5$ ՏԱՐհ ԱԴԱՋ
«ւԱՏԿԵՐ՚ՆՇՐ ՕՐՈՒԱ՚Օ ԿԵԱՆ՛ՔԷՆ
ԱՆՏԷՐ մ ե Օ ե Լ Ը
Վերքերս
Հեռադիր
մր արաասւսԼած
է
էնք
Հ
(.Հայրենիք»ի
1918
Ցունուար
\%ի թիւէն :
Փեթրո–
կրաաէն
ղրկա-ած
Հեռադիր
մը , որ կ՚ըսէր
•
«՛Հ. •
Լենինի
եւ. ուրիշ
րոլշեւիկներու
կողմէ
սաորագրուած
եւ թրքաՀայ
մողովուրղին
ուղ–՛
ղոլաէէ սլա շաօնական
Հ րո Վար աակ
մ ը Հրատա րակ^ա
ուաձ– է, որ կ՚ըսէ թէ «./իոլսիոյ
գիլղացիական
Ո Լ
բանուոր՛՛՛ կան կառաւէա
բու թիւնբ
սլա շտ պանն է
Ռուսիոյ եւ թուրքիոյ
մէքղանոլող
Հայերուն ի–
բաւո ւնքնե բուն
իրեսւյ կատա րեա
լ անկա խոթ իւնն
ու սեփական
ճտկատադիրը
վճռելոլ
աստիճան
:
ԱչխարՀաղրական
սաՀմաններր
պէտք է
ճշդուին
Հայ
մողովուրդին
կողմէ
լ^տրուահ՜
ղեմոկբաաա–
կան
նեբկայացուցի^ւեբուն
կողմէ»
:
Ուրեմն
, քիուսիո
յ •%գ ի ւղս՛
Ա
ի ա կան ու բանուո–
բական»
կառափարութիւնը
Լենինի եւ այլ պ"՚–
տաս խանատո
լ դեկափա րներու
ստորադ
րութեամբ
սլա շաօնական
Հ րոփարտակոփ
յա յտա րարուահ՜ է
թէ <ձպաշտսլան»է
Հայոց
ի րաւո ւնքնե րուն
,«.մ ին
չեւ
կաաա րեա
լ անկա խու թիւն» : Ա լ
յա յտա րաբած
է
նախ քան Հայաստանի
անկախութեան
Հռչակոլմբէ
՚Ր-անի
մ բ ամիս ետք ա յս Հբա սլա բակա
յին
խոս
տումէն
,
Հայ մողոփուրւլբ
1918
Մայիս
28ին ,
պատմ ական ու Հերոսական
կռիւներէ ետք իր գա
րաւոբ
թշնամիին
ղէմ
անկաիսո ւթիւն
Հռչակեց
եւ ստանձնեց իր ճա կա տ ա դ ի բ բ
Ի՛նքբ
փարելու
ծանր սլատասխանատուոլթիւնբ
:
Ըստ
եղահ՜ «պա չտօնական»
յա յտա
բարութեան
եւ բացորոչ
խոստում
ին , կբ սսլասուէ բ որ քիու–
սիոյ
«դիւղացիական
ու բանուորական»
կառաէիա՛
րութիւնբ
սլա չտսլան
կենար , աքակցէր
Հա յ մողո—
փուբդին
, իր աաղնասլի ու տառասլանքի
օրերուն
յ
կբ սպասոլէ բ որ «յեղափոխական»
նչանախօսքե–
րոփ Հրասլաբակ
իքած
բոլչեւիկեան
կառափաբու^
թիւնւբ
ձեռք երկարէր
Հայ ժողոփուբդին
, որ իր
անւիերասլաՀ
յաբումբ
ցոյց տուած
էր
քիուսիոյ
պատերաղմի
աադնասլալի
օրերուն։
Ո՚^նչ
եղաւ սակա
յն գիրբԱ
«ղի
ւղա ց իական ու
բանուորական»
կառափա րութե ան , երբ
Հայաստան
ա ր իլն ա րցունք
կու լար , երբ Ա ա րտա րասլատ
ի եւ
Վար աքի լի սա
յի
մ էք՝ մաՀ ու եւ կենաց պա յքար կբ
մ ՛լէ ր իր գա րաւո բ ոսոխին գէմ եւ Հ րաչքոփ կբ
փւրկոլէր ու աղատ
Հայրենիք կբ Հիմնէր
:
Յե
աոյ
, երբ սոփ էբ, Համաճարակ
ու Համա–
.
տարած
թշուտռութիլն
մեր նորաղատ
Հայրենիքին
մէք։
Ոչ մէկ աքա կցո ւթիւն ու Հսլա չտ սլանո
ւթիւն»
ա յգ
օրե րուն , ոչ մկ կ քա քալե րան քի
խօսք
նոյն
իսկ,
բայց գաւ ու ղտւագրութիւն
։ Այգ
օրերուն
է որ սերտ բարեկամ
ութիւն
մ շա կուե ցաւ
Հայ ժո–
գոփուրգին
իժ ^ւամ
ինե րուն Հեա , Հա յերուն
«սլա շտ–
պանռ ւթիւն»
խոստացող
յեղտփւոիո ակա՛՛ն կառա,.–
փաբութեան
կողմէ։
Հետաղային
, Րաքուի մէք,
նո
յն ^գիլղաց իական ու բանուորական»
կառափա–
րութեան
անգամնե
րն էիե որ թուրք
քտ րգա րտր–
Ներուն
արիւնոտ
ձեոքբ
սեղմեցին եւ
փոխադարձ
բարեկամութեան
Համար
բաժա1լեեր
սլաբպեցին։
իաժ՜ակ անո նց կե\ացբ,
որոնէք մէկ միլիոն
Հայ
քա րգած
էին : ք՛ր •պա շտ պան
ութիւն
բ աւելի կա,–
տա րեա
լ լնե
լու
Համ ար
,
Լենինի կառափա
րո
ւթիւ–
^/՚
Ղ՚՚՚Բ՚՚՚՚ԼՒՂ
՝
եղաւ
Անղ ա րա
յի կառափա րութեան
.
եղբա
յրա
ցալ ու խո՝<ստտցալ , եւ տուաւ
ամ էն ա–
քակցութիւն
:
Հա
յ ժողոփուբգբ
, մ իս—մ ինակբ
, քանաց
ոտքի
կեցնել իբ Հա լրենիքբ,
սոփին ու
Համաճարակին
մէքէն՛
պետութիւն
սաեղծեց
,
ստեւլծադործեց
պե տ ո լթե ան մ՛ը յատուկ
բ" լո ր մասերը,
անՀնա–
բին
ղոՀաբերոլթիւններոփ
: Հա լութեան
«պաշտ–
պանո ւթիւն»
խոստացող
Լենինի կառափ ա
րութիւ,–
նբ ո շ միա
յն իր բաքստին
ձղ եց
մ եր Հա քրենիքբ
,
ա յլեւ
գո րծի
մ ՛լեց իր գո րծակա
րւե
րբ մեր նորա–
զատ
Հանրապետութեան
մէք , ներսէն
սլայթեցնե–
լու Համար
ղայն։
Գաղտնի
«բքիք»ներու
կււղմա–
կեբպումբ
քաքալերեց
,
Մայիսեան
«։բմբո ստու
թիւն բ»
Հ րաՀբեց ել յետո
յ , երբ Հ ասան աագնա
պի
օրերբ , զաղտնօրէն
, դաւագրօրէն
ձեռք
տուաւ
Մոսկոլայի
մէքմեբ թշնամիին
, դաշինք
կնքեց եւ
թ ո յ լ տուաւ որ թուրքը իր վոՀմակներոփ
իյնայ
անպաշտպան
Հ ա յութեան
՚Լրա
յ եւ յօշոաէ
ղա յե
I
«Գիւղաց իական ու բանո
ւո բա կան» կառափա
րութիւնբ
գիտեց
Հեռուէն
, քաքալերեց
«եղբայ
րական»
թուրքին
արչաւտնքբ
, սպառնաց
իր կար–
գին
կազմալուծել
Հայ րանակբ
իր սուտ ու խար
դախ
յայտտրաբութիլններոփ,
եւ յետոյ
խոլժեց
Հայաստան
, անասելի
բոնոլթիւններ
ու
կողո–
պուտ
սաբքելոփ։
Ծանօթ են այնոլՀետել
բոլչե
ւիկեան
«պաչտպանու
թեան»
«բարիք»ներբ
բան
տե րբ լեցուեցան
Հայ գործի չներոփ, պետական ու
մտաւորական
գէմքերոփ.
գանգուածային
աքսոր՝
դէպի
Սիպերիոյ
խորքերը,
քարդ ու
Հալածանքդ
կազմալուծում
Հայկական
բանակի
,
սպաներու
աքսոր
ծերունի
սպարապետին
Հետ՛..
Յեղափոխակա՛՛ն
կառափարութիւնբ
ամբողքա–
^ոլց
այն, ինչ որ պակաս
ձգած էր Թուրքբ,
նոբ
(6բդ եՆ վերյին ՜ւքաււ)
Միշա կռացած
կ՚աշխատէր,
ծանր
արկղներ կը
փէ^րցնէբ, կբ դնէր,
մի օբ է լ մէքքբ
չթթաց, ցաւ
առաւ. Հիւանդանոց
բնկալ.
գործէն
Հանեցին
ւ
Երբ
գուբս
ելաւ
Հիւանգանոցէն
,
ժէքքբ
չուղեց
ոլգղուել
, դաւազանի
օգնութեան
պէտք
ունեցաւ
•
ի՛՛նչ անէբ , ինչպէ՞ս
ապրէր։
Հպաբտ էր ա–
սելու
Համար թէ , գալակնեբը
լքել են իրեն, նա
մակ , գրամ չենուգարկում : «ինչպէ՞ ս էլապբես
,
Աբբուկ
մամա»
Հարցնոգնեբին
կը
սլատասխա–
նէր
.
«Փառք
Աստուծո
յ , երեք զաւակ
ունեմ» :
Տունը
պարապ
չնստելու,
«չձանձրանալու
Համար»
, սրա նրա տնային
գոբծին էր Հասնում
,
ձեռքի կար էբ անում , դռւլսլայ,
բաճկոն էբ Հ ի լ –
սում : Առնե լիւքը
չէ Բ սակա րկում
,
տուածնեբոփ
գոՀ էր մնում ; Մտքրասէբ
, կոկիկ
, բերանբ գոց
կին
էր՜՛ Ամէն տան գուռ բաց էբ առքեւբ,
ամէն
լնատնիք
սիբոփ
Հեաբ
սեղան էբ նսաում
:
Ա բբուկ
մ ամ ան ա ր ո ւա ր ձան
ի անտէր , տնանկ ,
չքաւոր
, Մ իութիւևնե
բի օղնութեան
կա րօտնե ր ի
ցանկոլմ
չկ"՝ բ : Ոչ մէկի
մ աքոփ չէր անցնում թէ
նա է լ օգնութեան
պէտք
ունի : Զէ՛" որ երեք
գոր
ծո ւնե ա յ զաւա1^երի
մայր էբ ։
Նո յնիսկ
,
յաճախ
կաաակոլմ
էին Հետբ •
Ա
ԲԲ**՚–Կ.
մամ ա , իբա՛՛լ
,
գօտիգ
քանի՛՛
ոսկի
ունիս :
Ա բբուկ
մաման
ժպտում էբ , թէեւ ա յգ
ժպի
տր ախոլբ էր, ու պատասխանում
էր .
ինչո՞ւ
չունենամ
զօտի , մէքը
լիքը
ո՛սկի
յ
Զարաչաբ
աչիսատեցայ
, զաւակներ
Հասցռւցի
. ա–
մ էն զաւակս
տարին որ տա
յ մէկ—երկու
ոսկի , օբ
մբ
կ՝բլլայ տոպրակ մբ ոսկի :
ԱՀա ա յ դ երեք
զաւակների
մայր , Ա բբուկ
մա—
մ ան էր անտ է բ
մ եււե լի փեբքլն
թ ե բ
յ ուղտ
րկաւո–
ԲԸ՛–
թազմ ան արաբս գութի
ւնբ փերքացալ
. քաՀա–
նան կարգաց
փերքին
«Հայր Ա եր»բ :
Յուղարկաւոբ–
ներբ մի մի սլտւլունց
Հող նետելոփ
ննքեցեալի
փռ—
ս ին մէք, սկսան
մ էկ—մ՛էկ
ղո յղե րո՛փ ա յցե
լե լ
ւլ ե–
բեզմաններին։
Ո՚^փ չունէր
Հարաղատի,
բարեկամի
մօաիկ
ծանօթի
ղերեզման.
ինչպէ՛՛ս
կարելիէ էբ
անտես
անել, երբ գերեզմաննոց
էին
եկած։ Ու
ա յնքան չատ էին Հայ
ւլ երեզմ աններբ
, մ եծ
մ ասբ
ե ր իտասա րգնե ր : Փ՚է ուած էիննրանք
գերեզմ
ան
նոց
ի լա յնքին ու ե ր1լա լնքին
.
բոլոր
չտ բքե րում
,
լաճ աքս քոփ բ ՚ " 1 փ մ ի քանի
^ա
յ
՛էե
1՛
եւլմաննեբ ;
Հիներբ
, չատ
Հիներն
է՛ին
կորսուած
,
տեէլերէն
Հանուած : Նորերբ
ունէ ին
10,15, 30
տարուան
գերեղմ աննեբ , շի՚րմ աքաբերհփ
ծածկուած
, ծա–
էլիկնեբոփ
, լո ւսանկա
բնե բուէ ,
մ արմ ւէւրիոն
յուշա–
ղբերոէէ,
արձաններոփ
զաբղաբուած
։ Մարգ
չկաբ,
որ
չ կան
զն է ր . մանաւանդ
ե բ իտասա րգնե բ ի գե–
րեզմ անների
աււքեւբ , չաւիսոսա ր
նրանց
ծաղիկ
Հասակբ
։
Մ եռելատէ
ր. տիկ
ին
Բնաբբ
ցաւակցութեան
ձեոք
սեղմուլներին
մէք բնգ մէք ասել էբ՛
կառափարութիւնբ
կնքած է Հ անգո
ւց ե ա լին
սենեակը
՚ մէկբ
չ"՚–նի
, բայց
իմ տունբ իբ տունը
Հտմտրեցէք։
Փ՚՚՚փաքոզբ
թող
Հբէէէմմէ
ՀոգեՀացի
՚Լերքին սեւ սուրճբ
աււնէ : Կ՚ուզեմ որ ամէն բան
օրէնքով
ԲԱայ։
Գերեղմ անբ
Հող նետող վերք ինբ
եղաւ
Աբբուկ
մաման։
Հանւէուցեալբ
իր մտերիմն
էր. իր
խաԱ
բարեկամբ
: Հոզբ նետեց,
եբեսբ
խաչակնքեց
ու
մնաց կեցած
• կա բծես
զտմեցին
գետնին
:
Գերեղմ աննոց բ սլաբպուտծ
է բ , լռած
։
թբռ–
չուններն
էին միայն
ծլւլում
նորածիլ
ծառեբի
վրայ
։
Յանկարծ
, Աբբուկ
մաման
թուլութիւն
ղ՚լաց.
ծոլնկեբբ
գոզացին.
նստեց
ղեբեղմտնի
ւիրա
յէն
Հ անուած
, քիչ Հ եռուն
գրուած
քաբի
վրա
յ ։ Զէ ,
մեղք
չէր • տակբ
մեռել
չկաբ : Երբ սրտի
զաբկբ
վա
յ րագո ւթիւննե
րով , մ ին չեւ ոբ Հայ ժողովու
բ–՝
գբ տաբերա
յին իր սլոռթկում
բ
ունեցաւ
Փետր–
ոլա բ \
8
/ւ
բմբո ստո ւթեամ բ , եւ մինչեւ
որ Լենին
յէ չե լով իր «խո ստում բ» , զգաստութեան
Հ բաւի–
րեց իր արիւնածարաւ
դո բծակա
լնե րբ
,
նորերբ
գրկելով...
նււբ
չարիքներով։
Անկէ ասդին
գիտենք պատմ ութիւնբ
բոլչեւիկ
եան «պաշտպանութեան»
որ մեբ Հայրենիքր
կբ
Հովտնաւո
բ է , խ ե զա
թ ի ւր ե լո վ ու իսա րգա
խելով
ամէն
ս բ բութ
իւն ե խեզդելով
ազատութեան
ամէն
շունչ:
Կա՚*յ
մարգկային
պատմութեան
մէք
աւելի
մութ ու ոգբերգակտն
թուական
, քան
անցնող
եբեսունբչորս
տարիներբ
եզան : Աւելի
խարդախ
ու խաբէական
Հրովարտակ, քան Լենինի ել «զիւ, ,
գաց իական ու բանուորական»
կառավարութեան
Հբովաբաակը
• > •
«
(հ/ՄԲԱԳՐԱԿԱՆ
€ՀԱՑՐԵՆԻԲ»Ի
կանոնաւոբուեց
, իրեն
մի քիչ լաւ զգաց ,
ինքն )
իրեն սկսաւ
էսօսել.
Աինա
քոյրիկ
է ինչ լաւ արեցիբ ոբ
գեբեզ–
մանգ ձեռքովգ
, ողքութեանդ
պաաբասաեցիր
. ա–
աքբ
Համար
այսօր անտէր
մեռել
չեղար,
փառքով
թաղէէւեցար
:
«Ե
՞Ո
ինչ ընեմ որ գեբեւլման
չունեմ
•
աււնելոլ
ալ կարոէլութիւնը
չունիմ։
Մէքքո
գօտի՞,
մէքը
ոսկի՞... Գաէլտնիքս
գուն
՚լիաէիր
միայն, որ գոց
բեբան կին,Հետգ
գերեզման
տարիր։
Զէ՛, չեմ
ըսեր
ուրիշին,
թոզ անտէր
մեռել
բԱամ ,
գեբեղ
ման
չունենամ : Թող զաւակներս
օբ մը գան,
փնտռեն ու զերեզմւմնս
չգանեն։
Գա՞ն,
փւնտռե՚՚ն.
*
Լռեց, ու իր կեանքը
չարժանկաբ
գաբձած,
եկաւ անցաւ
մաքի ա չքե ր ի առքեւէն
:
Սինա
քոյրիկ,
գո՛ւն
գիտէիր
միայն,
ոբ ^
սեւս
ներս բրած՝
ճերմակս կըցուցնէի : Որի՞ն բ–
սեմ : կարմիր
, կասլոյտ
հ/աչեբէն
, Ազքատաիսնա–.
մէն
նպա՛՛ստ
ուղեմ : ինչպէ՞ս
ոււլեմ
,
իբալուՅէք
չունի՛՛ն
բսելու թէ՝ երեք
ւլոբծող
մանչ
ունիս. ե–
թէ զաւակներ
ունեցող
ծնռւլնեբն ալ ազզբ
Հոդայ
ա չխարՀ բ ի՞նչ կը դառնա
յ , քար ք"՛ րի վբա
յ կբ
մնա՞յ
:
Ո՛չ , Աբբուկ
մաման նպաստ չի ուզէ •
Հացուի–
քուր
ով
1լապրի , անօթի՝
էքուրտ
ան կո ղինբ կբ
մ
տն
ի , բայց նսլաստ
չի խնգրի
։ ի՛՛նչ
իրաւունքով
խնգրէ
։
Աստուած
, ինչո՞լ
ինծի
աւ/քիկ
զաւակ
չտը–
լիր • ազքկա յ սիրտն
ուրիչ է • ան ծնոզբ
,
մ ա
յրը
•
չի մ
Ոէւնա
յ
:
Մի
սլաՀ
լ՚ւեց , մտքոլմն էր էսօսում
.
չբթուեք^
ներբ
չաբժւում
էին , աչքերն
արտասւում
:
Աննկատելի
, ձայնը
նորէն
բարձբացտւ.
Ա՚Լ^ւ՚Կ ՛լաւա՞ կ. ազքիկ
չէ՞ր տէլուս
առածբ՛
կին չէի
ն
մ իւսնե
բին Հանդիպածները.
Հա՛՛ ,
իրենց
ծնուլներբ
Հոգացին,
իրենց
Հայրը
սիբեցին
, իսկ
ամուսիններուն
մայրբ
ւլալա կնե բուն սրտէն
Հանե–
Տին
) "դք—՚՚՚լք
մեռցուցին
. չէ՛ , ատ ալ արգար չէ •
Ասաուէէէ՚ծ
, արգար չէ՛, արւլաբ
չէ՛ • • •
Ասկէ
էիերք
քաբ կապեցէք
վ1ւզեբդ,
ծերացած
ծնալնեբ,
գացէք
քուրր նետուեցէք
, եթէ չէք
ոլ–
զեր
ողոբմութեամբ
ապրիլ,
ծերանոցնեբբ
մեէլ–
նիլ։
Աբբուկ
մամա,
դնա՚՝,գնա^
կսւբմիր,
կապոյա
քէլաչերուն
, գնա՛ Աւլքաաւս՚խնամին
նսլաստ
խնդրէ ,
մ ուբա՛ , մ ուբա՛
...
Ո՛չ, ո՛չ, ո՛չ...
Յուզո ւած
, աոանց
գաւազանբ
առնելու
, ոա
քի ելաւ,
՛քէ քքր
ուգգեց
. . . չբ"
թ
, ոէլնաշաբր ցաւ
՚ԼՂ"՚3 ՝ ^""եէ՛– կոացալ
գաւաղանբ
առնելու։
Ո՛՛ չ ՝, չես մ ուբա" ր , , . Հապսէ ե թ է ոտք ու
ձեռքգ
չբււնեն
. Հասլտ եթէ անկողին
բնկնես
սւ.
էսպրես եբկա՛՛ր,
երկա՛՛բ...
Աոսկաց,
ուզեց
ճչալ,
օւլնութեան
կանչել։
թերեւս
ճչաց անղիտակ
։ ԱՀա ղե րեւլմ աննոց
ի պա–
Հակբ, որ իրեն լաւ է ճանաչում
, ձեռքուէ
ղեբեղ–
մտ՜լնււցի
ղուէւը կը ցուցնէ,
ղնա՛
ըսել
կ՛ուզէ։
Աբբուկ
մաման
չտբժուեց
, ուժ տուեց ծնկ^ւե,,–
բին,
քայլեց,
քա
յ լե՛՛ ց .կանգ չառաւ
ո
՛չ մէկ գե
րեզմ անի առքեւ.
չյիշեց ոչ մէկ մ եռե
լ , նո
յնիսկ
«Նարօտ
չկա պած
, ա՚նսլսակ
ծաէըիկնեբր»։
Գնաց,
գնաց , Հասաւ իր տան դրան
առքեւբ
,
գրպանէն
Հանեց բանա
լին , ձեռքբ
չզօրեց որ դուոբ
բանար
.
իբ պագ
, իր անչոգ , իր պարապ
էոունբ :
Երբեք
իրեն ա յղ սլէս աՀււե լի չէր թ ո լա ցե լ իր
մթնակոլ-աա
թիւնբ
: Իրեն թուաց թէ՝ նեբս ոբ մանի ,
անկողին
. պիտի
լն1լ1ւի
աւլ
է՛լ ոտքի
չելնի • պիտի ապրի եր^
կա՛՛ր, եբկա՛՛ր,
իբրեւ
նպաստբնկալ,
իբրեւ
մու
րացկան։
Հյատ—շատ
Հիւանդանոց
պիտի
տարուի
,
ուր պիտի
մեռնի,
լինի անտէր
մեռել, անտէր
մե
ռե՛՛լ :
Փախչե"լ
, փաիսչե՛լ
առանձնութենէն
:
Գնալ
ո" լբ
. Բնս։ ր իկին
. թերեւս ա յնեզ գեռ
գտնուին
ՀոգեՀացի
սուրճի նստած
պառաւներ
:
Բայլեց՛
ձեռնափայտին
կռթնած
իբանբ կաբք–
ծես
աւելի երկարած
էր
•
Ղւ"՚՜1
"Բ
յ՚"՚՚–աք
, լառաք
էբ զնոսէ.
յորդ,
այրող
աբցունքներբ
ղետին
էին
բնկնում. իր աբցունքներբ՛
կոխկբտելոփ
էր յաււաք
զն ում :
Հասալ. մարգ կար նեբսը. խօսում
էին։
Հբեց
գուռբ
, նե րս մտաւ :
,
Եկա՞ր, Աբբուկ
մամա,
ուշ մնացիր.
Հբամ–
մէ ։
Աթոռ
Հրամցռւց
տանտիրուՀին։
1 =
Զկբցի՞ր
բաժնուիլ
\\)ՀԱԱ
քոյրիկէգ
: Ասաց
մէկ
ուրիշբ։
Առանձին
Հետբ
քսօսի՞լ
ուզեցիր
,
ուղեցիբ
լսել իբ փերքին
խօ՛՛սքբ
։ ի՞նչ բսաւ
քեղի
։
1 =
Հա՛, մնացի՛,
իսօսեցայ,
ւիերքին
/"ՕսքԸ
լսեցի
. բաբեւ
բրա
լ ամ էնոււլ • օբՀնեց
ամ էնքւր , որ
անտէր
մեէւել
չբրիք
իրեն։ Անտէր
մեռել, անտէ ր,
անտէ"բ
• . .
Վերքին
բառբ
իսօսք չէր , կեղեքիչ
կանչ էբ ,
որին
Հեաեւեց
նեբսից
անզուսպ
Հեծկլտոց
:
Լա լու չէ , Ա բբուկ
մ ամ ս՛ ,
ազատռւեցաւ
Աինան,
փաււք Աստուծո
յ պատուոփ ալ
թաղուե՛
ցաւ : Զէ՛, լալու չէ :
Ոչ ոք Հասկացալ
, թէ երեք
զաւակների
աէբ
մայրբ
ոզբում էբ իր անտի բութ իւնբ։
ԷԼԷՆ
ԲԻՒԶԱՆԳ
Fonds A.R.A.M
