մՇՏԱՐ(»ՈԻն Պ11–^ՍւԿԸ
Փաքիզի ԽյկակաԱ
թաՍգաոսԱը
1^
"1ւղա
(«ՑԱՌԱՋ»Ի
2ՏԱՄԵԱԿԻ
ԱՌԹԻՒ)
Հայ
մամուլի
սլատմութեան
մէք
մ իանգա
մայն բա,յաո.իկ տեղ է գրաւում
մեր երէ.յ
սլաշտօ–
նակից «Աաււաշ»
օրաթերթր,
որի
Հրատարակու
թեան
շ^ամեակր
լրացաւ
անցեալ
աէքիս ,
« Աաոաք
»ի Հիմնաղ
րութ իւնր ղոլգտգ
իսլում
է այն շրքանին
, երբ
աոաքին
ՀամաշխարՀային
պատերաղմից
յետոյ
մեծ թիւով տաբագիր
Հայ -
րենակիցնե
ր , մի քանի տարի առաք
միայն
Հաս • ֊
տաաուած
լիզելով
Հի՚֊րինկալ
Ֆրանսայի
Հռլվ,
վրայ,
իրենց
աղգային
֊ Հասարակական
կեան
-
քով գեռ
եւս
չէին
ներկայանում
իբրեւ
կազմա ՜
կերպուած
մի Հաւաքականութիւն
:
ԱնՀրաժեշտ
է ի՛ե Համապատասխան
ղործօն
-
ներ՝ այգ տաբագիր
բազմ ութ իւննե բ ին իրար
Հա՜
ղ՚՚Րղակից
գարձնելու
, ազգային
ոգին
նբանց
մէք
վառ
պաՀելու
եւ նորաՀաս
սեբնգին
նոյն
ողով
աոգոբելու
Համար։
իր րտրձբ
քաղաքակրթութեամ ր
Աւբոպայի
սիրտր
կազմող
մի երկրում
, որպիսին
Ֆրանսան
է, գժուար
էբ նոր տուն ու տեղ
եզոզ զաեզուած
-
ների Հայ1ճպաՀպանման
գործն
ապաՀովելու
Հա -
ժար
Հին Հասկացողութեաժր
բաւականանալ
ժի -
ա յն
մ աաուռ
ե կե ղե ց ինե
ր ո վ ու ծաղկո
ցնե բով :
Ա յղ տեսակէտ
ից ե
լ1ւե
լով
եւ նկատի
ունենա
լով
մ իքավա
յբն
ու ժաժանակի
իւրա յատուկ
պա
յ–
մաններր,
« Յառաք»ի
Հրաաա րակո
լ թ
իւնն
աւելչ՛
քան
Հրամայական
մի սլաՀանք էր։ Եւ էր՚՚Ր,
կարճ
մ ամ անակամիքոց ում
, ժ ո ղովր գան
ո ւէ ր այգ
թեր
թր
ղաոնուժ
է անփոխարինելի
մի ազգակ՝
Ֆրան
սաՀայ
աղղային
Հասարակական
կեանքի
՛չաբ -
ղացման
ու նոր սերնգի
Հայեցի
գասաիարակոլ
-
թեան
ղո րծում
:
՚Բսանե
ւՀ ինգ
տա րուա
յ անղ ուլ գործունէու
-
թեամր
«Ա առաքեր
Հանղ իս անում
է Ա ւիիւո քի
աղ–
ղապաՀպանման
անառիկ
ամբոցներից
մէկր,
որին
շատ
բան է պարտական
մ ա սնա լ ո ր ա պէ ս
Ֆրանսա–
Հա
յու թի՚^բ՝
իր ազզա
յին
ղ իմ ագիծր
, նե րկա
յիս
ունեցածի
չափոփ
ան շուշտ
, պաՀած
լինելու
մէք :
« Աաո աք»ր Հանգէս
ղ ա լոփ
ա յգ
ւսռաքագ
-
րան
քնե րոփ , անղնաՀատե
լի գե ր է կատաբում
իր
Հրատարակութեան
բոփանղակ
շրքանում
,
ինչպէս
եւ
այժժ,
իր անխոնք
Հիժնալլիբ
խժրաղիր, վաս—
տակաւոր
րնկեր
Շալարշ
Ա՝ իսաքեանի
քանքերի
շնորՀիւ
:
Աակայն,
«Տտռաքֆր
չի
բաւտկանանուժ
աոաքաղրանքնեբով
ժիայն :
՝Լ,ա ղ առն
ուժ
է ոչ
ժ իա լն
Հա յրենա րաղձ
զան–
ղուածնեբի
Հաւատքի
եւ
յոյսի
ժի խորսն,
այլեւ,
մ շակութա
յին
Ժ ի քերմ ոց , որի
^ո
բՀիւ
ծաղկուժ
են ու Հասակ
նետում
մ ի խումբ
եբիտասարզ
զր–
բող^ւեբ
ու
Հ րապա րակաղի բնե
ր , որոնք
կազմում
են «Աաոաք^ի
սե բունղ ր :
է՛ա ինքնին
նշանակալից
մի երեւոյթ
է եւ մեր
մ ամուլի
ներկա
յաց ո լց իչնե բից
քիչերն
են /աքո ւլե լ
սւ յղ մարղում
:
Այս կապակցութեամբ
յիչենք
նաեւ,
որ
<ձ8Ա–
Ո՚ԱՋ՚^ւր կարողացաւ
ձեւաւորել
ու խորացնել
լր՛ս–
ղրական
ուրոյն
մի « ղպրոց » ել ինքնայատուկ
մի
«ք/ճ» ,
որոնք մեբ մամուլի
պատմութեան
մէք
կա
րելի է րնոբոշել
«Յաււաջական»
անուամր
:
Լրաղ բական
սեղմ տողերով
տուած
մ ե ր ա րւ
ղնաՀատանքի
մէք թերացած
կր
լինենք
,
եթէ
« Յսւււսւջ»/՛
կատարած
ա քնքան ղնաՀատելի
աշ -
խաաանքր
սաՀմ անա փակենք
միա
յն
ֆրանսաՀա
յ
ղաղութի
շրքանակի
մէք , որովՀետեւ
նրա խօս -
քր կարելով
Հեռաւոր
տարածութիւններ
ծաւալեց
"՛յլ
ղ աղոլթներում
, յաակապէս
Արեւմ աեան
Եւ ՜
րոպայււլմ
, Բալքաններում
եւ Միքին
Արեւել
-
քում Հւսստաաոլած
ղանղուածնե
բ ի մէ9 եւս ;
Այդ
պիաի բացատրել
նրանով
, ոբ օրբ
օրին,
աոանց
զ ո ւ լ ու ղազարի
, «Յառաք^ի
էքերււմ՝
ար–
ծարծուեցին
ա յն
բո լոր
խնզիրնե
րր
, ո րոնք թէ -
կոլյլ նուաղաղոյն
չափոփ կարող
էին նպաստել
մեր
Գատի
արզաբ
լուծման
ու
ՀայասլաՀպանման
ղործին
:
Գրա
Հետ
մ իասին
նա եւլաւ
հայկւս1յանու -
թ հաՈ.
տիպար
պա շտպան՝
Համ արեա
բո լո ր
ճա -
կաաներում
: Այսպէս
, քաոորղ
զար
շարունակ
,
նա
Հ անղ
ի ս ա ց ա լ
մ ո լեռ անղ ու
մ շտարթոլն
մի
պաՀակ
մեր գիր ու ղրականութեան
ել
մշակու
թային
կեանքի
ղարգացման
, նոր սերնգի
Հայեցի
գասաիարակութեան
, մեր
լեղուն
, աղղա
յին
ա -
լանզո
լ թիւններն
ու րւսրքերն
անաղարտ
պաՀելու
գոբծում
, եւ մ իաժամանակ
սլայքարեց
մեր աղղա
յին կեանքբ փտանգող
արտաքին
ու ներքին
բազ -
մազան
շարիքների
ղէմ եւ քարոզեց
Հ՛Օ֊
Գաշ -
նակցութեան
իսօսքբ
Հայրենակարօտ
բազմոլ
-
թիլնների
մէք :
Մէկ
անղամ
եւս
շե շտենք
, որ «8աոաք»բ
քբ^
սան եւ Հինգ տաբուայ
իր տքնաքան
աշխտտան
-
քոփ տպաՀոփել
է առաքնակարգ
մի տեղ մեր
մա
մուլի
մէք ել աւելի
Հարստացրել
իբ
Հիմնագիր
խմրաղրի
քառասուն
տաբուայ
Հրապա բտկլլղրա
-
կան
բեզուն վաստակր
;
« Ս՚սւլւդու ձեււքից դուրս եկած ամեքւայ(ւ
մի գործ , մանաւանգ գեզարու֊եստական
եւ հնագիտական արժէք
ունեցող մ՛ի
գործ, յայտարարն է նորա հոգու եւ ժւս–
մանակի, նաշակի եւ զարգացման • • •» :
ԳԱՐԷԳԻՆ կաթ. (Ոսկեմաաեան
հայ թանգարանի)
Ա յոօր , Փարիղր՝
լուսատու
շքեղ
մ ա յրաքա
-
՚լաքր
զեզարուեստի
եւ գիտութեանց
, մայրաքա
-
ղաքր
Հսկա
յ թանգա բաննե րո
լ
, մ շաա վառ
լու ~
սսէրձակր
բաղմաղան
ց ո ւց ա Հանգէ
սնե
րո ւ. , ար -
ուեստնե
րոլ
ժա յթքբ
ց"
էա
ցն ո ղ Փարիզր
ա
յսօր
ունի իր րաղժ աՀոո
Հողին
վրա
յ , շատ
պղտիկ
,
Համ՛եստ,
մանրանկար
թանգարան
մբ մ՚եւսքուն
:
Թանգարանին
բացում
բ նախատեսուած
է ր
Հո կտեմ
բե րի վերքր : Տանն
Կ իէիկի"
/
կաթոզիկո
-
ո ին Փարիզ
ա յցե լութիւնբ
, բարեպատեՀ
ղոլզ ա -
զի պութ
իւն
մ լն է ր անո ր րարձր
Հովանաւո
րոլ
-
թեան
տակ
Հայկական
թանգարանին
բացում
ր
կատաբե
լու Համար։
Եւ աՀա՝ խանգավառ
եւ
տո–
զորուած
Հայկական
մշակոյթի
ստեղծազործ
ու—
ժբ պանծացնռզ
, մեծ
ղիտունին
Հայրենսւսիրա
-
կան, գեղաբուեստական
Լ
/՚՚^էովբ,
տենզազին
աշխաաանքէ
մբ վերք, Աեպտեմրեր
\^ին
թանղա—
բանին
բացումբ
տեզի
ունեցաւ
,
նախաղաՀոլ
-
թեամ
ր Արտաւազղ
արք
.ի :
Գարեգին
կաթողիկոսի
մանրանկարներու
,
քբանե
րկի
վե բա րտագրո
ւթ իւննե ր ր ղրալած
էի^՛
Ա՛մբողք
ցուցաղարան
մր ուր՝
կ^երեւային
Հալկ •
մ ան բանկա
բ չո ւթեան
ամ՚ենաՀին
նմոյշներէն
մէկ
քանին
, ինչպէս
նաեւ
կիլիկեան
չրքանի ,
աւետա֊
բանե բու
, ճաշոցներու^
մ անրանկարներր
, խորանի
լուսանցքի
զար ղերր
, վաււ եւ գունագեղ
:
Անոնք կր պատմէին
մեզ մեր Հին
վւաոքերէն,
մեր
պե րճաղզ եստ
թաղաւո
րնե
րու
եւ թուզոլՀի
-
ներու
կեանքէն,
մեր սուրբերէն
սրաազբալ
,
Լլ
նաեւ
, ծաւլիկնե
րէն
, թ ռ չս ւննե բէն
մեր
Հայբենի
երկրին
, ու Հողիէն՝
մեր աննման
արուեստաղ
էտ–
ներուն
որոնք երկար՝
ղարեբու
տարածքէն
,
կոլ -
ղային
մեզ զղացնել
, ուժգնօրէն
, ժեր
անցեալի
ստեղծազործ
Հանճա
ր ր :
Մ թնո
լռ րտ ր յ ո ՚ ֊ գ է չ էր
ե լ
ոգեւոր
, պարուր
-
ուած՝՝
ծերունի
Հա յրապետին
նե րկա յութեամ
բ ,
որ կր Համակէր
մեր էութիւնր
Հայրենասիրական
խո րունկ
ղղա
ց ո ւմ^ւե ր ո վ : Աւ բնաղղ արար
1լ ոգե
-
կոչէինք
մեր նաինի
մ ատենազ
ի րնե
ր ր , ՚Հքսւրեկա —
ցին
ու
Շնո
րՀա
լին , զե ւլա ր ո ւե ս տ ի
ղ ի. տ ս ւ թե
ան
ց
կեղրոն
մ եր վանքե բր Հնամ ի :
Ֆրանսաց
ի ականալո
ր
անձնաւո
բութի
ւՏւնէ՜բ
եւս
ներկայ
էին Հանղէսին
: Անոնք Հեաաքրքբոլ
-
թեամբ
Հեւոեւեցան
ցուցագրուած
աոարկաներոլ
մ ասին
կաթողիկոսին
տուած
ծանօ թութի
ւննե -
բուն։
՚(յոյնքան
Հետաքրքրութեամբ
եւ ղարման
-
քով
, անոնք մտիկ
րրին Պ ՛Ա՛ Զօպանեանի
կարճ
եւ. բռվանգակալից
զեկուցում
բ , ուր
արուե սա ի
եւ. գրականութեան
մեր մեծարժէք
վարպետր
կբ
խօսէր
մեր անցեալ
եւ ներկայ
արուեսաս։։/էանե
-
բու
մասին։
Ֆրանսական
էճ1
^\օն եւ
բաղմաթիլ
թերթեր
, սիրալիր
ել Համակիր
ա ր տա
յա յտո ւե
ցան
Հայ արուեստի
մասին։
«Լտ 1
\1օոժ6/՛
ժէք,
ար–
ուեստի
քրոնիկագիր
մր,
ԻՀ.
ՕհՋՏէ61 ,
խօսելէ
վեր^
նո րածին
թանգարանին
ղանաղան
իրե ղէննե բուն ,
էքմիածնի
ոսկեայ
ձ ե ո.սւ զ ի րն ե ր ո ւն , ՝Բ է օթ
աՀ իա
յի
յախճասլակինե
բու
մ ասին
, թուե լէ վերք
Հ ա յազէ ա
մ եծ
անոււնե
ր , Լուս ինեան
թաղ ուՀ իներու
մ ան
-
րանկարներ
, կր ղրէր
—- Ֆրանսան
երկար
աաենէ
ի վեր կբ Հեաա քրքրո
ւէր
Հայկ • արուեստով
:
Ցոլցաղբուած
միւս առարկաներր
, թէեւ
պրզ–
տիկ. Համեստ,
բայց
գժո ւա րութեամ
բ ձեոք
բեր
ուած՝
կր բաղկանա
յին
ձեռազիրներէ
, կոնղակ
~
ներէ , ասեւլնազո
բծութ
իւննե րէ , գորգերէ
, յախ -
Մեր
մամուլր,
իբրեւ յառաքապաՀ
մի ուժ ,
բացառիկ
գեր
ունի Ափիւռքի
աղղա պաՀ պանժ ան
եւ, Հայկ
՚ Գատի
պա շտսլանո
ւթե
ա՚Կւ
զո բծուժ
:
« Յառաջ
»Հ/,
ղաղավւարակից
ժ իէս
թերթերի
կողքին
, անտեսելով
Հայ մամուլին
վփէ^ա1լուած
տաժանե
լի պայմաններբ,
լծուած
է այգ
նուիրւս–
կան ա շխատանքին
, միշտ
մնա
լոփ պատնէշի
փրայ,
պա յքարի
աո աքին
ղ ծեր ում
, Հայ կեանքբ,
փրգ"~
փող
ամէն
ղւէ յնի խուժանտփա
բնե
ր ի ու
պաււակտեչ
տա
ր րե րի գէժ :
՛Լքա չտրքտչ
է ժեր ժոզոփրզի
նժան
Լ ւ
ալոՀա–
բերող՝
իր պատկանած
Ժեծ
կազմակերպութեան՝
Հ, Տ. Գաշնակցութեան
պէս
I
Զոլնի
նիւթական
էայն
՛Հնա րաւո բութ իւննե ր ,
բայց
ւլինուած
է աննկուն
կամքոփ, անսասան
Հա-
լատ
քոփ եւ
Հ ան ր անո ւէ ր ծառա յութեան
անսպառ
ողոփ
Զեբմօրէն
ոզքունելոփ
«Տառաք^ի
^^ամեակբ,
մաղթում
ենք աւելի
յաքողութիւն
, աւելի
ուժ ո լ
եռանգ փաստակաւոր
րնկեր
Շ՛
Մ իսաքեանին,
իր
աղզանուէր
դո րծունէութեան
մէք :
(հյմբագրական «Ա|.Ի՚Ր»ի, 8 Սէպտ–)
կիներէ,
ղր՚՚՚մներէ
եւայլն։
Անոնց
մասլն
,Լ
.>.անոանանք
Հո" , ՚Ե""՛"^
էւԼԼ՚՚՚Ր՚՚Լ
"Ր
"՚մէւ.
պիտի
Ժ"՚^Լ
Լնձտմբ
այցելել
եւ
մօտէն
Հայ
պիտի
՚՛ Գյ *
անցեալ
մշակոյթբ
;
^՚"՝"^Ծ՚Ա^։Հռիթով\
կ՝Ո^՚էԱ՛
4՚–՚"է
՚>
"՚եղեկոլ–
թիւններ
Հաղորգեէ
թանղարանին
յ ւ – ^ " ք ^ – –
.
փարչութեան
եւ ապաղայ
զո րծո ւնէ ութե ա՝1, մա -
" ^ ՚ ^ ՝ ՝ Թանղարան
մր Հիմնելու
ղազափարոփ՝
պ.
Ա, էռ Աշճեան,
ղիմած
է քտնի մր
ղեղաբուեստա–
սէ1
նսձերու
եւ
բ-էորին
ղործակցոլթեամրր՛
Հեմ
որո՛֊"՛^
է
^տտօսՅէաո ժտտ ձաւտ ժս աստշտ
ա 1 Տ
1ո
^^.Ո^^
լնկե բակցութեան
:
Մ
իութիւնբ
կր րաոկանայ
9
Հիմնաղիբներէ
, որոնք
հետեւեալ
պւսՀտօններն
ոլնին փարչական
կազմին
մէք։ ֊ –
^Ֆրէ՚՚՚Կ^՛"՛՛՛
ՆուրՀտն՝
նախաղաՀ,
Աշճեան
Ալ...
պէռ
քարտուղար,
Պ Ա՛Հ թ է՛" է՛ե ՚"ն Գաոնիկ՝
գան–
ձապաՀ , էՍանտանեան
Արշալոյս
թանղ^.բանա
-
պաՀ,
Յակոբեան
Արմէն,
Գալբպճեան
Յակոբ,
Գէորգեան
Գառնիկ
, թօսունեան
ժտն խորՀրդա
-
տուներ
:
Ընկերակցութեան
կանոնագիրր
Հիմնուած
է
ֆրանսական
թանղա րաննե բու
կանոնադի
րնե րուճ ՚
վրտյ
:
Ընկերակցութիւնբ
ունի նաեւ
պաաուակալ
անգամներ
Աբտաւաղդ
արք. Աիւրմէեան
,
քՀքոՇ .
Շաստտշէ. յտշզսշտ Շսշււո, Տ աօո Լ6Vյ՚, յտՁո Րօշշ, ;\1–
եշւէ Լօս76է, ւ^օշաօււժ եշ է ,
ք*3ս1
^6 \՚€օս, յտօցսշտ
1
\^ՅէՕՏՏ13Ո :
կան բաբերաբ
անղամներ
: իբական
անզամ
-
ներ։
Ամէն ոք կրնայ անգամ
րչլալ,
վճարելով
տարեկան
սաՀմանուած
գումար
մր ,
բարոյական
ել նիւթական
մեծ նպաստ
մբ
բերելով
Հայկ.
թանգարանին
:
Թանգարանին
կորիզբ
կազմող
առարկաներր
նուէրներ
են Հիմնագիբներու
եւաեղարուեստասէբ
Հայրենակիցներու
կոզմէ։
Թան^սրանբ
աո
այժմ
եկամուտ
չունի,
անոր ծախքերր
կր
ՀուլացուիՆ
Հ իմնա դի լնե րո
լ
կողմ է :
Ընկե րակցութեան
նպաաակն
է
Հաւաքե
լ ,
կորուստէ
փրկել
Հայ արուեստի
արժէքաւոր
ժր—
նացո րղնե բ լ։ Ա փիւռքի
մէք : Զանոնք
ցուցադրել
,
ճանչցնել
Հայ եւ ֆրանսացի
Հասարակութեան
,
կաղմ ա կե րպե լո վ
զ ասա
խօս
ութ իւններ
մ ողա կան
լապտերով
, ինչպէս
նաե ւ ժամանակտլոր
ցուցա
-
Հանդէսներ
, եթէ կարե
լի րէէա յ
յարաբերութիւն–
ներ Հաստատել
Հ ա յա գիտա կան
մ եծ
կեգբոննե
րո
լ
Հետ :
Հայկական
թանղարանր
Հայ
ժոդովուրդին
մ ատո
լցո ւած
անգին աւանդ
ժ լն է իր
նախնի^^ե–
բէն։
Ան իր Հոգւոյն
սեփականութիւնն
է,
պ^^ր
մէկ
կեբպաբանքբ։
Հայկական
արուեստբ
ապրում
՚^բ կր դաոնայ
այն ատեն, երբ ժօտէն
կր ծանօ
-
թանանք
մեր պատմութեան,
մեր մատենագրոլ
-
թեան,
մեր դիլցաղնավէպերուն,
երբ
մաերմօրէն
կր
Հաղորդակցինք
մեր Սաեղծադռբծ
միտքերուն
եւ Հերոսներուն՝
Հոգեկան
աագնասլներուն
, երա–
զանքին
եւ սլացքին
: Այն ատեն կարծես
անգի
-
մագրելի
, կախարդական
Հմայք
մր
կ՚ունենան
անոնք
մեգի Համաբ
յ
Վանքի
մբ լուռ ել
մեկուսա
ցած
կտռռյցբ,
Հնամաշ
մագաղաթի
կտոբ
մբ
թուական
մբ, վերասլաց
խաչքարի
մրքանգակր,
անուշիկ
գէմքի
մր նայուածքր
մեզ կր տիրասլե
-
տեն
ուժղնօրէն
, կր զգանք թէ այգ անբացաարե
-
լին,
Հողին
է,
ուժն
է ժեր ցեղին
եւ Ժեր արեան,
փոխանցուած
ժեզի
սերունգէ
սերունդ
:
Մենք փ սւոաՀ ենք որ , թէեւ
ա յժժ
,ատ
Հա -
ժեստ
, անկատար
, ել անփառունակ՝
այս
թանգա–
րանբ ամէն
Հայրենասէր
ել գեղասէբ
Հայոլ
Հոգ–
՚-ոյն
մէք պիտի արծարծէ
յո յզ մբ, կայծ
մր, որ–
՚ցէսզի
Հաստատութիւնբ
ճոխանայ
, Հարստանայ
,
արժեւոբուի
, որպէսղի
Հայկ՛ արուեսար
եւ քա ֊
ղաքակրթոլթիլնր
կարենան
իրենց իսկական
ղի -
մադիծբ
ներկայացնել
այս փառապանծ
ժա
յրաքա–
՛լա քին ժէք :
Մենք պիտի փափւաքէինք
նաեւ որ, ամէն
Հա
յոլ
Հոդւոյն
մէք ղօբանաբ
եւ ամրապնդուէր
աղ -
՛էա յին
գիտակցոլթիւ5ւր
, առանց
ծա յրա
յեղ
գե
-
րաղնաՀ՚ստումնեբու
, բ՛"յց
նաեւ
, առանց
ստոբա–
՛լաս ղղացումներու
, որոնք յաճաիս
արդիւնք
են
անգիտութեան
, մեբ իսկ Հոգեկան
եւ
նի՚-թական
դանձհբոլն
անաեսման
: Պէտք
է
ինքնափսաաՀու–
թիւն, ին^աճանա
չում ի պարկեշտ
ճամրոփ %
Աեր
նախնիքբ
, ցո
յց տուած
են իրենց
ստեղ–
հ՜աղո րծ
ուժր
, եւ անժ աՀ ոգին : Մեր փառակե
րտ
եկեղեցիներր,
ժեր
մ ան բանկա
րնե
բ ր , մեր
գեբեզ
ման ական
կոթուլներր
, ինչպէս
նաեւ մեբ մաաե
-
նագրութիլնր
եւ մեր
սլատմ ութեսն
ակնե րեւ
,
Հերոսական
փաո ա պանծ
շրքւհններր
ա
բժանացած
են ֆրանսացի
եւ օտար , ականաւոր
պատմաբան
ներու
եւ գիտնա կաննե րոլ գնաՀատանքին
, Հիա -
ցոլմին
եւ յարգանքին
:
ԱՐՇԱԼՈՅԱ
ԽԱՆՏԱՆԵԱՆ
Ա.
Զոքանչիդ
Հետ
յարաբե
բութիւննե
րգ
Ի"՝նչսլէս
են :
Բ
՚
Շատ
սիրալիր
:
Ա—
՝ք՚՝"՞վգ
ԿԸ
Կ
^ ^ " ՚ յ ••
բ.–
Ոչ, Ամերիկա
է
...։
Fonds A.R.A.M
