«6
ԱՌԱՋ»
Եէկու ԱաՎակԱեէ
ՓԱՐԻԶ
է
26
Ապրիլ
—
իւք շատ
սիրելի
"ևար–
գ ո ւնի
Զեմ իմանում
թւ ինչո՛՛վ
եւ. ի՞՚եչ
վելւլղով
ձեզ
չնորՀա1լալու.թիլն
յայւոնԼմ
այն մեծ
գործի
համար,
որր գուք սաեղծե ց իք ես զործագրեցիք
,
Ապրիլ
22ին ինձ ընծայուած
Մեծարանքի
Երե -
կոյթով
։
իմ կեանքի
մէշ ինձ ոչ ոք եւ ոչինչ
չի
յո՚-ղել
այնպէս
, ինչպէս
ձեր վե րա րե րմո
ւնքը եւձեր սէ
րր
գէոլի
ինձ; Զեր ամրողք
գո րծո
լնէ ու թի՛ն՛ը ինձ
յայանի է, ուսաի
կարող
եմ ասել թէ ձեզ Համար
դերիվեր ենմարղկային
սիրոյ
զգացումներ
, որ
երրեք
չեն նսեմանում՛
ուղղութեան
եւ
կւււս՚ոկցա–
կան Հարցերով
ւ
Եթէ մի մարղ
Հայ է , եւ լ՛ու Հայ ,
գու-ք միչա
օգնել էք, իոկ եթէ վաա
Հա յ է
եղել
րումել էք նրա վաա
Հայ լինե լր եւ գարձեալ օգ -
նել էք ։
Ուրեմն ի զուր չէ որ ես ձեղ անուանել
եմ,
րացի
Տօքթեօր՝
րմչկական
առումով,
այլեւ
Տօք–
ւՏէօր օղնութեան
:
ինչպէ՜ս
ցաւում
եմ ես , որչար
ճակատաղիրր
մեզ
միացրեց
այստեղ
ել ոչթէ մեր աննման
Հայ
րե նիքում
յ
Զեր
աազանգաւոր
գրուածքներր
միչա
^իաց–
մունք են պատճառել
ինձ, րայց եթէ գուք
տեսած
լինԱ՚ք
մեր Հայրենիքի
Արարատր
արեւածա՚էման
մամանակ
ել նրա քով կանզնած
Հայասաանեան
լեոները
ինչպէս
պաՀակ
նրան , կր տեսնէիք թէ
իսկական
գեղարուեսար
ի՚^նչ
գոյներով է ծած–
կում մեր լեռներր, թէ ինչսլէս Արարատը
Հանում
է իր ՛իր"՛արքայական
պատմուճանը
եւ ձգում
կողքի
լեռների
վրայ
. • . : Այն
մամանակ ձեր
ստեղծաղործութիւններր
կր լինէին
աւելի մեծ ^
աւելի
ճոխ , աւելի
աննման :
Ա՛՛խ , Նարգունի՜
. • . \,արգունի՚՛
... իմ թան
կաղին
Նարգունի
, որքա՜ն
գեղեցիկ է մեր Հայ -
րենիքր
. . .
Զեւ)
կարող
այլեւս
չարունակել,
արցունքներր
խեղզում
են իմ կոկորղր։
Համրուրում
եմ
քեգէ
չատ
ապրես ել երկար ապրես , եւ վերք ի վերքոյ
Հայաստանր
տեսնես :
՝Լե րքացնե
լո վ ել անկարող
լինելով
րոլոր ինձ
աք՚սկցող
րարեկամներին
գրել
առանձին - առան
ձին , խնգրում
եմ ձեղանից որիմ խոր
չնորՀակա
լ՛" թ իւններր
փոխանցէք
Տանձնախւմրի
անգամ
իմ թանկագին
րարեկամներին
։
.
՛Րո Ա. ՇԱՀ1սԱԹՈԻ՚1ւԻ
ներու
գրասենեակները,
յարձակում
գործուած
է
Համ ա յնավար
կուսակցութեան
կեգրոնին
վրա
յ |
որ քանգուած
է եւ սպաննուած
է կաթնատնտե -
սութեան
կեգրոնին
տնօրէնր ;
Ա իւս
կողմէ
ՀեաղՀետէ կր սաստկանայ
գի -
մ ագրական
ճակատի
արձակազէններուն
գոբծու -
նէութիլնր ; ԱաՀմանամերձ
չրքաններու
մէք , ոս
տիկաններն ու սաՀմ ան ապաՀ
զինուորներր
փո -
խար
ինո լած
են օտար տարրերով :
Ա յմմ կր զօրացուին
վստաՀելի
ոստ
իկանական
ումերր
այն. րոլոր
չրքաններու
մէք, ուր անղոր -
րութիւնր
վտանգուած
է, ինչսլէս
նաեւ
այն կէ
աերու
վրայ , ուր զինուորական
ա շխատանքնե
ր կր
կատարուին :
թ. Ա՛ Թ՛
Աիրելի վարպետ
,
Ջեր
նամ ակին ի պատաս խան , ի՞նչ
կրնամ
ր–
"ել,
բայց
միայն
վերանորողել
ուխտս՝
ծառայել
^այ
արուեստին
ե լ
իր արմանաւոր
քուրմերուն ,
որոնց մէկը՝
ղոլք։
Այս՛
ուխտ
ը մ իտքս կը ձգէ Հե
աեւեալ
կարճ պատմութիւնը
^Ր
՚ ^ ք )
^"
յր մր եւ անգամա
լոյծ
մը
իրարու
^՚^նգիպեցան
, մէկր
մ իւսէն
աւելի
յուսաՀատ
:
^"յրՐ
ըսաւ.
Կր չտլկեմ
քեզ ու կը տանիմ :
Ես ալ ճամբս^
9"մՅ կուտամ
, յարեց ան -
՚էամալոյծր;
Այս
գործակցութիւնբ
յաքողութիւն
պարգե -
՚-եց երկու
ղմ րա իսանե ր ո ւն , որււնց
Հողին
գարձ -
եալ լեցուեցաւ
իսանգավառո
ւթե ամ ր
X
Կը խորՀիմ թէ ա յս յաքողութիլ
նը կրնա
յ օ-
րինակ
ծառայել
նաեւ
ամէն
անոնց, որ կր գոբ -
ծեն
մ՛եր մողովուրգին
մէք։
Կոյր կաղմակե
րսլու -
թիւններ
չատ ունենք,
անղամալոյծ
կաղմակեբ -
՚գութիլններ՝
նոյնջան
։ Աէկուն կր պակսի
լոյսր
տեսնելու
Համար , միւսին կր սլակսի
ումր՝
շար–
մելոլ
Համ՛ար % թող մեղի պէս րնեն, եւ անպա
յմ ան
կր ստանան
տյն յաքող ութիւնը
, որով պսակուե -
ցաւ
ձեր անուան
նուիրուած
մ եծարանքի
երեկո
յ–
թր • Հարկ կա՛" յ յիշեցնե
լու ա յգ
գմրախաներուն
թէ մեր մեծ Մեոեքներն
անղամ,
անղամալոյծ՝
բնութեան
օրէնքով, կր քալեն
Պ՚ս՚ոմութեան
պո
ղոտաներուն
՛ի րա լ՝ Հա յկա
զանց
Հ անճ ա բ ին
լո յ -
"՚՚Վ^՛
Անգւսմալոյծներր
ողքե՚րն
են , անոնք ոբ չեն
կրնար
քալել , ոբովՀետեւ
շեն գիտեր
գործակցիլ,
Լ"յոբ
միացնել
շարմումին
՚.
Թող
՛քեղի
պէս րնեն , կր կրկնեմ :
/Հ. ^ էրեէի Վ՛արպետ ,
յուգում
ուէ եւ արցուն
քով
Հայ մուլովոլրգր
գիտեց թէ ի՛նչպէս
իր մ
եծ
՛Աբուեստագէտր
փառքին
մ ե աաքս ով
րոմոմ
շինեց
ու
մ էքը
մ տալ
ինչսլէս
շերամ
մ ը ,
դուք
«առա–
քէ՛ն թաղում»
է^՚՚չեցիք
շերամին այգ ղործր։
Ի՛՛նչ
թաղում
,
շերամր
րոմոմ կր շէ՛նէ, ինք իր մե -
ասքքսէ գագաղր կր Հիւսէ եւ մէքը կր մտնէ ոչ
թէ թաղուելու
Հ տմ ՛սր , ա լլ ո րպէսգի
օր մ բ նո
րէն
երեւի , թիթեոնիկ
դաբձէսծ
այս անգամ
, ու. պս՚րէ
ծ
՚սզէ՚կներռլ
ալիքներուն
՛էրա յ , մ եզրանմ ան արե–
լին
լոյսին տակ
% Փառքի
բոմոմէն
դուրս
պիտի
ելլէք
դուք
նորէն , եւ ի՛բրեւ անմաՀ
թէւթեոնիկ՝
պիտի
սլա րէք
Հա
լ կաղանց
յա
լէ՛ տենա կան
սլար -
ծ ան քեե բուն
պարտէզին
մ էք , ուր կր
թռ չկո տին
Աղ ամե աննե րն ու Ա է՛րանո յշնե րր
, Աեւռւմ եաննե
րն
ու Հրաչեաներր
,
Զարիֆեաններն
ու Աբէլեան -
ներր
։
Այն ատեն, եթէ մեր անմ՚սՀները
Հարցնեն
ձե
զի , ՛ւ՛ի՛ մ ոռնաք
րսել .
^"
յՐ^՛
"՚–
անգամ
ա լո յծ ը
մ իացա՜ն
, ^՚^մ
մո՚լովոլբգր
փրկուա՜ծ
է ։
Եւ , այն ատեն
, Հաւատացէ՛ք
, պիտի
սարսա
փի
ք^ուրք՜ր.
կռյրն ու անղամալո
յծր
մ է՛ացե՜ր
են ,
Հայը
Հէ
՚՚քակ
ամենակարող
՛է :
Միշա ձեզ յա ր գ ող
Շ– ՚եԱՐԴՈԻ՚ՆԻ
ԶԱԱՆԿՐ ԳԱԻԱՈԷ1
9& 9հ
ԻՏԱԼԻՈՅ
ւզետական
սլա չտօնե անե ր բ , կէս առ
կէս–,
750.000
Հո՛լի,
րնգՀ
՚ գործադուլ
յայտարա
րեցին
առքի
օր։ Շարմումին
ւքիացած
էին նաւաս–
ւոիներէն
, կառախումբերու
սլա չտօնե անե
բէն ,
թ՚լ–
թատարական
ցրուի^՚երէն
մ ինչեւ
ուսուցիչներր
:
ՀԱՄԱԶԳԱՑԻՆ
ԱԳԱՏՕՆԸ
ԿԱՐՏԱՆ,
5
Մայիս
Ամէն տարի
վերյիչու–
մի ել "՚լեկո
չում ի այս օրերուն
, երբ կը պատրաս–
աուինք
Աղալու
մեր անՀամար
ղոՀերու
յիչ՚ստակբ,
մեր
սիրտերը
կ՝արիլ.նոտին
, տե սնե լով անտա
ր բե–
րութիւնը ել րանավէճերբ
ղանա՚լան
խմ րակցո
լ -
թեանց,
մոռանալռվ
ոբ արիւնարբու
ղաՀիճբ խա–
րութիւն
չգրտլ,
տարիքի,
սեռի , կրօնքի եւ գա–
սակս՚րգէ, .
Մենք ալ տօնեցէ՚նք
Ապրիլ
11—24/՛
տարեգաբ–
ձր
Ա՚՚լբիլ
շԴին, նաէսաձեռնոլթեամր
Հ.
3– Գ.
Նոր
Աերունգին
, Հովանաւորութեամբ
Ենթակռ -
միտէին ել մ՛ասնակցութեամբ
կապո
յա
Լէ) ա չին ,
Պիվէռի
«.Գեղունի»
սրաՀին
մկք։
ԱրաՀր
լեցուած
էբ ՚ւի՚ոակից
Հայերով, եւ մանաւանգ
երիտա -
սաբ՚լներով։
Բացակայ
էին անոնք որ իրենց
անց
եալր չատոնց
մոռցած
են ել կբ նախրնտրեն
պլոր–
Լսաղալ, նաեւ
ան՚՚նք ոբ
1944/Տ՛
թրքավարի
սար -
սա՛ի մը սաբքեցին
դաղութէ՛ն
ղլխուն, եւ
առիթի
կր սսլասեն
, նորր սարքելու
Համար
. . .
Ա՚լատօնին
բացում ր տեղէ՛ ունեցաւ « Տէր կե–
ցո»ով,
Նոր Աերունղի
երկսեռ
երգչախում
րին
կոզմէ
, որ ունւթւգ րուեցաւ
յոտնկա
յս , թ՛՛բ
յ ՛ " ՛ ~"
ւլում ով : Նոր Ա երունգի
կողմէ
էսօսեցաւ
րնկեր Հ.
Ալեաիսեան որ կր ՚էարէր
նաեւ
Ա՚լատօնի
նաէսա–
ղաՀոլթիլնր։
Ընկերր բացաարեց թէ
1915
Ապրիէ
11—24
/1
գո բծագ բու իմ իւնն էր, երկարօրէն
կան -
էսամտածուած
ծրա՚լրէ,
՛քր. Հայ մողովուրղէւ
բնա–
քնքումով
լուծելու
Հտմար
Հայկական
Հարցբ
է
«Հայաքինք
.Աաբսավւներր
սկս՚սն
\\
—֊24/5՛,
տեւե– |
ցէ՛ն
յ
ինչեւ
զէ՚նսւղ աղար , առաւել
կամ
նուաղ ;
սաստկռւթեամբ
, Պոլիսէն
մինչեւ Տէր Զօր, Թուր–
|
քիոյ
ամ բոզք տարածռւթեան
՛էլ՛ա
յ : Թուրքր
կր
ւ
յուսար
վերքէւն մաՀացու
Հարուածը տալ Հայ ցե– •
՛լին
1
բայց
ինչպկս
յաճախ
սլատաՀած է , Հայու -
թ ի ՚ ն ր այս անդա՚ք ալ ոտքի
կանղնէւցաւ,
ստեղծե
լով
Հայբենէւքէւ
մր կոբիղրէ
Հե րոսամա րտնե
րէն
ղատ,
մողովրգի
ծ՚՚ցէն
ելան
արի զաւակներ
,
Թէ՚^/իբեաններ
, Թ՚՚լ՚լ՚՚՚քեաննել՛
, Ալ՚ամներ
, որոնք
էւրենց կեանքէ՛
՚լնռ՚է շանսաաակ
բրէ՛ն գաՀիճներբ
:
Եթէ
կ^ուղենք Հաւաատրիմ
մ^՚ալմեր
մեռելներուն,
պէտք է ամ ուր
կառչէ՚նք,
մեր
լեզուին
, մ չակո
յ -
թէ՛ն ել քաղաքական
գատին
, միացեալ
ումերով»։
Ա յս առթէ՛ւ
ձաղկե
ւյ բոլոր
անոնք
որոնք
չ է՛լո քու–
թեան
գիմ ակէ՛ն տակ
խո լս կ ո ւ տ ան էւրենց պաբ–
ս՚ականութենէն
, սլարզապէս
Հատուածտկան
եւ
անձնական
շաՀերէն
գրղոլած
։
Նոր Ա երունգէ՛ն
կող՛քէ գրաւոր
ուղերձ մր
կարդա՛լ Պ՛ Առաքելեան։
Օրուան
յատոլէլ արտա
սանեցին եւ եբղեց
է՛ն Օր– Նաւօեան
«Ավւ մր ՛քո -
էսիր–»։ Օր– Ժ– Աաթօյեան
«Կիլիկիան»
, կ. Պետ
րոսեան «Օտար
Հոբիղոնների
տակ՝» ,
Օր • Նոր -
աիկեան
«Աեւ
իսաւ՚սբր»
\ Պ– Գինոսեան
«Լռեց ամ–
սլերր»,
«Հիմի
է լ լռենք»
ե բ՛լ չախում րին
կողմէ։
Ա գաՀանգէս
է՛ ՚իակում
ր կատարուեցաւ
ՊաՀ -
սլանիշսվ
, գազութիս
ծեբռւնաւլարգ
Հայրիկին Պ ՚
Ներսէս
Գինռսեանէ՛
կռղմէ
։
Ժողովուրգր
ցրուեցս՚ւ
խոր տռլա ւռ րո
ւ թե ան տակ։
ՎԻՐԱՊ
կ՚ոբծադռւլր
տեւեց
24
մամ եւյաքուլոլթիւն
մ ը կբ
^ չ՛մարուի
Համ ա յնա վարնե րոլն
Համար
։
«ՅԱՈ՚ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(50)
Կ. ՊՈԼՍՈՑ ԴՐ11ԻՈՒ1քԸ
կռիւին
ոեւէ մէկ
մ անրամ ա սնո
ւթ ի ւն ր չէր
փ՛սխ չեր
պարիսպնել
վրայ
խռնուած
Հ
անձկալփց
Հե տաքրքր
ութ ենէն։
Ֆրանցէս կր պատ–
՚Դ թէ ե ղան
պաՀեր
երր պատե բաղ՚ք իկնե բ բ ծռ -
վե՚լերքէն
բամնող
Հեռաւորու
թիւնր
ձեոքով
նետ–
ու՚ոծ
քարի
մր Հեոաւորոլթեան
չ՛ով՛ էր։
Անձկոլ–
թիւնր
ամէնուն
սիրտր կր սեղմէր այգ
եղերական
աեսարանին
առքեւ։ Այդ Հտզաբաւոբ
պատերաղ -
միկներուն
անկա բողո ւթիւնր՝
օղնելու
ան՚՚նց ,
"րոնք
այնքան
քաքոլթեամբ
իրենց
օղնելու
եկած
1ին,
իրտկանօրէն
աՀռելի բանմրն էր։
Ոսկեղքփլրի
րերանր
՚իաէլող
չղթա
յէ՛ն
ետեւր
չ"՛ րուած
քրիստոնեայ
նաւե բուն նաւ աւլնե ր բ՝
Վ ՚ " յ –
մերուն
վբայ ելած՝
անկարո՚լ
Հանգիսատեսբ
Կ՝ՐԷ–
լ՚՚՚յին այգ պատերազմին
ել չէին
կրնար
օգնու -
թեան
վազել
ճենովական
նաւերուն,
որոնք
թշն՛ա
միի
աՀաղին
րաղմութեան
տակ պիտի
ճղմ՚՚Վին
։
Իսկ
%ալաթիռյ
ծովափին
ւ/բայ
Աուլթանր, ^իոլ
Վր՚՚՚յտ
իր աւաղանիկն
չրքապատուած՝
կր ^եաե–
՚֊հբ այգ արաակարղ
կռիւին՝
կբքոտ
Հետաքրք ֊
րութեամբ
մբ, Հեռուէն
քաքալե րելով
թուբՔ
\ " ՛ ֊
՚-ազնեբշ ել վայրկեանէ
վայրկեան
սպասելով
հե
րոսներու այգ վ՚ոքբիկ
խումրէւն
վերք^՚ականօբէն
ճզմուելուն
։
Պ ատե րազմ բ անո րո չ կերսլով
ե ւ նո յն էլատա -
ւլւ՚ւթեամր
տեւեց
ամբո՚լք
մամէէբ։
Լ^անգիս՚ստես—
ներր
գմ ուա բաւ
էլր Հետեւէին
անթիւ
մ ի քաղէ սլե–
րուն եւ սլատե րսւ՚լւք ին տա րափովա էս փռւլե բուն ,
եւ
քր ի ս տ ոնե ա յ չորս նաւերուն
չ՛ս րմո
ւմնե լ՛ ուն ,
որոնք
Հալ՛ է՛լր
ք՚սո ասռւնրՀ
Լ՚նգ թրքական
նաւ ե -
յ-՚ււ
ղկ՚ք կր կռուկէ՚ն։
Այս վերքԼ՚ններբ
է՛րենց
Հը"–
կա
յ
թ իլին Հակաո ակ չարունակ
յազթուե
լու վր–
րայ
էեն :
Պս՚լթաօղլուի
նաւր
յ՚ս՚քառօրէն
կառչած
էր
ճեն ով ւսկ ան
չո րս
նաւ ե րուն
րնւլՀ • Հ րամ անատա -
րին
Ֆլ՚՚՚քթանէ
լլասէ՛ նաւուն
, մ էւն չ
մ իւ ՛ւ քք րքա -
կան
նաւ.երբ կաաաւլօլ՚էն կր քանսւյին
"՛յգ
սսւրսա–
ւիելի
աւլ՚ք ուկին եւ գմոէսա
յէ՛ն
էսառնւսկու
թեան
՚քէք,
"՛Գէ՛լիլ
ճենո՚էական
ն՚սւերո՛ն
կողերն
ի վեբ ։
Ի՛՛կ տե՛ւէ՛
չ՛ւ"
յ՛" թեան սլատճառ աւ
Հեռուն
մնա -
ցած
թուրք
նաւերկն
նետերու
անձրեւ՛ մր կր տե -
գար
քբ է՛ս տոնեա
յ
պ՛ս տե րաղմ էւ կնե բո ւն
՚Լր"՛
յ ՚
Երբ թրքական
նաւու
՛քր ն՜աւաղներր
անկարող
րլ–
լայԼ՚ն , նաւր կր Հեոացնէէ՚ն
կռիւին
աեղէն
եւ
զինուորնե
բով
լեցուն
՛՛ւր Լ՛ շ նաւ
մ ր կր ւիա՚լէ ր ա–
նոր
տեղր
րռնելու : Ի տա լ՛ս ՛լէւնե լ՛ ր աււանց
յողնե -
լու կարծես
, Հ րաշալի
եռանգո՚է կր շարունակէ
ին
կռուիլ : Այգ տեսարանր
ճշ՚ք արտապէս
զ մ՛՛խա
յի՛ն
է ր : Պոլսոյ
մոզո
ւէո լ րգը
զա բՀուբած՝
նե րկա
յ էր
"՛յգ
կռիւէ՛ն,
որուն
՚էաի՚ճանր
է՛ր էլեանքն ի"կ է Ր ՚
ԹՐՔ՛Ա կան
Հ րամանատէ"
ր - նաւուն եւ ճենո -
վւսկան Հրամանատար
- նաւուն
միքեւ
մղու՚սծ
կբ՜
" ի ՚ ֊ Ր սլատեր՚ււղմէ՛ն
կեդրոնն էր է՚բականօրկն
, այգ
ւղւստճտւլտւ
ի՛՛կ ճենո ՛էա էլան նաւերր
քանացած է–
էն է՛րենց Հրամանատարին
նաւը պաշտպանել
եւ
ս; յնպէ"
իրարու
՛ք օտեցե բ է ին ո ր կարծես
իրարու
վւակեր , իրարու
մէք ձուլուեր
էին , կ^ըսէ Փուս -
կու լոս ։
Ամէնուն
նայուածքը
ճենովական այգ Հրամա–
նս՚ս՚ար
նաւուն էր ուզզռւած
։ Յամառ
Պալթաօղ -
լուն րռնած
ո րս ր չէ ր թողուր : 3 "՛նա կան
քաքա
րի նաւուն
կաւքրքակէւն
վրայ
ամէն
կողմէ կր տե"–
նէին
Ֆլաքթանէլլասր
, որ նաւուն
քիթէն
գէ՚գԻ
ետեւի
կոզմ ր էլր ցատքէր
, եւ իր զինուոբներր
ա–
ղսյղակներով կր քաքալեբէր։
ինքն իսկ առիւծի
մբ
"լէ" կր կռուէր
, կ՛՛բսէ Ֆրանցէս
, կացինր
ձեռքր :
Թո՛–րքե րոլն
յարձակում
ր ա յնքան
սաստիկ
է ր որ
քանի քան է՛ ան՚է՚սմնե
բ քի չ մնաց ոբ քր իստոնեա -
ներր յաղթուէին
, բայց
ամէն
անգամուն ալ պէաք
եղած
պաՀ ուն ճ ենո վա կան
նալերր
օւլնութեան
Հասան
անոնց, եւ վերքապէս
, իրենց
միռւթիւեր
այլեւս
չկորսնցնելու
եւ աւելի
զօրաւոր
ԸԱ՚"Լ՛"՛
Համար պարաններով
իրարու
կապեցին
չորս նա -
ւերր :
Եբեք մամուան
կատաղի
կռիւէ
մբ վերքր, ճե -
նովացիներր
բնաւ
տեղի
չէին տուած եւ ճիչգ ու
ճիշդ
կռիւէ՛ն
սկզրնաւո
րու թեան
կացութիւնն
էր
"Ր ^Ր տեւէր :
կռիւին
ամկնէն
սաստիկ
՜սլաՀերոլն
, ծովե -
զերքէ՚ն
վրայ
խմբուած
բազմութիւնր
թեւեբր
եր
կինք կր վերցնէր եւ օգնութեան
կր կանչէր
Բբիս–
սւոսն ու Փանայիան
, իսկ գիմ ացի
կողմ ր , արդի
թօւիՀ՚սնկի ցած եղերքին
վ ր " ՚ յ Ա ուլթանին եւ Հ ր–
րամ անատա րնե բուն
վւա յլուն
էս՚՚ւմրբ
/լր
չարմրտ–
/լէր՝
քղաձգօրէն :
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
