ԵՐԲ ԼԵՌՆ ԷԻՆՔ
...
(ՌՈԻԲԷ՚ՍԻ ՅԻՇԱՏԱԿԻ՚Ս)
(Բ. եւ վերջին մաս)
ձգենք
Մ օկունքւլ ոս կ՝էո%ցնէնք
Ա՝ աոՖիկ
Ղ
1"–
Գ
(լնքչե րնե
րուն
միանալու
Հ
Եղելութեան
ձ՜անօ–
թանալով,
կ՝ռւրաթս.նան
ընկերները որ
յանձնուե–
Լու կամք տուահ
չենք։
Աակայն,
իրարու
եաեւէ
նամա1լներ ել
սուր^
Հանղակներ կըՀասնին
, Առա
ք^ւ որ գար ան էն՝
Վար՛
գան վարգասլետէն
, Գարմ էնէն ու Գեղամ
էն
, շատ
մը
մտե
րիմ
ծ՜անօթներէ : ք՚ոլորն ալ մեր քաղաք
իքնելն ու յանձնոլիլը
կը սլաՀանքեն : Ոչ մի կտ–
րեւո րութ
իւե :
Ա իե ւնո
յն ատեն կըստանանք
նամ ակ^եր
կու
սակալէն,
միւթէսարըֆէն
, ԱալիՀ
վւաշայէն
, բո
լորն ալ թուրքերէն
• բա
յւլ թուրքե
րէն
կարգաւլող
չկա
յ : Ա րկու օր վե
րք
, Հեռաղրաաան
կառավա–
բիչբ եւ Մչոյ մեր կոմիաէի
ընկերներէն
Համա–
զասսլ կուգան ել կը ներկայալլնեն
Հեռաղիր
մը,,
մ իւս
միւթէսարբֆէ
ն , ուրիշ
մ ըն ալ ԱալիՀ փա–
շայէն : Երկուքն ալ ղիտողութիւն
1լ լնեն թէ • ֊
«Ազատութեան
Համաը
մարտնչող
ֆետայիները
Հ ա լահ ուահ են ԱաՀմ անա ղրութ
ենէն
վերք եւ
պատճառը
եղահ է Գէրր.թ
ԴԻ՚՜ՂԻ
Կ
՛՛՜է՚-
Ը
. ՜՛
Ո՚֊րիչ
Հեռաղիր
մբն ալ կառավարիչին
միքողալ
ղբր–.
կուահ է «Գա էակցութեան
կոմ իաէ
Ա՛ո ւբէն վւա–
շային»
, որով կ՝ալետեն Ա աՀմանաղրո
լթ իւնբ , եւ
յո յս կբ յա յտնեն թէ անոր
ամրասլեգմ՚ան
պիտի
ղորհահէ
իր
ումը։
Ալ
ճարը
չմնաց : իիուբէն
1լորռշէ
յանձնուի
լէ
ի շիսնձո րց
ի
հե րոլնի
կ յւպօն եւ Տունանա
յ
Գալշռ
յ
Մ անուկբ;
որոնց ֆեաա
յութիւնբ
Արաբո
յի
օրերէն
կուղա
յ , լալկան
գէմք
առնելով
կ՝աղերսեն
.
«Պ՛ս՛ ր ոն
քիո ւբէն , ափսոս է քաՀ է լ կեանքիգ
^
թուրքի
Փը՚՚-Ըլաաւլ
շատ ինք տեսեր
, "՛րի գու
մեղի
լսէ՛
, մի Հաւատար
վալլաճ
քու քանտակը
Հուքմաթի
ղրան պիտի
կաթուի»։
Անգին
Զօլօն ու Մ՚՚՚նուկը
յուղուահ
քլը սլո–
ռան
•
՚Բառասուն
աարի է, ֆետա
յին
թէդւլիւէ
չէ
եղահ , մենք
ոլիստ
ունինք
ղէնքոփ
մեռնելու :
ի՞նչ
իւղճոփ
Օսմանցուն
ղէնքղ կուաաս
է
Երբ
կորի՛ ՛ն ի Հետ կբ
քս՚ն ա ն
լն կերներ
ուն
Հասկացնել թէ զէնքով
մէկաե՚լ
յււնձնուելռւ
կ^եբ–
թո՛ն , ՚իոթո
րի1լ
մ բ քլր ՚իբթի՛ •
Լալ
, ըսէք թէ կ՚երթաք
Հուքմաթին^
Հա–
միտիէ
գրուելու։
... Ջէ փալլաՀ
մինչեւ
Հայու
Հոլքմաթ
չ/ինի , Հո՛ քու
դօրք
Լէի՚^Ի » ֆեաա
յին
Օ՚՚՚քանցու
խօսքին
չպիտի
Հտլս՚տաք
։ թ ո ՚ լ
իրենց
Հ իւր իէ թբ
ի րենց
՛լ լուխբ ուտէ • մ ե՛լի պէտք չէ •
թող
մեղ Հանւլիստ
ձգեն։
քհուբէն
տեսնելով
լնկերներու
գմգոՀութիւնը
եւ լարուահ
ւի իճակ բ , քլը ք/անչէ Կբռլօն ել ք/^րսէ •
Գուն
Տեղ՚ո՚իոխութես-ն
արմատն ես , ու
փորձառու
: Աասնո
ք քտքերոէի
բարձ րացիր Ա ա–
սուն ու շարունաքլէ
պաՀել քու էլո ւս ա կցա քլան
ն բ–
կարաղիրր
է
իսքք Գտլշօն իր Գուբ անի
քաք ե րոփ
թող
գաոնա
լ Գաշտի
գիւղերը
, շա րունաքլե
լո ւ քե–
ղափոխական
աշխաաանքբ
առաքուան
նման, ե ձեր
տաբ՛ահ՜ աշխատանքին
տեղեաէլ
պաՀել
քաղաքի
€ Տ
ԱՌ ԱՋ »
կեգր • կոմ
իտէն : կորիւն ալ, մի խում բ
փորձա
ռու
քաքերոփ
թող մտնէ քաղաք, ոչ
թէ
անձնա–
տուր
բլլա
լու , այլ օրուան
անցո ւգա
բձ
ը
ուսում–
նասիրելու
% Իսկ ես կըներկայանամ
կառափարոլ–
թեան : վստ՛աՀ եմ որ մեբ բնկերները
ինհի չեն
գաւաճաներ : իսկ
եթէ
կառավա
րութիւնը զէս
բռնեց եւ կախաղան
Հանեց , թող կորիւնը
իը քա
քերով գա յ ինձ ազատե
լու , կամ մեռնելու իմ
քանղակին
՚Լբս՚յ։ Եթէ ինձ չկաթեցին
ու տուահ
Հաւաստիքներէ
ճիշգ եղան ,այն ատեն կը
իսոբՀինք
անե լիքի
մասին։
Մչեցի
Աօլքլար
կարոյի
ա ռաքնո լ՚գո ւթեամ բ
խումբը կըմտնէ քաղաք։
կորիւնը
իր
բնկերնեբոփ
կբ պաՀո
լի
:
իսկ Ո՚ուբէն
Տա
րո
յի
ա՛ւա քնո
րգու–
թեամբ,
լուսաբացին
կըմտնէ
Առա
քնո րգա բան :
Վ՚արղան
փա րգա
պետ
էն պէտք
եղահ
մ անրամ աս^
նութիւննե
րբ աոնելոփ,
էլ առանձնանա
յ
քնանալու։
. Ո՛ո լ բէնի
քաղաքբ
ի քնե՜չու
ԼՈԼրը
տաբահուահ
է; Ամբողք
քաղաքը
էլբ ցնցուի
. մարգկային
ալիք
մը
բ՚ւնահ
է
Հրապարակբ։
Տանիքներ
, պատոլ–
Հ աննեբ , պատերոլ
ել հտռեբու
ւիրայ
մագլցող–
ներ : Երկու
Հաէլտռակ
Հոսանքներ
էլ երեւան
.
ուրաիսութեան
ու ՚իաիսի :
Հոս
խօսքը
քհուբէնին
է .
ինղ՚ո ստ
էլ^արթննամ
, մխոր
մ բ կա
յ
գոլր–
սբ
. ղէ՚ղի
պատուՀան
էլ՚առաքան՚ամ
, ա չքը
կտրե
լու չափ սուինաւոր
ղօլ՚քեր
ճամ
բու
երէլու
կող—
մ էն ; Մ արգէլա
յին
ալիք
մ բ բռնահ
է
Հ բա պա րա կը ,
տանիքներբ։
ԱնՀաշիլ
գլռւիսներ
կաիսուահ են պա.
տուՀաննեբէն
: ՓօփԱ^ները
մ ողո՚իուբ՚ղի
մ էք ին
կահ են կարգ ու կս^նոնբ վե րաՀաստատե
լու :
«Տանկաբհ
գուռբ
էլը բացուի
եւ Գեղամ
,
սափրի
չի
մ ը Հետ ներս
կուղս՛
յ : Մ ա՛լ ու մ
օբուքս
կարգի
էլը ղնեն։
(.Այղ ատեն է ռր կը ձգեմ ֆետա–
յ ո ւ տարա՚լս
. գբնգօլի՛
բբ՚լոտ
ապտն ,
փանասլա–
սի շալփաբը,
պոլխարի
փա՚իաիսր,
որոնց
՚քէ
քրր–
տինք կը Հոտէր՝) : Մօրէ
մերկ կբ գառնաւք : Օտի
քօլօնո՚է
մա րմ
ինս
էլբ շվ՚է ու^բսէ •՝—՜ Հէմ՚ս
բաբձբ
Հիւրել՚ու
կար՛է էլանցնիս
, թող չս-սեն որ Հայ
ֆե–
տայիներու
Ո՛է յս Ռուբէն
փ՛աշան
քրտինք կբ Հո
տի։
Լաթերս կբ ՚իոիսէ
(ճեր։քաէլե՚լէն՜.։է.ր), նոր
էլա րուահ
քօսթում
, նոր էչօշիէլ ու վաղէլ՚սոլ
, եւ
էլը մտնենք
լնղռւնարան
: ինձ տեղ կուտ՚ւն
Գերա
պայհառի
եւ մ եհ
էմ ամ ի
մ էքտեղ : Մ եհամ
եհ
պաշտօնեանեբ
, ղարղարոլահ
շքան շ՚ւնն ե ր ո ւէ ու
պսպ՚լուն
սուրեբոփ : Առաքին
ա՚ւթիւ
ԱալիՀ
՛իա–
շաա
ինձ էլբ ղիմաւորէ ,ե վարղան վարդապետ
ինձ
էլբ հանօթացնէ : Աւ այղսլէս
կար՚էո՚ի
էչու՚լան
բ՛ս,–
րէւ
ղալուստ
՚քտղթելու : Այս
՛արարողութե՛՜ան
լմննալէն
յէւտոյ,
ԱալիՀ վւաշան
է՛նհի
էլ առաքաբ–^
կէ
^–է
—
«Այսօր
կառ՚ւ էէարութեան
չէն
քէ՛ էէէռքեւ Հէ"^.
րիէթէ՛
աոթիւ
մեհ
բանաէսօսութիւն
կայ , էլր
Հրաւիրեմ
Ջեղ , ձեբ ներէլա յոլթեաւք
բ պատ
ուէք
օրուան
տօն ա քլա տ ստ րո
լթ էէւն ը
, ե լ
ամ փոփուէք բան
II
բս ալ դուք
իսօսե լու : Եթէ թուրքերէն
չէք գի
տեր
, Գեէլաւք էֆէնտի
՛ք
Աեւլի թարգման»
:
ԱէսլիՀ փաշան իր շքախումբոփ
առաք
էլ^անց–
նի։
Ռուբէն կը մն՛այ
Գեղամի ու Գարմէնի
մէք–
. տեղ, ոբոնց կբ Հետեւէւն
էլա յ դ Առաքնո րւէնե րը եւ
մէկ
իմ աէք : Երկու– կռղմին
ճամբայ
կեցող
ղ՚^րքերբ
պս՚տոլէ։ կբ էլենան
, ու ամբռիսը
եա՜շա.ււ՚ըն
կբ պո
ռա
յ ու մարդկա
յին
ալէւքներ
քչելո՚է կբ
Հասնէւն
ամ պէ։ոնէ։ն
առքեւ : թուրք
բանա, խօս
ւ երբ
իրարու
կը յաքոբգեն
, միեւնոյն
յանկերղբ ա ր տասանե լոփէ
–՚%՚շ։ր71Զ^
սլ^Ի՚^րքչ^^-լթ–^
Հ ՚ ^ մ ի –
՞
*ւ
I–
եԳորակացնեն.
բանայ
իբ թարգման
Գեղա (
-
«Զո՚-լո՚^Բ
՚ք^՚ւ
Բ"՚ք^1""Ց"՚^Ց
Ժ
՚՚^Ը–
Գ՚որեր
ունակ
Հայ մողոփո՚-րԳԸ^
է՚Բբեւ
Հչա֊
Հպատակ
աաոեսս՚ւ
օսմանեան
էլայորութեան
ձեռ֊
խաււաո ապրսց
է
• ^
ին
կ՝
Հ"՚յ
մողոփ"՚–Ր՚էԲ
էլ"^ ոափա
րո
լթեան
տուաւ
իր լ՛աւաղոյն
ո - Վ ր ՚ ՚ ՚ ՚ Լ
ումե ր բ , էոբքունէ
,
ռանձայէն
նաէսարար՚՚՚֊թէ՚ե
եւ արտաքէն
գսբհոց
Լխտրարէ
էէէէ՚րՀրգՈ
՚կ՚-^^եէ՚բ։
Եկող ու անցնող
.աա մբ Աուչթ՚՚՚^^եբ
, Հայերու
մտաւորական այդ
ումբ,
պետաէլան
չաՀբ
Հաշուեցին։
իսկ 70ական
թուաէչաննեբուն
երբ Աուլթան
Համիտ
գաՀաէլա–
լեց.
Հայ մո՚լոփուրԳԲ
մտաւռրականէ
բոլոը առա
ւե լութեամ
բ ու աուեալներոփ
խոց մբղդաց իբ
Արտէ՛ն մէի Եւ ՚>Բ
՚ " " ^ ՚ " ք
"՛յ՛լ
մղձաւանքէն
աղա–
տելու
Համար,
մէքոցներ կբ ՚է՚նտռէր,
հրագիրնեբ
քլ
՝որոճար։
Հս-միտ
մի մամանակ
շոյեց
Հայերը
առանձնաշնորՀներ
ու բարենռրողումներ
խոսաա–
նալո
էէ :
« Այգ Ւ"՚1՚է
եբափնեբոլ
փոէսարէն,
դո ր–
հադրեց
իր ոճրտյին
թաքուն
հրագրերը։
Շոյեց
քիւրա
ցե՛լի բէկեր
, աղանեբ եւ մոլեռանդ
շէյ–
էսեր. անոնց մէք ներաբէլեց
էլրօնական
թոյնը, ար–
տօւեց
քիւրա ՛յե դի ՛լէնում ը եւ անոնց
ղէմ
՚լինա–
թս֊փ
ըրաւ
Հայերը։
ք՛իւրտ
ցեղին
.ոուաւ
բացար
ձակ
ա՚լատութիւն
Հայեբբ
քաբղելու եւ կոէլոսլտե^
լու անոր դարաւռր
Հարստութիւնը,
առեւանէչելոլ
եւ իւրացնելու
անոր Հարսն
էւ աղքիկը
,տիրանալսվ
զարերէն
մնացահ
անոր
Հո՛լ ու քուրէ՚ն : Այդ դեռ,
քիչ էր, կազմեց
քբտական
ւէունղեր
(Համիտէի
\
"՚լ՚՚՚յբՆ
՛մ՛՛՛՛՛մ գանոնք
պետռէլան
էլէնքերռ՚է
|
էլանաւլան
տէւ
՚ալելոլթիւննե՜րուէ
:
\
«
քԼ՚։էք,
իսնգրե
մ , Հէսմիէսիէի
գունղերը
է՛՞նչ
շաՀ
բերին
օսմանեան
կս– ռա ւէա րութեան :
Ո՛՞ր
ճաէլատի
փբայ
կռուեցան
օսմ .
կտյսրոլթենէն
իէէուսէհ
Հ՚՚՚լերր
պաշտպանելու
Հտմ՚ւր։
•Բրդաէլան
ասէէլաւոէոկութեանց
սլաէլասր,
իրենք
լրացուցին
^
Հայերբ ի րգելոէէ ու
էլո
էլո սլտ ե լոփ։ Եւ ՛էս՛
կբբ՜
լար անոր
Հէոմար որ, էլառ ա
էէ
՛սրո ւթիւն
ը
երկու
չ՛ս
էի
, երէլու
կչիո կբ դռրհահէր
իր Հսլատաէլ մս–
ղոփուրգի
մէք։ Մէկ կողմբ կբ Հո-լկ՛^ կբ նօսրա–
նէսր , միւս
ո՚լմր
էլ ուռէր ու եբ յղվ՚անար
. . . •
« Հայր տոկաց
բուոր տեսաէլի
՛լրէլսէնքնեբուն:
յ*ր
մորթին
՛էբայ
րնդսւնեց
այրող ու
էոոցոտռղ
բոլոր տեսակի
Հաբուահ1եբր։
Տոկ՚՚՜ց
երբ կը
սպաննուէր
իր ընտբտնէւն : Լ՛՛եց երբ կբ խլուէր
իբ
գաբ
է՛է
է
ռր
Հա րստ ութի
էնբ
։Համ բերեց
երբ
Հօտերով
կբ
քշէէ՚ն
է՛ր տաւարն ու ոչէսարներբ։
ք՚ս՚յղ
երրեք
չկրցտլ
էլանզ. ՜ առնել
Հոն երբ
ղո ւլում
ի
՛չաման
ձեռքը
բարձրացաւ
է՛բ ընտանեէլ՚ւն
սրբութենէն
նե
րս
:
« ԱՀտ այս ղուլումներն
էին որ մեղ
բարձրա–
ցուցին
լեոներբ։
Մէ՛ք՛ նպատակն էբ ւիոխել
Աուլ–
թէսն
Համիտի
ռէմիմբ եւ անոր
տե՛լ
Հի՚քնոլահ
տեսնել
աբղալ՛
վարչաձեւ
մը, բոլոր
մողուիուրգ–
ներունէ Համար »: (Զ՚սքնեքէ
— «է(ւււ՚^;ասրն էրմէնի
վաթ=անտաշլար , էրմէնի ւ|սւլ>սււնփէրվերլար»
է
ԱտլիՀ փաշան
՚քէքլ ձեռքբ
տու՚սհ էր Ռուբէ–
նէն,
միւսբ
Գարմէնի : իրենց կբ Հետեւէին
ւէլէսա–
ՊԱՏԿԵՐ՚նԵՐ ՕՐՈԻԱՆ ԿԵԱՆ՛ՔԷՆ
ՍնՏ եՐ Ս եՕեԼԸ
Իր Հարաղաաները՝
մ տ յր , Հա յր ,
քո
յր , եղ–
բա
յր , սւմ ուսէէն , աղղական
, բարեկամ
մեռել
, կո–
րե լ , անՀետացէ^լ
էին Հա յկաէլան
Ա եհ
Աղէտին
,
էքնացել
էին լեէւնեբում
,
ձո րե րում , անապատնե–
րում , կուլ
էէ՛ն զնացե
լ Եփրատի
ա լիքնե րում
Հ
՚Րանիսնե
րին
, քանիսներէ՚ն
մ եռահ
կամ մ աՀա–
մե
րձ
թողե
լ , անց ել էր առանց
դեր
եզմ ան տա լու
,
առանց
մի «Հայր
մ եր»
ասե լոլ , առանց
եբեսը
իսա չ Հանե լու : թողե
լ , անցե
լ էբ , փախե
լ էր մ ա–
Հէն , որ կեանքէն յետ չմնայ
, որ ապբի^ , ապրի*
յ
ու ապրեցնէ։
Զէ՛՞ որ ՚ԷԱ՚ղթի
ելաւ
երեք
մտնչե–
րոփ,
երեք փոքր
մանչերռւի։
Մ եհ բ այն
մամանակ
Հազիւ
8—9
տարեկան
՚ երէլրորդբ
Հինղ
տաբեէլան,
երրորղը
գիրկբ–
ինչպէ՛՞ս
ապբեց,
էւնչպէ՞ս ապ–
րեցրեց
, ինչպէ՛՞ս աղատեց
ղաւակները
,
պատմելու
բա՞ն է. Հաւատալու
րա ն է ։ կամ
Աստուհոյ
կամքն էբ , կամ Հայ մօր Հբաչքր, ռր Հիմա ան–
Հ
Ա
՛ւատա
լի է ղաբձել
, նո յնիսկ
,
իբեն
Համ
ար :
Հէ՛մ ա չէր կարող անտարբեր
գեր
եղմ աննոց
մ բ՛ո–
նե
լ , որեւէ դ ե րեղմ անի առքեւէն
՛անտարբեր
անց
նե
լ • բոլորբ
իր
Հ ա ր աղա տնե
րն
էին .
բոլո
րը
իր
դե րեղմաննե
ր բ : Պ՚սրտք
ունէր , կարհես
,
բոլորի
Հանդէպ,
պիտի
ադօթէր
, պիտի
քուր
տար։
Ա բբուկ
մամ ան
արուարձանս
Հաստատուահ
առաքին
րնաանիքներէն
էր
, ուրեմն՝
հանօթ
բս—է
լորէ՛ն,
մտե րէ՛մ րոլո
րին ;
Ակիզբներր, երբ չդիտէին
իր ոփ լէ՚նելը,
Հաս–
կացուելու
Համար
ասուճ
էին՛
«Երեք
՚քանչերոփ
մայբբ»։
Երեք
մանչե՜ր՛– • Աեհը
արգէն
17-18
տարեկան։
էքեր կի՛ն էր, աշէսատունակ.
մտաւ գոբ
հաբան
, անցաւ
դո բհ ա ր ան է գո րհարան
, ուր կ՛ս՛–
րող էր աւե
լի գբամ փաստակել,
գոբհի
թեթեւը
,
գիւրէ՚նբ
չվ՚նտռեց
,այլ լալ փաբձատրռւահբ
որ լաւ
պաՀէր
ղաւակները։
ՊաՀեց ,
՚էպրո
ցնե ր դրեց ,
տրՀեստների
տիբացրեց
, է՚նքեաբաւ
դարձրեց
:
ինչ որ ունէր , տռւեց
ղաւաէլնեբին
՚
իրեն բան
չպԱճՀեց՛
կեբալ
այնքան,
ռբ ապրէէ,
աշխատել
կա րո՚լանա
լո լ Համաբ՛
Հագաւ
այնքան, որ մերկ
ու
ողոբմելի
, աբ՚էաՀատելի
չերեւար ; ^Հաւաէլնե՛՛–
բբ, էլաւաէլնե՛՛
րբ • նրանք
է ին իր իսնա
յողոլթիւնր,
դրամադլուիէբ՛
ի՛նչո՛՛՛ւ փախենար
հեբռւթենէն.
ե–
րեք դո րհունեա
յ
ղալաէլ
ունէ ր • նբանց
արեւի
տակ,
նրանց տալիք մէկ պատաււ
Հացոփ
պիտի
ապրէր : ք՝ոլորբ , բոլորբ
ղաւաէլնեբին
, որ բանի
կարօտ
չմնա
յին , որ բան սոբփէին
, որ
կեանքը
դիւրին
ապրէին
X
Ի՛նչ
երքանիկ էր, երբ ամոլսնացբեց
մեհ ղա
լակը
Հա յբենակից
մի ադքկա
յ Հետ , եւ
տարուայ
ղւի՚ին
թոռնիկ
գրկեց
. աղքիկ
թոոնիկ
. ադքի՜կ
,
որի
կարօտն
ունէր : Պիտի ամուսնացնէր
միւսներն
է լ , մէկբ
մ իւսի
յե տեւէն
, պիտի
ունենա բ
թոռ–
ներ,
մ՛անչ, աղքիկ, պիտի
կազմէր
մեհ
րնտանիք^
այնպէս
ինչպէս էր իր Հօր լնտանիքր,
էլէ
ամուս^
նու
լնտանիքր : Պիտի
լէնէթ
բախտաւոր
տաա
1
Այո, բախտ՛աւոր՝
անցուցահ
աղէտներէն
յետոյՀ
Մէկ
է լ բախաէ
անիւր
շուռ եկաւ,
լքեց
իրեն։
Մեհ
մանչը, ոբ երեք զաւակէ
Հայր էր եգել,
ընտանիքն
առաւ,
ելաւ,
Հարաւային
Ամերիկա
գնաց։
հքոսաացաւ
մայրն ու եղբայրներն
է լ տանել
երբ
• Է ՚ ՚ Բ ^ Ը Լ"՚ևէբ
՚ Անցան տարիներ
, նամակ կ՝առ.
նէին
կուտային։
Պատեբաղմէն
մէկ-եբկու
տարի
աէւաք, փոխանս^ կ էբ մա
յյն ու եէլրայրնեբբ
քոփբ
տանելու,
էթէոք
հնու^ե
րր տարաւ.
նամակները
կարճեցուց
1
մէւ օր է լ բոլորոփէն
էլտրեց
Հ
Եղաւ
աշիւարՀի
փ՚որձոլահ
էսօսքը •
«Ա^քէ
Հեռու
,
սրտէ
Հեռու»
:
Հասցէն
էէոիսել է.
փերքին
նամակներբ
, ռբ
պատէէւիբահ
ուէլաբկեց
, ձեռքը
չՀասան
, յետ ե–
կան : Զաւակ
ունի , ու չունի :
Ե րկր" ՐՂԲ կապո
լեց
ամ ուս
ինը
ձդահ ,
երկու
զալակոփ,
էբմէ տարիքռփ
մեհ օտար
մի
կնոք
Հեէո
. նորից անպսակ : Ա այրը
լացաւ
, աղաչեց
,
յանդիմանեց
որ ձղէ այդ կինը, որ իրեն ղաւա
էի.
ներ
տուող
ամուսինը
ձդող
կինբ
իրեն
կին չէ լէ
նէ , որ ամուսնանա
յ յարմաբ
Հայ ադքկա
յ
Հետ։
Զեղաւ.
աղան քէն աբեց,
տնէն
Հեռացաւ։
Մէկ–
երկու
տաբի
կնոք Հետ էբ. երբեմն
մօրը
կ՝"՚յցե–
լէր։ Միօրէ լ անպսակ
կինը ձդեց ու
անյայտա
ցաւ։
Պատերազմի
մէք էր։ Հիմա ուր է, չ՚էիտէ :
Երբոբղը՝
պատերաղմին
ղինուոբ
տարան
.
Ալմերէա
ղրկեցին
• փառք Աստուհո
յ , պատեբաղ–
տէն
ողք ելաւ,
բայց նա է լ տուն չդարձաւ
•
Ալմե^
բիա օտա՛բ մէ կին առաւ,
տուն տեւէ եղաւ,
մայրը
մոռացաւ։
Հէմա
մենակ է,
մենա՜կ։
Վերքին աչխատահ
աեղբ
բիսկոլիթի
դո րհա–
բանն էր, ուր մէնչեւ
պաաերաղմէ
փերքր
մնաց
։
(5)
ԷԼԷՆ
ԲԻԻԶԱՆ՚հ
I
Fonds A.R.A.M
