ՄԱՀՈՒԱՆ
ՅՒՍՆԱՄԵԱԿԸ
ՀԱՅՐԵՆԻ
ԱՇԽԱՐՀ
Գո1ւաևսւԱ
(1901 - 22 ՚Օոյեւքբեբ, 1951 - 22 Նւ^յեմբերյ
1յէբ նաճասլետիս սաւ֊ր կակոււլ ճուլիկ՝
Ըր,
զ±եզ պբւպ– սրր^9 ^ " ^ յ ՚ ^ Ա աշրյալարկ– • • •
Հայրենիքի
"էքԸ սրաին մէ՛է, Հեռաւէ.ր
՝,ււրի–
ղոննե րու. վյ՚այ վր
սս-ր^ր
չքեղ
արեգակի
մը
պ^"
ւ ւ
Ն՛– յեմ րեր՝
ւ-^Հ/ւին ^.
Հսէ-ո^ւէ
Ա,լչ.շաս։
Ա. ՜կա–
ղա ր լ, ղասղաԼլեե
րը աէս ուր ր"Ր՛ ը վըյյ.էւճնէ^ր՝Խ
վեէու
իքԼւԱր՚,լԱ
,
ձ՜ագող արեւու
շռղեր՚՚ւն
եւ
Ագրրաղասի
աչիքներուէ՛՜
աաԽեչու
՝է՚––րրղոնէ
էՈ–
րրղոԽ
, Հռէւ
ուր ՛լար
Հայոց
աԱս.ար֊,րղը
թ
իր
Վերչչւն
Հառա
չը
իւառյւս չոլ
Սեր
գա րաւոր
անմ
ա •
՛սերու
յետրՆ
շէււսչէն
Հեա :
ԱլիԼան
էլը
րաժ՚նո
ւէ ր նիւթ-ալգէս
աչիւարՀէս
,
ըայց
Սա֊էը
մալ,է1հին
Համար ել ոչ
^քյգիրՆ, եւ
անոր
Հ՚՚՚գրն գաղափս.
րի վԼրածուաժ
, չո յ՛՛րն
մ է^
աւելի
լո
յս
, մ աաե
աննե րու
մ է^
կենգա՛ն
ր
րա
րրա՛ւ
1լ
իչԻ՚է աակաւին
մեր
Հե
ււաւ՛.
ր
եւ
մ ե լ՚օ,աւոր
ե
ր–
կի՚՚քի՛՛
Վյ,""
յ • Հ՛" յրեն
իքն իր
մէչ
փառքԼ
ր՛՛՛Լ
յա–
ր ուիք
իւն
աւլած՜՝
էլն ^ գա
ն րԱս
ա ւ&
յ
մ ը
ղւ
քքչսուաձ՝
Հ– ,
եւ մե ր Հո՛լը ) ՚՛ եր ս ր րաաա
Լ
քա լ՛ե րը
,
մ
եր
երկն
անմ
ան ե ղե՚լե ցրսե ր ը , մեր
անւղածրա
ր
չե՛ւ
-
նե
րր
, աւերակւե
րս ու գամ րա ենե րր իր
ևաՆԼԼ; գ յ ե –
րՍՆյ
Հացբու1,ւ1բւււ՜րւււ
եւ
էէււ1֊շՐզԱ1յրսԼ
՛է՝ԷԼ կենգա
նի
չոյսիև Հեա
ղօւլ՚֊ւահ՜
եւ երգ
եե ,
եւ Հաւատք
է
եւ
մ
արս՛
Լ՛ աւլաւլակ :
Լ\չ ոք իրեն չափ սիրահ՜ ու երգած՛ է
Հայրենի՛
քր
, ա չ ոք ա յնքան
րռ
լո րան
՚։ ւէ ր սւչՀակիղած է Լ՛ր
կեանքը Արարատը
րա՚էրնին
՛Լրայ
իեչսլէս
Լ՛՛՛ՔՐ՝
81
տարիներ ղատկական
կեր^ւնի
՛ղէո սլղա՚ւած՝ է
եւ
սւղաււելով^
աւելի
յ "
աուած՜
Հա
յրե՛նի ան -
րաիւտ
Հ
ւ.
րի՚լո
Լին
; ՛Լ՛։ սփո րի
ափեր՚՚ւն
՛Լրա յ ծնած՜
( I ՍճՕ ),
կարծ՜ես
սաեգծ ագործ՜
րե
ութ՜
իւնը սաՀմա
նած՜
էր
՛լփ
նքր
երկու ա չփւարՀնե ր՛՛
ւ ՛փրա
յ
մսլաող
րնոլթենէե՝
տա՛նիլ
աստուած՜նե
րէ ն
կե րտո լած՜
Վ^ենետիկր
,
անց
րնե
լոփ
գա
յն րա՛եա ս տ ե ղ&ո
ւթ
ենէ
բնա ստե ղծո
ւթիւն
՚՛ բւղէսւլԼ՛
քա՛ն
էէա
կոլի իր
՚^՛
էք
ղե
ղե ց կ է՛ ւթեա՛ն
ա՚լքլքելփ
Հոգին
ո բ ւգիտի կաղմ
էր
իր բէէէԼաեգակ
կեանքին
իս ո լւ ՝, բ ղա
կան
գրոչ՛մը։
ս
• Վաղարը
իր
խաոնո
ւած՜
քէն
եւ
Հ՚ւգիին
Հա
մար
ամ էնէն
ա
բղա
ւա՜նղ
Հուլն էր ,
ուր
ղեղեցկո
լ–
թեա
ն ոգին կը կաղմ աւո բուի
,
ձեւ ու
մարմին
կ՚առնէ
փէ՛խանցո
ւելու Համար
յետոյ
լոյոի
Ն՜ա -
ր՛սլ
Հքյգիևերուե
•.Ալի^Փ՚ե բու
ամ կնօրեա
յ բա իս ,յւմ
ը
փանքի
էղաաե
ր քքէն՝
անք,ր
կր
՜եե
րչն
չէ
մաբաական
եբգե՜ր
,
ոբէ.նց
կեեէէանի
արձաէլանգը
նո
յն
ոլմղր–
նութեամբ աա կալին
Փում՛
ւխւրռտաււ/յ
կամ
«՛իա -
քակորուին
Աոլչեէլիք» եւ կամ
ճկարմիբն
Վարղանի»
չ՚ւինգնե
ր I։ լ
մ էք կր լսենք : Ծ Լ՛ րան
եծ՜ ին
եր կինքր
կուտա
յ քնարա
կան
քե
ր
թ ո ւած՜
ե ե լւ
ո ւն
գո
յն եւ
չը–
նորՀք
,մ եւլմ ւյլԼմիւն
եւ ճաշակ
;/՝սւ
յց ա յն
ռր
ղինքն
աւելի
կը
փե
րացնէ
ր , էբ
մեր
շարականներու աստ
ուած՜ա
յին
մեղեղին
գոր
Ս •
՛Լաղա
ր ը
Հար
յենիքէն
ա՜ւանէլ.
բե՜րած՜՝
Ա իսիթարի
օրերէն՝
սրրաղան
նա–
թանձոփ կր սլաՀԷ գա րե
րո
ւէ իրեն Հարաւլատ
քաղց
րո
ւթ
Լ ան
մէք
,
ել
փանքի
կամ՛
ա
րնե ր
ր
ամ
է՛ն ա՛լ -
տոլ
երեկո
յ կը կրկնեն
Հ ր ե շտա
կն ե ր ո լ Հեա
, մե
նաւորի
յուղմ
ան մատնե
լոփ
Ալի շանի ՛ղէս փե րա -
ցող Հաւատացեալ
մը, աՀա Տ է րո
ւն ինե
րո
լ
երղը
կը
ծ՜նի
իր
սրտին մէք քաղցր
,
Հ
րասլո լրիչ ել
երա
նական : ի՛այց
ո^ր
բանաստեղծ՜ր
տր՚ոմութեան
Հոգին փբայ շէ տնկած՜
իր
կեանքի
ծ՜առր
կասլոյտ
երկինքին
մէք
Նա,լիկ
տալու
Համար։
ՏԽՐՈՒՆԻ ՚
ՆԵՐԸ
պի՛տի
շուն
ենա
յին
քնա րա
կււ
ն այնքան
քրն–
քշոլթիւն
, ղգաց՚ոլմ
ի փւափւկութիւն եւ մ աքի
խէէ–
բութ.իւն
մինչել
Հիւկոյի
մր կամ
Լամարթինի
Հասնելոլ՝ եթէ Ալիչան՛ի
մէք
ումղնօրէն
չգ"րՆէր
մաբղր
իր
տառասլանքնե
րէէէէ , իր
առօրեայ
Հո
ղե–
րոփ եւ
մաՀուան
ղէմ
անյոյս
պայքարոփ ;
Եթէ
այսօր
Ալիշան
, Հակառակ
իբ
աննման
գեղեցկութեան
եւ անՀաս
թռէ՚շքներռւն
չէ Հաս -
կց՝ոլսւծ՜, եւ կարծ՜ես մոռցուած՜ է նոբ սերունգէն
,
նորե րն է որ նաՀանքի
մ էք են
Հա
յ ա ւլ ի տ ո ւթ ե
ան
ճամ
բուն
՚էբտ
յ , յանցանք
մ ր չէ ե՜թէ Ալիշան
ս ի–
րած՜ ու պա
շտած՜ է մ
եր
ղ բա բա ր ր , դրած՜ է
ա
յդ
Հ ին ու փառաւո
ր լեղո լոփ
,
ին չպէս Նաբեկսւ
ց ի
մ ր ,
Խո րենաց
ի
մ ր կամ ՇնորՀ ալի
մ ր։ Նոր
սերունդն
է
որ
աւելի
կր
սիրէ
ծ՜եքծ՜եքել
օտար
լեղ՛։
լներ
քան
արբենալ
մեր
փառաւոր
մառանգութեան
՚լգլթիչ
գեղեցկութեաւքբ
Հ
ԱլԼ՚չ՚ւ^Լ՛
քնարին
լարերր
չմնացին
ամուլ
եւ
անա րձագանգ Ա . Վ՛աղարի
ո րմ երո
լն մէք :
ԺԹ •
դարր մեր
տաղանդաւոր
բանա
ստեղծ՜ -
ներոփ ել արձակաւլիբներոփ
լոեց այգ նոբասքանք
երգր,
արհաբՆեցաւ
Հայբեն՛ի
իսանւլր,
կրկնեցին
ղայն Խրիմեաւներ
, Ն՚՚-րպէյ^
Աճէմեան
, Թէրղեան,
Գուրեան
ու Վաբուման,
մինչեւ
Հեռաւոր
կոփկա–
սր խանւդափառուեցտլ
եւ ալիչա1եան
կրակն ին -
կ ա լ Պտտկանեանի
, Աբծ՜րունիի
,
Նալպանտեանի
եւ
ուրիշներ.՛։
լ ււրէոերունւ մէք. Հայ
մողոփուրգի
Համար կաէլմ ելու
Հ ամ անուտդ
մ ր՝ որ եւրոպական
միտք
է.ւն.էր եւ
Հայկական
Հողի։
Հսկայ
կաէլնիի մր նւքան ան տարահ՜եց Լ՛բ թե–
՛՛եբը
Հայ Հորիղոնինէ փրայ որպէսզի
նորեկներ
կա
Հա
ւա
տաւո
բ նաթնիքնեբուս
Ութտ ափա յր՝
մեր
Բա՛լէ
լե՚ւլլ
գոՀանամ :
Բու պատկե ր՛է
, ^ոս կուրծքիս տակ
, սրտիս
մէք
կը կրեմ ամէն պաՀ-ոլ :
կաբօտակէգ ու ծոփացահ ա չուլնե
րս այս
մ
ի՛
քոցիս գէ պի ետ
Հե՛ււ.
ւ
, Հեռոլ
անցեալր
կր գի
տեն
անթա
րթ
Հ
Ու ասոնց ՛՛էքէ
գո՚-ն գեղաՀաաակքքվդ
կը թ ե ղ –
գռ լէ՛ս • • • :
Ագնո ւթե
ան ՛ա ւլաէլակնե րը
մ ինչեւ այս
Հե՚ւաւոր
ու
քեւլի անհանօթ
ավւեբը
ինհի կը Հասնին
:
ԳոՀա
՚ևէէէմ
, մեր
կռ՚.ւե1լ սարը,
նայէ
գիմացգ
մեբ
Խաբալրոլն
; Այնտեւլ,
Հ)պաենբռւն
ա՚ւչեւ կե
ցահ
տասնամ եայ պարմանի
՛քը
սիրա՝%արր
քու
կաէլնեթիտ
իրանին ու հաղկապաա
կաաարին ,
քեւլ իր աչուըներ
քււն մէք րանա արկահ
յորգա
Հոս
կաթեաէլբրլրիգ
ութտ
ը կ՚երաղէ
• • •
X
Գոյանամ
, կոյսղ
ի՛յ՝ սիրական
։
ԱՀա ուխտի
կ՚էււլամ
այսօբ քեղի, կեանքէ՛ս էն
ա՚նոյչ
օրերէն
մէկն ապրելու
Հա
՚յաբ
:
Այն օրը, էւմ
մանկակաԼ
՚անմեէլունակ
ու
առատ
աբցէէ էնքեե րւ. ւս առքել աե ւլի տալ՚ւփ բէււխ
սիրտ
Հա
յրս
, ֊ Ան ալնաՀատակ
մեր Ա եհ Ե՚էեոնին
Համաձայնեցաւ
, է,
ր
ես ալ մ՛աս կաղմեմ մեր ուխ
տաւոր
Հո՚էիւնեբուն
ու երամ
երամ
այհերոլն
,
մեր
էլա
յլաէսեղգ
ւլ ամ
բււ
ի
՛ե՝
Զ քյմ ա՛լիս , մատղաչ
րաղո լէլեեր ո փս Հ^ստ Վի՚Լը ՚էրկահ
• • • :
X
Արչալո յսէն առա՛ք ճամբա
յ ելանք ։
Լիալուսինը
խոշոր
քաՀի մը պէս կը
՚էառէր
մարէլարէ ատե սք Հասակի էէ ճիշդ
ւէյւան ւ
Հ)՝իբկաթիլնր
մեր Օպաներէն
մի
՜Լչել
Հալ ^
նա յի փրա յ ;
Աք/մ առէւս էէի՛ղր ղրկահ
քս,լեց
ի
մ՛ե ր ա
յհե
՜րքքւ
ե–
րամին խառն՛։լահ
• • • :
Արեղակը
երբ քու խ" Հուն ճակտիգ
իր
նետե
րը
շարեց, մէսրճեց,
՚լանւ՚լերոփ
ղարղար՚ււն մեր
Հօտին Հետ մ իասին իրանիս
լա
յնքոփ
կաթնաւլրիւ–
րի
՚է
առքեւ կանգ առինք :
Աեբ
Հո էէի ւները ամ ան
ամ
ան
քուր
էեցուց
ին
քո լ բոլմիշ
կաթնա՚լրիւրիգ
ակէն ու իրենց
լա
յն -
լտ
յն ափե բոփ
բ
այհերւււն
Վրայ ցանեց
ին
, ց՛անե -
ցին...
Ա Լւնչ անւղէէն , էէմնաՀատակ
Հայրս
մ ենաւո
ր աբ–
տուճէն
մա տալլցոլ
շիշա1լները կլ՛ էլախէր :
Ես՝
թելերէս
մին Ջոմաէւիս ՛էիւլ բ նետահ ,
պլլահ
, քալեցինք,
բարձրացանք
մինշեւ
կատարը
հսէէլկար" յր ;
Երբ
էլադա
թ
իգ
սարաՀարթ
ին
ոտք գրինք իմ
աչիսաբՀ ԳոՀանամ
,
կա
յհա կնա սլէս
յ ի չե ց ի Հէք -
եաթդ
. . . է
Ես տեսայ՝
ոչխաբներոլգ
Հօտր,
պատկառելի
ու տլեգաբէէ
Հոփիլր
իր
Հսկայ
ղամբռը
կողքին ;
Տե՜սա՛յ՝
ինհի երեւցան • • • նաեւ
, Հրեչտակա -
նման պերուքքրներէլ
սպիէոակ
Հաւլուստնւե
ր քքփ • • • ,
որոնք
խոշՈր
ղոյլերոՎ
փրփրուն
կաթր իրենց թե–
Եգիպտոսի
մէք ստեղհուահ աս
Հակաթուբք
տրամաղրու
թիւնն՛երուն
առթիւ, շաա աւելի շա -
Հեկան
սլիաի ըԱա
բ սլաբէլել տեւլական
մամուլին
ունեցահ
դերր, որ ուրիշ երկիրներու
մէք մեհ
ազղեցութիւն
ունի
Հանրային
կարհիքին
փրայ :
Եթէ
Եղիպտացիներր
պաՀ մը մոոնտն
անցեալը,
այմմ յստակօրէն կր տեսնեն որ Թուրքերը
ունին
ա՜լ Հանղուրմե
լի բան մը
, յոէսւրտ
, ամ բարտաւան
էլեցուահք
մր,
<ձ այս ինչ Լղ։ւնք»ի
էսենդ
ղինո
վոլթիւնր,
երեք
մեհերու
Աիքերկբականի
մ՛նա .\
յուն խմբակցութեան
մէք, որ այն՛քա՛ն թունգ Հա
նահ է ա բաբական
ց եղե բուն. քԼ՚գերր ՚–
Աեբ
լնթերցուլներր
քիչ մր հանօթ են եգիպ ^
տական
թերթեր՚էւն
Հակաթուբք
ելո յթներուն
:,-
Ե րկ՛– լ նոբ փկա յ ո ւթ է՛ւնն եր ո Վ կրնւանք
Հ իմնա ւո
րել
զանոնք։
ԱՀալԱ՚սիկ
^էլ Տտ՛էա»
թեբթր,
Հոկա.
\()ի Համարին՛
մէ՜ք բառ ա՛լ բառ կը զրէ •
«Թուրքիա
Միքին Արեւելքի
նոր Իսբայէլն է;
Որքան ատեն՛ որ ղլուխր չէ ճ՚լմէււահ, արաբ պե -
աութ եանց Համ՛ար Հանղիստ
չկա
յ» :
Եգիպտական « Լիսան՛ էչ Իչթիրաքիէ՝»
թերթր
է՛նչպէս
ղ իտէք պատկե
ր
մր Հ ր ա տտ ր ա կահ
է ր
Ա • էքէ՛ն ճակատր
, Թ՛ուրքի՛՛ն
շուն ի մր կերպա -
րանք՚փ,
որուն
՛Լիզի չզթան
րռնս՚հ էր ԱնղլԼ՚ան . .
Ե՛լ Լ՚սլտաքլտն
մ ամ ուլին կա (՛Ն՜իքր
ցա
յտուն
1լերպոփ տալու Համար
Թ՚՚ւրքեբուն
մասէն
, փե ^
Ր"յԼ՚չեալ
աբււ բււքլանէ թերթին
նոյեմրե ր Հի
թիլէն
քաղուահք
մր աՀաւասիէլ .
« Ամ՚երի1լացինեբր
թուրքիոյ
ամէն
կողմր ան–
ւերէն կախ՝ գադաթիգ
էիրան շինուահ
ձազարա -
նմանէ տեղէ մը փար կր թափէին
. . . յ
ԳոՀանամ
, մեր ոիրելի
ո՚֊ի՚աափայբը :
Աեհ
մայրիէլս ու ես, ՈԼ նաեւ բոլոր
գիւղա
ցիները,կր
Հաւատայինք
թ է ՝
քու անթիւ
ութար.^
ներո լդ կա թէն
քլր դո յանէար փարէն բխահ առաա ՛՜
ա՛էլբիւր ր : Ու մեր Հաւատաւոր
նախնիքները
<ձԳո - ՜
Հ անամ՛ կաթնաղբիւր»
կնքահ
էի՛ն գայն
է |.
-—-
Շ ի չա կ
մ ատա զց ո՛նե ր ուն
լեարգներր
խոր–
տիէկնե՜ր եզան
մեղի Համար
տեղին
փրայ , որմէ
եէոք անկշտում
հհեցինք
կաթնազբիւբէգ
է
, ^
Թոքե բր
Զ ոմ տոիս րամին
Հ անո ւե ցան :
Մհ.էԴ Րոլորտիքէն
ամէն
ազդի
հազիքթւե բոՎ.՜
փունք մր շինեցի :
՜՜
. կաթնաղբիւրէ տիկ մր ք՚ոլր առի մեհ մայրիդ
՜՜
կիս ու բո
լո ր պե ր ւորնե բուն
Համ ար :
. ^
Ու
նոյն օրը մայրամուտին՝
Սպաներր
ւէաի–
Ու Հիմակ, ԳոՀանամ
, անՀամրեր կանչիգ կ^.^
սպասեմ
:
1 " ՜ " " ՚* ՚ 1–՛
Ազատութեան
աւետաբեր
քլանչիդ՝
փեբէԱգառ^
նալոլ
քեղի նէրէն, եւ, երկէս ր տարիներու
պանդխ
տութեան սեւ մանէդին մէք թօչնահ
սիրտս կաթ–^ ՜
նաղբիւրիգ
քրոէէր լուալոլ
... -
Ն.
ՇԻՆԱԿԱՆ
խէէէն էւրենց
բո յները անոր ոստերէն
ի փար ոլ եր
գէ էէն ա յդ նոր
րամ
բիռէէն
լա
րե բոփ : ՆաՀասլետա՛
կան լնաէսնիք մը կաւլմեց ամբուլք Հտյ
մ՝"ւլոէէուբ–
զը եւ մե
ր տրտմութեան
երկար
ձմեէւն երուն Հա
ւաքուահ
պլպլա ցուլ օճախին առքեւ կարդաց
^ռՆ–
շ ի կ Ա ե բ ւ ւ Լ
Հ՚-՚ւլեսուն
էքերը,
յոլղոլեցաւ,
լացաւ եւ
եբդուը՚-ցալ
փրէմի ու ոլա յքարի գաչտր
նեաւէլիլ։
՛Ծնան
Հա յրենիքին
նուիրուահ
յե ւլափո իսա էլաննե բ ,
մեր
լեռնէե րո
լ
փրա յ աւլատութեան
երղն
Հնչե՜ց
Հ րացանիէ պա յթումնե
բու Հետ եւ Հին դիւցա՚լնե
ր
բարձրացու
ց.ին
իբենց ՛էք՛"–ին՛ ե բ ր գե րեւլմ՚աննե
րէն
էսառն՚էէլե լու նոր օրերո
լ
Հ ե ր էէ սն ե ր ուն ել Հայ Հ
ո՜
ւլ Լ՛ն ա յդ
օրէն պաՀ ակ կանգն եցաւ մեր գա րաւոր
իրաւունքնե
րուն :
Ոչ մէկ օտար Հե՚լփնակ
այնքան
կրցահ է ՛ազ–
՛լել իր աէլ՚լի կեանքին
փրայ որքան Ալիշան ; կեղհ
բ
-յ.
րե քլաւքներ՜֊ ւ տեւլ, քաւլաքական
սոլտ
մ արգա -
բէ ն՛ե րոլ
վա խան
, նա ցո
յց տուաւ
Հա
յ աէլզին թէ
իր
էիբկութեա
ն
ճամ՛ բանէ
միա
յն
իր
մ ի–
՛ացեալ
ումն է ել Հա յրենի անցեալը : Եւ աՀա
լռութեան
ճամբաներւվ,
Համիտեան
՛ոստիկանու -
թեան սսլաոնա լիքեե բու տակ, իր մատեանները
կը
Հ ասն է ին
մ ինշեւ Հայ գիւղացին
, մ ինչեւ
Հ եռա
լոր
Վանն ու կաբսը եբկիլգա
հ
Հ ալատքոփ
կա րդա
չո
լ
։ա յղ
ն՛՛ ր աւետարաննւեբը
:
Նա չբա ւա կան ացաւ դո չե չոփ
մ իա յն
Հ ա յ ո ՜ ց ս-շիաբհիկ ցաբո՚Նն՚դ է Սսււսել •
Ահա ցեղեցիկ ցաբյւնն քո եկել •
Ո՜վ ւլու ի վաղ|ւ։նց մոււցուած հ ա յբ եԶիք ,
Ո՜վ դու֊ իմ սբտիս անմոռա՚ց տ եզիք
- • .
Պէաք էր նաեւ /լեանէք տալ դարերով թաղ-
ուահ
յււ ւչս. րձաննե բուն
, պէտք էբ յարութիւնէ տա/
Հայ
էլ եր եղէքանն
երունւ ,
ո ւ մ սէէոնէանչել ամէն մէկ
աւեր՛ակ, ամէն փլատակ
ե/լԼղեցի՝
ապացուցանե–.
լո՛– Համար թէ Հոն
ո՚֊Ր կոբհանաբաբ
սմբաէլնե–
րր կր Հնչեն՝ Հայաստան է, Հայու
Հայրենիքն
է.
Հոն ան/լապտելի
իրաւունք
մը ունի մեր աղգը , ոբ
ոչ մամանա/չը,
ք^չ բռնութիւնը եւ ք^չ օսւար
շաՀեր կրնան կապտել
մեւլմէ :
- ՚՛ յ . -
Նա իր սսէւ-ւ-ար
տեղացբութիւ1
&նեբւով
՝ յ ^ ծ – ձ յ ՚ / է / » ՛ ՚
սա
Հէք ա՛ն ները
,
շր քեցաւ
Հ ուլի ով՝
Հ ովտէ Հովիտ
, ք ՚
լեռնէ
լե էւ ,
Համ բուրեց
Հուլը , ամ էնք,ւրեք մաբ - •
աի ր՛՛՛սի՛ արիւն ւլտաւ
, Հերոս
ի գամ
բան ու շարա
կաններու
յամառ արձագանգներ
մ ութ
աւերակ ^
նեբուն մէք :
Բոէիէ քով բերաւ
էք ոռցոլահ
յիչատակներ ,
վէարերը
լեէԼոլ աէւին , զե
ր
ե՛լմ տննե ր ը բացուեցան
է
Արարասէի
քո էէ նոր ԱՐԱՐԱՏ մր կանէլնեցաւ ,
Ա իւնեա
ց աշխ՛արՀր
Հոգի
՚էսռալ Աիսականի
մէք եւ
Ալին բարձրացուց
իր խրոխտ աչաարակնեբը
Շի՜՜
րակէւ
ղա չտե
րո
ւն ւէրայ :
Ալիչա՚ն
չմ ոռցաւ
մեր Հերոսականէ
Կիլիկիան
,
ուգեց որ Աիսն
ու Անա
րղա
բան
, կապանն ու Հռոմ՛
կրլան
, Լեւոնի փառքերու
օրերով, Տաւբոսի
մութ
կիրճե բէն
ցցեն էւրենց զչուիսնե րը Աիսուանի էքե -
բէէւն մէք, իրրեւ քարէ Հաւատք
, իբրել
արթուն
էէլա Հա
կ՛ն ե
ր
ւք ե ր սրբո ւթի ւննւեբ ուն
ւ
Եթէ Ալիչանի
/լեանքր ղար/^ր րլլային
, նա ՚գի–
տի ւլանէ ր տ ա 1լա
լին անհանօթ
սրբո ւթիւններ
մեբ
Հէւղին՛ ւէբայ, Վասպոլրականն
ու Տարօնը, Բաբ^Ր
Հայքն
էէւ Ծ՚՚վ՚քը
լոկ իր սրտին մէք
գրուեցան
,
երբ
իր
Հասակը կքեցաւ
մամանակի
բեռան տակ,
երբ
Հ-՜զր Լ՛՛ոյս տոլալ իր ո տքե րէնւ , եւ
1901 , Ն " –
յեմբեր
22/
առաւօտեան
մամր վեցին.
Հեռաւոր
ափուն.քներէ
դարձուց
՚Լերքին
անւլամ կարօտա -
կէզ
աչքերր գէպի Հայաստան
, Հայ մողովուրգը
է
Հայ
Հոէլր եւ Հառաչեց
.
Ծ եբ
ն ա հ ա պ ե տ ի ս
սւո՚ւր
կ ա կ ոՆղ հ ո ղ ի կ
Ոբ զքեց
պ ի ^ դ « ի ր ե ց Հ ա յ ո ց ա շ ի յ ա բ հ ի կ ;
Հալէպ
Հ .
ՎԱՀԱՆ
ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
