
խ ռրտ
ու բորտ
մակերեսներու
փրայ։
Տետոյ
փուռին մէք կր դր–
նէ ինք
թուղթ
բ ել կր սկսէինք
քերմ ութեան
աստի–
ճանբ նուաղե
ցնե է՛ այն ատեն
բ–Լ1ւթ–լււրՀ1
կը
լեցնէր
ա յն փոսիկնե
րբ
ղոբ բացահ էր ւլբ չահա
յրբ : Այս
կե ր պո վ կարե լի կ՝ բլլար
կարդալ
ամբուլք
դր
ու
թիւնբ
թէնթի^Ր ա՚իօտ/
գո յնով
՚.
Լր տեսնե
բը անշուշտ
դիտէ
ին ա յս
սլարագան
ել այգ պատճառով կր գորհահէին
ւէնդաձեւ
հայ–
բեր,
որոնք
թուղթին
փրայ Հետք
չէին
թողուր
:
,
Աւնինք
նաեւ
անհանօթին
մատներսլն
Հեւո–
քերր
, ըսաւ
Փօնթիւի :
կրնայ
բլ քա լ , որ ,ճօբճ
չՀա
ոնի անոր
։ Տեսէք
Նիում
բն , Հիմ ա ա յս
տուփր
պիտի։ տանիք
Ոստիկանատուն
, եթէ ձեղ
չճանչնան
Հեռաձայնեցէք
Մարչրքի : ^
— Ւոկ դո՛՛ւք:
Ես Հոս պիտի մնամ,
կրնայ
բլլալ ոբ ուրիշ
Հիւրեր ալ ունենանք
:
ճամբա
յ ե լա
յ , ռ ս տ ի կանա պե տ ին
Հբամ անով
Հեռաձայնեցի
Մաբշբլի։
Մինչ այդ. մասնաղէտ
մը
սկսալ
քննել
ոււիին
՛իբա յի
մ ա անե
ր ո ւ Հետքը :
Բաւական
յստակ
Հետքեր կան, ըսաւ աւար—
տեէոփ իբ ^քննոլթիլնբ՛
յետոյ
լուսանկաբիչր
նկա–
բեցՀետքերր։
Պատսւիրեցի
իբենց որ
լուսանկարի—
չբ
ղրկեն
Մ աբշբլի
, յետո
յ տուփբ
Հետս առնե
լոփ
փեբադարձայ
Հօրլօքի
տունբ։
Հիանալի
, գոչեց
Փօնթիւիի
պատմռլթիւնս
էսելէ
յետոյ,
արդիւն՛աբեր
գիշեր մբ
անցռւցինք։
Աբգեօք
ճօրճր
ի՞նչ
ըբաււ
Բիչ առաք
ւիե րագա րձաւ,
մաբգր
մինչեւ
Մ աութէնտ
Հետապնդեր
է , յետոյ
յանկարհ
կո բ–
սլնցուցեր է ղայն։
Զենք կրնար մեղաղբեէ
խեւլճը,
կրնայ լաւ գող մը ըլլալ,
բայց ոչ գաւլտնի
ոստի
կան մբ
Հ
—-Մարդր տեսե՛՛՛ր է ;
Այո , ե լե կտ րա կան էամբարի
մ ր տակ յա–
քողեր է տեսնեէ անոր
ղէմքը։ կբ խորՀիմ թէ կրր–
նայ օդտտկար
բլլալ
իր նկարադրոլթիւնը։
Այլեւս
Հոս
ու֊րիչ
բնելիք
մը չունինք
Հ
Հիմա որմեր ձեռ–
ՔՐ ապացո
յց ունինք
, կրնանք
Մ ա ր շըլի Բ"ել ո բ
դորհի
սկսի
I
Այմմ
տուն
երթանք,
կ^ուդեմ պառ–
Կէւ
է
բաւական
յոգնահ
եմ : Նախ բանանք
վարա–
գոյբներն ու փեղկեր
ր եւ
մե1
^ինք\
Մ "ւթին
մ էք դուրս
ե լանք :
Զղ՚՚՚֊շո
ւթեամ
ր
,
կամաց ՛էբ գոցեցի
էիէէդոցի
գուռը,
սււ
՚կայն
այէէ
օրուան
Ա՚՚ադիբը
, որ նամ ակի
տոււիին
վրա
յ դր-
ոլահ
է
ր , գետին
ինկաւ ; Փօնթիւիի
՚ի՚՚քր
էասլտե–
լ՛ին լոյսին տակ
ղայն
փերցռւցի եւ տեղը դրի– Տե
տո
յ ճամ բա
յ ելան ք :
Երբ տուն
Հասանք , Փօնթիւի
չկրցաւ
ղսպել
Ի՚եքգինքբ եւ Հեռաձա
յնե ց Ա արչբէի
,
տեէլեկու–
թիւննե
բ տալու
Համ ա ր մեր ա յ ց ե լո ւ թե ան
մ ա ս ին :
Մ՛ա րշըլ ա յնքան
Հետաքրքրռւահ
է
ր որ
յաքորղ
՛առտու
կանոլխ
ինհի եկաւ
է
•—- ձաիմա ի՛՛նչ սլիտի
լնեն՛ք,
Հարցուց
,
անշուշտ
պիտի
ձե ր բա կա լենք
Հօր
ԷՕքբ
եւ պիտի
Հաբցաքե–
նենք։
Աատանան
տանի ձեղ Մ՚արշըլ,
տխրա՚^ր
էք ,
կ
՝ալէ1էիլեմ
ձեղի
ւԶըէլայ ռր դպչի՛ք
այէք֊
մարղուն՛։
Ջեր բակա լուե լու
ս/ա րագա
յին ան չի պատասխա
ներ ձեբ Հարցումներուն
, սիրելի
Մ"•բչբէ
1
ոստի
կանի
խէսղ չենք խաւլաբ , մի մ ոռնաք ա յս պաբա
ղան : Զեր ե իմ Հայրենիքիս
ազատութիւնբ
խընգ–
րոյ առարկայ
է ։
Զ,եր րակա
լո ւմ
էն
փերք, եթէ ես
Հարցա^նեմ
Հօրլօքբ
, Լսնգիրը կը վ՚ոխուի
% կբ
փստաՀեցնեմ
թէ
ան
էւքււ
բտաւռբ
պիտի
բլլայ պա-ւ
տաս խանե լու ։Ա ակա
յն ձեբ Հարցա^^նի
չ
ոստիկա-
նբ բառ մբ իսկ գուրս
չեն կրնար
Հս.նել իր բեբնէն
:
Հիմա գանք
բուն
խնդբին։
ինչս
/էս
բսի ^եղի , այդ
մարգը
Հօրլօքբ
չէ
, որոփՀետեւ
իսկական
Հօբէօքբ
չատ
պարղ մարդ մբն էր եւ Ամերիկա չէր գացահ
:
Ւոկ մերմարգռւկբ,
ոբ ներկայիս
կ՚աշխատի
նա.–,
խաբարութեան
մէք , լալ կբ ճանբայ
նոր աշխար–
Հ ր ։
(Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
