ԳՐԱԿԱՆ ՑԱՐԺՈԻՍԸ
Ծաղկեփուքկ Սը Խ^ս փչատակիԱ
ԵոսժչտակաԱ
Ասաւիս
Գրական
Հեաաքրքրութիւններու
եւ
գրական
շարժումէ
րնգՀանուր
նաՀանշ
մր նշմարելի է մեր
գաղոլթներուն
մէշ, դրեթէ
ամենուրեք։
Կ՚րական
գեգարուեսաական
ա րաագրո
ւթ իւններ կան ի
Հարկէ՝ ոաանաւորի եւ արձակի
ձեւին տակ.
բայց
անՀատական
անշատ
ճիւչեբ
են ատոնք
Համա -
նուագէն
աոանձնացաձ–
անկախ
նօթերու
սչէս :
Վերշին տասնամ եակր շաա աննպասա
մամա -
նակաշր^ան
մր կազմեց
Հոգեկան
ստեւյհագոբհու–
թիւններու
տեսակէտէն : ՚կտաեբազմ
, վտխ , իրա–
րանցում եւ կրքոտ
վէճեր
է Առաշին՛ վեց
տաբինե֊
բր
գիտենյւ թէ ինչպէս
անցան : Պտտերաղմի բո–
ցերր կր Հասնէին
ամէն
կողմ,
գոյութեան
Հտրցր
գերակշիռ
կարեւորութիւն
կր ներկայացնէր
ել ոչ
միայն
մենք, այվ բոլոր
մողովուրդներն
ալ ապ -
բելու եւ գոյատեւելոլ
մտտՀոգութեամբ
կ՝առաշ–~
նորգուէ
ին Հ
՚Լքման պայմաններու
մէշ
գեղաբուեստնեբու
ծ՜ազկոլմր կր դատապարտուի
կանդ առնելու,
մին–
չեւ որ ռում բե րոլ կրտկր դադրի ելզէնքերու
շա–
չիւնր լռէ :
Հասաւ
վերշապէս
ղինաղուչի
ցանկալի
մամր
եւ մողովուբգնե
րր
լայն
շունչ
մր քաշեցին : Այն
ս պա
ս ո ւս ր կր տիրէր թէ իսաղաղութիւնր
կր վե -
րաՀասաատուի
շուտով
աշիսաբՀիս
վրտյ
ել սաեդ—
հ-ադորհ– ճիդր կրկին կր գրաւէ
մաՀասփիւռ
գոր -
հերու
փո թո ր իկին տեղր :
Գմբախտարաբ
այդ յոյսր
չարդարացալ
եւ
վերշին
4 5
տարիներն ալ լեցուեցան
քապաքտ -
կան
աա րակա
րհ ութ իւննե րո
լ
աղմուկով։
«Զիղե —
բու պատերաղմր՜»
նոյնքան
աղէտալի
Հետեւանք
—
ներ
ունեցաւ
, որքան
ռազմ աճակատնե
րո
լ
էր՛" —
կան
կռիւր ;
Այսօր,
յոգնահ
, ումասպառ,
մտաՀոգ
եւ
Հիասթափ
մարդկութեան
Հետ, նաեւ
մեր
մոզո —
վուրդի
տարադիբ
բեկորներր կր կրեն քագաքա
—
կան կացութեան
րոլոբ
Հետեւանքներր
:
Հետաքրքրո
ւթ իւննե ր ո
լ
առանցքր
փոխոլտհ է
Հիմնովին :
կար աաեն
մ ր, երբ մեր օրաթե
րթե
րն
անգամ
կր զբաղէ ին գրական
իսնղի րնե րով : ՚քյոր
Հատորի
մր
Հ ր ա աա
ր ա կո
լ
թիւնր
ուշաղ րաւ
երեւո
յթ
մ ր կր
կազմէր եւ արձագանգ
կուտար
ղաղութէ
գա -
ղութ : ԳնաՀատանքի
եւ քննադատութեան
խօսքեբ
կր լսուէ ին եւոչթէ բանասաեղհ՜ին
երդր կր մնար
.ձայն րարրարոյ
յանապատի
: Փարիղ
լոյս
տեսահ
՚էրքի
մր մասին
Լիբանանի կամ Աուրիոյ
մէշ Հա -
սակ
նեսւող ղրասէ ր պատանին
իսկո
յն տ ե զե կո ւ -
թիւննե
ր կ՜՚ունենար եւ վէնտռտուքի
կ՝ ե լլէ բ : թեր–
թե
րր իրա րմ է քե րթո ւահնե
ր
1լ արտատպէին
եւ
գրական
լուրեր
կ՚ունենային
Հաղորդելիք :
Այո
ձեւով է որ կր ստեզհուէր
այն
չարմոլն
մ թնո լորտր
, սիրտէ
սիրտ
անցնող եւ բեզ^ւաւոր -
՛՜՛՛Ղ ^"ոանքր,
որուն « գրական
չարմում » անու
նր կուտանք ;
Որքան
փոխոլահ է այմմ
մեր կեանքին
գիմա–
ղիհր ։
Կր նետուինք
թ ե րթեբուն
՝վրա
յ՝
միշաղղային
մողովնե րոլ արգիւնքր
ճանչ^ւալոլ
հարաւով
։ Ա -
մէն բանէ առաշ
կ՝ուղենք
գիտնալ թէ ի՞նչ
րսին
ԱչխարՀիս
մեհերր,
ի՚^նչ վախճան կր սպասէ Բո
րէայի
կռիւներուն
, ի՚^նչ պիտի գայ ւէաղր եւ ինչ
պէ ս կարելիպիտի
դառնայ
խուսափիլ
նոբ պատե
րաղմ ի մր ւիտանգէ
ն %
Այո
թոՀ ու բոՀին
մէշ՝
՚ ^ վ է
դրականութիւն
ել գեղարուեստ
փնտռողր։
Փնտռելու
պարադային
տլ ո՛՛վ է յարատեւողր
, յամեցողր
, իսորացողր %
Հաւտտալո
բ
եւխանդավառ
^անի մր
Հոգինե–
ՐՐ
չեն կբնտբ
միս մինակ
շրշան
մր լեցնել։
Հա -
ւաքական
Հ ետաքրքբոլթ
իւննե րու եւ ոդեւորոլ -
թիւններու
եռոլղեռ
մր անՀբամեշտ
է , որպէս
զի շարմում
ր վարակիչ
գառնայ եւ վե բահուի
րս–
տեղհագորհ
բեղկւաւոր
ճիգի :
Առանց դրական
դո րհ ի
անցնող
տարինեբր
կորսուահ–
տարիներ
են մողովոլրղի
մբ պատմու––
թեան
Համար;
Բաղաքական
վե ր իվա
յրո ւմնե ր ր ,
վէճերր եւ ձեռնահալ
սսչասումներր
ամ՛ուլ
դաշտի
՚^Ր. կը վե բահեն յատկապէս
մշակոյթի
դաշտր
I
Սկայ
աւելի
մեհ ցաւ, քան « կեցիր
նայինք , վա~
՛լը
ք ^ ՚ լ "ւիաի
ԸԱայի»
Հոգեբանութիւնր։
թէ ան
Հատական
ել թէ աղղային
տեսակէտէն
կորուստի
բռմինր
կ՚արձանագրուին
յումպէտս
վաանուոգ
այն
ումերր,
որոնք
կրնային
գեգեցիկ
ել
մնայուն
արմէք
մր հաղկեցնե
լ :
Հոսանքին
մէշ ինկահ
կ՚երթանք՝
առանց
անգ–
բտգռոնալու
այս
բոլորին : Գմուար է
անշուշտ
Հոսանքին դէմ թիավաբելր,
րայց սլէտք է փոր-
ձել , եթէ կ՝ոլղեն
որ այս տարիներէն
բան մր .Ոայ
ապաղային
Համար,
իբրեւ
երղ , վէպ, մշակու -
թային
կոթոդ
։
Անհատական
շանքերր
քաշալեբելր
նոլիբա -
կան պարտականութիւն
մրն է, բայց ատկէ ղատ
մեր
մամոլլէն եւ մտաւորականներու
դասէն կլլ
1^–^^ Ապրիլ՚Հ^ին
, Լիոն, իր րնակա բանին
մէշ,
Արուանդ Տէր Անգրէասեան
յաւիտենապէս
կր
փակէր
իր աչքերր :
իր
մ ահ ուան վեցամ եակի
սեմ
ին , թող
թո
յլ
արուի
ինձ , ա յս տողերով
ո ղե կո չե լ իր յիչատա -
կր, ոչ միայն
իբրեւ
իր ղաւակր,
այլ եւ
իբրեւ
մ էկր
իր հ աւչսւ րա։ որ աչա կեր տնե րէն :
Եր– Տէր Անարէասեանի
կորուստր
կբկնապէս
կսկհա
լի մնաց անո բ
Հ ամ ա ր որ, պատե րաղմ ի
հ ինգ տաբինե
բու սպասում
է վե
լ՚շ , ան կր
չվ՚^էր
խաղաղութեան
արշալոյսի
նախօրեակին
:
Պատե րաղմ ով
մ թաղն ահ
հոբիղոնր
, ոչ ալ իր
աաբինեբու
բեռր,
չէի՛ն կրցահ՜ լ^կճել
ի՛ր կորովր.
րնդՀակառակն
, ի՛բրեւ
«Աեհասքանչ»ի
անխոնշ
նուիրեալ
, անսպառ
եռան՚լով եւ անվՀատ կամ -
քով,
ճդնեցալ ու տքնեցաւ տիւ եւ դիչեր։ Ա ի շտ
լաւագոյն
օրերու
յոյսով,
աոդոբուահ,
վստաՀ
էր թէ երշանիկ
պատեհ
ութիւնր
պիտի
լ^հա
յէին
իր ինքնագիր եւ թարդմանական
ձեռագիրներու
Հ րատա
լ՛ ակո ւթե ան , ո րոնց
ամ էնէն
թան
կա
գինր
կր Համարէր
«Առիւհաբքայ
Տրդաաէս՜»
, գերմա -
ներէն բնագբէ ;
Բայց ափսոս , ճակատագրի
խադովը,
չՀտսաւ
իր րագձանքին
, ելիր վերշփն
շունչին Հետ , որբ
ինկան
նաեւ այդ ձեռագիբներր։
Ինչ որ
ամէնէն
աւելի
յատկան չական
էբ , երբ կր լհուէր
օտաբ
դբոլահք
մր Հայացնելոլ,
այդ կր կատարէր
ոչ
մ՛իտյն
Հա յ թաբգմ անահո
յ դբականութիւնր
ճո -
իսացնելու նպատակով,
այլեւ,
իսանդավառ մաբ -
մաշէ մր մղոլահ
, կրձգտէր
մենամարտի
Հանել
Ալիչանի
լեղուն
, Հիւկոյի
, կէօթէի եւ Շէյքրո -
վւիրի
լեզուներոլն
Հետ, ել ես, մշտական
վկան
իր
զրասեղանի
առշեւ, կր տեսնէի
անսաՀմ ան
ուրա–
իսո ւթե ան
մ ր ճառագա
յթումր
իր դէմքի՛ն
վրա
յ ,
երբ «թաբգմանութեանց
թագուՀի՝»ն
յաղթանակր
կր տանէր
իր դրչին տակ : Վասնզի
, մոլեռանդօ -
րէն
իոկ ) Մ ա յրենիքր
իր սլաչտամունքի
մեՀեանն
էր
դաբձուցահ
: Անոր մէշ , չէր կրնար
1^Դ"՚–նիլ
տկարութեան
ոչ մէկ նչան,
իսոցելի ոչ մէկ կէտ ;
կաաս։
լե րութեան
Հասահ
Հ րա չք գո րհ իքն էբ ան •
իէ/արիսիսր
նոյն
ինքն
Հայրենիքի :
կր
(իշեմ՛ ա յոօր , երբ լիոնաբնակ
Համ ակիբ -
նեբ , իրենց յաճախակի
այցե լութեամբ
,
իբրեւ
վազեմ
ի՛ լրաղ րո՛լ իր կարհի՛քր կր Հարցնէին քա–
գաքական
էլէպքերոլ
մ՛ասին , ան , վայրկեան
մր
կ ր վյակէ ր ա յգ
Հո րիզոնր եւ Հ ա պճ ե սլո վ սե գանին
վրտ
յ կր լեցնէ բ գարակնեբէ
Հաւաքելով
, տետ -
րակներոլ եւ թուղթերու
իր ձեռագիրներու
դէ —
դերր, որ պաՀիկ
մր յուսաՀատու
թեան կր մաա —
նէի՛ն իսեգճ ունկնդիբնեբր
, թէեւ
այնքան
Գբա -
սէր։ Շատ անւլամ
մամեր
տեւող
ո՚լե ւո բու թեամ
ր
րնթե րցանութենէն
՛էե բշ կր դառնար
անոնց կրկ -
նելով •
լ
•-—• Այո աննման , այս Հոյակապ
լեզուն
ունե–
ցողր կր մեոնի"՛
միթէ,
րսէք
սիրելիներ »:
Տ իեզե րական
Հանճարներէն
, ամ էնէն
աւելի
կր զմայլէր
Հոմերոսի եւ
Վ.ԷԲդէԼԷ""
1՛
Վըայ •
կուռքի պէս կր պաշտէ բ
Շնո
րՀա
լին ու
՚1յարեկա–
ցին։ Ոոկեդարեան
գրականութեան
էշերու ու —
սս՚-մնաս
ի րո ւթիւն
ր իր ամենօրեայ
սփոփան,^ւ
էր.
Զե "նա րկահ
է ր
հյ ո րենաց
ի ի սւ շիւարՀա բաբ
թարդ–
մ ՚ոնութեան
: Գերմ անե րէնի վերահահ էբ
նաեւ
բազմաթիւ
հայ շարականներ : Աբրեք չէր Հան -
ղոլրմեր
լեղս լին դէմ կատարուահ
գրաւո
ր թէ
բերանացի
սխալի
մր, կարհես
ինքզի՛նքր
Հաբ -
ոլահոլահ
կբ ղղա
բ : իր ղերեղմանին
վրայ
յիչա
տակի
այցի
մ ր
առթիլ
, Պ ՚ Տ • Վարմա պետեան ,
անդամ
Լիոնի Ակեղ. Ազդ. Ա իութեան
, կր յայտ -
նէր
դամ բանական
ճառ
ի մբ մէշ
Վերշերր
յա
ճախ
կոլղար
եկեղեցի, եւ մեղի կ՛րսէր.
«Ուչա
գրութիւն
ըրէք
1
սխալ
չկտրղ՚սք
, Հսկելու
կու
դաւՐ»։ Եւ «Մ^նք
, երբ կր տեսնէի՛նք
իբ ներկա -
յութիւնր
եկեղեցւո
յ
մ էշ , կարելին կբ
փորձէինք
որպէսղի
մե՚լանչում
մր չդորհոլի
դրաբարի
ղէմ,,,
վասն
զի քանիցս
, դպի՚բ
ու քաՀանայ
/սահ էին իբ
Հայբաշոլնչ
դիտո
ղո
լթ
իւննե ր ր »:
« Յառաշ »ի վե րՀ րաաա րակութեան
առթիւ ,
պատրաստուահ
էբ չաբունակեւոլ
« ի պէտս
զար–
դացելոց»ներոլ
բամինր,
բայց
ուչ էր։ Իր կեան -
քի վերշա
լո յսին , «Արեւմ ուտք՜»
շա բա թա թե
ր թ ի
մէշ
«Ալեւոյթի
խաղերՖխորագրով
յօդուահաշարք
մր տուաւ ոբ իբ կարապի
երգր
եղաւ ;
Գն\ԱԱ
ՏԷՐ
ԱնԳՐԷԱԱԵԱՆ
Բանի
մր շաբաթ առաշ. Օր– ԳոՀարիկ %ա -
զարոսեանի
Ր ա Տ ք Յ ա ա 6 Տ
Տւ
€Ո
1^աՀ>յ^^եբու
շաբքր
1եղի
ունեցաւ
Ըօօ ե
^օա.հի
որակին
մէշ =
ինքնատիպ այդ ղաղափարր,
այն ձեւին տակ
են^սԱս
՚ղա՚լահ էր տտգանդալոր
աբուես՚ռսդի
.
ԼուՀին^1րութի՚ն
մրն էրոչ միայն
մեր իրակա
նութեան
այլեւ, եթէ չեմ ոէսալիբ տեղական
երա–
մ.աական
կեանքին
մէշ եւ իր շուբշր
ոտեղհեց
նաեւ
արմանի
Հետաքրքրութիւն
մ ր :
Ոչ ոքի ուչադրութենէն
կրնար
՚իրիպիլ
ան -
չոլշա
ա յգոլի՚ո
ի՚ձե ՛ւնա րկի
մր բա՚յաո
ի
՛կ
Հանղա -
մանքր,
այլազան
ղմուա րութի՛ւննե բով։
Պարզ նուաղաՀանդէսէ
մր աւելի րան մր
կր
ն՚անակէին
իր
փրօկրամՏ//ք/.ո^
չարքը,
ել մասնա
ւոր ն՚ղատակ
մր կր Հետապնդէր։
Ուոտի ,
խորՀե–
ցայ թէ լաւադոյնր
պիտի
ըլար
դիմել
ուղղակի
իրեն, կարդ
մր լուսաբանութիւններ
ստանալու
Համաբ:
-
Պիտի
ուղէի՚՚ք
բացատրել
մեզփ,
դեղաղի–
տական
իմաստով
այն շարմառիթր
որ ձե՚լի
ներ
շրն չեց այդ ինքնատիպ
ղաղափարր :
Երբ
Օր– ղազարոսեան
կր խօսի
եբամչտոլ -
թեան
մասին,
իր ղէմքին
վրայ
իսկոյն կր հագի
իսոբ ղոՀունակութեան
մպիտ
մ ր
, եւ իր
բառերր
կր ստանան
մասնաւոր
չե չտ
մր,
կչիռ մր
որուն
մէշ իստացահ
են արուեստի
Հանղէպ
իր
ունեցահ֊
խորունկ
սէրը։
Իր պատասխաննեբր
երամշտական
մչակուահ
մտքէ մր կր րխին միշտ , իսորիմաստ
են
եւ
կ
՝աբտայայտեն
նաեւ
ներքին
Համողում
մբ •
-
«Պաիսի
^1&V^^ա Քտո
Հշաբեեն
որուն ու –\
ս ո ւմնաս ի րո ւթե ան նուիրուեցայ
երկար
ատեն
, \
ինձ
կարելիութիւնր
տուաւ
թափանցելու
յոլղա –\
կան
կլիմայի
տեսակէտէն
անսպառ
այն ղեղեց -
կո՛ իմիւննե բուն
որկր պարունակէ
իր մէշ
թօն ա լի– ՚
հէներու
այլազանոլթիւնր։
Պախ իր այդ Հո
յա
կապ
դորհի՛ն
մէշ Հանճարեղ
կերպով
յայտնաբե -
բահ էր
թօԸ՚Ա1լիթէ1ւձր»ճ.
արմէքր:
:= Շաաեբ
ն՛՛ յն «թօնա
լի թէ»նե բէ կաղմ ուահ՜
յայտա՚լրի
մր մէշ
մ
իօբինակոլթեան
վտանղր
մ
ատնան շեցին : Աոանց անձնապէս
Համ
ակաբհիք
բլլալուա
յ դ գագափա
րին , պիտի
ուղէ ի լսել
նաեւ
ձեր
կարհիքր :
Այգ
ին^ին
արտաքին
երեւոյթ
մ
լ^
է,
ր–
սել
կ
՚ոււլեմ
թէ , օրինակ
Լյլ 1\1ւՈ6Ա1//
վրայ
գրուահ–
կտոր
մ
ր սկի՚լբէն
մ՛ինչեւ
իր
ւէերշտւո
րութիւնր
ղանաղան տա ր բե բ«թօնա
լիթէ»նե
բու
բովէն
կ^
անց
նի անշուշտ , ոբոնք
նաեւ
իրարմէ
բո
լորովին
աաիբե ր մ թնո
լո րտնե րոլ
հնունգ
կուտան , որով
միօրինակութիւն
, ինքնին
բառին
բուն
իմաստով
գոյութիւն
չունի այդ պարադային ; Առանց
գըմ–
ոլա րութիւննե
րոլ չէ որկբցա յամբողշացնե
լ կարդ
՚^Ը յայտադիրներ
, օրի՛նակ «ռէ
պէմօթով
ղրոլահ՛
Աօնաթ
կրցայ
միայն
ժէ - գարու
Հեղինակներէն
մէկուն,
Փատռի
Աօլէռի մօտ գտնել որ բաւական
երկար
որոնումներու
պատճառ
եղալ •
Ատկէ զատ, կայ կէտ մր որ կ^
ո
լզեմ
շեչտեէ
այս
առթիլ
, այսինքն թէ «թօնա
լի թէ»նե
ր
ր
ի վի
ճակի ենմեր ենթաղիտակցոլթեան
մէշ
անմի՚շա–
կանէն
բոլորովին
տարբեր
Հոդեվիճակներ
սաեղ -
հ^ելոլ : Օրինակ
Ռէ Պէմօլ, Լսւ պէմօլ,
կամ
Մի
պէւքօլ,
որոնք
ինքնին
թէեւ
մռայլ
դոյն
մ ր
ունին,
գորհ՚սդրութեան
պաՀուն
սակայն կր
ստեդհեն
ներքին
Հողեկան
պ՛ս յհառոլթ իլն մր։ Պիտի րսէ
իք՝
նոյն իսկ թէ առաշին
արտաքին
ազգեցոլթիլնր
կը
մարի
իբ աեղր
աալոլ
Համաբ
ուրիշ
մթնոլորտի
մր որ կարհես կր ՀրաՀրի
մեր Հոդեկան
հ^ալքե ֊
բուն
մէ9 :
-
Վերշին
Հարցում
մրն ալ
կ
՝րսեմ:
-
Ջեր վեց յայտագիբներր
մինչել
Հիմա
մի
միայն դասական
ել
Ո օ մ ա ն թ ի ք
դպրոցներուն
էք
նուիբահ,
զանց
՛Առնելով
օրին՚սկի
Համար
նորա -
ղոյն
զ՚գրոցր , որուն
դաշնակի
ղբականութիւձր
ոչ նուաղ Հարուստ
է
քան իր նա խո րդնե րունր
X
- Այդ Հարցումով
ձեր մտար դբահ^
կ՝
ՐԱաք
բուն
իսկ չաբմառիթին
վրայ որ ինհի
ներչնչեց
Ւ
՚աՏքՅաաՏ 6աՈ
1^ա1>եհներոլ
ղաղափարր :
ինչսլէս
րսի Պախ առաշինր
եղաւ որ
այնքան
՚յմայլելի
կերպով
մարմին
աուալ
իր
^13V^^^Ո 8^11
՜\^աբ^,^ով
24
թօնալիթէներոլն
պարունակահ
Հո
դե յո յղ տարրերուն։
Ես ուզեցի
ցո .ո աա, նաեւ թէ
անկէ աոա^ կամ մեո^ո
եւԼ
I
ւ ^/
/ ^
՚.
՚ ^ ^ Ր
՚՚Կ՚՚՚ւ վարոլետներր,
րլլայ
ղտսակ՚սն
կամ
ա աՅՈ է պս^
նոյն
թօնալիթէներոլն
պաՀանշոլի
վարակիչ
շարմում
ի մր
ղե կավարր
Հանղէւսանալ ելկարե լի եղահ ին չափ մեհ
թ
իլով
՚րսնղ ուահնե
ր Հրաւիրել
զբա կանո
է
թեան ու ՛լե զե–
ցի՛կ րանի
կո չունքին :
Հտյ
միտքն ու Հողին
սլէտքչէ
բթանան
դե -
րազանցապէս
քաղաքական
ա յս
մ թնո
լո րտ ին
մ էշ
,՝
որ իւր բնո յթով , 1լ լ^դո
ւն է՛նք , աննսլաստ է գե -
՛Լ"՛ լ՛ուե Ատական արտա
յա յաութէ՚էնւնե
բու
ղարւլաց–
ման։
ԱյսուՀանգեբձ
, ղիտակից եւ կաղմակեր -
պուահ
ա շխատանքր շաա րան կրնա յ փրկել կո -
բուստէ
I
Անցնող
օրերու
իւրաքանչիւր
մամր
իր աբ
մէվւր
1 ւ ն ի
եւ իր պտոլղր պէտք է տայ։
Վաղուան
վ՚ոթորիկր
մտահողր
միթէ կբ Հրամարի՞՛
այգէ
տնկելէ : Ե^առերր
հ՜ազիկ
չե՞ն բանար՝
կարկու -
աէն
՚իաիսնալով
։
Հայ
Հողիին
տբոփր եւ Հայ մտքին
ոլացքԱ
՚ւդալ
Աքէ աք է մեր Հաւաքահան
ապրումին մէշ
ւ
եթէ
կ՚ուղենք որ Հայ դրականութեան
՚էերելքԸ
կան՛չ չառնէ ելՀայ մշակոյթին
Հաստարմատ ու
Հին՚ուոլբց
հառր նոր ճիլղեր
արձակէ
ւ
(Խմրագրսւկան ԱԶԴ֊ԱԿէ);
Fonds A.R.A.M
