ՆԱՐԳԵԱՆ
ԲԺՇաԿԱՆ
ՀԱՄԱՅՆԱԳԻՏԱՐԱՆ
Դ ե Ղ Ն Ա Ի ՚ Տ
(ր. եւ վերջին մաս)
Հայերէն
գրաբար
Աստո
ւածա
չո
լ.նչէն
մէք,
ղալուկ
բառր
ղրեթէ
միչա ղոբծածուած
է բուսա
կան
սլատուՀասներու
կաբղին
, Հետեւաբար
սլէաք
է լ^ղունիլ
թէ ղալուկ,
սկզբնաբար
, կր
նշանակէբ
այն
ղեղինր
որ բոյսեբոլ
մաՀուան
նշանն
է, այլ
անոլամբ
մանգ,
թուրքերէն՝
սաԸ
(էչփ՚՚թել
սա–
մ / ւ
Հետ,
որ աարբեբ
նշանակութիւն
ունի) , ֆր -
բանդերէն՝
ասւ116
, օհՅքեօո
կամ
Ո16116 ճ ս
հ\էԼչչփո–
թել
Ոէշ116 ՃՇՏ ե16Տ
բոյսին
Հետ՝
որ
կր կոչ
-
ուի
նաեւ
&§ատէ6աաՅ) , —
տես
Ր.
Մնաց. Զ– 28 :
Մէկ անգամ,
սակայն
, դալուկր
դործածսւած
է
իբրեւ
մարգկային
սչատոլՀաս
, այլ
անուամբ՝
ղեղնաթտ
, ֆրանսերէն՝
յՅԱՈ1ՏՏ6,
տես
՚ Հ ե ւ ա • /»Զ •
16։
Զարմանալին
այն է որ, յետաղային
,
դալոլկ
բառր
կորսնցուցած
է իբ սկզբնական
նչանակոլ
-
թիւնը
(ղալուկ
^= դեղնաթտ)
: Բոյսերոլ
մաՀտ
-
բեր
դոյնը
ղարձած
է մարղկային
մանա
Հիւան
-
դութեան
մր անուն,
որ իր նուի բաղո բծում
ը
կը
ղտնէ
մաղձային
Հիւանդութեան
մը
ախտանչան
նոյն
դոյնին
մէք ։
Ուրեմն
, իբրեւ
եղրակացութիւն
, կ՝ոլղեմ
ը -
սել
թէ
Աստ ուածա
չուն
չին
դալուկր,
սկզբնաբար,
ծանօթ դալկախտը
չէր,
Ր"՛ յց անունի
եւ
ղո
յներու
Համ աձա յնութեամբ
դա լուկ
Հ իւանդոլթիւնր
Հո -
մանիչ
դարձաւ
դեւլնախտին։
Արդարեւ
,
դալոլկր
միայն
ց11յ
ն.
թարգմանուած
է, (այսինքն՝
այն
չար
դո յնր , որու
մասին
բտ ց ս՛ տ ր ո ւթ
ի ւն տուի
՚իերը) ,
յունարէնը՝
օ|սրա
(տես
Օր–
ԻԸ • 2 2 ) ։
Աւելի, ղարմանալին
կայ ,
յունարէն
ի ք ր
֊ է ՜ -
ր ո ս ,
արաբերէն
իրկան,
նոյնիսկ
թուրքե
բէն
Սա
-
րրլրք
բառերր
էլասլրին
նոյն երկիմաստ
ճակատա^
դիրով
:
Աստուածաշունչին
մէք՝
Յո յներր
ւեէտատ
բառր
կը դնեն Հոն
ուր խօսքը բուսական
մա^ւդի
մ՛ասին
է (տես
/^–Մնսւց–^. 28) ,
ել Հոն՝ ուր իսօսքը
մաղ
ձային
Հիւանդութեան
մասին
է
(Դ,եւտ - ԻԶ ֊ 16)։
Ուրեմն
ւ1
(էՇքՕՏ
կր նչանակէ
նախ
ւլեղին
գոյն,
յե
աոյ
բուսական
Հ իւանէլո
ւթիւն
, յետո
յ մաւլձա
յին
Հիւանղութիւն,
ա
յս սլարաւլան
կր
մա,ոնանչեմ
ի
Հեէէոլկս
անոնց
որ սլիտի Հակաճառէին
Պուա–
զաքի ստուդա բանութեամ
բ կամ՛
Հի/սլսլո կրաաեան
բառամ թերքռվ
:
Նո յն պար աղ ան
կր Հաստատէ
նաեւ
ար,սբե–
րէնր։
իրկա11 ,
եբրայեցերէն
երսւկոն.,
կր
ն^անգկՀ
րո ւս տ կան
Հ իլան
ղւ, ւթ
իւն
( թուրքերէն՝
ՍաՍ)
եւ
մաղձային
Հիւանդութիւն
(թուրքերէն՝
( ս ա րը –
լրք)
:
Արաբերէն
Հին բառարաններու
մէք՝
կր
տրուի
նաեւ երրորդ
ն շան,սկո
լթ
իլն
մր,
քրդողու—
թիւն
(հյ՚ճաբւտւն) ,
բայց
կր կարծեմ
թէ
այղ վեր–
քին
ն շանակո
ւթիւն ր յիշատակ
մ լն
է
յունական
բմշկական
ւլրականոլթեան
իմա ր։լմ անո ւթիւննե
-
բէն
,
արդարեւ
Արետէոս
քր ւլո ւլո
լ թ իւն
ը կր
Հա–
մ արի, դալկաիստին
վաիւճանական
աստիճանը
: Իսկ
Փրոֆ - Հ • Աճա
ո եան , խօսելով
այս
բառին
մա
-
սին,
մեծ
սիսալի
մր ւլոՀ կ՚երթայ
եւ
իրկան
արա–
բերէն
բառին
կուտայ
բազմաթիւ
ուրիշ
նշանակու
թիւնն եր
:
Փ
Ալ - Քալքուս ալ - մ ո ւհի դ
խորաղրով
աբաբե–
րէն բաոաբան
մ՛ր կայ,
թուրքերէնի
թարգման
-
ուած
աւելի
քան
100
տարի առաք՝
Պոլսոյ
մէք ,
3
Հատոր ,
2855
էք : Աա^րսավւելի
բառարան
մր ,
սկիզբէն
մինչեւ
վերքր
ոչ մէկ
նոբ տող ,
ուստի
տամանե
լի եւ չան չարչարանք
է րաո փնտռե
լ մէ–
քր : Այս
րաո
ս։ րանին
մէք , իբր թէ
«ոււլղաղրա
-
կան»
շփոթութեան
մր Հետեւանքով,
թարւլմանո–
ղր իրարու կապեր
է
արկաԸ
եւ
իրկան
բառերը
եւ
անոնց
ն չանակո
ւթ իւննե ր ր ,
ԳՐ՚ւԸլ աղաՔ. , հի՛նա,
սան,
քրքում,
մօրուքի
ներկ,
(Պորհանր Ք ա թի
կ^աւելցնէ
թէ
նոյն
Հինայով
կր ներկեն
ն,սեւ ծախ—
կախտաւոր
տղոց
ձեււքերն
ու ոտքերր,
ծաղկախ–
ւոր
աչքերուն
չղարնելու
Համար),
ա,ւրերաց
,,, -
բիլն,
դեւյնախտ
, ելայՐւ;
թարղմանողը
յետոյ
կը
Հասկնայ կատարած
սիսալը եւ կր ճչդէ
վերքը^
Աճառեան
տեսեր
է ճշզումր
, բս՛յց
չէ Հասկր
-
ցեր թէ սիսալր
միայն
ու,լղադրական
չէ ,
այլեւ
լեղուապատմական
: Րացատբեմ
.^–
Արաբերէն
իրկան
բառր
(թուրքերր
կր կար
-
գան
եէրէկաւն)
կր սկսի
իէ
տառով
(ֆրանսերէն
Տ՛
տառին
Համաղօր)
, ինչպէս
երրայերէնր
կր
սկսի
իոա
տաոովԼֆրանսերէն
յ տառին
Համաւլօր)
։Բա–
մոլսին
մէք
իր1լան
բաոր
(իէ
տառով)
շփոթոլած
է
արկան
բառին
Հետ
(էլի՜ֆով)
,֊արզ
,
արկանէ
մեր
գիտցած... Հինան
է եւ երբեք
կ,սպ
չունի
իրկսւն
բառին
Հձ«, ։Արկան
/7,
իր իսկակ,սն
ձեւով
հիննա
(թուրքերէն՝
քընա) ,
արաբերէն
յօգր
շալկած
,
ալ - հ ի ն ն ա ,
ճամբա,
կ՝ել,է կԳրթայ
Եւրոպա
եւ
լատինական
ղրականութեան
մէք կր գա,ւնայ
&1 ՜
շհՅՈՈՅ ,
ու Մ իքին ղաբուն
նո ր ձե ւափո խո
լթեամր
Բ
Կ՝Ը
.ււ
՚"յ
ՅքՇՅոշ :
(Յե տաղային
նոր
ձեւափոխու—
թեամբ
մբ
ՕքՇՅՈ6էէ6
ղարձած
է ֆրանսերէնի
մէք) •
Արարներր
լատինական
ղ ր ա կան ո ւթենէն
փոխ
Կ՝առնեն
այս ա^լ\^^դ, որ իրենց...
հին ա ն ե ր =
ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ
Բամուսի
մէք
արկան
կը
նշանակէ
ա,է
ա
ստ
աա
ՖոսԱսակաԱ
Գպապաշտոէթևաև
շուղ
(ր. - Լ-ւ վերջին մաս)
Աարթր,
իբ գաած
մեծ
յա քո ,լո ւթեամբ ,
ցոյց
կուտայ
թէ աչխարՀը
իրա,ղէս
մոլորած
նաւ մըն է
այսօբ,
նաւ
մը՝ որ կուղէ
աեղ
մը Հասնիլ։
Ալ
ս,ռամ մըն է կեանքը
: քՕաիսաած
են աոաքինու
-
թիւններն
ու
ճչմ արտս ւթիւննե
րը՛. կասկած
է ա
-
մէն
կո՚լմ
-. Մարդկութիւնը
Հասած
է մտածում
-
ներու
Հակասութեան
առքևւ։
Աւ կր գտնուի
ճա
-
կաաագրակտն
պաՀանքի
մր առքեւ
։
Ընղունի՚^չ
էւաօոները
թէ
Հրամարիլ
մ իանդամ
ընդ միչտ
ա–
նոնցմէ : Ոմանք
կը սլն,էեն թէ կարելի, չէ
ասլրիլ
անց պատրանքի
, ապրիլ
եւ
քաղաքակրթութիւն
եղծել։
իրականութիւնր
տեսնելը
աՀաւոր
վը -
,նղ
մրն է, կ՝ամլա.յնէ
Հողիները,
կը
քՀատէ
ղանոնք
: Ո՚^րիչներ,
որոնց
դլիաւորն
է
Աարթր,
Հակառակր
կը պնդեն
: Գո յա սլա շտո
ւթ
իւն
ը իր
շա–
Հեկանոլթիւնը
կր գտնէ
այս դետնի
վբայ, արտա–
յա յտութ
իւ^^
է մաբւլկային
տոամին։
Շատեր
,
Հինէն
ի ՚իեբ,
զբաղած
են Աարթրին
աոաքաւլրած
Հարցերով։
Շատ
մը դէմ՚քեր
, ֆրանսական
աբւլի
է^րականութեան
մ էք , Հրչլալով
Հանդերձ
ղոյա
-
պաշտ, խորՀած
են այդ
ուղղութեամբ
-—
ժի՛տ,
Վալէբի՛ , Պէոնանոս
, ժ՛
Կրի՚ն եւ ուրիշներ
:
Գերիրապաշաութիւնր
ուրիշ փորձ
մըն էր
այդ
Հաբցե բուն
լուծում
ին
ձ՚լաո՚լ։
Կը ՛էիմ է ր
ենթա–
գիտակցութեան
, րէլալով
Հակաււակ
Աալ՚թբի
Հրա–
նա կանո
ւթե
ան» , Հասնելոլ
Համ ար
նե լ՛քին
իբա
-
կանութեան
եւ վել՛ աշփ,,արՀիւն յուսա
լքի
չ
կեղծի
քէն
: Մերմելով
բանականութիւնր
իբրեւ
կեւլծի—
քի
աւլբիւր
գերիրապաշտութիւնը
,
յանձնուելով
ենթ՚սղ
իս՛՛ս կցո
ւթե
ան եւ
մնա լո՛վ
նո
յն
ատեն
Ձէբէ" յտի՛ վս՚րդասլետութեան
, նո յնիսկ
Մ արքսի
Համակիր
, կր շարմէլ, , կր իւորՀիմ
,
ղոյապաշ
-
տութեան
շատ
Հիմնական
մ է կ գաղափարին
Հա -
մ աձա
յն : Մ արդը
Հո՚ւնալո
ր է եւ
նո
յն ատեն
ան
Հուն : իր իրականացում
ր , ինքնութիւնը
կը գըա
-
ուի՛ ե րեւակա
յլ թեան
անՀունին
եւ առօրեա
յ Հոլ -
նաւս
րին
մ ի՚քեւ
:
Ո՚լ՚ւ՚շ
բարդութիւն
մլձւ է երբ կր
մօտենանք
ինքնութեան
Հար ցիւն , իրական
անձնականութեան՝
ււր
մա՚սՀողութիւնր
եւլած
է ֆրանսական
արղի
գրականութեան։
Ո՞ւր է այ՛լ
ի՚նքնութի/նր
: Ա՛աբ–
՛է Բ "է
միայն
Հակասական
բարղո՛
թիւն
մ լՌւ
է,
իսորՀուբէէ
մր խորՀոլրւէնեբով
շրքապատուած
,այլ
ել
ա ն հ ո ւ ն
եւ
հ ո ւ ճ ա ՚ Լ Ո ր ։
ինքնութիւն
մըն է որ իր
՚ ՚ ^ ճ
կր պարունակէ
մաոան՚լական
եւ
Հաւաքական
ինքնսլթ
իլննե ր , ւլարերու
իսորէն եկած
տենչեր
ու
անձկու թիլկւներ
կր իւաչաձեւեն
իր մէք՝
ղրական
՛լեր
մր կու,ոարելով
յաճախ։
Ա՚՚որդր
դմւլոՀ
է
ի՚նք՚լինքէն
, չո,պեր
բլլալ
այն ինչ որ է : կամ
կ՝ու–
՚ւՀ
ԲԱ՚՚՚ւ
"՚յ^՛ ւ՚^է "Բ
կ^՚՚՚^՚լէ
ըլլալ։
Պ՚ս՚ոեր՚սղմի
՚ք՚սշտ
մրն է : Եւ իբ ինքնսւթիւնբ
պատրանք
մրն է
՚ւ՚իչ՚ո
իր առքեւ։
Ու պատրանք
մրն է ինքնա
թիւնը
ն՚սեւ անոբ ոբ դոՀ է իբ անձ էն ,կը կարծէ
բլլալ
իր
փափաքին
^^մապատասիսան
:
Ի՞նչ՚զէս
կրնանք
րլլալ
ինքնութիւն
մը, կ՝րսէ
Աարթր՝
երբ
լինելոլթե,,.ն
մէք ենք միշա։
Աեր
ինլ/ւ.,<ւիյիլ՚լը
պատկեր
մլձ. է որուն
կր ձղտինք
ել
չենք
Հասնիր։
Միշ՚ո
րաց
մբ ,,լիտի
մնայ անոբ
ել
մեբ
միքե. ։
Հ/"^՝^Ժ
է նաեւ
այն որ անմաՀ
կր
նկաաուի
մեբ
մէք,
մեր յաւիտենական
ինքնութիւնը,
այն՝
որուն
մասին Բիէբքէկարտ
կը գրէ.
«Լտ
^^^V^1օթ -
բտատււէ
ճօւէ յ օ ո շ
շօոտւտէտք Յ Տ
61օ1
§ռ6ք
ւոքւուաշոէ ճշ տօւ
ք^ոճՅՈէ
1օ աօ1 աք1ո1,
6է Յ ^6V6Ո^^
տք1աոաոէ
Յ ՏՕ
1
Համաձայն
Կ՛
Փիք՚՚^Վ՛
,
Մաչրօ ձ,լտած
է
փ^^
^
-....(՚/–^< . Հաւ եոա՝1ւաեւա։^. Լ.
Լ
ր
կել
նե
ք ՚Ր՚էԱ "՛ձ"
" ՚ " " " ՛ ՛ ^ ՛ ^ ՝ Հոգեբանական
ել իմաս^
.Տր՚ոկան
այս բա րդո
ւթի
ւնն
ել. էն , որ կը չ լ ^ ^
են
կր կազմալո՚^ք^են
Հողի՛ն։ Թելադրած
է Հրս, ,
արի. ներքին
պեղումներէն։
Աւելորգ
զտած
է
–.հլձց՚՚արՀին
ճանաչու՛մը՛–
Ինք ալ կը խօսի
յոլ ^
սաՀա.."վմեան
մասի՛ն եւ կ՝ոլղէ
որ անՀաաը
ըլլտյ
ումեղ
, Հերոսական,
տէր
իր կամքին,
չձուլուի
՚լան՚գուածի՚ն
մէք, բայց
կը խորՀի
թէ այդ
անՀա
աը Հաւս՚քակտնութեան
պատկանող
էակ
մրն է
պէտք
է ապրի գոՀ՚ոնալով
արտաքին
կեանքով։
ինչպէս
կբ աեսնուի,
յուսաՀտաութիւնը
միակ
ճամրան
չէ փրկս՚-թեան։
Մ՚ոլլ՚օ
եւ
ուրիշներ՝
ուրի,
ելքեր
ցոյց կուտան։
Րայց
բոլոբր
յ^յ^^ի
մասին
կր թօսին
: Մեր գարուն
պաՀանքն
է :
Մարղիկ
կբ աառապի՚ն
ապրելու
կարօտէն
ել^
ապրելու
ձեւ մը կը փնտռեն
: Ֆրանսական
՚լոյա^
սլաշտութի՚^՚Ը^
Վ
^ԲԱ՛^
պատեբաղմի
ծնունդ՝
կ^
ձղ,ոի գոՀացում
տալ
յուսաՀատ
մարդկութեան՝
նոլիրականացնելով
յուսաՀատութիւնը
:
Աւ
կը
գաւոասլարտէ
յոյսը՝
յանուն
յոյսին,
որովՀեաել
յոյսէ
՚լուրկ
են մարղիկ
: Աարթր
եւ նմանները
կոլ^
տան
մեր գարուն
բաղմա
իմ իւ ճ շմ ա բտութ
իլննե
րը^
ինչպէս
ե. քա
յքա
յո ւ՛ւ ները յառաքտցեալ
քաղա
-
քակրթութեան
մը՝ որ ինքղինք
կը պեղէ
ու
կը
քանդէ
շարունակ
:
Այս եղերական
ու Հերոսական
ճիչն է որ կ՝ար–
ձակէ ֆրանսական
զրականութիւնը՝
այսօբ։
Յու–
սաՀատութեան
եւ
յոյսի
դրականութիւն
մր։
իյոր
ինքնաճանաչոլմ
եւ անկումի
գիտակցութիւն
,
ճիգ
:
Տառապանքները
չեն
վեբքանաբ
ի
Հարկէ։
Պիտի բլլան
միչտ
կեղծիքն
ու կեղեքում
ր,
ումովն
ո լ ակարը։
Ե՛ Հեծեծանք
պիտի
բարձրանայ
միշտ
մարգկայի՛ն
ովկէանոսէն։
Րայց
մարղիկ
պիտի
յուսան
միչտ, պիտի սպասեն
գեղեցիկ
գալիքին
։.֊.
Շատ
Համոզիչ
չէ այգ
գալիքը։
Ու կը
մպտինք
մերթ
երբ րանաստե՚լծներ
կամ քաղաքական
ղոր -
ծիչներ
կր խօսին եղրայբական
սէրէն
,
արդարոլ–
թենէն
եւ Հաւասա
բութենէն
ա յդ
ճամբուն
՛վբա յ
ձաիսո՚լած
քրիստոնէոլթենէն
վերք
: Ու
4"ձ
՚՚Բ\
արդարեւ
, յո ւսաՀա
։ոո
ւթե
ան պատրալփբ
ու թմ -
րեցուցիչ
պտուղ
մր կ՝երեւայ
: Աարթր
իրաւունք
ունի։
Րայց պարապին
մէք կը ձդէ մեղ,
վերցնե
լով այդ պատրանքը,
լ^ղունելով
աշիսարՀի
լալի–
էոենական
անձկութիւնը
։ կարելի
չէ ասլրիլ
առանց
յ/ւքյսի : Բրիստոնէական
ւլո յապա չտութ
իւն ր ,
որ
նոյնպէս
կ՝րն,էունի
մ արղ կա
յին
յաւիտենական
անձկութիւնն
ու աառաւզանքը
, աւելի մարգկա
յին
ու միսիթարական
է։ Մխիթարանք
մի^ է անմա
-
Հութեան
.լաւլափա ր ը :
ի^՚ե թեւցտծ
եւ ապաՀով
կը
զգանք
մեղ՝
վերին
ումի
մր դիմելով,
երբ
մինակ
ենք կասկածելով,
ղղոլշանալով
մեր
նմաններէն։
^՚՚յսբ
յ՚՚յս
է ^՚՚Ա : Պէտք է լ^դունիլ
անոր պատ
-
բալիր,
թմրեցուցիչ
բայց փբկաբար
բնո
յթր
:
Այս
է կեանքը։
Ո€է10Ո :
Րայց ատորմէ ք
են
մարդկութեան
մեծութիւնն
ու յառա քդիմ ո ւթ
իւնը։
Ու մարգկոլթիւնր
կառչած
պիտի
մնայ
միչտ
յ ո յ
սին։
Իր լոյսն
է ան, ՐԱալով
Հանդերձ
կրկներե
-
"՚յ
^Բ–՛
չ՚սա
մր ղեղեցկոլթիլններու
աղբիւրր
:
կանդ
կ՚առնեմ
Հոս, որովՀետեւ
մեբ տառա
-
պած
մողաչոլրղր
շատ
լալ դիտէ թէ ինչ է յոյսը
՚՛
Երբեք
չի յուսաՀատիր
։ Աւ իրաւունք
ունի։
Ն՛
ԱԱՐԱՖԵԱՆ
է
3
Ա Ռ ԱՋ
է Ր
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
քրնա, գըգրլ ֊ ազաճ,
քրքում
, մօրուքի
ներկ
,
բս՛յց Հակառակ
փրոֆ.
Աճա՚ւես/նի
վկայութեան
որեւէ
կապ
չունի
իրկսէն
բառին
Հետ,
որ
եբրայե
ցերէն
երակոն
բառն
է , երկու
նչանակութեամբ
միա
յն՝
ա ) բուսական
Հ իւանդո
ւթ
իւն , բ)
մ
սւ՚լձա–
յ ին
Հ իւանղու
թիւն
, ին
չ՚՚լէ՚ւ
ի լ՛ Համ ա.լօրը
յանա–
րէն
իք թէ լ ա ս ,
Հայերէն
ւլալոլկ,
րստ
Աստուածա
շունչի
անմաՀ
թա րւլման
ի չնե րո ւն ։
Հայերէն
ունինք
դ ա լ ո ւ կ ն
եւ
դ ա լ Ո լ ն կ ն
ձեւերն
ալ,
բայց
ղաչն՚սբանական
տեսակէտով
նախ
—
ընտրելի
է ինձ
դ ա լ ո ւ կ
ձեւր։ Ասկէ՝
դ ա լ կ ո տ
կամ
դալկաւոր,
Համազօր՝
ւլյյղնախտաւյւր
(ւօէշրլզսշ):
ՀԻՒԱՆԳՈԻԹԵԱՆ
ԱԱՀՄԱՆՈԻՄԸ
Գե,լնաիս–
տր,
ւէիտ՚սկան
լեւլուով
խօսելու
Համաբ,
ըսենք
ս՚նմիքասլէս
թէ
Հիւ՚սնղսւթիլն
՛քր չէ , "՛յլ աիւտա–
ն էան մր , որ ցոյց կուաայ
թէ
լե ՚սր՚չ ին ՛լ ՛՛րծո
լ -
նէութիւնը
խան՚լար՚՚ւս՚ծ
է : Այ՛լ
աիւտանչանն
է
ղեղի՛ն
ղոյնր,
որ երեւան
կոլ.լայ
մորթին
ել
Հ ո լ –
՛լ՛" թաղանթներուն
՚իո՚սյ
կամ
մ է՛լին
մէք՝
երբ
մաղձին
նեբկատարրեբր
(ա
^է^^^^տ շօ1օւՅոէ6տ)
կը
խառնուին
աբեան
ու կր տարածուին
մաբմնոյն՝–
մէք։
ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ
դեղԿւ՚էւխտ
է կոչուած
։
\
Աակ՚սյն պէտք
է գիտնալ
թէ այ,է
դեղին՚լոյնը
կը
նչմարուի
բազմազան
եւ իրարմէ
Բ " 1 ՚ ՚ Բ " ՚ 1 ի ն
տարրեր
Հիւանղութեանց
մէք։
իթէ
ճիշւլ
է
,,ր
ղրեթէ
միչտ
նչան է լեարդի
Հիւանդութեան
, ճիշդ
է նաե
որ այգ
Հ իւանղ ո ւթիւնր
կրնայ
րլլալ
թեթե.
ու անցողական
, կամ
ծանբ
ու տեւական
, բա
յց ել^
այնպէս
մորթին
երանգաւորումը
որեւէ
վկայու
թիւն
չի տար
այ,լ մասին։
Հարկ
է աւելցնել
թէ
դեղնախա
երեւան
չի ղ.սբ լեարդի
ամէն
Հիւան
-
՛էութեան
մէք,
օրինակ՝
ծանբ
լե րւլակա րծբու
-
իմիւններ
(^^^^հօտ^)
կտն,
որոնք
դեղնութիւն
ցոյց
չեն տար։
ի1ւ վեբքապէս
մորթի
դեղնութեան
պա
-
րաւլաներ
ալ կան,
որոնք
լեարդի
Հիւանդութեան
ապացոյց
չեն կրնար
Համարուիլ
երբեք,
օրի -
նակ՝
նոյն
դե՚լնութիլնր
կր տեսնով՛
վարակի
Լ
Հիւանղութեանց
կարդ
մր սլարաղաներոլ
մէք ,
կ.սւէ՛ յաճաիս
իբրեւ
Հե՚ոելանք
արեան
խաթարում՛––
ներ ո
լ
, ա ռ ս։ տ ա րի
լ^,
ա
Հ
ԱԱ,,
ւթեան
,
աւլիքնեբու
ճճիներու
սլա,,էճաոած
թունալորման
ու ծանր
չո"
րտիւաին
(շՅշհշճւտ) :
Այ"
Բ
՚՚Լ
՚՚ԲԷ^՛
ետքը, պէտք
չէ մոռնալ
նաեւ
թէ
՛լո յութ
իւն
ունի
ղե՚լնամո
բթութիւն
(^^^օէ^ոօ
^^շ^ -
աւշ)
կոչուած
աիստանշան
մը, որ գեղին
՛լոյն
մը
կուտայ
մորթին,
բայց երբեք
կապ
չունի
դեղնախ–
՚ոին
Հետ,
կարդ
մը րանքաբեգէննեբ
եւ պտուղ
-
ներ, ինչպէս
ստեպ,լինր,
ղդումը,
նարինքր,
ա
-
՚-սնց կարգին՝
կս՚րտդր.
Հաւկիթին
դեղնուցը,
կբ
,ղ,սրունակեն
ւլեւթւորակ
ւլունանիւթ
մը, որ
0310 -
1.քՈ6
կր
Կ " 1 " ՚ – 1 ՛ ՝ որուվՀետեւ
ստեպղինին
զ " յ ն ն
ու
նի կամ
նոյն րանքտրեղէնին
մէք առատ
կը ՚լ՚ոնուի
:
Այս նիւթր
երբ չ՚ս՚իաղանց
կը շատնա
յ աբեան
մէք–,
յառաք
կոլղ՚սյ
հյ՚բտքՇՅքՕէՇՈտաւՇ ,
որու
Հետեւան
-
քուի՝ ղ եւլՈ՚սմ որթ ութիւն
:
Շ՛
ՆԱՐԳՈԻՆհ
Fonds A.R.A.M
