Հ6
ԱՌԱ՛Ջ
ԳիԱնձօԱ
Իպատխ
Միոաք ԹողաէեաԱի
Համրարձման
օրը , շաա աաք ու. խանգավառ
մԲնոԼՈրաի
մը
մ՛էք
աեղէ ունեցաւ. Տ րապիզոն
Կւա–
Հանգի
ԼՊոնտոս)
Հայր. Ա էութեան
կաղմակեր ֊
պած
ղէնեձօնը
, ի պատիլ
մ՛եր ոէրելէ Աէսաք
թոր–
լաքեանէն
է
Ժ՚՚ղովոլրգէ
րո լո ր խաւե
րէն
բաղմ
ու–
թէւն
մր պաաասխանած
էր Հրաւէրէն
եւ,
լեցնե
լով Աասունիի
ճաշարանէն
վերնայարկը
:
Հայր • Ա էութեան
նախաղաՀ
լձւկեր
Ար -
ու անւլ Տ արու թ իւն եանի անակնկալ
Հ իւանղու -
թեան
պատճառով
, իբ ղրկած
գրաւոր
ուղերձը
,
իրրեւ
բացման
խօսք,
կարգաց Պ՛ Ա՛
էՏանէտան ֊
եան : « Գործր , աբարքր
ձեզի , խօսքր
մեզի ,
"իրելի Պ– Թորլաքեան
, ՚Լ"՚–ք
ձեր գոբծովը
անմա–
Հացաք
եւ պատմութեան
անցաք։
էքկած
ենք
այսօր
մեր
յարգանքը
ընծայելու
ձեղի »:
իր , ուղերձով
, Ա՝ իութեան
նախագաՀ
ր
,
նախ
սլաամ ականր
կ՝րնէբ
Տ րապիղոնի
քաղաքական
-
յեղավախական
կեան
քին , առա քին ԱշխարՀամ
ար–
աի նախօրեակին
ել ապա կուտար
Աիսաքի Հա -
մառօտ
ենս ագր ականր : կր բաց աարէ ր թէ ինչ -
պէս
,
Մ իոաք
ղէնք
վերցուց
պաաե
րաղմ ի
րնթացք
ք/՚ն
կռուելով
քարդարարներուն
գէ մ եւ ինչ պա
յ –
մաններու աակ սլատմե ց
1921
ին Պոլսո
յ մէք
,
ա -
նոնց
զ լխ աւո
րնե
րէն
Տիվանշիրր :
Պանծացնե
լով
Ա՝իսաքի
քաքոլթիւնր
, իր ոււլերձի
վերքալորու
-
թեան
կ՝ըոէր •
«
Կր Համբուրեմ
մեր
Հերոսին
ճակատր^ %
Ա ե ղանապետ
րնտրուեցաւ
րնկեր
Հրանտ Ա ա–
մուէլ, որ յայտաբաբեց
• « Աիսաքր
չի պատկա–
՛նիր Տ ր ա պիղոն
ին , չի պատկանիր
նաեւ Գաչնակ -
ցութեան
, կր սլաականի
ամ րողք Հայութեան՛^ : Եւ
՛առաք արկեց
աււա քին բամակր
պարպել
Հայ մո —
ղովուրղի
Հերոս զաւակ Ա իսաքի
կենաց
է
ԱյնուՀետեւ
, ՀետղՀետէ
խօսք տուաւ
ներկա–
ներւււն :
Աշո տ իս1Ահակեա.|ւ
հ^Տբապիղոնցիներու
այս
ձեոնաբկին
շնորՀիւ
առիթր
ունինք
այսօր
յարգե
լու մեբ
սիրելի
Միսաքր եւ քանի
մր խօսք
րսելոլ
մեր
Ա՝իսաքնեբու
մասին : Գաշնակցութիւնը
չունի
՜իբ. ղաւակներր
շփացնելու
սովո րու թիւնր : ԱյԳ
պս/ուճառով
ալ , մենք գովեստ
չունինք
քեղի Հա -
մար,
սիրելի
Ա՚իսաք,
սրովՀետել
ղուն
քու պար–
աականութիւնղ
կատաբեցիր :
Գաչնակցութիւնը
եղած է Հայ մողովուրղի
ղոՀարերող
կուսակցու -
իմ երեկոյթր
: ՚քյաեւ
շեո րՀակա
լութ
իւն
բոլոր աբ–
ռւ,եոտ.՚էՒղ.է տն եր ին , որ իրենց
մ
ասնակցութիւնը
բերելով
փայլ
տուին
Հանգէսին :
. իմ իսոբին
^ ո ր Հ ա կա
լո ւթ ի ւն ր նաեւ
փաբիղա–
Հէէէյ Հասարակռլթեան
, ոբի քերմեռանգ եւ սիրա
լիր վերտ բերմ ունքը գէպի
իմ Հ անգէսր
երբեք
ու
երբեք
չեմ մոռանալու։
Այգ վե րա բե բմ ուն.քր կար
ծես
ինձ. կէձէգանացբեց
, ինձ տուեց եւ ում : Գա
կրկնում
եմ , անմոռանալի
կր մնայ
իմ սրտի
մէք
ել մեծ սփոփանք կր լինի ինձ, իւմ այս
սգաւոր
վիճակի
մէք։
իյնգրում եմրնգունէք
իմ քեբմագին
բաբեւ -
նե րր ։
Ա.
ՇԱՀհյԱԹՈԻՆԻ
թիւնր : Այղ ղոՀա բե բութ
իւնը կատարուած
է եբէկ
Ա իսաքներով,
վաղն ալ պիտի կատարուի
"՚՚բէէ.
Ա իսաքնե րով : Անոնք են որ առին ու պիտի
առնեն
•>այ մողովուրղի
վրէմր
: Ապրին
Ա՛իսաքներր^
:
Գր– Ծ– վրգ– ՕԱւհլամեաԱ
«Ափսաքը
պէտք
չունի
շնոբՀակալոլթեանց
: Ան փ"ՔՐ
տարիքէն
մ եծցած է շունչին տակ
կաղմ ակե րպո
ւթե ան
մ ը ,
որ Գա էակցութիւն
կր կո չուի եւ ո բուն
նուիբած
է իր կեանքր
: Ան կըպատկանի
մողովուրղի
^ ը ,
Որ Ա իսաքնե բ շատ տուած է : Իր պայւտականու
—
թիւնն էր որ կատարեց ան։ Աենք
բոլորս պէտք է
իսօսք տանք, որ երբ Հարկ
րլլայ , նորէն
պիտի
նետուինք
կրակի
գի՛ծը , յակաւն
Հայ մողովուր
՛լի
պաշտ սլան ութե ան 1;> :
է> • Մլւստքէան
ՀՀԱրիւն թափելը
Հաճելի
ղործ
չէ ՚ րա յց ան ի ր ա
ւա
բա ր արիւն
թ՛ս փ ո ղն ե լ՛ը
պաաոլՀասելր
մ արղկա
յին
եւ աստուածա
յի՛ն
պարտականութիւնն
է : Այսպէս է մեր աւան՚էու -
թիւնը
: կովկասեան
ղէպքերու
շր քանին կատար -
ուեցան առ նուաւլն
75
աՀա բե կո ւմնե ր : Աեր ծե -
րերը
կ՝րսէին
, եթէ քեղ Հարուածող
ձեռքր չես
կրնար
կտրել
, Համ բուրէ եւ ճակտիգ
գիր : Գտչ–՜
նակցութիւնը
սորվեցուց
կտրել
ւս յգ
ձեռքերուն
Հետ նաեւ
գլոլխնե
րր
,
Հ
Մ աքր
Ո
ղական ր՝^ը ,
ինչպէս
կ՛րսէր պա Հ պան ո ւլա կան բարեկամ
մր։ Գալար
մ ը–՛
նայ
ձեռքգ,
սիրելփ Ա իսսւք , ե լ Հատու
բազոլէլնե
—
ՐՐ
բոլոր
անոնց որոնք արութեան այգ
գործեբր
կատարեցին՝^ : ( Այս առթիւ
յիչեց
ղրուագ մը
ճի՚էանշիբի
գատ ափա
բութենէն
եւ թալէաթի
մ էկ
իսո ստովանո
ւթ իւն ր^ :
Գերասիլք Իալայհան
«
Երբ մեր
մուլովուր—
գի
ղաՀիճներր
ինկան
Հերոսներու
Հարուածնե
—
բուն տակ,
ըմբոստ
չունչ եւ ուլի կար եւ այգ էր
որ կր Հեաապնղէր
չա րազո րծնե ր ր : Թուրքը
ծանր
Հա րուած
Հասցուց
մեղի եւ ՚քենք
թնւլանօթնեբ
չունէ
ինի ա յղ Հարուածը
փո խաղա
րձե
լու Համար :
Ունէինք սակա
յն
թո ր լ՚սքե աննե ր , որոնք
գաս -
տիարակուած
էին Գաշնակցութեան
գպրոց
ին
մէք։
Այսօլ՛ պակաս է ղժ րա իստ ա բա ր ա յղ
չ՚՚ւնչր
, մ
ինչ
թշնամ՛ին
մի՛շտ արթուն է : Գեռ երէկ ,
Պոլսոյ
թ ուրք
ո ւսանո ղ^ւերը ա յցի
կ՝ երթա
յին
թա
լէ աթի
գեբեղմանր։
Այս կր նշանակէ որ քա րղա րա ր չո ւն
չր
կ՛՚ապրի
տակաւին : ՚ք-աստիաբակենք
մեր զաւակ -
ները մեբ Հերոսներու
ողիով » :
Ա դ դ է ք1ւնյ • Փայլա կ է ան
քանի
մը իսօսքո՚է
Հա՛–
յաքինք
.Ա արսա՚ինե
բու
վրա
յ ծ ան բանալէ
վե րք
, բ–
սալ.
—•
«Սիրելի
Աիսաք,
առսղք
մնացէք
, երկտբ
ապրեցէք եւ ^ե՚լ նման
ղա՚ւտ իա բա կեց էք ձեր ճամ
բուն
վրայ Հանդիպած
Հայ երիտասարդները
, որ -
պէսղի
անոնք ալ ձեր ուղիով
րնթանան՝^ :
Հ ա յ կ ո ւ նի
«
Երր Պերլի՛նի
մէք
այցելեցի
այն վւոգոցր,
ուր ՚էէմ դիմաց կր բնակէին
ԹէՀլիբ՜
եանն ու թալէտթր
, տեսա
յ ոբ ՚ւումբր
Հիմնա
յա–
աակ
կործանած էրքարգարս՚րին
բնակա րտն ր ,մ ին չ
Հա լ Հերոսին
բնակած
տունր
կանգուն կր մնար :
Այսպէս տլ պիտի կոբծանի
քարղ՚սրարներու
տունը
եւ պիտի ապրի
Հայ մողովուրգր։
Ես
Գաչնակցա
կան
չեմ , րա յց գիտեմ՛ որ Գաշնակցութիւնը
Հա յ
մ ո ՛լո վո ւրղի
ցաւերուն
սպեղանին է» : (Ւր
ուղեր–
ձի վե րք
ալո
բութեան
,
Հա
յկոլնի
,
Տ
ր՚Ոպիզոնի
քարգր պատկերացնող
իւղաներկ
մ՛ը նուիրեց
Մի—
սաքին):
՚ ք ե ր ո վ բ է Առաքելեան
(Մեքսիկայէն)
.—
«Ֆը–
բանսա , Յունաստան
, Եգիպաոս
,
Լիբանան
եւ
«8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(48)՝
կ. ՊՈԼՍՈՑ ԴՐԱհՈհՄԸ
Կրիտոփոլլոսէն
մ ինչեւ
Լէոնառ
Աբքեպիսկո–
սլոսր եւ Ֆրանցէս՝
մ ասնաւո րապէս կր
նչանակեն
Թուրքերուն
չափազանց
աղմկալից
վստաՀոլթիւ
նրլ ա յդ պատուական
որսր ձեռք
ձգելոլ
: ֊Ա ակա
յն
չորս
նաւերր
Հոսանքէն
մ ՛չուելով
քիչ մը աւե
լի
ղտնդաղօլէն
կր շարունակեն
ի՛րենց ճամբան
:
Շի՚փ
չիտակ
դէպի
յառաք
կ՚երթան
, Հ<.քանալով ,
կ՝րսէ
Գուկաս Ակրո
՛ղո լի
Հ րուանգանր
, ( ա յսօրուան Ա ա–
բայ
Պ՚՚ւրնուն)
գառնալ եւ Ոսկեղքիլբ
մտնելէ։
Հարաւի
Հովր տակաւին
ւլիրենք դէպի
աււաք
։մղելուն պատճառաւ
, ծովեզերքէն
կաբելփ
եղած
ին
չտփէ բաց կը մնան
մ ինչեւ որ իրենց նպատակին
.
Հասնին։
Պ՚ս՚ոերուն
եւ տանիքներուն
վրայ
լեց -^
ուած
բաղմութիւնբ
անոնց յառաք ացումր կր դիտէ \
աննկարաղրելի
անձկոլթեամբ։
Վերքասլէս
չորս\
՜նաւերր
ճիչդ եւ ճիչդ քաղաքին
դիմաց կբ Հաս -
նին : Հակառակ
Հովին կամաց կամաց
իյնալուն՝
խո չոր առա
՛ւ
աս տնե
րբ
քոլրին
վրա
յէն
ղ իւր ալ կր
ստՀեցնեն
բարձր
ե՛լերյխերով
՚ ո յ դ նաւերր։
ճիչդ
՜այդ
վայրկեանին
յանկարծ
, թրքական
նաւատոր
մին դէմ կր գտնեն
իրենք
ղիրենք :
Պալթաօւլյու,
ի՛ր թուական
քախքախիչ աոա -
ւելութեան
վրայ բացարձակապէս
վստաՀ
լ
Հա -
մ ո ՛լո ւած
է ր որ քանի
մ ր վա յրկեան
էն պիտի
լմն–
ցնէ
թ^ամիին
ղոբծր
: «Երբ նետի
մը
Հարուածին
չափ
մօտեցան
իրարու
, կ՝րսէ կրիտոպուլոս
, կար
ծես կարճ գագար
մը տեղի
ունեցաւ
: Յետոյ
Հե -
ռուէն
Հ եռոլ
կռիւ
մր
սկսալ
նետերու
մ իքո
ցաւ
արձակուած
քարերով,
նոյնիսկ
վառող բամպակ
—
նեբ եւ քուրքեբ կապուած
նետեր
կը նետէին առա—
դաստներուն
մէք
ղանոնք
բռնկցնելու
Համ՚սր։
(քա՛ք աքէն
Հ իանալի
կերպով
կ՚՚երեւար ա յգ կռիւր :
Պ ա լ թ ա օ ղւ՛՛
լ
, Հ րամ անատա ր նա լուն
ցռոլկր կե -
ցած՝
Հրամայական
նշաններ
կ^րնէր
իաալացինե—
րուն, որ առագաստներր
վար առնեն ել անձնա՝—
տուր
րլլան։
Րայց
անոնք
անփոյթ կր յաււաքանա—
յին ղէպի
շղթան :
Ամ՛էնքն ալ ոտքէն
մինչեւ
ՂԼ
՚"՜Է
*11
՚լրաՀով
ս/աաուած՝
իրենց
թշնամիներէն
աւելի
բարձր
ղ տնո ւելով
իբենց
կամ րքակի
դղե ա կն ե ր ո ւն մէք
ամենա
յն քա քո ւթեամ բ կր կոու
էին . իրենք ալ
Թուրքերր կր զար՚ււէին
նետերով
, նի՚լակներով եւ
աՀաղին
քարերով
: Թէեւ
Հովր
ինկ՚սծ
էր ,
Ր"*
յց
ծովբ շատ ալեկոծ
էր ; Երկու
կողմէն ալ բա րկո
ւ—
թենէ
ղոռում , Հա յՀո յո լթ իււննե ր , յիշոցնե ր , եւ
ցաւի ագագակկւեր կր լսուէին։
Ամէն
կողմ վիրա -
ւոբներ
, մ եռեա
լնե ր : Աքդ առա
քին
կռիւի՛ն
մ էք
երկուստեք
շատեր
մ եո ան կամ վի ր ա ւո ր ո ւե ց ան :
՚Րրիստոնեայ
նաւերուն
բաբձր
գիրքը եւ ետե
ւէն
վ՚Լոգ
^"Վ,Ի առա
ւելո ւթիւնր
իրենց ի նսլաստ
էին։
Իրենց
վբայ
իւոյացող
թրքական
աոաքին
՛լի–
ծին
նաւե լ՛ ր կացութեան
բոլոր
անպատեՀութիւն
-
ներր
կրեցին :
(Շար.)
Աուրիա կատարած
պտոյտիս
լ^թացքին
ես ալապ–~
րեցայ
այն ո դե ւո ր ո լթ իլն ը , որ Համակած է այղ
երկիրներու
մեր դագռլթներր։
Լաւ պիտի
րլլար ,
որ Այ երիկա
յի Հա յե րր , ամէն տարի ,
խումբերով
այցելեն
այգ դաղութնե
րը եւ վերանորոգեն
իրենց
Հայկական
ոդին : Աս չատ քիչ գԱԼրոց գացած
եմ ,
րայց ապրած եմԳտ^ակցոլթեան
շունչով
, անոր
՛լո րհ՜ե րով ու գբականո
ւթեամբ : Մ ենք պէտք
ու
նինք վա րպե տնե
բու եւ
անոնք
պիտի
րլլան
Թ ո բ լաքեաննե
բն ու թ է Հ լիրե աննե ր ր : Անոնց ո -
գէ՛՛՛լ
պէաք է
դաստիարակենք
մեր
զաւակները՝^
:
Ա • Խանէաանեան
«Գաշնակցութիւնբ
մր -
տայնոլթիլն
մրն է, այս բառին ա ւլկւ ո ւա գո յն ի-
մաստով։
Այս Հասկացողոլթեամ
բ , ո չ—Գա շնակ -
ցական
Հայն ալ Գաշնակցական
է։ Տայ Աստուած
որ այսուՀեաեւ
իսնա յուին
մեղի
վրիմառոլթեան
ւսրաբքներ
, այսինքն
Հայ
մողովուբղր
րլլա
յ
այն–
քան
ումեղ, որ այլեւս
չքարղոլի^
:
Գ •
Դ՚աքւիթիանեան
յոլղումով
ողեկոչեց
յի -
շատակր
Հմայեակ
Իքոսբովեանին
, «այն
պաա -
ուժական իրաւագէտին
ոբ ոչ միայն
իր
Հոգին ,
սիրտն ու տ ա գ ա ն դ ր իսպաս
դրալ Ա իսաքի՛ ան -
պաբտութեան
վճիռր
ապաՀ ո վե լո լ
Համ աբ
,
ոչ
միայն
սանթիմ
մր
չ՚՚ւգեց ի
փոխարէն
իր
ծանբ
աշիսատանքին
,
այլեւ
իր
սեվւական
՛ք իքո
ցնե
րէն
Հաղա րաւո ր ոսկինե
ր ծախ
սեց ել ասլաՀովԼ
ց Հա յկական
յաղթանակը
Պո լսո
յ
՚լաավարութեան
մէքտէ։ Այ" ոգեկոչում՛էն
վերք
բամ ակը
պա ր պե ց կենացր
Եբուանդ
Ֆք^՚տ րքեա -
նի՛ն , որ Մ իսաքի
առա
քին գործակի՚ցր
եղաւ ճի -
վանշիրի
աՀարեկման
մէք :
կարօ Գ է ո ր գ ե ան– –
«Գա^ակցութիւնր
մաք
բած է շատ
մ ը Հայանուն եւ օտար
մ աան
իքերու
,
դաւաճաններու
Հաշիլր : Րայց
ե՛լակի են
անոբ
պատմութեան
մէք այն աՀա բեկո ւմնե ր ը ,
ոբոնք
կատարուեցան
ամէնէն
աՀաւոր
սպանդին
գլխա -
լոր
Հեղիւնակներր
պատմելու
Համար։
Աողոմոնի,
Մի՛սաքի,
Արամի եւ անուններր
ծանօթ
այլ աՀա -
բեկի չնեբու
կա բղին
մ՛ենք ունեցանք
նաեւ
՜ ուրի՛շ
Հերոսներ
, որոնք
իրենց
պա րտքր կատարեցին
մեր
նստՀատակներուն
Հանղէպ
:
Միոաքը
լ^ղունինք
իբրեւ
բո լո ր ա յգ
Հե րոսներու
իսո րՀ րդան
ի շր եւ
բստ
տ յնմ ողքու7յենք
ղայն մեր ծավւերով
^ ։
Տ - ՉիթՈւնի
վերյիշեց
, թէ իԴչպէս
, տասր
տ՚սբեկան
մ Ա՛ն ուկ
մր եղած մամանակ
ականատես
եղած է ՚լալաճանի
մր աՀտբեկմ՚ան
եւ յայտնեց
իր
Հրճուտնքբ
, թէ այսօր կր դտնուի
մեր Հերոսնե -
բէն
թո ր լաքեանի
նե րկա
յութեան
:
Թ– Արզոււքանեան
(Թս՚լիչ)
պատմեց թէ
ինչ
սլէս,
՚՚ւրիչ
Հտյրենակցի
մր Հետ աշիսս՚տանք թա
փեց
Րաղոլի
Հայկական
քարդերուն
ականատես
՚իկանեբ
ղտնելոլ
Հա՚քաբ,
Մի"աքի
դատավարու
—
թեան
լՐւթացքին
:
Խաչիկ Մկ՚րտիչեսՍւ
ծանրացաւ՝
նոբ
սերունգր
յեւլափոխական
ճամբով
դաստիարակելու
անՀրա—
մե շտութեան
՚էրա
յ •
Եփրեմ Թեւանեան
յիչեց,
թէ
ինչպէս
աՀաբե–
կ՚՚ւմէն
աււաք ՀբաՀանգուած
էբ իրեն
կերակրել
Միսաքր
Պ՚՚լսոյ
իր ճաչաբանին
մէք եւ գործի կա–
տաբումէն
վերք
միայն
իմացաւ, թէ ով էբ իր յա
ճա իսոբ դր :
Մալխասեան
յուղումով
ողքունե-ց
իր
Հերոս
Հայրենակիցը
:
ԱրտաւաՀլդ Մելիքեան
կարդաց
Միսաքին
ձօն
ուած
ինքնադիբ
ոտանաւոր
մ ը ։
Պծ Գ է ռր գ
Զաքրեան եւս դրաւոր
ուղերձ
մ ը
պատրաստած
էր , ղոր չկբտա՛– կաբդտլ
, տկարու
թեան
պատճառով
:
Շատ
յուղուած
էբ Մի՚սաքր եւ աչքերր
լեց -
ուած
էին, երբ կարղր
ի՛րեն եկաւ քանի
մր
խօսք
րսելոլ
: Անպաճոյճ
բառերը
աւելի
խորունկ
ի-
մաստ
մը կը ստանան՝
առաւելապէս
դործի եւ քա–
քագո րծո ւթեան
րնդոլնակ
Հերոսի
րեբնին մէք :
Եւ, այդ պարդ բառերով
ալ, իր սրտադին
չնոր -
Հ ակա
լութիւննեբը
յա յտնեց
ի՛ յարգանս
իրեն
կազմակերպուած
այս Հաւաքո
յ թ ի ն եւ ե՛լած ար -
տա յա յաութեանց
Համ ար , ըսելով որ իբրեւ
Հայ
եր իտաս ՛Արդ
իր պարտքն
է որ կատարած
է իր
մողովուրդին
Հանղէպ
, ե լ Հետեւա
բ՛ս բ
պատիւը
կը վիճակի
նոյն
այ՛լ
մողովուրդին
:
Ամ բո՚լք
Հաւաքո
յ թ ի
լ ^ թաց
քին
եղան
մե-
ներզներ,
խմբերդներ,
՛Արտասանութիւններ
,
եւն։
Եր՚լեցին
օրիորդներ
Մարի
կառ՚էաբենց
,
Աստղիկ
Բէօսէեան,
Տիկին
Արմ. Գեւոնեան, Ա–
Գտվէգեան
եւ Տի՛կին
Զուարթ
Զատրճեան
:
Արտասանեցին
Օր՛ Եւտ Աարգիսեան
եւ Տիկ՛
ՄեծպաՀքե՚սն։
թառի
վբայ
կտորներ
զարկաւ Պ՛
Աէյրան
Գէորղքանեան
, րնկերակցութեամր
րնկեր
Բենոյի : իսկ բոլոր
ներկաներր
միաբեր՚սն
թնդա -
ցոլցին
Հայրենասիրական
եւ յեդտվյոխական
եր -
ղեր :
Մինչեւ կէս դիչեր
չտրունակուեցաւ
խնքոյքը,
առատ
ուտելիքներով,
՛որոնց
մեծ մասը
նուիբ -
ուած էր Հաւ րնտանիմ1ւե
րո
ւ
կող՛քէ։
ՇՐՋՈԻՆ
Թ%ԹԱԿԻ8
* 3
Ա Ռ ԱՋ > Ը
ԿԱՐԳԱՑԷ-Ր ԵՒ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
Fonds A.R.A.M
