€6 ԱՌԱՋ
»
Հրեշտակներն
էէն , որ երկիր
ԷԼեցոլցէն Ա •
կլւաալշ
ղմրուիտէ
մատուցալւանր
, որ հտռա–
յահ է Տէսոլսի
կողերէն
կաթկթող
արէւնր
Հաւա
քելու, կր պատմէ ֆրանսական
մէքնաղարեան
ղէ–
.յավէսլր
՚.
. . . ^.
^,
մատուցարա
ն
՜Նպատակ
չունէմ
քննելու թէ
մ լն էր սրրաղան
տ յգ առարկան
, էնշպէս կր նկա–
րագրէ
քրէստոնէական
ե րե ւակա յութ
էւն ր , թէ
երկնլ^ւկկց քտր մր, էնէպէս կր Հաւատայ
մանէ -
քէական
Հողէն,
(Արեւելքէ
մէ^, հէսական
քարեր
ունէէն
ք/արսէկներր
, Արարներր եւ ուրէշ
մողո -
ւէոլրգներ
, ու գմուար չէ այգ հէսական
աւան
՚ –
գութէւններկն
Հասնէլ
մէնչեւ
Հռովմէական
եկե -
ղեւյւոյ
ՕՏ,ՀՇՈ
%0
\Հր) : Նպատակ– չունէմ
,
նոյնպէս,
ցոյց տալու
ղ էցավէ պէն արեւելեան
Հէնքր կամ
Հէւսքր։
կ՝ուղեմ
մէայն
Ր"ել՝ եթէ
Հրեչտակներն
էէն, որ երկէր
էշեցոլցէն
Ա՛ Կրաալր ,
Հայ
մ՝լ ^ է Ր է "Ր եւրոպական
ղրականոլ -
թեան տուաւ կրաալէ գէցավէպր :
Արբ ղէցավէպէն
ծ՜աղման
պատմոլթէւնր
կ^ր՜
նեն ֆրանսական
դրականութեան
պատմութեան
ՀեղէնակԿւե ր ր , կր յէչեն
ւ^^օէ
անունով
անձ մ ր
յ
Ո՞վ է այս
Բէոթր։
ՆշՏ
Շ&հւ6քՏ ճս ՏսԺ^
ուսումնասէրութեանց
Հա
տո րէն
մ էշ IIIյ II անունր
յ է շա ա ա կո ւած է
տասն
անղամ,֊—
ղրեթէ
մ է շտ «.Փրովանսցէ
Բէոթ»
, մէկ
տնգամ՝
«առասպելական»
կոչուած (էէ
114),
մէկ
անգամ՝
«իոբՀրգալոր»
(Հ–^ 184) ,
մէկ
անգամ՛
«Հռչակաւոր»
(էէ
) ՚
՚^ԷԿ անգամ՝
«ենթաղրա–
կան» (էշ
19) ,
ել մ^կ անղամ ալ՝ Հաննա
•իլոս կր
Հաբցնկ թէ «Հա՞յ էր արղեօք»
(էշ
65) :
Ոմանք
կ՚ուրանան
ղոյութէւնն
էոկ ,
էհտն Ֆրավւէէ կր
սլաամ է (էէ
19)^)
թէ ամբողշ
մ՛էկ գաբ՝
ֆրանսա–
ցէ բանասէրներր,
երկու ճակատէ
բաէ^նուած
, վէ—
ճած ու կռուած ենգէմ ղէմ է , ուրանալով
կամ
պաշտպանելով
՝ք՝էոթէ
ւլո յութէւհր
՚.
Ո՞վ կր, ուրեմն
, այս«թոբՀրգաւոր»
անձր ,
որ սքանչե լէ գ ւ՛ք/ա վէպէ մր նէւթեբր
տուաւ ֆր-
րան սա կան , ղերմ անական եւ անղլէական
ղրակա
նութեան
, ներշ^ւշելով
նոյնէսկ
երամէշտնեբր
:
1928
Նոյեմբեր
4։էն , Շթութկարտէ
թանղա -
րանէն
տնօրէնր
, Տոքթ • Հանս ՊութՀա
յթ , նամ ա–
կով
մր, Ֆրէտէրիք
Մաքլէրէ կր ղրկէր
յօղուած
մր, որ Հրատարակուած
էր
1^6Ա6Տ \4^16Ո6ք յՕԱՈ1էւ1/
մէշ
(13
Աեպտ.
1928),
Ռէխարա
Ամէքալ
սաորա–
ղբոլթեամբ
,
յօգոլածր
, որուն
խորագէբն էր
«Փտբցէֆալ
ւդարսէ՞ կ է բ» , կր տեղեկացնէր
թէ
Կբացէն
Փրոֆ • ԶուՀչէք
քննութե
ան
առնելով
Փարցէֆալէ
ծագում
ր , կր Հաստատէր թէ մ էշ^ւտ–
ղաբեան ա յն գէցավէպե
բր , ղո բս
մ չակած են
Վոլֆրամ
տ՚՚կշլ^էսլսւէ, կամ ՚Րրէթէէն
տր թրուա
,
կուղան
իրանեան
աշխարՀէն : Տեսակէտ
մր, ոբ
ղերմանական
, ֆրանսական
եւ անղլէական
բանա~
սէրոլթէւնր
կր յեւլաշրշէր մէկ օրէն
մէւսր
եւ
Հէմնովէն
.. Ոայց
աւելէ
կաբեւո
րր կար . Փրո -
վանսցէ
՚Բէոթ ր կր ղառնա ր . . . Հա յասաանց է Հա յ ;
Ֆրէտէ րէւք Ա աքլէր
անմէշապէս
նամակ
մր կր
ման րամ
աս
աս1
գրէ Փրոֆ–
ԶուՀչէք^՛
,
էւնղրելով
պաբղաբանութ
էւն
մ ր(* ) :
1929
Յունուար
\ էն , Աւսարէացէ
փրոֆէսէօբր
կր պատասխանէ թէ
ք^^Օէ^՛ ,
որ կր դրուէ
նաեւ
Օաէ ,
Հայերէն բաո մրն
է ,
զիւ֊ա ,
որ
մէանղամայն
կր ւլււրծածուէ
էրրեւ
անձնանուն
,
արղարեւ,
ա յդ անունր կր կրէ Հտ յոց
մէ կ
կաթողէկոսր
,
(Գէւտ
կաթողէկոս,
461 - 478,
ԱրտՀեղ
դէւղէն
Տայոց
դաւառէն
մէշ) :
յ՛մ կարծ էքովս , կբ շա ր ո ւնա կէ
Աւսարէացէ
Փրոֆէսէօբր
, մէշ^ւագարեան
Հռչակաւոր
ղէցա -
վէ
ոլէն
նէւթեբր
Եւրոպա
փոխագրուած
են՝ Հա -
յոց , Յո յներուն
, Ասոբէնեբուն
եւ
Հրեանե
րուն
մէշոցով։
Արգ,
կ՝րսէ,
Փարցիֆալ
դէցերղութէւնր,
ղոր
կուաայ
Վոլֆբամ
տ՚էշրնսլախ,
աւելէ։
Հաւտտար—
մ ։։ ւթեամ բ կր սլաՀ սլան է ս կւլ բնա կան
ձեւէն
մ աս -
նայատկութէ։լններր
, քան ՝ք՚րէ թէէն տր
0՝բոլայէ
գործր
•.Այնսլէս որ դէցավէ պէն
ղերմ տնական
ճէւ–
։լր
կրնայ Հաստատել
թէ
բաւլմաթէււ
յոլշաքա -
ղութ է
լ
ննե ր կան տ յն ե րկր էն՝ ուրկէ
կու ւլ այ , եւ
օրէւնակ
մողովուրղէ
ե լ
ա շէսա ր Հ աղ ր ։ւ
լ թ
ե ան ա -
նո ւննե ր,էւն չպէս ե. ֆ՚՚Քէորէ՛
տարբեր
որւ։նք
կբվկա–
յեն թէ ^րկէրր,
"՚-ք՚կէ
ճս։մրայ
ելած կաւէ՛ անցած
է ղ է՚՚/ոււէէ ոլր , Հա յաստանն է ՜. Անշուշտ
անՀատ
մրն էր , որ կատարեց այդ վ։ ո էսա դ ր ո
լ թ
է ւն ր , բայց
ա յդ անՀ ատր բնէկ
Հա յասաանց է է բ անպա յմ ան ,
որովՀետեւ
էբ անունր Գէւտ,
կարելի չէ մեկնա–
բանե I եւրոպական
որեւէ
լեղուով
(ֆրանսե
րէն ,
յունս։բէն
, իաա լե րէն) , ոչ ալ արաբերէնով
, այլ
մ իա քն Հա /երէն՛ լեէլուուէ
։
Հեաեւաբար
, կ՝ր
"է
Տ"քէմ • Զու՛Հչէք
,
է^յ՚Օէ -
ՇւՍէ
այն Հայն է, որ, ինչւղէս
ուրիչ
բաղ
։քաթիլ
( * ) Ֆր է տ է րիք Մա ք | էր իր այս տեղեկու–
թիւԸնհրր հրատարակ1ւ(| 116^6 է16տ ՏէսճճՏ ճոոտաՑՈ–
Ո6տի էքէջ , յ ե տ ո յ սւււանձին գիրքով, տպ •
Տ,
Լէ -
էՕՍՅւ,
1929։
ՅԱՌԱՋթ,
Ապրիլ 11–24ի աււթ-իւ.
Հէւնւլ եղբայրներու
ամէնէն
վւոքրն էի ես ու
մեր տունին
սէւրելփն՝
Լրոելոլ
Համար
շվւացածր :
Հին , տ րմ ատ նետած ու Տ իւղալո րուած
դերդաս -
տան էր մերինրւ
Ունէինք
բաղմաթիլ
խնամիներ
,
ա լ 1 ՚ Ո ւ ճ ա 5 ւ Հ ^ ,
Հ1։ռսււ։ւր ումօտաւ։ւլ։
աղղականներ
,
Հօրեւլբայբ
մր ,
Հինղ
ամուսնացած
Հօրա -
քո յբներ , որոնք , րստ իրենց վկա
յութեան
, «տաշ–~
տի քեբուացք»
րլլա լուս կամար շատ կր
սիրէին
ղփս
։
Այդ
Հօրաքոյբներէս
երկուքը
կ՚ապրէին
։յլրիշ
քա՛լաք : Հայրս
թ ։լթ ակցո ւթեամ՛ բ կասլ կը պաՀ էր
անոնց Հետ; ի^այց ես ւլանոնք
չէի՛ ճան^աբ : Խան
ձարուրս
ղրկելէ ու լացս
օրօրելէ
վերշ , ամ ուս -
նացեբ ուիրենց
ամ ուս իննե ր։ււն Հետ մ եկնե ր է ին
՚ւլբէւչ քաղաք : կ՝ենթադրեմ
ա յս
տեդափոէսոլ -
թ իւննե ր ր կտտա րուած
է ին ի էոն։էէ։ր աւե
լի։ բարե–
կեցէ՚կ
կեանքէ։
մ՛ր, բայց պիտի
չւլարմանամ
, եթէ
վա՚լր
միւս օր , ասլրուլ
աղղականներէս
մէկր
ելլէ
ւ՛լ
՛գնդէ թէ աէլւլասիբութիւնն
էր գէթ
անոնցմէ
մ՝է կուն
շարմառիթր , որովՀետեւ
, ինչպէս
բո լո–
րէ՛ն ծ անօթ է , Հ օբաքո
յ րնե րէս
մէկուն
ամ ուս ինը
յե ՛լաւիո խական
ուսուցի
չ էբ ել կը ոիրէբ
աւլւլէւն
բոլոր
ղաւակնե
րն ալ կրթել–
- –րոէ՛ արդէն թէ Հե–
ո աւո րութեան
սլաաճառուէ
լ^աանեկան
եւ աղւլա—
կանական
կասլր
էս՚լուած
չէր մեր եւ անոնց
միշեւ։
Նամակներէն
ղատ, որռնք
միչտ ալ չարաթ
կէսօրէ
՛էե լ՚շէ՛ «փօսթա
յ»՛"/
կու՚լա
յէ՛ն , տար
էւն քան է, մր
անդ՚սմ
, անպայման կր ստանայինք
քաղցրաւենի—
քիւ ու ՚քբդեղէնէ։
ծրարներ,
ա՛ւատ բաբեւ,
կարօտի
Հսւմ բ։։ յ րնե ր , պարկո՚է
Նիքոարի
կարմիր
բրէւնձ ու
ալ չդիտեմ
ինչ :
՚իէղրոց
երթալու
առաշին
օրս , Հայրս ,
ըսաւ
որ «ալմենծ
մանչ
ե՜մ» ու պէտք է որլ։/լամ
ուշիմ
ու աշփւատասէր;
Պէտք է շուտուէ
սոըէէիմ
կարղալ
ու ՛ւլ՛ե լ , ո ր , իմ ՛լ իր "՛Լ , նամ՛ ակ
ւլրեմ Հօրաքո
յ բ –
նել՛ու։։ : «Այ՚էւղէս
կ՚ուղեն»
, րսաւ, է՛բ խոշոր ու
մսուտ
ձեռքերով
մ աղերս
չք՚յելով՛.
Այն ատեն Հասակս
իր բաճկոնակին
էն վարի
կ՚էճսւկի՚ն կր Հասնէր \
1ւ ս բնաւ
քեւլի չափ պիտի
չըլլամ
, քու ե —
տեւէւլ
սլիտի
չՀասնիմ
, րո ի քի՛չ մր յուսաբեկ :
֊ինչո՛՛ւ
;
Բանի ես մեծնամ՝
դուն ալ կըմեծնաս ,
տլ , ի նչպէս
կրնա՛ք ետեւէղ
Հասնիլ ;
Զէ , աղաս , ՚ոեղ մր կոււչայ որ ալ ՚քենք կր
ղւ՚՚ղրինք
ւքեծնալէ ; Ատկէ ղաա, կուղայ
նաեւ
տե։լ
՚/ր , "Ր ոչ միայն ալ չենք մ՛եծնար
, այլ
է՚՚՚՜Բ
ԳԸ՜
սլած
բուրդէ
Հաղուստի
պէս, քաշուիլ,
կծկուիլ
կր սկսինք
. . .
իք ելքս չՀասալ այս կծկուելու
պատմութեան,
բայց
Հ ՚սբցապնգում
ի մամ անակ
չկաբ .
տնտես
աիսոլարր,
ճաշիս ծբարր
ձեռքը, կըսպասէր
դրան
աո9եւ;
Մայրս
Համբուրեց
ղիս ու ճամբու
դրալ
,1
X
Այբուբենի
պնակիս
վրայ
մանիշակագոյն
մե–
լունոէէ
տպուած
Աեսրոպեան
տառերէն
ամէնէն ա–
ռաշ,
Այբէն ալ առաշ, ճանչցած
՛լիրս 0 տառն ե–
ղաւ,
որովՀետեւ
մեր սեւով
ճերմտկ
կատուին
Կլոբ^աչքին
կր նմանէր։
Յետոյ
% եւ Շ
գ/՚բերը,
իբրեւ
ծնրադիր
ուղտեր։
Ֆօն, այդ
օտարականը,
է"ԲԲ"Բգն.
ե՛լ՛ու,
որովՀեւոեւ,
չարշաՓ/,5.
մէշ Հով
մտած,
բաղնիքի
ճամբէն
աճաւղարանքով
անցնող
ԹբքոլՀիի
մբ երեւոյթն
ունէր %
Զեմ
յիչեր
քանի" չաբաթ, կամ քանի
ամիս
տեւեց
մինչեւ որիրապէս
ճանչցայ
Հայերէնի բո
լոր տտռերր։
Բանի քերական ու քանի
«Ծաղկոց»
մաշեցուցի
, որքան
սիրտ ու աչքի
լոյս
Հաացոլցի՝
մինչեւ որղանոնք
իբար կապել ու
պարունակած
դաղտն իքնե բնո ւն բանալին
գտնել
սոր՚էեցայ
,
չւլիտեմ,
չեմ
յիչեր։
Զեմ յիչեր
նաեւ թէ , կար -
գալ - ՚ ւ բ ե լ սորւէելէս
վերշ,
երբեւիցէ
Հեռաւոր
Հօրաքոյրներուս
նամակ
՚լրեցի՛՛,
պատեՀոլթիլն
տոլէ՛՞ որ բեւեռագրերով
նաչխուն
թուղթս
իրենց
ծոցերէն
Հանելով,
ցոյց տան ապչաՀաբ
դրացի -
ներուն ու րսեն
«Աի՚սլօրս
մանչուն
գրածն
է,
դրած
մաանեբուն
մեռնիմ » • • • Խօսքր
մեր մէշ,
չ՚լբելուս
պատճառր
Հաւանարար
ծուլութիւնս
չէբ,
այլ
սիրոյ պակասր։
ինչպէս
րսի,
անոնք
ղէ՚ս կր ճան չնայէի
, բայց ես չէի ճան^։ար
զիրենք,
էւրենց գուբղուբանքր
՛էա յե լած՜ չէի մ օտէն ,
իրենց
ծունկերուն
վրայ
չէի՛ նստած ,ու ս րտա
բեկութեան
սլաՀերուս՝
անոնք արցունքներս
չէին սրբած;
Մեր
մ օտ ապրող
Հօրաքո
յրներս
րսես , կր խենիմ ենա -
յին ւէրաս , «պօ յ է՛դ պօս է՛գ մեռնիմ»նեբն
ու
«ղւ։ւր–
։։լս։ն
Լ՚լլ՚^մ
»ներլ՛
Հաշիւ
չունէին : Զիս պա
բուրող
օ՚լին չավւ ալ սկր կար շուբշս , ալ է՛՛՛նչ րնէի
Հե–
ո աւոր
Հօրաքո յրներուս
սէրր • * •
Ու իմ մտնկութիւնր
կ՚աճէր ու Հասակ կը նե
տէր
Հօրս բաճկոնակին
կոճակներէն
վեր : Մէկ ,
երկուք,
երեք ...
Պարարտ
Հողի մէշ ինկած
Հաճարի
ւոոլն ,
ձի
մը ։ղէս
ալ։ա։լ կր մեծնա յ,
Կ՝րսէբ
՚^այրս ,
ու իմ սիրտը,
ւլիտեմ , կ՚ուռէր
Հպաբտոլթեամբ
հ
1915^
անորակելի
Ոճիրր վեբշակէտ
դրաւ
եր–
շանկոէթեանս
օրերուն։
Մեր օճտիսին
մոլիսր մա
րեցաւ ումեր տան փլած պատերուն
վրտյ
բուա -
նող
եղիճներուն
մէշ ,
մողէսներ
վազվղեցին
Հ
Հայրս
մեռաւ
սարին
վբայ,
մայրս՝
Եփրաաին
մէշ :
Ես , պասլեբուս
լուս
Հաւատքը
ուրացած,^՚գ
սեւցած,
ստորնացած
, ստրկացած,
ՀալածոլաՏ֊
շա). մր պէս չորս տարի
Բիւրտիստանի
լեռներուն
մ^շ թափառելէ
վերշ, օր մր ինք՚լինքս
գտայ Աե -
բ՚սռոիոյ
Ամերիկե՚ոն
Հիւանդանոցին
մկ։ Բար^^
ձիս քով, սեւեր
Հաղած
կին մը նստած֊ էբ
ղոլբդուրալի
ձեռք մր կ՝անցլ^էր
աենգա^աբ
ճք»(կԼ
աէս
վբայ :
. - V ՛֊՛՝
. V • I ՚
Երբ աչքերս
բացի , «Հօբտքոյբգ
եմ,
ըսաւ
դո՚լացոդ
ձայնով
մը
Աղաւնի
.
Հօրաքոյրդ,
Հա յեբ , յար արե րութ
իւն կր մ շակէր
Խ ա չա կի րն ե -
բուն Հետ , ֆրտնսերէն
ղէ։տէլ՛ , ինչպէս
ֆրանսե -
րէն գիտէ էւն ր՛ս ՛լմ աթիլ
Հա յեբ ՝
սլաամ
ութեան
՛Այդ
չբէ՚"նէ՚ն : թաբ՚լմ՚անութիւնր
կաաարելով Պա–
էլեստինի
մէշ, (թերեւս
ինք՝
աոաշէ՚նը
ղբի առնե
լով բերանացի
աւան՚էոլթիւն
մը) , Գէււտ
անցաւ
Հարաւային
Ֆրանսա : Այնտեղէն
դէ՚ցաւէէպր
ճամ–
բորդեց ել ճիլգ արձակեց
ղէպի
Գերմանիա
, դէպի
Հիււ՚իսային
Ֆրանսա
, ։էէպի
Ա^էլլիա :
Եղրակացութիւն
.
Հայ մրն է
ճյ՚Օէ/»
(Գիւտ),
որ կ՝առնէ
արեւելեան
դիցավէսլ
մ ր ,Իրանէ՛
Հնա–
էլ ո քն ւէի սլաս անո ւթենէն
սլատառէւկ
մր , մ ան իքէ ա–
կան վա րղա սլետու թեամ բ թաթաէ՚աւն
եւ Հ ա յկա
կան ե ր ե ւա կտ յ։։ւթեամ՛
բ նախ շուն , կր թարղմ
անէ
ղտ յն ֆրանսե
րէնի եւ կր փ^խաղ րէ Եւրոպա՝ Խա–
չակէ/րնեբու
արկած ախնղրութեանց
օրերուն;
^ը -
րանսացէւնե
րր կ՝ աղղա յնա ցնեն ղա յն , Անգլիացի -
ներր
կ՚էււ րաւյնեն , Գերմանացէւնե՚րր
կ՚անմաՀա
—
ցնեն
(Վ։ոկնէրի
Փ արցիֆ ալր ե ւ
էոհէնկրինՀ)) :
Զւբանսացէւնեբը
Հտյ Գիւտին
ծննդաւէայր
կուտան
Փր՚՚ւէանսը,
ուր կ՚տպրէր
իբր թէ
1160 1180
թր–
լականներուն,
(ու կ՚աւելցնեն
թէ Գիւտ
օդտուած՝
է՛ թոլետոյէ։
մա ՚ոենադա
րան ին ձեււաւլիրներէն)
,
բայց
կարելէ։ է աոարկել թէ Հարաւայէ։ն
Ֆրան -
սացէէ մր չէբ կրնար
դրել
Հիւսիսային
ֆրանսե րէ -
նով, էւնչպէս
լլբուած է Կրաալր) :
ԼշՏ ԸՅհւ6էՏ (1ս
Տսձի Հրաէ։,արակութեան
մէշ ,
ոչ ոք կր ։լրաւլի
ք^յ՚Օէ ^=
Գիւտուէ։
Աիայն
Հաննա
Բ լոսն է , որմէկ տողի մէշ արձ։ս։լան։է
կուաա
յ
Գիւտի
Հա յկական
ծագմ ան վկա
յութեան
, րստ ա–
ւստր իաց էւ ղ էւտնականէ։ն
, բա յց անմ է։շապէս
կ՝ ա -
ւելցնէ թէ Վոլֆբամի՛
կարծիքով՝
Փրովանսցի էր,
(եւրսպտցի
Հա։քրակ
բանասէր
մրն ալ կր գրէ • • •
(Յշ Բ^ՕV^ՈՏ ,
այս տեղանունր
շփոթելաէ
^10
\էՈէշի
Հետ) , պատճառաբանելով
թէ Հարաւային
Ֆրան -
սա թաթախուած
էր մ ան իքէ ա կ ան Հաւատէս
լի^^ե–
բով, արաբական
սուֆիղմով,
իրանեան
աւանդու–
թիւններոէէ
, ինչ ոբ կը դէ՚՚֊բացնէբ
կրաալփ տա -
րածում
ը ՚
՝՝
Ընթերցոլլնեբր
կրնան
այլեւս
ճչդել թէ ո՛վ
աւելի
Համալի՚չ
ապացոյց
կուտայ : Կայ ուրիչ
ու.^
սոլմնասիրոլթիւն
մ րն ալ , ղոր , գմբախտարաբ
^
ձեռքիս տակ
չունիմ
Հիմա եւ չեմ ուղեր
յողնիլ
փնտոելով,
գայն կարդացած
եմ
սլատեբա։լմէն
առաք ; Այդ տ չիսաաոլթ
իւն ր եւս տաբբեր
ճամբով
մր, խօսե լուէ
Փ ա րցիֆ ա լի
մասին, կը Հաստատէր
Գիւտի։ն
՛լո յութիւնը
(կրօնաւոր) եւ
Հայկական
ծագում
ը :
Բայց
թուլ
չկարծուի թէ արձադանդ
տալով
այս
իբո։լութեան
վւաստր կուտա յ աղւլա յէն տրիս–
մտր ոլա րծ ա ս իր ո ւթե ան մը, ղո ր Հ իմ ա կը մատ -
նեն թուրքերր
արդարեւ
, թուրքերր կը սլեդեն
թէ
Հոմերոսր...
թ՛ուրք
մրն է էօմէր
անունով :
Նման
տի՚մ՚արոլթիւն
մր, օր մր, այս երկրին մէէ
ալ ղրել տուաւ թէ Շէյքսւիիրլ՛
. ՚ . Ֆրանսացի
մրն
է ժաք Փիէր
անունոէէ;
Ա՚լգային
պարծասիրու
-:
թեան այս աիստր աւելի
բա րե խաոն
ձեււ՚վ
ւՐր կր
մատնէ
Փուասոն
(Լ՚Օո^աշ Շ61էւզս6 (Յշ 1
Յ
16ցւ։ո(16 (1©
ԼօհտոցՈՈ,
աոչ. Փարիղ,
1913) :
ինչպէս կր տես -
ն
'11
ի , Ֆրանսացիներր
կըսիրեն
աղղային
գոյն
ք
կեւլտական
երանգ տալ այն ւէից՚սվէսլին
, ղոր Հայ
մր արմաղան
բերած է իրենց՝
Արեւելքէն։
Աե՞ղք
է ։էլււ։Հանշել
մեր ւիաոքր;
Մանալ։։ւնգ որ,
ամէն
վկայութիւն
եւ ապացոյց
ղոբս կր բերեմ՝
ինձմէ
չեն ՛լար, այլ գերման
բտնաս իբութենէն : Եւ ա -
տով իսկ աբմէքաւոր,
ա։լղային
պարծասիրու
-
թեան
մեղքէն
ղերծ՝
5
ք՝՚"յց
իմ գլէսաւոր նպատակս
եղաւ,
դրի առ -
նելով այս պրպտումներր
, ցոյց տալ մեր նոբ սե–^
րոլնէլին թէ կ՚արմէ
պարծենալ
Հայու
ծտդումո՚Լ^
Հայոց
քաղաքակրթութեամբ
, Հայկաւլանց
Հան -
ճարին
ճառաւլայթումով
, Պատմութեան
մէշ,
Հի՚ե
օրերէն
մինչեւ
մեր
օրերր։
Մի՛ մոռնաք,
տդա՚ք, թէ կարելի չէ
ուրանալ
նոչսքստր՝
՛լոր Հայ Հանճարբ
բերած է
տի՚ե։լերա–
կան քաղաքակրթութեան
, պարծանք
Հայութեան
է
ՆԱՐԳՈԻՆհ
Fonds A.R.A.M
